Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
31-05-2022
28 mei Triple d'Anvers
Beste Lezers,
Rond achten deze morgen was ik klaar met mijn kommisies en op weg naar mijn volgende halteplaats. De groente verkoper had me juist een compliment gegeven. Je suit un homme gentile parceque je met les batons et sack en dehor. Even daarvoor was ik hem al gepasseerd en gegroet omdat ik eerst naar de bakker ging. Maar hij doelde op het feit dat les merde pèlerins met hun bepakking overal potten uit de rekken sloegen of fruitmanden omkieperden.
Had ik dat mooi vermeden.
Maar ik had beter vermeden om naar een bord langs de weg te kijken. Het bedrijf dat ook in België actief is had 10000 bomen aangeplant. De rest van de tekst was ineens weg en ik op de grond. Ik sloeg mijn linkervoet om op de rand van het vers aangelegde asfalt. En dat gaf enkele merktekens op mijn lijf. Maar ik heb terug geslagen. Bloed tekende zich af op het asfalt en de graskant.
Tegen de tijd dat de EHBO kist was boven gehaald verschenen er rode spikkels op ....
Maar wees gerust, schaafwonden zijn ontsmet en verzorgd.
De rest van de tocht verliep vlekkeloos.
Iets na de middag kom ik aan een rustplaats voor pelgrims. Mijn sobere maaltijd is juist verorberd als er een persoon voorbij komt, blijkbaar een loco. Een begroeting volgt en ik stel me voor. En als ik België vernoem zeg ik er steeds bij, du partie nord. Ha dat ken ik zegt hij.
Bleek Herman afkomstig van tegen Herentals. Had een eigen bedrijf gerunt in Luxembourg en had een achtal jaren geleden dit stukje grond met huis gekocht. De pelgrimsroute loopt over zijn eigendom, de rustplaats is een mooi initiatief. Omdat ik sprak over het gemis van een cafeetje wees hij me erop dat er wel een was op de baan. Ook de supermarkt is langs de baan gevestigd en bijgevolg missen nogal wat pelerins dit mooie zithoekje.
Maar niet getreurd, mag ik je een trappist aanbieden of mag het ook een Triple d'Anvers zijn. Die laatste viel voor beiden best te pruimen.
Santé Herman.
Nog iets verder op de weg kruiste ik de rivier de L'Eyre. Jaren geleden heb ik deze met de kano afgevaren tot Arcachon.
Ook deze avond zit ik alleen in de gîte. Kan ik luidop dromen
Nog dit, er is geen internet dus ik weet niet wanneer jullie dit zullen lezen.
Gisteren logeerde ik bij Marie-Claude en Christian in Escourse. Na een warme en eentonige passage langs de autoroute kon ik genieten van de maaltijd samen met de gastvrouw en gastheer. M-C bracht me een schotel tapioca waarvan ik dacht, das wel veel. Bleek dat zo te zijn. Alleen, zij namen elk een kwart en ik de rest. Ahja een pelerin moet goed eten. Hetzelfde bij de hoofdschotel. Het dessert was eerlijker verdeeld, na de kaas nog een kom met aardbeien met room.
Hierna was het voor Christian teletijd, hij is geabonneerd op een Spaanse zender die regelmatig stierengevechten uitzend. M-C maakte me nog wegwijs om deze morgen te ontbijten en het was tijd voor dodo.
Alleen moest ik nog de chaos ivm tinternet bijsturen. Dankzij Agnes en haar groot geduld is het in orde gekomen en kan ik nu aan de slag. Verleden tijd bijna voorbij, op papier want het is nu weeral voorbij....
Grtjs
Hugo_peregrinus
Volgens Christian worden er nu alle soorten groenten gekweekt in Les Landes,, niet alleen maïs en bomen.
Hij heeft vele jaren lang dagelijks twee voetbalvelden pin des landes vloeren gezaagd.
Gisteren was ik goed moe, vandaag ook. Het verschil zit hem in de setting. Gisteren was de maaltijd samen met de gastheer en vrouw, vandaag zit ik in een refuge en is het van tirez votre plan.
In het dorp is niks, rien du rien. De pizzabakker is open woe-zon en de bar tabac is definitief gesloten. Gelukkig is het onderkomen perfect en goed voorzien van etenswaren vo noodgevallen.
Vanmiddag was er in Lesperon, het vorige dorp, een restaurant. Ik vroeg om enkel één gang en geen menu, het mocht. Het viel wel iets duurder uit maar ik kon/kan weeral een dag verder. Zo zie je maar weer, het pakken als de kans daar is.
Dan is er nu een beetje tijd om de artikels te plaatsen.
Voor alle duidelijkheid zal de datum vermeld staan. De fotos verschijnen apart in chronologische volgorde.
Een drietal dagen bleef ik verstoken van het wereldwijde web. Dankzij Agnes en haar vele geduld is dit probleem nu van de baan. Vandaag heb ik echter geen zin meer om lang op de www te vertoeven. Het waren lange stoffige en lawaaierige wegen. Maar daarover en de voorbije dagen vernemen jullie morgen meer.
Het gemis aan fotos lag natuurlijk bij ondergetekende. Hier en daar stonden vinkjes niejust. En dan maar kafferen op die operators. Niettemin (om mijn geliefkoosde woord niet te gebruiken) is het niet eenvoudig om met al die eenvoudige spullen om te gaan. Training en begeleiding is voor iets oudere mensen niet altijd evident. Bon, desalniettemin wil ik het toch in de juiste volgorde op de blog zetten.
Vandaag kon ik 28 keer de titel zingen. Voor een 2e dag zeker niet slecht. Af en toe priemt de zon er door en dat merk je meteen, het mannetje zet zijn hoedje op. Dat zal morgen zeker nodig zijn, volop madame soleil en de temperatuur iets meer dan de kilometers vandaag.
Voor de volgende etappes blijven de afstanden beperkt, 20 paaltjes of daaromtrent.
De huidige gite is van dezelfde association als gisteren. Een luxe voor een pelgrim. Ik dien nog enkele voedingwaren in te slaan en dan kunnen we weeral verder.
Tijdens het stappen overpeinzde ik het aantal auto's waarmee ik had gereden. Zo telde ik twee Fords, een Toyota, een Golf, drie Renaults en een JEEP. Maar die Just Enough Essential Parts had wel een Renault motor. 100 meter verder staat er zo'n vierkante Jeep Cherokee, alle deuren en achterklep open. Ik stop effen bij de man die de wagen aan het opblinken is en vraag hem naar de motor. En effet, c'est un R, 1,9 Diesel. Zouden mijn gedachten nu gestuurd worden sinds ik de mis heb bijgewoond in Bordeaux?
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor fotos zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Vandaag den toerist uitgehangen en gewoon door de stad gelopen. Bordeaux is een grote en mooie village. Gelegen aan een getijde rivier waar het water zeer krachtig stroomt. Maar kanoërs schrikt het niet af. In de kathedraal een kaarsje, jazeker, ontstoken. En die jazeker slaat op de prijs. 2.50 voor een minieke is niet mis.
Maar goed, voor een veilige tocht is het nog steeds een habbekrats. Helemaal doelloos is deze citytrip nu ook niet, een bezoek aan La Maison du Pèlerin stond op het programma.
Ik heb me daar een Credential aangeschaft, deze van de Vlaamse Compostelagenootschap is ondertussen al twee jaar oud. En wat goodwill is steeds nuttig.
Het middagmaal heb ik genoten in een kleine kroeg. De patron is een kleine maar krachtige dame. En bovendien heel vriendelijk en zelfs een toekomstige pèlerinne. Vóór het afrekenen kwam ze een praatje maken. Terloops vroeg ik of ze een groen biljet wou wisselen. Ze antwoorde gevat: ils sont tous faut. Ik antwoorde even gevat: c'est vrai. Daarop begon ze te lachen, c'est pour rire hein. Maar toen ik toch die flap bovenhaalde was er toch even overleg. Ze nam het briefje mee, naar de buren, en kwam terug met wisselgeld. Ik zou het ook hebben gedaan. Volgende keer beter opletten aan de bank automaat.
Voor de volgende twee dagen is de slaapplaats al geregeld. Morgen volgt een korte trip, half toeristisch, naar Gradignan. Even controleren wat Jan daar tien jaar geleden heeft uitgespookt. De volgende dag begint het serieuze gedeelte, 27km tot Le Barp.
Met tien minuutjes vertraging bolde de TGV la gare de St-Jean binnen. Thérèse was ook pas gearriveerd en na een hartelijke begroeting zat ik een half uur later al aan tafel.
Een toer in het noordelijke deel van de stad, met de dokken, werd begeleid met enkele fikse regenbuien. Maar in een aangename 21°C viel dat best mee.
Voor het diner was Alain overgekomen wat het gesprek zeker niet deed stil vallen. Zo rond de klok van tienen was het bedtijd. En zo geschiedde. Amen.
Vooraleer te vertrekken ben ik een donatie gaan geven bij het RK. De verlof periode komt eraan en dan is er gewoonlijk meer bloed nodig voor bloedtransfusie. Na zovele giften heb ik toch nog eens de info brochure doorgenomen. De vraag Mag ik geven? is terecht. Het Rode Kruis stelt de veiligheid van zowel de donoren als de ontvangers prioritair. En dat mag en de regels van de hele procedure worden stingend opgevolgd. Telkenmale opnieuw worden de gegevens gevraagd en vergeleken. Alles, flesjes tot naalden toe, worden nog eens gescand met de code die elke gift vergezeld.
Is het deze secure werkwijze die mensen afschrikt om bloed te geven? Dat zou jammer zijn. Indien het uw beurt zou zijn om een transfusie te krijgen zou je toch ook willen dat er: voldoende voorraad zou en zijn en bovendien van de juiste en goede kwaliteit.
Dus aan iedereen die geschikt is ga naar de website van het RK om je aan te melden.
Of tik gewoon in: RodeKruis.be - Geef bloed - Rode Kruis
Er is nog een item waarvoor ik reclame wil maken. Gewoonlijk tijdens een pelgrimstocht roep ik mensen op te doneren voor het BCG, Belgisch Centrum voor Geleidehonden vzw.
Gisteren zijn we met een afvaardiging van Op Stoapel langs geweest bij Galloo. Galloo is de afbraak werf in de Gentse haven alwaar de Godetia tot schroot wordt herleid. Het afbreken van een Boelwerf schip doet steeds een beetje pijn, zeker als het een zeer respectabele leeftijd heeft bereikt.
Als erfgoed vereniging trachten we dan om enige relikwieën te verkrijgen. Jammer genoeg zijn de werkzaamheden al ver gevorderd. Desalniettemin konden enige artefacten worden gered. Ook kleine voorwerpen hebben hun waarde. Een bijl, een lamp en een contact doos zullen verder gevrijwaard worden en gearchiveerd onder de hoofding: A960.
Een van de metgezellen, Guy, heeft er na het faillissement enkele jaren gewerkt. Hij had enkele fotos, uit de tijd dat het bedrijf nog opereerde onder de naam Vanheyghen Recycling, in een mapje gestopt. De bedrijfsleider nam het met genoegen in ontvangst. De ontvangst verliep gemoedelijk, herinneringen werden opgehaald en gedeeld met nog enkele anciens.
We kregen allen een fluo vestje en een helm waarop een korte trip naar de restanten volgde. Zoals al aangehaald zijn er nog weinig bruikbare voorwerpen. Er is Op Stoapel nog een stukje van de boeg beloofd.
Net voor het onweer los barste stapten we terug in de auto.
Nog enkele dagen en de camino Olvidado kan beginnen. Dit jaar is de afstand iets minder lang, nog bijna 1200 km vanuit Bordaeax tot Santiago de Compostela.
Mijn pad loopt via verschillende pelgrimspaden. Vanaf Bordeaux volg ik La Voie de Tours, een route vanuit Paris over Tours, Saintes, Bordeaux tot Saint-Jean-Pied-de-Port. In Peyrohade verlaat ik deze camino en volg de rivier Les Gaves Réunies. Deze krijgt wat verder de naam LAdour, een rivier die ik al eens een deel heb afgevaren met de kayak. Via Bayonne loopt het tot Irun alwaar de Camino Del Norte begint.
Deze Camino heb ik al gewandeld tot Gijón alwaar ik in 2015 vervolgens de Camino Primitivo heb genomen. Het stuk Norte tussen Irun en Bilbao wil ik met veel plezier terug eens doen wegens heel mooi. En dat verwacht ik ook van de volgende gedeelten, de Olvidado en de Invierno.
De Camino Olvidado, de vergeten camino.
Het is een heel oude route, net niet zo oud als de Camino Primitivo. Naarmate de reconquista evolueerde, veranderde ook het wegennet. Er ontstonden nieuwe verbindingen tussen de Pyreneeën en de noordkust naar het zuiden van Cantabrië, naar Palencia, naar León en El Bierzo. Deels gebruikte men daarvoor Romeinse heirbanen. Op een kaart van 902 is voor het eerst sprake van de Camino de la Montaña. Er ontstonden veel kloosters, veelal met monniken uit Al-Andalus. Maar het kon beter, zo vond de paus. En die liet de Codex Calixtinus schrijven. Zo ontstond de Camino Francés. De Camino de la Montaña werd de Oude Camino, de Camino Viejo en ten slotte een vergeten camino, de Camino Olvidado.
Vrijwilligers en later lokale overheden hebben die camino nu weer op de kaart gezet. De goed 500 km is vandaag grotendeels bewegwijzerd, zeker in Castilla y León, met metalen platen. De Basken hebben voor de caminos hun eigen, houten bewegwijzering. En tussendoor zijn er gele pijlen en andere aanduidingen. Niet alles is al duidelijk, soms is de situatie verward omdat er nieuwe en oude pijlen zijn. Maar er is nu ook al één mooie website (Spaans en Engels) voor de hele camino, met tracks, gids, beperkte streekinformatie en logieslijsten. Er zijn zeker een tiental albergues, die zich dikwijls richten tot een ruimer publiek dan pelgrims. Zeker in de tweede helft van deze camino is er geen overdaad aan winkels. Je neemt best wat extra reservevoedsel mee in je rugzak.
De Camino Olvidado kruist enkele malen andere caminos: de Camino del Salvador (León-Oviedo), de Ruta Vadiniense/Camino Lebaniego (kust Mansilla de los Mulas) en (veel minder bekend) de Calzada de los Blendios (kust Carrión de los Condes) en de Camino del Valle de Mena (Bilbao-Burgos). En er zijn er nog een paar. Vooral op die kruispunten kan ik enkele pelgrims ontmoeten.
De Camino Olvidado heeft enorm veel te bieden, qua landschap en natuur én qua cultuur, erfgoed en musea. Prehistorisch, Romeins, romaans, gotisch, barok. Kerken, bedevaartsoorden en ermitas zijn dikwijls heel bijzonder. Velen hebben Santiago als patroon.
Deze pelgrimsweg start aan de kathedraal van Bilbao en voert je na 511 km tot in Villafranca del Bierzo. Even daarvoor, in Cacabelos, kom je op de Camino Francés (192 km tot Santiago de Compostela). Je kan echter na 486 km al aansluiten op de Camino Francés, in Ponferrada (207 km tot Compostela). Een mooi alternatief voor de Camino Francés is de Camino de Invierno. Ik steek in Ponferrada de Río Boeza over en neem de Wintercamino (264 km).
Omdat deze alternatieve route zuidelijker loopt dan de Camino Frances wordt het berggebied van O Cebreiro vermeden en zou de route ook in de winter te lopen zijn.
De Wintercamino begint in Ponferrada, in de provincie León en passeert achtereenvolgens de vier Galicische provincies, te weten: Ourense, Lugo, Pontevedra en A Coruña. Het is daardoor de meest Galicische route van alle Caminos de Santiago.
In grote lijnen is de hoofdroute als volgt:
LEÓN Ponferrada Borrenes Las Médulas Puente de Domingo Flórez.
OURENSE Sobradelo O Barco de Valdeorras (Xagoaza) Vilamartín de Valdeorras
A Rua
LUGO Montefurado Soldón Quiroga Pobra de Brollón Monforte de Lemos
Belesar Chantada Ermita do Faro
PONTEVEDRA Rodeiro Lalín (A Laxe) Silleda Bandeira.
A CORUÑA Puente Ulla Lestedo A Susana Santiago de Compostela. De Camino de Invierno voert door een vrijwel onbekend mooi deel van Spanje met prachtige natuur, door bossen en glooiende berggebieden en door oude dorpen, waar de tijd heeft stilgestaan. Het is een prachtige, soms zware route, met veel hoogteverschillen en lastig begaanbare paden. Daardoor is deze Camino vooral geschikt voor ervaren en geoefende wandelaars. De toestand van de te bewandelen paden is afhankelijk van de weersomstandigheden. Bij nat weer veranderen de paden in modderige stromen vol keien. Maar het is er ook vaak mooi weer en dan zijn de paden prima geschikt om te lopen. De afstanden tussen de dorpen en steden zijn vaak behoorlijk groot. De te lopen dagafstand is daardoor af en toe lang. Aan de Camino Frances leven de uitbaters van bars, cafés en restaurants van de pelgrims, aan de Camino d´Invierno van de lokale bevolking. Dat betekent dat bars en cafés ´s ochtends vaak dicht zijn en ook overigens onzekere openingstijden hebben. De wandelaar mag er dus nooit op rekenen dat ze open zijn. Dus altijd voldoende water en proviand bij je hebben. In grotere plaatsen kun je vaak pas vanaf 21 uur dineren.
De bewegwijzering is gevarieerd : van duidelijke mojones, met de bekende gele schelp, houten borden met de vermelding Camino de Invierno tot gele pijlen op onduidelijke plekken op bomen of wegen. Doordat er nog maar weinig pelgrims van deze route gebruik maken, is het lopen van de Wintercamino een soms wat eenzaam avontuur. Het spreken van de Spaanse taal is bijna een must. Google Translate kan ook helpen!
Ziezo, je kan me volgen via het kaartje aan de linkerkant van de blog.
Volgende week wat noodzakelijke spullen bij elkaar zoeken en vooral letten op het gewicht. Met het ouder worden neemt het gewicht een beetje toe maar kan je minder dragen.
De parochiale bedevaart van vorige zaterdag is onder een gunstig gesternte verlopen. Ideale temperatuur, geen wind, vroeg op pad en vele bekenden maakten dat Blaasveld bereikt voor je het wist. De ontvangst in het Parochiaal Centrum rond 7u10 was fijn. De mensen daar stonden klaar met koffie. Als bijdrage werd 2 euro gevraagd, koffie à volonté!
Na het nemen van de groepsfoto werd de tocht verder gezet richting Bonheiden. Deze trip bracht ons alweer 15km verder. Niet iedereen arriveerde op schema. De eerste bleinen doken op of de spierenwerden al wat strammer. Niettemin kon ik er wel genieten van een Palm. Het derde traject werd om 10u30 aangevat. De volgende halte was voorzien in Tremelo. De verschillen tussen de kop en de staart liep merkelijk op. In zovere dat we alweer op weg waren als de allerlaatste arriveerde. Wijselijk heeft deze persoon de schoenen aan de haak gehangen. Voor anderen werd een shuttle ingelegd zodat deze een kleine bonus kregen.
Aarschot was de laatste rustplaats waar iedereen arriveerde tussen 16u30 en 17u00. Langs de Demer was heel wat activiteit, iets met zangkoren. Jammer dat er geen tijd was om even mee te zingen. Ahah!
Hier was het startpunt voor de bedevaartgangers die de laatste 11km konden meestappen. De autocarbedevaarders reden verder tot de basiliek waar ze deelnamen aan rozenkrans beeweg om 18u.
Met Pierre, Marc, Marianne en Eddy arriveerde ik stipt om 19u aan de basiliek. Na wat verfrissende handelingen, wassen en drinken, was het tijd voor de plechtige eucharistie viering. Mgr Luc Van Looy was hoofdcelebrant, blijkbaar een uitzondering. Voor het eind van de viering werden enkele gedenkplaten uitgereikt voor x aantal bedevaarten. Luc=40, Eddy=35, Jean-Pierre en Willy=25.
Proficiat. Ik vermeld graag Liesbeth die al zwoegend de 66km voltooide. Liesbeth teld 80jaar.
Na de plechtigheid volgt de ontspanning. Wat eten en doorspoelen met een Palm van het vat, het kan slechter.
Klokslag 12u stond ik aan de Bib van Temse.
Grtjs
Hugo_peregrinus
Dat zijn nog eens koekjes bij de koffie (Raadhuis-Tremelo)
Iedereen kon vanaf de sporthal-zwembad verder trekken op eigen tempo. Zelf ben i
Gisteren avond een pracht concert bijgewoond in CC Ter Vesten te Beveren. Compagnie Maandacht bracht een ode aan de 80 jarige Bob Dylan.
De uitverkochte zaal werd bevolkt door de ietwat oudere bevolking.
Het podium was met een mix van leeftijden gevuld. 8 uiterst competente artiesten brachten met een enorme drive een fantastische set . Jan Hautekiet, Patrick Riguelle, Axl Peleman, Guy Swinnen en Piet De Pessemier zijn niet van de minste en werden vervolledigd met Bjorn Eriksson, Ron Reuman en Naomi Sijmons. Van die laatste hebben we het beste nog te verwachten, wat een stem.
De Amerikaanse singer-songwriter Bob Dylan is een wereldberoemde muzikant met veel evergreens op zijn naam. Tot de lange reeks meesterstukken die Dylan heeft geschreven, liefst 492 songs, behoren -Blowin in the Wind-, -Like a Rolling Stone- (1965), -Knockin on Heaven-s Door-, -Hurricane- en -Tangled Up in Blue- (1975).
In 1989 werd Bob Dylan opgenomen in de fameuze Rock-n Roll Hall of Fame. Zijn collega Bruce Springsteen stelde tijdens deze ceremonie het volgende over Dylan: - Bob bevrijdde de geest zoals Elvis het lichaam bevrijdde. Hij vond een nieuwe manier uit van hoe een popzanger kan klinken en brak door de grenzen heen van wat een artiest kan bereiken. Bob Dylan heeft het aanzien van rock-n roll voorgoed veranderd.
Bob Dylan staat in de lijst 100 Greatest Songwriters of All Time op plek 1, voor Paul McCartney en John Lennon, Chuck Berry (4), Paul Simon (8), Bob Marley (11) en Neil Young (17).
Bob Dylan kwam ter wereld op 24 mei 1941 in Hibbing, in de Amerikaanse staat Minnesota. Zijn oorspronkelijke naam was Robert Allen Zimmerman. In Hibbing rondde Dylan in 1959 de high school af. In die tijd was hij als jongeman veel bezig met gitaar spelen, zingen en het vormen van eigen bandjes. Hierbij liet hij zich inspireren door de grote sterren van zijn tijd, zoals Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, Chuck Berry, Little Richard, The Beatles en vooral ook door de folkzanger Woody Guthrie.
Verder waren er in Dylans tijd natuurlijk weer zanger en songwriters die Dylan nadeden. Bekend is Donovan Philips Leitch (1946), die bekendstond als het Britse antwoord op Bob Dylan. En in Nederland stond Boudewijn de Groot (1944) op, die zich ook liet inspireren door Bob Dylan en diens maatschappijkritische muziek.
Het was Woody Guthrie die in 1960 de doorbraak van Bob Dylan inluidde.
Guthrie lag in een ziekenhuis in New York en Dylan besloot zijn idool op te zoeken. Daarna nam hij de beslissing om in New York te gaan wonen. Daar begon hij op te treden in cafeetjes en clubs. Via plaatselijke zangers kwam hij in aanraking met de muziekindustrie en wist al eind 1961 een eerste platencontract te bemachtigen bij Columbia Records.
Met het album The Freewheelin Bob Dylan (1963) brak Dylan nationaal door in de Verenigde Staten. Hij viel op door zijn originele stemgeluid en politiek geëngageerde teksten. Het later dat jaar verschenen album The Times They Are A-Changin bevestigde zijn reputatie als topartiest. In 1964 gaf Bob Dylan inmiddels al zo-n tweehonderd concerten.
Bob Dylan baarde in 1965 de nodige ophef met zijn half-akoestisch, half-elektrische album Bringing it All Back Home. Hierbij begeleidde een negenkoppige band hem.
Zijn keuze voor de elektrische gitaar leidde tot veel protesten uit de Amerikaanse country-folkscène, met als fameuze hoogte- of dieptepunt het boe-geroep tijdens Dylans optreden op 25 juli 1965 op het Newport Folk Festival, waar hij een elektrische gitaar ter hand nam.
In juli 1966 kreeg Dylan een bijna fataal motorongeluk. Het jaar daarop bracht hij twee albums uit, met onder meer het later door Jimi Hendrix gecoverde nummer -All Along the Watchtower-.
Dylan werd, ook al wilde hij dat zelf niet, de stem van de burgerrechtenbeweging en de protestgeneratie van de jaren 1960. Deze bewegingen zetten zich in voor gelijke rechten voor Afro-Amerikanen, waren kritisch op de consumptiemaatschappij en wilden de Vietnamoorlog en Koude Oorlog beëindigd zien. Bob Dylan was een van de grote zangers die dit soort opinies in hun liedjes vertolkten.
Dylan bleef in de decennia daarna muziek maken en bracht tientallen albums uit. Tot zijn bekendste albums behoren Self Portrait (1970), het zeer persoonlijke en zelf-reflectieve album Blood On The Tracks (1975), het studioalbum Desire (1976), Slow Train Coming (1979, zijn eerste christelijke album), Infidels (1983), Empire Burlesque (1985), MTV Unplugged (1995), zijn 30e album Time Out of Mind (1997), Modern Times (2006) en verder Together Through Life (2009), Christmas in the Heart (2009) en Shadows in the Night (2015).
Zijn (voorlopig) laatste album verscheen eind 2018: More Blood, More Tracks, The Bootleg Series Vol.14.
Begin jaren 1970 bekeerde Dylan zich tot het christendom. In de jaren de jaren 1975-1989 was het relatief stil rond hem, mede omdat hij klaar was met de nadelen van het beroemd zijn. Vanaf 1989 maakte Dylan een comeback met opmerkelijke vernieuwende albums en zijn MTV Unplugged-optreden in 1995, dat een jong publiek bleek aan te spreken.
Op 13 oktober 2016 ontving Bob Dylan de Nobelprijs voor de Literatuur. Hij was de eerste singer-songwriter die deze prestigieuze titel in de wacht sleepte.
Eén meezinger stond op de playlist: Everybode must get stoned. Het verbaasde met geenzins dat dit luidruchtig werd meegezongen. Ik geef toch de eerste strofe mee:
Well, they'll stone ya when you're trying to be so good
They'll stone ya just a-like they said they would
They'll stone ya when you're tryin' to go home
Then they'll stone ya when you're there all alone
But I would not feel so all alone
Everybody must get stoned
Bij het tweede bisnummer werd aangevangen met Hurricane. Halfverwege dat nummer werd er een medley doorgedraaid, goed gevonden.
Het concert duurde juist geen twee uur, kwa decibels was het voldoende geweest. Maar toch enorm genoten.
1 mei groeten
Hugo Peregrinus
Noot: Morgen vertrekt onze Michelangelo, stapmaat, naar Vézelay voor een tocht naar Compostela.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een berichtje heb geplaatst via de smartphone. Dat was weer wat zoeken en proberen. Af en toe komt er een krachtterm tussen, welke uiteraard niet wordt weergegeven.
Een oefening,opfriscursus, is meer dan nodig. Dit met het oog om de maand mei. Die zal er vlug aankomen.
De aandachtige lezer zal zowel de kaart èn het aftel venster hebben opgemerkt op de blog. De kaart is terug van twee jaar weg geweest, het aftellen is nu zeker, 24 mei.
Op die dag reis ik af naar Bordeaux, vertrekplaats voor mijn pelgrimstocht naar Compostela. Om de kerk, kathedraal in dit geval, in het midden te houden heb ik Poitier laten vallen. Dat is dan toch 8 à 10 dagen korter.
Nog in mei ga ik voor het eerst naar Scherpenheuvel, vandaar de iets grotere afstand vandaag bij de plasma wandeling. De veertig paaltjes zijn al verteerd. Vannacht even op de tanden bijten bij de plasbeurt en morgen terug op weg.
Morgen worden de nodige materialen klaargemaakt voor de erfgoeddag van zondag. Op Stoapel stelt zijn archief met betrekking op Scholing ten toon in de academie. Zondag een hele dag welkom.
Het is al een tijdje geleden dat ik nog iets heb geschreven. Dit is niet uit luiheid nog gebrek aan inspiratie. Het af werken van de bovenste verdieping, de zolder met zijn kamers, loopt op zijn einde. Dikke twee maanden ben ik al bezig, niet zeven dagen op zeven. Wel kost het me niks wat fysiek betreft. Het constante over en weer geloop met het nodige (40) trappen beklimmen heeft me ook geholpen om die fysiek te onderhouden.
Vorige woensdag heb ik het klassieke toerke via Sint –Niklaas, Belsele, Waasmunster en terug gewandeld. Hoe meer paaltjes er op de teller verschenen, hoe vlotter het liep. Dan kon natuurlijk ook komen door de rugwind nà Waasmunster. Op die twee maand heb ik amper een viertal wandelingen gedaan en toch voel ik geen grote tekortkomingen aan voeten of benen. Dat beloofd voor de nabije toekomst.
In mei ga ik voor het eerst mee naar Scherpenheuvel. Het is de 68e voetbedevaart en vertrekt iets na 04u op zaterdagmorgen 7 mei 2022. Ongeveer om de 15 kilometer is er een rust voorzien van een veertigtal minuten. Die rustplaatsen zijn in Blaasveld, Bonheiden, Tremelo en Aarschot. De totale afstand bedraagt bijna 66 kilometers. De bus brengt de stappers tegen middernacht terug naar Temse.
Over de droevige strijd in Oekraïne wil ik enkel kwijt dat elke dictator onvoorspelbaar is. Zie ook het Afrikaanse continent.
Leuker is het sport nieuws, euh het wielrennen dan. Dat de Belgische voetbalcoach vindt dat de organisatie van het WK in Qatar prima is georganiseerd is typerend voor dat soort mensen. Ze staan buiten de maatschappij.
Maar de dwangarbeiders van de weg, ook wielrenners genaamd, maken er voor de toeschouwers wel iets leuk van. Ook vandaag was het fijn om via radio en tv de Amstel Gold Race te volgen. En eerlijkheid gebied me om een voorkeur uit te spreken voor de wedstrijd bij de Dames. De onverdroten aanvalslust, de meer vriendelijke omgang tussen de deelneemsters en het elkaar gunnen van de overwinning is hart verwarmend. Sport kan mooi zijn.
Ook leuk was het bezoekje met Toerisme Temse aan de werf. De voormalige Boelwerfsite rond de dok is nu het werkterrein van CORDEEL. De derde generatie heeft de kans gegrepen om zich op te werken tot een middelgroot bedrijf.
De geschiedenis van Cordeel begon toen Ghislain Cordeel in 1934 een timmerfabriek opende in Sint Niklaas, Tereken. Cordeel is altijd een onafhankelijk familiebedrijf gebleven. De hoofdzetel bevindt zich in Temse, andere vestigingen vindt je in Hoeselt en Luik. Buiten België zijn er vestigingen in Nederland (Zwijndrecht, Vlissingen en Terneuzen), Bulgarije en Servië. Referentieprojecten tref je aan in Frankrijk, Duitsland, Roemenië en Engeland.
De familie structuur vind je ook terug in de wijze van ondernemen. Alles wordt door eigen mensen uitgevoerd, van ontwerp/design tot bouwen. Hiervoor zijn er nogal wat C-bedrijven die actief zijn in de diverse specialiteiten eigen aan het bouwen van vanalles en nog wat. Construct, Living, Tech, Energy, Line en Fire zijn allen bedrijven waar een rode C vóór staat.
Duurzaam ondernemen is voor Cordeel geen modetrend. Hun missie luidt dan ook als volgt: -Building a passionate CO2-free future-. In 2012 heeft Cordeel zetel Temse de eerste stappen gezet met het bekomen van het ISO 14001 managementsysteem. Een klein decennium later volgde het engagement om actief minder CO2 uit te stoten bij hun activiteiten en onderschrijven ze de VN-ontwikkelingsdoelstellingen om duurzaamheid om te zetten in de praktijk.
Het is goed dat er rond het dok weer volop activiteit is. Dikwijls krijg ik de vraag of het dok nog kan gebruikt worden. Uiteraard kan dat nog. Het zal dan weliswaar wat geld kosten, voor het bouwen van bijvoorbeeld tunnel elementen moet je wel geen put meer graven.
Van de vorige infrastructuur rond de dok is vrijwel niks meer terug te vinden, enkel de dokdeur rest nog en natuurlijk het dok zelf. Van de nieuwe gebouwen en hun inboedel onthoud ik vooral de grootte van de hallen en de rolbruggen. Ook de productie wijze van prefab elementen (muren, balken en kolommen) spreekt tot de verbeelding.
Mooi uitzicht trouwens vanuit het prachtige bureel boven de dok.
De maand mei komt naderbij, ik zal het witte vlekje in de rechterkolom dringend moeten aanpassen.
Dat zal ik doen als mijn PC hersteld is. Zoals al eens eerder vermeld deed het cameraatje het niet. De bestelling van een nieuw oogje is al van begin december. Vorige maand, als de bestelling was toegekomen en de vervanging was aangevangen, bleek het probleem toch ergens anders te liggen. Vandaar moet morgen vroeg de laptop terug binnen. Ik hoop dat het dan toch eens in orde geraakt.
Weet er trouwens iemand waar ik terecht kan voor herstel of recuperatie van de gegevens van een externe schijf?
Prachtig weer, goede groep en verzekerd van een goede organisatie, laat de dropping maar komen.
Het was alweer meer dan twee jaar geleden dat deze nog kon plaatsvinden.
Vanaf het moment dat de barometer naar geel overhelde kwam de oproep van Sherlock in de bus:
Beste Terekense Speurneuzen,
Onze goede vriend Sherlock Holmes is het noorden kwijt. Zijn speurneus is aangetast door Corona en hij is een burn-out nabij. Daarom heeft hij jouw hulp nodig bij een ongewone zaak om een wrede en gevaarlijke seriemoordenaar te ontmaskeren en arresteren.
Deze bijzondere speurtocht zal doorgaan op zaterdag 19 maart in één van Europas mooiste natuurparken, op slechts 5 uur fietsen (of een dikke 18u wandelen) van Tereken.
Als jullie bereid zijn om onze arme Sherlock uit de nood te helpen dan verwachten we jullie daar met de auto om 16 of 17 uur. De speurtocht zal waarschijnlijk uitlopen tot in de vroege uurtjes waarna jullie de nacht zullen doorbrengen in de ´Baker Street¡-B&B van Sherlock en Watson.
Dit alles tegen de zeer democratische prijs van 40, full continental breakfast inbegrepen.
Ben je lid van de 4de Tak of leiding van de scouts Tereken? Ben jij bereid én capabel om onze excentrieke vriend bij te staan bij zijn speurtocht? Stuur dan zeker een mailtje naar .
Specifieke en dossiergerichte onderzoek informatie volgt nog na jullie inschrijving maar ondertussen kan het geen kwaad om jullie alvast te verdiepen in de geheimen van de dactyloscopie.
Namens Sherlock,
zijn speciale assistenten Marc, Geert, Peter en David
Uiteraard wil je een seriemoordenaar helpen ontmaskeren. Omwille van de geheimhouding van het onderzoek, teneinde de bevolking niet te verontrusten, wordt een rendez-vous georganiseerd op zaterdag 19 november 2022 om 16u GMT+1 en op coördinaten 51grad09min48.53secN en 5grad18min30.9secE. Vanuit Sint-Niklaas werd met een beperkt aantal voertuigen een aantal hulpspeurders gedetacheerd. Dit Tereken AARS team, staande voor Afdeling Advanced Research Seriemoorden, bestond buiten de Oud Scouts ook uit een jongeren afdeling in opleiding, de huidige leiding.
Op de plaats van afspraak stond Sherlock Holmes ons persoonlijk op te wachten bij de voorlopig laatste plaats delict. Een duidelijk ongelukkige, mentaal onstabiele Sherlock gaf ons zijn finaal rapport met hierin een korte schets van wat er sinds de eerste moord, in 2015, tot op heden allemaal is gebeurd. Het rapport kan je nalezen hieronder.
De queeste startte dus met een heleboel vraagtekens. Een grote hulp hierbij zouden de dossiers van de zes hoofdverdachten zijn. (Wegens privacy van de slachtoffers en hun families kan ik echter deze niet laten nalezen.) Tijdens het sporenonderzoek konden we vele bewijzen verzamelen, van sigaretten pakjes over schoenen tot marsrepen wraps. Ook werden de nodige notities genomen en omgezet naar leesbare taal. Ook hierin was/is het team samengesteld met superbe IT specialisten. Zonder deze specialisten zouden de berichten voor eeuwig en altijd mysterieuze tekens zijn gebleven. Bepaalde aanwijzingen werden gevonden op Fietsen door de Bomen. Als je te klein was zou je de letters niet hebben kunnen lezen, deze stonden namelijk bovenop de palen genoteerd. Een rekening van een groot warenhuis leidde ons via een bloedspoor naar de laatste hindernis. Een visgraat is steeds moeilijk, laat staan in een nachtelijk bos. Ook deze opdracht werd feilloos uitgevoerd.
Om een uitgebreid onderzoeksteam goed te laten functioneren was en is er ook steeds een goede logistieke ondersteuning, in de vorm van spijs en drank, nodig. En dat was in orde.
Toen de zon al lang onder was werd er in de nabespreking een evaluatie gemaakt. De dader konden we pas na lang beraad, en wijze raad, met zekerheid aanduiden. Missie geslaagd.
Een korte nachtrust, met veel omgezaagde bomen, was voldoende om de doorstane emoties naar waarde te schatten en het team te ontbinden.
Eind goed al goed
Het deed deugd om met dit team nog eens op pad te kunnen gaan.
Stof is de titel en zou stof tot nadenken moeten zijn.
Met Op Stoapel organiseren we een gespreksavond rond asbest. Deze avond gaat door 31 maart e.k. in zaal Roxy om 19u. We doen dit in samenwerking met vzw STOFF, ETWIE, het gemeente Temse Team Milieu en Dr. Vanroelen. Het geheel valt onder de noemer Godetia.
De Godetia, het commando en logistiek steunschip van de Belgische Marine, is uit dienst genomen in juli 2021. Dit ging gepaard met de ceremonie -Last Colours-. In een emotionele sfeer en in aanwezigheid van een massa mensen werd de ultieme vlaggenparade gehouden voor dit schip dat meer dan 55 jaar dienst deed binnen de Zeemacht en Marine. De Marinevlag werd vanuit de top van de vlaggenmast voor een laatste maal gestreken om een allerlaatste keer opgeplooid te worden.
Op 7 december 1965 werd het schip op de Boelwerf in Temse te water gelaten. De A960 Godetia was het eerste van de twee gebouwde steunschepen. Het zusterschip van de Godetia was de A961 Zinnia. Ze werd al in 1993 uit dienst genomen.
Het motto van de Godetia is/was -More Majorum- .(Volgens de gewoonte van de voorouders).
Wat de voorouders niet konden bevroeden was dat het op de Godetia verwerkte asbest bijzonder ongezond en gevaarlijks is. Dit asbest dient dan ook eerst door een gespecialiseerde firma te worden verwijderd. Vandaar de naam van de gespreksavond en de link naar Op Stoapel.
Asbest is een verzamelnaam voor in de natuur voorkomende mineralen die opgebouwd zijn uit microscopisch kleine vezels. Het is een delfstof en wordt ontgonnen in een open mijn.
Asbest is ongezond en veroorzaakt tal van ziektes. Er is kanker, zoals aan de borst- en longvliezen, de longen, het strottenhoofd, de keelholte, de maag, de eierstokken en veel meer. Ook andere ziektes worden aan asbestblootstelling gelinkt, zoals asbestose, of aantastingen aan de borstvliezen. De lijst van aan asbest gelinkte ziektes wordt jammer genoeg steeds langer. In ons land sterven elke dag mensen door een blootstelling aan asbestvezels.
De schadelijkheid van blootstelling aan asbest hangt af van verschillende factoren. Asbest is alleen gevaarlijk als je losse asbestvezels inademt. Asbestvezels inslikken of aanraken is volgens de huidige inzichten niet gevaarlijk. Toch wast je best je handen als je asbestvezels hebt aangeraakt. Zo voorkom je dat je alsnog vezels inademt. De vezels zijn niet met het blote oog te zien en kunnen vrijkomen bij de beschadiging van asbesthoudend materiaal, bijvoorbeeld in de vorm van stof. Bij de inademing dringen asbestvezels zeer diep in de longen. Ook een korte blootstelling aan asbestvezels kan gevaarlijk zijn. Maar dat betekent niet dat je sowieso ziek wordt door één keer asbesthoudend stof in te ademen. Hoe vaker je wordt blootgesteld aan asbestvezels, hoe meer risico je met andere woorden loopt om ziek te worden. In combinatie met roken lopende de risicoÿs door het inademen van asbest sterk op.
Asbest kent bijzonder veel toepassingen. Het werd verwerkt in meer dan 3500 materialen en er bestaan meer dan 18.000 producten. Asbest gaat al eeuwen mee en wordt wijdverspreid gebruikt. Vanaf het interbellum werd het ook volop gebruikt voor huis-, tuin- en keukenapparatuur. Tot in de jaren tachtig werd het bijvoorbeeld gebruikt in toestellen die warmte moesten produceren en die warmte vasthouden. Maar ook voor andere zaken, tot in wc-brillen toe en zelfs voor meubilair. Het werd toen als een wonderproduct verkocht.
Iedereen welkom op deze interessante gespreksavond waar uiteraard ook vragen kunnen worden gesteld aan de experten ter plaatse. Wel even inschrijven, dit om een inschatting te kunnen maken van het aantal deelnemers.
Gratis inkom.
INFO@OPSTOAPEL.ORG OF 0473 47 60 50
Grtjs
Hugo Peregrinus
noot: Onze voorlaatste wedstrijd interclub biljarten is verloren, brons is ons deel.
Ondanks de trieste vooruitzichten internationaal wil ik toch beginnen met goed nieuws. Het tegengestelde van wat onze biljartclub enkele weken overkwam is nu gebeurd in goede zin. Toen verloren we met Onder Ons de interclub wedstrijd waarin we dertig punten voor stonden. Gisteren stonden we tegen Sportstadium 32 punten achter. Bij de laatste van de drie wedstrijden had de tegenpartij na 5 beurten al 43 punten gemaakt tegenover amper 6 van onze eigen speler.
Maar geleidelijk aan begon de motor van de oppositie te sputteren en kwam onze oude diesel goed op gang. In een spannende eindsprint, met regelmatige serietjes van Luc, konden we het laken naar ons toetrekken. Het houdt de spanning nog enigszins in de competitie. BC Sportvrienden staat op het ogenblik met 12 punten uit 6 matchen aan de leiding. BC The Pocket volgt op 4 punten met een match minder. Het is mathematisch nog steeds mogelijk om de titel binnen te halen. Volgende week spelen we thuis tegen de leider. Bij winst zal de laatste match, tussen Sportvrienden en The Pocket, de beslissing brengen. Het is dus aan KBCOO om de spanning erin te houden.
Nog sport.
Het vrouwenwielrennen is toch mooi op naar te kijken. Minder gereken en meer puur aanvallen en risicos nemen. En als er dan een landgenote een klassieker kan winnen is het helemaal mooi. Proficiat Lotte.
Het Nieuwsblad heeft in zijn weekend editie enkele bladzijden vrij gemaakt om twee jaar crisis te evalueren, zowel bij de beleidsmakers als de krantenmakers. De vragen die er bij worden gesteld zijn: Wat had u beter kunnen doen? En wat heeft u wel Goed gedaan?
Er is maar één hoofdrolspeler die nergens spijt van heeft, niks fout heeft gedaan. Hoe dik kan een dikke nek worden?
En ja, beslissingen nemen in moeilijke situaties is niet altijd eenvoudig en zeker niet eenduidig. Toch zou een beetje nederigheid niet misstaan. Maar ja, zoals al meerdere keren aangehaald, het Blauwe Fabriekje blijft goed draaien. Faut le faire!
Thuis blijft het nog een tijdje druk. Het dak is met een tweede isolatie laag dicht gemaakt. Hiervoor is vooral veel verhuist van links naar rechts of van boven naar onder en soms in omgekeerde richting. En van het een kwam het ander, de onvermijdelijke beslissingen of alles moest worden bijgehouden. En nee, dat moet niet. Dus gaan er regelmatig dozen richting kringwinkel of containerpark.
Gelukkig is de kost van het afval nog eerder aan de lage kant, 7 te betalen voor 140 kg houtafval. Om van de gratis kiloÿs nog te zwijgen.
Volgend op grote huishoudelijke werken is de opkuis, nu de jaarlijkse grote kuis. En er is wel wat op te kuisen. En als het wat warmer wordt kan ik hier en daar nog wat schilderwerkjes uitvoeren. Stilvallen is er niet bij. Ook in de tuin zijn al wat werkjes gedaan. Want het was wel een mooie week, althans wat het weer aangaat.
Minder mooi is wat er gaande is in Oekraïne. Sommige psychopaten zijn zo machtsgeil dat ze er zelfs hun eigen mensen voor willen opofferen. Op elk woord volgt een andere eis of dreigement, het zal enkel ophouden na de waanzin. Dit is het gevolg van het jarenlang lijdzaam toezien en denken dat de rede terug zal komen. (zachte heelmeesters maken stinkende wonden!)
Praten heeft geen zin.
En blijkbaar heeft ook Europa weinig zin en dan bedoel ik bestaansrecht. Een reusje op lemen voeten. Volledig afhankelijk van werkelijke grootmachten. Wel met een vrije markteconomie die de lidstaten verdeeld in plaats van verenigd. Een Europa dat veel geld uitgeeft om anderen machtig te maken.
De enige verdienste van de EU is dat er al meer dan 70 jaar een relatieve vrede heerst.
Maar wel met een parlement dat regelmatig verhuist en waarvan de vertaaldienst een industrietak op zich is geworden. En toch kan je allerlei spullen kopen waarvan de handleiding in enkel niet te lezen tekens is afgedrukt.
Tussen alle karweien door toch tijd gevonden (pensioenman hé) om er een dag op uit te trekken met de stapmaten. Een tochtje woensdag te Puurs, Sauvegarde en Ruisbroek deed deugd. Ik bleek zo moe dat ik de klok van negen niet meer heb horen tikken. En goed geslapen.
Op Stap met Op Stoapel is een groot succes. In vergelijking met vorige uitstappen werd gedacht aan een 60 tal reizigers. De Mozart kon ruimschoots volstaan. Zoals al gemeld werd er al overgeschakeld naar de Verdi. Deze boot kan makkelijk het drievoud passagiers meenemen. Op zoveel rekent de organisatie niet, een honderd man zou wel lukken. Wel, we zitten op dit ogenblik al aan 125 personen.
Bekentenis is een woord dat geprivilegieerden van deze wereld niet kennen. Het eerste waaraan ik dacht bij het lezen van het bericht dat Andrew Albert Christian Edward Mountbatten-Windsor, bijna voormalig Hertog van York, een schikking trof met de vrouw die hem van seksueel misbruik beschuldigd, waar komt dat geld vandaan? Wie betaalt het gelag?
Zijn luizig pensioentje van 20.000 pond zal niet genoeg zijn. Ook het geld dat hij jaarlijks van zijn moeder krijgt, 250.000 pond, zal wellicht niet volstaan. Dat hij bereid is om veel geld te geven, afijn zijn moeder, voor iets wat hij altijd heeft ontkent zegt toch genoeg.
Het is een schenking aan een liefdadigheidsinstelling voor slachtoffers van mensenhandel. Tja, met welk geld? Volgens aanklager Afzal is het bloedgeld!
Verschillende parlementsleden vragen nu al opheldering vanwaar dat geld eigenlijk komt. Het betreft hier duidelijk geen filantropie.
Koopt de Queen hiermee tijd zodat ze dit jaar haar 70 jarig jubileum op de troon in schoonheid kan vieren.
Want na de feestelijkheden mag mevrouw Giuffre wel een boek uitbrengen met haar versie van de feiten. Dus zo sterk stond die schone Andrew toch niet in zijn schoenen. Zelfs die zwijgplicht voor Giuffre is tijdelijk!
Maar er zijn nog problemen ten huize van de Windsors. Ook prins Charles komt weer in opspraak. De Britse politie is een onderzoek begonnen of donaties aan de stichting van prins Charles werden beloond met koninklijke onderscheidingen en het ondersteunen van de naturalisatieaanvraag van een Saudische zakenman.
Minder problemen voor onze eigen bestuurders. Oud-ministers, partij leiders, provincie bestuurders, cabinettards, politiek benoemde leden van bestuursraden, kortom de hele politieke kliek ontvangen sommen waar u en ik van duizelen. Voor dergelijke lui maakt gelijk welke crisis niks uit. En maar lullen in het halfrond.
Op Stoapel gaat op reis. De datum is voorzien voor 2 april 2022. Het is een bootreis die ons brengt tot in het Deurganckdok.
De plannen zijn gewijzigd in die zin dat de reis wel degelijk doorgaat maar met een grotere boot. Het aantal inschrijvingen liep al vlug boven het voorziene aantal van 65. Tot op heden zitten we al met 90 reizigers en it's still counting. Om niemand te moeten teleurstellen werd besloten over te schakelen naar de Verdi (die was gelukkig nog vrij). Dit schip biedt voldoende zitplaats en ruimte en heeft een prachtig groot bovendek.
Hierdoor dienen de reisplannen enigszins te worden bijgestuurd. De Verdi kan niet door de sluis in Klein Willebroek waardoor dit traject ten dele wegvalt. Maar niet getreurd, het alternatief is niet minder. Meer details zullen verschijnen in een nieuwsflash van Op Stoapel.
Je kunt dus nog gerust inschrijven voor de boottocht. (55€ voor leden van OS, 60€ voor niet leden met inbegrip van een broodjesmaaltijd, een namiddag gerechtje en drankbonnen.)
Inschrijven bij bertolopaul@gmail.com of via 0496122403.
En het interclub tornooi is nog niet geëindigd. Deze week hebben we met Onder Ons gewonnen, meer nog, elke speler heeft zijn match gewonnen. De titel behalen is nog niet helemaal vergeten.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Ondanks Eunice is de Verdi een degelijk drijvend schip. Momenteel wordt de motor gereviseerd zodat hij op 2 april in tiptop vorm zal zijn.
Goede reis!
Nog dit: 20.000 pond = 24.000 euro en 250.000 pond komt overeen met 300.160 euro. Armoezaaier!
Beste Lezers,
