Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
20-04-2021
Etienne
Beste Lezers,
Vorige week ben ik plasma gaan geven. Dit gebeurd aan het Station te Sint-Niklaas. In de negentiende eeuw heette deze straat Boulevard de l Est. Die naam zal de straat opnieuw dragen, maar dan als Oosterlaan.
L II laan behoord tot het verleden. Het verleden van L II daarentegen behoord nog steeds tot de actualiteit.
Normaliter is de plasmadag een stapdag. Te voet naar S-N en daarop volgend naar Belsele is een mooi tripke. Als je als een van de eersten in de morgen je plasma wil doneren moet je vroeg vertrekken. En dat betekend in de wintermaanden heel goed opletten. Mensen die zich naar het werk begeven en het drukke vrachtverkeer in de Laagstraat/Eigenlo merken een voetganger, ondanks fluo en verlichting, soms te laat op.
Het doneren neemt ongeveer een uurtje in beslag, een goede rust om dan het grootste gedeelte van de dagtocht aan te vatten. En waarom Belsele, wel om een goede vriend een bezoekje te brengen. Helaas, Etienne is op 8 april ll overleden. Hij was al enkele jaren weduwnaar. Sinds enkele maanden vertelde hij me dat zijn einde naderde, het ging niet meer zo goed. Mentaal was het niet op maar dat lichaam was het wel. Precies een week eerder, op 1 april is Etienne 87 jaar geworden. En daar had hij best vrede mee. Ik heb een goed leven gehad en ben tevreden, vertelde hij me bij onze laatste ontmoeting. En toch komt het nog als een mokerslag binnen. Wel verlangde hij om terug samen te kunnen zijn met zijn Diane. Het ga jullie goed.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Het paasverlof heeft de sloopwerken een weekje stil gehouden, vorige week vloog het stof ons terug om de oren.
Alle goede bedoelingen zijn onvoldoende om tegenwoordig wat dan ook te organiseren zonder kans op rellen. De sociale media worden, volgens mij althans, vooral gelezen door anarchisten. Hoe meer boel hoe liever. Alleen vergeten die schobbejakken dat zij zich geen zorgen hoeven te maken over hun toekomst. Ook al woon je in de buurt en wil je op een mooie avond wel eens een wandelingetje maken in het park, als je ziet dat de boel uit de hand loopt verwijder je je toch? Tenzij je de aandacht opzoekt.
Afijn, missie voor de anarchisten en de niet meer zo jonge dame geslaagd. Maar is het nieuws?
Tis maar om te zeggen, we leven in een luxe wereld. Iedereen zijn probleem is het belangrijkst. Maar als iemand me kan uitleggen waarom de corona crisis voor een bepaalde leeftijdsgroep zwaarder is om dragen, shoot.
Deze week op de radio te horen: de hippies kwamen allemaal uit welgestelde milieus. De spreekster in kwestie verklaarde dat in de tijd van de flower power de mode, als je die al wilde volgen, te duur was voor iemand van gewone komaf. Bovendien, waar haalde je het geld om niet te werken en toch naar (langdurig en in het buitenland) festivals te gaan. Dat radio programma is de classics 1000 op 1, goede muziek van de laatste 70 jaar.
Hoe meer boel hoe liever, dat zou je ook kunnen zeggen over de Boelwerf. Helaas slaat dat de laatste dagen vooral op het feit dat het erfgoed niet zo goed in de krant komt. Het verdwijnen van de laatste getuige ligt in het verschiet.
De jongelui van VLD Temse worden met een vis op de rug, veertien dagen te laat weliswaar, het Frans Boel plein op gestuurd. Een beeld van de torenkraan zou het lege plein opvullen en tegelijkertijd een verwijzing zijn naar de grootsheid van de Boelwerf! Hoe groot moet dat worden, 1.5m met erbovenop een blauwe wimpel. Die wimpel kreeg het passagiersschip dat als snelste de Atlantique overvoer. Hier zou het de kleur van schaamte moeten zijn, de grootsheid van de kraan kan niet vervangen door een zoethoudertje.
Waar je gaat langs Vlaamse heu alle wegen, overal kom je het blauw fabriekje tegen.
Je kan er niet omheen. Manieren echter is te veel gevraagd. Natuurlijk is dat uit den boze bij le monde politique élevé . Zelfs een collega te kakken zetten hoort er blijkbaar bij. Of met subsidies gooien, naar de eigen achterban en niet hun geld.
Waar zijn die speurneuzen naar politiek talent nu heen. Niet meer te zien of te horen. Verantwoordelijkheid nemen? Homaar! Derkannenikniksaandoen zulle.
Al dikwijls aangehaald, in de bedrijfswereld vlieg je. Met of zonder doktersbriefje!
Ik zou zelfs niet kunnen slapen. Zwakheid zeker.
1 april is al lang voorbij, alweer. En een mens moet al eens kunnen lachen. En een stoelendans op muziek is ook al eens plezant. En op 1 mei gaan de caféÿs open.
En een bewonerskaart aanvragen als bewoner van de gele zone is plezant. De website (alweer is het een ander) werkt niet naar behoren. Geen nood, op de gemeente, die het heeft uitbesteed, willen ze je graag helpen. Via elektronische weg of brief.
Ook na een dagje wachten blijkt het systeem niet te werken, de fout lift niet bij mij, ook mijn gebuur heeft hetzelfde probleem.
Alles gaat eenvoudiger en sneller. Tja, alles is om te lachen.
De afbraak werken aan de Scala schieten goed op. Ook aan de voorkant, de voormalige wasserij, zijn de pannen met zorg verwijderd. Alles werd handmatig in zakken gestoken en in een speciale, asbest container, gedeponeerd. Er gaapt nu al een groot gat in de gevel.
aar ook de Murphy, de boom in de schouw van de cinema is verwijderd. De werkmannen hadden eerst een behoorlijke klus op de schouwpijp te verwijderen, ook al stond die al jaren vrij schuin. Met hamer en beitel moesten ze bijna een meter stenen wegkappen alvorens die asbest pijp vrij kwam. De boom zelf die was ook stevig in de muur gegroeid, die viel er niet zo maar uit. De kettingzaag maakte hem steeds een stukje kleiner. Het allerlaatste stukje zal deze week verdwijnen, samen met de muur.
Het is verbazend hoe innig boom en muur waren verbonden.
Innig verbonden is ook een koppel duiven. Hun nest en slaapplaats heeft stand gehouden tot half deze week. De grijper heeft op woensdag onverbiddelijk hun stek verwijderd. Maar tot op heden komen het koppeltje nog steeds op de resterende muur zitten.
En het gaat Vooruit. Ik ben en blijf verwonderd dat subsidieÿs zo makkelijk worden gegeven, als het binnen de communeÿs blijft wel te verstaan.
De Belgica, bouwnummer 1514 op de Boelwerf, is na 37 jaar goede vaart op 26 maart 2021 voor de laatste maal binnen gelopen op de basis in Zeebrugge. Zijn opvolger wordt dit jaar nog in dienst genomen. En nog een Boelwerf icoon staat op het punt te verdwijnen, de Hensen torenkraan. De ene noemt het een stuk roestig ijzer, de ander vindt het een bijzonder landmarkÿ. Feit is dat het laatste resttand van de werf niet het juiste is. Er waren vele andere gebouwen die als herdenking konden worden behouden. En die nog praktisch hadden geweest voor de culturele sector van de gemeente.
De enige oplossing is dat de kraan een andere opstellingsplaats krijgt, misschien op het einde van site De Zaat, juist aan het begin van de potpolder. Dan blijft het een landmarkÿ en ook bereikbaar.
Ik roep hierbij iedereen op om zijn ideeën te delen met als het maar vooruit blijft gaan.
Gisteren heb ik mijn Weg-om gelopen. Op 1 april is het niet gelukt, den derde is ook goed hé. En dus zit ik al aan aflevering 4 van mijn queeste, alhoewel ik niet op zoek ben naar de heilige graal.
Wie kent er die driehoek niet die boven vele deuren hing, zelfs in cafe's, waarop de spreuk stond geschreven: God ziet mij, hier vloekt men niet.
Dat gebeurt nu wel, en zeker in de kerk.
´God kan de zonde niet zegenen¡.
Antwerps bisschop Johan Bonny is boos en beschaamd, maar de hele Belgische Kerk gaat achter hem staan. In ons land zegenen de priesters wél holebistellen in. Clandestien dus, volgens het Vaticaan.
God kan de zondaar zegenen maar de zonde niet. Dus verbintenissen van personen van hetzelfde geslacht kunnen niet worden gezegend. Basta!
Het Vaticaan, moet dat nog met een hoofdletter?, erkend nog wel holebiÿs maar niet hun relatie. En die zogenaamde progressieve Zuid-Amerikaan, wel met hoofdletters, kan niet anders dan akkoord gaan.
Dat de Kerk een instituut is dat vierkant draait is al langer geweten. En dit is niet eens hun grootste schandaal of dwaling.
Het regelen van paspoorten voor het vluchtende Herrenvolk, de inquisitie, de kruistochten, de wereldlijke macht onder het mom van God, de pauselijke onfeilbaarheid, hun kerkbank. Met dat laatste bedoel ik de financiële instelling, de Banco Ambrosiano.
De Banco Ambrosiano was een Italiaanse privé-bank die in de 19e eeuw werd gesticht door rooms-katholieke geestelijken. In de tweede helft van de 20e eeuw groeide de bank, onder leiding van de zakenman Roberto Calvi, uit tot een belangrijke factor in de Italiaanse financiële wereld.
Via de Banco Ambrosiano werden gelden van de Rooms-Katholieke Kerk en van de maffia belegd in Zuid-Amerika. Toen de bank in 1982 failliet ging, met een schuldenlast die geschat werd tussen de 700 miljoen en de anderhalf miljard dollar, veroorzaakte dat een schandaal dat ver buiten de financiële kringen doordrong.
De Vaticaanse Bank Instituut voor Religieuze Werken (je moet het maar verzinnen) had een groot aandeel in deze bank en betaalde dan ook 250 miljoen dollar aan schuldeisers van de Banco Ambrosiano. Het Vaticaan en aartsbisschop Paul Marcinkus ontkenden echter iedere betrokkenheid bij het schandaal van dit faillissement.
De zakenman en voorzitter van de bank, Roberto Calvi, en zijn vermeende betrokkenheid bij de vrijmetselaarsloge P2 worden vaak vermeld als mogelijke oorzaken voor het tenietgaan van de Banco Ambrosiano. Calvi werd in 1982 aangeklaagd voor een lange lijst van financiële en politieke overtredingen waaronder het witwassen van grote bedragen. Hij dook onder, maar op 17 juni 1982 werd hij dood aangetroffen in Londen, hij was opgehangen aan de Blackfriars Bridge.
Bij het onderzoek naar de bank werd duidelijk dat Calvi en de zijnen meer dan 200 spook-banken hadden opgericht, en dit bood hem een labyrint van mogelijkheden om zijn duistere praktijken te verdoezelen. Een bestaande bank, de Cisalpina Overseas Nassau Bank op de Bahama's, die door Calvi en aartsbisschop Marcinkus werd bestuurd, was betrokken bij het witwassen van cocaïne-geld uit Latijns-Amerika.
En het houd niet op, 2010.
De bank van het Vaticaan, IOR, heeft rekeningen bij UniCredit Group. In Oostenrijk bezit de groep Bank Austria. De Italiaanse maffia staat onder verdenking gelden uit ontdoken belastingen en witwasoperaties via rekeningen van de Vaticaanbank IOR (Instituto per le Opere di Religione) bij UniCredit ondergebracht te hebben.
Sinds meer dan 25 jaar bezit IOR een rekening bij het Banca di Roma-filiaal aan de grens tussen het Vaticaan en Italië, aan de Via della Conciliazione, waarop maandelijks transacties ter hoogte van 60 miljoen Euro verliepen. Bij de meeste van deze transacties is het niet geweten wie de titularis van de rekening is, noch wie er gebruik kan van maken. De rekeningen zouden op naam van de Vaticaanbank lopen, wat een inbreuk is tegen de Italiaanse wetgeving op witwaspraktijken.
Stond er in die tijd geen Herr van standing aan het roer van dit vrolijke instituut?
Hou het gezond en rustig, het komt allemaal goed.
Grtjs
Hugo Peregrinus
In bijlage enkele fotokes van de afbraak van de Scala.
Gelezen in de krant:
´Dit is geen maffiaverhaal waarbij de helft van justitie meedoet. Maar de verwevenheid tussen boven- en onderwereld is toch wel akelig groot. Er zijn mensen die op cruciale plaatsen zitten en die informatie delen. Vanaf nu zullen we een beter zicht krijgen in welke sectoren dat precies het geval is. Douane, ambtenaren... we kunnen geen enkele sector uitsluiten.' Dixit Mariua Quicky.
Het woord akelig zou ik ook in een zin willen plaatsen.
De afstand tussen de politiek en het kiesvee is akelig groot.
Vele van de verkozenen des volks weten niet meer wat een brood kost. En dat komt omdat ze een riant loon krijgen (plus .) Toch beweren ze dat ze voor dezelfde job in de privé véél meer te kunnen verdienen. Of is het toch maar een bijverdiensteke.
En dan is de volgende stap helemaal niet ver. De Clan Claes verdeelde alles netjes onder elkaar. Hoe de verkozen des volks, ook bij mutualiteiten is het partijkaart troef, in de Limbuurg hun bevoorrechte positie misbruiken voor corruptie.
Nog een kleine stap, monyetime in het voetbal.
Een politieke vinger zit in de pap of likt zeker aan de rand. Geen of weinig RSZ voor de vette kontrakten. Op de koop toe sluizen de spelers en consoorten, via belasting paradijzen en nep bedrijven, geld door zonder belastingen te betalen.
Een duur abonnement voor het voetbal mag van mij. Alleen wens ik het niet. Nog minder heb ik ervoor gekozen om de nationale helden rijk te maken. Op de koop toe op de rug van de supporters en de rest van Heel België.
(200.000 per jaar besparen is niet slecht hé. En met dat geld een nieuwe, superdeluxe electronische wagen aanschaffen waarvan de helft alweer door de gemeenschap wordt betaald!)
Tout ensemble!
Waar hebben we dat nog gehoord.
Hoe kan je in een jaar tijd een bedragje van 923.041 omzetten in 24.560.000 . Eén antwoord: Juist, goed ge(g)raajen.
Goede raad aan Club supporters, investeer niet in de aandelen, de winst gaat niet naar Club maar naar de aandeelhouders. En dat zijn er niet veel. Arm stadsbestuur van Brugge of ..
Deze week ben ik niet op stap geweest. De hobby genaamd Op Stoapel neemt af en toe wat tijd in beslag. De inventarisatie van het archief is lopende (en het loopt niet weg). Er is ook nog de zomertentoonstelling van het gemeentemuseum die wat voorbereiding vergt.
De titel van deze tentoonstelling kan ik al verklappen: De Zaat Blaast. De ondertitel Ontworpen door mensen, gemaakt door mensenhanden', verwijst duidelijk naar het onderwerp van deze drie maanden durende expo.
Hou het goed en nog even volhouden. En niet zoals JMDD het formuleert : ´Van het vaccin lig ik niet wakker, aan dit tempo sterf ik eerder aan ouderdom'.
Maart is bijzonder goed ingezet. Het mooie weer van eind vorige maand blijft aanhouden. Maar het is nog geen lente!
Op maandag 1 maart ben ik, zoals aangekondigd (geen excuus mogelijk), op stap gegaan voor de 3e weg-om van dit jaar. Op de enkele foto's in bijlage is te zien dat het al redelijk vroeg licht is. Ook kan je vaststellen dat de werken op Hoogkameren van start zijn gegaan en dat het dak van de Heikapel in de Beeldstraat is afgewerkt.
En om de vorige week af te ronden geef ik nog de beelden mee die zijn gemaakt op de laatste dag Voeren. Na een nachtje op de openbare parkeerplaats/standplaats voor mobile homes in s'Gravenvoeren was de morgen eerder aan de frisse kant. De afwisseling kon tellen. De Ronny wou graag een viske mee naar huis nemen. Daarom werd de motorkap richting St-Pietersvoeren gestuurd alwaar een forellen kwekerij, de Commanderie, is gevestigd. Ook op onze laatste dag werd er een korte wandeling gemaakt zodat de week in schoonheid kon worden afgesloten aan de boorden van de Maas in Visé.
Het was een toffe week, enigzins anders dan gewend. Maar ik moet zeggen dat ik heel goed heb geslapen, gegeten en geproefd - met mate(n).
En sinds maandag zijn de werken gestart in verband met de afbraak van de voormalige cinema Scala. Vandaag werd een groot deel van de dakbedekking, die er nog oplag, verwijderd. Dit gebeurde door een gespecialiseerde firma. Een firma die asbest verwijderd volgens de regels. Alle tegels werden manueel verwijderd en onmiddelijk in zakken gestoken. Op de grond stond een speciale container om de vele zakken stofvrij te kunnen afvoeren. Ook binnen de voormalige wasserij werd het asbest verwijderd.
Toch een tijdje van nabij blijven opvolgen.
De Scala
In 1911 startte drukker-uitgever Ernest De Bock de eerste cinema van Temse op: de Gaumont in de August Wautersstraat, (later de Bonzanzabar). Louis Corthals, die tot dan werkte in de drukkerij van Edward De Landtsheer, startte twee jaar later met Het Goede Zaad, eveneens in de August Wautersstraat. De zaal werd later omgedoopt tot Olympia en Scala.
Enkele maanden voor de officiële opening van de Scala had Ernest De Bock zijn Gaumont in de August Wautersstraat verlaten en een nieuwe cinemazaal geopend in de Stationsstraat. Odeon was de naam van het complex, de huidige gemeentelijke schouwburg.
De Odeon en de Scala leverden jaren een felle concurrentiestrijd. In 1936 kocht Ernest De Bock de Scala over.
In 1944 werd de Odeon totaal vernietigd door een vliegende bom. Op dezelfde plaats liet De Bock een nieuwe cinema bouwen, de Roxy. Een gewezen medewerker begon datzelfde jaar de British Palace in de Oeverstraat.
De cinema's Roxy en Scala overleefden Ernest De Bock (1877-1963) slechts enkele jaren. In 1969 eindigde hun geschiedenis. De Roxy werd verkocht aan het Gemeentebestuur van Temse. De Scala ging over in handen van een zakenman (Electro VD) en kreeg een winkel- en magazijnfunctie.
Vandaag vertoonden zowel mezelf als de Ronny grensoverschrijdend gedrag. We werden hierop attent gemaakt door een Nederlandse dame. Zij deed het dan wel in België terwijl wij op het punt stonden Nederlandse bodem te betreden. Gisteren was de inbreuk slechts enkele meters, vandaag waren de meters niet te meten.
Deze morgen hebben we de mobilehome terug op de eerste standplaats neergezet, ttz op de parkeerplaats in 's- Gravenvoeren.
De tocht begon en eindigde aan de Voer. Boven de helling kom je zo in Nederland. Via Mheer bereikten we op de middag Neerbeek.
Onder een stralend zonnetje passeerden we, terug in België, kasteel Altenbroek.
Tegen vieren arriveerden we op de parking in 's-Gravenvoeren. Net op tijd om, bij een Orval, van de laatste zonnestralen van de vroege lente te genieten.
Morgen terug naar huis, niet tegen de goesting. Maar ook de voorbije dagen waren een mooie belevenis. De prachtige streek en het mooie weer waren daaraan niet vreemd.
Vandaag was precies een lentedag. Na een frisse start kon al vlug een laagje worden verwijderd. En het bleef crescendo gaan. Dat laatste betrof niet alleen de temperatuur. De voerstreek is en blijft een prachtig stukje België, daar kan geen politiek tegen op.
Het is uiteraard mooi meegenomen om precies deze week hier te vertoeven bij dit uitzonderlijk (?) weer.
Vandaag een toerke van een dikke twintig paaltjes gedaan. Door het reliëf van de streek voelt het wel zwaarder aan.
Iets na de middag een ijskreem automaat tegen gekomen. In plaats van een trappist te drinken voor de verandering eens een potje glace genuttigd.
Gisteren met goed weer aangekomen in de Voerstreek, samen met de Ronny en zijn Mobilhome. En natuurlijk is ook de Catsjoe van de partij.
Op de gemeentelijk parking in 's Gravenvoeren stelde de Ronny vast dat zijn electriciteit van de woonruimte niet naar behoren werkte. Eigenlijk werkte die helemaal niet tenzij op de hoofdmotor. Dat is natuurlijk verre van ideaal en dus gingen we op zoek naar hulp. Die werd gevonden in Schophem, tussen 's Gravenvoeren en St-Martens Voeren. En wel bij een bedrijf van landbouw machines, vooral dan traktoren.
De uiterst vriendelijke en spraakzame eigenaar stelde ons zijn bekwame technieker ter beschikking. Na hier en daar wat verhuiswerk binnen de mobilhome kon de man vaststellen dat de batterijen in goede conditie vertoefden. De woonruimte batterij echter lag niet aan de massa. Hoe dat kon? Een extra kabel geplaatste kabel zorgde dan voor een degelijke verbinding en het probleem was opgelost. Met een relatief kleine vergoeding was de zaak achter de rug. Met dit alles werd toch besloten om naar een camping te verhuizen.
De namiddag tocht beperkte zich dan maar tot een kort toerke. s'Avonds werden alle apparaten nog eens gecontroleerd, net als de hoeveelheid schotse drank. Die kwam echter niet aan de massa te liggen.
Vandaag konden we dan met een gerust hart een ietwat grotere tocht maken. Op aanraden van de Jan, last minute advice, trokken we naar de markt in Aubel. En daar bleek eens te meer hoe Cor Ona de gemoedelijkheid beperkt. Veel volk was er niet en om uitdroging te vermijden ben je verplicht zelf met drank te sleuren. Maar eigenlijk is het toch van ondergeschikt belang. De natuur en de mooie omgeving zorgen er voor dat ons humeur opperbest blijft.
En een frisse Orval als apero maakt ons ook niet triest. Het avond eten valt ook mee, dus ook van die kant geen gemopper.
Morgen is er alweer mooi weer voorspelt, de schoenen zijn nog steeds droog.
Het is strabant als het vriest tussen man en vrouw.
Alle gekheid op een pegel, het woord strabant is uitgevonden door Staf M, specialist lasser in den onderhoud destijds op de werf. Veertig jaar later ken ik het woord nog en denk er steeds aan als het stenen diep vriest. Maar wat het juist betekend was me onbekend. Tot nu!
Groot is mijn verbazing om te ontdekken dat het wel degelijk een betekenis heeft.
STRABANT: 1) Brutaal 2) Hevig 3) Krachtig 4) Lastig 5) Sterk. En dat klopt dus met de bedoeling van onze Staf zijn uitspraak.
Bij ons in den onderhoud was het 'a good joke' om iemand te vertellen dat iets of het weer strabant was. Dat kon heel warm zijn of heel koud. De toehoorder wist eigenlijk niet wat je bedoelde. De (on)eigenlijke betekenis, serieus, bleek bij aanraking van het te warme of te koude onderdeel.
Als iemand bezweet binnen kwam tijdens de zomer of handenwrijvend in de winter, werd deze uitdrukking ook gebruikt. De verbaasde toehoorder dacht dan dat er enkel gekken in den onderhoud stonden.
In mijn latere job heb ik deze uitdrukking ook eens gebruikt. Dat eindigde met een heel lange uitleg en een dikke frons bij de toehoorder. Het is dus bij deze ene keer gebleven.
Maar toch, het was geen gekkenpraat!
Grtjs
Hugo Peregrinus
Noot: Als je zo'n potje afgeeft op 14 februari aan je geliefde kan het wel eens strabant worden!
Ik ben een van de gelukkigen die regelmatig kan gaan stappen/wandelen. Het is niet alleen dat ik het graag doe, het moet ook in de mogelijkheden liggen.
Daarom deze korte bijdrage met foto's van het prachtige winterlandschap zodat ook diegenen die thuis zitten een beetje mee kunnen genieten.
Zowel s'morgens als s'avonds vallen de schaduwen nog heel ver. Wel zijn de dagen al merkelijk langer, zeker bij dit zonnig weer.
Zonnige en warme groetjes
Hugo Peregrinus
Le petit écrivain is al lang gesloten, zelfs de gevel wordt er moedeloos van.
Ondanks de leeftijd blijf ik het sneeuwlandschap leuk vinden. En ik niet alleen te zien aan het aantal wandelaars. Hierbij een korte impressie van het 'stads'centrum.
Op Stoapel heeft een prachtige maquette op kop weten te tikken. Het is een model van de Temse, bouwnummer 1493, bouwjaar 1979. Het was een bulkcarrier van 242m lengte, 32.29m breedte, met een diepgang van 14m. Dit schip is als model genomen voor de Op Stoapel, de maquette die is gemaakt als voorbeeld voor een dwarse tewaterlating. Zie de brochure 'Scheepsbouw in Temse, een terugblik' van de erfgoeddag 2018.
Vandaag, tussen de buien door, een relaxte en fijne dag doorgebracht rondomom Temse, Tielrode, Elversele en een stukske Hamme. De stapmaten waren eerder beperkt. Enkel de Jan zal je hier en daar opmerken in de fotoreeks.
Het moet gezegd, er waren meerdere personen op stap of met de fiets die deze uitgelezen dag te baat namen om een frisse neus te halen.
Mijn virtuele medaille en getuigschrift van de DDT winter challenge is de voorbije maand gehaald.
Na de eerste lockdown, in het voorjaar van 2020, kwam de dopjesactie op de meeste plaatsen stilletjes terug op gang. Zo kond het jaar worden afgesloten met een mooi totaal van 309.909 kg gerecycleerd plastic. Het sorteren blijft een beetje een moeilijk punt, want sorteren in groep is niet toegestaan.
Vanaf 15 februari wordt de lijst van inzamelpunten weer aangevuld met bijna 100 nieuwe inzamelpunten. Kledingketen Bel&Bo doet opnieuw mee aan de dopjesactie, waardoor je van 15 februari tot 14 maart 2021 dopjes kan binnenbrengen in alle Bel&Bo winkels. In ruil voor een vol zakje dopjes ontvang je van Bel&Bo een kortingsbon van 5,00, geldig per aankoopschijf van 24,99. Meer informatie en de actievoorwaarden zijn te verkrijgen bij Bel&Bo.
De inzamelpunten kan je terug vinden in de lijst hierna:
We mogen de weergoden dankbaar zijn dat de regen overvloedig uit de lucht valt. Deze morgen heb ik een inspectie ronde gemaakt om de waterstand in de grachten en beken na te gaan. Het moet gezegd, het doet deugd om de grachten terug gevuld te zien. Het water stroomt volop in de beken. De landerijen staan ouderwets blank.
Het gevolg, als positief te beschouwen, is dat het wandelen hier en daar wat moeilijker is. Oppassen is de boodschap als je niet onderuit wil gaan. Ik hou wel van een beetje regen, een nat pak daarentegen, daar sta ik niet voor te springen.
Vandaag mijn tweede Weg-om gelopen, nog tien te gaan. Dus kon ik vaststellen dat de dekenij van Sint-Niklaas voldoende geld heeft gevonden om de Heikapel van een nieuw dak te voorzien. Hopelijk schiet er nog voldoende money over om ook het binnenwerk eens op te frissen. De kaarsenrook wordt heden ten dage opgevangen in een -dampkap- en naar buiten afgevoerd. Een vers verflaagje zou dus vele jaren kunnen meegaan.
Vorige week heb ik mijn doel van de DDT winter challenge bereikt. Andere doelen zijn er voorlopig nog steeds niet. Wel hoop ik dat er dit jaar toch een kleine grote tocht door kan gaan. Het hoeft zelfs niet meer dan 1000 km te zijn. Eens meer dan tien dagen elke dag op toer gaan is al voldoende. Zoiets tussen de 3 en 5 honderd zou leuk zijn. Van deze afstand zijn er voldoende GRÿs of andere paden te lopen.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Nootje:
- Ondanks het vele frisse water dat er door de beken stroomt, het afval gaat er niet mee weg.
- In de kleuter en lagere school van de Gemeente Kruibeke spaart men lustig verder dopjes.
Vorige week sprak ik over sneeuwpret. Wel, vandaag was het eerder ijspret. Niet dat ik er last van had, maar de temperatuur viel we dik tegen deze namiddag bij een kort tochtje. Dat was deze week nog enigszins anders. Bij passage door Hoboken waren de temperaturen flink positief.
Eens de overzet genomen sta je onmiddellijk in de stad. Alhoewel Hoboken honderd jaar terug nog een dorp was is het nu deel van een groter geheel: sinds 1983 is het een district binnen Antwerpen. De naam Hoboken is samengesteld uit twee bestandsdelen: Ho en boken. Ho is een afkorting van Hoog, boken komt van boeken, het Middelnederlands voor wat tegenwoordig beuken heet. Hoboken betekent dus Hoge Beuken, bomen die de gemeente al eeuwenlang sieren.
Schertsend wordt Hoboken ook wel "het dorp waar de boeren stront koken" genoemd, oftewel het "strontdorp" van de "strontboeren" of "strontkokers". Dit komt tot uiting in het plaatselijke liedje: Wie pakt er den bak en wie rijdt er om kak? Strontboeren!.
De bevolking groeide op het einde van de 19e eeuw flink aan. In 1890 woonden er 6987 mensen, in 1900 10202, in 1910 16882 en in 1920 al 21060. Om al deze mensen, door de stadsuitbreiding of voor diegenen die werk vonden in de nieuwe industriën, te kunnen huisvesten bouwde de Antwerpse Maatschappij tijdens het tweede kwart van de 20e eeuw
op de wijk Kiel heel wat sociale woningen in de vorm van woonblokken. Als eerste dat aan de Julius De Geyterstraat 81-131 uit 1923 van Edward Craeye. De belangrijkste concentratie aan dergelijke sociale appartementsgebouwen bevindt zich echter in de noordelijke hoek van de Sint-Bernardsesteenweg en de Hendriklei waar tussen 1924 en 1949 de complexen Hennig, Thiebaud en Eric Sasse werden opgetrokken.
Toen ik vele jaren geleden hier de eerste keer kwam tijdens een bezoek aan de groottante van Agnes was ik behoorlijk onder de indruk van deze imposante gebouwen. Later kwam ik er voor de job en viel het me echt op hoe groot deze gebouwen wel zijn.
Het grootste complex genaamd Hennig werd in verschillende fasen gerealiseerd naar ontwerp van de Antwerpse architect Edward Craeye.
Hennig I bestaat uit 23 gebouwen met 235 appartementen aan de Hendriklei, Jan Davidlei, Max Roosesstraat en Sint-Bernardsesteenweg, die tussen 1922 en 1924 opgetrokken werden door aannemer H.C. Van Tienen.
Voor Hennig II, ten noorden hiervan, waren twee aannemers verantwoordelijk: Kempische Betonwerken N.V. Calmpthout realiseerde in 1923 het zuidelijke deel bestaande uit 9 appartementsgebouwen met 90 woningen aan de Max Roosesstraat, de Sint-Bernardsesteenweg en de Jan Davidlei. Voor het noordelijke deel van dit complex, bestaande uit 14 gebouwen met 141 woningen en één winkelhuis uit 1925 aan de Jan Davidlei, en de Sint-Bernardsesteenweg, trad Felix De Raedt uit Gent op als aannemer.
Hennig III ten slotte, bestaande uit 237 appartementen, werd in 1937-1939 gerealiseerd op een onregelmatig perceel tussen de Jan Davidlei, de Max Roosesstraat, Van Peenestraat, Maurits Sabbelaan en Hendriklei door Algemeene Bouwondernemingen Van Riel en Van Den Bergh, één van de belangrijkste bouwbedrijven in Antwerpen.
In 1944 werd een gedeelte van het Hennig-complex aan de Sint-Bernardsesteenweg vernield door een V-bom en in 1950 heropgebouwd.
Hennig, Thiebaud en Eric Sasse zijn (middel)hoogbouw appartementencomplexen die een volledig bouwblok omvatten en beschikken over één of meerdere gemeenschappelijk binnenpleinen. Deze typologie is waarschijnlijk geïnspireerd op de vroeg 20ste-eeuwse Weense Hoven, hoewel ook Parijse complexen als voorbeeld kunnen hebben gediend.
Tijdens het interbellum kozen de ontwerpers er voor om per complex drie of vier kleinere binnenpleinen te voorzien in plaats van één groot binnengebied. Deze pleinen zijn rechtstreeks toegankelijk vanaf de straat en zijn ook onderling met elkaar verbonden door middel van doorgangen. Er is wel een onderscheid tussen openbaar toegankelijke pleinen en meer private pleinen die afgesloten worden met poorten. De inrichting van deze pleinen verschilt ook: sommige werden ingericht als speelpleinen met zandbakken en plonsbaden of fonteinen, andere als tuinen.
De gebouwen uit het interbellum tellen meestal vijf bouwlagen, waarvan soms afgeweken wordt boven de toegangen naar de binnen gebieden. Daar wordt gekozen voor een meer menselijke schaal (twee bouwlagen) of juist een meer monumentale hoogte. Monumentaliteit wordt ook betracht door de uitgesproken symmetrie van deze complexen. Anderzijds vertoont het gevelbeeld veel variatie door de afwisseling in bouwhoogte, de vele in- en uitsprongen en de schuine inplanting van bepaalde volumes die inspelen op de onregelmatige perceelvormen.
De straatgevels kenmerken zich door monumentaliteit en rijkelijke decoratie, een bewuste keuze van de ontwerpers en de opdrachtgever om het kazerneachtige verleden van de sociale appartementsbouw van zich af te schudden en resoluut te gaan voor een meer genereus, burgerlijk, zelfs paleisachtig imago. Ook de toepassing van pergolaÿs en fonteinen sluit hierbij aan. Voor de straatgevels werd gekozen voor de toen modieuze, op de Franse Beaux-Arts geïnspireerde art deco. Gevels aan de binnenpleinen daarentegen waren veel eenvoudiger en worden vooral gekenmerkt door het geometrische volumespel van de horizontale balkons en verticale, geprononceerde trapkokers.
Wat de planindeling betreft, valt het grote aantal trappen op waardoor de traphallen slechts twee of drie appartementen per verdieping ontsluiten en dus de nodige privacy verlenen. Appartementen tellen woonkamer, keuken en één, twee, (vooral) drie of vier slaapkamers. Elke appartement beschikt ook over een private buitenruimte (balkon) en de dagvertrekken zijn steevast naar het binnenplein gericht. Bij het Eric Sasse-complex bevinden zich op de vier hoeken winkels.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Noot: Op de voormalige Cockerill site verdwijnen er steeds meer gebouwen en andere kenmerken van de werf. De kraan vooraan is ook gedoemd.
En diegene die de nieuwe verkeerslichten regeling heeft uitgedokterd is naar alle waarschijnlijkheid iemand die nooit te voet of per fiets de stad doorkruist!
Vandaag is er de eedaflegging van de 46e president van de Verenigde Staten van Amerika. Dag van de hoop, dag van de verzoening?
Maar vandaag is ook een dag van afscheid.
Afscheid in schoonheid van Els Vyt, echtgenote van Kris Praet en moeder van Liselot en Jolien en grootmoeder van Lou.
Mama Els liep in april 2019 een hersenbloeding op. Ze heeft een jaar lang gevochten en allerhande operaties doorgemaakt. Het leek aanvankelijk de goede kant op te gaan, maar stelselmatig is ze toch steeds verder achteruitgegaan. Ze heeft een gezichtsverlamming gekregen aan beide kanten waardoor praten heel moeilijk is. Ze kan ook geen emoties meer tonen in haar gezicht. Ze kan ook haar evenwicht niet meer houden, waardoor ze niet meer kan stappen. Ze is dus voor alles afhankelijk geworden van anderen en daar heeft ze het er ontzettend moeilijk mee.
Eind oktober moest Jolien bevallen en dat wou ze heel graag nog meemaken. Een paar dagen na de geboorte van Lou volgde de mededeling dat het voor haar niet meer hoeft.
Na een oneerlijke strijd heeft Els beslist om op 20 januari euthanasie te plegen.
Liselot en Jolien kwamen tijdens de Warmste Week op de radio met haar verhaal en vroegen een nummer voor Els aan.
Om mama Els nog eens extra te bedanken voor alles wat ze voor hen heeft gedaan organiseerden de zusjes Liselot en Jolien nog een ontroerend afscheid. Er werd een videocall opgestart waar verschillende vrienden en familie aan deelnamen, zonder medeweten van Els.
Ook werd een herinneringswandeling georganiseerd.
Eén van Els haar laatste wensen is dat er aan de wandeling een goed doel wordt verbonden.
Zij zou graag Basma en Amru – de Syrische vluchtelingen die Els onder haar hoede heeft genomen – verrassen met een financieel duwtje in de rug.
Leerlingen, collegaÿs en directie van het GTI in Beveren hebben vorige week een afscheidsmoment gehouden voor Els Vyt, die meer dan twintig jaar als secretariaatsmedewerker aan de slag was op het GTI en dus duizenden leerlingen over de vloer kreeg van haar kantoor.
Donderdagmiddag zijn ze met zÿn allen samengekomen op de speelplaats. Er werd een hartje gevormd op de speelplaats, er werden ballonnen opgelaten op de tonen van Lou Reeds Perfect Day. Dat is het lievelingsliedje van Els. Leerlingen hadden ook vooraf een gouden koffertje gemaakt, waarin iedereen een afscheidswoordje kon achterlaten. Samen met een kadertje met herinneringen aan Els en een filmpje zijn enkelen nadien nog langs geweest bij haar thuis.
De titel is een beetje dubbel, vervang de J door T en denk vooral aan het woord in de titel. J.... T.....!!
Natuurlijk zal dergelijk persoon dat niet doen.
Een titel in de krant: Alle sporen van Trump worden weggeschrobd. Alleen jammer dat de gevolgen van vier (4) jaar wanbeleid en hebzucht niet zomaar kunnen uitgewist. Ik hoop dat woensdag Joe B en Kamala H een waardig inauguratie hebben en een einde aan de stammentwist kunnen maken. Makkelijk zal hun mandaat niet worden. Think positive, op de puinhopen van het ultieme kwaad groeien de mooiste bloemen.
LOVE and PEACE.
En of Amerika nu groot moet zijn? USA of usa, het is maar een lettergrootte. Door de houding van hun leiders kan men de grootheid beoordelen. En dat is in het verleden niet altijd bijzonder geweest, denk maar aan wie er allemaal president kon worden.
En dan kom ik terug op de vraag, hoe democratisch is hun stelsel. 'Geld maakt macht' is volgens mij daar de vervanger van het meerderheidsprincipe.
De politieke kloof van het land is niet langer een meningsverschil over zaken als wapens en abortus, maar een fundamenteel verschil in hoe mensen de werkelijkheid zien. Dat leidt weer tot meer extremistische opvattingen. Deze verschuiving was jaren in de maak, maar het ging in supersnelle snelheid na de verkiezingen van 3 november toen Trump en velen in zijn partij de Amerikanen aanmoedigden, ondanks al het tegengestelde bewijs, om te geloven dat de resultaten frauduleus waren. Het geloof is nog steeds gebruikelijk onder Republikeinen: uit een Quinnipiac-peiling die maandag werd gepubliceerd, bleek dat 73 procent nog steeds ten onrechte gelooft dat er wijdverbreide kiezersfraude is.
Nu, met de inauguratie van de heer Biden op woensdag en zoveel Amerikanen die woedend zijn over de verkiezingen, zijn de hoofdsteden van de staat en Washington zeer alert , met soldaten en veiligheidsperimeters, die zich schrap zetten voor verdere gewelddaden.
Met de donkere dagen bijna achter de rug komt, zoals dikwijls, de winter pas op gang. En sneeuw is altijd prettig, in je vrije tijd tenminste. Toch een klein ommetje gemaakt om een frisse neus te halen.
Het foto reeksje van de kraan geeft weer hoe haar toekomst eruit ziet.
Eindelijk kan ik mijn resultaten van de Winter Challenge van Dodentocht bekijken. Op Strava was het al in orde maar de resultaten verschenen niet op de WC lijst (WC is wel degelijk Winter Challenge). Vanaf nu kan je me volgen op https://prod.chronorace.be/virtualchallenge/GenericChallenge.aspx?chal=29&lng=EN# .
In search vul je mijn naam in of gewoon Temse, kan je alle deelnemers uit onze gemeente bijkijken.
Het probleem lag bij de I-Phone. Als je de link maakte tussen Strava en WC DDT koos de handtelefoon de verkeerde account. Via de laptop verliep de connectie vlekkeloos.
Zover ben ik geraakt met hulp van IT-er Arnaud van Chronorace, bedankt hiervoor.
Wel was het nog even zoeken naar de knop "verbinding met Strava verbreken". Die kon ik dan terug vinden op mijn persoonlijke challenge pagina.
Allée, eind goed al goed.
Dat geldt ook voor de uitdaging. Ik denk wel dat dat gaat lukken, 200 km ligt nu al binnen bereik.
Deze week dus op stap geweest, ondanks de regen/sneeuw dreiging. Op woensdag een flinke toer gemaakt na het doneren van Plasma en donderdag erop uit getrokken met de stapmaten. Onderweg tuimelde de Ronny bijna in de slotgracht van kasteel Ursel, dat komt ervan als je de route niet wil aanpassen sè. Gelukkig kon hij het water vermijden en daarna nog goede paraai oprapen.
Verslagje hier te vinden: https://janswandelblog.blogspot.com/ .
