Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
01-06-2019
Foto rund
Beste lezers,
Alvorens verslag een verslagje te maken probeer ik nog een foto door te sturen.
Een tijdje na Nijmegen zou ik de eerste camping langsheen de weg nemen. Uiteindelijk arriveer ik toch in Arnhem. Bij de VVV bellen ze even rond en in krijg een adres van een camping 'bij de boer.
Ben ik daar wel gepasseerd zekers. En keerniekerweer is met NS gebeurd, waarna extra 3km kon gestapt worden.
Vertrek is dus morgen in Arnhem, Deventer ligt binnen loopbereik.
Ik denk dat onze lieve Heer zijn weg naar boven heeft moeten zoeken. Zwaar bewolkt weer met heel fijne regen.
Door de felle wind werd je er zelfs helemaal niet van. Via Oss ben ik tot in Ravenstein geraakt, al waar ik het pontje moest nemen.
Juist voor de klok van 4 uur kon ik in Ravenstein nog het VVV kantoor binnen. Nou, na het pontje rechtsaf de Dijk volgen en even verder kom je een camping tegen, je kan er niet naast lopen.
Dat even werden er dan nog 7 kilometertje bij. Maar het is de moeite waard, en hele mooie, propere camping en ik heb een gras pleintje voor mij alleen. En Surplus, morgen is het nog 17 paaltjes tot Nijmegen. We zien wel hoe het verder loopt, misschien ga ik wel verder tot Arnhem.
Het probleem met de foto's kan ik voorlopig niet oplossen.
Na een frisse stralende morgen volgde een warme dag. Ik ben op een heel goede camping aanbeland, een achtal kilometers boven 's-hertogenbosch. De infrastructuur is eenvoudig maar heel heel goed, en kindvriendelijk. Niet te veel regeltjes, niet teveel gebodjes en verbodjes.
De kathedraal van 's-hertogenbosch is mooi, maar zo zijn er velen. In een van de zijkapellen hangt het retabel van Antwerpen, kunstenaar onbekend.
Als je wil weten hoeveel solexen er in een camionette kunnen, tel ze maar.
Ik ben ook langs geweest op de executieplaats van kamp Vucht. Er zijn in Europa, en in de wereld trouwens, zovele tastbare bewijzen waartoe een autoritair regime kan leiden, dat ik de huidige politieke trend niet kan begrijpen.
Mijn was zit in de droogkast en ik kruip onder de pluimen.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Het probleem met g is er weer, enkele minuten of uren?
Gisteren avond was Google foto in staking. De verwerking van het album bleef in gebreke. Een nachtje slapen deed blijkbaar ook de computers deugd.
Voor mij deed het eveneens goed, ondanks de onderbrekingen. Maar dat is een beetje logisch als je in een slaapzaal vertoeft.
Behalve die ene dame. Er staan nog 8 bedden vrij. Uitgerekend hetgene waar ik al lig te pitten claimt ze. This is my bed, I will call. !!
Tien minuten later kwam ze terug, vergezeld van iemand van Roots. Die wees doodleuk enkele vrije plaatsen aan. 'I don't Mike this' heb ik nog verstaan.
Nu nog even wachten om mijn borg te recupereren en dan op naar s'Hertogenbosch.
Vandaag ben ik enkele malen de belgisch-nederlandse of de nederlands-belgische grens over gestoken om nu toch enkele weken in Nederland te verblijven.
Vorige nacht was er blijkbaar niet voldoende water gevallen. Daarom heeft het de ganse dag verder geregend.
Dit heeft me toch niet afgeremd zodat ik deze avond al in Tilburg ben aan beland. En op de middag kan ik in Alphen mijn boterhammetjes droog verorberen, daar bracht de kiosk redding.
Tijd nu om mezelf en mijn kleren te wassen. Een dagje met regenbescherming is niet voor de neus.
Ik ga op zoek naar de badkamer want ik verblijf in the Roots. een soort van jeugdherberg.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Foto's zijn er uiteraard minder genomen, mijn telefoon moest droog blijven, nietwaar.
Vandaag een mooi tripjegemaakt via het kempisch kanaal tot Brecht en verder naar Hoogstraten. In Schoten noemen ze dit kanaal de Schotense Vaart. Aan de rechtse kant is er meestal een pad voor voetgangers, dus niet verhard. Aan deze zijde kwam ik aan Sluis 3 een Sluis wachter tegen. Deze man, een gepensioneerd leraar van 80, houdt zich nog bezig met het proper houden van twee sluizen. Het water huishouden van de kanalen is zeer gevoelig en vergt kennis en gevoel. Het komt er soms op een millimeter op aan, een verlaat te hoog of te laag kan rampzalige gevolgen hebben. Enkele jaren terug was 1 cm te laag voldoende om een pan, het deel tussen twee sluizen, te laten overlopen waardoor de Dijk weg spoelde, het volledige landschap onder water zette en het kanaal leeg achterliet.
De man wist ook iets te vertellen over onze nationale toondichter, Peter Benoit. Peter Benoit was de eerste directeur van het koninklijke Vlaams muziek conservatorium in Antwerpen. Zijn vader was de eerste sluiswachter op het kempisch kanaal.
Peter is in het sluiswachtershuisje overleden. Hij was verbannen vanuit Antwerpen omdat hij te vlaamsgezind was en daardoor een aanvaring kwam met de overheid.
Vele sluizen zijn omheind ter bescherming omwille van het vandalisme.
Tijdens het spitsuur, zo rond 14u30, kwam ik aan in Hoogstraten, juist in tijd om een stempel op te halen op het gemeentehuis.
Een dame vertelde me nog op dat ik een Jacobs stempel kom verkrijgen in de kerk. Jammer genoeg was er niemand meer aanwezig.
Een lange rustpauze zal deugd doen. Morgen passeer ik enkele malen de grens, maar zo rond tienen zit ik voor vele dagen in NL.
Grtjs
Hugo
Foto's:Van Deurne tot Hoogstraten, Let op de polygonum planten die bijna het pad overwoekeren, Duiven zitten boven de hoofden van politikers, maar brengen zij wijsheid?
De kop is eraf, de start is goed verlopen. Na het vervullen van de burgerplicht bij ik rond 9 uur van start gegaan.
Marianne viel met de deur in huis net toen ik wou vertrekken. De de drie laagjes werden al vlug herleid tot 2, uurtje later tot 1. Ondanks de iets frisser wind was het behoorlijk warm met die 14 a 15 kg op de rug. Zelfs mijn petje werd al vlug vervangen door mijn tropen hoed, dat vouwbaar gedoe dat me al 5 jaar vergezeld.
Rond de middag was ik bij de vrienden van brandweer Kruibeke. Om verder te trekken zou ik moeten wachten tot na 1 uur in de middag. Daarom heb ik de snelbus/ boot genomen naar het steen te Antwerpen. Van hieruit ben ik doorheen de stad getrokken: Sint Jansplein, Pothoekstraat, Lange beeldekensstraat en Stuivenberg kliniek leidde me tot het Sportpaleis. Van hieruit was het nog een flinke boogscheut tot bij mijn zus.
Ook op zondag is de omgeving stuijvenberg een heel drukke bedoening.
Zelfs op het eind van de bisschoppenhoflei was het druk, Antwerps speelde zijn laatste wedstrijd voor een Europees ticket tegen Charleroi. Naar ik verneem heeft de ploeg toch gewonnen ondanks en 0-2 achterstand.
Nu is het etenstijd, een lekkere steak met frietjes, het zal smaken.
Vandaag is het zover, nee, niet de verkiezingen, maar het vertrek op mijn pelgrimstocht naar Noorwegen. Eindelijk, zou ik zeggen/schrijven, is de dag daar.
Op vorige tochten was 1 mei zowat de richtdatum. Dit jaar is het later om velerlei redenen. Één ervan is dat er minder kans is op nog vriesnachten en sneeuw. Een andere reden is het licht.
We zijn bijna op het hoogtepunt van de daglengte. In onze contreien is er vandaag ochtend schemering van 04u44 tot 05u29, opkomst van de zon. De zonsondergang is om 21u45, waarna er nog avondschemering is tot 22u30. Het is dus 16u15 volop licht, een lange tijd om rustig te kunnen stappen.
In Trondheim betekend dit dat het bijvoorbeeld vandaag meer dan 21u40 licht is.
Voor mij geen probleem, ik kan rustig slapen bij daglicht.
Als ik op bedevaart trek maak ik steeds wat reclame voor een organisatie. Net zoals vorige edities is ook dit jaar het BCG de vereniging die ik wil steunen, met jullie hulp.
Belgisch Centrum voor Geleidehonden VZW
Sint-Truidersteenweg 309
3700 Tongeren
Tel: 012/23 43 19
E-mail: bcg@geleidehond.be
IBAN: BE49 0681 0550 1671
BIC: GKCCBEBB
Voor giften boven de 40.00 € ontvangt u een fiscaal attest.
Aan Jorn V en familie nog een prettige doopdag, aan Leon VDB welkom op de wereld.
Door omstandigheden kan ik niet verder deelnemen aan het driebandentoernooi. Hierdoor kan ik het vertrek een week vervroegen en dat komt eigenlijk wel goed uit.
Dus nu zondag vertrek ik op mijn bedevaartstocht naar trondheim, Nidaros, na het het vervullen van mijn plicht.
Gisteren zijn we met de Catsjoe, Ronnie en de Marc optocht geweest in de buurt van Merksplas Wortel.
Zoals je kan zien op de foto's hebben we de landlopersroute gevolgd. Wellicht hadden deze mensen het iets minder breed dan wijzelf, 12 eieren voor drie personen is niet mis.
Niet alleen dankzij het mooie weer was het een mooie tocht, ook de omgeving was prachtig. En het is niet eens zo ver van huis, jammer steeds van die tunnel.
Zo, de rugzak kan worden ingepakt. De schoenen zijn al lang ingesmeerd en de benen zijn in orde.
Gisteren avond is mijn DDT stapmaat en vriend Karel Suykens overleden. Na een lange ziekte is hij aan een volgende tocht begonnen. Waarheen die leidt zal hij me niet komen vertellen. Wat hij me wel verteld heeft zijn de kneepjes van het lange afstand wandelen. En daar ben ik hem bijzonder dankbaar voor. Ook voor de vriendschap die we deelden ben ik dankbaar.
Op mijn volgende tocht, die binnen kort van start gaat, zal Karel me zeker vergezellen.
Na heel wat probeersels, die je niet meer kan lezen of zien, lijkt het goed te lukken om via I-Phone de berichten te plaatsen, en op goed leesbare grootte. Wellicht zullen er, via de spraak technologie, hier en daar spelling fouten en rare zinnen te voorschijn komen. Ik probeer deze te vermijden. Moest het zijn dat bepaalde zinnen niet leesbaar zijn, ja mag altijd reageren hé.
Statistiek.
Tot op heden zijn/is er geweest:
- 34141 page views
- 21491 unieke bezoekers
- 66% verbruikte ruimte aan foto's, dit zal in de toekomst duidelijk minderen
- 59% van de bezoekers zijn Belgisch, gevolgd door het Verenigd Koninkrijk. (Brexit!)
De laptop meedragen zal niet nodig zijn. Gelukkig en niet gelukkig. Maar Raoul zal het zeker begrijpen, die zou gisteren trouwens 66 zijn geworden.
Wat tekst grootte betreft, dat zal moeilijker worden. Maar het is altijd mogelijk om de pagina op het scherm te vergroten. We doen in ieder geval ons best.
De foto's kan je altijd in slide-show bekijken. Na het aanklikken van de link opent Google foto waarop het aangemaakte album te voorschijn komt. Hierna kan je een foto aanklikken en rechtsboven op de drie puntjes klikken.
Proberen maar.
De kaartjes zijn intussen wel bekend, gewoon op het vierkantje rechtsboven klikken en Google Maps opent. Elke dag (?) zal ik een zwart punt aanbrengen zodat je de vorderingen kan zien.
Het weekend is weeral gepasseerd. Op zaterdag konden we genieten van een huwelijksjubileum met bijhorende maaltijd/wijnen. De voorgeschotelde spijzen waren verrukkelijk, de geschonken wijnen deden zeker niet onder.
Jammer genoeg was het voor ons beiden na enkele danspasjes bedtijd. Immers, op zondagmorgen was het vertrektijd voor een driedaagse naar Made, Nederland, met de vrienden van de biljartclub.
Wat wandelen, fietsen en terrasjes doen vulden de dagen met gemak in de voortuin van de Biesbosch (Zwaluwe, Made, Drimmelen, Raamsdonkveer)
Op maandag namiddag stond een boottocht op het programma door De Biesbosch. Dit nationaal park is een uitzonderlijk natuurgebied dat grote bekendheid heeft verkregen door zijn unieke landschap, spaarbekkens, drinkwatervoorziening en de bevers.
De nogal nijdige wind en de zon deden de kaakjes blozen.
De eeuwenoude getijden delta heeft door de aanleg van de Deltawerken z’n grote getijde werking verloren. Nationaal Park De Biesbosch is een beschermd natuurgebied en het grootste zoetwatergetijdengebied van Europa.
De ‘oude’ Biesbosch voorzag vele mannen en vrouwen van werk en het gebied werd intensief gebruikt. Deze verschillende vormen van gebruik gingen min of meer gelijk op met de op- en aanslibbing van het gebied. In open water vestigen zich – na sedimentatie – de eerste planten: biezen. Het hele gebied dankt er zijn naam aan! Deze specifieke mattenbies werd commercieel geoogst en gebruikt voor de vervaardiging van stoelzittingen.
Door opslibbing van het biezengors (de begroeide grond) raakte het land geschikt voor de groei van riet. Het riet uit De Biesbosch stond bekend om zijn lengte. Bossen van vier, vijf meter lang waren eerder regel dan uitzondering. Elk voorjaar kleurden de rietgorzen bovendien botergeel, door de uitbundige bloei van spindotters. Net als biezen wordt er tegenwoordig commercieel ook geen riet meer gesneden in De Biesbosch.
Door de wisselende waterhuishouding (Deltawerken) van De Biesbosch lagen de rietgorzen hoger en droger. Ze begroeiden daardoor met ruigtekruiden zoals haagwinde, braam en het harig wilgenroosje.
Een volgende stap in de omvorming van dit gebied was het rietgors omzetten naar (hak)griend: vochtige akkers. Percelen werden afgesloten en met behulp van duikers regelden ze de waterstanden van het gebied. Deze vochtige akkers vormden ze vervolgens om naar landbouwpercelen. Na het rooien en malen van de griendstoven werd de gewenste waterstand bereikt. Het gewonnen land werd gebruikt als gras-, wei- of bouwland. In de laatste jaren zijn er juist weer landbouwpolders verdwenen om ruimte te maken voor de rivier: een belangrijk aspect van natuurontwikkeling.
Tot de afsluiting van het Haringvliet (1970) werden de buitendijkse grienden regelmatig gehakt. Het hout had allerlei functies: paaltjes voor in een weiland, hoephout, gereedschapsstelen en Gelders rijshout. Sommige griendwerkers hakten wel dertig verschillende soorten gebruikshout! Tegenwoordig wordt er nog maar weinig griend gehakt: in totaal zo’n twintig hectare. Op die hakpercelen groeien elk voorjaar smeerwortel, bittere veldkers, look-zonder-look, fluitenkruid, bitterzoet en holpijp in de greppels.
Door het verdwijnen van de griendcultuur veranderden hakstruiken in bomen en hakgrienden geleidelijk in weelderige wilgenbossen. Typisch voor De Biesbosch zijn die schots en scheef staande bomen. De horizon van De Biesbosch is daardoor zo’n 25 tot 30 meter ‘hoger’ komen te liggen. De eens zo massaal groeiende brandnetels worden nu plaatselijk volledig verdrongen door de reuzenbalsemien: een kruidachtige plant met roze en witte bloemen die wel 2.5 meter hoog wordt.
In 1988 zijn de eerste Nederlandse bevers – na het uitsterven van deze diersoort in 1826 – geherintroduceerd in De Biesbosch. In twee decennia hebben ze zich flink uitgebreid. Bij een grootschalige inventarisatie in 2014 waren er ruim 107 beverburchten aanwezig in het Nationaal park. Het huidige aantal bevers in De Biesbosch wordt anno 2015 geschat op meer dan 250 exemplaren. Een bever krijgt 1 tot 6 jongen per keer.
De rondvaart was uitermate interessant door het zicht op de oevers en plassen of velden maar ook door de gids aan boord. Zijn mooie en klare stem en dito taalgebruik hielden de ‘toeristen’ bij de les.
Naar huis ging de tocht over Bergen op Zoom. Dit was een verassing van formaat. Sinds vorig jaar is er rond Markiezanaatsmeer, stuk van de Oosterschelde, een wandelpad/fietspad aangelegd. De wandelboulevard mag er best wezen, zeker met het (frisse) lekkere zonnetje van gisteren.
De tour van ongeveer 8 kilometer is het doen waard. Op bepaalde plaatsen kon je eenden met hun kroost, ganzen, reigers en ooievaars spotten.
Tot slot van de dag zijn we langs de haven van A gereden. Vanuit Bergen op zoom kon je de koeltorens en de container kranen duidelijk zien. De havenwegen veranderen regelmatig van tracé en dus was het uitkijken om tot in Doel te geraken.
En weeral denk je: was het nu echt nodig om de lijdensweg van dit mooie dorp op te starten en zoja, waarom de beslissing over het definitieve einde steeds vooruitschuiven.
Een vuile wonde stinkt veel erger.
Grtjs
Hugo
Foto’s: Hoe kan het ook anders, een molen moest er bij; Zouden we in ons landeke ook vlugger moeten toestaan, Onze Kerk, een restaurant; Het vlakke polderland (aan de Amer, water tussen de Bergsche Maas en het Hollands Diep); Met de party boot (Catharinaplaat) door het Gat van de Slek, amper breder dan de 7.70 m van het schip; Verscholen in het riet of toch ongeveer; België, goed kijken; In renovatie, Fort Waterschans, onderdeel van de West Brabantse waterlinie, is aangelegd in 1584; Bergen op Zoom plage; Het einde nabij?
Het is zover, de kaart is zichtbaar op de blog. Links vind je bovenaan de kaart met enkel het Olavspad. Eronder is het gehele traject te volgen.
Dit is een voorbereiding en voor het grootste deel zal dit ook gevolgd worden. De kans dat er hier en daar zijsprongen worden gemaakt is reëel.
De juiste en exacte afstand is, volgens BaseCamp 1993 km. Daar mag je precies 200 km in mindering brengen wegens niet met de benenwagen maar met de ferry.
Volgende overzetten staan op het programma:
- Norderham naar Bremerhaven (3 km)
- Cuxhaven naar Brunsbüttel (27 km)
- Hirsthals naar Larvik (160 km)
(van Denemarken naar Noorwegen, tussen het Skagerrak en het Kattegat)
- Horton naar Moss.(10 km)
Verder loop ik langs kilometers kust, door bossen en, vooral in Noorwegen, over enkele pittige bergjes.
Het is iets verder als twee vorige jaren, toch zie ik er naar uit.
In Oslo ga ik langs bij het Pilegrimssenter alwaar ik een stempel boekje voor het Olavspad kan bekomen. Wel heb ik al gezorgd voor een eigen boekje waar de eerste stempel, traditie, gezet wordt in het AC De Zaat.
Hoelang de tocht zal duren is van vele factoren afhankelijk. Gezond blijven is de eerste vereiste, de rest zal zich zelf wel uitwijzen. Verwachting is, zoals bij mijn eerste pelgrimstocht naar Compostela, tussen de 65 en 70 dagen onderweg te zijn.
Het blijft steeds op hoop van zegen. Bij het aanmaken van een nieuwe blog moest er uiteraard ook een nieuw wachtwoord en naam gegeven. Het is echter niet bevestigd door mij, de herinneringsmailtjes vliegen me nu op de oren.
Raar maar waar, plots was er geen probleem meer met het posten van tekst en foto’s.
En dan ga ik verder op zoek om zo weinig mogelijk materiaal te moeten meenemen op mijn tocht.
Een van de volgende probeersels zal het werken met alleen maar de I-Phone zijn. Er zijn nog een aantal mogelijkheden (aantal is een understatement) die me kunnen bijstaan met het (dagelijks) up-to-date houden van mijn blog. Er resten me nog enkele dagen om me hierin te verdiepen.
En verdiepen moet nu wel lukken. Voorlopig zet ik Op Stoapel ‘on hold’. De wandeling is opgesteld, de afwerking laat ik aan anderen. Tempus Fugit.
Onze expo ‘Scheepsbouw in Temse, een terugblik’ lokte, gespreid over 3 dagen, meer dan 1000 bezoekers . Het voorbije weekend was het op zaterdag redelijk druk, op zondag liepen er doorlopend tientallen mensen doorheen het AC De Zaat.
Voor velen lokte het dakterras langs de raadszaal ook heel wat kijklustigen. Bij de enkele buien die De Zaat en omgeving teisterden bleef dit kijkpunt eenzaam.
Velen kwamen hier voor het eerst, zelfs inwoners van het nieuwe Temse. Blijkbaar is er nog steeds een drempelvrees om het huis van de ‘overheid’ te betreden.
Wel veel gehoord, oh, wat prachtig, dat moet hier wel aangenaam vergaderen zijn. (Daar geef ik dan geen commentaar op wegens het nog nooit meegemaakt.)
Edoch, het zicht, de zaal en het gebouw blijven niet alleen de bezoekers verbazen. Bovendien heb je er geen dikke jas vandoen.
Dit weekend waren vele bezoekers blijkbaar van een ander slag dan diegenen op de erfgoed dag. De gesprekken voerden me menigmaal mee naar totaal andere oorden, maar wel gelinkt aan de scheepsbouw. En natuurlijk kom je regelmatig oude bekenden tegen en worden de persoonlijke evoluties besproken. Hier is het hoofdmenu het voort schreiden van de jaren en het berustend zuchten, ‘zolang we maar naar hier geraken’.
Zo’n ontmoeting is er met een dame op leeftijd. Ik denk bij mezelf, dat gezicht ken ik toch. Toen ik haar vroeg of ik kon helpen, antwoordde ze dat ze haar zoon moest in het oog houden. Die was aandachtig de maquettes aan het bestuderen en daardoor zou hij wel eens kunnen vergeten dat zijn moeder er ook nog was.
Even later komt die zoon langs en stel aan hem ook de vraag of ik kan helpen, of hij werkzaam is geweest op de werf.
Hijzelf niet maar zijn grootvader wel, Jeroom Temmerman.
Of ik die ken? Jazeker, zij het vaag, maar ik wist wel dat die meestergast is geweest in de schrijnwerkerij. Wat ik wel wist is dat de dame, zijn moeder, me nu wel heel bekend is geworden. Haar gelaat was precies hetzelfde als dat van mijn tante/pit, haar nicht.
De man bekeek mijn badge en begon uit het hoofd mijn familie stamboom uit te leggen. Bij het opsommen van de kinderen van nonkel Albert en tante Maria bleef het bij twee. Vorig jaar heb ik al eens verhaald hoe ik aan mijn naam ben gekomen. En dat wist hij dus niet. (kozijn Hugo is als kleine overleden en ik was de eerstgeboren jongen in de familie)
Liliane, ze was er intussen bij komen staan, herinnerde zich dat wel. En zo ben ik weeral het een en ander te weten gekomen. En dit ging nu eens niet over de werf maar ze was er wel de aanleiding toe.
De werf, voor velen een ijkpunt in het leven, voor velen binnenkort vergeten. Daarom is het werk van Op Stoapel best nuttig te noemen. Om te vermijden dat inwoners van De Zaat niet zouden weten dat hier voorheen een middelgroot bedrijf is geweest. Dat de mannen en vrouwen best wel goed waren in het uitoefenen van hun job.
Grtjs
Hugo
Foto’s: Temse in de regen I en II, Relikwieën I en II, Raadszaal R en L of andersom, Temse in de zon I en II, Portret met Temse, F 912, zon en regen.
