Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
09-03-2016
Ronse
Beste Lezers,
Gisteren ben ik op stap geweest naar Ronse/Renaix. De naam van de stad is goed geschreven, ook in het Frans. Vermits de Stad Ronse tweetalig is met voorrang aan het Nederlands, dienen de officiële benamingen eerst in het Nederlands geschreven en daarna in een kleiner lettertype in de taal van Molière.
Een lange intro om heel eenvoudig te kunnen schrijven dat "we" zijn gaan stappen in de Vlaamse Ardennen.
"We" dat zijn de mannen met wie ik vorige maand de Koninklijke Tocht van Laken tot Halle heb gelopen, Ronny, Marc, Jan en Michel en natuurlijk de Catsjoe, onze trouwe en zorgzame viervoeter. Maar alvorens te lopen wordt er een beetje gereisd met de trein nietwaar. En het dient gezegd, gisteren verliep op de heenreis alles op 'rails'. Op tijd vertrokken en de aansluitingen binnen redelijke tijd. Te Sint-Niklaas was de bende van vijf al compleet.
Even ter vergelijking: Afstand over Gent en Oudenaarde is ongeveer 76 km. Deze trip doe je met de auto in 1u, met de ochtend trein 2u15 en s'avonds duurt het 2u30. Het grote voordeel van de trein is de rust en het feit dat je wel al eens een trippelke kan drinken.
Ronse doet de laatste jaren grote inspanningen om het uitzicht van de stad frisser te maken. De grauwe industrie stad, met een textiel verleden, maakt stilaan plaats voor meer open ruimten en prachtige verkavelingen, zie maar in de buurt van de Veemarkt. Ook aan het station zijn er renoveringswerken aan de gang. Het gebouw zelf is afkomstig van Brugge. Dit zit zo: rond 1875 werd de Compagnie du chemin de fer Hainaut et Flanders opgericht met als doel steenkool via de Gentse haven te kunnen verschepen. Het bakstenen station van Ronse werd al vlug te klein. Hetzelfde probleem rees te Brugge. Om ontwerpkosten en materiaal te besparen (jaja) werd besloten het Brugse station steen per steen af te breken en per spoor te transporten en terug op te bouwen te Ronse. Alleen, een kleine vergissing, de voorgevel die in Brugge op de straat was gericht staat in Ronse naar de sporen gericht. Heel erg is dit niet omdat beide gevels er bijna identiek uitzien.
De spoorweg (lijn 86) loopt nog steeds tot Saint-Ghislain en Leuze. Nochtans is er geen doorgaand spoorverkeer, Ronse station fungeert als terminus. (communautair verhaaltje?)
De wandeling was prachtig, de streek wordt niet voor niks Vlaamse Ardennen genoemd. Door de gunstige regenval van de laatste weken waren de paadjes soms moeilijk begaanbaar, hier en daar leken het meer kleine beekjes. De modder kleefde flink aan de schoenen waardoor het moeilijk stappen was. En natuurlijk zorgde een glijpartij hier en daar dat niet alleen de schoenen besmeurd werden.
Door het Muziekbos en op de Muziekberg passeerden we de Geuzentoren of Verrekijker en de Grafheuvel, een restant uit het Bronstijdperk. Van een andere, meer recente periode is de Ijsmolen hoeve. Hier konden we, uit de wind, onze picnic verorberen, bij de degustatie van een blond heksje, Quintine genaamd. Ze mocht er wel zijn, alsook de witte Ename.
De Catsjou eet s'morgens maar krijgt in de loop van de dag een extraatje. Als de Ronny zijn pakje opent is het niet alleen de hond die kan genieten van dit extraatje Een gebakken varkens oortje ruikt dan ook duidelijk naar...
De tocht bracht ons verder naar Maarkedal, en met een tussenstop, via prachtige wegen tot Ronse. Na nog een bezoekje aan de kerk en Crypte namen we om 19u12 de trein terug.
In België worden geesteszieken enkel te Geel (St-Dympna) en te Ronse (St-Hermes) in open instellingen verpleegd. St-Hermes wordt al honderden jaren op handen gedragen te Ronse en is dan ook de patroonheilige van de stad, zie ook de Crypte. Maar dezelfde St-Hermes geneest alleen mensen van buiten de stad "et laisse les Renaisais comme ils sont". Daarom kan je de Ronsenaars moeilijk de Zotten noemen, Hermes heeft de duivel al lang verdreven.
"Tot den noeste kier"
Hugo
Foto's: Frisjes om half acht; het oudste station van België en Europa?; pad of beek?; Muziekbos; glibberig; geen probleem, heeft 4 steunpoten; Maarkedal; de Belleman; Crypte van Hermes.
Het eerste nummer van Op Weg, het tijdschrift van Grote Routeplanner, wijdt een artikel aan het Schotse Schiereiland Knoydart. En als je daar over schrijft moet het bijna onvermijdelijk óók gaan over de meest afgelegen Britse pub. Enkele jaren terug ben ik met Raoul daarheen getrokken. Het plan was om enkele dagen doorheen het laatste stukje wildernes van Groot-Brittanië te trekken. En dat het in Schotland makkelijk vier seizoenen op een dag kan zijn ondervonden we al vlug.
De overzet van Mallaig naar Inverie, een piepklein dorpje met één rij witgekalkte huisjes, duurt een dik half uur. Tijd genoeg om zeeziek en doornat te worden op de achterpiek van een grote sloep, ook overzet genaamd. Het wegennet beperkt zich tot een strook van enkele honderden meters asfalt. De enkele Rangerovers die er rijden zijn zelfs niet ingeschreven, waarom ook. Er zijn dan ook geen file's te melden. Je kan Inverie ook bereiken over land, met de auto tot de Kinloch Hourn Farm. Daarna dien je over een pad nog een goeie 25 km te stappen. Lijkt een makkie, maar dat is het alleen als het weer het toelaat (wind en regen én de helling), dus meestal doe je dit in twee dagen. Als tussen stop is er Barrisdale, een Bunkhouse met primitieve voorzieningen als een kraantje met stromend water, een toilet en houten planken om op te slapen.
Inverie is klein maar heeft wel een pub: The Old Forge. Toen wij er in 2009 toekwamen was het nog morgen, maar de pint of Guinness smaakte wel opperbest. Het zou dan ook de laatste zijn voor meerdere dagen. Onder een prachtige zon vatten we de vrij steile klim aan. Aan de andere kant van de 'Lodhar Bheinn', zouden we Barrisdale bereiken, 13 km verder. Niet eens halfweg nam de wind in hevigheid toe en viel de eerste stortbui. We zijn dan ook niet droog tot de top geraakt. Bij aankomst in de Bunkhouse liep het water door onze broekspijpen. Het is een frisse nacht geworden. s'Morgens deed het geen deugd om de niet al te droge kleding terug aan te trekken. De motregen ging al vlug over in flinke regen, gevolgd door een echte plensbui. De 11 km naar Kinloch Hourn liep over een smal, rotsachtig en soms begroeid pad. Het is inderdaad een natte dag geworden, zeker als een deel van de weg op de scheidslijn tussen water en rots loopt en het water van de berg stroomt. Op het eind van Kinloch Hourn staat een huisje met B&B. Jammer voor ons was dit nog niet geopend. De eigenaar had wel compassie met die twee verzopen gasten, we konden in een lege aanbouw(val) wel overnachten. Er stonden zelfs twee bedden onder het dak, wel diende je eerst de nodige spinnewebben te verwijderen. In bijlage zie je een foto waarop Raoul zijn schoenen droogt boven ons kookvuurtje.
Niettemin was het de volgende morgen weeral prachtig weer maar bitter koud. Het feestje was een paar uur later alweer over.... met bakken. De 33 km lange 'oprit' van Invergarry naar Kinloch Hourn kon niet in een dag afgehaspeld worden. Het gedacht om te kamperen op een vlak stukje, sompige ondergrond trok me eerlijk gezegd niet aan. Want ook in Inchlaggan, het 'dorpje met drie huizen' was de B&B niet open wegens ziekte. En zoals steeds in nood, de redding was nabij. Toen onder de vorm van de enige auto die voorbij kwam. De rit tot Invergarry was voor mij een kleine marteling. De camionette lag vol met werkspullen waartussen ik kon plaatsnemen. Een uur later arriveerden we in Fort Augustus. Het was dan ook met opluchting dat ik eindelijk kon uitstappen. Het voordurend schommelen, stoppen, optrekken en draaien deed geen deugd aan mijn rug en beenspieren. Na een verkwikkende douche en een stevige Schotse maaltijd was alles alweer vergeten. Tevens was al onze kledij de droogkas gepasseerd zodat we de volgende dag goed gemutst konden aanvangen. Driewerf helaas......
Later in Fort Williams hebben we nog een poging ondernomen om de Ben Nevis te beklimmen. Deze berg is met zijn 1344 m de hoogste van Engeland. Maar door de noordelijke ligging is het precies een Alpentop, met koude, ijzige wind, sneeuw en op het eind een groot stijgings percentage. Hiervoor was onze uitrusting niet geschikt. Op 1100 meter dan maar rechtsomkeer gemaakt, de stuifsneeuw maakte het zicht onmogelijk en de risico's om naast de route te belanden waren te groot. Na een vijftal uren was ik blij terug beneden te zijn. Wel heb ik een aantal prachtige foto's kunnen nemen.
Wat Rome betreft, het blijft moeilijk om een pelgrims paspoort, een stempelboekje te verkrijgen. Er is nog een vereniging in Zwitserland die soelaas zou kunnen bieden. Het lukt wel, desnoods via een Nederlandse vereniging!
grtjs
Hugo
Foto's: Bootje varen; The Old Forge, The most remote; Kinloch Hourn, de helse baai; Stroompje; Schoenen drogen; 4 seasons in 1 day; reeën; Ben Nevis; The Famous Grouse.
Carnaval is al enkele weken aan de gang. Voorbije zondag trok er een carnavalsstoet door Temse voorafgegaan door de onvermijdelijke reclame. Volgens enkele deelnemers was de opkomst van kijkers minder dan vorige jaren, ondanks het mooie weer. De gure wind en het feit dat carnaval zo vroeg op het jaar is maakten het best frisjes om buiten te staan. Menige toeschouwer vertrok dan ook vroeger zodat onze vriend "Prins Willy" vanop zijn praalwagen niet te veel bonbons moest gooien.
Maar ik vond het toch wel een mooie stoet met prachtige groepen. Trouwelingen zijn De Kazoo's en Nabuco Donosor. De Titti Twisters vond ik persoonlijk de mooiste groep, prachtig uitgedost en fantastische wagens. Ook de uitlaat van het electrisch groepje stonk niet al te veel. Op bijgevoegde foto's zie je de drie vermelde groepen en het volk dat aan mijn deur stond. Achter het raam zie je de twee zussen die het fris aan de vis hadden.
Zaterdag heb ik de Fiets en Wandelbeurs in het Antwerp Expo bezocht. Wat je daar allemaal niet kan vinden! Ik was enkel maar op zoek naar info over de Via Francigena. Aan het pelgrims paviljoen kon ik terecht bij Vereniging Pelgrimswegen naar Rome. Voor 18 intrede kosten en 21.50 /jaar ben je lid. Hiervoor krijg je wel een pelgrimspaspoort en het handboek "Op Pelgrimstocht naar Rome" en kan je ook terecht voor goedkope slaapgelegenheid. Ik ben toch nog even verder gaan kijken en bij de wandelen infomarkt, juist naast de Grote Routepaden stand, trof ik ene Roeland Verschraegen. Deze wandelaar wees me een Duitse website aan, weliswaar een Jacobsvereniging maar ze begeleiden ook pelgrims naar Rome en Jeruzalem. Jeruzalem is wel verder dan twee keer Santiago.
(www.sjb-trier.de)
Vrijdag heb ik nog eens genoten van een mooi optreden in de Roxy. A la Rum was vooral mooie zang en begeleid door een outstanding gitarist. De Marc H weet wel hoe je een aantal goede muzikanten bijeen krijgt.
Het is nu wel koud maar ik ga toch maar voor een fietstochtje de deur uit.
Vermits het dan toch geen fiets of wandel weer is heb ik vandaag in de tuin gewerkt. Mijn zijtuin is nogal overwoekerd en het was tijd om de jaarlijkse schoonmaak door te voeren. Evert en Jorg kwamen helpen, de eerste met de kettingzaag en de tweede met de hakselaar. We waren nog maar juist bezig of daar vielen reeds de eerste druppels. Maar iet of wat man laat zich niet afschrikken door wat gezever. Zelfs sneeuwvlokjes konden ons niet afschrikken. Na een korte rust pauze, koffie of thee met een gebakje, was tegen de middag 80% al omgelegd en door de hakselaar gedraaid. Een stevige boeren omelet met van alles en nog wat in (dank Agnes) gaf voldoende energie om de laatste procenten weg te werken. En juist bijtijds was het gedaan want de bui met natte sneeuw die losbarste was om geen hond door te jagen, en dan mogen wij ook binnen. Machinerie kuisen en terug paraat zetten was het laatste jobke. Nog een verfrissing voor de mannen en thee voor de madam, met een chouke, en dan rustig achter de kachel, allée in mijn geval gewoon binnen naast de radiator.
Voor de ouwen rest er nog om enkele takken te verkleinen, wat dikkere op maat te zagen en het pad terug gaanbaar en proper te maken. Wellicht lukt het me dan om de woekerplanten, klimop maar vooral bamboe, enigzins binnen de perken te houden.
De fotokes in bijlage spreken voor zich. En die aftel datum in de rechterkolom stopt niet hé.
Ik heb een kaartje ontvangen dat me met vreugde vervult. Het is afkomstig van mevr Leroy, een mooie dame uit Bordeaux. Ik heb haar ontmoet vorig jaar tijdens mijn tocht naar Santiago.
Precies op 1 juni kwam ik in de late namiddag aan te Lacanau, twee dagen na de ontmoeting met Tom en Christel. Het is ook de dag ervoor dat ik Peter und Gisela heb ontmoet, die man van "ihr ist communication nicht Wifi sonder apero" als lijfspreuk had. (heb ik met Agnes een bezoek gebracht in oktober).
Dus in Lacanau was het dat ik in de Inter-Marché deze dame ontmoette. Ze stond achter me te wachten aan de kasse. Voor ons waren twee bejaarde koppels aan het discussiëren over wel of niet aankoop van enkele producten, wat de juiste prijs was, of er korting was, wie zou wat betalen... enfin, het bleef maar duren. De cassière kreeg het ook stilaan op de heupen, ze zag de aanzwellende rij zuchtende mensen die straks misschien hun ongeduld op haar zouden uitwerken. Ik keek eens om en zag dat het dametje achter me een kleinigheid in haar handen had. Ik vroeg haar of ze voor wou gaan, ik had toch tijd zat. Maar ze vond het niet nodig en tegen dat mijn inkopen waren betaald en weg gestoken in mijn rugzak kwam ik haar tegen op de parking. Ze glimlachte en begroette me. Ik dacht dat ze lokaal was en vroeg daarom of er een camping in de buurt was. Ze zei dat ze eigenlijk van Bordeaux was maar dat ze wel een camping wist een viertal kilometers van de kust weg. Ze stelde voor dat ik nog even zou wachten op de parking en dat ze me daarna een lift zou geven omdat ze toch voorbij die camping moest rijden.
In de auto zei ze me dat ze eerst eens wou taxeren wie ze mee zou nemen, dat ze niet zo maar iedereen een lift gaf. En ze heeft me afgezet aan de mooiste camping die ik heb bezocht tijdens mijn tocht. "Au Teddy" in Longarisse is een prachtige en mooi verzorgde camping met een uiterst joviale uitbater. Ofschoon het nog juist voor het seizoen was mocht ik toch overnachten aan een "prix Jacob" met bovenop gratis een kaartje voor 3 uren wifi.
Mevrouw Leroy had me uitgenodigd om s'morgens eens langs te komen voor een kopje koffie, en dus na een inloop uurtje kwam ik bij haar buiten verblijf terecht.
De eerste aanblik van een oud kranig dametje met een verfshort en borstel in de hand was eigenlijk vertederend. Ik wou zo voorstellen om enkele karweitjes voor haar te doen.
Bij de koffie sprak ze over haar leven, haar overleden man, haar kinderen en kleinkinderen. Dit was de reden dat het oorspronkelijke houten huisje in de "Landes" sterk was uitgebreid. Ze kwam hier enkel in het voor- en najaar. Tijdens het seizoen kwamen de (klein)kinderen hier op verlof en in de winter periode bracht ze haar tijd door in Bordeaux.
Na een dik half uurtje was het tijd om weer op te stappen. Bij het afscheid moest ze mijn rugzak nog eens wegen (Olala!) en volgde een uitnodiging om eens langs te komen. Vlug nog een telefoonnummer en mail adres genoteerd en met drie bezen afscheid genomen.
Omdat ik enkel haar adres had in Longarisse heb ik daar een kaartje naar gestuurd. En zoals steeds komt alles wel terecht. Ze heeft mijn wensen gevonden vorige week en me direkt een kaartje terug gestuurd met vermelding van haar thuis adres. En ik moet zeggen, ben al eens gaan kijken met Google Earth, ze woont midden Bordeaux, bijna in het centrum. Misschien komt er nog wel een bezoekje dit jaar, ben trouwens toch zinnens tot in Donostia te rijden. San Sebastian en Wroclaw zijn dit jaar culturele hoofdstad van Europa.
Voor diegenen die mijn blog ook al eens links of rechts bekijken, de afteldatum mag gerust ernstig worden genomen. De Via Francigena is iets om naar uit te zien, wellicht moeilijker door de vele hoogtemeters èn de Grand-Saint-Bernard. Ik hou jullie op de hoogte!
De dauw wandeling van SPEF is gelopen door de potpolder van Kruibeke. Een aantal moedigen stonden om 09u klaar. Ondanks de wind en de regen ontbrak het zeker niet aan volk en de goede luim. Van dauw echter was niet veel te merken, tenzij je de regen en uitvallende mist als vervanger wou rekenen. Je werd er alleszins goed nat van.
Wat hebben we weeral geleerd van deze tocht. Dat de natuur er nu bijna vrij spel heeft is toe te juichen, het is prachtig om doorheen het "opvangbekken" te wandelen. De afwaterings sluizen tegen het veer zullen mijn inziens toch eens vrij moeten gemaakt van slib, er rest nog een kleine geul. En dat je best goed schoeisel draagt. Over de dijkpaden is het geen probleem, eens je afdaald onder hoog water niveau is het best om botten of stevige wandelschoenen te dragen. En als je af en toe eens gaat wandelen, probeer dan schoenen aan te trekken die je regelmatig draagt. Dit voorkomt bleinen, ook bij korte afstand!
SPEF heeft dit goed georganiseerd. De tussenstop was goed gelegen en voor enkelen onder ons welkom, zowel voor de rust en kaart pauze als voor diegenen die niet de hele afstand konden lopen. De croque's hebben gesmaakt evanals het onvermijdelijke Palmke.
En wat heb ik persoonlijk weeral bijgeleerd via mijn blog: een home trainer is geen fitnessfiets. Bedankt Raoul, ne mens is nooit te oud om te leren.
grtjs
Hugo
in bijlage enkele foto's van de wandeling. Merk de moedigen op die het slijkpad hebben gekozen.
Het afstellen van de home trainer zal wel voor een andere keer zijn. Ik was wellicht ietske te optimistich in verband met de vooruitgang van de konditie van de patient. Zoals je kunt lezen zou ik wellicht niet in aanmerking komen voor een job in de revalidatie.
Nog een paar dagen geduld alvorens de volgende "stap" te nemen.
Zoals je kan zien op de linkerzijde van de blog is het aantal bezoekers al boven de 9000 duizend gestegen. Het is altijd fijn te zien dat de schrijfsels toch door een aantal mensen wordt opgevolgd.
Met bottom top van gisteren bedoelde ik enkel maar dat ik in dat etablissement in Vrasene al gaan eten was. Ook al was het op uitnodiging, eerst is eerst. En voor de rest, keizer-koning-admiraal...
Vanmorgen ben ik met Jorg een hometrainer gaan ophalen. Niet dat dit een hels karwei was. Van bij de gebuur met het groene kruis tot nummer 26 is niet zo ver. Maar het is iets onhandig om alleen te dragen. Het toestel staat nu centraal opgesteld, straks na de middag pauze zal het worden afgesteld. Misschien dat de eerste schuchtere poging van Agnes om de trappers rond te krijgen (zonder belasting!) al zal plaats vinden. Ik hoop in ieder geval dat het zal bijdragen aan een goede revalidatie.
Vanavond quiz van de oud-scouts in de Calfac. Deelnemen is hier duidelijk belangrijker dan winnen, alhoewel, we proberen steeds om in de bovenste helft te eindigen. Het is ook voor de eerste keer sinds heel lang geleden dat Agnes niet in de jury zal zitten. Niet dat dit in enige mate ook maar iets met de uitslag van "Faux Gras" te maken heeft.
En ja, de spelling van mijn ploegnaam is niet correct, dus hiervoor alzekers geen punten. De naam is ontstaan in de tijd van de dioxine crisis die ons een aantal blauwe jaren heeft opgeleverd. 1999 weet je nog wel, de "nota Destickere" die dankzij Guy openbaar werd gemaakt. Het gevolg was het ontlslag van twee ministers en de oprichting van het Voedselagentschap. En vermits ik eigenlijk ook iets heb tegen de kweek methodes van de ganzen voor de "lever" vond ik dat voortaan de foute schrijfwijze van Foie Gras een verwijzing moest zijn naar de voedsel industrie die winst liet/laat primeren op de volksgezondheid.
En zoals al gemeld morgen vroeg dus de dauw wandeling, de week is weeral in ijltempo gepasseerd.
Zoals je in bijlage kan zien, gisteren is Agnes aan de linkerknie geopereerd. Het ging de laatste tijd van kwaad naar erger. En als je door je knie begint te zakken en daardoor een flinke tuimelperte maakt is het hoog tijd om er iets aan te doen. En dat was dus gisteren. Een kleine operatie waarbij gewrichtsmuizen werden verwijderd zou er dus voor moeten zorgen dat we binnen enkele weken weer lustig door bos en hei kunnen stappen.
Na een goede nachtrust heeft Agnes al een stevig ontbijt genomen. De rest van de dag zal hoofdzakelijk in de zetel worden doorgebracht.
De dauwwandeling van nu zondag komt dus iets te vroeg. Spef organiseerd deze ochtend trip doorheen dit magnifiek natuurgebied. Alhoewel de potpolder bedoeld is om het te veel aan Scheldewater op te vangen is het nu doorkruist door prachtige wandelwegen. Botten ofte laarzen zijn wel aan te raden, zeker na de laatste natte weken.
Ik ben ook tevreden dat deze week de vorst nog is langs geweest. Hopelijk voor de dieren en planten in de tuin zonder al te veel schade. De Vorstin gaat liever dineren te Vrasene. En zeggen dat ik haar daar ben voorgegaan. Zo zie ja maar dat het ook bottom top kan gaan. Alleen heb ik totaal geen invloed op de sterren, Michelin of andere.
Wie? In het groot in de krant. Ik weet ook wel dat we allemaal ouder worden en dat de jeugd van andere dingen favoriet is. En dat is maar goed ook.
Als je echter leest dat een 15-jarige denkt dat het over Eddy W gaat! Iemand anders weet dat het over een Belgische Band gaat! Om nog te zwijgen over twee jongelingen die denken dat het over een in Zweden verongelukte groep gaat!
Het gaat hier wel degelijk over Rock Werchter! Niemand minder dan Paul komt optreden op de weide. Macca wil het dan ook zelf graag.
Of dat het nu eigenlijk nog past voor dergelijk festival? Misschien juist de kans voor de jeugdigen onder ons om toch eens te gaan kijken en luisteren. Heden ten dage kan men van veel verschillende genres muziek genieten. Momenteel luister ik naar Tarandot van Puccini.
Gisteren heb ik bijna de hele dag naar The Beatles geluisterd. En van beide genres is het genieten. Ook blues is om van te genieten, wie kent er nog The Canned Heat.
Ik plaats in bijlage nog enkele fotokes van Sir Paul ofte The Fireman.
Vandaag gene politiek. Alhoewel dat het soms in een klein hoekje zit.
De Kerk van de Weert is jarig. De St-Anna kerk bestaat 90 jaar. Er is een tentoonstelling georganiseerd over de kerk en de Weert door Monique De Ryck, broer van Luc.
Deze Luc De Ryck is de ontwerper van de vier glasramen aan de straatzijde van de kerk. De eertste drie vanaf de ingang stellen Geloof, Hoop en Liefde voor. De glazenier is de heer Marcel Ysewijn uit Temse.
Dè Luc DR is tevens te ontwerper van het logo van de Dodentocht.
De slijkneuzen hebben een reden om te feesten, er klonk alleszins prachtige muziek in de kerk. Ik dacht dat een koor aan het repeteren was en wou daar zeker een tijdje van genieten. Ter plaatse had ik een ontmoeting met mevrouw De Ryck die met met veel enthousiasme een deel van de geschiedenis uit de doeken deed. Een slijkneuz heb ik echter niet meer gedronken daar kennissen me hadden uitgenodigd bij hun een verfrissing te nemen.
Wat heeft dit nu met wel of gene politiek te maken, wel mevr M DR (die al had begrepen dat ik van Temse afkomstig ben) wist niet of dergelijke naam een voor of nadeel was. Hierna volgde een fijne lach. Ik heb niks gezegd!
In bijlage ook nog enkele foto's van Buitenland. Door het rooien van de bomen en opruimen van het hoekje heb je een heel ander zicht op de "dorpskern".
Verder ben ik via Bornem naar de vroegere dreef gegaan waarlangs je de overzet kon bereiken of kon overzwemmen naar de Weert (naar Delia?). Als laatste zie je de St-Anna kerk vanaf de achterkant, vanuit Bornem kan je deze foto niet maken.
En zoals je ziet zijn de dotterbloemen en sneeuwklokjes al in volle bloei.
Vanmorgen werd ik niet goed gezind wakker. Agnes zei dat ik de nacht flink had doorgewerkt in mijn dromen. Maar omdat ik slecht gemutst was dacht dat ik van de politiek had gedroomd. Wellicht komt het door het voorval van zondag l.l.
Bij het voorbij fietsen van een oude bekende, tevens actieve politicus, zwaai ik en 50 meter verder stap ik van mijn fiets om deze binnen te zetten, bij mij thuis. Ik draai me om met de bedoeling buiten nog een goede dag te zeggen tegen het koppel dat binnen enkele tellen aan mijn deur voorbij mijn neus zou lopen. Als ik mijn kop buiten steek zie ik aan mijn zijde van de straat niemand lopen. De politicus en zijn dame liepen aan de overkant en waren druk in een vitrine aan het staren waarin niks te zien is. Mijne frank viel onmiddelijk, er zijn geen verkiezingen in het verschiet. Zo zie je maar, oude vriend is een beetje omhoog gevallen en weet niet meer vanwaar hij afkomstig is. Of hij is die dag slecht gezind en uiteraard heeft een man van standing ook recht op privacy.
Vorige week was het niet bepaald een weertje om te fietsen, dees week al niet veel beter. Vandaag kwam het zonnetje piepen en daarvan heb ik geprofiteerd om een tripke door het Waasland te maken. En dat het geregend heeft kan je vaststellen als je langs de polder fietst. Zoals op bijgaande foto's is te merken is het peil van de potpolder in Kruibeke en Bazel zeker niet van dien aard dat hij onderstaat. Er kan dus nog veel Scheldewater bij, indien nodig. Maar vooral voor de fietsers zoals ik, met een fiets zonder spatborden, is de baan beneden aan den dijk regelmatig overstoomd. Het water dat op de dijk valt moet ook weg en dat dringt in de bodem maar aan het baantje is de ondergrond verdicht. Het water kan er dus niet onderdoor met als gevolg dat je achterste nat word tot op je gat. En aangekomen te Steendorp zag ik de donkere wolken hangen en vreesde dan ook dat de voorkant eveneens nat zou worden tot op....
Belofte maakt schuld daarom vandaag enige uitleg ivm met de Finisterraekerk.
Jan heeft via zijn blog "janswandelblog.blogspot.be" een prachtig relaas gedaan van onze Koninklijke wandeling van dinsdag laatstleden.
Over de OLV Finisterraekerk valt wel wat te vertellen. De laatste jaren is deze kerk meermaals in het nieuws geweest, niet in het minst omdat de heer Staf Nimmegeers er jarenlang parochiepriester is geweest. (van 1973 tot 2003)
Hij is geboren te Lokeren in 1940 en werd voor de Sp.a senator verkozen in 2003. Canon 285 van het Kerkelijk Recht bepaald echter dat clerici geen openbaar ambt in de burgelijke macht mogen uitvoeren. Vandaar dat hij als parochiepriester werd ontslagen.
Door zijn opleiding politieke en sociale wetenschappen én een licentiaat theologie werd hij meermaals verzocht mee te werken aan verschillende radio en televisie programma's.
Enkele van zijn gedachten/uitspraken: priesters zijn op seksueel vlak zo onwetend en onvolwassen dat ze zich tot kinderen richten; niet het celibaat maar de seminarieopleiding is er de oorzaak van dat priester pedofielen worden!
Misschien niet helemaal onwaarheid maar het is zeker wel een makkelijkheid. Iets in de trant van de Gentse rechter.
Nog een: Rome is nefast voor de Kerk, het machtsmisbruik zit er in de muren al sinds het oude Romeinse Rijk. De geschiedenis van het pausdom is er een van veldheren die vechten en moorden! Is er wel op!
En nog een laatste: het is crisis voor de kerk en voor de socialisten, reden, omdat de kerk geen kerk meer is en de socialisten geen socialisten meer zijn. Ook dat is er op!
Genoeg politiek voor deze morgen.
De kerk van F.
Dit is een driebeukige barokke kerk zonder transept. Het bovenste gedeelte van de voorgevel en de neoclassicistische lantaarn dateren uit 1828.
Het pleintje in het midden van de Nieuwstraat lag, zoals de kerknaam vermeld, aan het einde van de wereld. Hier was toen ook al een klein kapelletje waarin een mirakuleus beeldje van O.L.Vrouw werd vereerd. De aanbidders waren bleeksters uit de omgeving die de achterliggende weilanden gebruikten om de lakens hun witte kleur te geven. Voor deze dames in die tijd wellicht het einde van de wereld. Omdat de bleeksters geen Latijn kenden spraken ze over de Venster Sterre Kapel.
in 1617 kocht Hieronimus De Meester deze bleekweiden en moestuinen op en gaat daar straten trekken om het terrein te verkavelen. Er onstaat dus een straat langs de kapel die Onze-Lieve-Vrouw straat wordt genoemd. Later evolueert deze benaming van Nieuwe Lieve Vrouwstraat tot de meer anonieme Nieuwstraat.
Ik vermeld nog een Schots Maria beeldje (OLV van het Goede Succes of van OLV van Voorspoed) uit de 16e eeuw. Het is afkomstig uit Aberdaan (1625) en staat in een aparte kapel naast de zijbeuk.
Vandaag 4 februari 2016 is het wereldkankerdag. Ook A Touch of Rose werkte mee. De bezoekers van de St-Jozef kliniek te Bornem konden een wens, bedanking of gewoon een gedachte neerschrijven op een kaartje. Deze "kattebellekes" werden dan aan een ballon bevestigd. Gestart om 09u konden we rond 12u30 een 150 tal ballonnen verzamelen. De apotheose kende zijn beslag om 13u aan het lokaal van ATOR op de Rijkenhoek 6.
Het is niet enkel het schrijven van de kaartjes en oplaten van de ballonnen dat het 'em doet. Vooral de verbondheid van de mensen die door dergelijke acties weer tot uiting komt is hartverwarmend. En het moet niet altijd om geld in te zamelen zijn.
grtjs
Hugo
In bijlage enkele foto's van de actie, vooraan een voorbeeld kaartje met erop genoteerd:
Een koninklijke traject van Laken naar Halle was gepland op 2 februari, lichtmis. Het traject heb ik gevonden in het tijdschrift De Pelgrim (Vlaamse Genootschap van Santiago de Compstela) van oktober/november van 2015. Dit gedeelte is een onderdeel van de Via Brabantica die loopt van Breda tot in Saint-Quentin. De route loopt door de Brusselse agglomeratie en verder naar Halle.
Pelgrim Jan was ook geïnteresseerd zodat we al vlug met meerdere personen waren. Normaliter stapt Jan met zijn compagnie op donderdag door bos en hei. Maar op mijn vraag was iedereen akkoord om op dinsdag te gaan. Na nog wat mails kon iedereen met de juiste trein ofwel in Beveren, Berchem of Mechelen aanpikken. Maar zoals wel eens meer gebeurd stonden we in Berchem meer de 30 minuten op de trein naar Brussel te wachten. Ergo, de trein van 09u werd gewoon afgeschaft. Gevolg: deze van een halfuur later was meer dan overvol.
Voor ons, wandelaars "op rust" is dit geen probleem, eerder vervelend. Voor mensen die op weg zijn naar hun job is dit een ander paar mouwen. De trein conducteur zat er ook mee verveeld en excuseerde zich voor de vertraging maar ook voor het feit dat hij niet op de hoogte was dat de vorige was afschaft met als gevolg overbevolking tot in de gangen toe.
Voor ons kwam daar bij dat we nog een trein tot Bockstael dienden te nemen. We hebben dan beslist om dit niet te doen daar we toch via het Noordstation passeerden. Het tijdsverlies was bij deze opgelost. Wel jammer dat we de OLV Kerk van Laken en in het bijzonder het kerkhof niet konden bezoeken. Hier liggen alle Belgische koningen en koninginnen begraven. Ook kardinaal Cardijn, stichter van de KAJ, ligt in de kerk begraven. Hij was ooit onderpastoor in deze parochie.
Bij de start dan voor het stationsgebouw hebben we eerst onze regenkledij aangetrokken. Het begin van een regenachtige dag. Via de Antwerpse Steenweg verlaten we het Manhatten van Brussel met zijn WTC torens. Vluchtelingen of tentjes waren er niet meer terug te vinden. De weinige asielzoekers waren wellicht al binnen. Nog een weetje, het Manhatten project van Charly De Pauw en Paul Vanden Boeynants besloeg 53 ha Noordwijk die platgeslagen werd en waarop dan 78 torens zouden verschijnen. Het waren er uiteindelijk 3 later aangevuld met nog enkele o.a. de Belgacom toren.
Korte tijd later waren we al in de Nieuwstraat. Shoppen in de regen is ook ons ding niet maar de O.L.V.-van-Finisterraekerk konden we niet voorbijlopen. (het Martelarenplein en De Munt zal voor een ander bezoek worden, zoals nog zovele bezienswaardigheden) Over de Finisterraekerk later meer in een ander berichtje.
Binnen de kerk is het alsof je in een andere wereld beland, rust en stilte! Via de (nog) lege Beenhouwerstraat, de Sint-Hubertusgalerij komen we op de Grote Markt. Telkens opnieuw overweldigd de aanblik van die oude gebouwen met hun pracht en praal me. En dankzij het slechte weer konden we ongestoord genieten want veel volk liep er niet rond. Vanaf de Markt tot de Hallepoort loopt er een bronzen schelpenwandeling. (St-Jacobspad)
Verder dan maar via de OLV-van-de-goede-Bijstand kerk. Voor het genootschap is dit de Brusselse Jakobskerk. In vroeger tijden stond hier een kapel die verbonden was met een Sint-Jakobshospitaal.
In de gietende regen voorbij Manneken pis (heeft ook een pelgrimsoutfit) naar de rand van de Marollen, de Kapellekerk. Hier rust Pieter Breugel de Oude. Elk jaar wordt de Jakobus in processie van de Bijstandskerk naar hier gedragen. Het is vandaag de thuiskerk van de Poolse Gemeenschap.
Via de Blaesstraat of de Hoogstraat kom je dan midden in de Marollenwijk met het Vossenplein. Hier hebben we even halt gehouden in een caféetje "Le Stoefer".
Ook al was het niet in de Skieven Architek, wegens verdwenen, de geuze smaakte opperbest.
Het feit dat de cafédame uiterst vriendelijk en charmant was zal er ook wel iets aan hebben gedaan, maar geuze en Brussel gaat toch nog altijd samen.
En diene skieve architek, Joseph Poelaert, heeft tegen de goesting van de Maroliens dan toch maar den helft van de wijk afgebroken om het Justitiepaleis in de plaats te zetten.
Voorts in de regen naar de Hallepoort, langs de chaussee d'Alsemberg naar het park van Vorst. Hier was het tijd om ons middagmaal te gebruiken. Onder een afdakje konden we genieten van een bakharing met ajuin met een jeneverke. Al vlug heb je contact met de schaarse wandelaars die hun hond komen uitlaten. Wat wil je, de Ronny is steeds vergezeld van zijne Caoutchou, een heel brave en luisterende hond. (ben het merk weeral vergeten)
Na de zware maaltijd verder onder een nog steeds donkere hemel waaruit het water met bakken valt. Het Dudenpark volgt met een van de laatst holleweg in Brussel, de Crabbegatweg.
Via de Dieweg, waarlangs de begraafplaats ligt waarop Remi Georges begraven is, naar Ukkel-Kalevoet. Vermits het toen al voorbij vieren was en het animo door de regen al flink was afgenomen werd besloten tot een pit-stop. Het is niet omdat het regent dat de inwendige geen vocht meer nodig heeft, zeker na de haringen.
Afijn, na een Palmke of trapistje werd er besloten om de regenkledij nog eens aan te trekken, in zovere die nog droog was aan beide zijden. Met dien verstande, de weg zou worden ingekort en via Caelevoet wijk zijn we naar het Station van Ruisbroek getrokken. Alvorens onder de Ring te duiken hebben we nog voor het donker onze dessert opgepeuzeld. Zoals vermeld in het begin was het gisteren 2 febuari. Als toetje was er dan ook pannekoeken met suiker, uiteraard warm. Gelukkig hadden we hiervoor weer een afdakje gevonden. Na deze hap hield het op met regenen.!
De terugreis verliep nu wel rimpeloos zodat ik tegen 21u00 in mijn zetel kon plaatsnemen.
Ondanks de regen, het moeizame vertrek en de ingekorte tocht was dit wel een geslaagde dag, zeker dank zij het gezelschap van Ronny, Michel en Jan. Bedankt mannen, misschien tot een volgende.
Zoals beloofd wil ik binnenkort nog iets vertellen over de Finisterraekerk en de Nieuwstraat.
mvg
Hugo
Foto's: Noordstation; Markt; Manneken Pis; Jakobsschelp; Vossenplein; de Caoutchou; als haringen in een pan; pannenkoeken of pannekoeken?; laatste foto het gezelschap in het park van Vorst, onder bescherming.
Vandaag is de onze gemeente aan de beurt in Het Gemeenterapport van het Nieuwsblad. Iedereen weet wat de waarde van een opiniepeiling waard is. Maar om zoals onze burgervader een beetje neerbuigend te getuigen dat "de enige enquête waarin ik geloof is de uitslag van de verkiezingen" is er toch over. Ik heb het gevoel dat er een duidelijk verschil is tussen het bestuur en... laat ons zeggen de gewone mensen. Er zijn zoveel raden, vergaderingen, studie's, hoorzittingen... maar eigenlijk is er hoe dan ook geen enkele vorm van medebestuur. Alles ligt vast in het programma! Als dat niet om te lachen is.
Terwijl HET busje geduldig staat te wachten tot een foutparkeerder zijn affaires op de bank heeft geregeld en dat de helft van Temse stilstaat is een fait divers. Als ik mijn wagen afwas voor mijn deur dien ik de auto ONMIDDELIJK te verplaatsen. En dan is er tijd om nog een rondje door Temse te rijden om te controleren.
Bij nachtlawaai krijg ik te horen van een diender dat ik beter moet isoleren. Jawadde, zijn dit de mensen die onze veiligheid moeten garanderen.
Vandaag nog vastgesteld bij het ophalen van het papier. Sommigen gooien alles op straat, losjesweg in een open doos of gewoon zomaar. Het papier waait alle kanten op. De ophalers van Smet zijn dan nog zo vriendelijk om zich extra te bukken en de grootste hopen op te ruimen. Even later dient de gemeente dan nog eens twee personen met prikkers en vuilniszakken te laten rondgaan. Goed voor de tewerkstelling maar het spreekwoord: "Als iedereen voor eigen deur vaagt is de straat proper" klinkt in de periode van vlug en alleen wellicht old fashion. In ieder geval zou het bestuur geen extra kosten dienen te maken om een veegmachine én een persoon in te schakelen om de straten rein te houden. En dan zwijg ik nog van de wateroverlast als de kranten de rooster van de riolen afsluiten. Dat er dan winkels in de Kouterstraat onder water lopen is volkomen normaal.
Allée, vanavond de traditionele dropping van de Brandweerstappers. Het ziet er naar uit de het wel eens nat zou kunnen worden. Maar da's niet erg, het zal zeker niet koud zijn, 12°C om middernacht lijkt me niet onoverkomelijk.
Amai, het verschil met vorige week kan tellen. Vandaag voor het eerst dit jaar gaan fietsen. Zeg nu zelf, schitterend weer met zeer zachte temperaturen voor januari. Ik werd en word het goed gewaar, zal morgen toch eventjes kraken bij het opstaan. Ik moet er bij tijds uit want heb afgesproken met mijn schoonbroer om te gaan snoeien bij de schoonouders. En daar staan meer bomen dan in mijn hofje. Vandemorgen heb ik de marbeloanen boom gesnoeid. En samen met het vorige snoeisel alles door de hakselaar gedraaid. En dus na de middag geprofiteerd van het 'lente' zonnetje. Wel heb ik last van mijn middelste rib aan de linkerkant, een blauwe plek van het snoeien. Of is het meer? Het hinderd me alleszins bij bepaalde bewegingen. Het is afwachten hoe het verloopt bij het biljarten straks.
Het weekende heb ik deels doorgebracht in de sporthal De Witte Molen. Zaterdag avond een spannende thriller gevolgd tussen Condors Sint-Niklaas (senioren heren A) en Koninklijke BBC Oostkamp HSE A. Na drie quarters te hebben moeten achtervolgen lukte het in het vierde kwart dan toch om gelijk en eventjes zelf voor te komen. Met nog 2 seconden op de klok mislukte een doelpoging van Condors jammerlijk.
Ook bij de senioren Dames tegen BBC Lokeren DSE A was de spanning te snijden. Hier ongeveer hetzelfde senario, na een slechte start (0 tegen 9, eerste punten na 8 minuten) was het achtervolgen geblazen. Het samenspel verliep bij de Condor Dames heel wat beter en bij de rust was het evenwicht herstelt ttz Condors met een bonus van 2 punten. In de tweede helft verliep het steeds wisselend. En ook hier werd er pas op de laatste seconden beslist wie de wedstrijd zou winnen. Het gejuich bij de speelsters van de thuisploeg was dan ook geweldig. Ook de arbitrage speelde zeker niet in het voordeel van Condors. Niet dat de spelleiders partijdig waren wel dat ze zeer correct maar zeer streng floten. Als je weinig wisselspelers (2) op de bank hebt kan de foutenlast wel eens een wedstrijd bepalen.
Voila, nu naar mijn eigen wedstijdje, biljarten voor de fun. Maar eerst een algemene vergadering. Niet lachten hé, ook al ben je maar met zessen, iedereen moet zijn zegje kunnen doen.
Volgende week doe ik zeker een voettocht met de rugzak, kwestie van het niet af te leren.
grtjs
Hugo
Foto's : Zoals enkele weken terug, een reeks van kerktorens. Als je goed oplet kan je volgen waar ik allemaal ben langs geweest.
De winter is (voorlopig!) van korte duur. Sommigen (ik ook) vinden het jammer dat het al over is. En zeker de uitbaters van de skipistes. Diegenen die op pad moeten om den brode vinden dit uiteraard dan weer minder erg.
Jan (zie Zilverroute) heeft van het momentum geprofiteerd. Hij heeft een (sneeuw) wandeling gelopen tussen Aywaille en Hamoir, zo'n 20 kilometerkes door het bos. Zijn wandelblog heet : Voetstappen in Vaderlandsche Bodem. Spijtig is dan weer wel dat je met het treintje er vijf uurtjes over doet om er te geraken.
De Amerikaans/Japanse vrouw die ik heb ontmoet op weg naar Santiago heeft me bericht dat ze dit jaar een tocht van ongeveer 1400 km gaat lopen op het eiland Shikoku. Het is het kleinste van de 4 grote Japanse eilanden. De tocht A Pelgrimage trial to 88 temples in Shikoku lijkt me wel iets om eens te doen. Alleen... als dat zou kunnen zal er nog meer gebarentaal moeten aangeleerd worden. Om over de reis dan nog te zwijgen. Ik zelf droom er van om nog een tochtje te doen iets dichter bij huis. Het kriebelt al flink, zeker nu de dagen weer zichtbaar langer zijn geworden. Maar dan moeten er toch nog een paar kilootjes af. Ik weet niet hoe het komt maar de cijfertjes op de schaal neigen al boven de 78 kg. Eigenlijk weet ik het wel. December en Januari zijn wellicht de meest ongezonde maanden van het jaar. Ik som de negatieve kanten op: te weinig zon, te koud om buiten te zijn, te veel receptie's, (te veel) food and drinks!!, en bovenal te veel zitten. Maar de goesting komt terug. Om er eens in te vliegen met de rugzak. Dat is flink afzien en zweten. Dat helpt altijd om de lijn aan te scherpen.
Ik hoop en ben zeker dat dit dikwijls in gezelschap zal zijn van mijne stapmaat Raoul. Het zal hier niet over krakende wagens gaan, wel integendeel!
Deze week eerst nog gaan snoeien bij de schoonouders, da's al beweging hé.
Eindelijk is het koud. Ik bedoel wel degelijk met negatieve temperaturen. Vandaag is het nochtans wel schitterend weer. Om te stappen is het geen probleem. Fietsen daarentegen blijft risicovol. Op de dijkpaden of fietspaden liggen regelmatig ijsplekken. Het is dan ook een hachelijke onderneming om nu met de fiets tegen de zon in te rijden. Voor je het weet volgt je voorwiel een ander traject dan je zelf zou willen. Het gevolg is meestal een tuimelperte. En je moet er ook niet op rekenen dat je in het malse gras kan vallen. Geen fietsen dus voorlopig. Nu ja, het is winter en dan zit een mens al graag al eens bij het haardvuur. Helaas voor mij is het naast de radiator. De gezellige warmte van een houtkachel is zeker bij vriesweer best aangenaam. Maar het voornaamste blijft toch dat we geen kou hebben. Ik denk dan ook aan de velen die in een zomertentje met de voeten in de modder (of ijsplekken) zichzelf trachten warm te houden. Dus niet klagen noch zagen.
Dat laatste zou er nu wel eens van kunnen komen. Het snoeien is al te lang uitgesteld, morgenvroeg vliegen we de'r in.
En vanaf zondag kan ik zingen van :
When I get older losing my hair
many years from now
will you still be sending me a valentine
birthday greeting, bottle of wine.
If I'd been out till quarter to three
would you lock the door
Will you still need me
Will you still feed me
When I'm sixty-four.
You'll be older too
And if you say the word
I could stay with you.
mvg and keep it warm
Hugo
Op bijgaande foto zitten twee katten in het winterzonnetje, weliswaar zijn het niet de onze want die zitten achter de st.....
van de laatste weken waren de paadjes soms moeilijk begaanbaar, hier en daar leken het meer kleine beekjes. De modder kleefde flink aan de schoenen waardoor het moeilijk stappen was. En natuurlijk zorgde een glijpartij hier en daar dat niet alleen de schoenen besmeurd werden.
te worden op de achterpiek van een grote sloep, ook overzet genaamd. Het wegennet beperkt zich tot een strook van enkele honderden meters asfalt. De enkele Rangerovers die er rijden zijn zelfs niet ingeschreven, waarom ook. Er zijn dan ook geen file's te melden. 
Je kan Inverie ook bereiken over land, met de auto tot de Kinloch Hourn Farm. Daarna dien je over een pad nog een goeie 25 km te stappen. Lijkt een makkie, maar dat is het alleen als het weer het toelaat (wind en regen én de helling), dus meestal doe je dit in twee dagen. Als tussen stop is er Barrisdale, een Bunkhouse met primitieve voorzieningen als een kraantje met stromend water, een toilet en houten planken om op te slapen.
Het is afkomstig van mevr Leroy, een mooie dame uit Bordeaux. Ik heb haar ontmoet vorig jaar tijdens mijn tocht naar Santiago.
Beste Lezers,
