Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
22-02-2016
Dauw
Beste Lezers,
De dauw wandeling van SPEF is gelopen door de potpolder van Kruibeke. Een aantal moedigen stonden om 09u klaar. Ondanks de wind en de regen ontbrak het zeker niet aan volk en de goede luim. Van dauw echter was niet veel te merken, tenzij je de regen en uitvallende mist als vervanger wou rekenen. Je werd er alleszins goed nat van.
Wat hebben we weeral geleerd van deze tocht. Dat de natuur er nu bijna vrij spel heeft is toe te juichen, het is prachtig om doorheen het "opvangbekken" te wandelen. De afwaterings sluizen tegen het veer zullen mijn inziens toch eens vrij moeten gemaakt van slib, er rest nog een kleine geul. En dat je best goed schoeisel draagt. Over de dijkpaden is het geen probleem, eens je afdaald onder hoog water niveau is het best om botten of stevige wandelschoenen te dragen. En als je af en toe eens gaat wandelen, probeer dan schoenen aan te trekken die je regelmatig draagt. Dit voorkomt bleinen, ook bij korte afstand!
SPEF heeft dit goed georganiseerd. De tussenstop was goed gelegen en voor enkelen onder ons welkom, zowel voor de rust en kaart pauze als voor diegenen die niet de hele afstand konden lopen. De croque's hebben gesmaakt evanals het onvermijdelijke Palmke.
En wat heb ik persoonlijk weeral bijgeleerd via mijn blog: een home trainer is geen fitnessfiets. Bedankt Raoul, ne mens is nooit te oud om te leren.
grtjs
Hugo
in bijlage enkele foto's van de wandeling. Merk de moedigen op die het slijkpad hebben gekozen.
Het afstellen van de home trainer zal wel voor een andere keer zijn. Ik was wellicht ietske te optimistich in verband met de vooruitgang van de konditie van de patient. Zoals je kunt lezen zou ik wellicht niet in aanmerking komen voor een job in de revalidatie.
Nog een paar dagen geduld alvorens de volgende "stap" te nemen.
Zoals je kan zien op de linkerzijde van de blog is het aantal bezoekers al boven de 9000 duizend gestegen. Het is altijd fijn te zien dat de schrijfsels toch door een aantal mensen wordt opgevolgd.
Met bottom top van gisteren bedoelde ik enkel maar dat ik in dat etablissement in Vrasene al gaan eten was. Ook al was het op uitnodiging, eerst is eerst. En voor de rest, keizer-koning-admiraal...
Vanmorgen ben ik met Jorg een hometrainer gaan ophalen. Niet dat dit een hels karwei was. Van bij de gebuur met het groene kruis tot nummer 26 is niet zo ver. Maar het is iets onhandig om alleen te dragen. Het toestel staat nu centraal opgesteld, straks na de middag pauze zal het worden afgesteld. Misschien dat de eerste schuchtere poging van Agnes om de trappers rond te krijgen (zonder belasting!) al zal plaats vinden. Ik hoop in ieder geval dat het zal bijdragen aan een goede revalidatie.
Vanavond quiz van de oud-scouts in de Calfac. Deelnemen is hier duidelijk belangrijker dan winnen, alhoewel, we proberen steeds om in de bovenste helft te eindigen. Het is ook voor de eerste keer sinds heel lang geleden dat Agnes niet in de jury zal zitten. Niet dat dit in enige mate ook maar iets met de uitslag van "Faux Gras" te maken heeft.
En ja, de spelling van mijn ploegnaam is niet correct, dus hiervoor alzekers geen punten. De naam is ontstaan in de tijd van de dioxine crisis die ons een aantal blauwe jaren heeft opgeleverd. 1999 weet je nog wel, de "nota Destickere" die dankzij Guy openbaar werd gemaakt. Het gevolg was het ontlslag van twee ministers en de oprichting van het Voedselagentschap. En vermits ik eigenlijk ook iets heb tegen de kweek methodes van de ganzen voor de "lever" vond ik dat voortaan de foute schrijfwijze van Foie Gras een verwijzing moest zijn naar de voedsel industrie die winst liet/laat primeren op de volksgezondheid.
En zoals al gemeld morgen vroeg dus de dauw wandeling, de week is weeral in ijltempo gepasseerd.
Zoals je in bijlage kan zien, gisteren is Agnes aan de linkerknie geopereerd. Het ging de laatste tijd van kwaad naar erger. En als je door je knie begint te zakken en daardoor een flinke tuimelperte maakt is het hoog tijd om er iets aan te doen. En dat was dus gisteren. Een kleine operatie waarbij gewrichtsmuizen werden verwijderd zou er dus voor moeten zorgen dat we binnen enkele weken weer lustig door bos en hei kunnen stappen.
Na een goede nachtrust heeft Agnes al een stevig ontbijt genomen. De rest van de dag zal hoofdzakelijk in de zetel worden doorgebracht.
De dauwwandeling van nu zondag komt dus iets te vroeg. Spef organiseerd deze ochtend trip doorheen dit magnifiek natuurgebied. Alhoewel de potpolder bedoeld is om het te veel aan Scheldewater op te vangen is het nu doorkruist door prachtige wandelwegen. Botten ofte laarzen zijn wel aan te raden, zeker na de laatste natte weken.
Ik ben ook tevreden dat deze week de vorst nog is langs geweest. Hopelijk voor de dieren en planten in de tuin zonder al te veel schade. De Vorstin gaat liever dineren te Vrasene. En zeggen dat ik haar daar ben voorgegaan. Zo zie ja maar dat het ook bottom top kan gaan. Alleen heb ik totaal geen invloed op de sterren, Michelin of andere.
Wie? In het groot in de krant. Ik weet ook wel dat we allemaal ouder worden en dat de jeugd van andere dingen favoriet is. En dat is maar goed ook.
Als je echter leest dat een 15-jarige denkt dat het over Eddy W gaat! Iemand anders weet dat het over een Belgische Band gaat! Om nog te zwijgen over twee jongelingen die denken dat het over een in Zweden verongelukte groep gaat!
Het gaat hier wel degelijk over Rock Werchter! Niemand minder dan Paul komt optreden op de weide. Macca wil het dan ook zelf graag.
Of dat het nu eigenlijk nog past voor dergelijk festival? Misschien juist de kans voor de jeugdigen onder ons om toch eens te gaan kijken en luisteren. Heden ten dage kan men van veel verschillende genres muziek genieten. Momenteel luister ik naar Tarandot van Puccini.
Gisteren heb ik bijna de hele dag naar The Beatles geluisterd. En van beide genres is het genieten. Ook blues is om van te genieten, wie kent er nog The Canned Heat.
Ik plaats in bijlage nog enkele fotokes van Sir Paul ofte The Fireman.
Vandaag gene politiek. Alhoewel dat het soms in een klein hoekje zit.
De Kerk van de Weert is jarig. De St-Anna kerk bestaat 90 jaar. Er is een tentoonstelling georganiseerd over de kerk en de Weert door Monique De Ryck, broer van Luc.
Deze Luc De Ryck is de ontwerper van de vier glasramen aan de straatzijde van de kerk. De eertste drie vanaf de ingang stellen Geloof, Hoop en Liefde voor. De glazenier is de heer Marcel Ysewijn uit Temse.
Dè Luc DR is tevens te ontwerper van het logo van de Dodentocht.
De slijkneuzen hebben een reden om te feesten, er klonk alleszins prachtige muziek in de kerk. Ik dacht dat een koor aan het repeteren was en wou daar zeker een tijdje van genieten. Ter plaatse had ik een ontmoeting met mevrouw De Ryck die met met veel enthousiasme een deel van de geschiedenis uit de doeken deed. Een slijkneuz heb ik echter niet meer gedronken daar kennissen me hadden uitgenodigd bij hun een verfrissing te nemen.
Wat heeft dit nu met wel of gene politiek te maken, wel mevr M DR (die al had begrepen dat ik van Temse afkomstig ben) wist niet of dergelijke naam een voor of nadeel was. Hierna volgde een fijne lach. Ik heb niks gezegd!
In bijlage ook nog enkele foto's van Buitenland. Door het rooien van de bomen en opruimen van het hoekje heb je een heel ander zicht op de "dorpskern".
Verder ben ik via Bornem naar de vroegere dreef gegaan waarlangs je de overzet kon bereiken of kon overzwemmen naar de Weert (naar Delia?). Als laatste zie je de St-Anna kerk vanaf de achterkant, vanuit Bornem kan je deze foto niet maken.
En zoals je ziet zijn de dotterbloemen en sneeuwklokjes al in volle bloei.
Vanmorgen werd ik niet goed gezind wakker. Agnes zei dat ik de nacht flink had doorgewerkt in mijn dromen. Maar omdat ik slecht gemutst was dacht dat ik van de politiek had gedroomd. Wellicht komt het door het voorval van zondag l.l.
Bij het voorbij fietsen van een oude bekende, tevens actieve politicus, zwaai ik en 50 meter verder stap ik van mijn fiets om deze binnen te zetten, bij mij thuis. Ik draai me om met de bedoeling buiten nog een goede dag te zeggen tegen het koppel dat binnen enkele tellen aan mijn deur voorbij mijn neus zou lopen. Als ik mijn kop buiten steek zie ik aan mijn zijde van de straat niemand lopen. De politicus en zijn dame liepen aan de overkant en waren druk in een vitrine aan het staren waarin niks te zien is. Mijne frank viel onmiddelijk, er zijn geen verkiezingen in het verschiet. Zo zie je maar, oude vriend is een beetje omhoog gevallen en weet niet meer vanwaar hij afkomstig is. Of hij is die dag slecht gezind en uiteraard heeft een man van standing ook recht op privacy.
Vorige week was het niet bepaald een weertje om te fietsen, dees week al niet veel beter. Vandaag kwam het zonnetje piepen en daarvan heb ik geprofiteerd om een tripke door het Waasland te maken. En dat het geregend heeft kan je vaststellen als je langs de polder fietst. Zoals op bijgaande foto's is te merken is het peil van de potpolder in Kruibeke en Bazel zeker niet van dien aard dat hij onderstaat. Er kan dus nog veel Scheldewater bij, indien nodig. Maar vooral voor de fietsers zoals ik, met een fiets zonder spatborden, is de baan beneden aan den dijk regelmatig overstoomd. Het water dat op de dijk valt moet ook weg en dat dringt in de bodem maar aan het baantje is de ondergrond verdicht. Het water kan er dus niet onderdoor met als gevolg dat je achterste nat word tot op je gat. En aangekomen te Steendorp zag ik de donkere wolken hangen en vreesde dan ook dat de voorkant eveneens nat zou worden tot op....
Belofte maakt schuld daarom vandaag enige uitleg ivm met de Finisterraekerk.
Jan heeft via zijn blog "janswandelblog.blogspot.be" een prachtig relaas gedaan van onze Koninklijke wandeling van dinsdag laatstleden.
Over de OLV Finisterraekerk valt wel wat te vertellen. De laatste jaren is deze kerk meermaals in het nieuws geweest, niet in het minst omdat de heer Staf Nimmegeers er jarenlang parochiepriester is geweest. (van 1973 tot 2003)
Hij is geboren te Lokeren in 1940 en werd voor de Sp.a senator verkozen in 2003. Canon 285 van het Kerkelijk Recht bepaald echter dat clerici geen openbaar ambt in de burgelijke macht mogen uitvoeren. Vandaar dat hij als parochiepriester werd ontslagen.
Door zijn opleiding politieke en sociale wetenschappen én een licentiaat theologie werd hij meermaals verzocht mee te werken aan verschillende radio en televisie programma's.
Enkele van zijn gedachten/uitspraken: priesters zijn op seksueel vlak zo onwetend en onvolwassen dat ze zich tot kinderen richten; niet het celibaat maar de seminarieopleiding is er de oorzaak van dat priester pedofielen worden!
Misschien niet helemaal onwaarheid maar het is zeker wel een makkelijkheid. Iets in de trant van de Gentse rechter.
Nog een: Rome is nefast voor de Kerk, het machtsmisbruik zit er in de muren al sinds het oude Romeinse Rijk. De geschiedenis van het pausdom is er een van veldheren die vechten en moorden! Is er wel op!
En nog een laatste: het is crisis voor de kerk en voor de socialisten, reden, omdat de kerk geen kerk meer is en de socialisten geen socialisten meer zijn. Ook dat is er op!
Genoeg politiek voor deze morgen.
De kerk van F.
Dit is een driebeukige barokke kerk zonder transept. Het bovenste gedeelte van de voorgevel en de neoclassicistische lantaarn dateren uit 1828.
Het pleintje in het midden van de Nieuwstraat lag, zoals de kerknaam vermeld, aan het einde van de wereld. Hier was toen ook al een klein kapelletje waarin een mirakuleus beeldje van O.L.Vrouw werd vereerd. De aanbidders waren bleeksters uit de omgeving die de achterliggende weilanden gebruikten om de lakens hun witte kleur te geven. Voor deze dames in die tijd wellicht het einde van de wereld. Omdat de bleeksters geen Latijn kenden spraken ze over de Venster Sterre Kapel.
in 1617 kocht Hieronimus De Meester deze bleekweiden en moestuinen op en gaat daar straten trekken om het terrein te verkavelen. Er onstaat dus een straat langs de kapel die Onze-Lieve-Vrouw straat wordt genoemd. Later evolueert deze benaming van Nieuwe Lieve Vrouwstraat tot de meer anonieme Nieuwstraat.
Ik vermeld nog een Schots Maria beeldje (OLV van het Goede Succes of van OLV van Voorspoed) uit de 16e eeuw. Het is afkomstig uit Aberdaan (1625) en staat in een aparte kapel naast de zijbeuk.
Vandaag 4 februari 2016 is het wereldkankerdag. Ook A Touch of Rose werkte mee. De bezoekers van de St-Jozef kliniek te Bornem konden een wens, bedanking of gewoon een gedachte neerschrijven op een kaartje. Deze "kattebellekes" werden dan aan een ballon bevestigd. Gestart om 09u konden we rond 12u30 een 150 tal ballonnen verzamelen. De apotheose kende zijn beslag om 13u aan het lokaal van ATOR op de Rijkenhoek 6.
Het is niet enkel het schrijven van de kaartjes en oplaten van de ballonnen dat het 'em doet. Vooral de verbondheid van de mensen die door dergelijke acties weer tot uiting komt is hartverwarmend. En het moet niet altijd om geld in te zamelen zijn.
grtjs
Hugo
In bijlage enkele foto's van de actie, vooraan een voorbeeld kaartje met erop genoteerd:
Een koninklijke traject van Laken naar Halle was gepland op 2 februari, lichtmis. Het traject heb ik gevonden in het tijdschrift De Pelgrim (Vlaamse Genootschap van Santiago de Compstela) van oktober/november van 2015. Dit gedeelte is een onderdeel van de Via Brabantica die loopt van Breda tot in Saint-Quentin. De route loopt door de Brusselse agglomeratie en verder naar Halle.
Pelgrim Jan was ook geïnteresseerd zodat we al vlug met meerdere personen waren. Normaliter stapt Jan met zijn compagnie op donderdag door bos en hei. Maar op mijn vraag was iedereen akkoord om op dinsdag te gaan. Na nog wat mails kon iedereen met de juiste trein ofwel in Beveren, Berchem of Mechelen aanpikken. Maar zoals wel eens meer gebeurd stonden we in Berchem meer de 30 minuten op de trein naar Brussel te wachten. Ergo, de trein van 09u werd gewoon afgeschaft. Gevolg: deze van een halfuur later was meer dan overvol.
Voor ons, wandelaars "op rust" is dit geen probleem, eerder vervelend. Voor mensen die op weg zijn naar hun job is dit een ander paar mouwen. De trein conducteur zat er ook mee verveeld en excuseerde zich voor de vertraging maar ook voor het feit dat hij niet op de hoogte was dat de vorige was afschaft met als gevolg overbevolking tot in de gangen toe.
Voor ons kwam daar bij dat we nog een trein tot Bockstael dienden te nemen. We hebben dan beslist om dit niet te doen daar we toch via het Noordstation passeerden. Het tijdsverlies was bij deze opgelost. Wel jammer dat we de OLV Kerk van Laken en in het bijzonder het kerkhof niet konden bezoeken. Hier liggen alle Belgische koningen en koninginnen begraven. Ook kardinaal Cardijn, stichter van de KAJ, ligt in de kerk begraven. Hij was ooit onderpastoor in deze parochie.
Bij de start dan voor het stationsgebouw hebben we eerst onze regenkledij aangetrokken. Het begin van een regenachtige dag. Via de Antwerpse Steenweg verlaten we het Manhatten van Brussel met zijn WTC torens. Vluchtelingen of tentjes waren er niet meer terug te vinden. De weinige asielzoekers waren wellicht al binnen. Nog een weetje, het Manhatten project van Charly De Pauw en Paul Vanden Boeynants besloeg 53 ha Noordwijk die platgeslagen werd en waarop dan 78 torens zouden verschijnen. Het waren er uiteindelijk 3 later aangevuld met nog enkele o.a. de Belgacom toren.
Korte tijd later waren we al in de Nieuwstraat. Shoppen in de regen is ook ons ding niet maar de O.L.V.-van-Finisterraekerk konden we niet voorbijlopen. (het Martelarenplein en De Munt zal voor een ander bezoek worden, zoals nog zovele bezienswaardigheden) Over de Finisterraekerk later meer in een ander berichtje.
Binnen de kerk is het alsof je in een andere wereld beland, rust en stilte! Via de (nog) lege Beenhouwerstraat, de Sint-Hubertusgalerij komen we op de Grote Markt. Telkens opnieuw overweldigd de aanblik van die oude gebouwen met hun pracht en praal me. En dankzij het slechte weer konden we ongestoord genieten want veel volk liep er niet rond. Vanaf de Markt tot de Hallepoort loopt er een bronzen schelpenwandeling. (St-Jacobspad)
Verder dan maar via de OLV-van-de-goede-Bijstand kerk. Voor het genootschap is dit de Brusselse Jakobskerk. In vroeger tijden stond hier een kapel die verbonden was met een Sint-Jakobshospitaal.
In de gietende regen voorbij Manneken pis (heeft ook een pelgrimsoutfit) naar de rand van de Marollen, de Kapellekerk. Hier rust Pieter Breugel de Oude. Elk jaar wordt de Jakobus in processie van de Bijstandskerk naar hier gedragen. Het is vandaag de thuiskerk van de Poolse Gemeenschap.
Via de Blaesstraat of de Hoogstraat kom je dan midden in de Marollenwijk met het Vossenplein. Hier hebben we even halt gehouden in een caféetje "Le Stoefer".
Ook al was het niet in de Skieven Architek, wegens verdwenen, de geuze smaakte opperbest.
Het feit dat de cafédame uiterst vriendelijk en charmant was zal er ook wel iets aan hebben gedaan, maar geuze en Brussel gaat toch nog altijd samen.
En diene skieve architek, Joseph Poelaert, heeft tegen de goesting van de Maroliens dan toch maar den helft van de wijk afgebroken om het Justitiepaleis in de plaats te zetten.
Voorts in de regen naar de Hallepoort, langs de chaussee d'Alsemberg naar het park van Vorst. Hier was het tijd om ons middagmaal te gebruiken. Onder een afdakje konden we genieten van een bakharing met ajuin met een jeneverke. Al vlug heb je contact met de schaarse wandelaars die hun hond komen uitlaten. Wat wil je, de Ronny is steeds vergezeld van zijne Caoutchou, een heel brave en luisterende hond. (ben het merk weeral vergeten)
Na de zware maaltijd verder onder een nog steeds donkere hemel waaruit het water met bakken valt. Het Dudenpark volgt met een van de laatst holleweg in Brussel, de Crabbegatweg.
Via de Dieweg, waarlangs de begraafplaats ligt waarop Remi Georges begraven is, naar Ukkel-Kalevoet. Vermits het toen al voorbij vieren was en het animo door de regen al flink was afgenomen werd besloten tot een pit-stop. Het is niet omdat het regent dat de inwendige geen vocht meer nodig heeft, zeker na de haringen.
Afijn, na een Palmke of trapistje werd er besloten om de regenkledij nog eens aan te trekken, in zovere die nog droog was aan beide zijden. Met dien verstande, de weg zou worden ingekort en via Caelevoet wijk zijn we naar het Station van Ruisbroek getrokken. Alvorens onder de Ring te duiken hebben we nog voor het donker onze dessert opgepeuzeld. Zoals vermeld in het begin was het gisteren 2 febuari. Als toetje was er dan ook pannekoeken met suiker, uiteraard warm. Gelukkig hadden we hiervoor weer een afdakje gevonden. Na deze hap hield het op met regenen.!
De terugreis verliep nu wel rimpeloos zodat ik tegen 21u00 in mijn zetel kon plaatsnemen.
Ondanks de regen, het moeizame vertrek en de ingekorte tocht was dit wel een geslaagde dag, zeker dank zij het gezelschap van Ronny, Michel en Jan. Bedankt mannen, misschien tot een volgende.
Zoals beloofd wil ik binnenkort nog iets vertellen over de Finisterraekerk en de Nieuwstraat.
mvg
Hugo
Foto's: Noordstation; Markt; Manneken Pis; Jakobsschelp; Vossenplein; de Caoutchou; als haringen in een pan; pannenkoeken of pannekoeken?; laatste foto het gezelschap in het park van Vorst, onder bescherming.
Vandaag is de onze gemeente aan de beurt in Het Gemeenterapport van het Nieuwsblad. Iedereen weet wat de waarde van een opiniepeiling waard is. Maar om zoals onze burgervader een beetje neerbuigend te getuigen dat "de enige enquête waarin ik geloof is de uitslag van de verkiezingen" is er toch over. Ik heb het gevoel dat er een duidelijk verschil is tussen het bestuur en... laat ons zeggen de gewone mensen. Er zijn zoveel raden, vergaderingen, studie's, hoorzittingen... maar eigenlijk is er hoe dan ook geen enkele vorm van medebestuur. Alles ligt vast in het programma! Als dat niet om te lachen is.
Terwijl HET busje geduldig staat te wachten tot een foutparkeerder zijn affaires op de bank heeft geregeld en dat de helft van Temse stilstaat is een fait divers. Als ik mijn wagen afwas voor mijn deur dien ik de auto ONMIDDELIJK te verplaatsen. En dan is er tijd om nog een rondje door Temse te rijden om te controleren.
Bij nachtlawaai krijg ik te horen van een diender dat ik beter moet isoleren. Jawadde, zijn dit de mensen die onze veiligheid moeten garanderen.
Vandaag nog vastgesteld bij het ophalen van het papier. Sommigen gooien alles op straat, losjesweg in een open doos of gewoon zomaar. Het papier waait alle kanten op. De ophalers van Smet zijn dan nog zo vriendelijk om zich extra te bukken en de grootste hopen op te ruimen. Even later dient de gemeente dan nog eens twee personen met prikkers en vuilniszakken te laten rondgaan. Goed voor de tewerkstelling maar het spreekwoord: "Als iedereen voor eigen deur vaagt is de straat proper" klinkt in de periode van vlug en alleen wellicht old fashion. In ieder geval zou het bestuur geen extra kosten dienen te maken om een veegmachine én een persoon in te schakelen om de straten rein te houden. En dan zwijg ik nog van de wateroverlast als de kranten de rooster van de riolen afsluiten. Dat er dan winkels in de Kouterstraat onder water lopen is volkomen normaal.
Allée, vanavond de traditionele dropping van de Brandweerstappers. Het ziet er naar uit de het wel eens nat zou kunnen worden. Maar da's niet erg, het zal zeker niet koud zijn, 12°C om middernacht lijkt me niet onoverkomelijk.
Amai, het verschil met vorige week kan tellen. Vandaag voor het eerst dit jaar gaan fietsen. Zeg nu zelf, schitterend weer met zeer zachte temperaturen voor januari. Ik werd en word het goed gewaar, zal morgen toch eventjes kraken bij het opstaan. Ik moet er bij tijds uit want heb afgesproken met mijn schoonbroer om te gaan snoeien bij de schoonouders. En daar staan meer bomen dan in mijn hofje. Vandemorgen heb ik de marbeloanen boom gesnoeid. En samen met het vorige snoeisel alles door de hakselaar gedraaid. En dus na de middag geprofiteerd van het 'lente' zonnetje. Wel heb ik last van mijn middelste rib aan de linkerkant, een blauwe plek van het snoeien. Of is het meer? Het hinderd me alleszins bij bepaalde bewegingen. Het is afwachten hoe het verloopt bij het biljarten straks.
Het weekende heb ik deels doorgebracht in de sporthal De Witte Molen. Zaterdag avond een spannende thriller gevolgd tussen Condors Sint-Niklaas (senioren heren A) en Koninklijke BBC Oostkamp HSE A. Na drie quarters te hebben moeten achtervolgen lukte het in het vierde kwart dan toch om gelijk en eventjes zelf voor te komen. Met nog 2 seconden op de klok mislukte een doelpoging van Condors jammerlijk.
Ook bij de senioren Dames tegen BBC Lokeren DSE A was de spanning te snijden. Hier ongeveer hetzelfde senario, na een slechte start (0 tegen 9, eerste punten na 8 minuten) was het achtervolgen geblazen. Het samenspel verliep bij de Condor Dames heel wat beter en bij de rust was het evenwicht herstelt ttz Condors met een bonus van 2 punten. In de tweede helft verliep het steeds wisselend. En ook hier werd er pas op de laatste seconden beslist wie de wedstrijd zou winnen. Het gejuich bij de speelsters van de thuisploeg was dan ook geweldig. Ook de arbitrage speelde zeker niet in het voordeel van Condors. Niet dat de spelleiders partijdig waren wel dat ze zeer correct maar zeer streng floten. Als je weinig wisselspelers (2) op de bank hebt kan de foutenlast wel eens een wedstrijd bepalen.
Voila, nu naar mijn eigen wedstijdje, biljarten voor de fun. Maar eerst een algemene vergadering. Niet lachten hé, ook al ben je maar met zessen, iedereen moet zijn zegje kunnen doen.
Volgende week doe ik zeker een voettocht met de rugzak, kwestie van het niet af te leren.
grtjs
Hugo
Foto's : Zoals enkele weken terug, een reeks van kerktorens. Als je goed oplet kan je volgen waar ik allemaal ben langs geweest.
De winter is (voorlopig!) van korte duur. Sommigen (ik ook) vinden het jammer dat het al over is. En zeker de uitbaters van de skipistes. Diegenen die op pad moeten om den brode vinden dit uiteraard dan weer minder erg.
Jan (zie Zilverroute) heeft van het momentum geprofiteerd. Hij heeft een (sneeuw) wandeling gelopen tussen Aywaille en Hamoir, zo'n 20 kilometerkes door het bos. Zijn wandelblog heet : Voetstappen in Vaderlandsche Bodem. Spijtig is dan weer wel dat je met het treintje er vijf uurtjes over doet om er te geraken.
De Amerikaans/Japanse vrouw die ik heb ontmoet op weg naar Santiago heeft me bericht dat ze dit jaar een tocht van ongeveer 1400 km gaat lopen op het eiland Shikoku. Het is het kleinste van de 4 grote Japanse eilanden. De tocht A Pelgrimage trial to 88 temples in Shikoku lijkt me wel iets om eens te doen. Alleen... als dat zou kunnen zal er nog meer gebarentaal moeten aangeleerd worden. Om over de reis dan nog te zwijgen. Ik zelf droom er van om nog een tochtje te doen iets dichter bij huis. Het kriebelt al flink, zeker nu de dagen weer zichtbaar langer zijn geworden. Maar dan moeten er toch nog een paar kilootjes af. Ik weet niet hoe het komt maar de cijfertjes op de schaal neigen al boven de 78 kg. Eigenlijk weet ik het wel. December en Januari zijn wellicht de meest ongezonde maanden van het jaar. Ik som de negatieve kanten op: te weinig zon, te koud om buiten te zijn, te veel receptie's, (te veel) food and drinks!!, en bovenal te veel zitten. Maar de goesting komt terug. Om er eens in te vliegen met de rugzak. Dat is flink afzien en zweten. Dat helpt altijd om de lijn aan te scherpen.
Ik hoop en ben zeker dat dit dikwijls in gezelschap zal zijn van mijne stapmaat Raoul. Het zal hier niet over krakende wagens gaan, wel integendeel!
Deze week eerst nog gaan snoeien bij de schoonouders, da's al beweging hé.
Eindelijk is het koud. Ik bedoel wel degelijk met negatieve temperaturen. Vandaag is het nochtans wel schitterend weer. Om te stappen is het geen probleem. Fietsen daarentegen blijft risicovol. Op de dijkpaden of fietspaden liggen regelmatig ijsplekken. Het is dan ook een hachelijke onderneming om nu met de fiets tegen de zon in te rijden. Voor je het weet volgt je voorwiel een ander traject dan je zelf zou willen. Het gevolg is meestal een tuimelperte. En je moet er ook niet op rekenen dat je in het malse gras kan vallen. Geen fietsen dus voorlopig. Nu ja, het is winter en dan zit een mens al graag al eens bij het haardvuur. Helaas voor mij is het naast de radiator. De gezellige warmte van een houtkachel is zeker bij vriesweer best aangenaam. Maar het voornaamste blijft toch dat we geen kou hebben. Ik denk dan ook aan de velen die in een zomertentje met de voeten in de modder (of ijsplekken) zichzelf trachten warm te houden. Dus niet klagen noch zagen.
Dat laatste zou er nu wel eens van kunnen komen. Het snoeien is al te lang uitgesteld, morgenvroeg vliegen we de'r in.
En vanaf zondag kan ik zingen van :
When I get older losing my hair
many years from now
will you still be sending me a valentine
birthday greeting, bottle of wine.
If I'd been out till quarter to three
would you lock the door
Will you still need me
Will you still feed me
When I'm sixty-four.
You'll be older too
And if you say the word
I could stay with you.
mvg and keep it warm
Hugo
Op bijgaande foto zitten twee katten in het winterzonnetje, weliswaar zijn het niet de onze want die zitten achter de st.....
Het is al meer dan een week geleden dat ik mijn blog nog heb bijgewerkt. Bij deze heb ik de titel van mijn blog alle eer aangedaan.
De maand januari is altijd druk en een mens is tevreden als we er gezond en wel doorheen spartelen. Het is meestal de maand van intense contacten, weinig rust en veel spijs en drank. Kortom alle ingredienten samen om "iets" op te scharrelen. Vandaar dat het met mijn keel iets minder is, kriebelen en hoesten en dit vooral s'avonds. Waarom niet overdag, who knows. Wel weet ik dat het vervelend is en dat dit het praten moeilijk maakt. Misschien ook wel goed dat ik eens zwijg en luister.
Het sporten echter gaat wel gewoon door, haja want dat is overdag hé. Vorige donderdag gaan stappen in de gietende regen, zaterdag gaan fietsen en gisteren na de markt in Bornem in speedmars via Branst naar huis. Het deed weeral deugd om wat kaloriën te verbranden.
Ik zet nog enkele foto's onderaan. Het zijn alle kerktorens. Zoek het eens uit.
Ook nog een foto van een wenskaartje dat enkele dagen later toe is gekomen mét verontschuldigen van De Post. (tussen een transportband gedraaid?)
De titel verwijst al naar het volgende jaar waar we over enkele uurtjes aan beginnen. Niet voor niks heeft de hoofdtitel iets met de tijd te maken. Nu heb ik mijn ondertitel ook weer aangepast. Vermits ik graag eens een Latijnse spreuk of gezegde gebruik, het staat "bello", is dit voor de ondertitel nu ook zo. Enkele weken geleden heb ik mijn blog al een meer herfstig kleurtje meegegeven. Als er bemerkingen over zijn reageer gerust.
Als je niet weet naar welke haven je vaart, is geen enkele wind gunstig.
Voor mijn boetetocht was dit eigenlijk ook zo. De doelstelling was op voorhand vastgelegd, de route was eigenlijk eenvoudig, eerst naar het Zuiden en aan de Pyreneën naar het westen. Het klinkt nu "te" eenvoudig en simpel en er kwam wel iets meer bijkijken maar de richting en het einddoel waren dat wel, klaar en duidelijk.
Zo heb ik veel goed bedoelde raadgevingen gekregen in verband met GPS'en, telefonie, kaarten, route's, overnachtings plaatsen enzovoort. Maar eigenlijk komt het erop neer om zo weinig mogelijk ballast mee te sleuren. Ballast in de betekenis van gewicht maar ook in de betekenis van geestelijke ballast. Of ik nu links of rechts afsloeg, een pad of een dreef volgde, vroeg of laat vertrok en wanneer ik stopte en waar, het maakte niks uit. Carpe Diem, wat zalig!
Ik herinner met nog dat ik op de grensovergang van België en Frankrijk begot niet meer juist kon bepalen waar precies ik was. Maar als je weet dat alle wegen naar Santiago de Compstela gaan, no worries mate!
Niks geen stress met TIJD of planning.
Bij deze, Beste Lezers, een gezond en wel én tevreden 2016 toegewenst.
Een nieuwjaarsbriefje schrijven is al lang geleden. Briefjes of kaartjes daarentegen is nog steeds niet afgeleerd. Wij, ik en Agnes, houden er nog steeds aan om wenskaarten rond te sturen of brengen. Want als het adres in Temse of omstreken is doe ik het zelf. Als postbode te voet hou ik er nog mooie wandelingen aan over. Is het ietsje verder dan ben ik fietsende postbode. En ook hier kan ik me goed mee amuseren/trainen. Vorige week was er de strakke wind en dan deed het met de gewone fiets wel een beetje pijn aan mijn achterste. Maar dat leed is gauw geleden als je her en der eens kan rusten.
Vorige zaterdag heb ik nog een stuk van de Weg-om in marstempo afgemaald en dan deed een fris Palmke bij Rita weeral deugd.
Gisteren zijn we op begeleid bezoek geweest op 't Schoon Verdiep. Het gebouw bestaat 450 jaar en dit was een reden om een heel jaar de deur open te zetten. De Nauwe Band, waar we mee zijn geweest, had al over een drie kwart jaar terug een afspraak gemaakt. In eerste instantie was de planning om dit in augustus te doen. Gelukkig zijn we nu kunnen gaan èn dan nog omdat een andere groep had geannuleerd. Wegens overweldigend succes zal het gemeentebestuur wellicht beslissen om deze actie nog enkele maanden te verlengen.
Na het bezoek heb ik mijn zuster nog een bezoek gebracht en zijn we op restaurant geweest in het Stuivenberg.
Vandaag heb ik me nog eens kunnen uitleven: een stelling plaatsen aan de voorgevel voor een kleine herstelling aan de dakgoot. Een tweetal weken terug, bij de storm, kwam er een deeltje van de bekleding naar beneden. De volgende dag belde een dame aan de voordeur met nog twee stukken in haar hand. Vanuit de dakgoot kon ik vaststellen dat de rest nog goed vast zat. Maar dergelijke zaken dien je toch zo vlug mogelijk te controleren en herstellen. Gelukkig heb ik hiervoor fantastische hulp gekregen (onder andere de stelling) van Filip. Eens de stelling geplaatst verliepen de werkzaamheden gelukkig voorspoedig. Hier en daar een nagel extra zodat de voorplaat van de bekleding terug degelijk vastzit. Even met een vod alles nog eens afkuisen, hier en daar wat silicone, en iets na de middag was de klus geklaard. Als het nu nog eens 26 jaar goed blijft ben ik tevreden om dit mee te maken. Zelf herstellen zal er dan wellicht niet meer bij zijn.
grtjs
Hugo
Foto's: enkele foto's vanuit de velden, op één ervan kan je twee kerktorens onderscheiden; 't Stad; mijn zuster; stelling
Een witte kerst zal voor een andere keer zijn. Voor volgers van mijn blog zal het duidelijk zijn dat ik geen hoge pet op heb in verband met de evolutie van onze dierbare planeet aarde.
Ik wil niet gezegd hebben dat er geen winters meer zullen komen maar het opschuiven van de seizoenen voorspelt voor de nabije toekomst niet veel goeds. Alles wat ook maar iets afhankelijk is van de jaargetijden is in de war. Wij, het mensdom, denken dat de wereld eeuwig rekbaar is, zich altijd wel zal aanpassen. Zeker is dat zo. Alleen gaat het nu zo verdomd hard dat we onszelf al diersoort buiten spel zetten. Niet dat we met zijn allen zullen verdwijnen. Maar binnen enkele (?) jaren zullen we ons mensbeeld deftig moeten bijstellen. Misschien zien we er als diersoort totaal anders uit, is ons velletje rose. Eten we iets waar we nu geen idee van hebben. Foies Gras, naar kaviaar smakende smurrie of iets dat op kikkerbilletjes lijkt zal er hoogstwaarschijnlijk niet meer op het menu komen. Ook zullen taal en spraak totaal anders zijn. Communiceren we enkel nog via op gsm lijkende toestellen of zit er een print in ons lijf waardoor gedachten en gevoelens onmiddelijk door anderen geregistreerd worden.
Ge ziet, ik weet er ook helemaal niks van, en misschien maar best zo. Onze tijd op de aardkloot is beperkt en laten we er daarom maar het beste van maken.
Voor alle volgers en hun geliefden in het bijzonder, maar zeker voor de hele mensheid wens ik allen een gezond en vreugdevol én vooral vredevol 2016 toe.
FANTASTISCH is het enige woord dat past bij het resultaat van de actie Duwmee. En of er meegeduwd werd, het resultaat "38760" is niet minnekes. De voettocht, die aan de VTS in Sint-Niklaas vertrok maakte een eerste tussenstop aan de Kaailopers op de Wilfordkaai. Hier starte de kinderetappe, die met veel plezier de Haka en het bijhorende liedje instudeerden. Het sponsor geld werd op elke plaats geteld en het resultaat (van zowel S/N als Leuven) overtrof toen al ruim het resultaat van vorig jaar, 15000. De tocht kon dan ook onder de best mogelijke omstandigheden aanvatten. Het tempo lag begrijpelijker wijs aan de eerder lage kant maar ik geloof dat dit ook voor vele groteren als welkom werd ervaren.
Volgens schema kwam de groep aan de volgende stop: De Blauwe Koe te Hingene. Hier werd een grote pauze voorzien zodat de spieren even konden rusten en de nodige krachten opgeslagen. De "Band of Eli" verzorgde naast den haard de muzikale omkadering. Alvorens afscheid te nemen van de allerkleinsten werd het tussen resultaat meegegeven. Weeral verbazing alom : bijna 25000 eurokes opgehaald, (Jawadde III)
Bij het invallen van de duisternis arriveerden we terug op de dijk om via het sas het Zeekanaal Brussel Schelde te volgen. Het deed eigenlijk wel deugd voor mijn benen om op stap tempo naar de volgende tussen stop te kunnen marcheren. Te Ruisbroek aangekomen werd het eetcafé Chlotilde aan de Hellegatstraat (!) overrompeld. Hier vlogen de Croque-messieurs vlotjes naar binnen, de laatsten welliswaar juist op tijd voor het vertrek. Hier was het aangenaam zitten op een bank aan het water, stel je voor, op 19 december om 19u!
Ik zat hier samen aan de tafel met een koppel met twee jonge kinderen die de hele tocht hebben meegemaakt. De voetjes (van de kids) deden wel een beetje pijn maar met wat massage verliep het laatste korte gedeelte tot in Boom zonder problemen. Het tussen resultaat overtrof ook hier weer alle verwachtingen: bijna 32000. De wens was om dan deze kaap te overschrijden.
Even voor we de Schorre betraden kwamen de beide groepen bij elkaar en werden vergast op een optreden van een plaatselijke muziek/majoretten korps bij het nuttigen van een Jeneverken. De sfeer, die al goed zat, kwam hierdoor uiteraard op een hogere temperatuur, wat menige muts en sjaal naar de rugzak verwees.
De apotheose kwam er dan op de Schorre. Het gevoel van samenhorigheid en het FANTASTISCHE resultaat toverden niks dan blije gezichten.
Proficiat aan de organisatie, die was perfect. Aan alles was gedacht (eten&drinken, timing), ook aan de veiligheid. Om met een omvangrijke groep (ongeveer 200 personen vanuit S/N en 250 vanuit Leuven) veilig over de wegen te lopen, en niet alleen jaagpaden, is geen sinicure. Ook daarvoor proficiat. Het terugkeren (met de bus) verliep georganiseerd en op het juiste tijdstip zodat iedereen safe en wel op tijd in bed kon.
Het was een fijne dag en niet in het minst omdat er zo een groot bedrag kan worden overgemaakt aan een schoon en zeer nuttig project: www.mobileschool.org
Proficiat aan de organisatie, Luc Vancoillie voor S/N en Arnaud Raskin voor zijn inzet voor de mobiele school. (zie ook "Als je zoon er plots niet meer is")
Juist voor de Notelarendreef, voor je afdaalt van de dijk, hangt een paraplu aan een signalistie bord. Wel, dat is de mijne. Ik zal vandaag eens gaan kijken of ie er nog hangt.
grtjs
Hugo
Foto's: Enzo met zijn peteren en nicht, Luc, Arnoud, deelnemers op de Wilfordkaai, de Mobiele school, kinderwandelin, op den dijk, de DJ's Linde, Siska en Eva, op podium met 38760 .
Beste Lezers,
