Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
01-05-2015
D-Day
Beste lezer,
Het is zover, vandaag trek ik de deur achter me dicht, figuurlijk dan toch. Vanaf vandaag zal ik dan ook de blog bijwerken met een stiftje vermits een toetsenbord te veel weegt.
Agnes heeft al de nodige voorbereidingen getroffen (waaraan ik niet had gedacht).
Ik vertrek met een goed gevoel, veel mensen hebben me al hun steun betuigd wat bijzonder gewaardeerd wordt. Maar de steun van Jorg en Evert, en vooral Agnes sterken me in mijn voornemen om deze tocht tot een goed einde te brengen. Het goed gevoel komt er ook door de wetenschap dat ik ook geestelijk niet alleen ben, de verbondenheid met velen geeft ook kracht, die ik zeker zal nodig hebben.
Ultreia, ultreia y sus eia (overgeschreven!) : Steeds verder, steeds hoger. Dit gezegde kan ik wel letterlijk nemen. Verder zal de tocht elke dag gaan (beetje bij beetje) en vanaf Spanje komt het hoger gedeelte zeker in aanmerking.
Bedankt allen voor de steun en Agnes voor de liefde en de zorg om dit mogelijk te maken.
Lezers met S, nog al wat reacties gehad op de blog! Maar bovenal een niet te vergeten uitwuif manifestatie! De straat was van ons. Jong en oud waren present. Zelfs bij het opgaan van de brug nog groeten van onze politie vrienden, Annie ÈN over de brug V&K vergezeld van de collega's met de sirene. Jongens wat een opsteker! Voor de rest goed gestapt bij prachtig weer, wat wil je meer.
Ja, gaan eten naar t'dorp, nog 2x1,5km. Zelf gezocht, nieneuten!
En liefste Agnes, bedankt voor de organisatie en de mooie tekst op de blog.
En voor T&C een mooie reis!
Peregrinus Hugo
Callebout waar onze Peter lekkere chokolade ontwikkeld.
Morgen is het dan zover. De voorbereiding is afgerond, de nodige bezoekjes zijn afgelegd, de rugzak staat gepakt (met schelp én geluksbrengertje!). Benieuwd hoeveel volk er morgen zal zijn. Agnes heeft al voorbereidingen getroffen. Misschien staat er meer volk voor mijn deur dan voor het Volkshuis.(1 mei!) Alleszins zal ik niet alleen vertrekken, er is al iemand bereid om tot Bornem mee te stappen. Als het maar niet regent! Vanavond nog even gedag zeggen bij den Herman om zijn actie voor Make-a-Wish te ondersteunen. (Remember mijn actie ook ivm met A Touch of Rose.) En er zal alleszins ook nog wel een Guinness bij kunnen.
Volgende week ben ik al aan dag twee toe, dan kom ik aan in Pamel. Hier mag ik overnachten bij Pieter en zijn ouders. Ook al mag ik daar onderdak slapen en de was doen, mijn tentje zal opgesteld worden met hulp van P.
Nu geniet ik nog, na een te lange periode zonder, van mijn lievelingsstad. Het is niet alleen de Guinness maar vooral de ongelooflijke rijke geschiedenis van Ierland en Dublin in het bijzonder.
Daar er vele plaatsnamen op meerdere plaatsen op de aardbol voorkomen plaats ik in bijlage een verbeterde versie van de excell file waarop ook de provincies of departementen vermeld staan. Het land vermelden bij de zoekopdracht kan altijd helpen.
Nee het gaat niet over missen wel over iets of iemand missen.
Agnes zal ik zeker missen, ook Jorg en Evert en de naaste familie en vrienden. En eigenlijk ook een klein beetje Temse! Jazeker, als je over de Scheldebrug stapt (en het is hoog water) is het toch een prachtig zicht.
Beste lezers (familie, vrienden, brandweervrienden, goede vrienden, innige vrienden, alle vrienden, onbekende vrienden...)
Vandaag is de blog verspreid. Vanaf nu is er geen weg meer terug. Moet is niet nodig, moed is er genoeg. Maar het slagen in de tocht kan enkel als er ook morele steun is. En daar twijfel ik niet aan. Dus: het moet lukken, desnoods op mijn ellebogen. Ik heb zelfs als mooie gedichten gelezen, waarvoor dank.
Zoals je kan zien in de excell file is de tocht bijna 2000 km, toch een 250 km minder dan oorspronkelijk gepland. Dit komt doordat ik zo recht mogelijk een route heb uitgezet door Frankrijk én omdat ik de Noordelijke Route van de camino neem, de Camino Norte gevolgd door de Camino Primitivo. Alleen al de namen van deze routes hebben me ertoe verleid om langs de minder warme kant van de Montes Vascos, Picos de Europa en de Serra dos Ancares te lopen. Daar tegenover staat dat de route primitivo van Oviedo naar Lugo over enkele flinke heuveltjes moet (van ong 600 m oplopend tot 1300 m). Rekening houdend met het feit dat het in de bergen wel eens meer regent en vooral s'nachts frisjes aan de vis kan zijn zal dit wellicht het minder aantal kilometers wel compenseren. Niettemin hoop ik ondanks het korte/strakke schema toch de tocht te voltooien voor eind juli zodat ik nog voldoende kan recuperen voor de dodentocht. (13 editie vorig jaar jammerlijk gemist - dus dit jaar hop naar editie 14 )
Ik doe ook mijn best om regelmatig een fotoke door te sturen, misschien wel eentje van mezelf in de kathedraal van Santiago.
Niet te vlug, de weg is lang en er kan .......
Al deze spullen moeten in de rugzak, vandaag nog een slaapzak in bruikleen gekregen die de helft in volume is van de mijne. Het gewicht is gelukkig niet gestegen. Alweer meer plaats voor iets anders.
Vandaag nog eens een afstand gedaan die ik in de toekomst regelmatig zal moeten doen. De 33 km zijn goed verlopen en er zijn geen noemenswaardige mankementen opgedoken. De stapsnelheid ligt op 5.5 km/u, dit is waarschijnlijk niet alle dagen vol te houden. Wellicht zal ik grotere rustpauzes moeten nemen.
In tegenstelling tot de brave man uit Kruibeke heb ik nog geen baard. En ik ben ook niet zinnens om er ene te gaan kweken. Dit is om te vermijden dat ik in augustus met een bleke kinnebakkes rondloop op den DDT. Heb me daarvoor ook een klein apparaatje aangeschaft en uiteraard neem ik een aantal gilettekes mee.
Het is al een mooie week geweest, voorbereidingen zijn bijna rond. Deze en volgende week ga ik nog een paar keer stappen met ballast. Nog 15 dagen en het is geen ballast meer op mijn rug maar een rugzak met alleen noodzakelijkheden. Het adres van mijn blog volgt zeer binnenkort.
Vandaag een zitdag geweest. Bij aanschaf van nieuw materiaal is er steeds een studieronde nodig. Het invoeren van namen, paswoorden, persoonlijke instellingen.... je bent er een tijdje mee zoet. Het werkt uiteindelijk wel allemaal. Nu nog het afstemmen op elkaar en uitwisselen van adressen van de laptop naar de tablet en misschien ook nog de i....phone. Ook het materiaal wat betreft hygiene en gezondheid komt bij elkaar. (plaats vinden!)
Wat ne mens toch allemaal moet doen om er eens drie maanden van tussen uit te geraken.
Ben al een paar keer met de nieuwe rugzak op pad geweest. Deze heeft 50+10 liter inhoud wat dan toch 20 liter minder is dan de vorige. Voordeel is uiteraard dat er minder materiaal in kan, nadeel is dat het weer moeilijker kiezen is wat wel en niet noodzakelijk is. Maar het draagcomfort is heel wat beter, vooral voor de rug en de schouders. Ook de nieuwe schoenen zijn al goed ingelopen maar ik denk dat het in de loop van de volgende twee weken duidelijk moet worden dat er zeker geen problemen kunnen optreden aan mijn voeten, amai...!
Volgende week toch weer een testje van ongeveer 30km doen.
Ook volgende week de knoop doorhakken ivm met contact mogelijkheden met het thuisfront. Nog een aantal weken, de start komt dichterbij! Het tentje opzetten is geen probleem, zolang het min of meer droog is natuurlijk.
Een tocht zoals deze doe je om een of meerdere redenen. Om de sport is een reden. Het keerpunt in mijn leven (op Ruststelling) is een tweede. Normaliter sta ik niet zo stil bij verjaardagen of feestelijkheden, het gebeurt. Wel denk ik al eens terug op wat voorbij is. Het gemis van mensen die je dierbaar zijn. Het geluk dat je zelf hebt om nog activiteiten te kunnen ontplooien. Inzet voor de maatschappij is ook een reden. Als vrijwilliger bij de brandweer vind je voldoening als een interventie het leed kan minderen. Ook spirituele overpeinzingen spelen een rol. Daarom wil ik ook sponsor geld aantrekken voor een vereniging die zich inzet voor het dragelijk maken van tegenslag in het leven.
"Kankeren over de onrechtvaardigheid van kanker leidt tot niets. Dankbaar zijn voor elke dag dat je kanker slechts een schaduw blijkt te zijn is dus de boodschap. En bovenal, tijd maken om gelukkig te zijn. Ondanks alles... leve het leven!" Marie-Rose Morel.
Mijn tocht zal verlopen onder het moto: geniet met mate(n), maar geniet vooral van het leven.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Ultreia, ultreia y sus eia (overgeschreven!) : Steeds verder, steeds hoger. Dit gezegde kan ik wel letterlijk nemen. Verder zal de tocht elke dag gaan (beetje bij beetje) en vanaf Spanje komt het hoger gedeelte zeker in aanmerking.
Beste lezer,
Vanavond nog even gedag zeggen bij den Herman om zijn actie voor Make-a-Wish te ondersteunen. (Remember mijn actie ook ivm met A Touch of Rose.) En er zal alleszins ook nog wel een Guinness bij kunnen.
Een tocht zoals deze doe je om een of meerdere redenen. Om de sport is een reden. Het keerpunt in mijn leven (op Ruststelling) is een tweede. Normaliter sta ik niet zo stil bij verjaardagen of feestelijkheden, het gebeurt. Wel denk ik al eens terug op wat voorbij is. Het gemis van mensen die je dierbaar zijn. Het geluk dat je zelf hebt om nog activiteiten te kunnen ontplooien. Inzet voor de maatschappij is ook een reden. Als vrijwilliger bij de brandweer vind je voldoening als een interventie het leed kan minderen. Ook spirituele overpeinzingen spelen een rol. Daarom wil ik ook sponsor geld aantrekken voor een vereniging die zich inzet voor het dragelijk maken van tegenslag in het leven.
