Vandaag is de blog verspreid. Vanaf nu is er geen weg meer terug. Moet is niet nodig, moed is er genoeg. Maar het slagen in de tocht kan enkel als er ook morele steun is. En daar twijfel ik niet aan. Dus: het moet lukken, desnoods op mijn ellebogen. Ik heb zelfs als mooie gedichten gelezen, waarvoor dank.

Zoals je kan zien in de excell file is de tocht bijna 2000 km, toch een 250 km minder dan oorspronkelijk gepland. Dit komt doordat ik zo recht mogelijk een route heb uitgezet door Frankrijk én omdat ik de Noordelijke Route van de camino neem, de Camino Norte gevolgd door de Camino Primitivo. Alleen al de namen van deze routes hebben me ertoe verleid om langs de minder warme kant van de Montes Vascos, Picos de Europa en de Serra dos Ancares te lopen. Daar tegenover staat dat de route primitivo van Oviedo naar Lugo over enkele flinke heuveltjes moet (van ong 600 m oplopend tot 1300 m). Rekening houdend met het feit dat het in de bergen wel eens meer regent en vooral s'nachts frisjes aan de vis kan zijn zal dit wellicht het minder aantal kilometers wel compenseren. Niettemin hoop ik ondanks het korte/strakke schema toch de tocht te voltooien voor eind juli zodat ik nog voldoende kan recuperen voor de dodentocht. (13 editie vorig jaar jammerlijk gemist - dus dit jaar hop naar editie 14 )

Ik doe ook mijn best om regelmatig een fotoke door te sturen, misschien wel eentje van mezelf in de kathedraal van Santiago.

Niet te vlug, de weg is lang en er kan .......

Al deze spullen moeten in de rugzak, vandaag nog een slaapzak in bruikleen gekregen die de helft in volume is van de mijne. Het gewicht is gelukkig niet gestegen. Alweer meer plaats voor iets anders.

grtjs

Peregrinus Hugo