Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
19-04-2015
Start van de Blog
Beste lezers (familie, vrienden, brandweervrienden, goede vrienden, innige vrienden, alle vrienden, onbekende vrienden...)
Vandaag is de blog verspreid. Vanaf nu is er geen weg meer terug. Moet is niet nodig, moed is er genoeg. Maar het slagen in de tocht kan enkel als er ook morele steun is. En daar twijfel ik niet aan. Dus: het moet lukken, desnoods op mijn ellebogen. Ik heb zelfs als mooie gedichten gelezen, waarvoor dank.
Zoals je kan zien in de excell file is de tocht bijna 2000 km, toch een 250 km minder dan oorspronkelijk gepland. Dit komt doordat ik zo recht mogelijk een route heb uitgezet door Frankrijk én omdat ik de Noordelijke Route van de camino neem, de Camino Norte gevolgd door de Camino Primitivo. Alleen al de namen van deze routes hebben me ertoe verleid om langs de minder warme kant van de Montes Vascos, Picos de Europa en de Serra dos Ancares te lopen. Daar tegenover staat dat de route primitivo van Oviedo naar Lugo over enkele flinke heuveltjes moet (van ong 600 m oplopend tot 1300 m). Rekening houdend met het feit dat het in de bergen wel eens meer regent en vooral s'nachts frisjes aan de vis kan zijn zal dit wellicht het minder aantal kilometers wel compenseren. Niettemin hoop ik ondanks het korte/strakke schema toch de tocht te voltooien voor eind juli zodat ik nog voldoende kan recuperen voor de dodentocht. (13 editie vorig jaar jammerlijk gemist - dus dit jaar hop naar editie 14 )
Ik doe ook mijn best om regelmatig een fotoke door te sturen, misschien wel eentje van mezelf in de kathedraal van Santiago.
Niet te vlug, de weg is lang en er kan .......
Al deze spullen moeten in de rugzak, vandaag nog een slaapzak in bruikleen gekregen die de helft in volume is van de mijne. Het gewicht is gelukkig niet gestegen. Alweer meer plaats voor iets anders.
Vandaag nog eens een afstand gedaan die ik in de toekomst regelmatig zal moeten doen. De 33 km zijn goed verlopen en er zijn geen noemenswaardige mankementen opgedoken. De stapsnelheid ligt op 5.5 km/u, dit is waarschijnlijk niet alle dagen vol te houden. Wellicht zal ik grotere rustpauzes moeten nemen.
In tegenstelling tot de brave man uit Kruibeke heb ik nog geen baard. En ik ben ook niet zinnens om er ene te gaan kweken. Dit is om te vermijden dat ik in augustus met een bleke kinnebakkes rondloop op den DDT. Heb me daarvoor ook een klein apparaatje aangeschaft en uiteraard neem ik een aantal gilettekes mee.
Het is al een mooie week geweest, voorbereidingen zijn bijna rond. Deze en volgende week ga ik nog een paar keer stappen met ballast. Nog 15 dagen en het is geen ballast meer op mijn rug maar een rugzak met alleen noodzakelijkheden. Het adres van mijn blog volgt zeer binnenkort.
Vandaag een zitdag geweest. Bij aanschaf van nieuw materiaal is er steeds een studieronde nodig. Het invoeren van namen, paswoorden, persoonlijke instellingen.... je bent er een tijdje mee zoet. Het werkt uiteindelijk wel allemaal. Nu nog het afstemmen op elkaar en uitwisselen van adressen van de laptop naar de tablet en misschien ook nog de i....phone. Ook het materiaal wat betreft hygiene en gezondheid komt bij elkaar. (plaats vinden!)
Wat ne mens toch allemaal moet doen om er eens drie maanden van tussen uit te geraken.
Ben al een paar keer met de nieuwe rugzak op pad geweest. Deze heeft 50+10 liter inhoud wat dan toch 20 liter minder is dan de vorige. Voordeel is uiteraard dat er minder materiaal in kan, nadeel is dat het weer moeilijker kiezen is wat wel en niet noodzakelijk is. Maar het draagcomfort is heel wat beter, vooral voor de rug en de schouders. Ook de nieuwe schoenen zijn al goed ingelopen maar ik denk dat het in de loop van de volgende twee weken duidelijk moet worden dat er zeker geen problemen kunnen optreden aan mijn voeten, amai...!
Volgende week toch weer een testje van ongeveer 30km doen.
Ook volgende week de knoop doorhakken ivm met contact mogelijkheden met het thuisfront. Nog een aantal weken, de start komt dichterbij! Het tentje opzetten is geen probleem, zolang het min of meer droog is natuurlijk.
Een tocht zoals deze doe je om een of meerdere redenen. Om de sport is een reden. Het keerpunt in mijn leven (op Ruststelling) is een tweede. Normaliter sta ik niet zo stil bij verjaardagen of feestelijkheden, het gebeurt. Wel denk ik al eens terug op wat voorbij is. Het gemis van mensen die je dierbaar zijn. Het geluk dat je zelf hebt om nog activiteiten te kunnen ontplooien. Inzet voor de maatschappij is ook een reden. Als vrijwilliger bij de brandweer vind je voldoening als een interventie het leed kan minderen. Ook spirituele overpeinzingen spelen een rol. Daarom wil ik ook sponsor geld aantrekken voor een vereniging die zich inzet voor het dragelijk maken van tegenslag in het leven.
"Kankeren over de onrechtvaardigheid van kanker leidt tot niets. Dankbaar zijn voor elke dag dat je kanker slechts een schaduw blijkt te zijn is dus de boodschap. En bovenal, tijd maken om gelukkig te zijn. Ondanks alles... leve het leven!" Marie-Rose Morel.
Mijn tocht zal verlopen onder het moto: geniet met mate(n), maar geniet vooral van het leven.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
Le jour un, was zoals gemeld een rustige 1e dag. En das goed. De rugzak terug gewend worden, het gewicht goed verdelen, het ritme verkennen, de stokken afstellen, kortom van alles en nog wat uitproberen om geen last te krijgen.
Thérèse, waar ik overnachtte (niet bijslapen!) vond het riskant om dit lang weekend te starten. Ze dacht dat er geen winkels open zouden zijn en dat de refugios overval zouden zitten. Het was inderdaad heel rustig in de stad en onderweg. Tot daar zat ze juist. Nu zit ik in Gradignan chez les Amis de Saint-Jacques de Compostelle. Er zij tien bedden waarvan er drie zijn bezet. Ikzelf en twee dames, Madeleine et Genevieve, hebben het rijk voor ons alleen.
Voor morgen ben ik tot hiertoe nog alleen, in Le Barp, bij dezelfde vereniging.
Deze morgen aanwezig geweest in de kathedraal voor de mis van ons heer klimop. Is hetzelfde ritueel als bij ons, alleen van langere duur.
Voor foto’s zal het wachten zijn tot morgen, zwak internet.
)
Een tocht zoals deze doe je om een of meerdere redenen. Om de sport is een reden. Het keerpunt in mijn leven (op Ruststelling) is een tweede. Normaliter sta ik niet zo stil bij verjaardagen of feestelijkheden, het gebeurt. Wel denk ik al eens terug op wat voorbij is. Het gemis van mensen die je dierbaar zijn. Het geluk dat je zelf hebt om nog activiteiten te kunnen ontplooien. Inzet voor de maatschappij is ook een reden. Als vrijwilliger bij de brandweer vind je voldoening als een interventie het leed kan minderen. Ook spirituele overpeinzingen spelen een rol. Daarom wil ik ook sponsor geld aantrekken voor een vereniging die zich inzet voor het dragelijk maken van tegenslag in het leven.
