2e chemosessie zit erop, wat op zich een goed teken is. Dat is een teken dat mijn witte bloedcellen hoog genoeg staan om de chemo aan te kunnen. Ik had er ook wel veel vertrouwen in, het midweekje had me goed gedaan en voelde me veel frisser als in de week dat ik mijn 1ste chemo had gehad. Ook Anita (verpleegkundige) merkte op dat ik er goed uitzag en zelf een zonnig kleurtje had Doet altijd deugd als mensen dat zeggen. Zoals bij elke chemosessie moest ik ook weer bij Dr. Demey komen om te bekijken hoe alles verliep en om de vragen te stellen die de voorbije weken weer in mij opgekomen waren. Hoe dikwijls je ook gerust gesteld wordt telkens heb je toch graag de bevestiging dat alles goed verloopt en dat de kwaaltjes die ik nog heb heel normaal zijn in het stadium dat ik verkeer. Hij bevestigde ook dat het mogelijk was dat er in de rest van mijn darm (die ze niet hadden kunnen onderzoeken) nog poliepen zouden zitten. Die zouden echter kleiner zijn dan 1.5 cm en daarom ook nog onschadelijk. Het was wel de bedoeling om deze te verwijderen als alles achter de rug was. Ook werd er al een datum vastgelegd om een CT Scan uit te laten voeren. Deze zal plaatshebben op 3 mei. Weer een dag om naar uit te kijken, want als daaruit blijkt dat mijn letstel verkleint was kon ik geopereerd worden. Dus al bij al verloopt alles naar wens, enkel de lange dagen die ik in de kliniek moeten verblijven zijn heel saai en vermoeiend (gisteren van 10 tot 19 uur). Ook had ik zoals de vorige keer een heel slechte nacht. Geen oog dichtgedaan en soms serieus last van mijn maag. Maar ja ik weet waardoor het komt en waarvoor ik het allemaal moet ondergaan. Ondertussen focus ik mij op de toekomst en maak ik stilaan plannen en probeer ik er elke dag weer het beste van te maken.
Het was bang afwachten of ik tijdens onze vakantie een terugval zou krijgen, maar al snel begreep ik dat dit niet het geval zou zijn. Ik voelde me fris genoeg zodat we elke dag een flinke wandeling konden doen in de prachtige natuur. Het deed ons allemaal deugd en voelde mijn conditie met de dag beter worden. Voor dat we vertrokken gingen we ervan uit dat we onze wandelingen zouden moeten beperken tot de omgeving rond het park maar na dag 1 deden we toch al tochtjes van +- 10 km, wat gezien de omstandigheden al meer was dan gehoopt. Ook met de snelheid had ik geen probleem, het ging zo vlot dat mijn metgezellen soms moeite hadden om me te volgen . Ook culinair hebben we genoten. Ik moet zeggen dat de dokters waarschijnlijk niet tevreden zouden zijn als ze wisten wat ik daar allemaal verslonden heb . Tja het moest allemaal maar niet zo lekker zijn en goe eten is heel belangrijk om op krachten te komen/blijven. Ik had er ook af en toe wel moeilijke momenten hoor. Elke keer als er weer bloedverlies was begon de molen in mijn hersenen weer te werken en moest ik even stoom aflaten bij mijn vrouwke. Vraag me soms af of die mijn gezaag niet beu wordt? Maar das liefde zeker. Ik vrees dat die doemgedachten nog lang zulllen duren, maar gelukkig slaag ik er ook altijd in om ze toch van mij af te zetten. In ieder geval ben ik klaar voor mijn 2e chemosessie die aanstaande dinsdag begint.
Doet altijd deugd als mensen dat zeggen. Zoals bij elke chemosessie moest ik ook weer bij Dr. Demey komen om te bekijken hoe alles verliep en om de vragen te stellen die de voorbije weken weer in mij opgekomen waren. Hoe dikwijls je ook gerust gesteld wordt telkens heb je toch graag de bevestiging dat alles goed verloopt en dat de kwaaltjes die ik nog heb heel normaal zijn in het stadium dat ik verkeer. Hij bevestigde ook dat het mogelijk was dat er in de rest van mijn darm (die ze niet hadden kunnen onderzoeken) nog poliepen zouden zitten. Die zouden echter kleiner zijn dan 1.5 cm en daarom ook nog onschadelijk. Het was wel de bedoeling om deze te verwijderen als alles achter de rug was. Ook werd er al een datum vastgelegd om een CT Scan uit te laten voeren. Deze zal plaatshebben op 3 mei. Weer een dag om naar uit te kijken, want als daaruit blijkt dat mijn letstel verkleint was kon ik geopereerd worden. Dus al bij al verloopt alles naar wens, enkel de lange dagen die ik in de kliniek moeten verblijven zijn heel saai en vermoeiend (gisteren van 10 tot 19 uur). Ook had ik zoals de vorige keer een heel slechte nacht. Geen oog dichtgedaan en soms serieus last van mijn maag. Maar ja ik weet waardoor het komt en waarvoor ik het allemaal moet ondergaan. Ondertussen focus ik mij op de toekomst en maak ik stilaan plannen en probeer ik er elke dag weer het beste van te maken. 
