I'm a train, I'm a train, I'm a chook-a-train. Yeah!
Een muziekquiz organiseren heeft zo zijn voordelen. Op zoek naar originele quizvragen grasduin je door je volledige collectie, stoot je regelmatig op pareltjes die je al heel lang vergeten was en kom je tot de conclusie dat je eigenlijk maar 5% van je collectie speelt, hoewel die overige 95% ook uiterst genietbaar is. Ten huize Sels wordt tegenwoordig weer muziek gedraaid die in járen niet meer opgestaan heeft. Een muziekquiz organiseren: ik kan het iedereen aanraden. Al was het maar om bijvoorbeeld nog eens bij Albert Hammond uit te komen. Had je 'm nog herkend? De schrijver van de redelijk geniale lijnen: "Look at me, I'm a train on a track, I'm a train, I'm a train, I'm a chook-a-train. Yeah!". Muziek kan toch schoon zijn.
31-01-2009
De eer van de Jupiler League
Ik had haar al wel vaker gezien, maar nu viel ze me écht op. Zaterdagavond, 22u. Club Brugge - Tubeke is net gedaan. De persmeute stroomt verkleumd en verkleurd van de kou de persruimte binnen. Op zoek naar koffie, om te drinken of gewoon om vast te houden. Ze zien er meelijwekkend uit, de verslaggevers. Het lijkt alsof ze net poedelnaakt de Elfstedentocht hebben uitgereden. Sommigen stampen tegen de muren de koude uit hun voeten, anderen proberen hun warme adem tegen hun rode neus te blazen. Terwijl de heren voetbaljournalisten -waaronder ook ik- de grootste moeite hebben om het bibberen binnen de perken en de koffie in de kom te houden, drinkt zij een Jupiler. Uit het flesje. Ze installeert zich naast me, tikt het gesprekje uit dat ze even voordien met Jeroen Simaeys had en nipt af en toe met zichtbaar genoegen van haar ijskoud pintje. Wanneer het werk erop zit, bestelt ze er nog eentje en gaat ze aan de toog over de match keuvelen. En zo houdt ze op een barkoude winteravond op haar eentje de eer van de 'Jupiler League' hoog. Respect!
28-01-2009
Valkyrie
't Is dat ik Tom Cruise niet kan uitstaan, anders zou ik zeker eens naar Valkyrie gaan kijken.
26-01-2009
Oplossing
Kim De Gelder wil geen advocaat en wil niet eten. Soms dienen oplossingen voor problemen zich vanzelf aan.
25-01-2009
Varg Veum
Zingt jubilate, Canvas heeft een nieuwe Scandinavische detective op ons los gelaten! Heel mijn leven ben ik al fan geweest van Britse detectives. De pret begon in de jaren 80 al met Dempsey & Makepeace en ging onverdroten verder met Inspector Morse en nog later met de norse Jack Frost. Schitterende acteerprestaties en vernuftige plots, in combinatie met perfect uitgebalanceerde dosissen bittere ernst, harde actie en droge humor: daar stonden de Britse crimi's garant voor. De laatste jaren komt het betere crimiwerk uit het Hoge Noorden. "Beck", met Peter Haber als inspecteur Martin Beck, is tot op de dag van vandaag nog altijd de beste crimiserie die er ooit gemaakt is. Maar Kurt Wallander moest er nauwelijks voor onderdoen. En nu is er dus Varg Veum uit Noorwegen. Ook al briljant. Wat politie- en detectiveseries betreft, is Scandinavië een kwaliteitslabel geworden. En Groot-Brittannië dan? Met de snelheid van het licht voorbijgeflitst door Zweden en nu ook Noorwegen. Wie Beck, Wallander en Veum aan het werk heeft gezien, zal beamen dat de agenten Dalziel & Pascoe nog net goed genoeg zijn om kinderen en bejaarden te helpen oversteken. Iedereen heeft deze dagen de mond vol over "Van vlees en bloed". Terecht overigens. Ook ik ben fan. Maar ik ben minstens even blij met de komst van Varg Veum. "Van vlees en bloed" en "Varg Veum": twee meesterlijke series, waar ik met volle goesting voor thuis blijf. En dus heb ik nu twee vaste tv-avonden per week. Áls dat al ooit eerder gebeurd is, is het toch zeker meer dan een half leven geleden.
23-01-2009
Verkooptruc met een foutje
Ik heb mijn vragen bij de verkooptrucs van Epson. Het bedrijf huldigt een soort "2 halen is 3 betalen"-principe. Een rare manier van promotie maken. Daarnet in de computerwinkel: - "Ik heb een zwart inktpatroon nodig voor mijn printer." - "Welke printer?" - "Een Epson Stylus DX 8400." (Dat had ik voor ik vertrok nog uit het hoofd geleerd. Het staat chic als je zoiets in de winkel schijnbaar uit de losse pols kunt zeggen). - "Dan heb je de keuze tussen één patroon of een pakje waarin twee patronen zitten." - "Mmm... en hoeveel kosten ze?" - "Eén patroon kost 11,99. Twee patronen samen kosten 25,99." - "U zegt?" - "Euh ... In die patronen van 25,99 zit meer inkt". - "Ja maar, als die groter zijn dan de andere, passen ze niet in mijn printer." - "Nee, nee. Ze zijn even groot. Ze passen perfect." - "En toch zit er meer in. Da's straf. Doen ze die andere patronen maar half vol, of hoe zit dat dan?" - "Euh ... ja. Dat moet dan wel." - "Geef mij dan toch dat half volle enkel patroon maar." Rare jongens daar bij Epson.
Witte Guinness
De brouwers van Guinness maken niet alleen het beste bier ter wereld, ze brengen hun product ook nog eens aan de man met zoveel klasse, schoonheid, stijl en humor dat zelfs een geheelonthouder in een zwak moment nog naar het vloeibare zwarte goud zou durven grijpen. Neem nu de 1 aprilgrap van vorig jaar. In een nationale mediacampagne lanceerde de brouwerij witte Guinness. Het gebruikelijke Guinnesscredo "Good thing come to those who wait" werd voor de gelegenheid veranderd in "Good things come to those who white". En om ook de laatste twijfelaar te overtuigen, werd het nieuwe product nog bondig omschreven. "Het wordt gemaakt met dezelfde klassieke ingrediënten als de gewone Guinness, maar het graan wordt diepgevroren in plaats van geroosterd. Dat zorgt voor de witte kleur." Het zorgde voor een aardschok die tot in Amerika voelbaar was. Op een of ander Amerikaans internetforum vroeg een angstige Guinnessfan of het écht waar was dat in Ierland tegenwoordig "witte Guinness" werd gedronken. Het antwoord kwam vanuit de Guinnessbrouwerij zélf: "We hebben in ons land inderdaad witte Guinness. We noemen het melk".
21-01-2009
't Zal wel zijn
"De eedaflegging van Obama was wereldwijd een van de meest bekeken tv-programma's ooit." Ik zou 't geloven. Was er nog iets anders op tv dan?
Bruce Almighty
Ik hoor net dat Bruce Springsteen de jubileumeditie van Pinkpop komt afsluiten met een drie uur durend concert in het gezelschap van zijn formidastische E Street Band. Zo goed is mijn dag al in tijden niet meer begonnen!
20-01-2009
Het vliegend heen en weer
Heel af en toe (een keer in de vijf jaar gemiddeld) schraap ik de moed eens bij mekaar om de grote "kijk en vergelijk je rijk"-oefening te doen. Ik verzamel alle facturen van de vaste telefoon, het internet, de mobiele telefoon, de gas, de elektriciteit en ik zet me achter de computer. Het nobele doel: kijken hoeveel ik betaal en of dat bij een andere leverancier goedkoper kan. Lang duurt het niet om te merken dat het links en rechts een stuk goedkoper kan. De grote vraag is dan: wat doe ik? Kiezen voor de gemakkelijkheidsoplossing en de boel toch maar de boel laten? Of de ene leverancier inruilen voor een andere, met alle ongemakken van dien? Ik besloot de zaken meteen grondig aan te pakken en voor optie twee te kiezen. Immers: waarom zou je je de moeite getroosten om alle tarieven te gaan vergelijken als je nadien toch beslist om niks met die informatie te doen? Buiten dus met een aantal leveranciers! Andere en betere. De leverancier is dood, leve de leverancier! Beginnen maar bij Mobistar. Bij Euphony kan ik mobiel bellen voor de helft van de prijs. Niet getalmd, dus. Op naar de Mobistar-winkel. "Ik wil mijn abonnement opzeggen." "Dat kan. Wilt u dat we dat nu onmiddellijk voor u doen". "Daarom ben ik hier, ja." "Dat is geen probleem, maar dat is dan een contractverbreking. Daar rekenen we 150 euro voor aan." "Wablief? 150 euro? Vindt gij dat normaal?" "Maar u kunt ook gebruik maken van onze promotarieven ..." "Niet geïnteresseerd. Ik kom wel terug van zodra mijn contract beëindigd is." De stoom kwam al ongeveer uit mijn oren toen ik, terug thuis, naar Luminus belde. Ik had berekend dat ik met Nuon een stukje goedkoper gesteld zou zijn. Weg dus met die Luminus-handel. Snel even regelen. Via mijn te dure Mobistar-abonnement. "Uw contract loopt nog tot in mei", klinkt het aan de andere kant, een dik kwartier nadat ik een ellenlang keuzemenu heb doorlopen en een ingesproken stem mij heeft voorgerekend dat de wachttijd "meer dan drie minuten" zou bedragen. (Niet gelogen trouwens: een dik kwartier is inderdaad meer dan drie minuten). "U kunt het contract alleen schriftelijk opzeggen en dat moet minstens drie maanden voor het beëindigen van het contract gebeuren." "Allez vooruit. Dat zal ik dan doen." Onmiddellijk in de pen gekropen om het contract op te zeggen en meteen de brief verstuurd. Na enkele dagen kreeg ik al bericht van Luminus. "We hebben uw schrijven goed ontvangen. Maar aangezien uw contract nog loopt tot in mei, zullen we een boete moeten aanrekenen van 75 euro." Heb je het ooit zo bruin gegeten? Eerst zeggen ze dat je drie maanden op voorhand moet opzeggen en als je dat dan doet, pleeg je contractbreuk omdat je drie maanden te vroeg hebt opgezegd! Ik krijg het vliegend heen en weer van die oplichterspraktijken. Bende schurken! Stelletje dieven! Bedriegers! (Voilà, daar hebben ze niet van terug).
19-01-2009
Onverantwoord blijven hangen
"Ik heb goesting om nog eens onverantwoord te blijven hangen," zei hij. Zijn ogen fonkelden. Hoopvol keek hij in mijn richting, wetende dat hij in mij wel een bondgenoot kon vinden. Het was zondagavond, hij zat aan de toog van zijn stamkroeg en hij wist dat hij maandagochtend op tijd op zijn werk moest zijn. Maar dat waren zorgen voor morgen. En daar wilde hij vandaag niet aan denken. Hij werd gered door zijn vriendin, die hem bijna smekend rond de hals vloog. "We zullen op een vrijdagavond wel eens onverantwoord blijven hangen. Dan moeten we er 's anderendaags niet zo vroeg uit". Heel verstandig, natuurlijk. Alleen kun je het niet meer 'onverantwoord' noemen, als je eerst in je agenda hebt gekeken om te zien of je 's anderendaags kunt uitslapen. En 'verantwoord blijven hangen' is toch een heel andere discipline. Ze vergt minder uithouding, doorzettingsvermogen, en niet zo'n hoge pijngrens achteraf.
11-01-2009
Leg het maar uit
Parijs-Dakar is een autorally die in Buenos Aires start en in Buenos Aires aankomt. Leg het maar uit.
10-01-2009
Schaatsers in de krant
Vanmorgen een leuke babbel gehad met een persfotograaf die ik al een tijd niet meer had gesproken. "Ik ga ervandoor. Ik ga op zoek naar schaatsers. Maandag willen ze schaatsers in de krant", rondde hij het gesprek af. Ik vind dat altijd leuk om te horen. Ergens in het Brusselse beslist een eindredacteur of een nieuwschef op een vrijdagmiddag wat er maandagochtend in de krant moet staan. En de plaatselijke correspondenten en persfotografen worden er dan op uitgestuurd om dat nieuws te gaan zoeken, of het er nu is of niet. "Ze hebben schaatsers gevraagd en die zullen ze ook krijgen", aldus de persfotograaf. "Tenzij er nog ergens een huis ontploft. Dan hebben ze die schaatsers weer niet meer nodig, natuurlijk." Soms heb ik er heimwee naar. Naar dat nieuws 'maken'. Maandag koop ik Het Laatste Nieuws. Benieuwd wat het geworden is. De schaatsers, of toch nog een ontploft huis.
Oh nee?
Soms snap ik die Jef Vermassen toch niet. Gisteren in Het Laatste Nieuws: "Recht kan niet altijd rechtvaardig zijn." Oh nee? What's the point then? Waar zijn rechtbanken dan voor nodig?
08-01-2009
Domme discussie
Ik hoorde daarstraks burgemeester Ivo Opstelten van Rotterdam beweren dat The Stones beter waren dan The Beatles. Het moet nu maar eens gedaan zijn met dat eeuwige gezeik. Ik kan er niet meer tegen. Zulke stommiteiten kun je alleen beweren als je nooit iets van muziek gesnapt hebt. The Beatles waren honderd keer beter, origineler, vernuftiger, spitsvondiger, melodieuzer, krachtiger, vernieuwender en poëtischer dan The Stones ooit geweest zijn. De strafste Stone komt niet tot aan de enkels van de zwakste Beatle. Zonder The Beatles zou zelfs niemand ooit van The Stones gehoord hebben. De eerste Stones-hit (I wanna be your man) werd geschreven door Lennon/Mccartney. Een dode John Lennon is genialer dan een levende Mick Jagger, een dode George Harrison heeft meer power dan een levende Keith Richards. The Beatles waren de leermeesters, The Stones de leerlingen. En niet eens goeie. Voilà. Het werd tijd dat het eens gezegd werd. Blij dat de discussie hiermee definitief van de baan is. Eind goed, al goed. De besten hebben gewonnen.
05-01-2009
Kerst met de kat
Elwood vond het hoogtijd dat het eens ging sneeuwen. Met dat koude en kurkdroge weer van de afgelopen dagen zat het brave beest al een week vol statische elektriciteit. De kater knetste en knetterde erop los en gaf bijna licht als je hem aanraakte. En zo zorgde hij op zijn eentje toch voor wat kerstsfeer ten huize Sels.
04-01-2009
MNM
"MNM gaat radio maken voor mensen die 's morgens graag opstaan". Ik wens de zender veel succes ... Elke ochtend vier uur Van de Veire in huis. Je zou voor minder tot 's middags in je nest blijven liggen.
31-12-2008
De goeie kant van de grens
Ik heb van een compleet onbekend persoon een prachtig nieuwjaarsgeschenk gekregen. Al jaren ben ik op zoek naar het nummer "Don't tell me (I know)" van Steve Forbert. Niet eens omdat het zo'n geweldige song is -Forbert zélf heeft betere geschreven-, maar omdat er een hoop jeugdsentiment aan vasthangt. In platenzaken moet je cd's van Steve Forbert niet gaan zoeken, laat staan een cd van Forbert van twintig jaar oud. Vergeefse moeite. In de afprijsbakken op de rommelmarkt zou je wellicht nog meer kans hebben. Een jaar of zeven geleden probeerde ik het bewuste nummer te downloaden, maar dat lukte nooit: de persoon aan de andere kant kwam blijkbaar nooit online. Ik was de song al lang weer vergeten toen gisteren op mijn computer plots een balkje begon vol te lopen. Na zeven jaar wachten, haalde mijn pc plots "Don't tell me (I know)" binnen. Ik heb de zaak dan maar ineens grondig aangepakt en voor mezelf een compilatie-cd van Steve Forbert samengesteld. En dus vul ik nu mijn dagen met "Romeo's tune", "Schoolgirl", "Going down to Laurel" en ander fraais. Zalige luistermuziek met veel piano en gitaar. Lekker zachtjes en rustig kabbelend, maar toch ook weer niet te soft. Toegegeven: Forbert balanceert vaak op het randje van de meligheid, maar hij blijft steevast aan de goeie kant van de grens. Op zeemzoete dagen als deze is Steve Forbert perfect gezelschap. Nieuwe muziek ontdekken doe ik al vele jaren niet meer, maar Forbert is ten huize Sels de herontdekking van 2008.
26-12-2008
Gedaan
Zo. Dat hebben we weer gehad.
23-12-2008
Top 2000 Ã gogo
Er zijn maar weinig leuke dingen verbonden met Kerstmis. De tv-programma's zijn allemaal even melig, het eerste goeie kerstlied moet nog altijd geschreven worden, over de spuuglelijke bomen met ballen wil ik het niet eens hebben, en als je van de kalkoen het zuur niet krijgt, krijg je het wel van de valse vredewensen voor iedereen van goede wil. Kerstmis is het -schijnheilige- Feest van de Slechte Smaak. Altijd geweest. Toch is er ook één lichtpunt en in deze donkere, droeve tijden wil ik u dat zeker niet onthouden. Vanaf 25 december tot en met 1 januari wordt elke avond op Nederland 3 de "Top 2000 à gogo" uitgezonden. Dit muziekprogramma is véél meer dan de naam doet vermoeden. De hitlijst is maar een excuus om fantastische muziek te laten horen, videoclips te tonen die je allang vergeten was en authentieke concertbeelden boven te halen die je nooit eerder hebt gezien. Matthijs Van Nieuwkerk presenteert, maar de échte ster van het programma is "popprofessor" Leo Blokhuis, die in een handomdraai beeldmateriaal weet te vinden van letterlijk alle artiesten die ooit op de planeet rondgelopen hebben. Fabelachtig! Briljant! Legendarisch! Je zou voorwaar even vergeten dat het Kerstmis is.
