Een grote stap voor de mensheid, een kleine voor Mart Smeets
Ik heb al wel eens vaker de lof bezongen van de uiterst genietbare liveverslagen van de Nederlandse sportjournalisten tijdens wielerwedstrijden. Tijdens het WK in Varese zijn goeie ouwe Mart Smeets en Maarten Ducrot de commentatoren van dienst. Zalig. Vooral in het begin van de wedstrijd, als er nog 150 km moet gefietst worden en er op sportief vlak nog niks te melden is, laten de twee zich heerlijk gaan. Het is een zonnige zondagochtend. Mart Smeets begint het lied "Sunday morning coming down" te neuriën. En dan begint hij te keuvelen met Ducrot. - "Ken jij dat nummer?" - "Het zegt me vaag iets". - "Het is 'Sunday morning coming down'. Het werd geschreven door Kris Kristofferson. - "En weet jij nu hoe je een brug kan slaan tussen Kris Kristofferson en de wielrennerij?" - "Geen idee, maar je trekt er een gezicht bij alsof je mij dat nu gaat vertellen". - "Kris Kristofferson was getrouwd met Rita Coolidge. Zij kregen een kind: Casey. En Casey trouwde later met Eric Heiden. Dat was een meervoudig olympisch kampioen schaatsen, die op het einde van zijn carrière overstapte naar het wielrennen. Alstublieft". ... Ondertussen probeert ook Michel Wuyts op Sporza de leegtes vol te praten: - "U hoort ons af en toe even smakken en vraagt zich wellicht af wat wij zoal te eten krijgen. Wel, het zijn van die platte Italiaanse broodjes, panini's, met een schel hesp tussen. Wel lekker." Neen Michel, ik vroeg het me niet af. Ik zap terug naar Nederland. Ik had het niet beter kunnen omschrijven. Het zijn inderdaad platte broodjes op Sporza.
27-09-2008
Truitjes
Het wereldkampioenschap wielrennen! Altijd weer iets om naar uit te kijken. Al was het maar om de Belgen aan het werk te zien in de mooiste truitjes van het hele peloton. Terwijl de andere ploegen aantreden in vlammende kleuren en tekeningen op hun shirt, rijden de Belgen in pure retrotruitjes. Tenues waar zowel Tom Boonen als Eddy Merckx -41 jaar geleden- wereldkampioen in werden. Ik zit morgen weer een hele namiddag Belgen te spotten. Ze hoeven de wereldtitel zelfs niet te pakken. Deelnemen is belangrijker dan winnen... op voorwaarde dat je wél het mooiste truitje aanhebt.
Kapoenen
Gisteren, naar aanleiding van een quizvraag over beroemde keizers, probeerde ik me de schitterende eretitel te herinneren die Bokassa voor zichzelf bedacht had. Het schoot me niet te binnen. Als het verstand het laat afweten, is google in de buurt. Blijkt dat ik Jean-Bédel Bokassa verwarde met die andere "kapoen" (dank u, Eric Van Looy): Idi Amin Dada. Idi Amin kroonde zichzelf in 1977 tot: "Zijne Excellentie, President voor het Leven, Veldmaarschalk en Doctor 'Al Hadj' Idi Amin Dada, Drager van het Militaire Kruis, Koning van Schotland, Heer van alle Dieren op Aarde en Vissen in de Zee en Veroveraar van het Britse Rijk in Afrika in het Algemeen en van Oeganda in het Bijzonder". Ze gebruikten in die tijd nog geen visitekaartjes, denk ik. Of ze waren een stuk groter dan nu.
25-09-2008
Soms vraagt een mens zich af
Gisteren in De Laatste Show had dokter Hendrik Cammu het over Alzheimer. En over het feit dat het wetenschappelijk onderzoek nog niet ver gevorderd is en dat er niet meteen een medicijn moet verwacht worden. "Er zijn alleen enkele hoopgevende resultaten bij muizen. Daar moeten we het voorlopig mee doen". Voor je een middel tegen Alzheimer bij muizen kunt ontwikkelen, moet je de diagnose kunnen stellen, lijkt mij. Maar hoe kan je weten of een muis aan de ziekte van Alzheimer lijdt? Daarover zit ik nu al een halve dag na te denken. Wie is de slimmerik die bepaalt of een muis Alzheimer heeft? En waarop baseert hij zich? Anyone?
23-09-2008
Tefrenten
Daarnet in de winkel. Een kereltje, ik schat hem tien jaar, heeft net boodschappen gedaan voor zijn ouders. Van de winkelier mag hij een doosje snoep kiezen. - "Zitten in alle doosjes dezelfde snoepjes, meneer?" vraagt de knaap in perfect AN. - "Neen, jongen", antwoordt de winkelier in zijn beste Nederlands. "Daar zitten overal ... euh ... tefrenten in". Geweldig woord, tefrenten. Lang geleden dat ik het nog gehoord had.
22-09-2008
Geen zin
Herfst. De miserie kan beginnen. September is erg, oktober is nog erger, november is nóg erger en december is nóg erger. Dat is, bondig samengevat, de herfst. En dan krijg je de hele fokking winter nog. De winter is de reden waarom de herfst zo verschrikkelijk is. Terwijl je je in de winter nog sterk kunt houden door jezelf wijs te maken dat het ergste achter de rug is en dat de lente in aantocht is, heb je in de herfst helemaal niks om naar uit te kijken. Tot februari moet je op geen straal zon rekenen en ook daarna moet je nog twee maanden buien en grillen doorstaan voor je je nog eens op een terras kunt wagen. Het zijn donkere, korte dagen en lange, lange maanden. En ik heb er absoluut geen zin in.
