Vier dagen Spanje: dat moet kunnen. Laat de zonnekloppers maar aan de costa's liggen, laat de citytrippers maar paraderen over de avenida's in Barcelona en Madrid. Mijn favoriete Spanjebestemming is Salamanca. Vanzelfsprekend omwille van de Plaza Mayor. Tot iemand mij van het tegendeel kan overtuigen, is dat het mooiste marktplein ter wereld. Maar ook omwille van de oudste universiteit van het land (200 jaar ouder dan Leuven), van de zalige tapa's en de heerlijke rioja's, van de gele gevels, en van de dubbele kathedraal. Salamanca heeft inderdaad een joekel van een kathedraal. Kan ook niet anders, want eigenlijk zijn het er twee. De oudste was wat van zijn pluimen aan het verliezen en -zoals dat dan blijkbaar ging in die tijd- hebben ze er gewoon een nieuwe naast gebouwd. Tot men vond dat die oudste toch te mooi was om af te breken. Ze hebben de oude dan gerestaureerd, de nieuwe verder afgemaakt en tegen en rond de andere geplakt. "Zo megagroot dat je verloren kunt lopen als je er gewoon rond wilt wandelen. Ergens tussen de linker- en de rechterzijbeuk raakte ik de weg kwijt", schreef collega Stijn Janssen ooit. De volgende vier dagen zie ik het leven door een gele bril. Sels goes Salamanca.
02-10-2008
Soms wel
In Duitsland heeft een man van 91 heeft een apotheker overvallen met een speelgoedpistool, uit wraak omdat hij in de jaren zestig onterecht veroordeeld werd. In Amerika is een dakloze voor de 1.333ste keer gearresteerd. In Servië heeft een kok het eerste testikelkookboek ter wereld voorgesteld. Soms is de krant lezen plezant.
30-09-2008
T-shirt voor op reis
Ik was meteen geneigd om het te kopen, dit T-shirt voor op reis. Aan de hand van de tekens op het shirt kun je, waar je ook bent, op een vrij eenvoudige manier duidelijk maken dat je een hotel of een restaurant zoekt, dat je wilt telefoneren of een brief wilt posten. Ferm gemakkelijk in den vreemde, want van zodra mijn sympathieke gesprekspartner in pakweg Letland of Hongarije te kennen geeft dat hij alleen zijn moedertaal spreekt, ben ik zo hulpeloos als een kreeft in kokend water. God kan getuigen hoeveel uren ik in totaal al verloren heb met vragen stellen in gebarentaal. Acht jaar geleden, Brazilië. Mijn vriendin en ik hebben in Rio de Janeiro een gammele kar gehuurd waarmee we in Salvador de Bahia proberen te geraken. De avond valt en we zijn genoodzaakt de nacht door te brengen in het gat van Pluto, dat daar Porto Seguro blijkt te heten. We vinden er een hotel, of iets dat er op lijkt. Halleluja! Maar hoe brengen we de hoteleigenaar aan zijn verstand dat we morgenvroeg om 7u gewekt willen worden? Niet in het Engels en het Frans, en zelfs niet in het Spaans: dat is allemaal boven de pet van de hotelbaas. En van Portugees hebben wij dan weer geen verstand. Tot overmaat van ramp lukt het ook in gebarentaal niet. Wat volgt, is nauwelijks met woorden te beschrijven. We voeren een toneelstuk op dat nog jarenlang een succesnummer op bontenavonden had kunnen zijn. Ik doe alsof ik slaap, rechtstaand weliswaar, maar luid snurkend, met mijn ogen toe en mijn handen onder mijn scheefgehouden hoofd. Mijn vriendin speelt voor wekker en gilt keihard "tring" in mijn oren. Ik doe alsof ik wakker schiet, sla op haar hoofd om het alarm af te duwen en daarna steken we zeven vingers in de hoogte. Om er zeker van te zijn dat de plaatselijke Basil Fawlty ons begrijpt, voeren we de komedie nog een keer of drie op, tot groot jolijt van de omwonenden die inmiddels zijn toegesneld om het schouwspel gade te slaan. Uiteindelijk dringt onze boodschap tot de eigenaar door. Zowel de hotelbaas, de omwonenden als wijzelf barsten in een schaterlach uit. Om nooit te vergeten. Dat zijn dus dingen die je niet meer kunt meemaken als je zo'n T-shirt voor op reis koopt. Ferm gemakkelijk, dat wel. Maar ik denk dat ik het toch niet ga kopen.
