Zo'n Amstel Gold Race, je moet dat toch niet onderschatten. Het begint 's middags met het leeglepelen van een lekker bord spaghetti. En tijdens de uitzending volgt er een halve zak Mama Mia's (kaas/paprika), drie Choco-assen, vier Prince-koeken (witte crème), een suikerwafel, een groot paasei (witte chocolade) en een klein paasei (puur). Telkens met een volwassen glas cola ertussen. Je moet wat kunnen hebben om het einde te halen. Dat is alleen weggelegd voor sterke mannen met sterke magen.
17-04-2009
Pop en rock
Springsteen staat op Pinkpop en Milk Inc op Rock Werchter. Ik stel voor dat we voortaan van Pop Werchter en Pinkrock spreken.
En omdat het zo plezant is: nog een eerbetoon
Kijk en geniet: The great Tommy Cooper!!!
Tommy Cooper: een eerbetoon (1)
Zoals al gezegd: Tommy Cooper stierf 25 jaar geleden. De hoogste tijd voor een gepast eerbetoon aan een geweldig groot vakman. De vleesgeworden perfectie. Merk op hoe oud en afgeleefd de moppen van Cooper in feite zijn, maar hoe hij ze op een niet te evenaren manier weet te brengen. Je ziet zijn grappen van mijlenver aankomen en toch lig je elke keer opnieuw in een deuk. Het geheim? De schitterende mimiek, de perfecte timing, het sublieme acteerwerk, de directe taal, de juiste intonatie, het aanstekelijke dialect ... Vakmanschap in de zuiverste betekenis van het woord. Kijk en geniet!
Tommy Cooper's final act
Nog een memorabel moment, woensdag in De Wereld Draait Door. Het was exact 25 jaar geleden dat de Britse komiek Tommy Cooper overleed. Hij stierf op het podium. Zijn dood werd vastgelegd door draaiende camera's en gadegeslagen door een luid applaudisserend publiek. Het zal wel de droom zijn van elke komiek om op het podium te mogen sterven. Maar een mens zien doodgaan, is toch nog altijd bijzonder akelig. Ik wist van het bestaan van de beelden, maar had ze nog nooit gezien. En ik was er toch even niet goed van.
De beste beffer van Vlaanderen
Laat me om te beginnen zeggen dat ik helemaal geen fan ben van Herman Brusselmans. Maar ik hou wel van tv-programma's waar iets in gebeurt, en waar -als het even kan- de zaken lichtjes uit de hand lopen. Dat was woensdagavond het geval in De Wereld Draait Door, het net iets té nerveuze praatprogramma van Matthijs Van Nieuwkerk.
Brusselmans heeft het uitvoerig over zijn status als "beste beffer van Vlaanderen". Niks nieuws onder de zon, dus. Zo kennen we hem al dertig jaar. Van Nieuwkerk geeft Brusselmans ruim de tijd om erover uit te weiden. De presentator zit zich duidelijk kostelijk te amuseren met de typische Brusselmans-praat. Iets té kostelijk, zelfs. Naar het einde toe verliest Van Nieuwkerk de controle en verlaat hij gierend van de pret de tafel.
En Brusselmans of niet, zoiets levert toch altijd leuke televisie op.
15-04-2009
Coureurs zonder vel
Tom Boonen was weer helemaal zijn eigen, nuchtere, Kempense zelf na zijn valpartij in de Scheldeprijs in Schoten. "Er zijn mooiere manieren om je voorseizoen af te sluiten dan in een nadarhek. De schade valt gelukkig nog mee. Ik zag al lang aankomen dat het niet goed ging aflopen en ging van tevoren al in de remmen". Wie er dan wel in de fout gegaan was? "Och, niemand valt expres. Het hoort nu eenmaal bij de sport. Alleen jammer dat er weer een hoop coureurs zonder vel naar huis moeten."
Stijn & het heelal & de manier waarop het wordt verteld
Sterrenkunde heeft me nooit geïnteresseerd. Ik word er niet warm of koud van. Ik word niet lyrisch van een sterrenhemel, en ik mis de sterren niet als ze nergens te bespeuren zijn. Sterren en planeten? I couldn't care less. Een sterrenkijker is aan mij niet besteed. Ik heb er als kind trouwens ooit eentje gehad. Nooit iets mee gedaan. En dus is het best wel merkwaardig dat ik het Canvasprogramma "Stijn en het heelal" zowat het beste vind dat er tegenwoordig op tv te zien is. 300 minuten lang, hapklaar versneden tot zes afleveringen van 50 minuten, vertelt Stijn Meuris met een zelden geziene passie over de kosmos en onze plaats daarin. Pure wetenschap wordt afgewisseld met diepgaande filosofie, goeie humor en leuke weetjes. Na afloop van het programma ben ik nog precies even apathisch en ongeïnteresseerd als ik voor de aanvang was. Maar tijdens de uitzending heb ik wel de hele tijd met open mond en ingehouden adem zitten luisteren. Het toont nog maar eens aan wat we eigenlijk al lang weten. Niet het verhaal is belangrijk, maar de manier waarop het wordt verteld.
