Chris Aerts, die in het kader van het VTM-programma 'Mijn restaurant' even chef-kok mocht zijn in restaurant 't Gerecht in Turnhout, heeft zelfmoord gepleegd. "Had hij maar nooit meegedaan aan dat programma. Dan was dit nooit gebeurd," zegt zijn tante in de kranten. Net iets te kort door de bocht misschien, maar toch. Ik begrijp de reactie wel. Toevallig of niet blijken de grootste spanningen en problemen op relationeel én financieel vlak er te zijn gekomen tijdens en na 'Mijn restaurant' en dat is begrijpelijk. Je kan niet zomaar, in naam van een tv-programma, iemand een restaurant cadeau geven, hem dan wekenlang voor heel tv-kijkend Vlaanderen uitschelden voor waardeloze kok en hem dan dat restaurant -en zijn droom- weer afpakken. In een officiële mededeling zegt programmadirecteur Jan Segers dat het programma inderdaad een grote impact heeft op de deelnemers en dat daarom veel belang gehecht wordt aan de psychologische begeleiding van de kandidaten. Het zal ongetwijfeld anders bedoeld zijn, maar ik interpreteer dat als een halve schuldbekentenis. Eerst iemand kraken en hem daarna psychologische hulp verlenen: het is als iemand halfdood schoppen maar zorgen dat er een ambulance in de buurt is. Je geeft er de voorbedachtheid mee toe. Het is een klein mirakel dat er nog niet meer slachtoffers zijn gevallen. Ik zou ze niet te eten willen geven: alle deelnemers aan zang-, dans-, acteer-, imitatie- en kookwedstrijden die al tot op het bot belachelijk gemaakt zijn voor gans Vlaanderen. En toch gaat het circus maar door. Onlangs zag ik nog een oproep op VTM. 'Kandidaten gezocht voor Idool 2011'. In de trailer werden beelden getoond van onder anderen Tom Dice en Natalia; artiesten die letterlijk en figuurlijk op het hoogste podium geraakten dankzij de ene of andere talentenjacht. Zo werd opnieuw een prachtige droom gecreëerd, die kort samen te vatten is als "Ook jij kan dit bereiken". Diezelfde droom wordt voor 90% van de deelnemers enkele weken later keihard en met het nodige sarcasme aan diggelen geslagen. En opnieuw zullen tientallen Vlamingen, de ene al goedgeloviger dan de andere, te kakken worden gezet. Want da's goed voor de kijkcijfers. Gelukkig is er psychologische bijstand.
