Rosenborg - Club Brugge. Niet één Vlaamse zender werd bereid gevonden de 'spotgoedkope' uitzendrechten (65.000 euro in plaats van de gebruikelijke 80 à 100.000) te betalen. Ze hadden allemaal wel een reden. VRT vindt de wedstrijden van kampioen Standard belangrijker en had al diep in de beugel moeten tasten om het competitievoetbal te mogen uitzenden, 2BE had het contract voor de Champion's League al in de wacht gesleept, VT4 had in de zomer al gestunt door het EK voetbal binnen te halen, Prime had de wedstrijd van Bern tegen Club al betaald als een cadeautje aan zijn abonnees. Om het in cafépraat te vertalen: ze hadden allemaal al eens getrakteerd en nu wilden ze een beurt overslaan. Maar als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Dankzij onze Waalse vrienden van de RTBF werd Rosenborg - Club Brugge wél uitgezonden. Meer zelfs: de Nederlandstalige kijkers werden bij aanvang van de uitzending op de RTBF in hun eigen taal verwelkomd. Kun je je het omgekeerde voorstellen? Nauwelijks. Ik heb in elk geval nog nooit een Vlaamse voetbalreporter de Franstalige kijker in het Frans weten toespreken. En ik zie het nog niet meteen gebeuren ook. Chapeau voor de RTBF. Niet zozeer voor de drie zinnetjes in het Nederlands -al waardeer ik die geste wel- maar vooral voor de keuze om verder te kijken dan de taalgrens en geld over te hebben om een wedstrijd van Club Brugge uit te zenden. Rosenberg - Club Brugge eindigde op een gelijkspel. De enige winnaar gisteren was de RTBF. Verdiend gewonnen, trouwens.
22-10-2008
Wielrennerslogica
Begin deze week was veldrijder Bart Wellens te gast bij Frieda Van Wijck in De Laatste Show. Frieda wilde weten waarom hij dit nieuwe seizoen geen platte prijs rijdt. "Ik doe het niet slecht, maar de anderen zijn gewoon beter", antwoordde Bart. Af en toe kunnen ook coureurs eerlijk en zonder omwegen zeggen waar het op staat.
Bankierslogica
Daarstraks gebabbeld met een bevriende bankier, en dit prachtige citaat gehoord: "Als je vandaag 100 euro wilt lenen, moet je over 120 euro beschikken. 120%: dat is de garantie die banken tegenwoordig eisen voor ze een lening mogen toestaan". Zouden bankiers er ooit bij stilstaan dat je geen 100 euro moet lenen als je 120 euro hebt?
Van AC/DC naar Leonard Cohen: het is een grote stap voor de mensheid, maar een kleine voor Roel Sels. Gisteren in Vorst heb ik een van de mooiste concerten van mijn leven gezien. De 74-jarige Cohen, in een keurig, zwart maatpak en met grijze gleufhoed, gaf er een drie uur durend overzicht van zijn carrière. Hij nam zijn tijd voor zijn nummers en behandelde ze met het respect dat ze verdienen. "Ain't no cure for love", "Bird on the wire", "Dance me to the end of love", "Everybody knows", "First we take Manhattan", "Hallelujah, "Suzanne", "The partisan", "So long, Marianne" en "I'm your man" klonken nooit mooier. Het publiek bedankte de Canadese singersongwriter ergens halverwege het concert al met een minutenlange staande ovatie. Cohen was er zichtbaar door aangedaan en schonk -een klein uur later- het publiek zeven bisnummers. De stem van Cohen was dieper en krachtiger dan op cd, de tienkoppige band klonk goddelijk, de akoestiek was perfect, solo's dienden enkel om de nummers nog meer glans te geven (en niet om de virtuositeit van de muzikanten te onderstrepen, zoals dat tijdens liveconcerten helaas meestal het geval is). Erg spraakzaam was Cohen niet. Regelmatig dankte hij het publiek en af en toe stelde hij de bandleden voor. Ieder woord uit zijn mond was pure poëzie. Een saxofonist en klarinettist voorstellen als "The master of breath on the instruments of wind": het is weinigen gegeven. Na afloop van het concert richtte hij zich nog even tot het publiek. Wij werden uit de grond van zijn hart bedankt omdat we zijn liedjes na al die jaren nog willen horen. Waarna hij ons waarschuwde dat het kil aan het worden was buiten, dat we geen verkoudheid mochten oplopen en dat we voorzichtig naar huis moesten rijden. Alsof hij in eigen persoon een warme sjaal rond onze nek hing en de kraag van onze jas omhoog trok. Aan dit concert kan ik me nog wekenlang warmen. Wat een man, wat een songs, wat een vakmanschap, wat een persoonlijkheid! Tot op de dag van gisteren was ik niet eens een groot fan van Leonard Cohen. Nu wel. Hij is een héle grote. Zeg dat ik het gezegd heb.
