"Feeëriek", noemde de ene journalist het, terwijl een andere het had over een "fantastisch licht- en klankspel". Ik snap er niks van. Ik vind de openingsplechtigheden van Olympische Spelen en Olympische Winterspelen elke keer kitscheriger worden. Groot is grotesk geworden. Dat artiesten als Bryan Adams, Sarah McLaughlin en K.D. Lang werden gesommeerd om het feest in Canada op te luisteren, zegt alles. Ze zijn even melig en zeemzoet als de openingsshow zelf en passen perfect in het plaatje. Als zo'n ceremoniële plechtigheid echt klasse zou hebben, zouden Neil Young, The Tragically Hip en Leonard Cohen er wel hebben opgetreden. Gelukkig waren zij in geen kilometers te bespeuren en werd hen deze vernedering bespaard. Mijn ogen vielen al half dicht toen 'echte' bokrijkindianen en -eskimo's de show openden en een veel te grote, gatlelijke ijsbeer -die meer weg had van een mislukte Arc de Triomphe- het spektakel bleek gade te slaan. Toen even later plastieken rocky mountains uit het niets verrezen, skiërs en snowboarders aan een touwtje naar beneden werden gelaten en K.D. Lang het prachtige 'Halleluja' van Leonard Cohen vakkundig de nek mocht omwringen, zijn mijn ogen voor zo'n lange tijd dichtgegaan dat ik blij was dat ik nog wakker werd.
"Feeëriek", noemde de ene journalist het, terwijl een andere het had over een "fantastisch licht- en klankspel". Ik snap er niks van. Ik vind de openingsplechtigheden van Olympische Spelen en Olympische Winterspelen elke keer kitscheriger worden. Groot is grotesk geworden. Dat artiesten als Bryan Adams, Sarah McLaughlin en K.D. Lang werden gesommeerd om het feest in Canada op te luisteren, zegt alles. Ze zijn even melig en zeemzoet als de openingsshow zelf en passen perfect in het plaatje. Als zo'n ceremoniële plechtigheid echt klasse zou hebben, zouden Neil Young, The Tragically Hip en Leonard Cohen er wel hebben opgetreden. Gelukkig waren zij in geen kilometers te bespeuren en werd hen deze vernedering bespaard.
