Eden Hazard, Belgisch topvoetballer in het buitenland (Frankrijk), heeft zonder het zelf te beseffen haarfijn uitgelegd hoe het komt dat zogenaamde grote talenten uit België toch zelden of nooit doorbreken bij topclubs in het buitenland. En hoe het komt dat de Rode Duivels al járen niet meer aanwezig zijn op de grote tornooien. "Ik zit veel op de bank bij Lille. Ik zou wat harder moeten trainen. Maar da's mijn persoonlijkheid: ik geef me alleen voluit in matchen, niet op training. Dat is een knop die ik nu moet proberen om te draaien. Ik zal me wat meer moeten inzetten op training." In datzelfde interview vertelt Hazard dat hij, wanneer hij bij de Rode Duivels is, regelmatig Lukaku opzoekt. 'Dan zitten we samen in de kleedkamer en fantaseren we dat we beiden in de spits spelen bij Real Madrid, samen met Ronaldo." Daarmee weet je meteen in welk bedje het Belgisch voetbal ziek is. Nog beter kan je het niet uitleggen. Ruiterlijk toegeven dat je je nog nooit voluit gegeven hebt op training en ondertussen dromen van Real Madrid. Dat is de mentaliteit van onze beloftevolle jongeren. Een waarheid waar niemand onderuit kan: de Rode Duivels hebben nog nooit zo slecht gepresteerd als de laatste tien jaar. De 'supertalenten' Kompany, Van den Borre, Mudingayi, Witsel, Mpenza, Mpenza, Fellaini, Pocognoli, Mirallas, Lukaku, Hazard, ... : ze hebben geen énkel resultaat geboekt. Niet één. Het doet je toch met heimwee denken aan een ploeg met Pfaff, Gerets, Millecamps, Meeuws, Renquin, Van Moer, Vercauteren, Ceulemans, Van der Eycken, Van der Elst, Vandenbergh... De béste van die elf was technisch gezien niet half zo goed als de sléchtste uit het huidige elftal. Maar die elf misten geen enkel EK of WK. Meer zelfs: ze stootten keer op keer door naar de tweede ronde, en soms zelfs nog veel verder. Ze kwamen wél op tijd op de trainingen en ze zaten niet met hun hoofd bij Real Madrid. Dat is het verschil. We moeten terug naar de ploeg van toen. Met werkers in plaats van dromers. Laat al het talent maar eens thuis en trek ten strijde met elf pitbulls die hun kop ervoor leggen: Hoefkens, Geraerts, Defour, Van Damme, Vossen, Debruyne ... vul aan met nog een vijftal kuitenbijters uit Mechelen, Gent, Zulte en Kortrijk en je hebt een nationale ploeg waar onze huidige Duivels een pak slaag van krijgen. 100% zeker.
05-10-2010
"In België is 't nooit crisis"
Vorige week deed ik een interview met chef-kok Wout Bru, de Kempenaar die een tweesterrenrestaurant uitbaat in de Provence. Toen we het over zijn klanten hadden, deed hij een opmerkelijke uitspraak. "We hebben de crisis wel gevoeld. We kregen wat minder Fransen over de vloer en ook wat minder toeristen: Spanjaarden, Duitsers, Nederlanders. Alleen de Belgen zijn onverminderd blijven komen. Zij waren even talrijk als anders. Ongelooflijk toch. Wat een raar land is dat. In België is 't precies nooit crisis. Hoe groot de malaise ook is, alles blijft daar gewoon zijn gangetje gaan." Hij heeft gelijk. Wij kunnen gemakkelijk een half jaar zonder regering -dat hebben we al bewezen- zonder dat iemand daar iets van merkt. We blijven gewoon allemaal ons ding doen en de boel blijft wel draaien. We hebben dat ook zo geleerd. Het zou er mooi uit zien als het leven hier stil zou vallen bij de eerste de beste crisis. We sukkelen al dertig jaar van de ene crisis in de andere. Is het geen economische, is het een politieke. Is het geen politieke, dan is het een communautaire. Maar meestal zijn het de drie samen. Belgen hebben gewoon honderd keer meer ervaring met een crisis dan iemand anders. Dat is volgens mij de enige verklaring waarom crises bij ons niet meer zo'n grote impact hebben als in andere landen, waar soms een hele natie 'op zijn gat' ligt als het even tegen zit. We zijn daar bijna immuun voor geworden.
04-10-2010
Met de billen bloot
Anderlecht is gisteren met 5-1 onderuit gegaan op het veld van Standard. Als Brugge-supporter kan ik mij daar niet erg vrolijk over maken. Ten eerste krijgt Club ook élk jaar wel eens érgens een pak slaag (vorig jaar 6-2 in Gent, het jaar daarvoor 2-5 tegen Genk, ...) en ten tweede staan zowel Anderlecht als Standard in de rangschikking voor Club Brugge. Wie van de twee de wedstrijd ook zou verliezen: het maakte voor Club eigenlijk al geen bal uit. Waar ik wél goed mee gelachen heb, zijn de bijzonder ongelukkige, maar hilarische woordkeuzes van Olivier Deschacht. "We waren van voor niet efficiënt en van achter werden we genomen", zei hij op Studio 1. "En dat doet pijn," voegde hij er nog aan toe. Dat ze met de billen bloot gegaan waren, was al wel duidelijk. Maar dat het zó erg geweest was...?
De setlist
"It's different for girls", "Is she really going out with him?" "Fools in love", "Be my number two", "Hometown", "Got the time", "Another world", "Steppin' out", "Tomorrow's world", "Obvious song", en nog een hele reeks -mij onbekende- songs van de cd 'Rain' die ik niet heb, maar die wel heel goed klonken... Op de setlist van Joe Jackson was weinig aan te merken, gisteren in Eindhoven. Natuurlijk, artiesten met twintig of meer albums moeten keuzes maken. "Real man", "Breaking us in two", "Sunday papers", "I'm the man" en nóg veel moois bleef deze keer in de kast. Het zal voor een volgende keer zijn en waarschijnlijk ben ik er dan opnieuw bij. Joe Jackson heeft me nog nooit ontgoocheld.
