Uitgeverij Sanoma heeft besloten om te stoppen met Milo. Het magazine, bedoeld voor de 'actieve' veertigplusser, heeft net geen twee jaar bestaan "Midlife rocks" was de slogan. Maar de midlife rockte blijkbaar niet zo hard en niet zo veel als men had gehoopt. Hoewel... "lezers waren er genoeg, maar adverteerders niet", is de uitleg bij Sanoma Magazines. Wat nog eens bewijst dat de reclamewereld de media in haar greep heeft. Vrij vertaald: je kunt lezers genoeg hebben, maar als Royco het niet nodig vindt om zijn minuutsoep in jouw magazine te promoten, ben je ten dode opgeschreven. Het stemt tot nadenken.
26-11-2008
De Schaal Borkelmans
Profvoetballers hebben het gevoel met de realiteit verloren. Dat weten we al langer dan vandaag, natuurlijk. Maar af en toe wrijven de heren atleten het er zélf nog eens dik in. Thomas Buffel heeft deze week nog eens herhaald hoe begaan hij wel is met zijn carrière en hoe weinig hij om geld geeft. Enkel het sportieve is belangrijk, meneer. De centen tellen niet. Het ultieme bewijs: zijn transfer van Glasgow Rangers naar Cercle Brugge. Hij verdiende anderhalf miljoen per jaar in Schotland. In de Vlaanders schiet dat ocharme nog 450.000 euro van over. Buffel liegt niet eens. Hij heeft inderdaad niet aan geld gedacht en is wel degelijk teruggevallen op 30% van zijn loon. Maar ik hou er niet van dat profvoetballers zoiets als een grote opoffering beschouwen. 450.000 euro per jaar is nog altijd 37.500 euro per maand. Netto, wel te verstaan. Plus een auto en een woning van de club. En ongetwijfeld nog winstpermies van een paar duizend euro. Buffel is niet de enige. Ook Wesley Sonck heeft ooit van de daken geschreeuwd hoe nobel het toch wel van hem was om de Bundesliga in te ruilen voor de Jupiler League. Maar zijn loon zal niet minder zijn dan dat van Buffel. In dezelfde categorie "licht amusement" klasseer ik ook de klassieker van Marc Degryse, toen die in 1995 een contract getekend had bij Sheffield Wednesday. Na een paar weken zocht een Belgische journalist hem op. Degryse was heel vriendelijk, wees er fijntjes op dat het leven in Engeland hem wel beviel en om dat te staven voegde hij eraan toe: "Als je te gast bent in een nieuw land, moet je ook proberen om zoveel mogelijk gebruiken van dat land over te nemen." Degryse had het niet over bonen, worst en gebakken tomaten als ontbijt. Nee, hij had een Britse wagen gekocht. Voor zijn deur stond inderdaad een joekel van een Jaguar te blinken. Wat een toegeving. Profvoetballers en zin voor realiteit: dat gaat niet samen. Niet meer, want vroeger was het anders. Toen lagen de voetballerslonen nog niet zo schandalig hoog en hadden de meeste profs in hun jonge jaren nog écht gewerkt. De laatste der Mohikanen was volgens mij Vital Borkelmans. Tot op de mooie dag dat iemand zijn voetbaltalent ontdekte, was Borkelmans koolputter in Eisden. Hij kende de waarde van geld en wist wat een arbeider ervoor moet doen om het bijeen te krijgen. Als we nu voor de lol eens veronderstellen dat Borkelmans het ideale voorbeeld was van een voetballer met realiteitszin, dan vrees ik dat vandaag de dag geen enkele prof in de Belgische voetbalcompetitie nog 50% scoort op de "Schaal Borkelmans".
25-11-2008
Tang op een varken
Dat haar album "As I am" op de American Music Awards de prijs voor "beste soul- en r&b-album" kreeg, daar kan ik inkomen. Of beter: ik heb daar geen verstand van. Als ze die prijs gekregen heeft, zal ze 'm wel verdiend hebben. Maar dat dezelfde plaat tegelijkertijd ook "beste pop- en rockalbum" is, daar zijn mijn harses te klein voor. 'Soul' en 'r&b'? Het zal allemaal wel. En 'pop'? Voor mijn part niet gelaten. Maar Alicia Keys en 'rock'? Dat slaat als een tang op een varken.
