Ook de uitleg gehoord van René Vandereycken na de match België-Estland? "Oké. We hebben twee doelpunten tegen gekregen. Maar als we elke wedstrijd drie goals maken, zullen we nog veel punten pakken". Juist ja. 't Is maar hoe je het bekijkt. Als ze er elke match twee in hun kooi krijgen, kan het ook zijn dat ze geen enkel punt meer pakken. Vandereycken is een optimist. Een "we-believer", om het met een schoon Nederlands woord te zeggen.
06-09-2008
We believe!
België heeft met de hakken over de sloot gewonnen tegen Estland. Dat Estland door de wereldvoetbalbond qua sterkte gerangschikt wordt tussen landen als Tsjaad, Liechtenstein en Burundi, daar wil ik het niet eens over hebben. Als je, zoals ik, al jaren beweert dat België een klein voetballand is en dat de Rode Duivels al jaren Rode Duiveltjes zijn, hoef je niet verontwaardigd te reageren wanneer zij niet met de vingers in de neusgaten kunnen winnen van een andere -weliswaar nog kleinere- voetbaldwerg. 't Is de logica zelf dat zoiets bloed, zweet en tranen kost. Waar ik het wél over wil hebben: ons volkslied. Dat de Belgische voetbalbond met grote waarschijnlijkheid de onbekwaamste is op onze planeet hoef ik niet eens aan te tonen, dat bewijzen de bondsheren voortdurend zelf. Met een naamsverandering dachten ze de kwaliteit van het eersteklassevoetbal te verhogen. "We noemen de Jupiler League voortaan Jupiler Pro League en iedereen zal dan vanzelf wel beter gaan sjotten". Wie die maatregel bedacht, zou verplicht moeten worden zijn hersenen af te staan voor wetenschappelijk onderzoek. Vandaag zijn dus ook de Rode Duiveltjes aan een nieuwe competitie begonnen. En ook dat kon natuurlijk niet gebeuren zonder de nadrukkelijke steun, én een nieuwe campagne van de bond. U begrijpt dat ik zeer benieuwd was naar de fratsen die de bobo's hadden bedacht om het voetbal van onze nationale ploeg te doen verbeteren. Een foto van Pele in het stadion hangen? Chearleaders inzetten om de boel wat op te vrolijken? Helmuit Lotti anderhalf uur lang 'We are the champions' laten zingen? Mijn ideeën kunnen zo onnozel niet zijn of ze worden nog in domheid geklopt door de initiatieven van de bond, zo is maar weer gebleken. Om te beginnen moeten we allemaal zeggen dat we geloven. Waarin wordt niet precies gezegd. In beterschap. In doelpunten. In een kwalificatie. In minder stommiteiten. In veel blesssures bij de tegenstander. Je mag het zelf invullen. Zolang je maar in het Engels gelooft. Want wat doe je met drie officiële landstalen? Allemaal Engels praten, natuurlijk. Unity makes strength. "We believe" is de slogan die de Duiveltjes naar Zuid-Afrika moet helpen. Nog doortastender was het idee om het volkslied door Toots Thielemans te laten spelen. Wellicht de grootste muzikant van België, geen kwaad woord over Toots. Maar je kunt je geen treuriger lied voorstellen dan een nationale hymne die solo en in een extreem trage versie op een mondharmonica -het weemoedigste instrument dat er bestaat- geblazen wordt. Ideaal voor als de koning ooit sterft, maar om spelers en supporters in de juiste stemming te brengen voor een belangrijke voetbalwedstrijd is het spelen van een elegie even doeltreffend als vis eten om beter te kunnen zwemmen. Enfin. We hebben weer eens goed kunnen lachen. Met dank aan de KBVB. De KolderBrigade voor Vermakelijkheden en Blunders. Ik denk dat ik ze nog regelmatig zal opvoeren op deze blog. We believe!
05-09-2008
Mariza live
Een streepje Mariza. Voor de liefhebber. Of voor wie liefhebber wil worden.
04-09-2008
Mariza
Ik heb het weer gepresteerd: een overboeking. Een citytripje naar Salamanca gearrangeerd terwijl ik voor diezelfde periode al een kaart voor Mariza gekocht had in Bozar in Brussel. Als iemand goesting heeft, kan-ie ze voor een prikje overkopen. Fadodiva Mariza staat op maandag 6 oktober in Bozar in Brussel. Prachtige stem, indrukwekkend charisma, kippenvelmomenten aan de lopende band. Maar ik kan er dus niet naartoe. 't Is een kaart voor de zesde rij, centraal voor het podium. Kostprijs 35 euro, maar wie er 25 voor wil geven, mag ze hebben.
01-09-2008
De Jeroen is een zak van een vent
Hij werkt terug, mijn natuurlijke wekker. Twee maanden lang is hij weg geweest. Niet erg. Ik red me ook zonder wekker wel. Maar nu is hij dus terug. Vanaf vandaag zal ik weer elke weekdag rond kwart na acht uit mijn slaap worden gehaald door vrolijk taterende scholieren die met honderden tegelijk langs mijn deur fietsen. Een gekakel waar Debby en Nancy, mijn twee Mechelse koekoeken, zelfs even stil van worden. Wat heb ik ze gemist, die roddelpraatjes onder mijn slaapkamerraam. Vanmorgen heb ik vernomen dat Sardinië een 'keifakke' vakantiebestemming is en dat de Jeroen een zak van een vent is die nooit zal veranderen. Dat soort wetenwaardigheden: mijn kat en ik mogen daar, languit op bed, geeuwend, gapend en slaapdronken onze oren spitsend, graag naar luisteren. Beter kan een dag niet beginnen.
