Ik hoorde daarstraks burgemeester Ivo Opstelten van Rotterdam beweren dat The Stones beter waren dan The Beatles. Het moet nu maar eens gedaan zijn met dat eeuwige gezeik. Ik kan er niet meer tegen. Zulke stommiteiten kun je alleen beweren als je nooit iets van muziek gesnapt hebt. The Beatles waren honderd keer beter, origineler, vernuftiger, spitsvondiger, melodieuzer, krachtiger, vernieuwender en poëtischer dan The Stones ooit geweest zijn. De strafste Stone komt niet tot aan de enkels van de zwakste Beatle. Zonder The Beatles zou zelfs niemand ooit van The Stones gehoord hebben. De eerste Stones-hit (I wanna be your man) werd geschreven door Lennon/Mccartney. Een dode John Lennon is genialer dan een levende Mick Jagger, een dode George Harrison heeft meer power dan een levende Keith Richards. The Beatles waren de leermeesters, The Stones de leerlingen. En niet eens goeie. Voilà. Het werd tijd dat het eens gezegd werd. Blij dat de discussie hiermee definitief van de baan is. Eind goed, al goed. De besten hebben gewonnen.
05-01-2009
Kerst met de kat
Elwood vond het hoogtijd dat het eens ging sneeuwen. Met dat koude en kurkdroge weer van de afgelopen dagen zat het brave beest al een week vol statische elektriciteit. De kater knetste en knetterde erop los en gaf bijna licht als je hem aanraakte. En zo zorgde hij op zijn eentje toch voor wat kerstsfeer ten huize Sels.
04-01-2009
MNM
"MNM gaat radio maken voor mensen die 's morgens graag opstaan". Ik wens de zender veel succes ... Elke ochtend vier uur Van de Veire in huis. Je zou voor minder tot 's middags in je nest blijven liggen.
31-12-2008
De goeie kant van de grens
Ik heb van een compleet onbekend persoon een prachtig nieuwjaarsgeschenk gekregen. Al jaren ben ik op zoek naar het nummer "Don't tell me (I know)" van Steve Forbert. Niet eens omdat het zo'n geweldige song is -Forbert zélf heeft betere geschreven-, maar omdat er een hoop jeugdsentiment aan vasthangt. In platenzaken moet je cd's van Steve Forbert niet gaan zoeken, laat staan een cd van Forbert van twintig jaar oud. Vergeefse moeite. In de afprijsbakken op de rommelmarkt zou je wellicht nog meer kans hebben. Een jaar of zeven geleden probeerde ik het bewuste nummer te downloaden, maar dat lukte nooit: de persoon aan de andere kant kwam blijkbaar nooit online. Ik was de song al lang weer vergeten toen gisteren op mijn computer plots een balkje begon vol te lopen. Na zeven jaar wachten, haalde mijn pc plots "Don't tell me (I know)" binnen. Ik heb de zaak dan maar ineens grondig aangepakt en voor mezelf een compilatie-cd van Steve Forbert samengesteld. En dus vul ik nu mijn dagen met "Romeo's tune", "Schoolgirl", "Going down to Laurel" en ander fraais. Zalige luistermuziek met veel piano en gitaar. Lekker zachtjes en rustig kabbelend, maar toch ook weer niet te soft. Toegegeven: Forbert balanceert vaak op het randje van de meligheid, maar hij blijft steevast aan de goeie kant van de grens. Op zeemzoete dagen als deze is Steve Forbert perfect gezelschap. Nieuwe muziek ontdekken doe ik al vele jaren niet meer, maar Forbert is ten huize Sels de herontdekking van 2008.
26-12-2008
Gedaan
Zo. Dat hebben we weer gehad.
23-12-2008
Top 2000 Ã gogo
Er zijn maar weinig leuke dingen verbonden met Kerstmis. De tv-programma's zijn allemaal even melig, het eerste goeie kerstlied moet nog altijd geschreven worden, over de spuuglelijke bomen met ballen wil ik het niet eens hebben, en als je van de kalkoen het zuur niet krijgt, krijg je het wel van de valse vredewensen voor iedereen van goede wil. Kerstmis is het -schijnheilige- Feest van de Slechte Smaak. Altijd geweest. Toch is er ook één lichtpunt en in deze donkere, droeve tijden wil ik u dat zeker niet onthouden. Vanaf 25 december tot en met 1 januari wordt elke avond op Nederland 3 de "Top 2000 à gogo" uitgezonden. Dit muziekprogramma is véél meer dan de naam doet vermoeden. De hitlijst is maar een excuus om fantastische muziek te laten horen, videoclips te tonen die je allang vergeten was en authentieke concertbeelden boven te halen die je nooit eerder hebt gezien. Matthijs Van Nieuwkerk presenteert, maar de échte ster van het programma is "popprofessor" Leo Blokhuis, die in een handomdraai beeldmateriaal weet te vinden van letterlijk alle artiesten die ooit op de planeet rondgelopen hebben. Fabelachtig! Briljant! Legendarisch! Je zou voorwaar even vergeten dat het Kerstmis is.
21-12-2008
Leterme en Mathijssen
Ik vind dat voor Jackie Mathijssen hetzelfde geldt als voor Yves Leterme. Het valt maar af te wachten of iemand anders het beter kan, maar als je na anderhalf jaar de boel nog altijd niet in de wiggel hebt gekregen, moet je je conclusies trekken. Voetbal en politiek: 't is eigenlijk juist hetzelfde.
20-12-2008
Lekker !
Wow! Een volle pan dikgesneden en gezouten spek. En om achteraf de lichtgeroosterde boterhammen te kunnen soppen in het spekvet, gaan de eieren in een pan apart. Sunny side up. En witte bonen in tomatensaus. En worst. Met natuurlijk een dampende kop thee. English breakfast in de Kempen: het heeft wel iets. Wie deze ochtend nog beter heeft ontbeten, mag het nu zeggen.
18-12-2008
Alle hoop op Standard
Club Brugge doet Europees niet meer mee. Da's een spijtige zaak. Voor Club, maar ook voor het Belgisch voetbal. Want nu houden we alleen Standard nog over om puntjes te sprokkelen en ervoor te zorgen dat België wat hoger op de UEFA-ranglijst klimt, zodat in de toekomst meer Belgische ploegen Europees mogen spelen. Toch heeft de uitschakeling van Club ook een groot voordeel voor Club brugge zélf. Het bestuur en de trainer kunnen zich nu niet meer verstoppen. Als Club zich had geplaatst, was het voor de sportieve staf erg makkelijk geweest om de dooddoener boven te halen: "We overwinteren Europees, we hebben ons doel bereikt en we strijden nog op drie fronten mee." Meer zelfs: het bestuur zou nog gelijk gehad hebben ook, zelfs al is het voetbal in Brugge verre van goed. De Europese uitschakeling maakt in elk geval dat het bestuur het matige voetbal niet meer onder de mat kan schuiven met goede resultaten. En dat is een goede zaak, want een eerste voorwaarde om een ziekte te genezen, is toegeven dat je ziek bent. En dat heeft tot nu toe niemand gedaan in Brugge. Hopelijk behaalt Standard dit jaar grote Europese successen. Dan mag ook de Belgische vice-kampioen de volgende jaren Champion's League spelen. En ook dat is goed voor Club. Want meer dan vice-kampioen spelen, zit er voorlopig toch niet in.
17-12-2008
You're an embarrassment !
Je zit op 20 meter van een café, in een auto met de ramen en de deuren dicht. Je hoort de zware bassen van de cafémuziek nog net, en af en toe klinkt er een trompet of een sax zo schel dat ook die toon tot in de auto te horen is. Maar daar blijft het bij. Alles wat tussen de bassen en de blazers ligt, is één onherkenbare en onontwarbare doffe brij. Zo klonk Madness in Vorst Nationaal. Boven, beneden, links, rechts: ik ben minstens vijf keer verhuisd in de hoop dat het aan de andere kant van de zaal iets beter zou klinken, en dat ik bijvoorbeeld eens een gitaar of een piano zou kunnen horen. Helaas. De Britse pretband had er duidelijk geen zin in. De playlist waarop een aantal klassiekers ontbraken, werd routineus afgehaspeld. Een goed concert zou het dus toch al nooit geworden zijn. Maar wat de geluidsmensen ervan brouwden, was du jamais vu. Uitvluchten zijn er niet: Vorst Nationaal heeft een voortreffelijke akoestiek. Voor de eerste keer in mijn leven heb ik na een concert uit volle borst "boe" geroepen. Er was niet één fan die me daarvoor kwaad aankeek. "Dit behoort tot de top-vijf van de slechtste concerten die ik ooit gezien heb", zei mijn kameraad, die toch al ettelijke honderden optredens op zijn teller heeft staan. Hij had overschot van gelijk. Al moet ik daar volledigheidshalve aan toevoegen dat Madness zowel bij hem als bij mij ook in het lijstje van de béste vijf concerten ooit voorkomt. Hoe dan ook: er zijn concerten waarvoor ze je je geld zouden moeten teruggeven.
Pillen
Er zitten terug pillen in de afstandsbediening. Wat een flauwekul, die pseudo-wetenschappelijke experimenten die alleen maar dienen om jezelf te treiteren.
15-12-2008
Afstandsbediening
De pillen van mijn afstandsbediening voor de tv zijn op. Nu ga ik die, bij wijze van experiment, eens niet direct vervangen. Tv kijken zoals vroeger en elke keer naar het scherm lopen als ik van post wil veranderen. Ik ben eens benieuwd hoe het mijn kijkgedrag zal beïnvloeden. Ik ben trouwens ook benieuwd hoe lang ik het zal volhouden.
13-12-2008
Mannish boy
Ta Taa Ta Da Dam when I was a young boy Ta Taa Ta Da Dam at the age of 5 Ta Taa Ta Da Dam my mother said a was going to be Ta Taa Ta Da Dam the greatest man alive ... Het is niet John Lee Hooker maar Muddy Waters, en het is niet "I'm a man", maar "Mannish boy". Een muziekquiz is een ideale gelegenheid om te beseffen hoeveel je ooit hebt geweten en hoe weinig daarvan overschiet. Zo'n klassieker vergeten. Shame on me.
11-12-2008
Ding Ding
Vandaag bij het kerkhof gestopt om even met Werner te babbelen. Ik ben bij de bloemen en de drumstokjes gaan zitten en ik heb "Dag Werner" gezegd. Onmiddellijk daarop, nog voor ik mijn uitleg kon beginnen, sloeg de kerkklok twee uur. "Ding, Ding" kan soms perfect als "Dag Roel" klinken.
06-12-2008
Pauze
Werner wordt dinsdag begraven. Tot dan staat deze blog op non-actief.
03-12-2008
In memoriam Werner Vos
Je kunt je nog duizend keer afvragen waarom, maar dat heeft geen zin. Auto-ongevallen hebben geen reden nodig om te gebeuren. "Hij moest muziek gaan maken in de hemel," zegt een goeie vriend. Ik weet niet of dat waar is, maar het klínkt in elk geval wel goed. En voor muziekmens Werner was dat altijd heel belangrijk: het moest goed klinken. Laten we het er dus maar op houden dat hij muziek gaat maken in de hemel.
Werner, ik zal je missen.
02-12-2008
Top Gear
"Ik wil mijn auto wat huiselijker en gezelliger aankleden," zegt Jeremy Clarkson. En prompt spreekt hij een stel Poolse bouwvakkers aan om de leren zetels uit zijn chique Mercedes te verwijderen en er cement in te gieten en de vloer betegelen. De auto wordt aangekleed als een knusse woonkamer, compleet met zetel, stoel, salontafel, luster, boekenrek, houtstoof en schoorsteen. En dan gaan de twee co-presentatoren, Richard Hammond en James May, ermee de hort op om de snelheid en de wegligging te testen. Auto's hebben me nooit kunnen boeien en autoprogramma's nog veel minder. Maar als dat op een totaal onverantwoorde en compleet geschifte manier gebeurt, zoals in Top Gear (maandagavond op Canvas), dan vind ik het weer wel iets hebben. Meer zelfs: dankzij de grenzeloze creativiteit van de redactie en de doldwaze fratsen van de drie presentatoren, die perfect op mekaar ingespeeld zijn en het programma presenteren met het enthousiasme van een kleuter in een snoepwinkel, is Top Gear ronduit fantastische televisie. Voorwaarde is wel dat je niet van autoprogramma's houdt. Want voor technische info over nieuwe wagens en verslagjes van testritten moet je niet bij Top Gear zijn. Maar als je wilt weten hoe nat je in een cabrio wordt als je ermee door de carwash rijdt of hoe ver een Mini Cooper van een skischans springt, is Top Gear helemaal jouw ding!
27-11-2008
Midlife rocks ... toch niet
Uitgeverij Sanoma heeft besloten om te stoppen met Milo. Het magazine, bedoeld voor de 'actieve' veertigplusser, heeft net geen twee jaar bestaan "Midlife rocks" was de slogan. Maar de midlife rockte blijkbaar niet zo hard en niet zo veel als men had gehoopt. Hoewel... "lezers waren er genoeg, maar adverteerders niet", is de uitleg bij Sanoma Magazines. Wat nog eens bewijst dat de reclamewereld de media in haar greep heeft. Vrij vertaald: je kunt lezers genoeg hebben, maar als Royco het niet nodig vindt om zijn minuutsoep in jouw magazine te promoten, ben je ten dode opgeschreven. Het stemt tot nadenken.
26-11-2008
De Schaal Borkelmans
Profvoetballers hebben het gevoel met de realiteit verloren. Dat weten we al langer dan vandaag, natuurlijk. Maar af en toe wrijven de heren atleten het er zélf nog eens dik in. Thomas Buffel heeft deze week nog eens herhaald hoe begaan hij wel is met zijn carrière en hoe weinig hij om geld geeft. Enkel het sportieve is belangrijk, meneer. De centen tellen niet. Het ultieme bewijs: zijn transfer van Glasgow Rangers naar Cercle Brugge. Hij verdiende anderhalf miljoen per jaar in Schotland. In de Vlaanders schiet dat ocharme nog 450.000 euro van over. Buffel liegt niet eens. Hij heeft inderdaad niet aan geld gedacht en is wel degelijk teruggevallen op 30% van zijn loon. Maar ik hou er niet van dat profvoetballers zoiets als een grote opoffering beschouwen. 450.000 euro per jaar is nog altijd 37.500 euro per maand. Netto, wel te verstaan. Plus een auto en een woning van de club. En ongetwijfeld nog winstpermies van een paar duizend euro. Buffel is niet de enige. Ook Wesley Sonck heeft ooit van de daken geschreeuwd hoe nobel het toch wel van hem was om de Bundesliga in te ruilen voor de Jupiler League. Maar zijn loon zal niet minder zijn dan dat van Buffel. In dezelfde categorie "licht amusement" klasseer ik ook de klassieker van Marc Degryse, toen die in 1995 een contract getekend had bij Sheffield Wednesday. Na een paar weken zocht een Belgische journalist hem op. Degryse was heel vriendelijk, wees er fijntjes op dat het leven in Engeland hem wel beviel en om dat te staven voegde hij eraan toe: "Als je te gast bent in een nieuw land, moet je ook proberen om zoveel mogelijk gebruiken van dat land over te nemen." Degryse had het niet over bonen, worst en gebakken tomaten als ontbijt. Nee, hij had een Britse wagen gekocht. Voor zijn deur stond inderdaad een joekel van een Jaguar te blinken. Wat een toegeving. Profvoetballers en zin voor realiteit: dat gaat niet samen. Niet meer, want vroeger was het anders. Toen lagen de voetballerslonen nog niet zo schandalig hoog en hadden de meeste profs in hun jonge jaren nog écht gewerkt. De laatste der Mohikanen was volgens mij Vital Borkelmans. Tot op de mooie dag dat iemand zijn voetbaltalent ontdekte, was Borkelmans koolputter in Eisden. Hij kende de waarde van geld en wist wat een arbeider ervoor moet doen om het bijeen te krijgen. Als we nu voor de lol eens veronderstellen dat Borkelmans het ideale voorbeeld was van een voetballer met realiteitszin, dan vrees ik dat vandaag de dag geen enkele prof in de Belgische voetbalcompetitie nog 50% scoort op de "Schaal Borkelmans".
25-11-2008
Tang op een varken
Dat haar album "As I am" op de American Music Awards de prijs voor "beste soul- en r&b-album" kreeg, daar kan ik inkomen. Of beter: ik heb daar geen verstand van. Als ze die prijs gekregen heeft, zal ze 'm wel verdiend hebben. Maar dat dezelfde plaat tegelijkertijd ook "beste pop- en rockalbum" is, daar zijn mijn harses te klein voor. 'Soul' en 'r&b'? Het zal allemaal wel. En 'pop'? Voor mijn part niet gelaten. Maar Alicia Keys en 'rock'? Dat slaat als een tang op een varken.
