Zondagavond. Zomergasten op Nederland 2. Een van mijn favoriete tv-programma's. Eén centrale gast mag zijn ideale tv-avond samenstellen. Hij kiest alle tv-fragmenten die iets voor hem betekenen en hij mag honderduit vertellen waarom hij die beelden zo belangrijk vindt. Hallucinante nieuwsfragmenten, pakkende documentaires, doldwaze shows, harde interviews... een hele avond lang word je getrakteerd op historische tv-beelden. Oké, alles staat of valt met de keuze van de gast en soms wordt er wel eens een eind weg geluld. Maar gisteren, met ex- producer en tv-maker Joop Van den Ende, was het toch weer raak. De man aan wie de wereld Big Brother te danken heeft, vertelde onder meer dat hij helemaal niet zo'n liefhebber is van reality-tv. Hij verklaarde de paradox: "Als je televisiemaker bent en je voelt dat er een behoefte is aan plat amusement, maak dat plat amusement dan zo goed mogelijk". Een zin die blijft hangen. Ik weet nog altijd niet of ik het er mee eens ben.
28-08-2008
Opperbeller
Bellens blijft bij Belgacom. Maar ze hebben hem wel goed liggen. Ten eerste moet hij ongeveer een miljoen euro per jaar inleveren. Hij zal voortaan ocharme nog maar 1,7 miljoen per jaar verdienen. Dat ziet er niet te best uit voor Bellens. Het wordt tandenbijten: choco uit de Lidl, bier uit de Aldi, vakanties op Camping Bonanza in Blankenberge en met de fiets naar 't werk. Het goede nieuws is dan weer dat hij voor die 1,7 miljoen geen klop hoeft uit te voeren. Want 1,7 miljoen krijgt hij sowieso. "En", zo wordt in het VRT-journaal gemeld, "dat kan oplopen tot 2 miljoen als hij ervoor zorgt dat Belgacom goed presteert". De grote man van Belgacom, de opperbeller, de CEO, de directeur-generaal, noem hem zoals je wil, krijgt dus per definitie 1,7 miljoen euro en daar komt een bonus van 300.000 euro bovenop als hij zijn werk doet. Je moet al lid zijn van de Belgische regering om zo'n maatregel te bedenken. Je vraagt je af waarom ze zo'n kerel ooit de hoogste post bij Belgacom cadeau hebben gedaan. Gewoon vanwege zijn familienaam, denk ik.
Radio Bomma
Radio Donna moet weg, want de zender kan niet meer concurreren met ... euh ... de concurrentie. Donna wordt dus bij mekaar geveegd en met het oud ijzer naar een schroothandelaar gebracht. Peter Van De Veire, de man die heel de wereld graag ziet en zichzelf in het bijzonder, wordt het gezicht, het hoofd, de stem, de buik en het brein van de nieuwe zender die zal opgericht worden. Alle hoop op Peter. Minister van media Geert Bourgeois zou minister van media Geert Bourgeois niet zijn als hij over zo'n zaken geen mening zou hebben (en daar hoeft, zoals blijkt, niet altijd lang over nagedacht te zijn): "Ik hou de oprichting van een nieuwe zender niet tegen, maar hij moet wel op Radio Donna lijken". Als ik Van De Veire was, noemde ik het radiostation Radio Bomma.
27-08-2008
Goedkoop najaarsreisje
Even wat reclame maken op mijn blog. Dat moet kunnen. De toevallige lezer kan er alleen maar zijn voordeel mee doen. Heb je nog wat verlofdagen over? Ryanair heeft een paar ongelooflijke promoties voor de maanden september en oktober. Ze bieden vluchten aan voor 1 euro, taksen inbegrepen (!), op een stuk of tien bestemmingen. Wel vertrekken van uit Charleroi, niet van Eindhoven. Voor 2 euro een retourtje Ierland, Italië of Spanje? Als je op elke dag en op elk uur kunt vertrekken en terugkomen, en je hebt geduld genoeg om de ideale combinatie heenvlucht-terugvlucht-prijs te vinden, is het mogelijk. Check it out.
26-08-2008
De zus van Surlepont
Nog even en "Zomer 2008" is gedaan. Ben Crabbé zullen we natuurlijk nog dikwijls genoeg (lees: veel te veel) op tv zien. Maar Marcel Vanthilt zal ik missen. Twintig jaar geleden vond ik hem als vj bij MTV al geweldig. De kleine Belg bij de wereldzender, een mafketel met lef, vrolijk en zonder schroom alle groten der aarde interviewend: wie een beetje met muziek bezig was, was er apetrots op. En hij is alleen maar beter geworden met de jaren. Iets te vaak ingehuurd als "vuil blad" in panels en jury's misschien, maar dat zie ik graag door de vingers. Vandaag in "Zomer 2008" was hij alweer zijn prettig gestoorde zelf. Naar aanleiding van de komst van praatgast Goedele Liekens bestaat het publiek alleen uit Goedeles.Vanthilt duwt een van hen een microfoon onder de neus. - Hoe heet u? - Goedele Davignon. Er valt een korte stilte. - De zus van Surlepont? Zijn zin voor improvisatie, zijn gevoel voor dwaze humor, zijn talent om snel te reageren en altijd even alert te zijn: dat is wat hem beter maakt dan de doorsneepresentator. P.S: De foto is van 1987. Vanthilt interviewt jazzlegende Herbie Hancock op een MTV-feestje in Los Angeles.
Slimmer na een paar pinten
Allez vooruit. Nog een toogwijsheid van Cliff Clavin. Om te onthouden. Deze komt je vast en zeker nog ooit van pas. "The human brain can only operate as fast as the slowest brain cells. Excessive intake of alcohol, as we know, kills brain cells. In this way, regular consumption of beer eliminates the weaker brain cells, making the brain a faster and more efficient machine. That's why you feel smarter after a few beers."
Yellnick McWawa
Voor wie Cliff Clavin uit de onvolprezen serie Cheers niet of niet meer kent ... dit vind ik zijn beste uitspraak ooit: "Als je teruggaat in de geschiedenis van Amerika en je neemt de namen van alle presidenten, dan stel je vast dat de numerieke waarde van elke letter van hun namen perfect deelbaar is door het jaartal waarin ze verkozen werden. Volgens mijn berekeningen heet onze volgende president Yellnick McWawa." Wel, aan dat citaat moest ik dus denken toen ik gisteren Paul De Knop (zie bericht hieronder) bezig hoorde.
25-08-2008
Alles is wiskunde
Net gehoord op het nieuws. "Wetenschappelijk gezien worden de medaillewinnaars bepaald op basis van de rijkdom van een land en het aantal inwoners. Op basis van die gegevens mag er verwacht worden dat België vier gouden medailles wint op de Olympische Spelen, of acht medailles in totaal". Wie al ooit zo'n flauwekul gehoord heeft, mag het nu zeggen. Ik heb in mijn leven alleen Cliff Clavin, eminent tooghanger uit de serie Cheers, dergelijke prietpraat horen verkopen. Maar in dit geval komt die larie uit de mond van Paul De Knop, kabinetsmedewerker bij sportminister Anciaux, decaan van de faculteit Lichamelijke Opvoeding aan de VUB en vanaf eind september zelfs rector van de VUB. Meneer de professor heeft dus eens uitgerekend hoeveel medailles we hadden moeten winnen, en naar eigen zeggen heeft hij daar perfect meetbare parameters als rijkdom en populatie voor gebruikt. Te gek voor woorden, al begrijp ik het wel. Rug- of tegenwind, binnenkant of buitenkant paal, gele of rode kaart, binnenbocht of buitenbocht, goed of slecht geslapenq ... dat laat zich niet in statistieken wringen. En daar kan een geleerde dus niks mee. Toch raar, hoe mensen met heel veel verstand op den duur denken dat ze álles kunnen becijferen. Net zoals mensen met heel veel geld gaan geloven dat alles te koop is.
Clement for president
Sometimes you are my sunshine But mostly you are my rain en dan zwaaig ik nog van the days that you are my hurricane.
Gisteren op de Beverse Feesten: The Clement Peerens Explosition. Wereldliteratuur op muziek.
Medailles op bestelling
Voilà. Twee medailles, een gouden en een zilveren: daar moeten we het mee doen. Over de vraag of we daa nu tevreden mee moeten zijn, kunnen we tot in de eeuwigheid discussiëren. Feit is dat die twee medailles heel relatief zijn. Voor hetzelfde geld halen we er geen enkele, maar met een klein beetje meeval brengen onze sporters er vijf mee naar huis. Aangezien nul medailles winnen the worst case scenario was en vijf het maximaal haalbare, kun je met enige zin voor logica zeggen dat we er middenin zitten en dat de Spelen dus "redelijk goed" waren. Of "redelijk slecht". Dat hangt ervan af of je vindt dat de pint half vol of half leeg is. Daarmee weten we nog niet of we tevreden moeten zijn met twee medailles. We zijn héél rap geneigd om jaloers over de grens te kijken, als we die vraag willen beantwoorden. De Hollanders zijn met 16 medailles thuisgekomen. Dat verschil is zo groot dat we bijna automatisch concluderen dat wij het er wel heel belabberd van af hebben gebracht. Maar is Nederland wel een goed referentiepunt? Neen, en wel hierom. In 2005 publiceerde het Nederlandse ministerie van volksgezondheid, welzijn en sport een nota ter bevordering van topsport. Het doel dat daarin wordt omschreven, laat geen ruimte voor interpretatie: Nederland moet tot de tien beste sportlanden ter wereld gaan behoren. Aan de hand van de medaillestand van de Olympische zomer- én winterspelen zal het klassement worden opgemaakt. Nederland wil met andere woorden op sportief vlak alleen nog grootmachten als de Verenigde Staten, Rusland, China, Duitsland en Groot-Brittannië voor zich dulden. Dat getuigt niet alleen van grootheidswaan. Er hangt ook een vies smaakje van dictatoriale principes aan vast. Kinderen worden gedresseerd om atleten te worden, atleten worden getraind om medailles te winnen. Het doel heiligt de middelen. Niets wordt aan het toeval overgelaten om de toptien te bereiken. Er worden technieken gebruikt die in de vroegere Oostbloklanden niet zouden misstaan hebben. Denken we alleen nog maar aan de "regionale en nationale talentherkennings- en ontwikkelingsprogramma's", dat de toekomstige medaillewinnaars recruteert. Of aan het feit dat het ministerie alleen de olympische sporten zwaar betoelaagt. Wie per ongeluk uitblinkt in een "verkeerde" sport moet zelf zijn boontjes zien te doppen. De eens zo frisse oranje vlaggen ruiken muf. Nederland wint geen medailles, het koopt ze. Het bestelt ze jaren op voorhand al. Het investeert zwaar in atleten, begeleiders, verzorgers, trainers en infrastructuur. Het kost de maatschappij -ook de mensen die niet van sport houden- bergen geld. Daar hoeven wij niet jaloers op te zijn. Laten we gerust ambitieus zijn en proberen om over vier jaar in Londen beter te presteren dan tijdens de voorbije Olympische Spelen. Maar laten we Nederland vooral niet als voorbeeld nemen. Onze jongeren hoeven geen sportmachines te worden, voorgeprogrammeerd om medailles binnen te rijven.
