Wat Filmfestival Open Doek zo interessant maakt, is dat het je blik verruimt en dat het je doet nadenken over De Dingen. En dat hoeven niet noodzakelijk maatschappelijke problemen of filosofische vraagstukken te zijn. Het kunnen evengoed terloopse en gratuite opmerkingen of citaten zijn, die even in je hoofd blijven spoken en je doen afvragen: "Wacht eens efkes, klopt dat wel?"
In "A thousand years of good prayers", een film over een moeilijke dochter-vaderrelatie, meent de dochter te weten waarom haar vader wil dat ze aan kinderen begint. Ze denkt dat hij als grootvader wil goedmaken wat hij als vader tekortkwam. Ze onderbouwt die stelling met een erg opmerkelijke redenering. "Grootouders zijn liever tegenover kinderen dan ouders. Iedereen zou eerst grootouder moeten kunnen worden voor hij ouder wordt. Dat zou de opvoeding van de kinderen ten goede komen."
Ik hou wel van die manke redeneringen, die met haken en ogen aan mekaar hangen, maar die toch niet zo krakkemikkig zijn als ze er op het eerste gezicht uitzien.
|
