De Chinese voetbalsupporters hebben zich vandaag van hun slechtste kant laten zien. Bij een 1-0-achterstand tegen de Belgen kregen ze het al danig op de heupen en toen het 2-0 werd, bolden ze het gewoon met z'n allen af. Op wat officials, vrijwilligers, ordehandhavers en een handvol Belgen na zat er niemand meer in het stadion toen er werd afgefloten. Pffft, luxepaardjes... als Belgische supporters hetzelfde zouden doen, hadden ze de laatste twintig jaar geen voetbalmatch meer uitgekeken.
Het moment van rechtvaardigheid
Pech. Zeker in sportmiddens is het een term waarmee je heel zuinig moet omspringen. "We hebben verloren, maar we hebben veel pech gehad ..." Het kán natuurlijk, maar ik stel me er toch altijd vragen bij. Behalve in het geval van Karin Donckers, de amazone uit Minderhout. Ik ken weinig sportmensen die in hun leven meer tegenslag hebben gekend dan zij. Paardenstallen uitgebrand, paarden in paniek uitgebroken en richting snelweg gevlucht, Olympische paarden doodgereden op E19, dan maar met een onervaren paard naar de Spelen, zware val op de Spelen in Sydney (2000), ruggenwervel gebroken, ... het houdt niet op. Ik heb het genoegen gehad La Donckers een keer of drie te mogen interviewen. Een bijzondere dame. IJzersterk. Steeds in staat om niet aan het verschrikkelijke verleden terug te denken, maar om vooruit te kijken. Ik heb haar het woord pech nooit in de mond horen nemen. Integendeel. "Nog veel geluk gehad", zei ze na haar tuimelpartij in Sydney. "Het had veel erger kunnen zijn". Op dit moment zit Karin Donckers op de Olympische Spelen in Hong Kong, waar de disciplines voor de paardensport worden afgewerkt. Gisteren kwam ze in actie op het onderdeel "dressuur". Met een glansprestatie en een voorlopig tweede plaats tot gevolg. Ik ken niks van paardensport. Ik ken ook niks van paarden. Maar als Karin Donckers rijdt, zit ik voor de tv. Met een bang hartje, want ik kan me moeilijk van de indruk ontdoen dat de pech haar achtervolgt. Bij elke hindernis moet ik mezelf moed in praten om te durven kijken. Je kunt te véél pech gehad hebben in je leven, denk ik dan. Je kunt op een bepaald moment compensatie eisen en een beetje meeval vragen. Nu gaat het lukken. Ik denk dat voor Karin het moment van rechtvaardigheid gekomen is.
08-08-2008
Uitroken, die handel
Dat het slecht gaat met het Belgisch voetbal, hoef ik niet meer te herhalen. We voetballen tegenwoordig even goed als de Congolezen schaatsen of de Nepalezen beachvolleyen. Maar niet getreurd, want tussen twee copieuze zakendiners en vorstelijke reisjes naar Oostenrijk, Zwitserland en China door is het blijkbaar ook de bobo's van de voetbalbond niet ontgaan dat er wat schort aan de prestaties. En er is beterschap in het vooruitzicht, zo wordt beloofd. Twee zeer ingrijpende maatregelen heeft de bond al genomen, lees ik vandaag in de krant. Ten eerste zal de topschutter van de Belgische competitie voortaan geen gouden bal meer, maar een gouden stier op zijn rug mogen dragen. Ten tweede zal de competitie van onze eersteklassers voortaan niet meer Jupiler League, maar Jupiler Pro League genoemd worden. Met de pro van prossers. Wat een blijk van doortastendheid. Het doet me denken aan die madam die bij haar garagist komt. "Ik heb de asbak al eens leeg gemaakt en de zetels gestofzuigd, en nog wil hij niet starten". Wil iemand aub dat complete bondsgespuis eens gaan uitroken in de Houba De Strooperlaan? Dringend? NU?
07-08-2008
Na de lifestyle, nu de mindstyle
Je bent journalist en dus wil je op de hoogte blijven van wat nieuw is in medialand. Je struint naar een perscentrum (zeg nooit krantenwinkel tegen een perscentrum) en je neemt alle boekjes en blaadjes uit de rekken waarvan je nog nooit gehoord hebt. Eén keer om de paar maanden doe ik dat eens. Het grapje kost me altijd rond de 30 euro. Of het de moeite loont? Neen. De buit valt meestal dik tegen. De laatste keer kwam ik thuis met een stuk of zeven magazines. Vijf ervan belandden al snel in de prullenmand. De twee overige wilde ik wel eens van dichterbij bekijken. "Happinez" omschreef zichzelf -hou je vast- als "een tijdschrift voor mensen die geïnteresseerd zijn in zingeving en verdieping in combinatie met een pure, stijlvolle manier van leven". Voor iedereen, dus. Durf van jezelf maar eens beweren dat je niet tot die groep hoort. Het tweede heette "Mind Magazine" en daarop kleefde een sticker "winnaar beste nieuwe tijdschrift 2008". Het heeft als ondertitel "psychologie voor een leuker leven". Daar ga je dus even voor zitten. Tot mijn grote verbazing bleek "Happinez" al aan zijn zesde jaargang bezig te zijn. "Mind Magazine" daarentegen is nog maar een paar maanden oud. Beide tijdschriften worden uitgegeven in Nederland. Beide hebben ook een vrouw als hoofdredacteur, maar dat is toeval, neem ik aan. Opvallend is dat ze zich alletwee omschrijven als een mindstylemagazine. Na de overvloed aan lifestylemagazines is er in Nederland dus blijkbaar een slimmerik geweest die een gat in de markt zag. "Nu iedereen zijn loungemeubelen gekocht heeft en er in de doorsneetuin twee zwembaden liggen, nu de Bentleys en de Lamborghini's mekaar voor de wielen rijden, nu is het tijd voor iets anders. Voor een tegengewicht. Laten we, voor we hol en oppervlakkig genoemd worden, eens een boekje maken ter versterking van de geest en de inwendige mens. Want het verstand wil ook wat. Ik noem het mindstyle". "Hapinez" werd geboren. "Mind Magazine" zou enkele jaren later volgen. Maar hoeveel slimmer word je van het lezen van die boekjes? Hoeveel steken we ervan op? Kunnen we al dat voedsel voor onze mind wel verteren? Tenzij u het verstand heeft van een kleuter, hoeft u zich daar geen zorgen over te maken. Wie in de magazines diepgaande reportages, filosofische bespiegelingen en kritische columns verwacht, komt bedrogen uit. Happinez noch Mind Magazine komt verder dan wat huis-, tuin- en keukenfilosofie. Happinez draait blijkbaar altijd rond een centraal thema en deze zomer is dat "geluid". De artikels die daaraan opgehangen worden zijn bijvoorbeeld "Leren mediteren", "Ontdek je eigen stem", Het bewezen effect van acupunctuur" en "Waarom ontstaan er zo vaak misverstanden?" Mind Magazine heeft het deze maand onder andere over "Je bent zoals je kookt", "Zomerbruin: dé kleur voor je humeur", "Juliëtte had een verslaafde vader" en "Wat zegt een voornaam over een karakter?" En dát wordt dus verkocht onder de noemer "psychologie voor een leuker leven". Jammer. Een gemiste kans, die Nederlandse mindstylemagazines. Want het oorspronkelijke idee lijkt me zeker niet slecht. Welke Vlaamse uitgever steekt zijn nek uit en brengt een betere versie op de markt?
06-08-2008
Beau monde
Veertien dagen heb ik tussen de beau monde gezeten. Nee, ik ben niet op reis geweest. Ik heb gewerkt. Publireportages geschreven voor de betere (lees: duurdere) winkels in de regio. Winkels waar ik voordien nooit een voet had binnen gezet wegens not my cup of tea. Een mens moet zijn grenzen kennen. Bedden van 7.000 euro, op maat gemaakte salons van 35.000 euro, keukenkasten van 3.000 en een beetje, een tuinset van een half jaarloon, een zakhorloge voor de prijs van een limousine, een audio- en videosysteem voor het ronde bedrag van 75.000 euro ... ik heb ze allemaal gezien en in mijn artikels uitvoerig bewierookt. En weet je wat? Het deed verdorie pijn. Al die fantastische spullen die ik nooit zal kunnen betalen... ggrrrrr... Stiekem had ik gedacht dat het me allemaal steenkoud zou laten. Ik had mezelf een stuk nuchterder ingeschat. Op een plastic tuinstoel kun je ook zitten en het uur lees je op je gsm wel af (bij mij is dat trouwens de meest gebruikte functie). Niet dus. Stikjaloers ben ik. Op al die mensen die het wél kunnen betalen. En er niet eens moeite voor hoeven te doen. Journalist en copywriter zijn is best interessant. Af en toe kom je jezelf eens tegen. We zullen het daar maar op houden.
05-08-2008
Drie akkoorden
Hoe word ik waardig ouder, deel 2. Nadat The Sex Pistols toonden hoe het niet moet (zie het bericht "Punk en voetbal") liet Status Quo gisteren op de Lokerse Feesten zien hoe het wél kan. De band bestaat al veertig jaar en op enkele psychedelische sixtiesplaten na heeft de groep alleen maar doodsimpele en rechtlijnige rechttoe-rechtaannummers geschreven. Net zoals duizenden andere bandjes, trouwens. Alleen probeerde Status Quo het nooit te verdoezelen. Integendeel juist, ze bewezen dat goeie rockmuziek geen franjes vandoen heeft. Het leverde hen bergenvol kritiek op van alle muziekrecensenten over heel de wereld. Status Quo goed vinden was -en is- "not done". Al drie decennia lang slikken Francis Rossi en zijn gezelschap met een grote glimlach alle denigrerende opmerkingen over de drieakkoordenrock die ze spelen. Vorig jaar brachten ze een nieuwe cd uit. Ze noemden hem "In search of the fourth chord" en maaiden daarmee het gras voor de voeten van alle criticasters weg. Dát is dus zelfspot waarmee ze voor mijn part 110 jaar oud mogen worden en nog zeventig platen mogen opnemen. Twintig nummers per plaat. Drie akkoorden per nummer. Ik hoop dat ze het vierde nooit vinden. De kans is trouwens klein.
04-08-2008
Meer van hetzelfde
Jean Philip De Tender, de netmanager van Eén, pakt uit met groot nieuws. Dat vindt hij in elk geval zelf en wie ben ik om hem tegen te spreken. Hij kondigt in één klap acht nieuwe programma's aan voor het najaar. Er zit een muziektalkshow bij, een nieuwe fictiereeks en ze gaan een naaktkalender samenstellen (het idee dat elke plaatselijke fanfare al vijf keer heeft uitgewerkt, omdat het meer opbrengt dan een wafelverkoop). Verder is er humor met Stany en Peter (meer van hetzelfde, maar dan anders), een politiereeks "Flikken - Maastricht" (juist ja: meer van hetzelfde, maar dan anders), en voor de rest worden onder meer "Blokken", "De Rode Loper" en "Steracteur sterartiest" in een nieuw kleedje gestoken (nog maar eens: meer van hetzelfde, maar dan anders). Voor de rest blijft FC De Kampioenen, herhaling 749, natuurlijk de grote publiekstrekker... Meer van hetzelfde, maar dan hetzelfde.
