Splitsing B-H-V: Voorpost valt binnen in regionale partijsecretariaten
Omdat het overgrote deel van de Vlaamse partijen heeft aangekondigd de hoogdringendheid van het N-VA-voorstel aangaande de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde niet goed te keuren (wat overigens ook de N-VA lapte met een soortgelijk voorstel dat het Vlaams Belang aan het begin van het politieke werkingsjaar indiende), bracht Voorpost een blitzbezoek aan de lokale hoofdkwartieren van de SP.A, Groen! en de CD&V te Gent.
Voorpost-militanten doken de partijsecretariaten binnen en maakten mits strooibriefjes Belofte maakt schuld / Splitsing ja toegevingen nee duidelijk dat de Vlaamse partijen dringend moeten ophouden met het opvoeren van nummertjes rond de toekomst van Vlaams-Brabant. Die is wel degelijk van hoogdringend belang en verdraagt geen politieke spelletjes, het betalen van welke prijs dan ook aan de Franstaligen, of het meelopen in hun agenda ter zake. Iedere minuut waarin Brussel-Halle-Vilvoorde niet gesplitst is, is immers een minuut waarin de verfransing en verbrusseling aldaar verderschrijdt. En meer dan het respecteren van de Belgische grondwet wat voor belgicistische clubjes als de meeste Vlaamse partijen uiteindelijk geen probleem kan zijn wordt er niet gevraagd.
Om duidelijk te maken dat het Voorpost menens is met zijn eisen, werden de etalages van de partijsecretariaten ook overplakt met affiches, wat eveneens binnenin de secretariaten gebeurde. Ernstige problemen verdienen immers een ernstige aanpak, laat dat ook voor de Vlaamse partijen duidelijk zijn. Zij zijn namelijk de eerste verantwoordelijken voor de verder schrijdende prijsgave van Vlaams grondgebied aan de Franstaligen.
Geen verder uitstel voor de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde!
Voorpost valt binnen in regionale partijsecretariaten
Voorpost aanwezig bij betoging "Een ander jeugd" te Parijs
Zaterdag 23 oktober, een betoging van het Bloc Identitaire, onder de noemer Une autre jeunesse ( Een andere jeugd), trekt onder leiding van het Parijse Projet Apache door de Franse hoofdstad. Een kleine delegatie van Voorpost, uitgenodigd door een in Antwerpen studerend lid van het Bloc Identitaire, is er bij.
Themas van de betoging: Anti-racaille (Anti-tuig), Anti-global / Pro-Local en de noemer waaronder de betoging doorgaat, La jeunesse au pouvoir (De jeugd aan de macht).
Met het eerste thema verzetten de betogers zich tegen het jonge tuig dat, in naam van de hele jeugd, dezer dagen vernielingen aanricht en de gewone burger pest in zijn gevecht tegen de verhoging van de pensioenleeftijd (die daarmee overigens nog steeds een stuk lager ligt dan in de Nederlanden), maar ook tegen het racaille dat zo liefdevol in de armen van het multiculturele Frankrijk wordt opgenomen en daarvoor in ruil vooral regelmatig de voorsteden in vuur en vlam zet, racistisch geïnspireerde aanvallen op de in de steden steeds zeldzamer wordende autochtone jeugd uitvoert, en van Frankrijk eist dat het zich aanpast aan hún cultuur.
Het tweede thema spreekt voor zich: geen globalisering, een onderwerp waarmee ook Voorpost regelmatig bezig is.
Het derde thema, La jeunesse au pouvoir, staat voor de jeugd die zich verzet tegen de geriontocratie (het leiderschap van verstarde, in weinig of niets van elkaar verschillende, ouderen) en vecht voor de eigen cultuur, de eigen gemeenschap (het Bloc Identitaire streeft naar een Frankrijk der volkeren in een Europa der volkeren, waarmee het zich communautair gematigder toont dan wij), tegen de identiteitsloosheid van de steden, en voor het gezin (het Bloc verzet zich tegen abortus). Een betoging waarop voor ons Vlaams-nationalisten qua werkmethode wat te leren viel. Opwarming op de centraal in Parijs gelegen Place Saint-Sulpice. De slogans worden, met ritmisch handgeklap, ingeoefend; de betogers worden van op een volwaardige geluidswagen opgezweept door de organisatoren; identitaire muziek schalt door de luidsprekers; een toespraak door twee jongelui uit Nice maakt duidelijk waarom de betogers hier zijn. Vervolgens, met op kop de geluidswagen en onder voortdurende aanvuring van de organisatoren, een toch van een drietal uur dwars door hartje Parijs naar het Panthéon, een ereplaats voor de Franse helden. Bengaals vuur, rookpotten, knallend vuurwerk, voortdurend door de massa - toch zon vijfhonderd mensen, wat gezien de actuele situatie in Frankrijk (met zijn wegblokkades en benzinepompen waar, als ze open zijn, tientallen wagens staan aan te schuiven) en het verre van makkelijke klimaat voor identitairen, een mooie prestatie is - meegebrulde slogans als Ici, cest Paris, pas lAlgérie (Dit is Parijs, niet Algerije), La jeunesse au pouvoir, la révolution cest ce soir (De jeugd aan de macht, de revolutie is vannacht) of het ook hier bekende Europe, jeunesse, révolution (Europa, jeugd, revolutie), en muziek gaande van moderne identitaire muziek over Madness en The Prodigy, maken er een mooi feest van. Ten slotte een aantal vurige toespraken aan het Panthéon, door de leiders van het Bloc Identitaire en het Projet Apache, dat zich in de Parijse buitenwijken en het Île-de-France inzet voor de eigen jeugd (wat alleen al omwille van het feit dat die niét moet rekenen op allerlei multiculturele subsidies uitermate zinnig is), en verkoop van zelfklevers, affiches, t-hemden en de lambda-vlaggen (waarmee verwezen wordt naar de Spartanen), waarvoor de aanwezigen graag serieus wat geld neerleggen om zo de beweging te steunen.
En nog een pluim op de hoed van de organisatie: de betoging verliep zonder ongeregeldheden en de politie, die grotendeels in burger aanwezig was, moest niet tussenkomen tot na de toespraken aan het Panthéon, waar allochtone voetbalhooligans knokpartijen probeerden uit te lokken met de identitairen. Maar ook daarin toonden de identitairen zich behoorlijk gedisciplineerd: de verschillende delegaties trokken naar hun thuisregios en de Vlamingen van Voorpost trokken na nog een bezoek aan het lokaal van Projet Apache in de buitenwijken terug naar Vlaanderen.
Een aantal interessante contacten en ideeën voor manifestaties rijker en boordevol plannen om een en ander ook in de Nederlanden te implementeren kwamen ze behouden weer aan.
De pot op met de financieringswet: Rudy Demotte ziet het 'voorlopig' niet zitten om een deel van de personenbelasting over te hevelen. Het is namelijk niet eerlijk dat Wallonië de voorbije jaren 72.000 jobs heeft gecreëerd en dat het daarvoor niet beloond zou worden. Dus als ik het goed begrijp moet het nieuwe financieringsmechanisme niet alleen toekomstig goed beleid belonen, het moet ook goed beleid uit het verleden belonen ... tot hoever gaan we terug Rudy? Voorstel van De Wever bestraft Wallonië (redactie.be)
In de nota De Wever staan ook twee zinnetjes over de monarchie. Het eerste verwijst naar de aanbevelingen van het bureau van de Senaat in verband met de koninklijke dotatie. Haalt die zin ook het regeerakkoord, dan houdt dat in dat de koninklijke dotatie voortaan beperkt wordt tot de koning(in), de kroonprins(es) en eventueel de koning vader/moeder.
In de meeste landen met een koningshuis bestaat dat al. De prinsen buiten de kroonprins moeten er werken voor de kost. Is België hier rijp voor? Dat weten we nog zo niet. Het betekent immers dat de kinderen van de koning buiten de kroonprins niet alleen moeten gaan werken, maar dat ze in dat geval zoals alle burgers van dit land mogen gaan en staan waar ze willen en vooral ook mogen zeggen wat ze willen. Met dit laatste hebben we al eens problemen. Prins Filip en prins Laurent werden meermaals op de vingers getikt door onze politici omwille van hun uitspraken. Krijgen ze daarentegen een dotatie, dan kunnen we hen ook vragen om te zwijgen.
De tweede zin gaat over de modernisering van de koninklijke functie. Hier is het de bedoeling om op relatief korte termijn te evolueren naar een protocollaire functie. Een protocollaire koning tekent geen wetten, duidt geen ministers aan, speelt geen rol bij de regeringsvorming. De achterliggende bedoeling is te voorkomen dat prins Filip ooit een rol moet spelen bij een grote politieke crisis zoals we die nu beleven. Het vertrouwen in de kroonprins is immers niet zo groot.
Eerlijk gezegd, we hebben te doen met prins Filip. Zeker, de man is enigszins houterig. En hij deed al een paar uitspraken die hij beter niet had gedaan. Maar wie maakt geen fouten? Een mens leert alleen maar uit zijn fouten. Toen prins Albert zijn broer Boudewijn opvolgde als koning, waren er ook de grootste twijfels. Het is goed gekomen. Omdat de man de functie maakt én de functie de man. Waarom zou dat niet het geval zijn met prins Filip? Bovendien, ook prins Filip zal raadgevers hebben, hij zal er niet alleen voorstaan.
Bovendien is het nog maar de vraag of de koning wel een belangrijke rol speelt bij een regeringsvorming. Zou het ook niet zo zijn dat hij vooral die dingen doet die de politici hem in het oor fluisteren? Elio Di Rupo werd preformateur. Een uitvinding van de koning of werd hem dat aangeraden door Bart De Wever en Elio Di Rupo? Idem dito bij de benoeming van de twee bemiddelaars. De koning of opnieuw het onvermijdelijke duo? De liberalen worden niet geraadpleegd. Omdat de koning het niet wil of omdat Di Rupo dat niet wil?
De voorbije weken waarschuwde Elio Di Rupo meermaals dat hij de verarming van Franstalig België niet zou dulden. Daarmee bewees de PS-voorzitter andermaal dat Wallonië bang is van (meer) eigen verantwoordelijkheid.
De ontbinding van België zal Wallonië niet in de afgrond storten, maar er integendeel voor zorgen dat de Walen het heft in eigen handen nemen. Dat het ook anders kan, bewijst immers het Slowaakse voorbeeld. Nadat de Tsjechen en de Slowaken de boedelscheiding hadden geregeld, ontpopte Slowakije zich in enkele jaren tijd van zwak broertje tot investeringsland. In de nieuwe editie van de Financieel-Economische Commentaren (FEC) leest u hoe de Slowaken hun aanvankelijke zwaktes hebben omgebogen in economische troeven.
Politie pakte sinds begin 2009 165 illegale drugsdealers op . De dienst Vreemdelingenzaken repatrieerde er echter slechts één van naar zijn land van herkomst.
De wijk Antwerpen-Noord blijft kampen met grote drugsproblemen. Dealers drijven duidelijk zichtbaar hun handel in heroïne en cocaïne.(foto).
Ondanks de inspanningen van de politie is het resultaat in de wijk te verwaarlozen. "De dienst Vreemdelingenzaken komt de afspraak niet na om opgepakte illegale drugsdealers uit te wijzen. Zeventig procent van de opgepakte dealers zijn illegalen. Maar sinds begin 2009 is volgens mijn laatste informatie slechts één illegale dealer het land uitgezet!"
Onlangs verscheen in Le Vif/LExpress (15.10.10) een uitgebreid artikel over de verspreiding van de islam in Europa. Het weekblad stelde vast dat in verscheidene West-Europese landen, zoals Oostenrijk, Nederland en recent ook Zweden, nationalistische partijen aan invloed winnen.
Een niet meer dan logisch gevolg van de aanhoudende immigratiestroom richting onze contreien. En terwijl verschillende landen hun immigratiebeleid inmiddels drastisch verstrakt hebben, blijft bij ons het open grenzenbeleid in voege. En dat is zichtbaar in de cijfers: uit een rapport van de Amerikaanse denktank Pew Research Center, blijkt dat België in verhouding het grootste aantal moslims (638.000) huisvest van gans West-Europa. Volgens sommige moslimorganisaties bedraagt dat aantal al 800.000, zelfs meer, voegt Le Vif er nog aan toe.
Met een bevolking die voor 20 procent uit islamieten bestaat, spant Brussel de kroon. De hoofdstad is goed op weg om binnen 20 jaar voor een meerderheid uit moslims te bestaan, aldus Le Vif. Deze tendens manifesteert zich ook in andere steden, dankzij de gezinshereniging. Eén van de gevolgen hiervan is dat initiatieven die de islam bekritiseren, ontmoedigd worden uit angst voor vijandige reacties van jongeren, vervolgt het weekblad, hierbij onder meer verwijzend naar de anti-islamiseringsbetoging van Steden tegen Islamisering en het Vlaams Belang, die in 2007 brutaal uit elkaar werd geslagen door de ordediensten op bevel van PS-burgemeester Thielemans.
Intussen blijft het lakse immigratiebeleid van kracht. De Open VLD en de N-VA, die tot voor kort niet bepaald konden worden betrapt op een kordate houding inzake het immigratiethema, lieten recent uitschijnen dat de Kamercommissie Naturalisaties voorlopig geen nieuwe dossiers meer zou goedkeuren. Die bewering werd echter onmiddellijk tegengesproken door de PS. Indien partijen als de Open VLD en de N-VA écht werk willen maken van een streng immigratiebeleid, keuren ze de wetsvoorstellen van het Vlaams Belang mee goed.
In een normaal land zouden vakbonden de belangen van de werknemers verdedigen - en dus voorstander zijn van hervormingen die alle overheden ertoe verplichten de tering naar de nering te zetten, zodat de verpletterende belastingen kunnen dalen.
Maar zo gaat het natuurlijk in België niet. Zoals onze redacteur Rob Verreycken recent nog aankloeg in zijn boek Welkom in Vakbondistan vormen de bonden in België schatrijke politieke holdings, die maar één doel hebben: elke verandering in België verhinderen en zo de geldstroom naar de eigen kassa op gang houden.
Eerst was er de uitsluiting van VBers, dan was er de campagne in 2007 onder de misleidende slogan 'red de solidariteit' (lees: laat de Vlaamse geldstroom naar de Waalse PS vloeien), dan kwam de dwaze stemoproep van ACV-chef Cortebeeck, gevolgd door de Brusselse vakbondscampagne om het gewest kritiekloos méér Vlaams geld te geven, en nu is er dus de ABVV-campagne tegen de nationalisten. Lees: tegen degenen die de Walen niet meer willen geven wat ze willen, namelijk ons Vlaamse geld. En dus is de ABVV-campagne gewoon een campagne tégen de Vlaamse werknemers.
De argumenten zijn zelfs naar ABVV-normen van een zelden gezien simplisme. Wat dacht u van deze ABVV-grap: Het programma van de nationalisten impliceert minder koopkracht voor de werknemers en de sociale uitkeringsgerechtigden, dus ook minder middelen voor basisconsumptie en om de economie te doen draaien. In werkelijkheid worden in België, met zowat de hoogste belastingen ter wereld, ook zowat de laagste sociale uitkeringen van Europa uitbetaald, waardoor een belangrijk deel van de bevolking in armoede of op de armoedegrens leeft. Alleen Vlaamse onafhankelijkheid geeft ons de middelen in handen, om daaraan iets te doen.
Na de belgicistische oproep van de linkse zogenaamde cultuurdragers en deze ABVV-campagne wordt het opnieuw duidelijk: de laatste linkse verdedigingstroepen van Laken mobiliseren zich. Moge hun nederlaag even snel als roemloos zijn. En o ja, elke Vlaming weet wat hem te doen staat: buitengooien, dat ABVV.
bron>>Rechts ActueelFriday, 22 October 2010 09:02 Rob Verreycken
Op zaterdag 30 oktober wordt in zaal De Schelp van het Vlaams Parlement het lang verwachte boek De Ordelijke Opdeling van België, Zuurstof voor Vlaanderen voorgesteld.
In het boek, waaraan twee jaar studiewerk voorafging, maakt Gerolf Annemans duidelijk hóe België kan barsten. De Ordelijke Opdeling van België gaat geen enkele lastige vraag uit de weg onder meer wat met Brussel? en de verdeling van de staatsschuld komen uitgebreid aan bod en schetst duidelijk met welke rechtsregels en internationale principes rekening moet worden gehouden bij de Vlaamse staatsvorming. Kortom, het boek is een reëel en realistisch Plan B.
Tijdens de boekvoorstelling zullen naast Gerolf Annemans ook co-auteur Steven Utsi en Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers het woord voeren. De voorstelling start om 10.30 uur. Omstreeks 12 uur volgt een receptie met streekbieren.
Heel wat Vlamingen zullen ondertussen de 20 m²-affiches zien hangen waarop het onafhankelijkheidsdenken van het Vlaams Belang geafficheerd wordt.
Het Vlaams Belang merkt immers dat er een bewuste strategie is vanuit Waalse maar ook vanuit de traditionele partijen om de bevolking angst aan te jagen voor dit alternatief voor de Belgische knoeiboel. Daarbij worden dan Joegoslavische toestanden voorgespiegeld terwijl er veel meer voorbeelden zijn van volkeren die in plaats van elkaars tijd en geld te verdoen aan eindeloze twisten de enige juiste conclusie trokken, met name hun eigen weg gaan.
Zelfs de N-VA lijkt niet geneigd om na maanden van praten met de Waalse partijen dit alternatief positief te benaderen. Nog steeds goochelt men met termen als revolutie om dit te brandmerken en verkiest men de moesjawara in Brussel boven de door de kiezer gevraagde duidelijkheid.
Dat maakt dat het Vlaams Belang sinds de jaren 90 de marktleider én ontwikkelaar van het project rond Vlaamse onafhankelijkheid is. Op 30 oktober wordt overigens een verdere stap gezet met de presentatie van 0²- de ordelijke opdeling van België in het Vlaams Parlement door Kamerlid Gerolf Annemans. Een samenvatting in pocketvorm is overigens te krijgen via SMS . (SMS republiek + naam en adres naar 3111 en u ontvangt GRATIS het pocketboek "Republiek Vlaanderen").
Het Vlaams Belang zal er blijven op wijzen dat de Belgische constructie niet alleen fundamenteel verkeerd in elkaar is gezet doorheen de voorbije tientallen jaren maar ook dat een structurele hervorming van dit land niet meer mogelijk is.
Terwijl alles in dit land geblokkeerd is, draait de naturalisatiemolen wél op volle toeren. De Kamercommissie Naturalisaties moest zich vandaag buigen over niet minder dan 15.635 naturalisatie-aanvragen. Vorige week riep het Vlaams Belang de andere Vlaamse partijen die zich de voorbije weken hadden uitgesproken voor strakkere regels inzake immigratie nog op om de Kamercommissie te boycotten, waardoor zij niet rechtsgeldig zou kunnen vergaderen. Aangezien er bij die partijen een hemelsbreed verschil is tussen woorden en daden, kwamen zij vandaag toch opdagen. Volksvertegenwoordigers Hagen Goyvaerts en Filip De Man, die namens het Vlaams Belang in de commissie Naturalisaties zetelen, geven commentaar bij de gebeurtenissen.
Met een stuitende hoogmoed (of is het overmoed?) veegden de Franstalige politici de nota van de koninklijk verduidelijker van tafel. De tekst was amper bezorgd of Di Rupo wist al dat de verfoeilijke Bart De Wever het slecht voor heeft met Wallonië, Brussel én België. Zo, dat weten we dan weer. De kloof tussen noord en zuid is inderdaad méér dan intergalactisch zoals prof. Herman Matthijs het in het duidingsprogramma Terzake gevat verwoordde. Het is duidelijk dat een vergelijk tussen Vlamingen en Franstaligen nu verder weg is dan ooit; dat vergelijk zoeken is zoeken naar de kwadratuur van de cirkel. De VVB stelt vast dat de N-VA in het zoeken naar een eerlijk compromis tot op het eigen tandvlees is gegaan. Méér zelfs: met deze tekst kwam er bloed uit het tandvlees. Een prijs betalen voor B-H-V; onvoorwaardelijk geld pompen in Brussel en stappen zetten naar volwaardige drieledigheid; slechts marginale deeltjes van de sociale zekerheid splitsen ... het zijn slechts enkele voorbeelden uit de nota die voor de VVB ver af liggen van de uitgangspunten van vóór de verkiezingen. Maar zelfs die verregaande tegemoetkomendheid kon niet baten en stootte op een arrogant non. De zaak is zo klaar als een klontje: het Belgische federale consensusmodel werkt niet meer! En nu? De VVB werkt als volwaardige politieke drukkingsgroep voort op basis van volgend uitgangspunt. Via de jongste opiniepeiling van De Standaard en de VRT kon men vaststellen dat ongeveer 20 % van de kiezers in Vlaanderen zweren bij het unitaire België en evenveel zijn voorstanders van een onafhankelijk Vlaanderen. Een groep van ongeveer 20 % vormt een amalgaam van mensen die zeggen niet te weten waar het met dit land naartoe moet, pleiten voor een federale staat met meer centrale bevoegdheden of kiezen voor het huidige federale model. Daartussen zit een groep van zowat 40 % die België niet noodzakelijk weg wil maar toch vooral pleitbezorgers zijn voor méér bevoegdheden naar Vlaanderen. Deze groep zal bepalen welke richting het uit gaat. Het is deze groep waarvan de VVB in de toekomst werk moet maken. Immers, gaan deze mensen zomaar de oekazenpolitiek van Di Rupo en consoorten blijven slikken, gaan ze stoemelings de huidige Belgische impasse blijven ondergaan en zien hoe Vlaanderen ondertussen op sociaal-economisch vlak de noodzakelijke hefbomen moet ontberen? De VVB moet de komende dagen en weken in haar boodschap de nodige degelijke en sluitende argumenten aanbrengen om dit belangrijk segment van de Vlaamse bevolking te overtuigen van het feit dat Vlaanderen pas kan overleven als het de status krijgt van een onafhankelijke Vlaamse natie in het Europa van morgen. Dat is ook een belangrijke taak voor de VVB als politieke drukkingsgroep, naast de waakhond te zijn op het politieke toneel in Vlaanderen. Genoeg gezocht naar het onmogelijk Belgisch compromis dat toch enkel door de Vlamingen wordt betaald. Nu volop de argumenten aanbrengen voor een plan B, of neen, liever voor het volwaardige plan V. Lees daarom Doorbraak, raadpleeg op de computer Tussendoor en Doorbraak-TV (op www.doorbraak.org) en stuur alles als de gesmeerde bliksem door naar kennissen en vrienden die bereid zijn de VVB-argumenten op zijn minst ernstig te overwegen. Doen!!!
Een steeds groter deel van de Vlamingen beseft dat België niet meer te besturen valt. Bijna de helft wil het land onmiddellijk splitsen, zo blijkt uit een internetpeiling van Het Laatste Nieuws waarbij meer dan 53.000 mensen een stem uitbrachten. 28 procent heeft stilaan de buik vol van het politiek
Het Vlaams Belang is niet onder de indruk van de tekst die verduidelijker Bart De Wever vandaag aan de zeven onderhandelende partijen heeft voorgesteld. De Wever zelf noemde op het ogenblik dat hij tijdelijk de stekker uittrok wat op tafel lag een bric-à-brac. Hij is er wel in geslaagd er een veredelde bric-à-brac van te maken, iets wat hij in Vlaanderen misschien wel kan proberen aan de straatstenen kwijt te geraken, maar op cruciale punten nog steeds de toets van de resoluties van het Vlaams Parlement niet kan doorstaan.
In verschillende domeinen blijft de versnippering van de bevoegdheden, die een efficiënt beleid onmogelijk maken, bestaan.
Blijkbaar wordt gefocust op de gedeeltelijke overdracht van de personenbelasting. Die zou in het voorstel 45% van het totaal bedragen. De resoluties van het Vlaams Parlement hadden het over de volledige overheveling van de personenbelasting. Men krijgt de indruk dat hier een rondje handjeklap gespeeld wordt zoals de eerste de beste veehouder dat doet, en waar men dus afklokt op 45%. Dit is niet ernstig.
Aan de federale vennootschapsbelasting wordt haast niet getornd. Er zal enkel worden nagegaan op welke domeinen de deelstaten kortingen kunnen toestaan. Dit staat ver van het pleidooi van Vlaams minister Muyters om de vennootschapsbelasting, als een van dé hefbomen om een gepast sociaal-economisch beleid te voeren, over te hevelen naar de deelstaten.
Inzake de splitsing van B-H-V komt de verduidelijker in elk geval tegemoet aan een aantal Franstalige eisen voor iets dat normaal gezien een gewone administratieve kwestie is. De Franstaligen uit de Zes kunnen nog altijd op Brusselse lijsten stemmen, de omzendbrief-Peeters wordt verkracht en er is een oplossing voor de drie onwillige burgemeesters. Waar is de tijd dat de N-VA in het Vlaams regeerakkoord het principe onverwijld en zonder prijs splitsen in het Vlaams regeerakkoord liet inschrijven. Ook hier zijn we ver van huis.
Pre-informateur di Rupo verklaarde bij het aanvaarden van zijn opdracht dat hij zou pogen het onverzoenlijke te verzoenen. Blijkbaar heeft Bart De Wever dezelfde poging ondernomen. Dat hij daarbij vermeldt dat de tekst niet te nemen of te laten is, zegt op zich voldoende. Dat laat ruimte voor nog meer toegevingen. Dat de Franstalige partijen al negatief gereageerd hebben, spreekt evenzeer boekdelen.
De Wever is als leider van de grootste partij in België - zeer ver gegaan in het negeren van zijn principes om de Franstaligen ter wille te zijn. Met zijn veredelde bric-à-brac-tekst, inclusief de toegevingen inzake B-H-V, zijn de Franstaligen nog niet te bewegen tot enige redelijkheid. Dat komt omdat het onverzoenlijke nu eenmaal niet te verzoenen is. Dat hij nu definitief zijn conclusies trekt.
Oproep tot een Vlaams-republikeinse frontvorming door Bruno Valkeniers!
Open brief aan Bart De Wever
16 oktober 2010
Door -
Bruno Valkeniers
Als we nu eens het bord écht schoon zouden vegen, Bart
Geachte heer De Wever,
Beste Bart,
Ruim vier maanden oud is de Belgische regimecrisis, een hilarische maar ook pijnlijke vertoning waarin men je nu de kepi heeft opgezet van clarificateur, een verduidelijker. Alsof de toestand niet duidelijk genoeg is. Want geef toe: ondanks de vindingrijkheid van het Hof heeft er nooit veel perspectief in de (pre) formatie gezeten, de mislukking stond in de sterren geschreven. Dat ligt aan de complexiteit van de Belgische constructie, dankzij eerdere onderhandelingen uitgewoekerd tot een institutioneel gewrocht dat in Europa zijn gelijke niet kent. Fundamenteel ligt het echter ook aan de verschillende uitgangspunten tussen Vlamingen en Franstaligen: de eersten zijn vooral op zoek naar goed bestuur en nieuwe structuren, de laatsten willen koste wat kost België redden, met de daaraan verbonden voordelen, zeer slim als solidariteitsmechanismen voorgesteld.
De impasse is groter dan ooit, gewoonweg omdat nu de echte motieven pas duidelijk worden: de PS-staat zal nooit dulden dat de Vlaamse melkkoe een eigen stal gaat zoeken, de melk zal altijd via een kunstig buizenstelsel naar het Zuiden vloeien. We hebben bovendien in het verleden onze democratische meerderheid verkwanseld, waardoor we in elke onderhandeling bij voorbaat in een 2-tegen-1-situatie uitkomen, Brussel en Wallonië tegen Vlaanderen. Tenslotte worden rechtmatige en grondwettelijk gewaarborgde principes (zoals onze territoriale eenheid en de splitsing van BHV) op de helling gezet en als pasmunt gebruikt voor nieuwe francofone eisen. Die analyse is in de Vlaamse beweging allang gemeengoed geworden.
Ondertussen zijn de staatsdragende partijen, die België al meer dan anderhalve eeuw in stand houden, van de 13-juni-schok bekomen, en wordt het tegenoffensief voorbereid. De Franstalige pers is al gaan snuffelen in het oorlogsverleden van je familie, maar daar zal het niet bij blijven. De idee wint veld dat er, ondanks piekende peilingen, ook met jullie, caractériels, niet te praten valt en dat men eindelijk weer met redelijke mensen aan tafel moet gaan zitten. Dat moet toch een belletje doen rinkelen: zo werd ook het cordon rond mijn partij opgetrokken. Niet om het vermeende racisme, maar omwille van onze radicale houding tegen het Belgisch establishment: met ons viel dus niet te praten.
In de marge van deze politiek-strategische spelletjes voltrekt zich echter nog iets anders. De Vlamingen beseffen dat ze hun tijd aan het verliezen zijn, en dat de N-VA in de Wetstraat niets zal kopen met haar overwinning. De grondstroom loopt niet naar Brussel, maar van Brussel weg, ze is middelpuntvliedend. De mensen worden het gepalaver beu, ik hoor het elke dag, ik lees het op de blogs. Je hebt nu uiteindelijk zowaar een compromis uit de mouw geschud, terwijl het woord compromis in brede Vlaamse kringen een scheldwoord is geworden, ik verwijs bijvoorbeeld naar de 11-juli-toespraak van Jean-Pierre Rondas (Suïcidale dialoog en rotte compromissen).
Ook geduchte politologen zoals Bart Maddens hebben de slotsom al gemaakt: een compromis-op-zijn-Belgisch krijg je in Vlaanderen aan de straatstenen niet meer verkocht, de publieke opinie is definitief aan het kantelen. Daarom had je ook geen andere keuze dan de teller op nul te zetten of het bord af te vegen. Maar wat, als we dit laatste gezegde eens wat radicaler gaan opvatten: niet alleen het bord schoon vegen, maar ook het klaslokaal verlaten en die oude school, het permanente heropvoedingsinstituut voor Vlamingen, dat België heet, vaarwel zeggen? Is de tijd nu niet gekomen om echt aan iets nieuws te beginnen, een republikeins project voor alle Vlamingen, gebaseerd op vrijheid, échte democratie, rechtvaardigheid, sociale billijkheid en identitair zelfbewustzijn? Een samenleving met een sterk sociaal weefsel, die de in België onbeheersbaar geworden problemen rond migratie, criminaliteit en (on)veiligheid ook echt durft aan te pakken?
Stop dan met de sfinx van de Wetstraat te spelen, beste Bart, en trek de strekker echt uit. Nieuwe onderhandelingen of zelfs nieuwe federale verkiezingen zullen de impasse niet doorbreken. Ga voor een nieuw, jong, zelfstandig Vlaanderen, niet voor een opgelapt Belgisch wrak met een vervalste teller. Daarvoor moeten krachten gebundeld worden. De wig tussen onze beide formaties vormt de levensverzekering van het Belgische status-quo, dat weten ze verdomd goed aan de andere kant. Zoals het Latijns spreekwoord zegt: duobus litigantibus, tertius gaudet,- vrij vertaald: zolang het water tussen N-VA en het VB diep blijft, is het feest bij onze tegenstrevers.
Ik wil je daarom, als voorzitter van het Vlaams Belang, oproepen om bredere einders te verkennen. Samen zouden we, met wederzijds respect voor onze eigenheid, eens vrijmoedig moeten onderzoeken wat ons bindt, met het oog op een Vlaams front dat de ordelijke opdeling van het oude België voorbereidt. Ik weet heel zeker dat de basis, jouw mensen én de onze, daar naar snakken. Want hoe je het ook draait of keert : ooit moeten alle partijen langs Vlaamse kant hun positie bepalen ten aanzien van een Vlaams-republikeins samenwerkingskartel dat, niet bezwaard door domme vetos, ordelijk maar daadkrachtig de opdeling van België en de stichting van de Vlaamse staat kan begeleiden.
Dankzij mijn partij zijn de termen boedelscheiding, ordelijke opdeling, onafhankelijkheidsverklaring en Vlaamse republiek niet langer taboe, maar tot het publiek debat en het mediadiscours gaan behoren. Toch eisen we het monopolie er niet van op, maar zien ze daarentegen als de vertaling van een brede grondstroom in Vlaanderen. Een Belgische coalitie, welke dan ook, met bijbehorende compromissen, wordt met de dag minder relevant. Het gezamenlijk uittekenen van een pad naar Vlaamse natievorming des te meer.
Met de NV-A kun je praten was de slogan van een campagne waarmee je vorig jaar nog uitpakte. Ik parafraseer dat even en zeg: Met ons kun je praten. Hoewel je als Belgische informateur met nagenoeg iedereen hebt gepraat, zijn de enigen die je toen niet hebt geconsulteerd, zeker ook de enigen waarmee je wél kunt praten over jouw eigen ideaal van een vrij en onafhankelijk Vlaanderen. Laat het B-plan een A-plan worden en laten we gezamenlijk de Vlaming een eigen republikeins project aanbieden dat welvaart en welzijn beoogt in een hoog ontwikkelde Europese autonome natie.
En mocht je dan toch blijven kiezen voor het Belgische geknutsel, dan ga het je goed, Bart. Dan ga ik met mijn partij verder de weg waar we elkaar vroeg of laat toch weer zullen tegenkomen. Want de geschiedenis leert dat België weldra geschiedenis is.
Gunk TV toont het debat tussen Filip Dewinter (Vlaams Belang) en Abu Imran (sharia4belgium); Het debat welke overal reeds werd afgelast daar men er geen enkele locatie voor kreeg toegewezen. zie het debat in bijlage>>
Vlaanderen word meer en meer geteisterd door roma. Een bevolkingsgroep die afkomstig is vanuit Indië doch echter enkele eeuwen bleef zwerven in Oost-Europa. Onder deze roma zitten heel wat groepen die leven van diefstal. In bijlage kan je de werkwijze zien hoe die zigeuners hun boodschappen doen.
Gisteren gelachen in de Kamer: de NVA wil geen stemming over BHV, ze willen WdB... verder laten onderhandelen over BHV.
Toegegeven, de entourage van Sa Majesté heeft verbeelding: na drie jaar informateurs, préformateurs, formateurs etc... werd nu een koninklijke clarificateur aangesteld. Hilarisch gewoon. Ook sterk is dat de Zijne Majesteit er in geslaagd is Ward de Bever voor deze taak te lijmen. Deze spruit uit een door-en-door Vlaams nest is nu opdrachthouder van... het Belgisch koningshuis.
Benieuwd wat hij van dat jobke terecht brengt. Wellicht niets, maar op een weekske komt het nu ook niet meer, WdB is al vier maanden (Kamerverkiezingen juni 2010) bezig onze kostbare Vlaamse tijd aan het verliezen. Wat zeg ik: drie jaar bezig (Kamerverkiezingen 2007). Wat zeg ik: zes jaar bezig (verkiezingen 2004 met zijn zogenaamd 'Vlaams kartel').
Die knaap kost ons minstens 6 miljard euro per jaar. En - met zijn medeweten - enige tienduizenden Nouveaux Belges, ook per jaar.
Noot: wat wordt de benaming van de volgende pipo die door de koning wordt aangesteld? Vérificateur? Vidangeur? Poubelleur? Eboueur?
VGC toont totale desinteresse voor Vlaams-Brusselse senioren.
Weerzinwekkend Vlaams bejaardengetto Koekelberg: VGC toont totale desinteresse voor Vlaams-Brusselse senioren. De VGC (Vlaamse Gemeenschap Commissie) weigert interpellatie Vlaams Belang over zorgcentrum Koekelberg te agenderen De plannen voor een Vlaams woonzorgcentrum in de voormalige gebouwen van de KUB in Koekelberg vallen niet in goede aarde bij de Franstaligen. Zowel de burgemeester van Koekelberg (MR), als de PS en Ecolo hebben al hun afkeuring laten blijken.
De burgemeester van Koekelberg zelfs op een nogal grove manier, door te spreken over een weerzinwekkend bejaardengetto.
Het woonzorgproject een meer dan noodzakelijk gegeven in Vlaams Brussel werd door de VGC mee voorbereid. Het hele plan dreigt nu in het water te vallen omdat de burgemeester van Koekelberg de nodige vergunningen wil weigeren, en ook de Brusselse Hoofdstedelijke Regering blijkbaar via het BBP nog roet in het eten kan en wil gooien. Staatssecretaris Kir liet zich alvast in die zin uit. Volgens hem moeten er sociale woningen en crèches komen. Kortom: zaken die de gemeente wel nodig heeft. Ze stellen dus dat de gemeente geen nood heeft aan Vlaamse bejaardenzorg, waarbij de ware motieven voor het Franstalig verzet meteen duidelijk zijn: de Vlamingen verder uit Brussel wegpesten.
Omdat deze problematiek van primordiaal belang is voor de Brusselse Vlamingen, diende het Vlaams Belang hierover een interpellatieverzoek in voor de plenaire vergadering van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Opvallend: Vlaams Belang was de enige partij die hierover wou interpelleren. Voor de andere Vlaams-Brusselse partijen zijn onze senioren blijkbaar van generlei waarde meer. Of zien zij geen graten in deze geciviliseerde vorm van etnische zuivering, door het wegpesten van de Vlamingen uit hun eigen stad?
Het Uitgebreid Bureau van de VGC weigerde categoriek om de interpellatie hieromtrent te agenderen voor de plenaire vergadering van volgende week. Vlaams Belang vindt zulks totaal onaanvaardbaar. Meer en meer gedraagt de VGC zich in Brussel als een bestuursniveau voor alle mogelijke bevolkingsgroepen in Brussel, behalve de Brusselse Vlamingen zelf. De toekomst van onze Vlaams-Brusselse senioren - nochtans een niet onbelangrijk deel van de Brusselse Vlamingen en hun recht op verzorging in eigen taal, zijn voor CD&V, VLD, NVA, Groen en SPa blijkbaar niet eens een ernstig debat meer waard.
Vlaams Belang laat het hier echter niet bij. Tijdens de beleidsverklaring van het VGC-college volgende week zal fractievoorzitter Dominiek Lootens uitgebreid tussen komen over de ronduit schandalige houding van Pivin en de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, en de laffe ongeïnteresseerde houding van de VGC ter zake.
Politie pakte sinds begin 2009 165 illegale drugsdealers op . De dienst Vreemdelingenzaken repatrieerde er echter slechts één van naar zijn land van herkomst.
In een normaal land zouden vakbonden de belangen van de werknemers verdedigen - en dus voorstander zijn van hervormingen die alle overheden ertoe verplichten de tering naar de nering te zetten, zodat de verpletterende belastingen kunnen dalen.
