23.09.2010 15.22u - Als het over immigratie en asiel gaat, weet men bij de N-VA niet welke richting men uitwil, zo werd deze week opnieuw pijnlijk duidelijk. In eigen land haalde een illegale Irakees de media: die mocht door ons land niet uitgewezen worden naar Irak, omdat het daar 'gevaarlijk' is en uitwijzing volgens de Europese regels niet mag. N-VA-Kamerlid Theo Francken verklaarde daarop in De Standaard dat men de Europese regels gewoon moest negeren en dat de man toch teruggestuurd moest worden.
Heel anders klinkt het bij de N-VA-vertegenwoordiging in het Europees Parlement, waar de hierboven aangehaalde regels worden gestemd. Deze week stemde het parlement over een terugnameovereenkomst met Pakistan, waardoor illegale Pakistanen teruggestuurd kunnen worden. Een meerderheid van de parlementsleden vanzelfsprekend ook de twee Europarlementsleden van het Vlaams Belang keurde het voorstel goed. De extreem-linkse fractie van Groen en EVA daarentegen, waarin ook de N-VA zetelt, keurde de overeenkomst niet goed omdat het in Pakistan gevaarlijk zou zijn. Inzake asiel en immigratie is de N-VA dus een windhaantje dat naar alle richtingen draait. Met zijn consequent pleidooi voor gesloten opvangcentra en een verplichte terugkeer van illegale en criminele vreemdelingen spreekt het Vlaams Belang in Vlaanderen én Europa dezelfde taal.
Door: Eva Ludemann Gepubliceerd: maandag 20 september 2010 00:40 Update: maandag 20 september 2010 06:52
Trendprofeet Gerald Celente maakt voor De Pers een tijdreis naar 2012, het jaar waarin de haat tegen moslims in Europa culmineert in grootschalige etnische zuiveringen.
Moslims in Europa, pak je koffers en vlucht. Je bent niet veilig meer! De etnische zuiveringen gaan beginnen, de enkele jaren geleden nog onvoorstelbare verdrijving van miljoenen mensen. Ik zei het twintig jaar geleden al: de historie van Europa is onze nabije toekomst en dit keer zal volgens het volk de moslim de oorzaak van álle problemen zijn. Van werkloosheid en misdaad tot rondslingerend vuil.
Moslims zouden de westerse staat en cultuur willen vernietigen, klonk het. Nu zijn deze morele kwesties in vrijwel alle Europese landen de drijfveren van de binnen- en buitenlandse politiek geworden. Zweden, Denemarken, Duitsland, Nederland, Vlaanderen, Wallonië, Frankrijk, Spanje, Italië, Zwitserland; de islamhaat is nu niet meer te stuiten.
De opkomst ervan ging gepaard met een voortwoekerende recessie en vervolgens met de teloorgang van de democratie. Nieuw-rechts georiënteerde, populistische regeringen gingen twee rechtssystemen hanteren: één voor de autochtone bevolking, met rechten en één voor de allochtonen, met verboden. Het begon in de herfst van 2010 toen in Frankrijk een boerkaverbod werd aangenomen. Andere landen volgden snel, met overweldigende instemming van niet-moslims.
Alleen de kosmopolitische elites waren tegen, maar van die oude machthebbers trok vrijwel niemand zich nog wat aan. Zij hadden zichzelf ongeloofwaardig gemaakt, door eindeloos de klachten van gewone mensen te negeren. Zelfs toen dat zich massaal schaarde achter de nieuwe, sterke mannen bleven ze arrogant en onbereikbaar, ze weigerden toe te geven dat waar ze in geloofden, niet bewaarheid was geworden.
Ze weigerden antwoord te geven op de vraag: wat kosten immigranten? Dat was geen rare vraag. Hoe weet een land of het nog meer immigranten kan absorberen als het niet kan inschatten of er genoeg geld is om voor het eigen volk te zorgen? Dat kan mijn land niet, riepen nieuwe leiders overal. En: Bekijk het maar met de regels van de EU, die veel te veel macht heeft gekregen. We moeten weer zelf het heft in handen nemen, zelf bepalen waaraan we ons geld besteden en wie er in ons land mag wonen.
Dát was wat de mensen wilden horen, eindelijk kwam een politicus weer voor hén op in plaats van alleen zijn eigen positie veilig te stellen. Die hen serieus nam, die snapte dat hun land niet meer hetzelfde was als voorheen, die hen van de oude politieke kliek én de immigranten zou verlossen.
Het gaat hier niet ontsporen, wij zijn rechtsstaten, zeiden de Nederlanders, de Denen, de Fransen en de anderen. De geschiedenis herhaalt zich niet, doe niet zo idioot. Ze lachten me uit, net als toen ik de val van de Muur en de hypotheekcrisis voorspelde. Wat kan ik nu zeggen? Eigenlijk maar één ding: I told you so.
22.09.2010 11.22u - Sinds enkele weken loopt politiek-correct Europa storm tegen het Franse Roma-beleid. Nochtans is dat beleid niet meer dan logisch: om de veiligheid van zijn burgers en de wetten van het land te beschermen, wijst de Franse overheid illegalen uit - vrijwillig als dat kan, gedwongen als dat moet. Ondertussen heeft ook de Duitse regering aangekondigd de komende jaren werk te zullen maken van de terugkeer van zon 10.000 Roma-zigeuners naar Kosovo, terwijl ook Nederlandse christendemocraten in dezelfde richting beginnen te denken.
In de Commissie Mensenrechten van het Europese parlement heerst evenwel een enorme politiek-correcte consensus wanneer het over de Roma gaat en zijn dissidente stemmen niet bepaald gewenst. Dat mochten Philip Claeys (Vlaams Belang) en Daniël Van der Stoep (Partij voor de Vrijheid) aan den lijve ondervinden. Bij een eerste bespreking kregen Claeys en Van der Stoep welgeteld één minuut om hun standpunt toe te lichten. Bij een tweede vergadering, gisteren, met de Europese Commissaris Reding - die Frankrijk van nazi-beleid tegen de Roma's beschuldigde en zich daarvoor moest verontschuldigen ging men nog een stapje verder en werd beide parlementsleden gewoon de toegang tot de commissiezaal ontzegd. Concreet betekent dit dat in het Europees Parlement Europese Parlementsleden geen vergadering mochten bijwonen met een Europees commissaris. Een originele opvatting over parlementaire democratie is dat. Wordt in ieder geval vervolgd.
âAls ze dit uitzenden staat het land op z'n kop'
De speelplaats stond die avond bomvol. Op het binnenplein hadden zich zo'n vijftig mensen verzameld. Het was niet duidelijk wie tot de school behoorde, wie ouder was en wie naar de school was gekomen om keet te schoppen.
Tijdens mijn speech vertelde ik dat ik in Jeruzalem de Al-Aqsamoskee had bezocht en daar, uit respect voor de islam, mijn schoenen had uitgetrokken en een sluier had aangedaan.
Toen ontplofte de speelplaats. Ik had blijkbaar op heel gevoelige tenen getrapt. Ik wilde vertellen over wederkerigheid, maar ik heb mijn zin niet kunnen afmaken. Er werd geroepen, gegild
Ik heb nadien mijn verhaal wel kunnen afronden om dan het woord te geven aan imam Taouil.
Tot mijn allergrootste verbazing kwam hij onze afspraak van enkele uren daarvoor niet na, maar begon hij de kinderen op de speelplaats op te ruien.
Hij riep de leerlingen op niet langer naar de athenea van Antwerpen en Hoboken te gaan zolang het hoofddoekenverbod van kracht is'. De islam is aan expansie toe. Men is bang van ons. Dit is de wil van Allah.'
Waarop de hele speelplaats de takbir begon te scanderen: Allahu akhbar. Ik zag de monden van de journalisten openvallen. Precies omdat ze dat moment hebben meegemaakt, is de pers me altijd erg gunstig gebleven. Zij hebben ter plaatse kunnen ervaren waarom ik die beslissing heb genomen. Na Taouil kwamen er nog wat extremisten de boel opruien en Koranverzen reciteren.
Als ze deze beelden straks uitzenden, staat Vlaanderen op z'n kop, dacht ik. Het pleit voor de verantwoordelijkheidszin van de pers dat ze dat niet gedaan heeft.
Na de speeches zijn enkele progressieve moslims gaan praten met journalisten om hen te smeken de beelden niet uit te zenden. Wat zal men anders van ons denken?'
Er zijn moslims wenend naar mij gekomen om zich te verontschuldigen. Excuseer mevrouw, maar dit zijn wij niet.'
Fragment uit het boek Een tip van de sluier', door Karin Heremans, Uitgeverij Houtekiet, 159 blz., 16,50 euro.
De cdH-burgemeesters van Charleroi en Namen, Jean-Jacques Viseur en Jacques Etienne hebben beiden in hun toespraak naar aanleiding van de Waalse feestdag opgeroepen tot meer Waalse zelfstandigheid, of toch om er niet bang van te zijn. Joëlle Milquet haastte zich na beide uitspraken om te beklemtonen dat ze in eigen naam spraken.
Waalse burgemeesters over meer Wallonië
Jean-Jacques Viseur beet de spits af met de uitspraak "Meer dan ooit zijn de woorden die Destrée bijna een eeuw geleden uitsprak aan de orde: 'Sire, er zijn geen Belgen meer'". Viseur zei dat "Vlaanderen in de richting van een vorm van onafhankelijkheid vaart die het vroeg of laat zal bereiken". "De uitdrukking van onze gehechtheid aan een België dat steeds meer op een lege schelp lijkt, zal daar niets aan veranderen", voegde hij eraan toe.
Viseur stelde voorts dat "Wallonië de kaart van een Waals nationalisme moet durven trekken". En hij vervolgde "Het is aan ons om het initiatief te nemen voor dat open nationalisme, zonder complexen, met de passie van de innovatie, maar ook met een sterke sociale cohesie rond een model van solidaire ontwikkeling".
Jacques Etienne, de burgemeester van Namen, riep de Walen in zijn toespraak op om niet bang te zijn om hun eigen lot in handen te nemen. "Als de splitsing van België in de sterren geschreven staat (...), dan is dat niet het einde van de wereld", sprak Etienne. "Zonder een splitsing te willen, moeten we er ons toch op voorbereiden. Scherpzinnigheid is niet hetzelfde als lijdzaamheid. Toegeven dat een scheiding mogelijk is, kan een huwelijk redden."
De Naamse burgemeester betreurde dat de eerdere uitspraken rond het einde van België door Franstalige politici, onder meer PS-vicepremier Laurette Onkelinx, zo'n grote polemiek hebben veroorzaakt. "Wallonië is de mooie naam van een mooi land, een inspiratiebron voor kunstenaars. We hebben het recht om het te dragen als een vlag, om het te koesteren als een vaderland, zonder bij te dragen aan onheuse allegaartjes, aan het desastreuze nationalisme dat een schande is voor de menselijkheid."
De cdH haastte zich om afstand te nemen van de burgemeesters. Ze zeggen misschien wat ze horen bij de man in de straat, maar het is niet de partijlijn van de cdH.
Commentaar
We kunnen blij zijn dat Viseur ook het open nationalisme heeft ontdekt. Hij kan het in Vlaanderen komen leren ontdekken. Aan de peilingen te zien zou de cdH misschien wel eens meer mogen luisteren naar de man in de straat. Of de analyse lezen waarom het Nederlandse CDA ten onder is geraakt: vervreemd van de gewone man. Te veel vervreemd van het volk door enkel te luisteren naar professionele raadgevers.
Alleszins blijkt dat de geesten in Wallonië rijpen, ook daar woordt onafhankelijkheid stilaan bespreekbaar.
Een man van wie de familie behoorde tot de Duitse aristocratie was voor WO2 eigenaar van verschillende grote landgoederen en fabrieken. Hem werd gevraagd hoeveel Duitsers echte nazi's waren, en zijn antwoord kan u helpen om uw houding tegenover fanatisme te bepalen.
"Heel weinig mensen waren echte nazi's" zei hij, "maar heel veel Duitsers waren blij met de terugkeer van de Duitse fierheid, en nog veel meer hadden het veel te druk om er ernstig over na te denken. Ik was een van diegenen die dacht dat de Nazi's niet meer dan een bende gekken was. En voordat wij er erg in hadden waren zij baas over ons en was het einde van mijn wereld gekomen. Mijn familie verloor alles, ik belandde in een concentratiekamp en de geallieerden vernietigden mijn fabrieken."
Vandaag blijven experts ons maar de oren van het hoofd zagen met de boodschap dat de islam een godsdienst van vrede is, en dat de grote meerderheid van moslims alleen maar vragen om in vrede te kunnen leven. Alhoewel deze ongenuanceerde bewering misschien wel waar is, is ze totaal irrelevant. Het is slechts meningsloze dons, bedoeld om ons een goed gevoel te geven en om het spook van de -in de naam van islam- wereldwijd oprukkende fanatici te verdoezelen.
Het zijn inderdaad de fanatici die oprukken. Het zijn de fanatici die betrokken zijn in alle 50 open oorlogen die momenteel woeden op deze planeet. Het zijn de fanatici die in Afrika systematisch christenen en ganse volksstammen afslachten en het continent in een islamitische vloedgolf overspoelen. Het zijn de fanatici die bommen leggen, mensen voor het oog van camera's onthoofden en eremoorden plegen. Het zijn de fanatici die de ene moskee na de andere overnemen. Het zijn de fanatici die met zelotische ijver het stenigen van verkrachte vrouwen en homoseksuelen verspreiden. De harde waarheid is dat de "vredelievende en stille meerderheid" geïntimideerd is en zwijgt.
Communistisch Rusland was vol van Russen die ook slechts in vrede wilden leven, maar toch zijn de Russische communisten verantwoordelijk voor de moord op 20 miljoen mensen. De vredelievende meerderheid was van nul en generlei tel. De grote massa van de enorme Chinese bevolking was ook vredelievend, maar de Chinese communisten zijn er toch in geslaagd om een duizelingwekkende 70 miljoen mensen om te brengen. De gemiddelde Japanner van voor WO2 was geen op oorlog kickende sadist. Maar Japan moordde en slachtte wel zijn weg door Zuid-Oost Azië in een bloedige orgie waarbij 12 miljoen Chinezen het leven lieten. De meesten stierven door het zwaard, de schop en de bajonet. En wie kan de slachtpartijen in Rwanda vergeten? Zou men niet kunnen zeggen dat de grote meerderheid van de Rwandezen "vredelievend" was?
De lessen uit de geschiedenis zijn heel dikwijls ongelooflijk eenvoudig, op het botte af, maar ondanks al ons redeneervermogen missen wij maar al te dikwijls de meest in het oog springende waarheid: Vredelievende moslims zijn irrelevant geworden door hun zwijgen. Vredelievende moslims worden onze vijanden als ze de kiezen op elkaar blijven houden, want net zoals mijn vriend uit Duitsland zullen ze op een goede morgen ontwaken om vast te stellen dat de fanatici de zaak hebben overgenomen, en dat het einde van hun wereld begonnen is. Vredelievende Duitsers, Japanners, Chinezen, Russen, Rwandezen, Serviërs, Afghanen, Irakezen, Palestijnen, Somali's, Nigerianen, Algerijnen en vele anderen zijn gestorven omdat de vredelievende meerderheid haar mond niet open heeft gedaan tot het te laat was. En wij, die deze ontwikkeling voor onze ogen zien gebeuren, moeten meer aandacht schenken aan de enige groep die echt meetelt: de fanatici want zij zijn het die onze manier van leven bedreigen.
En tot slot, en met het risico van beledigend over te komen, iedereen die twijfels heeft over de ernst van de toestand draagt bij tot de algemene passiviteit en laat het probleem alleen maar groeien. Draag bij tot de bewustwording en vertel dit alles verder en laat ons hopen dat duizenden over de ganse wereld dit zullen horen, erover zullen nadenken en het weer zullen verder vertellen.
21.09.2010 15.52u - Precies een jaar geleden stond het hoofddoekendebat volop in de actualiteit. Aanleiding daarvoor was het verbod op het dragen van politieke en religieuze symbolen waaronder ook de hoofddoek dat twee Antwerpse athenea eerder hadden uitgevaardigd. De maatregel deed binnen de moslimgemeenschap, die ondertussen gewend is op haar wenken te worden bediend, heel wat stof opwaaien.
De betrokken schooldirecties waren bij hun beslissing nochtans niet over één nacht ijs gegaan. Karin Heremans, de fel belaagde directrice van het Antwerpse atheneum, sprak van een noodzakelijke maatregel omdat de school als gevolg van een verkeerd begrepen tolerantie een moslimschool dreigde te worden. Heremans, die niet zonder reden zegde te spreken en te handelen vanuit de praktijk, voegde eraan toe dat het hier geen zuiver vestimentaire of religieuze aangelegenheid betrof: De hoofddoekenproblematiek is veel ernstiger dan je op het eerste zicht zou vermoeden. ( ) De hoofddoek is steeds meer een politiek symbool geworden, niet religieus. Het is steeds meer de uiting van een groep mensen die zich afzetten tegen de rest van de samenleving (De Standaard, 06.09.2009).
Een jaar na datum blijft Heremans nog steeds voluit achter haar beslissing staan om de hoofddoek te verbieden. De school heeft geen leerlingen verloren, wel integendeel. Het enige verschil is dat de helft van de jongeren die zich dit jaar inschrijven niet-moslims zijn, tegenover tachtig procent vorig jaar. De rust op de school in ondertussen weergekeerd en, zo voegt Heremans eraan toe, we hebben veel toestanden achter ons gelaten: In de periode voor het verbod waren er meisjes die niet mee mochten op studiereis. Of die begonnen te gillen als er een man in de buurt kwam tijdens de turnles.
Dat het niet gaat om een onschuldig lapje stof, werd overigens bevestigd door de doldrieste manier waarop op de beslissing van de twee Antwerpse athenea werd gereageerd. In haar boek Een tip van de sluier, dat dezer dagen in de winkelrekken ligt, beschrijft Heremans hoe de speelplaats van het atheneum Allahu akhbar begon te scanderen. Ik zag de monden van de journalisten openvallen, die meteen ter plaatse konden ervaren waarom zij een dergelijk verbod uitvaardigde. Als ze deze beelden straks uitzenden, staat Vlaanderen op zn kop, zo dacht Heremans toen niet zonder reden. We beschouwen het dan ook als een valse noot dat de moedige schooldirectrice het feit dat de pers besliste om deze feiten te verzwijgen, prijst als verantwoordelijkheidszin. Voor dit soort nieuwsmanipulatie zijn de woorden desinformatie of zelfcensuur immers eerder op hun plaats.
Wat ooit een leuke kanaalgemeente was op de grens met Nederland is vandaag de dag aardig op weg om, in navolging van onze hoofdstad, een nieuw soort Bronx te worden. Inderdaad, het gaat allesbehalve goed met Zelzate. Al willen de heren en dames die zich nestelen in het pluche van de zelfverklaarde politieke correctheid dat niet geweten hebben. Of hoe macht eens te meer doof, blind en stom maakt.
Een jaar geleden al waarschuwde het VB Zelzate voor de snel toenemende onveiligheid en escalerende criminaliteit in de grensgemeente. Een groep jongeren, waaronder diverse allochtonen, verzuurde toen al geruime tijd de sfeer in de kanaalgemeente. De gesettelde meerderheid had er geen oren naar. De resem diefstallen, inbraken, vandalismefeiten, intimidaties en aanstootgevend gedrag bleef dus gewoon voortduren. Tot de lont in het kruitvat sloeg, en deze probleemjongeren een ware raid uitvoerden op een chirofuif en daarbij verschillende fuivende jongeren toetakelden met ijzeren staven en knuppels. Mede onder druk van de pers besloot de meerderheid uiteindelijk om maatregelen te treffen: er werd verscherpt politietoezicht voorzien op fuiven en nachtwinkels. Vijf van de herrieschoppers kregen bovendien een fuifverbod.
Een jaar later blijkt dat de maatregelen vooral op papier werden geconcretiseerd en dat de probleemjongeren lustig verder hun gang gaan. Nog steeds zijn er diefstallen, inbraken, gewelddelicten, vandalenfeiten, gevallen van steaming en belaging van argeloze burgers. Het is bij de Zelzatenaars algemeen geweten dat de omgeving van het Busplein beter wordt gemeden. En das heel vervelend, als je weet dat zich daar de haltes bevinden van diverse busverbindingen van het openbaar vervoer. Helaas resideren ook heel wat van die probleemjongeren er.
Ondertussen gaat het met het veiligheidsgevoel in Zelzate gestaag bergaf. Langsom meer burgers die het slachtoffer worden van diefstallen of agressiefeiten durven geen aangifte meer te doen, uit schrik voor represailles achteraf. De pers op haar beurt eet uit de hand van de politieke meerderheid, en zwijgt de feiten dus liever dood uit schrik geen beleidsprimeurs meer te krijgen. En zo zakt die ooit zo aangename kanaalgemeente alsmaar verder weg in een poel van criminaliteit en een verregaand gedoogbeleid.
Hoop op verbetering hoeft voorlopig niet te worden verwacht, want er dient zich een nieuw probleem aan dat de zaken nog meer op de spits drijft. Als een gevolg van de verregaande immigratiegolf in Zelzate al dan niet legaal- dreigt de huidige problematiek immers nog meer te escaleren. Langsom meer nieuwkomers van uiterst diverse afkomst, godsdienst, taal en levenswijze vestigen zich immers in Zelzate. En dat blijkt allerminst bevorderlijk voor de reeds explosieve situatie. Enerzijds troepen deze immigranten steeds vaker samen en dreigen er gettos te ontstaan, wat voor een groeiend gevoel van onveiligheid zorgt bij de andere burgers. Anderzijds blijken er veel onderlinge spanningen en botsingen te heersen onder deze nieuwkomers van diverse pluimage. Bovendien krijgen deze vreemdelingen ook nog eens allerhande comfortprivileges toegekend, waardoor de minderbegoede autochtone Zelzatenaars in de kou blijven staan letterlijk. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, beginnen ze nu ook hun eisen te stellen. Met hun roep om een Zelzaatse moskee als luidste eis.
Het heeft er duidelijk alle schijn van dat de eens zo aangename kanaalgemeente aardig op weg is om een miniversie te worden van onze snel verloederende hoofdstad waar migranten en criminelen de plak zwaaien. Hoelang nog voor ook in Zelzate de eerste gewonden en misschien zelfs doden vallen als een gevolg van rassenrellen, afrekeningen of andere zwaarwichtige feiten waarbij de kogels om de oren fluiten en er met de regelmaat van een klok messteken worden uitgedeeld? Hoelang nog, vooraleer Zelzate de nieuwe Bronx wordt? Als de huidige meerderheid blind en doof blijft voor alles wat er nu reeds grondig foutloopt, dan is de Zelzaatse Bronx beslist niet ver meer af. Wees ervan overtuigd: de Zelzatenaren hebben alle reden om ongerust te zijn
Op 19 september 2010 trok de betoging van het TaalAktieKomitee (TAK° doorheen Wezembeek-Oppem. Ook op de websteks van de kranten kan men amper enige verwijzing vinden, een enkele uitzondering niet gelaten.
Ondanks het feit dat er meer dan duizend betogers doorheen Wezembeek-Oppem trok, werd deze betoging doodgezwegen in de middagjournaals in de klassieke media. RechtsActueel brengt echter wel verslag uit.
Rond half 12 vertrok de betoging aan de Afrit van Wezembeek-Oppem. De deelnemers waren bij aankomst al getrakteerd op het zicht van een grote politiemacht. Oproerpolitie, overvalwagens, een arrestantenbus en een waterkanon gaven present. Tijdens de betoging zelf werd deze collectie politiemateriaal nog eens aangevuld door de politiehelikopter.
De betoging zelf ging zonder enig probleem door de straten van Wezembeek-Oppem en onderweg voerde het TAK ook actie. Zo overplakten zij de tweetalige straatborden, waarbij zij het Franstalige gedeelte overplakten. Dit om het Vlaamse karakter van de gemeente nog eens in het licht te zetten. Voor een gelijkaardige actie, waarbij Franstalige opschriften werden gevandaliseerd, zijn een tijd geleden twee Voorposters nog 24 uur vastgehouden, onderworpen aan huiszoekingen en momenteel in afwachting van hun rechtzaak. Al heeft dit niet direct iets te maken met deze betoging, RechtsActueel wenst toch nog eens op te roepen om deze mensen te steunen via deze schakel.
Bij RechtsActueel keken we dan ook aangenaam op om te zien dat meerdere mensen de affiche die op onze webstek stond, was afgedrukt door meerdere mensen. Nog leuker was om te zien dat toen de een franskiljons nest voorbijkwam een betoger deze affiche bevestigde aan de ruitenwisser van deze auto. Een woedende franskiljon later was de affiche verwijderd, maar het doet ons deugd om een kleine bijdrage te hebben geleverd bij het bloed onder de nagels te halen van cultuurimperialisten.
Ook zeker vermeldenswaardig is het ludieke "Waalse kieken" en het spandoek "Frans verderf, van ons erf!" dat Voorpost met zich meedroeg. Uiteindelijk werd de betoging ontboden om iets na half 2, waarna de aanwezigen nog even te plaatse bleven om te wachten op het busvervoer. Mensen die met de auto kwamen, druppelden langzaam weg en uiteindelijk volgden ook de bussen. Een geslaagde betoging en hopelijk slechts een opwarmer voor komende acties!
Volgens het Vlaams minderhedencentrum heeft het stadsbestuur van Eeklo plannen om op de begraafplaats van Eeklo centrum een perk te voorzien waar moslims kunnen worden begraven.
Een apart perceel zal voorbehouden worden aan de belijders van de islamitische godsdienst, waarbij de overledenen in de richting van Mekka worden begraven. Officieel zogezegd om het samenleven van de verschillende gemeenschappen te bevorderen. Integratie wordt echter niet gerealiseerd door toe te geven op enkele grondbeginselen van onze samenleving. Zo heeft iedereen recht op godsdienstvrijheid, maar moet het overheidsoptreden voor iedereen, ongeacht het geloof, hetzelfde zijn! En dat is nu juist het probleem want dat is in strijd met de kern van de islamitische overtuiging die wil dat de overheid aan moslims een eigen statuut geeft dat verschillend is van dat van de niet-moslims. Zo een aparte regeling raakt evenwel aan de essentie van onze staatsinrichting en zullen wij dus nooit toelaten. Waarom moet er in Eeklo überhaupt plots voorzien worden in een aparte begraafplaats voor moslims? Klaarblijkelijk willen moslims niet begraven liggen tussen ongelovigen. De wens om gescheiden begraven te worden, kan alleen maar gezien worden als het zoveelste voorbeeld dat moslims geen deel willen uitmaken van de Vlaamse samenleving. Een aparte moslimbegraafplaats creëert niet alleen een macabere vorm van apartheid binnen de kerkhofmuren, maar is meteen ook weer een uiting van de sluipende islamisering van onze samenleving, hoe surreëel dit in een kleinstad als Eeklo voorlopig nog mag klinken.
Tentijde van 11 september was Geert Wilders niet langer enkel een vooraanstaand politicus in Nederland, maar genoot hij volop aandacht van de internationale media. De reden; zijn toespraak op Ground Zero te New York, bij een demonstratie tegen de bouw van een islamitisch centrum. Op TV5monde werd hij omschreven als baas van een Hollandse extreemrechtse partij, door de New York Times, als voorman van een anti-islam en anti-immigratie partij.
Wilders was uiteraard niet in Manhattan om de inwoners erop te wijzen dat het ooit Nieuw-Amsterdam had geheten en dat er daarom een Nederlands-Amerikaanse verbintenis zou zijn, al haalde hij nog wel even aan dat New York geworteld zou zijn in de Nederlandse tolerantie. Maar nee, Wilders kwam er om de New Yorkers te waarschuwen voor de islam en zich uit te spreken tegen de bouw van een islamitisch gebouw aldaar. Een dergelijke actie komt zeker niet als een verrassing, want het staat min of meer omschreven in het verkiezingsprogramma 2010 van zijn Partij voor de Vrijheid, namelijk de Strijd tegen islam moet het kernpunt van ons buitenlands beleid worden.
Korte historie Wilders
In 1990 begint Wilders bij de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD) als beleidsmedewerker sociale zaken en sociaaleconomisch beleid. Evenals is hij inzetbaar als tekst- en toesprakenschrijver voor Tweede Kamerleden van de VVD. In zijn vorige baan was hij wettechnische medewerker van de sociale verzekeringsraad, vandaar dat zijn kennis op de voorgaande terreinen voor de VVD te gebruiken was. Daarnaast werkt hij op het internationaal secretariaat van de VVD, dat zich in die tijd vooral bezighoud met de ontwikkelingen in Oost-Europa. Ook geen rare keuze, omdat hij getrouwd is met een Hongaarse vrouw en zich in het verleden bezighield met situatie van Hongaarse minderheden in Oost-Europa.
In de jaren negentig wordt hij gerekend tot de groep rondom Frits Bolkestein, die zich aan de rechterkant van de VVD bevinden. Hij ontmoet Bolkestein tijdens zijn sollicitatiegesprek als beleidsmedewerker bij de fractie en ze blijken het één en ander overeenkomstig te hebben; een hekel aan linkse intellectuelen met zelfhaat en een afkeer van antiwesterse ideologieën, of die nu van communistische of pan-Arabische snit was. Later wordt in drie boeken van Bolkestein expliciet Wilders bedankt voor zijn bedrage.
Augustus 1998 wordt hij zelf verkozen als Tweede Kamerlid voor de VVD. Zijn voorbeeld Bolkestein vertrekt op dat moment richting Brussel voor een baan als eurocommissaris na een grote verkiezingsoverwinning, vooral door het aankaarten van de integratieproblematiek. Met het vertrek uit de Tweede Kamer van de Centrum Democraten is de rechterkant van de VVD nog de enige die de problemen m.b.t. vreemdelingen enigszins aankaart. Wilders behoort duidelijk tot deze kring en wil ook dat de VVD meer deze kant op gaat en zich ook zo profileert.
Het is dan ook niet verbazend dat Wilders weinig opheeft met Hans Dijkstal, die het in 2002 heeft moeten opnemen tegen Pim Fortuyn bij landelijke verkiezingen. Dijkstal staat dan bekend als linkse liberaal, met geen scherp profiel op het gebied van immigratie en integratie. Wilders probeert in die tijd dan ook de rechtse krachten te bundelen om iemand anders naar voren te schuiven. Maar zijn zorgen over Fortuyn werden door weinigen binnen de VVD gedeeld, vervolgens verloor de VVD gigantisch bij de verkiezingen en werd Wilders niet herkozen.
In 2002 kwam Wilders toch weer terug in de Tweede Kamer, doordat de VVD mee ging regeren en enkele kamerleden een positie kregen in het nieuwe kabinet. Maar dit kabinet valt snel en bij de verkiezingen van 2003 herstelt de VVD zich enigszins en Wilders blijft in de Kamer. De VVD is op dat moment onder de nieuwe voorman Jozias van Aartsen flinke rechtse taal aan het bezigen. Ook zit de Somalische Ayaan Hirsi Ali, ex-PVDA en ex-Moslim inmiddels bij de VVD, die in en buiten de Tweede Kamer de éne na de andere aanval op de islam start.
In juni 2004 echter, schrijft Wilders samen met VVD collega-Kamerlid Gert-Jan Oplaat het tienpuntenplan, dat dient als discussiestuk voor de Limburgse afdelingen van de VVD. Na het zelf laten uitlekken van het discussiestuk, komt hij hiermee stevig in aanvaring met de fractievoorzitter van Aartsen, die vindt dat hij dit tienpuntenplan moet intrekken. Wilders wil dit niet een zo scheidt hij zich af van de VVD, naar eerst de tijdelijke naam Groep Wilders, om vervolgens met de verkiezingen van 2006 mee te doen als de Partij Voor de Vrijheid.
Beschermen liberale waarden
Geert Wilders en Ayaan Hirsi Ali, schreven in 2003 samen een opinieartikel genaamd Een liberale jihad dat in het nrc-handelsblad gepubliceerd werd. Hierin pleiten ze voor beperking van de rechtsbescherming van potentiële terroristen. Ook benoemt men de radicale islam, die volgens hen oprukt in Europa. Er moet volgens hen een krachtig antwoord komen, desnoods met het opzijzetten van elementaire rechten.
Op 21 maart 2006 publiceerde Wilders zelf een politiek-filosofisch essay een nieuw-realistische visie, waarin hij analyseert dat de ontwikkelingen die zich op mondiale schaal hebben voorgedaan de liberaal-democratische staat bedreigen. Volgens hem is de islam de belangrijkste vertegenwoordiger van het nieuwe despotisme en dat vraagt om een weerbare democratie. Een weerbare liberale democratie vraagt dus om alertheid en voortdurend onderhoud. Dat betekent niet dat zij alleen met politieke middelen overeind kan worden gehouden.
Zoals zijn partijnaam al stelt - de naam is afkomstig van de voorganger van de VVD - wil Wilders de vrijheden die de liberale democratie heden te dagen biedt beschermen. En niet door af te wachten, maar juist de door de aanval te zoeken tegen mensen en ideologieën die deze bedreigen. Iets wat hij niet alleen in Nederland wil, maar hij wil dus ook getuige zijn toespraak in New York deze staatsgedachte internationaal verdedigen en promoten.
Het is overigens een discours dat zeker onder Nederlandse jongeren in den lande aanslaat, die opgegroeid zijn met alle vrijheden en geen zin hebben in nieuwe beknellende normen en waarden die moslims met zich meedragen. Ook is er vanaf de Tweede Wereld oorlog een algemene consensus dat de liberale democratie het minst slechte politiek systeem is. Hoe sommige van Wilders zijn ideeën zich gaan verhouden met dit systeem, denk aan het verbannen van de koran of vergaande anti-terrorismemaatregelen (zoals we die kennen van de Amerikaanse patriot act), is een nog wat onduidelijke weg. Maar ook weer geen onbegaanbare gezien de huidige anti-discrimantiewetgeving die ook haaks lijkt te staan op bepaalde beginselen van de liberale democratie.
Los daarvan is het weer een heel ander verhaal of men internationaal wel zit te wachten op een politicus die een dergelijke regeringsvorm agressief promoot. De islamitische wereld alvast zeker niet. Maar ook een Rusland of China staan over het algemeen niet open voor critici van hun politieke systeem. Al met al is zijn botsing met de islamitische wereld een boeiende, die ons zeker ook veel inzichten kan schenken in wat de islam nu precies met ons continent wil. Wilders zijn internationale optredens verzorgen i.i.g. een hoop spanning en sensatie in de pers.
Bronnen o.a.:
* Boek: Veel gekker kan het niet worden Arthur Blok en Jonathan van Melle, 2008 het eerste boek over Geert Wilders
Vlaams Belang voert campagne rond "Republiek Vlaanderen"
"Republiek Vlaanderen". Dat is de slogan van de grootschalige campagne waarmee Vlaams Belang de komende weken uitpakt. Met de campagne wil de partij zich profileren als dé vrijheidsbeweging die resoluut voor Vlaamse onafhankelijk gaat en als zweeppartij, die naar aanleiding van de lopende onderhandelingen de lat hoger wil leggen, stelde frontman Filip Dewinter woensdag bij de voorstelling van de campagne. Vlaams Belang pleit uiteraard al veel langer voor een onafhankelijk Vlaanderen, maar hanteert nu voor het eerst het beeld van de "Republiek Vlaanderen". Dewinter heeft het daarbij over een "enthousiasmerend en positief project", waarbij bewust wordt gekozen voor de Vlaamse republiek.Geen staatshervorming, maar staatsvorming", luidt hetcredo. De partij benadrukt dat het niet de taak is van een Vlaams-nationale partij om de Belgische constructie kost wat kost overeind te houden, maar wel om Vlaams zelfbestuur te realiseren. Gemeenschapssenator Dewinter en voorzitter Bruno Valkeniers halen daarbij uit naar N-VA-voorzitter Bart De Wever. "Hij hanteert nu identiek dezelfde argumenten als de belgicisten eertijds tegen hem gebruikten. Hij zit zo diep in het Belgische moeras dat hij ingekapseld is geraakt in de belgicistische logica", klonk het unisono. De slogan "Republiek Vlaanderen" is vanaf vandaag tot half november te zien op 20m2-affiches - 500 op kruissnelheid - waarbij het beeld van een verkeersbord wordt gebruikt. Vlaams Belang maakte nog een begeleidende folder die op een miljoen exemplaren wordt uitgedeeld en verspreidt nog zowat 10.000 raamaffiches. Geïnteresseerden kunnen tot slot via een sms-actie een brochure ontvangen. SMS republiek + naam en adres naar 3111 en u ontvangt GRATIS het Pocketboek "Republiek Vlaanderen"! (0,50 euro per sms)
'Zelzatenaren zijn de Walen van Vlaanderen' Aldus Thomas Blommaert.
'Zelzatenaren zijn de Walen van Vlaanderen'
Twee jaar doolde Thomas Blommaert door het Oost-Vlaamse dorp Zelzate. Het leverde een prachtig boek op over het roodste dorp van het land. 'Zelzate bewijst dat een anti-establishmentstem in Vlaanderen ook links kan zijn.'
'Ik was nog nooit in Zelzate geweest.' Zo heet het boek, en zo was het ook, vertelt Thomas Blommaert. Hij kende Zelzate alleen van de verkeersbulletins op de radio. Tot hij net na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 de krant opensloeg. Eén dorp had contrair gedaan en massaal links gestemd: het dorp van de files. Zes zetels voor de Partij van de Arbeid, 22 procent voor een partij die elders amper bestond.
Blommaert trok met zijn notitieboekje naar Zelzate. 'De busrit alleen al was een heel vreemde ervaring. Een weg langs oude en nieuwe industrieën, verlaten dokken en bossen. En dan doemden de torens van Sidmar en Kuhlmann op. Het eerste wat ik dacht was: wat een raar dorp. Niet zozeer de mensen die er woonden, maar wel hoe het eruitzag. Het dorp was echt in tweeën gehakt door een kanaal.'
Blommaert bleef er een paar jaar, sprak er met God en klein Pierke, ging achter zijn tekstverwerker zitten en tikte een mooi boek bijeen over rode baronieën. Voorts sterven er oude wijven in en verrijst er een King Lear. Op het einde van het boek schrijft hij: 'Niet de gemeentepolitiek maakt Zelzate zo vreemd. Eigenlijk verschilt de Dorpsstraat maar weinig van andere Vlaamse gemeentes. Zoals overal worden er bals van de burgemeester ge-organiseerd, maken partijen en coalities ambras met elkaar over de verdeling van postjes, en is er continu geld te kort. (...) Het verschil zit 'm in het feit dat alles en iedereen afspraak lijkt te hebben in dit dorpje: de geschiedenis, de federale regering, de Vlaamse regering, de nieuwe industrie, de oude industrie. En dat een deel van de bevolking zich maar niet bij zijn lot wil neerleggen.'
'Zelzate is altijd een dorp apart geweest', vertelt Blommaert. 'Van oudsher was het een socialistisch bolwerk. Dat kwam ook omdat ze de socialehuisvestingsmaatschappij beheerden: iedereen moest via hen passeren. Maar de socialisten hebben de laatste decennia veel van hun pluimen verloren. Vroeger haalde de SP.A nog 50 procent, vandaag amper de helft daarvan. Dat heeft te maken met het beleid, maar ook met de opkomst van de PVDA. En meer specifiek met enkele dokters die zich er eind jaren zeventig vestigden - onder wie de bekende Frans Van Acoleyen. Oorspronkelijk hadden ze een praktijk aan de Brugse Poort in Gent. Maar dat werd meer en meer een vierdewereldwijk, minder een arbeiderswijk. Ze wilden hun idealen in de praktijk omzetten, en zo zijn ze in Zelzate beland. Hun Geneeskunde voor het Volk sloeg aan: vandaag zijn 3000 mensen er patiënt, zowat een kwart van Zelzate.
Waarom zijn ze zo succesvol?
Thomas Blommaert: Omdat ze gratis geneeskunde aanbieden, maar ook omdat ze op een heel andere manier met hun patiënten omgaan. Ze zijn veel meer dan alleen dokter, meer een vertrouwenspersoon aan wie mensen alles kunnen vertellen. In die zin is het succes van de PVDA ook weer niet zo verbazingwekkend. Want die PVDA-stemmers zijn zeker niet allemaal linkse jongens die het Rode Boekje of het verzameld werk van Lenin vanbuiten kennen. Integendeel, voor een deel zijn het dezelfde mensen die elders voor het Vlaams Belang stemmen. Een anti-establishmentstem hoeft in Vlaanderen dus niet per se rechts te zijn.
Nee, maar de boodschap van de dokters gedijt waarschijnlijk beter in het fabrieksdorp Zelzate dan in de buitenwijken van Brasschaat.
Blommaert: Natuurlijk speelt dat ook mee. Zelzate is trouwens altijd een fabrieksdorp geweest. Het was lang de zakdoek waar half Vlaanderen zijn neus in snoot, een openluchtmuseum voor allerlei giftige smeerlapperij. Daar kwam in de jaren zestig dan nog eens Sidmar bij. De komst van de staalreus heeft het dorp helemaal veranderd. Zelzate werd overspoeld door immigranten die bij Sidmar gingen werken: Italianen, Marokkanen... Dat heeft Zelzate opgestoten in de vaart der volkeren. Rond die periode is ook het kanaal van plaats veranderd. 2000 families verloren hun huis. Dat heeft grote wonden geslagen in het dorp. Nog altijd, trouwens. In de jaren negentig - op het moment dat het Vlaams Belang overal scoorde met zijn autochtoon-allochtoondiscours - stond er in Zelzate een partij op die een onderscheid maakte tussen Oost- en West-Zelzate.
Ergens in het boek vraagt u zich af: 'Is er een verband tussen de omgeving en de volksaard?' En?
Blommaert: Ik ben er nog altijd niet uit. Maar de vroegere arbeidsbemiddelaar van de RVA vertelde me wel: als ze vroeger bij Sidmar de keuze hadden tussen een Zelzatenaar of iemand van buiten Zelzate, kozen ze voor de immigrant. Want het cliché wou dat Zelzatenaren rood en lui waren, en dat ze voor het minste het werk neerlegden. Een beetje het karikaturale beeld dat wij van de Waalse arbeiders hebben. Eigenlijk zijn de Zelzatenaren de Walen van Vlaanderen. Daartegenover staat het verfrissende beeld van de gezagsgetrouwe plattelandsarbeider die zijn werk doet.
Op een bepaald moment moeide zelfs Guy Verhofstadt (Open VLD), toen eerste minister, zich met de Zelzaatse gemeentepolitiek.
Blommaert: Net na de gemeenteraadsverkiezingen van 2000 wilden alle partijen samenspannen tegen de SP.A. Die coalitie zou om meer dan één reden historisch geweest zijn: het zou de eerste keer zijn geweest dat de PVDA aan de macht zou komen in Vlaanderen. De andere partijen riepen Frans Van Acoleyen aan tafel. Ze vroegen hem: 'Wat zijn uw eisen?' Van Acoleyen noemde de acht punten uit het programma van de PVDA. De andere partijen noteerden dat, voegden er nog een negende aan toe en zegden: 'We hebben een akkoord.' Tot grote verbijstering van Van Acoleyen, die nog met zijn achterban wou overleggen. Maar nog tijdens die gesprekken kwam dat Verhofstadt ter ore, die meteen ziedend de lokale Open VLD-voorzitster belde. Die kon alleen nog maar kreunen: 'Ja, meneer de eerste minister.' De eerste coalitie tussen Open VLD en PVDA was in de kiem gesmoord nog voor ze begonnen was.
Hoe denkt u dat de PVDA in Zelzate zal evolueren? Blijft het een communistisch nest?
Blommaert: Volgens de huidige burgemeester, Freddy De Vilder (SP.A), niet. 'Als Van Acoleyen met pensioen gaat, implodeert de partij', zei hij mij. Maar dat geloof ik niet. Jonge dokters zorgen voor de af-lossing van de wacht, en bovendien is de PVDA te sterk verweven met het verenigingsleven. Niet alleen bij oude mensen maar ook bij de jeugd. Een paar jaar geleden organiseerde de PVDA een grote fuif. De helft van de Zelzaatse jeugd was daar aanwezig. Dat wil toch iets zeggen. Ook heel opvallend: Zelzate is een van de weinige gemeenten in België waar N-VA en Vlaams Belang de vorige keer niet op de stembrieven stonden. Uit bloedarmoede, al is het wel de bedoeling dat die partijen in 2012 voor het eerst zullen meedoen aan de verkiezingen. Ik ben benieuwd of ze veel stemmen zullen behalen.
Tot slot: zou u ooit in het linkse paradijs Zelzate kunnen wonen?
Blommaert: Nee. Ik vind het een heel fascinerend dorp. Maar ik heb geen rijbewijs, en in Zelzate rijden maar een paar bussen per uur. Bovendien is de stad voor een jonge gast toch een stuk aanlokkelijker.
THOMAS BLOMMAERT , IK WAS NOG NOOIT IN ZELZATE GEWEEST , EPO, 280 BLZ., 17 EURO, ISBN 9789064455858.
Tijdens een persconferentie in het Vlaams Parlement analyseerde het Vlaams Belang vanmiddag de vastgelopen (pre)formatiegesprekken. Bruno Valkeniers, Filip Dewinter, Gerolf Annemans, Joris Van Hauthem en Bart Laeremans stonden onder meer stil bij de Vlaamse toegevingen die op de onderhandelingstafel lagen en hielden de veelbesproken financieringswet tegen het licht.
Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers: Stilaan stelt iedereen vast wat het Vlaams Belang al jaren zegt: het gaat niet meer. Of om het met de woorden van de beroemde conference van Toon Hermans te zeggen: de duif is dood. Geen Belgische goochelaar die de duif nog nieuw leven kan inblazen. Onze partij heeft de politieke evoluties de laatste maanden op de voet gevolgd en de verkiezingsoverwinnaar de kans gegeven om zijn verkiezingsbeloften onder andere de vooropgestelde Copernicaanse omwenteling uit te voeren. Vandaag kunnen we echter niet anders dan vaststellen dat dit land compleet onbestuurbaar is geworden.
Tegenover die onbestuurbaarheid plaatst het Vlaams Belang zijn alternatief: via de ordelijke opdeling naar de Republiek Vlaanderen. Meteen werd ook een nieuwe campagne voorgesteld. Met de slogan Republiek Vlaanderen zal het Vlaams Belang de komende weken in heel Vlaanderen het alternatief voor de Belgische knoeiboel in de verf zetten. Geen staatshervorming, maar staatsvórming. De Vlaams Belang-vertegenwoordigers schetsten de bedoeling van de campagne: maximale druk zetten op de onderhandelingen, het Vlaams Belang profileren als republikeinse volkspartij en vrijheidsbeweging en uiteraard het debat over de Vlaamse onafhankelijkheid bovenaan de politieke agenda plaatsen. Vanaf vandaag tot en met half november verspreiden we 500 20m²-affiches, raamaffiches en een folder op een miljoen exemplaren, aldus Filip Dewinter.
Wie de brochure Republiek Vlaanderen gratis wil bestellen, kan dat door republiek te smsen naar het nummer 3111.
Nadat het Franse parlement in juli met een overweldigende meerderheid het verbod op de boerka en de niqaab goedkeurde, heeft de Senaat het wetsvoorstel nu bekrachtigd. Vanaf 2011 zal het dragen van een boerka en niqaab in openbare ruimtes - de openbare weg, het openbaar vervoer, scholen, ziekenhuizen, stadions, - bestraft worden met een geldboete. Ook kan een cursus over de waarden van de Franse republiek worden opgelegd. Personen die een vrouw verplichten om een dergelijk islamitisch gewaad te dragen, kunnen veroordeeld worden tot een jaar cel en een boete van 30.000 euro.
Een wandelende gevangenis, zoals de Franse president Sarkozy de boerka noemde, symboliseert de onderdrukking van de vrouw en hoort absoluut niet thuis in Vlaanderen en de rest van Europa.
Ortwin Depoortere: Verkiezingen 2012 worden cruciaal voor het Vlaams Belang.
Omwille van bijkomend werk en om andere ideeën de kans te geven de regio verder uit te bouwen heeft Michel Roelens gisteren beslist om zijn voorzitterschap van de Regio Gent-Eeklo neer te leggen.
De vergadering besliste in te gaan op de kandidatuur van Ortwin Depoortere om de regio te leiden tot de eerstkomende bestuurshernieuwingen binnen het Vlaams Belang.
Het bestuur dankt Michel voor de inzet de voorbije 3 jaar in één van de grootste regios van de partij in Vlaanderen. Onder zijn leiding kon de partij immers ook een aantal gemeenten, zoals Zomergem, Zelzate en Aalter, toevoegen aan de lijst actieve werkingen. Daarnaast werd er een decentralisering doorgevoerd die de afdelingen meer verantwoordelijkheid gaf. Michel blijft uiteraard actief binnen het bestuur maar dan meer in eigen streek.
Ortwin Depoortere, binnenkort 40, is een vertrouwd gezicht binnen het Vlaams Belang. Tussen 2004 en 2007 was hij Lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en hij is sinds 2001 gemeenteraadslid in Gent. Momenteel is hij verantwoordelijke voor de opvolging van de lokale bladen en de vormgeving van de nationale campagnes in Brussel.
Binnenkort komt Depoortere met een plan om de regio grondig aan te pakken in functie van de gemeenteraadsverkiezingen in 2012, waar het Vlaams Belang voor grote uitdagingen komt te staan. Verdere uitbouw van de werking door middel van een ledenwervingscampagne is alvast een stokpaardje.
Senator schrijft Antwerpenaren aan in het.... Turks
Geachte mevrouw Güler Turan,U vindt het toch niet erg dat wij u toeschrijven in het Nederlands? Want we stellen vast dat u uw brieven naar de Berchemenaars met hoofding van het Vlaams parlement verzendt in de Turkse taal. U doet maar, uiteraard, u bent ook niet voor niets Vlaams parlementslid, senator en gemeenteraadslid in t Stad. En u wil de band met uw stemmers strak houden en hen proficiat wensen met het Suikerfeest, dat spreekt. Maar waarom zendt u uw pamfletten ééntalig rond in het Turks? U wil natuurlijk zoveel mogelijk toehoorders op uw gespreksavond over werk, ook dat begrijpen we. Maar vindt u het zelf niet vreemd dat wij geen letter hebben begrepen van die brief? Omdat we de Turkse taal nu eenmaal niet machtig zijn. Met eentalige hoogachting Clint, de website voor uw Nederlandstalig entertainment. Hallo, mevrouw Turan? Oesje, die geeft niet thuis op een maandag. Volgens haar antwoordapparaat zou ze met vakantie zijn tot euuuh vorige maandag. Na herhaaldelijk bellen, krijgen we het Vlaams parlementlid toch aan de lijn. Van wie hebt u die brief? Dit is een privé-brief, aldus Turan. Privé? En met de hoofding van het Vlaams parlement? Ja, dat is een heel lieve brief om de mensen proficiat te wensen met het Suikerfeest en om ze uit te nodigen voor een gespreksavond over scholing, werk en werkgelegenheid. Dat briefpapier mag ik gebruiken omdat ik die titel heb. Normaal doe ik mijn briefwisseling wel in het Nederlands, maar dit moest even snel gaan Raar dat u in het bezit bent van die brief eigenlijk. U vindt het dus normaal dat u in het Turks communiceert? Ja, want dit is privé en onder gesloten enveloppe. Ik ben vandaag zelf op de rechtbank nog over een beëdigde vertaling in het Turks mijn beklag gaan doen die niet klopte. Hebt u daar een probleem mee? Trouwens, die brief werd verstuurd aan de hand van de open lijst van de moskee. Dus toch niet zo privé? Maar ik ken hier iedereen. Als ik van mijn auto naar mijn kantoor wil stappen heb ik 45 minuten nodig U gaat hier een artikel over maken? Ja, dat is wel de bedoeling. Ok, doet u maar. Ik geniet ervan. Tot ziens.
SINT-KATELIJNE-WAVER/HEIST-OP-DEN-BERG - In de nacht van zaterdag op zondag werd een trouwfeest in een parochiezaal in Sint-Katelijne-Waver verstoord door een vechtpartij. Daarbij waren zowat tweehonderd mensen betrokken.
De vechtpartij zou zijn uitgelokt door een groep Romazigeuners, van wie niet duidelijk is of ze genodigden waren.
Zeventig agenten kwamen ter plaatse en hadden de toestand pas na een halfuur onder controle. Niemand werd gewond.
Het feest was ter gelegenheid van het huwelijk van een lid van een Servische familie uit Heist-op-den-Berg.
Politieke tegenstanders en de media zaten met pen en papier te wachten om de verbale uitschuivers van Geert Wilders nabij Ground Zero in New York te noteren. Maar die kwamen er niet. Iedereen is het erover eens dat de toespraak die Wilders er hield - naar aanleiding van de herdenking van de bloedige aanslagen van 11 september en een protestmanifestatie tegen de bouw van een grote moskee in de buurt zeer gematigd was. Volgens waarnemer Willem Jan Hilderink lijkt de speech een kentering in Wilders politieke stijl en een potentiële aardverschuiving in de Nederlandse politiek.
Het lijkt erop dat Geert Wilders de knop heeft omgedraaid nu zijn Partij Voor de Vrijheid een grote partij is geworden en regeringsdeelname binnen handbereik ligt. Hij zal zich niet snel meer laten betrappen op nodeloze en contraproductieve provocaties als een koranverbod of de beruchte kopvoddentaks. Die uitschuivers gaven zijn politieke tegenstanders de gedroomde kans om Wilders in de hoek te drummen waar ze hem graag hadden. Nu Wilders een meer genuanceerd standpunt inneemt, kunnen zijn tegenstanders de standpunten van Wilders niet langer inroepen als alibi voor de uitsluiting van zijn partij. En ze kunnen ook het inhoudelijke debat niet meer ontlopen.
Geert Wilders sloeg in een recente vrije tribune ook al een andere toon aan en verklaarde dat hij de vrijheidslievende moslims wilde helpen om het juk van de islam af te werpen. Niet de moslims zijn de vijand, maar wel de totalitaire ideologie. Het onderscheid is cruciaal. Men hoeft het niet altijd met Wilders eens te zijn, maar hij toont zich de jongste tijd een verstandig en handig politicus. Als de partij zich meer met de inhoud bezighoudt en Wilders zichzelf niet langer overschreeuwt, kan de PVV de volgende volkspartij worden, stelt Hilderink. Wilders heeft de omslag van zweeppartij naar beleidspartij goed gemaakt. De tanker werd zonder averij gekeerd. Het is geen gemakkelijke keuze, maar de kiezers haken niet af. In alle peilingen blijft de PVV verder groeien.
Islamitische en linkse terroristen 128 maal vaker actief dan kaalkopjes
Uit gegevens van Europol blijkt dat in 2009 vooral separatistische, islamitische en linkse terroristen actief waren. Van de in totaal 408 aanslagen werden er 268 gepleegd door separatisten, 89 door moslims, 39 door links en slechts 1 kwam er op naam van rechts. Met name Frankrijk, Spanje en Groot-Brittannië hadden te maken met aanslagen door moslims. Nederland kende slechts 2 terroristische aanslagen en die werden beiden door moslims gepleegd.
Opvallende cijfers in een tijd dat rechts nog steeds in de hoek van de nazis, skinheads en ander tuig wordt gedrukt. Termen als staatsgevaarlijk, extreemrechts en racistisch krijgen toch een wat andere lading als we kijken naar de objectieve cijfers zoals die worden gepresenteerd door Europol.
Toch eens over nadenken
Op 19 september 2010 trok de betoging van het TaalAktieKomitee (TAK° doorheen Wezembeek-Oppem. Ook op de websteks van de kranten kan men amper enige verwijzing vinden, een enkele uitzondering niet gelaten.
