De ‘democratische' Vlaams-nationalisten zijn de laatste tijd in kringen van de republikeinse Vlaams-nationalisten op rooftocht. Dat zit zo. Al geruime tijd komen Vlaams Belang mandatarissen in gemeente- en/of provincieraden bij mij hun verbazing en sommigen ook hun verontwaardiging uiten over de wijze waarop zij werden benaderd door de lokale N-VA verantwoordelijke. Het stramien is ongeveer altijd hetzelfde. Als de Vlaams Belanger tijdig de partij verlaat en als "onafhankelijke" gaat zetelen, dan garandeert de N-VA hem volgend jaar een zeker verkiesbare plaats. In sommige gevallen gaat het om mandatarissen waarvan -bij vriend en vijand- het gezag zo groot is in hun gemeente dat hen zonder omwegen het lijsttrekkerschap (en virtueel burgemeesterschap) wordt aangeboden of het eerste schepenambt dat de N-VA zou kunnen bemachtigen. Afgezien van de bedenking dat het Vlaams Belang aldus een goed beeld heeft van de gemeenten waar de N-VA zinnens is apart op te komen (en dus tégen de CD&V) en waar niet, zijn door de gemeenschappelijke kenmerken van deze operatie ondertussen bij ons de contouren bekend van de N-VA strategie. Wij kennen ten eerste het profiel van wat voor de N-VA "bruikbare" Vlaams-nationalisten zijn. De hoogte van het bod is meestal daaraan aangepast. En wij kennen ook de afspraken in verband met wat ook steevast "de ontluizingsperiode" wordt genoemd.

Er zijn op die rooftocht twee reacties mogelijk. Diegenen die het mij niet komen vertellen, volgen meestal - vandaag ook weer een tweetal - het volgende scenario. Zij beginnen hun "ontevredenheid" te uiten over allerlei zaken. Gelijk wat ze over de partij horen, grijpen ze aan om er afstand van te nemen. Dan plots sturen ze een brief (en meestal ook een persmededeling) waarin zij hun ontslag uit het Vlaams Belang aankondigen en zeggen dat ze onafhankelijk gaan zetelen wanneer zij te veel als Vlaams Belanger gekend zijn. Is dat niet het geval of hebben ze zich al voldoende tegen hun eigen partij geroerd in de pers, dan krijgen ze meteen een lidkaart van de N-VA en worden met vlag en wimpel en tot hun soms zichtbare genoegen ook door de persfotografen ingehaald. Voor diegenen die de fameuze "ontluizingsperiode" moeten ondergaan, is het nog even wachten tot wanneer het de N-VA belieft of goeddunkt hen als "gezuiverde" ten toon te stellen. Het zal dus nog wel enkele maanden duren dat soort "ontslagen" en het zal pas stilvallen als de "ontluizingsperiode" in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen te kort zal zijn.

Het spreekt vanzelf dat de Vlaams Belangers die mij dit alles wél komen vertellen uiterst trouwe mensen zijn. Het zijn mensen die (zoals ik) er op vertrouwen dat het Vlaams Belang - mits hard, trouw en onverdroten werken - opnieuw in stijgende lijn zal gaan omdat de andere partijen allemaal burgerlijke partijen zijn die zich allemaal - de ene vroeg, de andere laat - vastrijden in de modder van het Belgische regime en zijn mandaten allerhande, tot in de kleinste gemeente toe. Bovendien: in landen als Denemarken, Oostenrijk, Zweden, Finland, Frankrijk, Italië en Nederland zijn partijen als de onze het onuitwisbaar merkteken van het begin van de 21ste eeuw. Ook als de soms eenzame weg van het cordon sanitaire en het cordon médiatique het niet altijd zonnig maakt om Vlaams Belanger te zijn, ook als schouderklopjes en bewondering van de machtigen niet ons deel zijn: wij houden vol want wij hebben een hogere opdracht. Een opdracht die we gekregen hebben van kiezers die het verdienen dat we trouw zijn aan de idealen van onze partij en ook dat we voor geen macht te koop zijn.

Sommige hooggeplaatsten in de Wetstraat hebben beweerd dat Bart De Wever vorig jaar zou gezegd hebben dat hij in 2012 een ontmoeting heeft met de geschiedenis omdat hij dan (in de gemeenteraden en provincieraden) ten behoeve van het regime het Vlaams Belang monster de keel gaat oversnijden. Die bewering dat hij zulks gezegd heeft, lijkt steeds geloofwaardiger te worden.

Gerolf Annemans