hallo, ben vandaag wat vroeger want deze avond moet ik voor de simulatie (aftekenen van de gebieden die bestraald moeten worden) en ik denk dat ik nadien geen zin meer zal hebben om de computer op te starten.
Deze morgen ben ik bij de oorarts geweest omdat ik nog steeds last had van mijn oren en ik oorloop heb. Ze heeft ze helemaal uitgezogen (pijnlijk) en gezien dat mijn oren wat ontstoken zitten. Ik krijg nu 3 dagen antibiotica in de hoop dat de ontsteking weg is tegen vrijdag als ze beginnen met de chemo. Het ritje en bezoek aan de oorarts duurde bijna de hele voormiddag en vanavond moet ik dan weer zo'n lange rit doen naar de radiotherapie. Mijn dag zal goed gevuld zijn.
Deze middag kwam de psychologe nog eens langs. Ze vroeg hoe het ging. We hadden eigenlijk een goed gesprek en ik besef dat ik kanker heb en kan doodgaan, maar je kan daar niet blijven bij stilstaan. Ik wil leven! Als er plots iets gebeurt, alles wat kan geregeld worden is geregeld meer kunnen we ook niet doen. Quentin zal zich geen zorgen moeten maken omtrent zakelijke dingen, maar ik hoop dat hij het emotioneel ook redt. Nu, ik wil daar niet aan denken, mijn tijd is nog niet gekomen, ze hebben me hier nog te veel nodig en ik zal vechten om hier te kunnen blijven.
Reacties op bericht (3)
30-07-2010
Go for it!
Natuurlijk sleep je jezelf erdoor, Heidi, dat kan niet anders! We denken aan je, duimen voor je en verwachten je dan terug in Vlamertinge om nog vele mooie en lange jaren door te brengen met je gezinnetje! Veel succes...
30-07-2010, 07:56
Geschreven door lieve
28-07-2010
dag Heidi
ik denk dat het niet alleen een ooronsteking is maar dat je oren deze middag wel veel getoeterd zullen hebben wat in het cafetaria hebben we veel over je gepraat.Toch raar hé ik die moeite heb om contact te zoeken met mensen die ik niet goed ken heb sinds het nieuwe cafetaria er al heel veel bij leren kennen,namen en afdeling onthoud ik wel niet zo goed(je weet bij mij is het nu eenmaal kaas met grote gaten) en eerst beginnen praten ligt me niet echt maar ze vroegen vandaag aan tafel hoe het met je was,ik had gisteren met je ma gebeld en wist zo dat je terug in Gent was want ik wist de juiste dag niet . nu eindelijk een nieuw hoofdstuk van je boek en hopelijk ook het laatste.Ik denk dat het ditmaal de moeilijkste keer was om je vier schatten achter te laten maar het is nu de laatste etappe naar de eindmeet en iedereen staat paraat om je daarbij te helpen.De pijn en het ziek zijn kunnen we niet van je over nemen hoe graag we het zouden willen ,wij kunnen je nu eenmaal maar helpen door met onze gedachte dicht bij jou te zijn en je zo te helpen die zware strijd aan te gaan. Eendracht maakt macht, zodus allen samen overwinnen we die enge beestjes wel en zorgen we voor een wel verdiende thuiskomst heel veel groetjes,knuffels en kusjes van nonkel Rony en tante Mariane
28-07-2010, 20:35
Geschreven door mariane clauw
hey
hey heb uw blog gevolgd en kvind het zo erg voor jou wat je allemaal moet doorstaan heidi dit heb je niet verdiend hoop dat je erdoor komt en ik hoop dat je me ook antwoord want ik zit in met u dat je dat ma weet vele grts uit limburg veel sterkte heidi en veel sterkte aan uw ventje en de kids bert
