hallo, ik ben weer in het uz. Ik lig nu op kamer 1926 en mijn telefoonnummer is: 09 / 33 27 604
Deze morgen had ik het toch wat moeilijk om binnen te komen. De laatste dagen genoten van de kindjes, hen overladen met knuffels en kusjes en nog wat vitamientjes opgedaan aan zee bij peter en bobonne. Ook Iwein had het lastig maar Fabian en Hermelien stonden enthousiast te zwaaien toen Quentin en ik wegreden. Gelukkig beseffen ze alle 3 niet hoe lang ik hier zal moeten blijven. Ik heb wel voor hen een pot met snoepjes gevuld en ze mogen nu alle dagen een snoepje uit hun pot eten. Als de pot leeg is, komt mama naar huis. (ik heb wel heel ruim gerekend zodat er genoeg snoepjes in de pot zitten) Iwein heeft ook zijn kalender waar hij dagelijks een dag doorstreept en waar de speciale dingen op genoteerd staan. Hier troosten de verpleegsters me met het feit dat het de laatste opname en behandeling is. Binnen enkele weken ga ik kankervrij naar huis! Dat de revalidatie en recuperatie nog lang zal duren is een feit, maar we zijn klaar om verder te vechten en ervoor te gaan. Thuis word ik ook omringd door mijn liefdevol gezin, een fantastische familie die heel veel voor ons doet en dat geeft me ook veel steun en kracht.
Iedereen ook bedankt voor de kaartjes en smsjes die ik kreeg de laatste weken. Het doet deugd te weten dat zoveel mensen me steunen en kracht toewensen.
Reacties op bericht (3)
28-07-2010
xxx
Een welgemeende dikke knuffel van iedereen uit het IAC
28-07-2010, 09:27
Geschreven door isabel
27-07-2010
HOU VOL
beste heidi, bij deze je laten weten dat we aan je denken en volop voor je duimen. hou vol en heel veel moed!! veel liefs lies thorrez en familie x
27-07-2010, 22:49
Geschreven door lies
Nog een extra duwjte!
Heidi, ik begrijp dat je het moeilijk had om binnen te gaan...er zijn tenslotte leukere plaatsen om naartoe te gaan hé. Ik vind het heel moedig van jullie dat de kindjes zo goed voorbereid worden op de opname. In mijn agenda staat op de dag van je transplantatie in koeien van letters HEIDI want ook wij leven echt met je mee. Ik zit constant aan je te denken en duim op mijn eigen manier voor je. Wellicht zal je ook momenten hebben dat het wat moeilijk zal zijn en dan moet je denken aan de vele mensen die je steunen. En als je nood hebt aan een babbel, laat het dan weten want dan kom ik naar je toe. Ik wens je heel veel sterkte. Nu niet opgeven hé want je hebt nu al zoveel doorstaan. Een hele dikke knuffel van Nancy en de mannen.
