Prachtig weekend had. Zaterdagmorgen heerlijk ontbijt, zondag verjaardagsfeestje van mijn metekind, maandag bezoek van Australië,... en dit allemaal onder een stralende zon. Na het weekend de kinderen voorzichtig beginnen voorbereiden op mijn heropname, maar deze morgen was het verschrikkelijk lastig. Ik probeerde me goed te houden, maar Iwein was verdrietig, weende, vroeg hoelang ik weg zou zijn en waarom die kankertjes nu nog steeds in mijn buik zaten. Waarom komen ze bij jou mama? Verschrikkelijk lastig. Hij begon dan zoentjes geven omdat de kankertjes zouden weggaan.... Ik verlang echt naar het einde van deze nachtmerrie zodat we weer een normaal gezinsleven kunnen leiden. Mijn bloed was goed en bij de laatste punctie hebben ze zelf het chromosoom van Philadelphia niet kunnen terugvinden. (Quentin vroeg zich af of ze zich in het begin niet vergist hebben.... 'tzou eens waar moeten zijn...) maar nee, we moeten niet dromen, die nachtmerrie is in januari begonnen en zal nog ten minste een paar maanden duren. Ze zijn een paar potentiële donoren verder aan het onderzoeken en aan het opsporen. De dokter zegt ook, het zijn buitenlanders, misschien al jaren geleden zich laten registreren en soms duurt het een tijdje voor ze opgespoord zijn (ze zijn verhuisd,...)
Ik ben dus weer opgenomen, lig op kamer 1931 (tweepersoonskamer) en telefoon nummer 09/ 3327618
Toen ik toekwam was het een hele ontgoocheling dat ik niet alleen lag. Je hebt geen vrijheid. Gelukkig is het een braaf mens (een vrouwtje van 80) ze slaapt veel en ik mag kijken naar tv. (de radio werkt hier niet op de kamer) Ik ben nu ook niet van de luidruchtigste. Als ik een boek lees, ben ik ook stil. Ik hoop alleen dat ze zich niet te veel stoort aan de kinderen als die op bezoek komen.
Ondertussen is de chemo gestart, deze keer voor een zestal dagen en ik hou hout vast dat er deze keer geen complicaties optreden. Nu ze zeggen altijd geen 2 zonder 3 dus, ik vrees het ergste. Nu, ik probeer positief te blijven en ik hoop jullie dagelijks weer op de hoogte te kunnen houden. Groetjes, Heidi
Reacties op bericht (5)
28-05-2010
goede moed
Lieve Heidi,
Ik heb je blog gisteren pas ontdekt. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar ben enorm onder de indruk... Vermits Q zondagavond meerijd met Koen, zal ik dit weekend wat kokerellen en wat lekkere (en gezonde) dingen maken voor hem en de kindjes, dan kan hij dat zondag meenemen naar huis. Meer kan ik zo precies niet doen, we wonen zo ver van elkaar... Misschien nog een rare vraag, want ik weet er écht niets over: waar moet een donor eigenlijk aan voldoen? Ik wil wel helpen (met zoeken, mezelf aanbieden, whatever), maar weet niet goed waarop en waar af. Als er nog andere dingen zijn waar je aan denkt (mijn moeder heeft een grote verzameling puzzels - of ik kan luisterboeken voor je kopiëren voor als je te moe bent om te lezen), laat het dan maar weten, hé. In ieder geval heel veel sterkte en goeie moed. Lieve groeten,
Annelies
28-05-2010, 15:41
Geschreven door Annelies Mertens
Hartverscheurend
Heidi, ik kan me heel goed voorstellen hoeveel pijn het je deed om Iwein te zien huilen om jou en je smerige kankertjes... Je moet positief blijven, hopen, volhouden, vechten, enz. Ik kan je alleen maar steunen maar helaas kan ik de pijn niet van je overnemen. maar moest ik kunnen dan nam ik de pijn voor je over. Hoop dat je snel in een éénpersoonskamer kan gaan wan tdan moet je met niemand rekening houden en heb je toch wat meer privacy. Dikke knuffel, Nancy en de mannen
28-05-2010, 11:11
Geschreven door Nancy
Heidi
Dag Heidi
Ik volg je blog al een tijdje ( gezien in de krant ) ik wens je het allerbeste en voor u gezin . Geniet van het zonnetje, we duimen voor jullie .
gr gerda
28-05-2010, 07:39
Geschreven door Gerda
27-05-2010
Hej
Ik was ook heel blij dat je er was! Ik hou van je.
x Anna
27-05-2010, 20:07
Geschreven door Anna
dag Heidi
Heidi, Ik heb vandaag veel aan je gedacht, wetend dat je terug ten strijde moest trekken. Ik hoop dat je door je thuisperiode nu extra goed gewapend bent en zodoende sterk genoeg in de tegenaanval kan gaan en gespaard blijft van de nare nevenwerkingen. Als het aan ons lag, dan .....(maar dat is niet zo, jammer genoeg). Dus rest ons hopen en bidden en je steunen waar we kunnen.
Weet dat we aan je denken en terug veel moed en sterkte bij deze veldslag. (Winnen zul je hem!)
