Ben gisteren weer op controle geweest in Gent. Mijn bloed is nog steeds goed, ik moest niets krijgen en ook mijn CT scan van de longen was een heel stuk beter. Wat uit de beenmerg punctie gekomen is weet ik nog niet, ze hebben ze maar om 16u uitgevoerd en ik ben vertrokken om 16u30. Het mindere nieuws was toen ik hoorde dat ik volgende dinsdag weer opgenomen moest worden. Ik keek waarschijnlijk heel ontgoocheld want de dokter vroeg wat er scheelde (het was weer een andere assistente die ik nog nooit had gezien). Zei ik dat ik had gehoopt de hele vakantie te kunnen thuis blijven. Ze ging nog eens overleggen met haar collega, maar ik heb maar 1 dag bijgekregen. Ik moet woensdag weer opgenomen worden. Nu, ik wist dat het er zat aan te komen, en ik begrijp hun argumenten ook. Op dag 72 moest ik eigenlijk herstarten met chemo en we zitten al aan dag 87. Alles is nu zoveel later doordat ik 2 weken ziek was van de longontsteking.
Ik heb me er ondertussen bij neergelegd dat ik woensdag weer naar Gent ga. Het vooruitzicht is ook beter dan de eerste keer. Ik krijg 5 dagen chemo, de opname zal dus maar 5 à 7 dagen duren als er zich geen complicaties voordoen. We kunnen ook niet te lang wachten. De kankertjes mogen niet de kans krijgen om weer te gaan manifesteren hé. Het zal een jaar tanden bijten zijn, maar zolang het resultaat maar positief is.
Ben al heel blij dat ik zo lang thuis ben geweest, dat ik niet ziek ben geworden waardoor ik onverwachts terug moest keren en thuis is er veel in gereedheid gebracht om het papa zo gemakkelijk mogelijk te maken. Laat de zomer maar komen! De kinderen hebben sandalen, de zomerkleren liggen klaar en alles wat te klein was is naar dozen op zolder verhuisd. We moeten het de kinderen dan wel weer duidelijk maken dat mama een tijdje weg zal zijn. Nu, we zullen ze waarschijnlijk woensdag meedoen naar Gent als Quentin mij voert en dan zullen ze zien dat ik daar weer moet blijven. Hopelijk niet te lang dat ik het kan uitleggen aan Iwein. Voor de opvang is er geen probleem, de vakantie was al geregeld en de volgende week kunnen de jongens weer naar school. En is mama hopelijk ook weer thuis tegen het einde van de week. Ik zal wel met Quentins verjaardag opgenomen zijn, maar we zullen dat misschien vooraf of zeker nadien nog eens vieren.
Verschillende onder jullie hebben waarschijnlijk al mijn artikel in het wekelijks nieuws gezien. Toen ik de vraag kreeg om een interview te laten afnemen stond ik eerst weigerachtig, maar het is een goede manier om mensen nog eens te laten denken aan beenmergdonoren en ik had eigenlijk nooit gedacht dat ik de voorpagina nieuws zou zijn. Nu, de reacties zijn positief. Ik kreeg zelfs een reactie van iemand die ik niet ken. Ik stond gisteren in de lift in het uz en plots sprak iemand mij aan. Die mevrouw herkende me uit de krant! Het doet deugd als zelfs vreemden je het allerbeste en nog een lang en gezond leven wensen. Ik hoop het vanharte!
Reacties op bericht (4)
12-04-2010
Dag Heidi
Dag Heidi,
Ik zit me hier af te vragen of ik er wel goed aan doe om je een berichtje te sturen via je blog... Jij herinnert je mij misschien niet meer, maar ik ken jou nog als de helft van het duo "Heidi en Nele" van in het WEB (juist?) in de penitenten. Jullie waren boezemvriendinnen: 'akke en z'n makke', dat weet ik nog goed. Ik zat in de Latijn-Wetenschappen, dus hadden we enkele uren samen les. Vanmorgen kwam ik toe op mijn werk, waar ik op maandag altijd Het Wekelijks Nieuws doorblader op zoek naar de laatste politieke nieuwtjes (ik werk bij Sabien Lahaye-Battheu, federaal volksvertegenwoordiger voor Open Vld uit Poperinge), en zie jouw foto op de voorpagina staan. Ik herkende je meteen (zoveel ben je dus niet veranderd!) en was als aan de grond genageld. Ik heb je verhaal met opkomende (en ik geef toe daarna lopende) tranen in de ogen gelezen... Ik ben er echt van gepakt en slaag er maar niet in mij nu nog te concentreren op het werk. Als ik de foto's in de krant bekijk, snap ik wel meteen hoe je ertoe komt om door te zetten en de moed niet op te geven: je man en je 3 kleine boelekes (het zien er schatten uit). Zelf heb ik nog maar één dochtertje van bijna twee (jij bent er blijkbaar vroeger aan begonnen dan ik), maar door die ukkepukken kan je werkelijk de wereld verzetten hé... Ik geloof er dus echt in dat je je erdoor slaat, want je moet.
Ik denk aan jullie.
Isabel
12-04-2010, 11:19
Geschreven door Isabel Sticker
Blijf vechten als een leeuw!
Dag Heidi, Quinten had mij verteld dat er een interview werd afgenomen maar ik wist niet wanner het zou verschijnen. Maar dit weekend las ik het dus. Ik wou je al eerder eens mailen, bellen of zelfs bezoeken maar...ik wist/weet gewoonweg niet wat ik moet zeggen. Normaal gezien moet ik nooit om woorden zoeken maar nu schiet ik er wel tekort. Maar wat ik zal zeggen komt recht uit mijn hart: Heidi, je bent een prachtige moeder en dierbare echtgenote. Je moet vechten als een leeuw om je kankertjes te overwinnen en de kindjes en Quinten zullen je hierbij helpen. Weet ook dat je steeds op je vrienden mag rekenen. Als ik je, op welke manier dan ook, kan helpen dan laat je het maar weten hé.Jullie mogen steeds op me rekenen want daar zijn vrienden en collega's voor. Ik besef maar al te goed dat je het de ene dag al wat moeilijker zal hebben dan de andere maar zie niet achterom maar kijk vooruit! Ik wens je heel veel moed en geef je van hieruit een dikke knuffel! Nancy
12-04-2010, 08:30
Geschreven door Nancy
10-04-2010
een courageke.......
Hoi,
Al een tijdje dat ik nog es reageerde, toch af en toe komen piepen op blog!! Tof dat de zee-periode goed meeviel, gre zou ik niet zover krijgen om tussen al die duizenden mensen naar plopsa te gaan, beloofde je hem iets.......
Ik kan in je teleurstelling komen dat je vroeger dan gewild naar Gent terug moet maar tis voor de vooruitgang hé!!!!!!!! Indien mogelijk kom ik eens op bezoek! Maar ik bel zeker eerst op!
Ik wens je nog 3 dagen vol qualité-time met je gezin.........
Grtjes Stefanie
10-04-2010, 21:14
Geschreven door Stefanie
dag Heidi
kben blij dat de uitslagen van vrijdag goed zijn maar ik begrijp heel goed dat woensdag weer een heel zware dag voor jullie zal zijn.En alhoewel je het verwachtte dat die dag naderde is de bevestiging een stuk moeilijker te dragen en vooral om het weer te moeten uitleggen aan de kleintjes die nu een zeer gezellige vakantie hebben samen met jou en Quentin.Maar vecht nu!!op tijd en stond tegen de enge beestjes en wees gerust er komen nog heel veel vakanties en mooie jaren waar jullie samen kunnen van genieten.Profiteer nu maar van deze hopelijk zonnige dagen en veel sterkte voor woensdag veel groetjes knuffels en kusjes van nonkel Rony en tante Mariane
