morgen is het twee weken dat ik gestart ben met mijn strijd tegen kanker. Ik ontken niet dat ik al heel moeilijke momenten gehad heb, heb al veel traantjes gelaten, maar ik wil erdoor, ik wil genezen en IK ZAL GENEZEN! Jullie zijn nog niet van mij af. Ik heb het al verschillende keren gezegd, maar met het team hier voel ik dat het zal lukken en je voelt je gesteund. Ze zijn ook heel open, ze verwoorden het ook dat de strijd ontzettend lastig en moeilijk zal zijn en de resultaten zullen ook niet altijd zo positief zijn, maar ik blijf erbij een positieve ingesteldheid heeft een positieve invloed op het ziekteproces. sinds ik opgenomen ben speelt de volgende zin voortdurend in mijn hoofd: "Als God een deur sluit opent hij ergens een venster." Ewel ik zal dat venster zoeken (in 't weekend heb ik al even een venster gevonden) en ik zal mijn kruis dat ik op mijn schouders heb gekregen dragen, goed beseffend dat het een zware kruisweg zal zijn.
wat hier op de dienst ook typisch is: de overdracht van de vroegen naar de laten gebeurd op de kamer bij de patiënt. Tussen 14u en 15u komen je 'toegewezen' verpleegkundigen samen binnen. ze stellen zich voor als je ze nog niet hebt gezien, ze hebben je fiche bij zich en ze vertellen alles. Wat er al gebeurd is 's morgens, wat je nog moet krijgen, hoe je bent, ..... Ik ervaar dit alleen maar als positief. Nog eens een bewijs dat ze eerlijk zijn (misschien zeggen ze in de bureau wel nog dingen tegen elkaar, maar je krijgt hier toch wel alle informatie hoor.) Als de dokter komt (de professor wat minder) heeft ze ook altijd de afprint van de bloeduitslagen bij en je ziet wat afwijkt want het is steeds omringd.
vanmorgen kreeg ik ook mijn sjaaltjes en kreeg ik een snelcursus sjaaltjes knopen. De nieuwe trend is nu een soort van mutsje met sjaal erover. Als ik die sjaal op mijn hoofd had en dan in de spiegel keek voelde ik me zoals een moslim vrouw met een sluier. (gisteravond dan nog dat programma gezien op tv van die moslimmeisjes). Het zal wennen worden. voor mij en ook voor de mensen die mij zo zullen zien denk ik. Maar voorlopig heb ik nog haar dus, de sjaaltjes heb ik na zelf nog wat oefenen en een modeshow te geven voor Quentin en mijn zus nog wat in de kast opgeborgen.
Vandaag weer chemo gekregen. In 't weekend ontdekte ik dat ik weer kon genieten van "mignonnettjes" en ik ben hier nu chocolaatjes aan 't eten, bang dat ze me morgen niet meer zullen smaken. Zal maar stoppen, sebiet is mijn lever daar nog van gestoord!
Deze morgen besefte ik plots dat ik hier alles kan doen waar ik thuis jaren geen tijd voor had. Puzzelen, computeren, strips lezen, tijdschriften lezen (kreeg deze morgen het tijdschrift "Erik" en het bevalt me), niets doen, ..... Jammer dat het op zo'n manier moet gebeuren, en dat anderen (vooral Quentin) nu extra taken krijgen. Maar je staat daar niet bij stil als je in de mallemolen van het dagelijkse leven zit!
Ik kreeg van professor Noens een boekje over stamcel donatie. Ik zal het eens doornemen en ik beloofde hem dat ik alle gegevens op een mail zal plaatsen en mijn ganse adresboek rondsturen. Misschien zijn er dan door mijn toedoen toch enkele mensen die zich opgeven als donor (en ook is het wel niet voor mij persoonlijk) misschien ooit het leven kunnen redden van iemand anders!
Ik ben uitverteld, zal hier afsluiten zodat ik ongestoord kan genieten van 'de slimste mens' (amai, volgende week val ik in een zwart gat....!) Heidi
Ik heb net nog eens alles herlezen en ik spring wat van de hak op de tak vanavond, maar ik wil ook zoveel zeggen en vind niet altijd goede overgangs zinnen.....
Reacties op bericht (3)
27-01-2010
interessante info
Hoi Heidi,
Ik heb juist op het werk je mail gezien en de info rond stamceldonatie gelezen, wat is het eenvoudig en gemakkelijk te verstaan. Ik ben er wel een beetje bang voor maar zal er eens serieus over nadenken!!!! Eigenlijk houdt het niet zoveel in maar tis die prik in de heupkam die mij een beetje zorgen baart maar kzie dat je ervoor wordt verdoofd, das al iets.... We zien wel!!!!
Ik zie dat er hier aan de kastdeur een nieuwe foto hangt van Hermelien, waarschijnlijk één van op je blog, das wel beter want die foto van je drie rakkers in het park is een beetje passé hé...
Ik heb om 13u gedaan! Vele grtjs Ste
27-01-2010, 12:34
Geschreven door Stefanie Nowé
ex-collega
Dag Heidi,
Blijkbaar is mijn vorige mail niet aangekomen. Ik ben geen computerfreak, maar ik krijg steun van Els. Wij hadden elkaar nog gezien en gesproken op de nieuwjaarsreceptie hè! 14 dagen later vernam ik het dat je opgenomen werd in Gent. Nee, ik geloofde het eerst niet, dat kon niet waar zijn. Een mensenleven hangt toch aan een zilverdraadje hè, wat kan het plots toch een andere wending nemen. Men moet toch geluk hebben in het leven. Maar, wat lees ik : je bent een fantastische sterke meid, een vechter, een doorzetter, iemand die het nooit zal opgeven. Je wil er zijn voor je man, je kindjes, je familie, je vrienden en vriendinnen, kortom voor iedereen die je dierbaar is. Het zijn prachtige foto's van je kindjes en je man. Fabian en Iwein gelijken goed op hun papa en Hermelien is volgens mij gans de mama hè. Ik veronderstel dat jij het zwangerschapsverlof van Els opgevangen hebt, toen Els bevallen is van Briek. Dus dat is al enkele jaren geleden ! Ondertussen zitten we in de prefab, maar zowel de bewoners als het personeel zijn tevreden. Zeg Heidi, wij denken dagelijks aan je. Mijn kaars staat de branden opdat het voor jou draagbaar zou zijn. De ene dag bij de andere zal wel verschillen, maar we hopen dat je " de ziekte" zal kunnen overwinnen, wat zeg ik : ik ben er zeker van met jou ingesteldheid zal en moet dit lukken. Ik was ook zo blij toen ik zag dat je het WE naar huis kon voor 1 dag. Dit moeten heerlijke momenten geweest zijn voor gans je gezin. En, een dikke proficiat voor de papa en de familie die allemaal zo goed meehelpen. Als het eens past zullen Els en ikke eens jou samen komen bezoeken, maar vooraf geven we een seintje hè ! Heidi, hou je verder sterk en blijf optimist !!!!!!!!!!!
27-01-2010, 00:06
Geschreven door De Kock Rita
26-01-2010
hahaha
kant geloven daj uitverteld bent, we hebben maar eventjes drie kwartier zitten kwetteren aan de telefoon. Hopelijk kan je Emma een beetje helpen met haar taak als je het natuurlijk ziet zitten. Niets doen waar je geen zin in hebt, das ook prettig. zal me nu ook zetten om te kwijlen van mijn schattebol, je weet wel, niet te veel vertellen he, plezant om eens weg te dromen bij iets wat je toch niet kunt krijgen en aanraken maar ernaar kijken is al genoeg, foei tante en iedereen kan dit lezen allee, saluutjes voor nu
geniet maar van de slimste mens, op wie gok je, ikke op ehhhhh de jongste? of zijn we feministisch en gaan we voor de vrouw enfin we zullen zien
groetjes
daaaaaaaaaaaaag
dikke knuffel, dikke zoen van Anna, Emma, tante en nonkel (liever niet, zit met verkoudheid)
