|
Zaterdag avond: dag 4 in het UZ is bijna om.
Elke morgen komen ze bloed afnemen (gelukkig via de centrale catether, dus voel ik er niets van) maar deze middag kwam Kris de verpleger zeggen dat mijn fibrinogeen (eiwit die instaat voor de bloedstolling) te laag stond. Ik moest dus 4 zakjes plasma krijgen. Dit is niet onrustwekkend, eerder normaal. Ik zal regelmatig, bloedplaatjes, bloed, plasma nodig hebben.
Deze namiddag was het D-day! Eindelijk zag ik mijn kindjes terug! Woensdag morgen in de kribbe afgezet met een dikke kus en vandaag kon ik ze eindelijk weer eens vastnemen en knuffelen.
Eerst waren ze nog wat onwennig, vooral Hermelien keek wat raar, maar Iwein en Fabian waren direct blij hun mama te zien.
Ik heb een tekening gemaakt voor Iwein met wat uitleg wat er nu allemaal gebeurd met mij. Mijn bloedcellen worden opgegeten door de kankercellen en de medicamentjes zijn de soldaten die de kankercellen moeten dooddoen.
Toen ik net mijn verhaal gedaan had, kwamen ze het eerste zakje plasma aanhangen. Hij was gefascineerd tot en met! er zaten een paar heel miniscule luchtbelletjes in de leiding en hij heeft die gevolgd tot ze in mijn lichaam waren. Dit waren de "echte" soldaten die mama gaan genezen.
Hij weet ook dat de soldaten zullen vechten in mama's hoofd en mijn haar kapot gaan maken en ik dus kaal zal worden. Dit vindt hij niet erg, ik zal een sjaal aandoen en het zal terug groeien!
Ze zijn hier heel flink geweest, onder de indruk van vanalles, gelukkig heb ik ook tv waar ze wat naar gekeken hebben en na anderhalf uur zijn ze naar Peter en bobonne vertrokken. Het afscheid nemen is lastig. Ik ben meegegaan tot aan de lift (nu ik nog kan mijn kamer verlaten) en Fabiantje had het lastig dat ik niet mee ging naar beneden.
Vanavond zijn mama en Joke ook nog geweest en het deed deugd om mijn moetje en zusje ook eens te kunnen vastpakken.
We hebben nu zoveel mogelijk regelingen getroffen tot de krokusvakantie en ik hoop dat het in Vlamertinge wat goed loopt.
Nogmaals: iedereen die hulp aanbied: heel hartelijk bedankt, we vergeten het zeker niet, maar mijn behandeling duurt een jaar dus ik zal waarschijnlijk nog veel hulp kunnen gebruiken (ook eens ik thuis ben tussen de behandelingen zal ik ook wel hulp kunnen gebruiken).
Ik ga me nu klaarmaken voor de nacht, want vorige nacht heb ik niet veel geslapen. Slaapwel iedereen en tot binnenkort!
|
