ben ondertussen alweer bijna 3 dagen in Gent. Ik kreeg al vier zakjes tegen het virus. Op de toer gisteren zei de dokter dat de leverwaarden langzaamaan beter worden en het virus is ook niet zo sterk aanwezig in het bloed, zodanig dat het misschien rap weg zal zijn. Het resultaat van het biopt wees weer op ijzerstapeling, maar dat wisten we al, ik krijg elke maand op het dagziekenhuis een aderlating daarvoor. (dit is gewoon een zakje bloed afnemen, zoals je bloed gaat geven, alleen mijn bloed moet vernietigd worden en kan voor niets gebruikt worden.) en een heel klein beetje afstoting, maar de dokter begreep dat niet echt want de levertesten worden alweer beter zonder dat er aan mijn medictie tegen afstoting iets veranderd werd. De medicatie die gestopt werd, die vooral afgebroken wordt door de lever, wordt nu voorzichtig weer gestart. Ik ben nu opgenomen en ze controleren alles regelmatig zodanig dat ze vlug kunnen ingrijpen moest het weer de verkeerde kant opgaan. Gisteren kreeg ik een echo van het hart omdat die slechte leverwaarden en verschillende enzymen die ze gevonden hadden in het bloed ook op hartfalen kan wijzen. Deze morgen kreeg ik bezoek van een assistent cardiologie, die zei dat de echo in orde was, ze hadden er niets speciaals opgezien, ook mijn eerder afgenomen EKG gaf geen afwijkingen. Ze zouden nu nog eens kijken naar de bloedwaarden of die weer genormaliseerd waren. Je ziet, ze blijven voor allerlei raadsels staan.
Op het thuisfront lukt het ook wel als ik Q hoor, heeft hij alles onder controle. Deze middag belden de kinderen al. Voor hen was ook alles oké. Hermelien vroeg wel "hoelang nog als jij naar huis mag komen, mama?" wat moet ik daarop antwoorden? Ik weet het niet zusje, mama moet nog wat in het ziekenhuis blijven. Hermelien herinnert zich waarschijnlijk niets meer van 2 jaar geleden, toen ik hier zo lang geweest ben. Iwein weet daar nog veel van en Fabian herinnert zich af en toe ook wel iets. Vooral als we met de auto voorbij het UZ reden zei hij altijd: "Kijk mama, jouw ziekenhuis!" Iwein noemde het zelfs eens "mijn hotel". Nu ik hoop dat ik mijn hotel vlug mag verlaten en weer naar huis kan. Groetjes, Heidi
Reacties op bericht (1)
01-02-2012
inderdaad!!!
Als ik het zo lees is het inderdaad een puzzelen naar wat er scheelt en wat er het beste is voor jou!! Lang leve de dokters!! Toch op de goeie weg!!
