Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
09-09-2020
Hoezoo?
Beste Lezers,
Vorige vrijdag eindelijk nog eens met de stapmaten een dagje weg. In en rond Puurs is het goed wandelen. Zodoende waren de benen terug op temperatuur voor een weekendje weg.
Van zaterdag tot maandag vertoefden we in Nederland. Sint-Michielsgestel was onze basis, hotel De Ruwenberg bezit 4 sterren en had een Diner arrangement in de aanbieding. Dit 3 gangen diner was niet de hoofd reden om daar te boeken. De nabijheid van 's Hertogenbosch of Den Bosch en het uitgestrekte bosgebied rond de stad bieden een waaier aan prachtige wandelingen en fietstochten. Daar Nederland fietsland is werd de fiets meegenomen.
Ondanks het iets frissere weer op zondag was het in de bossen van Vucht aangenaam vertoeven.
En uiteraard is Den Bosch een prachtige stad.
Midden in het gezellige Brabant ligt het Bourgondische Den Bosch. De stad is naast een van de grootste steden van de provincie Noord-Brabant ook het administratief en bestuurlijk centrum van de provincie.
‘s Hertogenbosch is gelegen aan de samenloop van de Dommel, de AA en de Willemsvaart die samen de Binnendieze vormen. Den Bosch werd al in 1184 een stad met stadsrechten en is al die tijd een belangrijk centrum gebleven. Door de aanwezigheid van de Bisschop in de stad heeft en had ’s Hertogenbosch altijd een sterk katholiek karakter. Er zijn nog steeds veel oude kerken te vinden in de binnenstad.
De blikvanger van Den Bosch is natuurlijk wel de kathedraal. Dit prachtige bouwwerk, gebouwd in de 2e helft van de middeleeuwen, torent al eeuwen lang uit boven de stad. Daarnaast is de binnenkant van de kathedraal ook zeker het bewonderen waard. Er zijn enkele prachtige glas en lood ramen die zeker op zonnige dagen een prachtig kleurrijk schouwspel op de vloer en wanden van de kerk projecteren.
De glas-in-loodramen stellen de zeven sacramenten voor. De ramen zijn gemaakt tussen eind 19e eeuw (onder andere werk van Jean-Baptiste Capronnier), Marius de Leeuw in 1966, Pieter Wiegersma in 1953 en tot slot een modern werk ‘Het Laatste Oordeel’ van Marc Mulders: in een van de details zie je de terroristische aanslag op de Twin Towers in 2001.
Een van de grootste blikvangers: het koperen doopvont. Dit wordt gezien als een meesterwerk in de laat-gotische siersmeedkunst, gemaakt door Aert van Tricht.
De preekstoel werd in de 16e eeuw gemaakt en is opgebouwd uit zes korinthische zuilen. Het werk werd ook verdergebouwd tijdens de Renaissance: dat zie je aan de vermenging van mythologische wezens en het ineens aanwezige perspectief.
Het altaar is een retabel van houtsnijwerk. De panelen zijn geschilderd. Hier zien we het Lijdensverhaal in de drie kasten. Als de panelen gesloten worden, zien we niet het Lijdensverhaal, maar het leven van Jezus zoals de Bruiloft te Kana, de opvekking van Lazarus en de Bekoring in de Woestijn. De makers van dit altaarstuk zijn niet bekend, maar door de merktekens weten we dat ze in een Antwerps atelier gemaakt zijn.
De kathedraal heeft 16 dubbele luchtbogen: op deze bogen zitten in totaal 96 kleine figuurtjes. Deze beeldhouwwerken zijn erg gevarieerd: van leeuw met een stukje papier tot een man met trom en bekkens.
Den Bosch heeft een netwerk van kleine waterloopjes. Het valt niet te vergelijken met de grachten van Amsterdam, maar toch is dit een aardige manier om Den Bosch te leren kennen. In kleine bootjes vaart men onder begeleiding van een gids langs de oude muren en vesting. In sommige stukken gaat men ook letterlijk onder de stad door.
In het hartje van het centrum van Den Bosch ligt de markt. Dit schitterende plein is al eeuwen het middelpunt van de stad. Al in de veertiende eeuw was er hier een plein een plein te vinden. Centraal op het plein is er een standbeeld van Jeroen Bosch te vinden. Het beeld staat met zijn rug naar het huis waar deze Bossche schilder is opgegroeid. Op het plein is er tevens een vier meter diepe waterpunt te vinden. Het plein wordt nog intensief gebruikt voor zijn oorspronkelijke doel. Iedere Dinsdag en donderdag wordt er een groentemarkt gehouden. Op woensdag en zaterdag een waren en stoffenmarkt. Iedere vrijdag wordt er een biologische markt georganiseerd. Daarnaast is er iedere eerste zondag van de maand een kleine maar gezellige markt op de Bossche markt te vinden.
Kamp Vucht heb ik niet bezocht, vorig jaar ben ik er al langs geweest tijdens mijn doortocht richting Trondheim.
Op de terugweg zijn we nog langs Breda gegaan. Bij het binnenrijden van een parking werd me er aan herinnerd dat ik een fietsdrager achterop had. Bij het omhoog rijden schraapte deze drager over de rijbaan, hetgeen een hels lawaai teweeg bracht. Gelukkig was het meer lawaai dan schade.
Vanaf nu begint het werk binnen, het interieur van keuken en badkamer is aan renovatie toe.
grtjs
Hugo Peregrinus
Epiloog
Hoe zoo is er corona in Nederland. Enkel het personeel in hotel, restaurant of café draagt er een mondmasker. Wel zijn er overal affiche's met de regels uitgehangen en lijnen op de grond getrokken. Maar van de laatste trekt geen mens zich wat aan.
Democratie zijn drie wolven en een schaap die een voorgerecht kiezen.
Democratie is de dictatuur van de meerderheid.
En zo zijn er nog vele gezegden te vinden die hun wijsheid halen uit de ervaring.
Hier in ons landeke heb je deze wijsheid al vlug geleerd. Maar wat er nu allemaal voor toneel wordt gespeeld is du jamais vu.
De regeringsvorming in 2010-2011 was een rekord. Na 541 dagen legde de regering-Di Rupo de eed af op dindsdag 6 december. Nu zijn we ook al een mooi eind op weg. 20 maanden na de verkiezingen van 26 mei 2019 is het kinderlijk gekrakeel over postjes nog steeds niet beïndigd.
Hoe ziek is onze democratie?
Democratie is een delicaat beestje. Ze geldt nog altijd als een eerbiedwaardig ideaal voor een politiek bestel, maar haar feitelijke verschijningsvorm stelt steeds meer mensen teleur.
Zijn het de ontgoochelende resultaten van het democratische beleid die ons teleurstellen? Of is het misschien het gebrek aan competentie en aan fatsoen van het politieke personeel? De roep om meer directe democratie klinkt daarom steeds luider. Sommigen stellen hun hoop zelfs op het opkomende populisme. De burgers moeten het politieke heft opnieuw zelf in handen nemen, zo heet het, en de beroepspolitici (de politieke elite, het establishment ) buiten spel zetten. Geen representatieve democratie meer maar een waarachtige volksdemocratie.
Dat veronderstelt natuurlijk dat de burgers vertrouwen kunnen stellen in hun mandaathouders.
Welnu, die remedie is een gevaarlijke illusie. Al in de achttiende eeuw gaven de toenmalige tegenstanders van de monarchie toe dat de participatie van de burgers aan de democratische politieke besluitvorming onvermijdelijk zou moeten verlopen via een beperkt corps van afgevaardigden. En dat die afgevaardigden een tamelijk vrij mandaat zouden moeten krijgen om de belangen van de burgers te behartigen naar hun eigen weloverwogen oordeel. Een vrij mandaat omdat de burgers doorgaans niet beschikten over de nodige informatie en zelfs niet over de nodige burgerdeugd om hun ware belangen in concrete gevallen te onderkennen. Dat veronderstelt natuurlijk dat de burgers vertrouwen kunnen stellen in hun mandaathouders en tevens dat de mandaathouders vertrouwen kunnen hebben in de deugdzaamheid van burgers, die al bij al gevoelig zullen zijn voor het algemeen belang op langere termijn.
Dit wederzijdse vertrouwen is gemakkelijker te handhaven in een kleinschalige republiek dan in een grootschalige staat. Daar is het veel moeilijker om begrip en waardering op te brengen voor de belangen van verre, vreemde mensen en dus voor het algemeen belang. Daar zijn individuen moeilijker te bewegen toe te treden tot klimaatverdragen (die enkel nuttig kunnen blijken op langere termijn) en tot vrijhandelsverdragen (die slechts het eigenbelang dienen omdat ze ook het eigenbelang van verre vreemden dienen).
Het probleem van de hedendaagse democratie is dan ook, in niet te onderschatten mate, een probleem van waardebeleving; een cultureel probleem. En het vindt zijn oorsprong niet vooreerst bij de politieke elites die inhalig en bekrompen zouden zijn. De oplossing is dus niet in de eerste plaats te zoeken in de verzwakking van die elites door middel van meer directe democratie, van meer referenda, van sociale media. Het probleem vindt zijn oorsprong grotendeels in de onmacht van vele burgers om vertrouwen te schenken, dus in hun gebrek aan burgerdeugd. De deugdzaamheid van de politici laat dikwijls te wensen over, dat wisten wij al lang. Maar die van de burgers eveneens. Dat beseffen wij nog niet genoeg.
In principe zou de democratie haar eigen democratische cultuur moeten genereren. Want, zo dachten Montesquieu en velen na hem, participeren aan de democratie is zielsverheffend en geestverruimend. Ze hebben gelijk, tot op zekere hoogte. Wie echt aan het democratische spel van besluitvorming kan deelnemen, begint ervan te houden.
Maar helaas, de individuen spelen in onze samenleving niet enkel mee in het spel van de democratie, maar ook met het spel van de (min of meer) vrije economische markt. Dit spel dient de democratie door de macht van de politieke overheid te beperken. Maar de cultuur die zij huldigt, is veel minder te rijmen met de democratische. Daar worden individualistische waarden, hedonistische waarden gehuldigd. De eigen genieting wordt er gepromoot en niet die van verre, onbekende mensen. Competitie is er de regel en niet samenwerking. Winst op korte termijn is er de drijfveer en niet het algemeen belang op lange termijn.
Er zijn sectoren in onze samenleving die de ongunstige invloed van de cultuur van de vrije mark kunnen tegengaan: het schoolbestel, het religieuze bestel. Vandaar al die oproepen om tenminste daar de (jonge) mensen op te voeden in de democratische waarden. Maar zelfs dan mag onze democratie niet te veel verhopen van de politieke waardenbeleving van de burgers. Democratische politiek is immers meer dan kiezen en stemmen.
De voorstanders van de directe democratie zien de democratische besluitvorming vooral gesteund op de procedure van het stemmen. Een grote fout. In de werkelijke democratie wordt inderdaad gestemd, zo nu en dan, om aan vertegenwoordigers een mandaat te geven. Maar er wordt vooral onderhandeld. De procedures van het onderhandelen zijn minder transparant, maar laten beter toe belangen te verzoenen. Onderhandelen in kleine comités is de kern van de politieke besluitvorming, ook in de democratie.
Stuk uit een politiek essay van Guido Dierickx
Er zijn mensen verkozen om dit land te leiden, alleen verzuimen zij dat te doen
Waar moet het heen? En wie zal dat betalen? Vooral op de tweede vraag is het antwoord een zekerheid!
Al bij al was het gisterochtend best wel fijn wandel weer. Temperatuur zo rond 20°C, totaal geen wind en door de vochtige mist moest je niet constant aan de pull hangen.
Tegen dat de zon doorbrak was ik al ver over halfweg.
Het palmke bij Rita smaakte weeral, en op één been kan je moeilijk stappen, dus een duoke was op zijn plaats. De laatste 300 m liep het zweet over mijn rug.
De Covid challenge loopt ver op zijn eind. Normaliter zou het dit weekend DDT, editie 51 zijn geweest. Ik heb niet de intentie bij dit warme weer, op mijn eentje, die 100km af te malen.
Wel heb ik de 100 km ruim bereikt met de challenge. Als kers op de taart staat er morgen nog een rondje Weg-Om op het programma, kwestie van zeker zeker te zijn.(en eventueel een aflaat te verdienen!) Met start zo rond 5 uur zit het eind er al op tegen tienen. En dat moet lukken zonder al te veel last van de warmte.
Zonder Covid zou het wellicht een DDT geworden zijn met minder deelnemers en nog minder arriveerders. Ook al heb ik enige ervaring met warm tot zeer warm weer, als het s'nachts niet een beetje afkoeld zou het toch wel een dubbeltje op zijn kant zijn geweest.
De trent om tropisch weer te hebben in augustus beloofd voor volgende jaren!
De laatste veertien dag ben ik meer met de fiets op toer geweest, niet overdag. Des avonds, als de hitte weg ebt doet de wind op de fiets deugd. Ook zonder echte inspanning was het wel puffen en er voor zorgen om voldoende te drinken. Maar de beweging deed deugd.
Ook het beetje regen op woendsdag, op de fiets, deed deugd.
Hou het nog enkele dagen rustig en morgen: viert moeder!
LOOM, heeft vele betekenissen. De voorbije en volgende week kan men volgende omschrijving best begrijpen: op een prettige manier lui en traag.
(1) Apathisch 2) Benauwd 3) Doezelig 4) Drukkend 5) Energieloos 6) Flauw 7) Futloos 8) Half gaar van de warmte 9) Indolent 10) Inert 11) Languissant 12) Langzaam 13) Leuzig 14) Levenloos 15) Lijzig 16) Log 17) Lui 18) Lusteloos 19) Maf 20) Mat 21) Mat in de beweging 22) Mat van beweging 23) Niet actief)
Van 1 tot 23 zijn ietwat andere benaderingen met steeds dezelfde ondertoon: het is te warm om een klap uit te voeren.
En als je te lui bent om iets te doen is lezen een goed alternatief. Ook al beweeg je niet veel, je bent nog altijd actief.
Heb zopas het boek Russisch voor Beginners gelezen, een goed geschreven thriller door Dominque Biebau. Af en toe een thriller of meer romantisch boek mag wel ter afwisseling van geschiedenis boeken die meestal mijn voorkeur krijgen.
Wat nog geen geschiedenis is speelt zich af aan de KUL. Die rector, Luc S, roept nu op om het doopritueel te herzien. Na een stilzwijgen van twee jaar schiet hij wakker. Zowel vorige week als deze week publiceert hij uitgebreide artikels die zijn passieve houding moet verklaren. Of hoe een persoon met zijn status en gezag zich wegsteekt achter een andere instantie. Justitie heeft zijn rol te spelen, maar niet op de KUL, hoop ik. Om het kort te zeggen, als je een bedrijfsdiefstal of spionage pleegt en betrapt wordt, vlieg je stande pede buiten! Zonder pardon! Justitie zal erna ook zijn werk wel doen.
Achteraf kan je inderdaad altijd menige opinie vormen, die nuanceert en afzwakt. Of juist verstrekt, zoals laatste week na kritiek van 27 professoren over het gebrek aan daadkracht van de unief.
Wat er ook van komt, de oproep om naar alternatieven te zoeken voor het organiseren van studentendopen is niet gepast. De oproep gaat ook voorbij aan het feit dat vele verenigingen er wel een welkomfeest van maken, de meerderheid! Al vele jaren zijn er verhalen hoe onmenselijk het er op enkele van dergelijke dopen aan toe gaat. Waarom werd dat dan altijd getolereerd. Waarom moeten er cantussen zijn die als enig doel hebben zo veel mogelijk pinten te drinken, en dan nog soms om ter vlugst!
Bij deze warmte is een frisse pint zeker welkom. Als het effe kan is een goede Brusselse geuze te max, zal ik straks met plezier degusteren. Indien niet voorradig is een palm ook goed hoor!
Zo, als iemand onze kat Boris heeft opgemerkt, laat haar terug komen naar nr 26. Woensdag ll. is ze verdwenen in de nacht. Sindsdien ontbreekt elk teken van leven.
Ik zit er al een week op te sjieken. Toch vind ik het triest dat een jonge gast er op wordt aangesproken als ie op het trouwfeest van zijn broer uit de bol gaat. Alleen dat hij er prat op gaat om socialist te worden genoemd stoort me.
Een trouwfeest op een boot in het zuiden van Frankrijk ruikt al meer naar de Gentse oud Burgemeester. DT heeft als ondernemerszoon zeker niet slecht geboerd, hij is/was dan ook niet voor-niets de cumul kampioen van de voorbije decenia. Maar iets met jachten in een paradijselijk oord gelinkt aan een snel kapitaal vergarende man, het blijft altijd kleverig.
Ook met C is het een beetje van dat. Alhoewel zijn ouders wel uit het rode clubje komen is er toch dat on-socialistisch trekje. Niet dat hij van de ouden stempel moet zijn. En hij hoeft geen honger te hebben geleden of minder gestudeerd te zijn.
Naar mijn bescheiden mening kan je socialisme en praalzucht/rijkdom niet vereenzelvigen. Ik weet ook nog hoe een zekere F VdB zich liet sponsoren om in een oosters resort te gaan trouwen. Volgens mij helpen rode kleedjes dan niet meer. Het kan ook zijn dat het idee van modern socialisme niet het mijne is.
En er zijn al advocaten ingeschakeld, privacy weet je wel! Verspreiden van lasterlijke en incorrecte informatie. Van wie komt die info? Niet van mij, zeker weten, want ik was niet uitgenodigd!
Het zijn mensen die God niet kan tolereren, die waardeloos zijn. Wij helpen mannen met zulke verkeerde neigingen om het moeras te verlaten. De conversietherapie moet homosexuele mannen genezen in Israël. Het is vooral de orthodoxe strekking van het jodendom die gebeten is door zuiverheid.
Ik heb onlangs het boek ONORTHODOX van Deborah Feldman gelezen. Daar krijg je het koud van.
De schrijfster (1986) werd geboren in een chassidische sekte, de Satmar.
De rabbijn van Satu Mare (Sint-Maria, een dorp op de grens met Hongarije en Roemenië) werd gered tijdens de oorlog en emigreerde later naar Amerika. Daar stichtte hij, met een aantal overlevenden die hem waren gevolgd, een chassidische sekte die hij vernoemde naar de stad waarvan hij afkomstig was. Ook andere rabbijnen deden dat, daarom heb je zoveel verschillende chassidische sekten.
Door hun sekte te vernoemen naar hun plaats van afkomst in Europa wilden ze de herinnering levend houden aan de sjtetls (stad) en gemeenschappen die tijdens de holocaust waren weggevaagd. De chassidische Joden in Amerika keerden terug naar het erfgoed dat op de rand van de afgrond had gestaan. Ze kleedden zich in traditionele gewaden en spraken net als hun voor vaderen, Jiddisch.
Velen waren ook gekant tegen de stichting van de staat Israël omdat ze geloofden dat de Joodse-genocide een straf was geweest voor de Joodse assimilatie en het zionisme.
(Vooral religieuze Joden vinden dat herstel van de Joodse heerschappij in het land van Israël pas na het verschijnen van de Messias kan plaatsvinden, en dat het bijna godslasterlijk is om dit op seculiere gronden te willen bereiken.
Seculiere Joden geloofden in meerderheid dat liberalisme ofwel socialisme uiteindelijk het antisemitisme zou overwinnen en hen veiligheid en gelijkheid zou bieden in de landen waar zij woonden. Voor een meerderheid van de Joden die vervolging in Oost-Europa ontvluchtten, was Amerika een aantrekkelijker toevluchtsoord dan het onherbergzame Palestina. Er was veel scepsis over de haalbaarheid van het zionistische project)
De chassieden richtten zich vooral op de voortplanting, om hun gelederen te laten groeien en degenen die waren gestorven te vervangen, als ultieme wraak op Hitler.
In deze geest zijn er zoveel regeltjes gevormd, voor zowel man als vrouw, dat het leven verworden is tot een non-bestaan. Letterlijk voor alles is er wel iets te vinden, volgens de rabbijnen. Dit impliceert ook dat de vrouw eigenlijk alleen wordt getolereerd om kinderen te baren. Zelfs hiervoor gelden regels en oh wee als het niet verloopt zoals voorgeschreven.
De praktijken, die Deborah Feldman blootlegt zijn heel ontnuchterend.
Toen haar boek uitkwam kreeg ze uiteraard de volle laag. In één opiniestuk werd de schrijfster vergeleken met Goebbels, ze kon een katalysator zijn voor een tweede holocaust. Ze, de schrift geleerden, hadden meestal zelfs het boek niet eens gelezen. Gewoon omdat het een vrouw was die schreef over het kleingeestige leven in de Joodse sekte. Een sekte waarvan de leden sterk gemotiveerd zijn om hun manier van leven geheim te houden.
De pijpekrullen weten niet beter, ze leven buiten de maatschappij.
Op het eind van het boek staat volgende zin: Ik heb geen verleden meer om me aan vast te klampen, de laatste drieëntwintig jaar behoren iemand anders toe, iemand die ik niet meer ken.
Als afsluiter nog iets over Covid-19.
Ik ben het volkomen eens met dokter Petra De Sutter als die stelt dat men het hart uit de zorg heeft gehaald. Alles moet efficiënter, managers zullen dit allemaal wel voor elkaar krijgen. En ja, de efficiëntie is bereikt. Minder geld gaat naar de patiënten en zorg personeel, minder personeel en meer geld naar allerlei technieken of zkkn. Maar of de mensen in de zorg daar beter van worden?
Ik hoop dat bij deze tweede ronde er nog genoeg zorg personeel voldoende gemotiveerd zal blijven om hun risicovolle job met hart en ziel te blijven uitvoeren.
Wie weet lig ik binnen kort ook op de gang, in afwachting dat er een plaatske vrij komt aan de beademingsmachine. Want ja, ouderen brengen niet meer op! Efficiëntie!
Vooreerst wil ik benadrukken dat ik totaal geen afkeer heb van gestudeerde mensen.
Wel blijf ik ervan overtuigd dat het niet evident is om te zeggen dat iemand verstandig is alleen omdat die persoon hoger of universitair onderwijs volgt of heeft gevolgd. Een uitspraak van mij is al heel lang: niet de hoeveelheid letters en cijfers die iemand heeft gelezen bepalen zijn IQ.
De daling van de kwaliteit van ons onderwijs is al heel lang aan de gang. Vóór mij volstond een diploma A3 om een belangrijke functie te kunnen bekleden. Een A2 diploma was tijdens mijn schooltijd een must, later toen ik begon te werken was het niveau al opgeklommen tot A1.
Als ik dan eens bekeek wat sommige lager 'gediplomeerden' wel konden ten opzichte van A1 afgestudeerden, dan was dat laatste niveau niet beduidend hoger hoor.
Zelf heb ik die A1 studies gevolgd aan de Melaan in Mechelen, althans een vijftal maanden. De goesting was toen al over, het degout al enorm. Wat een dikke nekke gepraat, heel de dag door.
- Jullie zijn de toekomst van het land
- Jullie zijn de leiding gevenden, de voorbeelden van de bevolking
- Op jullie zullen velen moeten rekenen...
- Jullie zullen goed verdienen...
Het blijft wel verbazend dat er van die hele intellectuele prietpraat weinig overblijft als je de laatste 30 uren overloopt van een student, die 'gedoopt' wordt.
Op een schacht pissen is 'normaal', overmatig veel alcohol 'opgieten' is nodig, vuiligheid laten eten is 'grappig', in schoenen kakken (liefst van jonge totaal onwetende meisjes) om die dan te laten leegeten, het verkrachten van .. allemaal leuk en ongelooflijk intelectueel!
Een ding weet ik zeker wel: veel minder opgeleide mensen hebben meer verstand dan die lompe studenten, de 'toekomst' van het land.
Gelukkig denk ik dan, het is een minderheid.
Is het hoger onderwijs te makkelijk en zijn er te veel uniefs en hoge scholen?
Zoals altijd zijn het die ongelooflijk stupide rijke niksnutten die de boel verzieken. (geld is god)
En ik ben zo vrij om de lijn van de 'diploma' elite door te trekken naar ons politiek etablishment. Waar zitten de vertegenwoordigers van de 'lagere' klasse? Waar is het gezonde 'boeren' verstand naar toe?
Maar nog meer schokkerend (kan het?) is wel dat de rector van de KUL die gasten en hun Reuzegom een taakstraf heeft opgelegd. !!!!
Een totaal verbod op de vereniging en het verwijderen van dat uitschot van de unief zou pas een adequate actie zijn geweest. Maar ja, IQ mensen steunen elkaar hé!
Het is juist het gebrek aan IQ dat er voor heeft gezorgd dat een jong leven nodeloos is afgeknakt.
Ik heb gemerkt dat de link naar de foto's van donderdag is geschrapt. Dat ligt 'natuurlijk' aan mezelf. De verwerking van de data verloopt op een camping, met zijn vele internet gebruikers, eerder aan de trage kant. In mijn geval duurde het donderdag meer dan een uur eer alle foto's waren opgeladen in een album. Om dan deze te delen duurt het weer een hele poos. Om dit te omzeilen dacht ik het korte filmpje apart te plaatsen, wat ook gelukt is. Hierdoor had ik dan tweemaal een fotoreeks, eentje met film en eentje zonder.
De overbodige heb ik dan gedelaaid , en oeps, de verkeerde.
Bij deze is dat rechtgezet.
Grtjs
Hugo
Mijn latijnse spreuk is bedoeld voor mister T. en zijn opperste gerechtshof.
De minder gunstige weersvoorspelling ten spijt was het deze morgen al bij al mooi weer in Poupehan. Ondanks de paar druppels regen die tussen 'vijven en zessen' zijn gevallen kon al het materiaal droog opgeborgen worden. Na een rustig ritje, met enige vertraging op de ring, waren we kort na de middag thuis.
Tijd genoeg om de boel op te ruimen en de was te doen. Straks is alles droog en in de kast, klaar voor een volgende tocht.
Zo, terug het nieuws van de dag! Corona Corona.
Er zijn nog steeds geen reisplannen gemaakt, enkel vage ideeën. Wellicht zal het daar bij blijven.
Bij deze ook dank aan de 'Gang' leden, ook de The Walking Brothers genaamd, voor de voorbije wandeldagen.
Jan en Ronny voor de logistiek, Jan voor de tripkes, Marc voor de rust.
Hoe we het klaar gespeeld hebben om precies de zonnige dagen er uit te pikken, niet geweten. Wel heeft het prachtige weer bijgedragen tot het welslagen van de tochten.
Deze dag zijn we de Semois liefst 4x over gewaad. Wel waren mijn voeten deze maal beschermd met mijn Teva's, dat stapt een heel stuk makkelijker.
Morgen inpakken en wegwezen, hopelijk voor de te verwachten regenbuien.
Het nationale feest is gefeiteerd met een bijzonder prachtige wandeling. In en om nabij de Semois verliep de wandeling. IN mag je letterlijk nemen. De doorwaadbare plaats komt echter uit op een kampterrein. Op de plaats waar we uit het water stapten stond een bord: Verboden toegang- covid 19. Een leidinggevende kwam onmiddellijk poolshoogte nemen. Langs de oever, tussen de bramen en tingelen, konden we verder zonder het terrein te betreden.
Voor de rest, prachtig weer overigens, een mooie en zware tocht gelopen. Vive la .... Semois.
Het is alweer een tijdje geleden dat ik via de mob phone een artikel op de blog heb gezet.
Het is dan ook al eens mislukt, dit is de tweede poging.
Deze morgen om 06u al vertrokken zodat we, mezelf en de Jan, al om 1ou op pad waren. En het was best pittig. Tegen enen waren we terug in Poupehan alwaar de Marc en de Ronny, bijgestaan door de Catsjoe, ons reeds opwachtten.
De afspraak met de camping uitbater was kennelijk niet goed over gemaakt, ook al was/is de voertaal NL. Maar uiteindelijk konden we onze tenten en aanverwanten placeren.
Ook Laura deed haar best, haar stralen deden de rest.
Den apero, de spaghetti en vooral de saus maakten het kompleet.
Afspraak om morgen rond 08u aan tafel te zitten. De spiegeltjes van kakel verse eitjes zullen hopelijk schitteren in de zon.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Een fotolink maken lukt voorlopig niet, iets voor morgen.
Morgen ben ik riebedebie, voor vijf dagen naar Poupehan, Bouillon. Met de stapmaten gaan we elke dag een trippeke doen, de Jan heeft er al voor getekend. En die zien er mooi uit. We blijven wel dezelfde uitvalsbasis gebruiken, Camping Le Prahay. En bij elk trippeke past misschien ook een trippelke, ook dat ziet er goed uit.
Alleen jammer dat we niet met vijf zullen zijn.
Michel is vrijdag 10 juni met de fiets in aanrijding gekomen met een personen wagen. Het resultaat van de confrontatie is maandag vastgesteld: een gebroken kaakbeen ter hoogte van de neus, een gebroken kaakbeen ter hoogte van het oor en een gebroken rib. Als alles een beetje ontkleurd en ontzonken is kan men verder onderzoeken, hopelijk blijft het bij deze schade.
Michel, bij deze spoedig herstel. Het is dubbel jammer want je keek er zo naar uit!
Met Strava gaat het de goede kant uit. Gisterenmorgen nog een tochtje afgewerkt, gewoon omdat de benen jeukten. En omdat het prachtig weer was/is. Het doel van 100km voor de virtuele DDT zal vlug bereikt zijn. Wandel mee met de foto's hieronder.
Voor volgende week ziet het er ook goed uit, niet te warm en weinig kans op regen. Enkel naar het einde van de week toe kan er wel eens een bui vallen.
Straks nog een -kabas- vullen met het noodzakelijke. Kampeer gerief wordt hoofdzakelijk door de Jan en de Ronny voorzien. Ik zorg voor het avondmaal van morgen -bedankt Agnes en Jorg-. Uiteraard neem ik een aardappelschiller mee, het koken op zich laat ik aan de specialisten.
Blijf gezond en volg de regels, covid waart nog steeds rond.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Noot: Als -wegspotter-, controleur van trage wegen, ben ik donderdag avond nog op pad geweest. Volgens de afsprakennota voor vrijwilligers zonder kostenvergoeding.
- Artikel 2, verbindt de vrijwilleger er zich toe om de bij beschrijving gekozen trage wegen, op het grondgebied van Temse, minimaal vier maal per jaar te controleren. De vrijwilliger gebruikt de hiervoor voorziene middelen, mobiele applicatie.
- Artikel 6, De gemeente geeft informatie aan de vrijwilliger en biedt vorming en begeleiding aan. Zo kan de vrijwilliger de taken goed uitvoeren.
Dat laatste was laatste tijd iets moeilijker. Vanaf juni liep de tweede periode van het jaar. Maar de kleurcode van vorige keuring stond nog steeds op de kaart. Groen betekend dat de weg ok is. Dus om de drie maand wordt de kleur van de wegen paars gemaakt, teken dat de controle kan beginnen. In juli bel ik al eens naar de contact persoon van de gemeente.
Oeps, en blabla, wordt werkt van gemaakt! Begin deze week werkte zelfs de app niet meer. Op woensdag mail ik alle geledingen -provincie, ontwerper en gemeente- dat er iets loos is. En geloof het of niet, op donderdag is heel het boeltje gereset. Van contentement, dat ik mijn job kan doen, ga is s'avonds al op stap.
Het lijstje verontschuldigingen is te lang om op te noemen, er staan wel redenen bij die in de privé anders worden opgelost: schop onder de kont! Maar dat mag niet meer zeker?
Vandaag is de challenge gestart, mijn eerste tocht zit erop. Strava, het appeke dat alles registreert, duid voor mij vandaag 136,36 km aan in een tijd van 5u11. Niet slecht zou ik zo zeggen, alleen, het klopt uiteraard niet. En zoals altijd met dergelijke appjes, het zal wel aan mij liggen.
Ik heb de afstand nog eens nagerekend met G oog le en kom uit op 30km, wat ook nog goed is! Wellicht heb ik bij het wisselen van mijl naar km, oftewel volgens Strava van Imperial naar Metrisch, een dikke 100 km gewonnen. We zien wel want ik weet nog niet of alles wel goed is geregistreerd.
Nog volgend bericht van de organisatie:
Marc Van Ranst peter van 100Km Covid Challenge
Sinds maart heeft het coronavirus iedereen in de ban. Ook voor ons als organisator van 100Km Dodentocht zorgde het virus voor een ommezwaai: geen 51ste editie met vertrek in Bornem. Wel een virtueel alternatief: 100Km Covid Challenge. Aan de meer dan 7 000 inschrijvingen merken we dat mensen tijdens deze periode nood hebben aan beweging. En dat stemt ook viroloog Marc Van Ranst gelukkig waardoor hij met plezier het peterschap van onze 100Km Covid Challenge opneemt, aldus Gunter Vergauwen, hoofdcoördinator 100Km Dodentocht.
Sinds 1 juni kan je inschrijven voor de 100Km Covid Challenge powered by Dodentocht. Een uitdaging waarbij je tussen 13 juli en 9 augustus minimum 100 kilometer wandelt, verdeelt over verschillende etappes of toch in één keer aflegt. Net als bij onze gewone 100Km Dodentocht zien we aan de inschrijvingen dat de 100Km Covid Challenge ook een internationaal karakter heeft. Ondertussen gaan er wandelaars uit 22 landen, waaronder Engeland, Denemarken, Canada, Amerika, Zuid-Afrika, de uitdaging al aan. Goed voor meer dan 35 verschillende nationaliteiten, geeft Gunter Vergauwen mee. De 100Km Covid Challenge maakt 100 kilometer wandelen toegankelijk voor iedereen. We merken dat we nu vooral vrouwelijke deelnemers hebben. Van de momenteel meer dan 7 000 deelnemers is bijna 60% vrouwelijk. Vooral bij veertigers blijkt wandelen enorm populair te zijn.
Peterschap en ambassadeurs
Dat blijven bewegen enorm belangrijk is, bewijzen ook de verschillende ambassadeurs en het peterschap van Marc Van Ranst. Met Kom 100 kilometer uit uw kot roept viroloog Van Ranst iedereen op om zich in te schrijven voor de 100Km Covid Challenge. Hij gaf alvast het goede voorbeeld en gaat ook mee de uitdaging aan.
Bij de Universiteit van Gent werken zowel prof. Jan Baetens van de Faculteit Bio-ingenieurswetenschappen als prof. Maarten Vansteenkiste van de Faculteit Psychologie, bijgestaan door Joachim Waterschoot, Doctoraatstudent aan dezelfde vakgroep, vanuit hun eigen expertise mee aan het onderzoek van de Corona-crisis. Zij waren meteen enthousiast om de groep ambassadeurs van onze challenge te vervoegen.
Ook prof. Steven Van Gucht, hoofd van de Dienst Virale Ziekten bij Sciensano, en Karel Van Eetvelt, CEO van RSC Anderlecht, aanvaarden met plezier het ambassadeurschap.
Ik lees verder dat er op dit ogenblik zo'n 14.000 mensen zich hebben ingeschreven voor deze Challenge.
Opmerkelijk is dat hoofdzakelijk vrouwen zich melden voor de Covid Challenge, meer dan 60%. Het zijn vooral dertigers en veertigers die de uitdaging aangaan.
En net zoals voor de 'normale' DDT zijn er veel buitenlandse inschrijvingen: buiten de grote groep Belgen zijn Duitsers, Nederlanders, Engelsen, Noren, Luxemburgers, Amerikanen, Fransen, Zweden en Denen die de top 10 vervolledigen.
Dus vandaag een goede repititie voor volgende week. Dan zijn we met de stapmaten een vijftal dagen in Poupehan met elke dag een trippeke op het programma. Ik denk, als Strava goed optelt, het geen probleem mag zijn op aan mijne diplom te geraken.
Bij het lezen van Flash 2 vanhet BCG, uitgave april, mei, juni 2020 staat er onder de rubriek 'kenners aan het woord' een bijdrage over veilige afstand.
De coronamaatregelen, en vooral het afstand houden, zijn voor blinde personen extra moeilijk te volgen. Bordjes met richtlijnen en pijlen op de grond zijn voor hen niet zichtbaar en een blindegeleidehond kan zich onmogelijk aan de afstandsregels houden.
Een getuigenis:
Om de afstandsregels te handhaven, hangen nu overal affiches met instructies en pijlen wijzen de weg in winkel en op straat. 'Voor mij zijn die dingen niet van toepassing, want ik kan ze niet lezen of zien. Als ik ergens binnenkom, weet ik niet meer waar ik heen moet.'
'Ik volg altijd dezelfde routes. Die zijn allemaal veranderd, dus kan ik niets meer zelfstandig doen. Toen ik op controle moest in het ziekenhuis, was ik helemaal fout gelopen omdat ik langs de andere deur naar binnen moest.'
'Normaal kan ik rekenen op mijn geleidehond, maar ook voor hem is het niet makkelijk. Hij snapt de pijlen niet en volgt altijd het vaste traject dat hem is geleerd. Hij kan wel afwijken als ik het hem vraag, maar ik weet zelf niet waarheen.'
Als je een blinde persoon tegenkomt, is het belangrijk dat je niet te dicht komt, want ze zien zelf niet of ze zich houden aan de regels. Je kan best om ze heen lopen en ook zeker niet naar de hond komen. Als je ziet dat iemand hulp nodig heeft, kan je best voor die persoon lopen en blijven praten. Dan volgt deze persoon je op basis van het geluid.
Ik kon de titel "Als tweede" gebruiken maar dat klinkt niet zo goed in verband met deze bijdrage.
Poëzie is geen tweederangs kunst hé! Getuige hiervan de 5e editie van de Poëziebundel van Temse. De organisatie berust bij het Lokaal Bestuur Temse in samenwerking met het Davidsfonds Temse, Heemkundige kring Braem vzw, Amedee Verbruggenkring, Openbare Bibliotheek Temse en Cultuurdienst Temse.
Het thema dit jaar: Dichter bij de dijk.
Leuk bedacht, mijn gedacht.
Deze bundel verzameld alle ingestuurde werkjes van de Dichters (M/V). Een vijftiental zijn geselecteerd en zijn te zien/lezen langs de Poëzieroute. Die route loopt vanaf Elversele langs Durme en Schelde tot Rupelmonde. Bij die geselecteerde inzendingen is er ook eentje van Kozzen, zie ook rechterkolom van de blog, getiteld:
Heen en Weer
De veerman vecht met strakke riemen
tegen de stroom, tegen de tijd
verbijt een grijns van pijn
met riet tussen de tanden
vervloekt die eeuwigheid.
De overkant is net als hier
een oever aan het water
waar ook de waarheid onderweg
verdronken werd voor later.
Je kan de bundel afhalen op de Cultuurdienst, in de bibliotheek of in het Toeristisch Infokantoor.
En je vind er ook een gedicht in terug, "Zintuigen" van Agnes.
Wat eerst? De politiek? Weinig verheffend wat zich op dat toneel afspeelt. Wel is het spannend vermaak, verkiezingen of niet? Een echte cliffhanger, niet!
Minder plezant is dat veel mensen minder uitkering ontvangen omdat ze in het coronaverlof zijn gestapt.
Wat we zelf doen, doen we beter. De woorden van Gaston Geens, de eerste voorzitter van de Vlaamse executieve, zijn symbool gaan staan voor de zelfgenoegzaamheid of zelfs de arrogantie van Vlaanderen. Terwijl Geens juist wilde zeggen dat een autonoom Vlaanderen het aan zichzelf verplicht was het beter te doen dan België. We zullen moeten bewijzen dat we wat we zelf doen, ook beter doen, waren letterlijk zijn woorden.
En dat is tot nu toe niet het geval. Of dat jammer is laat ik in het midden. Wel is duidelijk dat nationalisme op geen enkele manier werkt. Kijk maar hoe het versnipperde beleid alles in de soep laat draaien en met ons geld morst. Die canon moet er voor mij zeker niet komen.
Vorige week eindelijk weer eens tot in Prosperpolder geraakt. Het mag weer! Alleen is het onmogelijk geworden om nog in het 'overstromingsgebied' rond te lopen. Het hekwerk is serieus aangepast en, wat ik begin 2020 nog vermoedde is nu werkelijkheid, de beveiliging is opgevoerd. Het was dus eind februari mijn laatste tochtje geweest langs de Hertog Prosperstraat, Carolusstraat, Hedwigestraat/Engelbertstraat, Lignestraat tot aan de Schaapskooi. Ook de terug weg over de Sieperda- en Scheldedijk tot den Ouden Doel behoren tot het verleden.
Fase 1, plaats maken voor getijde natuur door aanleg van de ringdijk rond Prosper Noord polder is afgewerkt. Nu is men bezig aan fase 2, het verder afbouwen van die ringdijk op Nederlands grondgebied ter afsluiting van de Hedwige Polder. Eens dat achter de rug kan men eindelijk de Scheldedijk afgraven zodat Scheldewater vrij in en uit kan stromen.
Over de Schelde gesproken, vorige woensdag reed ik over de kaai en zag een serieus bootje liggen. De Antonio lag te wachten voor de brug wegens hoogtij. Met zijn afmetingen van 110m lengte, 11.45m breedte en laadvermogen van 3332 ton is het geen alledaags zicht aan onze kaai. Een ander schip, de Lurona, voer uiterst voorzichtig onder de brug door, komende van Steendorp. Geladen met containers (max 90 TEU) voer dit schip van 1421 ton waarschijnlijk richting Frankrijk. Sinds 2016 kunnen schepen tot 4400 ton rechtstreeks van Gent naar Parijs varen. Dat tot dan voeren op de Noord-Franse rivieren en kanalen de bekende spitsen.
Hierover heb ik een heel interessant proefschrift gevonden: De Spits - Masterproef van Waander Devillé, academiejaar 2015-2016. Hieronder enkele stukjes uit het omvangrijke werk.
De binnenvaart
Vooreerst: een spits is een binnenschip. De binnenvaart behelst al het vaarverkeer op de binnenwateren. Dat zijn alle bevaarbare waterwegen binnen de kustlijn: rivieren en kanalen. West-Europa, en in het bijzonder Vlaanderen, bezit een dicht netwerk van binnenwateren. Binnenschepen waren doorgaans schepen met een platte bodem gezien de geringe diepte van de binnenwateren en met afmetingen aangepast aan de hindernissen onderweg: sluizen, bruggen, bochtige trajecten,
Tot voor 1850 bij de grote opgang van de spoorwegen was het transport over land nog steeds onaanzienlijk vergeleken met het vervoer over water. Zeker in tonkilometers en op lange afstanden was de binnenvaart een voor de hand liggende oplossing. Landbouwproducten, brandstoffen, bouwmaterialen en koopwaar allerhande werden al eeuwen via de (binnen-) waterwegen vervoerd.
Vanaf de tweede helft van de negentiende eeuw liet de concurrentie van de spoorwegen zich steeds beter voelen. Het nationale transportaandeel van de scheepvaart daalde van 50% in 1850 tot 20% in 1910. In een piekmoment in de eerste helft van de twintigste eeuw waren er nog tot 10.000 binnenschippers actief, waarvan 80% zelfstandigen. In de late jaren 30 van de twintigste eeuw kwam er bovendien steeds meer concurrentie van het wegverkeer. Op relatief korte tijd gaven 3000 schippers hun beroep op.
Na de Tweede Wereldoorlog werd het voor schippers die voeren op spitsen en kempenaars stilaan moeilijker om werk te vinden. Schepen tot 1300 ton werden gaandeweg de nieuwe standaard. Maar ook het varen met grotere schepen was geen garantie op succes. Doorheen de jaren 60 ontstond een overcapaciteit in de binnenvloot en was werk vinden niet vanzelfsprekend.
Gepaard daarmee werd de binnenvaart van overheidswege besnoeid ten voordele van het trein- en wegtransport. Slooppremies werden
vanaf 1975 toegekend met als doel het uitdunnen en verjongen van de vloot.
Tussen 1890 en 1970 bleef de spits hoe dan ook het voornaamste type binnenschip in onze streken.
Historie van het schip
Al in de negentiende eeuw werden bepaalde schepen benoemd als spits, of pointu in het frans. Het ging in die tijd om een balkvormig houten binnenschip met een lengte van 20 tot 30m en een breedte van 3,5 à 5m. Het schip had een diepgang van 1,8m, en de tonnenmaat varieerde tussen de 100 en 200 ton. De rechte voor- en achtersteven waren vallend en de voorsteven enigszins spits van vorm, waar allicht ook de benaming van valt af te leiden. Van bovenbouw was geen sprake; de woning was in het achteronder.
Deze schepen werden gejaagd,of konden een eenvoudig zeil voeren.
In 1879 werd in Frankrijk een beslissing genomen die de standaardafmetingen bepaalden van de spits zoals we die vandaag nog kennen. Charles Freycinet, Frans minister van openbare werken, ijverde na zijn verkiezing voor een modernisering van de Franse spoor- en waterwegen. Door hem werden standaardafmetingen opgelegd voor de Franse kanaalsluizen: deze moesten minimum 40m lang en 5,20m breed zijn. De minimale waterdiepte bedroeg 2,20m. De maximale doorvaarhoogte was 3,50m. De spitsen en walenschepen gebouwd naar deze maat zijn 38,5m lang en 5,50m breed, met een leegvlot van 0,35m. Bij een inzinking van 1,80m kon tot 280 ton geladen worden, bij 2,10m diepgang tot 320 ton.
In het laatste kwart van de negentiende eeuw werd binnen de scheepsbouw geleidelijk overgeschakeld op het bouwen van ijzeren schepen. De keuze voor dit nieuwe materiaal was makkelijk gemaakt: de ijzeren schepen waren beter bestand tegen schokken (die de houten schepen soms fataal waren bij het laden en lossen), waren goedkoper in bouw en in onderhoud en duurzamer over de hele lijn.
Samen met het overschakelen op een nieuw materiaal werd ook gezocht naar nieuwe scheepsvormen. De vorm van de hedendaagse spits schijnt een synthese te zijn van de pointu (cfr. supra) en het stompe walenschip (cfr.
infra). Dat tweede schip werd al gebouwd naar de maten van de Franse sluizen. Om een maximaal laadvermogen te bereiken ten opzichte van de buitenafmetingen werd afstand gedaan van de spitse voorsteven, zodat het de vormen van het walenschip benaderde. De naam spits bleef evenwel behouden.
Andere benamingen voor de spits zijn: achtendertiger, péniche, péniche flamande,
Ook vandaag nog zorgen spitsen voor de verbinding met meer zuidelijke gedeeltes van Frankrijk. Gekeken naar de tonnenmaat maken de spitsen nog slechts een schamele 5% uit van de nationale vloot. Toch zijn nog één op vijf van de vaartuigen schepen met een tonnage tussen de 251 en 450 ton, oftewel de spitsenmaat.
Aan de afmetingen van de spits veranderde een hele eeuw lang niets, en ook de wijzigingen aan de vorm van de romp bleven al bij al beperkt. De meest opmerkelijke aanpassingen kwamen er met de overgang van sleep- naar
motorspitsen. Bij sleepspitsen was het achterschip vol en met een groot roer, en liep het boeisel ietwat puntig op. Het schip had weinig of geen opbouw. Met de opkomst van de motorschepen in de jaren 20 is veel geëxperimenteerd en gezocht naar de ideale vorm van het achterschip, om er zo efficiënt mogelijk de
machinekamer en de woning in onder te brengen zonder aan laadruimte in te boeten. De motorspitsen die in de jaren 40 de sleepvarianten verdrongen hadden veelal een geveegd achterschip.
Er zijn nog enkele typische varianten die opvallen of op bepaalde vlakken afwijken van de gewone Belgischebspits:
- De SARMA spits is een spits met een opvallend spitse kneep in de kont en een distinctief getrapte woning met opvallend kleine stuurhut dichtbij het hek. Het is een model gebouwd op scheepswerf De Wachter in Boom in de jaren 50 en 60. Dit spitsenmodel wordt zo genoemd naar de vroegere winkelketen SARMA, omdat er van dit spitsmodel zo massaal veel gebouwd zijn.
- De Samberspits is een Belgisch ijzeren binnenschip gebouwd om de Samber af te varen. Dit schip is ongeveer tien meter langer dan de gewone spits, maar even breed, perfect op de maat van de sluizen die vroeger op de Samber lagen. De kop is scherper en het achterschip is over het algemeen geveegd en met overhangend hek. Het schip laadt tot 420 à 470 ton.
- De maasspits meet een kleine 43 meter en kan tot 420 ton laden. Het voorschip is meer gestroomlijnd om eenvoudiger op stromend water gesleept te kunnen worden. Het schip heeft meer zeeg en het achterboeisel op de ronde kont loopt spits op. Het schip voer op de Belgische en de Franse Maas.
- De Strasbourg (of Straatsburger) spits is de spits zoals die vaak in Frankrijk werd gebouwd. Ze lijken op de Belgische spitsen, maar hebben opvallend minder zeeg. De woning ligt achter de stuurhut onder het achterdek, dat is opgeboeid en het schip zo een opvallend volle kont bezorgt. Men spreekt van een paviljoen (-roef).
Een groot deel van dit type spitsen werd gebouwd als herstelbetaling na de Tweede Wereldoorlog. Ze werden als sleepschip gebouwd opvallend genoeg gezien de uitfasering van de sleepspitsen, maar op een dergelijke wijze dat een motor makkelijk kon worden ingebouwd.
- Nog een herstelbetalingschip (WO I) is de Tamsa spits. Het schip werd gebouwd tussen 1929 en 1932. De voorsteven is iets spitser dan bij de Belgische spits, de achtersteven is opvallend geveegd. De woning ligt achter de stuurhut en er is een vrij grote en opvallend hoekige en weinig verzonken
paviljoenopbouw.
In de zelfde reeks waren er nog de P-boten of gros numéros. Deze schepen waren niet bepaald makkelijk te sturen, maar wel uiterst robuust. De scherpe voorsteven en de hoekige vormen maken het schip relatief makkelijk te onderscheiden van de meeste andere spitsen. De schepen werden zo genoemd omdat ze geleverd werden met een code beginnend met een P groot
op de romp geschilderd.
Spitsen zie ik nog voor me, zoals gisteren met de strakke westenwind met opkomend tij, die naar Antwerpen voeren terwijl het schuimende water over de boeg vloog.
Tussen haakjes, die Lurona is gebouwd in Polen op de Remontowa Stocznia Rceczna in 1995. Met een lengte van 85 m ook niks mis mee.
Gisteren een klein tochtje gemaakt met het shirt van de DDT 2020. Deze vindt, zoals geweten niet effectief plaats. Wel heb ik ingeschreven voor dit event, je moet tussen 15 juli en 9 augustus 2020 100 km op de teller hebben, een teller van Strava. Hoe dit allemaal werkt moet ik nog uitzoeken.
Bovendien ben ik ingeschreven voor de Bosland Trail op 25-26 september e.k. Deze 100 km lange tocht trekt door dichte bossen, witte zandduinen, heidegebieden in de buurt van Hechtel-Eksel. De start is vrijdag avond om 21u, net zoals in Bornem.
Heb ook gemerkt dat de plasticvanger een vleugel heeft verloren, ttz, hij hangt er maar wat bij. De sterke stroming is wat onderdschat en heeft de ketting of kabel gebroken. Ik hoop dat het niet geld voor de personages in het nieuwe album van Jommeke.
Jommeke op plasticjacht in Temse: 300ste album van Jef Nys stripheld speelt zich af in gemeente, en burgemeester krijgt rolletje in nieuw verhaal.
Om af te sluiten, gisteren nog eens kunnen kaarten. De tegenstand was taai, twee maal stonden Eddy en ikzelf dicht bij de nederlaag. Uiteindelijk werd het nog 4-0, goed geamuseerd. (aantal meten nog voor de tegenstander in elke boom: 9, 3, 14, 1)
Oef, eindelijk een beetje regen in onze regio. Ne mens is al content met enkele druppels. Ook hier weer is het in de wereld niet goed verdeeld. Alleen al in ons geliefde landje is er een onderscheid waar te nemen.
De jaarlijkse normalen van de neerslaghoeveelheid in België verdubbelen tussen de droogste en natste plaatsen: ze gaan van 740 mm/jaar in het noorden van Haspengouw tot meer dan 1400 mm/jaar op de Hoge Venen. Het gemiddelde voor België bedraagt 925 mm/jaar. Deze normalen zijn relatief uniform in Laag- en Midden-België terwijl het verloop zeer groot kan zijn in Hoog-België. Lokaal worden de grootste hoeveelheden waargenomen op de Hoge Venen, in de streek van Libramont-Carlsbourg-Bouillon en, in mindere mate, op de Baraque de Fraiture.
Algemeen gezien worden de normalen voor de neerslaghoeveelheid beïnvloed door het reliëf. Langs de ene kant kennen de hoogstgelegen sites gemiddeld gezien grotere neerslaghoeveelheden dan de lager gelegen gebieden, maar langs de andere kant speelt de oriëntatie van de hellingen tegenover de overheersende regen brengende winden (ZW) ook een rol.
Hoe dan ook, het is dringend nodig voor iedereen en alles.
Net zo is het nodig om het zorgpersoneel eindelijk te betalen zoals het hoort. Ondanks de witte lakens, de beren, het applaus en de lofzangen lijken de beleidsmakers al te zijn vergeten dat de crisis vooral daar is bestreden. (om niet te zeggen ondanks de risicos, de onderbezetting en de immense verantwoordelijkheid)
Of het nu 300 of 1000 bonus is dat alweer in het rond wordt gestrooid, het is niet correct. Niet dat ik iets heb tegen dit extraatje dat naar de zorgsector gaat. Het is een doekje voor het bloeden.
Zolang diezelfde beleidsmakers denken dat klinieken en zorginstellingen fabriekjes zijn loopt het slecht af. Als er niks gedaan wordt aan het statuut van deze mensen, en de daarbij horende correcte verloning, evolueren we binnen ons België en Vlaanderen naar een betalend systeem. Wie het zich kan veroorloven zal nog goede medische verzorging kunnen genieten. Al de rest, de grote meerderheid van de bevolking, zal moeten afwachten waar er in de openbare verzorgingsinstellingen nog plaats en goed medisch personeel is.
Alvast één bedrijfstak wrijft zich in de pollekes, de verzekeringen.
De raad van bestuur van Op Stoapel is vanmorgen samengekomen om voor het eerst sinds het begin van de crisis te vergaderen. De vorige poging, via video conference, is niet geheel goed verlopen. De ene had geen beeld ofwel geen geluid, sommigen beiden. Dat is dus niet makkelijk praten.
Deze morgen zijn we dus samen gekomen in het Scheldepark. Ondanks de af en toe donkere wolken was de vergadering nuttig en constructief. Een foto werd gemaakt met respect voor de nodige veiligheidsregels.
Een aantal activiteiten van OS zijn uiteraard geschrapt, anderen lopen nog maar met de nodige voorzichtigheid qua uitvoering.
Wel kan ik meedelen dat het leden tal op dit ogenblik 222 is. Mooi getal niet!
Het boek (Made in Belgium by Boelwerf) is heel goed verkocht. Er liggen nog een 75-tal exemplaren (van de 800) te wachten op een koper.
Net zoals vorig jaar zal OS op 2 november e.k. een herdenking organiseren voor de overleden Boelarbeiders.
Enkele druppels beëindigden de vergadering. En dat zijn de druppels regen die ik in de aanhef van dit artikel bedoelde.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Foto's: Veilige vergadering, Neerslag ongelijk, wat moet het zijn in Afrika!
Noot: Met de titel bedoel ik dat mensen met een immense taak niet naar behoren worden verloond. Alsof onze economie kan draaien zonder een goed functionerende zorg. (ik zeg niks over de snuffelaars)
Ik heb geen intentie meer om aan te monsteren. Deze week heb ik vier dagen de moeite niet gedaan om me te scheren. En vandaag begon het te jeuken. Dus onmiddellijk het mes erin.
Daar er nog steeds geen idee in mijn hoofd zat voor een blog bijdrage besloot ik meester Google te raadplegen, of die ook iets had te vertellen over scheren.
En of er wat te raadplegen valt. Tussen de massa reclame voor scheerartikelen vind je hier en daar ook al eens iets over het scheren zelf.
Doorheen de geschiedenis van de mensheid hebben baarden verschillende functies gehad. Toen de aarde een kouder klimaat kende dan nu was lichaams- en gezichtsbeharing bedoeld om extra warmte te bieden. Een baard kwam ook wat gewelddadiger over en kon ook ingezet worden om lokale stammen te intimideren. Tegenwoordig worden baarden gegroeid als status symbool, fashion statement en om mannelijkheid uit te stralen.
Mannen uit de oudheid groeiden dus baarden vanwege de warmte, een bepaalde intimidatie-factor en bescherming. Het beschermde hun mond tegen vuil en in sommige delen van de wereld tegen de felle zon, toen de huid van de mens minder goed bestand was tegen uv-straling. Het groeien van gezichtsbeharing zorgt voor een optisch sterkere kaaklijn, wat weer zorgt voor een afschrikkende blik.
Mannen met een baardje, daar houden vrouwen wel van. Een recent onderzoek laat zien dat vrouwen mannen met baarden aantrekkelijker vinden dan mannen zonder baard. Daarnaast zouden vrouwen liever hun leven willen delen met een baardenmans.
Bij het onderzoek deden 8,520 vrouwen mee die tussen de 18 en 100 waren. Aan hen werd gevraagd om verschillende foto's van mannen te beoordelen. De vrouwen kregen telkens dezelfde man op foto's te zien, het enige verschil was zijn baardgroei.
De eerste foto was de man gladgeschoren, op een andere had-ie lichte stoppels, daarna met zware stoppels en vervolgens met een volle baard.
De vrouwen werden gevraagd om de foto's te beoordelen op aantrekkelijkheid, mannelijkheid en geschiktheid voor een relatie.
Vrouwen zouden mannen met 'zware' stoppels het aantrekkelijkst vinden, met op de tweede plek 'lichte stoppels'. Maar de vrouwen vonden dat deze mannen vooral geschikt waren voor een one-night-stand of een korte relatie.
Mannen met gladgeschoren gezichten werden het minst aantrekkelijk gevonden.
De mannen met een volle baard werden gezien als de beste partner. Deze kwamen eruit als meest ideaal om het huwelijksbootje in te stappen. Mannen met baarden worden onbewust beschouwt als aantrekkelijker, volwassener, agressiever en sterker. Evolutionair gezien is dit belangrijk voor vrouwen, aangezien dominante mannen meer kans hadden om vijanden te verslaan en voedsel binnen te halen.
Met een volle baard maak je dus de meeste kans om een langdurige relatie te vinden. Als je daar niet op zoek naar bent, neem dan een stoppelbaardje. Met de hevige stoppel ga je scoren!
Agnes was blij na de scheer-beurt.
In Spanje heb ik me laten scheren door een zwarte barbier. Niet zoals in de beroemde opera in Sevilla maar wel in Guernica. Ik spreek geen barbiers Spaans en de brave man zijn Engels was miniemer dan miniem, dus enkel yes en no. Met gebaren kan je in dergelijk etablisement wel verder. Toen hij me dus had ingezeept en zijn mes- nam deed ik teken dat hij moest opletten. Ik hield een vinger uitgestrekt onder het kleed omhoog. Hij begreep het en we schoten allebei in de lach. Maar mijn kinnebakkes was wel bijzonder glad.
Hierbij de tekst van het bekende zeemansliedje.
In het eerste couplet wordt gesproken over "te kaap'ren" varen, waarmee de kaapvaart of commissievaart wordt bedoeld.
Het tweede couplet gaat over het eten van ranzig geworden tweebak, dat wil zeggen: scheepsbeschuit. Het vierde couplet verwijst naar de walvisvaart.
Al die willen te kaap'ren varen Moeten mannen met baarden zijn
Jan, Pier, Tjores en Corneel Die hebben baarden, die hebben baarden
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, zij varen mee
Al die ranzige tweebak lusten
Moeten mannen met baarden zijn
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, die hebben baarden
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, zij varen mee
Al die deftige pijpkens smoren
Moeten mannen met baarden zijn
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, die hebben baarden
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, zij varen mee
Al die met ons de walrus kelen
Moeten mannen met baarden zijn
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, die hebben baarden
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, zij varen mee
Al die de dood en de duivel niet duchten
Moeten mannen met baarden zijn
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, die hebben baarden
Jan, Pier, Tjores en Corneel
Die hebben baarden, zij varen mee
Met enige verbeelding kan je nog velerlei coupletten bij verzinnen.
Al die willen de was ophangen ... zij hangen mee.
Al die willen de vaten leegdrinken ... zij drinken mee.
Beste Lezers,
