Bellum ita suscipiatur, ut nihil aliud nisi pax quaesita videatur - De oorlog moet zo opgenomen worden, dat niets anders tenzij de vrede schijnt gezocht te worden. Hugo Peregrinus
Ondanks de leeftijd blijf ik het sneeuwlandschap leuk vinden. En ik niet alleen te zien aan het aantal wandelaars. Hierbij een korte impressie van het 'stads'centrum.
Op Stoapel heeft een prachtige maquette op kop weten te tikken. Het is een model van de Temse, bouwnummer 1493, bouwjaar 1979. Het was een bulkcarrier van 242m lengte, 32.29m breedte, met een diepgang van 14m. Dit schip is als model genomen voor de Op Stoapel, de maquette die is gemaakt als voorbeeld voor een dwarse tewaterlating. Zie de brochure 'Scheepsbouw in Temse, een terugblik' van de erfgoeddag 2018.
Vandaag, tussen de buien door, een relaxte en fijne dag doorgebracht rondomom Temse, Tielrode, Elversele en een stukske Hamme. De stapmaten waren eerder beperkt. Enkel de Jan zal je hier en daar opmerken in de fotoreeks.
Het moet gezegd, er waren meerdere personen op stap of met de fiets die deze uitgelezen dag te baat namen om een frisse neus te halen.
Mijn virtuele medaille en getuigschrift van de DDT winter challenge is de voorbije maand gehaald.
Na de eerste lockdown, in het voorjaar van 2020, kwam de dopjesactie op de meeste plaatsen stilletjes terug op gang. Zo kond het jaar worden afgesloten met een mooi totaal van 309.909 kg gerecycleerd plastic. Het sorteren blijft een beetje een moeilijk punt, want sorteren in groep is niet toegestaan.
Vanaf 15 februari wordt de lijst van inzamelpunten weer aangevuld met bijna 100 nieuwe inzamelpunten. Kledingketen Bel&Bo doet opnieuw mee aan de dopjesactie, waardoor je van 15 februari tot 14 maart 2021 dopjes kan binnenbrengen in alle Bel&Bo winkels. In ruil voor een vol zakje dopjes ontvang je van Bel&Bo een kortingsbon van 5,00, geldig per aankoopschijf van 24,99. Meer informatie en de actievoorwaarden zijn te verkrijgen bij Bel&Bo.
De inzamelpunten kan je terug vinden in de lijst hierna:
We mogen de weergoden dankbaar zijn dat de regen overvloedig uit de lucht valt. Deze morgen heb ik een inspectie ronde gemaakt om de waterstand in de grachten en beken na te gaan. Het moet gezegd, het doet deugd om de grachten terug gevuld te zien. Het water stroomt volop in de beken. De landerijen staan ouderwets blank.
Het gevolg, als positief te beschouwen, is dat het wandelen hier en daar wat moeilijker is. Oppassen is de boodschap als je niet onderuit wil gaan. Ik hou wel van een beetje regen, een nat pak daarentegen, daar sta ik niet voor te springen.
Vandaag mijn tweede Weg-om gelopen, nog tien te gaan. Dus kon ik vaststellen dat de dekenij van Sint-Niklaas voldoende geld heeft gevonden om de Heikapel van een nieuw dak te voorzien. Hopelijk schiet er nog voldoende money over om ook het binnenwerk eens op te frissen. De kaarsenrook wordt heden ten dage opgevangen in een -dampkap- en naar buiten afgevoerd. Een vers verflaagje zou dus vele jaren kunnen meegaan.
Vorige week heb ik mijn doel van de DDT winter challenge bereikt. Andere doelen zijn er voorlopig nog steeds niet. Wel hoop ik dat er dit jaar toch een kleine grote tocht door kan gaan. Het hoeft zelfs niet meer dan 1000 km te zijn. Eens meer dan tien dagen elke dag op toer gaan is al voldoende. Zoiets tussen de 3 en 5 honderd zou leuk zijn. Van deze afstand zijn er voldoende GRÿs of andere paden te lopen.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Nootje:
- Ondanks het vele frisse water dat er door de beken stroomt, het afval gaat er niet mee weg.
- In de kleuter en lagere school van de Gemeente Kruibeke spaart men lustig verder dopjes.
Vorige week sprak ik over sneeuwpret. Wel, vandaag was het eerder ijspret. Niet dat ik er last van had, maar de temperatuur viel we dik tegen deze namiddag bij een kort tochtje. Dat was deze week nog enigszins anders. Bij passage door Hoboken waren de temperaturen flink positief.
Eens de overzet genomen sta je onmiddellijk in de stad. Alhoewel Hoboken honderd jaar terug nog een dorp was is het nu deel van een groter geheel: sinds 1983 is het een district binnen Antwerpen. De naam Hoboken is samengesteld uit twee bestandsdelen: Ho en boken. Ho is een afkorting van Hoog, boken komt van boeken, het Middelnederlands voor wat tegenwoordig beuken heet. Hoboken betekent dus Hoge Beuken, bomen die de gemeente al eeuwenlang sieren.
Schertsend wordt Hoboken ook wel "het dorp waar de boeren stront koken" genoemd, oftewel het "strontdorp" van de "strontboeren" of "strontkokers". Dit komt tot uiting in het plaatselijke liedje: Wie pakt er den bak en wie rijdt er om kak? Strontboeren!.
De bevolking groeide op het einde van de 19e eeuw flink aan. In 1890 woonden er 6987 mensen, in 1900 10202, in 1910 16882 en in 1920 al 21060. Om al deze mensen, door de stadsuitbreiding of voor diegenen die werk vonden in de nieuwe industriën, te kunnen huisvesten bouwde de Antwerpse Maatschappij tijdens het tweede kwart van de 20e eeuw
op de wijk Kiel heel wat sociale woningen in de vorm van woonblokken. Als eerste dat aan de Julius De Geyterstraat 81-131 uit 1923 van Edward Craeye. De belangrijkste concentratie aan dergelijke sociale appartementsgebouwen bevindt zich echter in de noordelijke hoek van de Sint-Bernardsesteenweg en de Hendriklei waar tussen 1924 en 1949 de complexen Hennig, Thiebaud en Eric Sasse werden opgetrokken.
Toen ik vele jaren geleden hier de eerste keer kwam tijdens een bezoek aan de groottante van Agnes was ik behoorlijk onder de indruk van deze imposante gebouwen. Later kwam ik er voor de job en viel het me echt op hoe groot deze gebouwen wel zijn.
Het grootste complex genaamd Hennig werd in verschillende fasen gerealiseerd naar ontwerp van de Antwerpse architect Edward Craeye.
Hennig I bestaat uit 23 gebouwen met 235 appartementen aan de Hendriklei, Jan Davidlei, Max Roosesstraat en Sint-Bernardsesteenweg, die tussen 1922 en 1924 opgetrokken werden door aannemer H.C. Van Tienen.
Voor Hennig II, ten noorden hiervan, waren twee aannemers verantwoordelijk: Kempische Betonwerken N.V. Calmpthout realiseerde in 1923 het zuidelijke deel bestaande uit 9 appartementsgebouwen met 90 woningen aan de Max Roosesstraat, de Sint-Bernardsesteenweg en de Jan Davidlei. Voor het noordelijke deel van dit complex, bestaande uit 14 gebouwen met 141 woningen en één winkelhuis uit 1925 aan de Jan Davidlei, en de Sint-Bernardsesteenweg, trad Felix De Raedt uit Gent op als aannemer.
Hennig III ten slotte, bestaande uit 237 appartementen, werd in 1937-1939 gerealiseerd op een onregelmatig perceel tussen de Jan Davidlei, de Max Roosesstraat, Van Peenestraat, Maurits Sabbelaan en Hendriklei door Algemeene Bouwondernemingen Van Riel en Van Den Bergh, één van de belangrijkste bouwbedrijven in Antwerpen.
In 1944 werd een gedeelte van het Hennig-complex aan de Sint-Bernardsesteenweg vernield door een V-bom en in 1950 heropgebouwd.
Hennig, Thiebaud en Eric Sasse zijn (middel)hoogbouw appartementencomplexen die een volledig bouwblok omvatten en beschikken over één of meerdere gemeenschappelijk binnenpleinen. Deze typologie is waarschijnlijk geïnspireerd op de vroeg 20ste-eeuwse Weense Hoven, hoewel ook Parijse complexen als voorbeeld kunnen hebben gediend.
Tijdens het interbellum kozen de ontwerpers er voor om per complex drie of vier kleinere binnenpleinen te voorzien in plaats van één groot binnengebied. Deze pleinen zijn rechtstreeks toegankelijk vanaf de straat en zijn ook onderling met elkaar verbonden door middel van doorgangen. Er is wel een onderscheid tussen openbaar toegankelijke pleinen en meer private pleinen die afgesloten worden met poorten. De inrichting van deze pleinen verschilt ook: sommige werden ingericht als speelpleinen met zandbakken en plonsbaden of fonteinen, andere als tuinen.
De gebouwen uit het interbellum tellen meestal vijf bouwlagen, waarvan soms afgeweken wordt boven de toegangen naar de binnen gebieden. Daar wordt gekozen voor een meer menselijke schaal (twee bouwlagen) of juist een meer monumentale hoogte. Monumentaliteit wordt ook betracht door de uitgesproken symmetrie van deze complexen. Anderzijds vertoont het gevelbeeld veel variatie door de afwisseling in bouwhoogte, de vele in- en uitsprongen en de schuine inplanting van bepaalde volumes die inspelen op de onregelmatige perceelvormen.
De straatgevels kenmerken zich door monumentaliteit en rijkelijke decoratie, een bewuste keuze van de ontwerpers en de opdrachtgever om het kazerneachtige verleden van de sociale appartementsbouw van zich af te schudden en resoluut te gaan voor een meer genereus, burgerlijk, zelfs paleisachtig imago. Ook de toepassing van pergolaÿs en fonteinen sluit hierbij aan. Voor de straatgevels werd gekozen voor de toen modieuze, op de Franse Beaux-Arts geïnspireerde art deco. Gevels aan de binnenpleinen daarentegen waren veel eenvoudiger en worden vooral gekenmerkt door het geometrische volumespel van de horizontale balkons en verticale, geprononceerde trapkokers.
Wat de planindeling betreft, valt het grote aantal trappen op waardoor de traphallen slechts twee of drie appartementen per verdieping ontsluiten en dus de nodige privacy verlenen. Appartementen tellen woonkamer, keuken en één, twee, (vooral) drie of vier slaapkamers. Elke appartement beschikt ook over een private buitenruimte (balkon) en de dagvertrekken zijn steevast naar het binnenplein gericht. Bij het Eric Sasse-complex bevinden zich op de vier hoeken winkels.
Grtjs
Hugo Peregrinus
Noot: Op de voormalige Cockerill site verdwijnen er steeds meer gebouwen en andere kenmerken van de werf. De kraan vooraan is ook gedoemd.
En diegene die de nieuwe verkeerslichten regeling heeft uitgedokterd is naar alle waarschijnlijkheid iemand die nooit te voet of per fiets de stad doorkruist!
Vandaag is er de eedaflegging van de 46e president van de Verenigde Staten van Amerika. Dag van de hoop, dag van de verzoening?
Maar vandaag is ook een dag van afscheid.
Afscheid in schoonheid van Els Vyt, echtgenote van Kris Praet en moeder van Liselot en Jolien en grootmoeder van Lou.
Mama Els liep in april 2019 een hersenbloeding op. Ze heeft een jaar lang gevochten en allerhande operaties doorgemaakt. Het leek aanvankelijk de goede kant op te gaan, maar stelselmatig is ze toch steeds verder achteruitgegaan. Ze heeft een gezichtsverlamming gekregen aan beide kanten waardoor praten heel moeilijk is. Ze kan ook geen emoties meer tonen in haar gezicht. Ze kan ook haar evenwicht niet meer houden, waardoor ze niet meer kan stappen. Ze is dus voor alles afhankelijk geworden van anderen en daar heeft ze het er ontzettend moeilijk mee.
Eind oktober moest Jolien bevallen en dat wou ze heel graag nog meemaken. Een paar dagen na de geboorte van Lou volgde de mededeling dat het voor haar niet meer hoeft.
Na een oneerlijke strijd heeft Els beslist om op 20 januari euthanasie te plegen.
Liselot en Jolien kwamen tijdens de Warmste Week op de radio met haar verhaal en vroegen een nummer voor Els aan.
Om mama Els nog eens extra te bedanken voor alles wat ze voor hen heeft gedaan organiseerden de zusjes Liselot en Jolien nog een ontroerend afscheid. Er werd een videocall opgestart waar verschillende vrienden en familie aan deelnamen, zonder medeweten van Els.
Ook werd een herinneringswandeling georganiseerd.
Eén van Els haar laatste wensen is dat er aan de wandeling een goed doel wordt verbonden.
Zij zou graag Basma en Amru – de Syrische vluchtelingen die Els onder haar hoede heeft genomen – verrassen met een financieel duwtje in de rug.
Leerlingen, collegaÿs en directie van het GTI in Beveren hebben vorige week een afscheidsmoment gehouden voor Els Vyt, die meer dan twintig jaar als secretariaatsmedewerker aan de slag was op het GTI en dus duizenden leerlingen over de vloer kreeg van haar kantoor.
Donderdagmiddag zijn ze met zÿn allen samengekomen op de speelplaats. Er werd een hartje gevormd op de speelplaats, er werden ballonnen opgelaten op de tonen van Lou Reeds Perfect Day. Dat is het lievelingsliedje van Els. Leerlingen hadden ook vooraf een gouden koffertje gemaakt, waarin iedereen een afscheidswoordje kon achterlaten. Samen met een kadertje met herinneringen aan Els en een filmpje zijn enkelen nadien nog langs geweest bij haar thuis.
De titel is een beetje dubbel, vervang de J door T en denk vooral aan het woord in de titel. J.... T.....!!
Natuurlijk zal dergelijk persoon dat niet doen.
Een titel in de krant: Alle sporen van Trump worden weggeschrobd. Alleen jammer dat de gevolgen van vier (4) jaar wanbeleid en hebzucht niet zomaar kunnen uitgewist. Ik hoop dat woensdag Joe B en Kamala H een waardig inauguratie hebben en een einde aan de stammentwist kunnen maken. Makkelijk zal hun mandaat niet worden. Think positive, op de puinhopen van het ultieme kwaad groeien de mooiste bloemen.
LOVE and PEACE.
En of Amerika nu groot moet zijn? USA of usa, het is maar een lettergrootte. Door de houding van hun leiders kan men de grootheid beoordelen. En dat is in het verleden niet altijd bijzonder geweest, denk maar aan wie er allemaal president kon worden.
En dan kom ik terug op de vraag, hoe democratisch is hun stelsel. 'Geld maakt macht' is volgens mij daar de vervanger van het meerderheidsprincipe.
De politieke kloof van het land is niet langer een meningsverschil over zaken als wapens en abortus, maar een fundamenteel verschil in hoe mensen de werkelijkheid zien. Dat leidt weer tot meer extremistische opvattingen. Deze verschuiving was jaren in de maak, maar het ging in supersnelle snelheid na de verkiezingen van 3 november toen Trump en velen in zijn partij de Amerikanen aanmoedigden, ondanks al het tegengestelde bewijs, om te geloven dat de resultaten frauduleus waren. Het geloof is nog steeds gebruikelijk onder Republikeinen: uit een Quinnipiac-peiling die maandag werd gepubliceerd, bleek dat 73 procent nog steeds ten onrechte gelooft dat er wijdverbreide kiezersfraude is.
Nu, met de inauguratie van de heer Biden op woensdag en zoveel Amerikanen die woedend zijn over de verkiezingen, zijn de hoofdsteden van de staat en Washington zeer alert , met soldaten en veiligheidsperimeters, die zich schrap zetten voor verdere gewelddaden.
Met de donkere dagen bijna achter de rug komt, zoals dikwijls, de winter pas op gang. En sneeuw is altijd prettig, in je vrije tijd tenminste. Toch een klein ommetje gemaakt om een frisse neus te halen.
Het foto reeksje van de kraan geeft weer hoe haar toekomst eruit ziet.
Eindelijk kan ik mijn resultaten van de Winter Challenge van Dodentocht bekijken. Op Strava was het al in orde maar de resultaten verschenen niet op de WC lijst (WC is wel degelijk Winter Challenge). Vanaf nu kan je me volgen op https://prod.chronorace.be/virtualchallenge/GenericChallenge.aspx?chal=29&lng=EN# .
In search vul je mijn naam in of gewoon Temse, kan je alle deelnemers uit onze gemeente bijkijken.
Het probleem lag bij de I-Phone. Als je de link maakte tussen Strava en WC DDT koos de handtelefoon de verkeerde account. Via de laptop verliep de connectie vlekkeloos.
Zover ben ik geraakt met hulp van IT-er Arnaud van Chronorace, bedankt hiervoor.
Wel was het nog even zoeken naar de knop "verbinding met Strava verbreken". Die kon ik dan terug vinden op mijn persoonlijke challenge pagina.
Allée, eind goed al goed.
Dat geldt ook voor de uitdaging. Ik denk wel dat dat gaat lukken, 200 km ligt nu al binnen bereik.
Deze week dus op stap geweest, ondanks de regen/sneeuw dreiging. Op woensdag een flinke toer gemaakt na het doneren van Plasma en donderdag erop uit getrokken met de stapmaten. Onderweg tuimelde de Ronny bijna in de slotgracht van kasteel Ursel, dat komt ervan als je de route niet wil aanpassen sè. Gelukkig kon hij het water vermijden en daarna nog goede paraai oprapen.
Verslagje hier te vinden: https://janswandelblog.blogspot.com/ .
Het woord impeachment is afgeleid van het Franse empêcher, wat tegenhouden of voorkomen betekent. Ik hoop dat het niet te laat is, dat de procedure doorgaat en dat vooral de rust wederkeerd in de US of A.
De zwarte bladzijde in hun geschiedenis zal nog zeker vele jaren blijven doorzinderen. Zeker op wereldvlak is de schade niet te overzien.
Zaterdag nog een klein toerke Temse gedaan, in de (fijne) regen. Deed weeral enorm deugd om die koude te voelen, zeker na een dagje binnenzitten.
Donderdag heb ik gebruikt gemaakt van de gratis reispas van de NMBS. Je mag, net zoals met het 65+ ticket, pas na 09u reizen. Het tripke naar Brussel/Bruxelles heeft me 2.50 gekost. Omdat de trein 10 minuten voor 09u vertrekt in Temse dien je om veiligheids redenen een enkeltje tot Puurs te nemen. Indien niet kost het je een vol ticket, als de conducteur in zijne goede is. Zoniet volgt er een flinke boete bovenop. Dus vanaf Puurs, het is dan juist 09u, tot BXL was het gratis. s'Avonds maakt het niet uit, dan zijn er geen overvolle treinen (sic).
Het was weeral enige tijd (jaren) geleden dat ik in La Capitale was. Er zijn heel belangrijke wijzigingen gebeurd, zeker ten goede van de trage weg gebruikers. De grote as, vooral de Anspachlaan, is autoluw. Enkel nog taxi's en autobussen zijn toegelaten. Vele kleine straten zijn geblokkeerd of eenrichting geworden.
Op de Vlaamsesteenweg zou ik anders een pintje zijn gaan drinken, helaas de ROSKAM is gesloten. Hoe zou dat komen. Ben dan maar een kaars gaan ontsteken in de Sint-Katelijnekerk voor de vrede in de us of a. Het Lollopot plein is van naam veranderd: Jo Cox plein. (de achterkant van den AB)
Ondanks de solden liep er weinig volk op straat.
In Mechelen krijgt het nieuwe station al enige vorm, spoor 11 en 12 naderen hun eindfase. Dat gaat daar nog wel even duren.
Deze morgen dan een toerke gewandeld voor de Winter challenge van de DDT, Hingene - Bornem en terug.
Datist
Grtjs
Hugo Peregrinus
Noot:
Doorheen de eeuwen had het Jo Coxplein andere namen: Mosselgat, Oestersteeg, Lollepot, Madrillegang. Eind 2018 kreeg het plein zijn huidige naam.
Joanne Cox was een Brits Lagerhuislid voor de Labour Party. Zij werd vermoord op 16 juni 2016, een week voor de volksraadpleging in het Verenigd Koninkrijk over brexit, waarover zij als tegenstandster een duidelijk standpunt innam.
Joanne Cox heeft zes jaar lang in Brussel gewerkt voor het Europees Parlement en Oxfam. Omdat ze de Ancienne Belgique regelmatig bezocht werd het plein achter het gebouw naar haar vernoemd. Het plein werd ingehuldigd op 27 september 2018 om 13 uur. De stad Brussel wil meer vrouwelijke namen toekennen aan straten en andere openbare plaatsen.
Ik hoop van harte dat de gouden schoen van vorig jaar een dag strafvermindering heeft omwille van de overtreding. Die was wellicht niet gemeen begaan.
Maar voor zijn uitlatingen over de leiding en refs zou hij voor mijn part zelfs tot het einde van het seizoen geschorst mogen zijn. Twee wedstrijden op de tribune voor dergelijke on-professionaliteit is belachelijk weinig. In de privé sector vlieg je op staande voet buiten zonder vergoeding of wat dan ook.
Maar ja, die kinderen worden over beschermd. Corona regels zijn er niet voor hun, net zo als het betalen van belastingen. En wie krijgen er de eerste spuitjes tegen het virus? Twee keer raden zeker! Zo moeten ze ook niet in quarantaine na terugkomst uit een rode zone. (of toch niet allemaal!)
Boudewijn DG had het niet bij het rechte eind, een halve doodschop verdiend nog altijd beter dan eerlijk werk.
Nog een beetje frustratie, de onmacht van ons politiekorps. En dat ligt niet aan de manschappen. Er zijn gewoon te weinig agenten. En diegenen die nog willen en kunnen werken krijgen een massa administratieve taken. Waarom moeten al die mensen dan een dure en lange opleiding volgen. Om achter een tikmachine te zitten?
Er is ook te weinig steun vanuit politieke en gerechtelijke hoek: agressie, verbaal en fysiek, zou gewoon niet getolereerd mogen of kunnen worden. Anderzijds moeten de mogelijkheden om de rotte appels uit het korps te verwijderen eenvoudiger zijn, geen lange administratieve procedure's, met behoud van loon!
Ik hoop van harte dat een derde golf achterwege blijft, ondanks de vele kleine egoïstjes.
De voetballer die gemeenschapsdienst doet in de kliniek (als een gedeelte van straf na een lockdown feestje) beseft nog steeds niet tenvolle waar het gevaar schuilt. In zijn omgeving waren geen doden gevallen, zo erg kon het toch niet zijn!
Ik wens jullie allen een gezond corona vrij jaar 2021 toe en dat het niet bij 1 knuffelcontact blijft en we terug mogen reizen.
Vandaag al direkt gestart met de Warmste Winter Challenge'. Deze wordt georganiseerd door de vzw 100 km Dodentocht Kadee. Je kiest zelf jouw afstand, met een minimum van 100 kilometer. Met behulp van Strava worden je resultaten bijgehouden die tussen 1 januari en 31 maart 2021 worden geregistreerd. Ik heb 200 km voorgesteld, wat op die 3 maanden zeker haalbaar moet zijn.
Net als de vorige editie, kost deelnemen aan de Winter Challenge 10 euro. De opbrengst van deze challenge gaat naar vzw 100Km Dodentocht kadee. Ook zij hebben deze extra inkomsten nodig om het hoofd boven water te houden en er hopelijk in 2021 terug te kunnen staan.
Maar ze willen de vele goede doelen ook niet vergeten. En hier heb ik gekozen voor A Touch of Rose.
Voila, de eerste 24,27 km staan erop. Dit is de afstand van de Weg-om. Dit jaar probeer ik elke 1e van de maand deze tocht te lopen. Tenzij er groen licht komt om verdere oorden op te zoeken.
Dankzij de vele regens van de laatste weken zijn vele grachten en poelen voor het eerst in jaren weer gevuld met fris en zuiver water. Alleen jammer van het vele zwerfvuil, niet alleen de blikjes maar ook de mondmaskertjes zijn niet te tellen.
De zaken worden er wel niet eenvoudiger op. Als je nog eens naar London wil volgend jaar, dan is dat best nog voor oktober. Vanaf 1/10/2021 heb je een internationaal paspoort nodig. En als je gaat, weet dan dat je niet mag smokkelen, dus 1 liter sterkedrank en GEEN cheddar meer.
Vooralsnog zal het Brexit-akkoord (volgens specialisten) geen spectaculaire gevolgen hebben voor de doorsnee consument. Dat zal dan zeker nog af te wachten zijn. De telecom operatoren hebben wel al aangekondigd dat ze hun roamingkosten vanaf januari niet zullen verhogen (voor hoelang?) ondanks dat vanaf volgende week vrijdag het Verenigd Koninkrijk het buitenland is.
De hele saga van de Brexit is echter nog niet voorbij, het raamakkoord dient nog te worden uitgewerkt, de kleine lettertjes hé.
Maar vooral, waarom moet het vier jaar duren om pas een paar dagen voor de deadline met duidelijkheid te komen!
Genoeg politiek, het trekt toch op niks.
Wandelen en natuur zijn belangrijker.
Het protest tegen de verschillende overstromingsgebieden is allang verstomd. Gisteren nog, overdag, een ree gespot in den bunt.
En een ontdekking gedaan te Bornem. In de Onze-Lieve-Vrouw- en Sint-Leodegariuskerk is een crypte!
Onder het koor van de kerk bevindt zich een crypte of krocht. Dit is een kapel, toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, ze wordt dan ook ´Onze-Lieve-Vrouw van de Krocht¡ genoemd. Reeds in 1252 wordt deze als bedevaartplaats vermeld: Beeld der Goddelijke Maagd dat van ouds in de krocht werd vereerd, evenals nu nog, en waarheen vroeger vele pelgrimstochten gedaan werden.
De crypte is romaans en dateert mogelijk uit het vierde kwart van de 11e eeuw. Het is een onderaardse ruimte van 7,25 op 6,80m. Ze is overwelfd met negen koepelgewelfjes. Deze rusten op vier zware zuilen in Doornikse steen en op de funderingsmuren.
Ten tijde van de geuzen - tweede helft 16e eeuw - kreeg de kerk erg te lijden. Het oorspronkelijke beeld van Onze-Lieve-Vrouw van de Krocht is toen verdwenen. Het huidige beeld dateert van 1594. Het werd door Maarten van Calster gebeeldhouwd in gepolychromeerd lindehout. In 1973 werd het gerestaureerd door het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium.
De legende wil dat de Scheldedijken op 15 februari 1551 begaven door vloedstormen. De inwoners baden tot Onze-Lieve-Vrouw en onmiddellijk ging de storm liggen. Daarop streek een witte duif neer op de hand van Maria. Daarom wordt Onze-Lieve-Vrouw van de Krocht afgebeeld met een zilveren duif op de hand.
In de zijwanden van de crypte zijn vier glasramen verwerkt. Deze dateren van 1858 en zijn van de hand van J.F. Pluys. Het altaar onder het beeld dateert van het vierde kwart van de 19e eeuw. Het is van witte steen en bevat vier neoromaanse zuiltjes. De crypte werd in 1891-1892 volledig beschilderd in gepolychromeerde vegetale en geometrische motieven. In 1988 werd de crypte gerestaureerd.
En dus heb ik gisteren alweer een pelgrimstocht gedaan. En is 2020 dan toch geen verloren pelgrimsjaar.
En eindigen doe ik vandaag met een haiku van kozzen Eric VB.
Prikje komt er aan
een nieuw verhaal, wij samen
willen er voor gaan.
Grtjs
Hugo
Een appel, een banaan en wat rozijnen met koude thee en melk, meer moet dat niet zijn. Allée, toch niet altijd!
Wie speelt met wiens voeten? De farmabedrijven die Europa, en zijn staten, onder druk zetten of is het omgekeerd? Farma of niet, het zijn economische bedrijven. Astra-Zenica zegt geen winst te willen maken met het vaccin maar voor zowel Pfizer als Moderna is het business as usual en ze zullen de marktprijs vragen.
Maar echte woekerprijzen zal niemand vragen. Dat alleen al zou voor hun imago rampzalig zijn.
Wie gelooft dat?
Wel kan de blunder van de politiek, alweer!, er voor zorgen dat de contacten met de farmareuzen in het gedrang komen. Werken met een overheid die haar afspraken niet nakomt is moeilijk.
Waarom moeten die prijzen geheim blijven.? Een professor denkt (!) dat het een voordeel kan zijn voor een klein land. Omdat die markt zo klein is kunnen farmabedrijven hun producten aan een lagere prijs verkopen. Maar dat mag niet geweten zijn! Als grotere landen die, lagere, prijs zouden willen voor hun aankopen kan dit wel eens onrendabel zijn voor het bedrijf! Moet een prof zo lang naar school gaan om de eenvoudige regels van de economie niet te kennen! En dit dan nog als les voor zijn studenten!
Mijn inziens geldt de economische logica niet voor het coronavaccin. Het gaat hier over een pandemie, zowel de overheden als de farmabedrijven hebben hier een grote maatschappelijke rol te spelen.
In dezelfde lijn ligt de advocatuur in onze maatschappij. De advocaten J Platteau, A Godfroid, C Clement, W Damen en B Herman vertegenwoordigen de Reuzegommers, je weet nog wel, die ongelooflijk lompe studenten die een jongeman naar de andere wereld hebben geholpen.
Wel, die heren advocaten vragen bijkomend onderzoek.
Waarom? Wel, om de schuld te verdelen. Misschien ligt het wel aan het ziekenhuis dat de jongeman is overleden. Schandalig en schaamteloos!
Dit is gewoon een vertragingsmaneuver om de Reuzegommers met een minimum straf te laten wegkomen. Als er al een veroordeling van komt is het voor de jonge heren een kleine storing geweest in hun, overigens, onbekommerd leventje.
Men zou de deontologie van de heren advocaten toch eens onder de loep mogen nemen. Net zoals men de ouders van deze sujetten wel eens op het matje zou mogen roepen. Enkel hun geld is een teken van liefde (uit noodzaak). Ik geloof nooit dat deze kinderen anders zullen reageren dan hun ouders, ze worden zo opgevoed, met geld kan je veel goedmaken!
Voor de rest alles goed.
De werkzaamheden ten huize verlopen goed. Enkele storingen in de planning niet te na gesproken. Een van die storingen is een gat maken in de waterleiding! Bijna was het een ramp. Nu kwam ik er mee weg met het maken van een gat in de kast en het verleggen van een stukje leiding. Nog voor kerst is het in orde.
En dat is niet lang meer hé!
Het jaar is alweer (bijna) voorbij. Wellicht gebeurd er elk jaar wel iets om niet te vergeten maar dit jaar spant wel de kroon. Dat het vanaf de 1e coronacrisis veelal mooi en zacht weer is geweest bijvoorbeeld. Dat Biden is verkozen. En dat de Wout alle prijzen heeft gewonnen die er te winnen zijn!
Heu, om het covid-19 virus niet te vergeten. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer op een meer normale manier met elkaar omgaan, familie en vrienden op bezoek krijgen (of gaan), terug op café, terug kaarten, terug kunnen reizen, ver of dicht, terug naar .. leven.
Aan alle lezers een goed en normaal 2021 toegewenst.
Gelukkig zijn er nog de buitenlandse media, The Guardian en The Washington Post plaatsten een groot artikel over een Belgische Heldin uit WOII, Janine De Greef. Deze verzetsstrijdster bracht honderden Engelse en Amerikaanse piloten in veiligheid. Ze stierf op 7 november ll. in een Brussels woon-zorgcentrum op 95 jarige leeftijd. België had haar vergeten!
Foto's:
Deze week op stap geweest met de Ronny en de Catsjoe, in en rond Hemiksem, Schelle en Niel. Ook hier zijn tal van mooie wandelpaden. En af en toe komt men een rustige zitbank tegen, waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt.
Omdat de Jan er niet bij was heb ik er maar enkele fotoÿs van dieren bij geplaatst. (met dank aan de Ronny)
Nog even dit: Het BCG viert(de) dit jaar zijn 30 jarig bestaan. Er is een vernieuwde website: www.geleidehond.be en de dopjesactie's blijven succesvol, ondanks de crisis. zie ook www.dopjesactie.be . Of kijk even naar de link in de rechterkolom.
Bij de sluiting van Café Rita op de markt wordt alweer een stukje Boelgeschiedenis afgesloten.
Veertig jaar heeft Rita De Rijck het volkscafé, dat haar naam draagt, open gehouden. Met de vele verhalen die ze heeft gehoord kan ze meerdere boeken schrijven. Wellicht (zeker) zullen enkele van deze boeken niet geschikt zijn voor publicatie, kwestie van de privacy hé.
Menig arbeider of bediende vond zijn weg naar deze gezellige kroeg. Vele foto's en atributen verwijzen/verwezen naar den Boel. In de goede (?) jaren namen nogal wat werknemers deze rustpauze te baat om vlug enkele pintjes te gaan drinken. De etablisementen op en in de onmiddelijke nabijheid van de markt deden daar goede zaken aan.
In 1968 kwam Rita's moeder zich in het café vestigen. Zij was cafébazin en zangeres van volkse liedjes. Rita nam het café over van haar moeder, die in de volksmond bekend was als Zwarte Maria. Nu nog altijd noemen velen het volkscafé 'Bij Zwarte Maria'. Ze is bijzonder blij dat de foto van haar moeder, die in het café hing, even te zien is in de serie "Met man en macht".
Ze vindt het leuk dat haar café, dankzij de filmopnamen, vereeuwigd is.
Café Bij Rita op de Markt van Temse zal niet meer opengaan, zelfs niet als de coronaregels het opnieuw toelaten. Rita gaat met pensioen en vindt het haast erger voor haar klanten dan voor zichzelf: dat was hier geen café, maar een living.
Een cafébazin zoals Rita De Ryck maken ze niet meer. Iedereen was hier welkom: dokter of landloper, of je nu één euro uitgaf of honderd. Ik praatte met alleman. Maar in het café was er maar één baas: Rita. Nooit heeft er politie voor de deur gestaan. Als ik een discussie zag, zwierde ik hen buiten. Je moet dat niet laten escaleren. Ik ben 1,53 meter, maar ik had geen schrik om een beer van twee koppen groter de deur te wijzen.
Langzaamaan zag ze, zoals in heel Vlaanderen, het caféleven achteruitgaan. Met kermissen kon je vroeger over de koppen lopen. En dat ze het carnaval hebben verlegd van zaterdag naar zondag heeft ook een verschil gemaakt. Zaterdags deden de mensen een nachtje door, maar zondags ging dat niet, want volgende dag moest er gewerkt worden, althans voor de meesten.
Rita heeft ook veel goede herinneringen. Voetbal-, biljart-, duiven- en andere clubs hadden hier hun uitvalsbasis en Rita had elke dag eten in huis, van pateekes tot eieren. Haar vaste, alleenstaande, klanten kregen zelfs warme maaltijden. Voor de jonkmannen heb ik veel gekookt: vlees met wat groentjes. Ik deed dat graag en anders gingen ze toch maar naar de frituur.
Rita heeft altijd gezegd dat ze op 20 december 2020 zou sluiten, veertig jaar nadat ze de zaak heeft overgenomen. Tuurlijk ga ik het missen, das mijn leven. Maar ik vind het vooral spijtig voor mijn vaste klanten. Die kwamen alle dagen en zaten hier thuis. Dat was hier geen café, maar een living.
Rita gaat nu genieten van haar man en haar grote tuin. ´Mijn vaste klanten zeggen dat ik in een zwart gat ga vallen. Maar ik heb dit voorjaar drie maanden kunnen proefdraaien en ik moet zeggen: ik heb dat gat nog niet gevonden.
Rita en Sven (en Siri), ik zal het missen en het ga jullie goed.
Geschiedenis:
Rond de jaren 1900 was de herberg in handen van Arthur De Rille onder de naam De Gouden Arend. Ik vermoed dat dit zo is gebleven tot de jaren twintig. Daarna, tot 1962, was de uitbating in handen van Van Britsom. Georges volgde zijn vader Achiel op bij zijn huwelijk in 1949. Onder laatst genoemde stond de naam Het Vlaamsch Huis op de gevel. (tussen 1927 en 1931) Later is het Vlaamsch Huis verkast naar de Kamiel Wautersstraat waar later de Nopri kwam. Ook binnen de familie Van Britsom waren velen werkzaam op de werf.
Op zolder trof ik vorige week nog een rieten zetel aan, bang, ineens terug naar de jaren vijftig. De terassen stonden toen vol met rieten stoelen en tafels, zeker met de Sinksenkermis. Het was altijd mooi weer en veel volk op gang. En voor mij speeltijd van na de 11 uren mis tot .... ze me vonden. (voor het einde van de mis mocht de kermis niet openen!)
(Van vele vrijdagse marktkramers stonden hun schraven en planken gestouwd binnen het huis, tistezeggen overal waar er plaats was, tot op zolder. Het uitzetten startte al op donderdag avond, zou je nu eens moeten proberen. Op 25 december 1932 werd de vismijn en de bel toegewezen aan Achiel, die dus vele werkzaamheden had buiten zijn mandenvlechten.)
Gisteren stond de kerstboom volledig mooi opgetuigd. Bij het water geven ging het echter fout. De boom kapsijsde en ging tegen de vlakte. De vlakte is in dit geval de houten vloer. Een haastig weg getrokken, weliswaar tweedelige, tafel vergrootte de ravage. De laptop verdween in de zwarte smurrie die, in uptempo, zich over de vloer verspreidde. Tussen de aarde, lampjes en stukjes kerstbollen smakte het ding tegen de grond. (Get.. mme)
Maar alles is goed gekomen. Het feit dat jullie deze tekst kunnen lezen is het bewijs.
En nu staat de boom, allé een hoop takken zonder wortel, in de pot met een plankje aan zijn voeten met extra zand erover heen, buiten. Niet dat daar iets mis mee is, hij staat daar mooi en fris!
Mooi maar warm staan de linken naar de goede doelen waar ik al jaren voor supporter.
In de rechterkolom staan twee nieuwe blokjes (De Warmste Week en BCG), tik ze maar eens aan. Beide initiatieven blijven hart verwarmend. Voor mezelf is het steeds moeilijk om een voorkeur uit te spreken. Maar wat je ook steunt (er zijn er nog vele andere), het is belangrijk om in deze coronatijden een gift te doen.
Warme Groeten
Hugo Peregrinus
RIP John.
Vandaag is er een kraantje opgebouwd aan de rusthuis site.
Zelfs heiligen zijn niet bij machte om het feest van Barbara te laten doorgaan. Jammer maar .... dat is al dikwijls gezegd en gehoord in 2020. Wel is er nu al het consigne om het volgend jaar beter te doen: dubbel vieren.
Het veilig houden is nu de boodschap en hoop doet leven.
Klein stukje uit de brief van de korpsoverste van Kruibeke:
"Het is vandaag een bijzondere dag, een dag die we in normale omstandigheden anders doorbrengen. De coronapandemie, die ons nu al maandenlang in de greep neemt, heeft er nu echter voor gezorgd dat we niet kunnen samen zijn. Het zijn uitzonderlijke maatregelen voor uitzonderlijke omstandigheden.
Het moet zo wat van tijdens de wereldoorlogen geleden zijn geweest dat we Barbara niet samen kunnen vieren. Barbara, onze patroonheilige die ons probeert te behoeden voor onheil.
De dag staat normaal in het teken van kameraadschap en samen zijn, een dag propvol gevuld met plezier. Een glimlach verschijnt automatisch wanneer ik aan de fijne momenten van de vorige jaren denk.
Het zal dus nu anders zijn, thuis bij ons gezin. Niet met de collega s, maar wel met de mensen die elke dag voor ons klaarstaan en ons steunen in onze toch wel aparte vrijetijdsbesteding. We doen het volgend jaar gewoon dubbel zo goed."
Zelfs de Sint doet zijn best, coronaproof uiteraard, op anderhalve meter afstand van zijn piet.
Als gebruiker van de openbare weg krijg ik regelmatig kriebels als ik voetgangers of fietsers passeer. Gisteren morgen weer kruis ik een voetganger die rechts van de weg loopt, volledig in het zwart inclusief zijn kap. Overdag merk je die wel op, bij nacht is dat een ander paar mouwen. Idem voor fietsers zonder verlichting. Beseffen die mensen dan niet dat je met een auto die pas merkt als je er al bij bent.
Ik loop dus links op de baan en met fluo kleding, zelfs mijn rugzakje heeft fluo delen.
Daarom ben ik toch eens gaan kijken of er iets in de wetgeving staat wat betrekking heeft op voetgangers.
Koninklijk besluit van 1 december 1975 houdende algemeen reglement op de politie van het wegverkeer en van het gebruik van de openbare weg
"Verkeersreglement"
B.S. 09.12.1975
Artikel 1. Toepassingsgebied
TITEL I. INLEIDENDE BEPALINGEN
TITEL II. REGELS VOOR HET GEBRUIK VAN DE OPENBARE WEG
Artikel 42. Voetgangers
42.1. De voetgangers moeten de trottoirs, de delen van de openbare weg voor hen voorbehouden door het verkeersbord D9 of D10, of de begaanbare verhoogde bermen volgen en, zo er geen zijn, de begaanbare gelijkgrondse bermen.
42.2.1. De personen die een rijwiel, een gemotoriseerd rijwiel, een voortbewegingstoestel of een tweewielige bromfiets aan de hand leiden of die voorwerpen vervoeren die veel plaats innemen, moeten de rijbaan volgen zo zij in aanzienlijke mate de andere voetgangers hinderen.
42.2.2. Zijn er geen begaanbare trottoirs of bermen, dan mogen de voetgangers de andere gedeelten van de openbare weg volgen.
1° Wanneer de voetgangers het fietspad volgen, moeten zij voorrang verlenen aan de fietsers enbromfietsers.
2° Wanneer de voetgangers de rijbaan volgen, moeten zij zich zo dicht mogelijk bij de rand van de rijbaan houden en behoudens bijzondere omstandigheden links in de door hen gevolgde richting gaan.
De personen die een fiets, een tweewielig gemotoriseerd rijwiel of een tweewielige bromfiets aan de hand leiden, moeten evenwel rechts in de door hen gevolgde richting gaan.
42.3. Stoeten, processies en voetgangers in groep vergezeld van een leider, mogen de rijbaan volgen; in dat geval moeten zij rechts gaan.
Groepen voetgangers van minimum vijf personen, vergezeld van een leider, mogen evenwel ook de linkerkant van de rijbaan volgen. In dat geval moeten zij achter elkaar lopen.
Wanneer de zichtbaarheidsvereisten, bedoeld in artikel 30 van toepassing zijn, moet de positie van de lichten, voorgeschreven in artikel 30.3.5°, omgekeerd worden.
42.4.1. De voetgangers moeten de rijbaan haaks op haar aslijn oversteken; zij mogen er, zonder dat het nodig is, noch slenteren, noch blijven staan.
Wanneer er op minder dan ongeveer 20 meter afstand een oversteekplaats voor voetgangers is, moeten de voetgangers deze oversteekplaats volgen.
De voetgangers mogen het verkeer niet nodeloos belemmeren op een trottoir dat de rijbaan oversteekt, zoals gedefinieerd in artikel 2.40.
42.4.2. Op de plaatsen waar tweekleurige voetgangerslichten zijn aangebracht, mogen de voetgangers zich niet op de rijbaan begeven zolang de lichten hun dat niet toelaten.
42.4.3. Op de plaatsen waar het verkeer geregeld wordt door een bevoegd persoon of door verkeerslichten zonder tweekleurige voetgangerslichten mogen de voetgangers zich slechts op de rijbaan begeven met inachtneming van de bevelen van de bevoegde personen of van de aanduidingen van de verkeerslichten.
42.4.4. Op de plaatsen waar het verkeer noch door een bevoegd persoon, noch door verkeerslichten geregeld wordt, mogen de voetgangers zich slechts voorzichtig op de rijbaan begeven en met inachtneming van de naderende voertuigen.
42.4.6. Behalve indien het hun toegestaan is door verkeerslichten, mogen de voetgangers zich niet op een oversteekplaats voor voetgangers begeven waarover een tramspoor of een eigen trambedding loopt, wanneer een tram nadert.
De meeste wandelclubs, de Vlaamse Atletiekliga, Wandelsport Vlaanderen promoten het veilig wandelen uiteraard aan. Maar toch vind je niet veel regels betreffende de kledij en zichtbaarheid van de wandelaar of fietser. Maar ook hier dringen ze aan op links houden als individu.
- Als wandelaar ben je verplicht om eerst en vooral op het voetpad te stappen. Een voetpad is het deel van de weg dat speciaal is voorbehouden aan voetgangers. Is er geen voetpad, dan moet je wandelen op de begaanbare berm (verhoogd of gelijkgronds). Pas als ook dat niet mogelijk is, mag je een parkeerzone of ook het fietspad gebruiken. Let wel op: op een fietspad hebben de fietsers blijvend voorrang. Zijn ook het fietspad of de parkeerzone geen optie, dan mag je op de rijbaan stappen. De eerste regel op die rijbaan is om zo links mogelijk achter elkaar te wandelen. Ook als je deelneemt aan een georganiseerde wandeltocht, moet je deze regels respecteren. Enkel als er zich een situatie voordoet, waarbij het erg goed te verantwoorden is om toch rechts achter elkaar op de rijbaan te stappen, dan mag dit. Dat kan bijvoorbeeld de veiligste optie zijn in een bocht, waar de zichtbaarheid aan de linkerkant erg beperkt is. Maak een veilige keuze.
Als er op minder dan 30 meter afstand een oversteekplaats (zebrapad) te vinden is, dan ben je verplicht om die te gebruiken. Als overstekende voetganger heb je voorrang, maar toch moet je dat volgens diezelfde wet voorzichtig doen en dus rekening houden met de naderende voertuigen. Oversteken moet haaks op de rijbaan gebeuren, de korste schuine route is dus geen wetttelijke optie. De voetganger mag bovendien niet slenteren of onnodig blijven staan op een zebrapad.
Kort samengevat:
Als wandelaar of loper kies je in de eerste plaats voor het voetpad. Is er geen voetpad, kies dan voor het fietspad. Let op, daar geef je wel voorrang aan de fietsers! Of je kiest voor de begaanbare berm. Kan je niet anders dan lopen op de rijbaan? Dan is de basisregel voor de individuele loper (alleen, per 2, per 3): loop links achter elkaar.
Toch is het verhaal niet zo simpel. De wegcode laat immers toe om, weloverwogen, bij slechte zichtbaarheid of een onveilige hindernis toch uitzonderlijk rechts te lopen.
Grtjs en hou het veilig bij het winkelen
Hugo Peregrinus
- Zicht op Hamme en even later op de wegwerpmaatschappij. Nog zelfs niet geopend!
- Graffiti langs het spoor tussen Sint-Niklaas en Belsele.
Het beste TV programma sinds jaren is terug, aangrijpend, emotioneel en toch bijzonder prachtig! Men kan er wat van leren!
Down the Road is een Vlaams televisieprogramma dat wordt uitgezonden op Eén. In het programma gaat Dieter Coppens op reis met zes jonge mensen met het Syndroom van Down. Op die manier proberen de deelnemers hun grenzen te verleggen. De 9e en laatste aflevering van seizoen drie (30/3/2020) lokte 1 343 842 kijkers!
In maart 2020 werd een vierde seizoen aangekondigd waarin de deelnemers uit de eerste reeks opnieuw samen op reis gaan, deze keer naar Lapland.
In 2019 won het programma de AIB Impact Award. Het programma won ook al een Gouden Roos, de eerste prijs op het World Media Festival in Hamburg in de categorie "documentaries - human relations and values" en zilver op het tv- en filmprijzenfestival New York Festivals in de categorie "reality tv drama".
Ter gelegenheid van Music For Life 2018 trokken Dieter Coppens en Kevin uit het eerste seizoen samen al liftend doorheen Europa van de Finse stad Rovaniemi tot domein Puyenbroek. Deze reis duurde 7 dagen en was ten voordele van vzw Downsyndroom Vlaanderen en Kom Op Tegen Kanker. Dieter en Kevin lieten zich namelijk sponsoren door middel van steunkaarten en sms'en. In totaal bracht deze actie 102.645 euro op.
In 2019 deden Dieter en Kevin dit opnieuw. Toen trokken ze van de Rusisch-Estsche grens naar Kortrijk.
In juli 2020 fietsten Dieter en Kevin op hun tandem door Vlaanderen, van Boutersem tot aan de kust. Overdag genoten ze van de kleine dingen in het leven, 's avonds overnachtten ze bij gastvrije Vlamingen.
Met december in t verschiet en de daarbij horende Warmste Week wil ik binnenkort nog eens reclame maken voor Mobile School en het BCG.
Positief nieuws is dat de blikvanger, euh, de plastic vanger op de Schelde terug is uitgerust met twee vangarmen en dus opnieuw, na vele maanden half verlamd te zijn geweest, zijn werk kan doen.
Vorige donderdag een fietstochtje gemaakt over Kruibeke en Hoboken. Het is opvallend hoe weinig Belgische nummerplaten op de geparkeerde autos aan de werf te zien zijn.
