Het loont meer dan de moeite om nog meer foto's van de donderdagtocht in Sint-Jan-in-Eremo te bekijken op het blog van José Millecam: 'k lere were te voete lopen! Moet je doen.
Sint-Jan-in-Eremo: eerste donderdagtocht van 2010!
Sint-Jan-in Eremo: deelgemeente van Sint-Laureins tegen de Nederlandse grens, volop in het Krekengebied. Kreken en polders. Bomenrijen en rietkragen. Het dorp zelf is pieplein: een mooi kerkje en een café. En het café is open: de koffie doet deugd voor we buiten verzamelen. 30 stappers zijn op de afspraak.Tochteider Jaak houdt de inleiding kort want het is koud. Wit-rood van GR 5A Noord en geel-rood van de StreekGR Uilenspiegel zijn de leidraad voor deze luswandeling.We vertrekken langs de Boerenkreek: van op de dijk krijgen we al een mooi zicht. Na een stukje Leopoldkanaal keren we terug naar de Boerenkreek en volgen de binnenoever. Het vertrouwde kerkje prijkt tussen de bomen: in vogelvlucht zijn we nog niet ver. tweede grote kreek van de dag is de Blokkreek, ook met een grillige vorm. De sneeuw en de zon maken van ieder hoekje een nieuwjaarsprent. De bomenrijen zijn grafisch heel mooi. Aan grenspaal 339 trekken we Zeeuws-Vlaanderen in. Het dorpje Sint-Kruis komt in zicht: de mùaag begint te knorren, tijd dus voor de picknick. Het cafeetje zit bomvol. Na de middagpauze verlaten we de Dorpsstraat en lopen langs de Sint-Kruiskreek: we wandelen op de Kleine Boomdijk en de Zeedijk. Er is keuze: boven op de dijk of anderaan. Een fruitteler is met druk zijn perebomen aan het snoeien. Had ik nog nooit eerder gezien. We maken een lus voorbij grenspaal 335 en trekken richting Sint-Margriete. We dwarsezn de hoofdweg en stappen in de Sin tLievenspolder tot grenspaal 333. Boven op de dijk van de Jeronimusplder grazen schapenb. De ram houdt een oogje in het zeil. We keren definitief terug naar eigen bodem en via de Molenkreek gaat het in een recxhte lijn naar de watertoren. Een ommetje brengt ons naar de achterkant van het kerkje in Sint-Jan-in-Eremo. Een lekkere Tripel van Westmalle (ik moet niet rijden) sluit deze winterse maar zonnige dag af in een schitterend wit landschap af.
Whaw! We mogen ietske langen slapen want de afspraak aan de kerk in Melle is pas om 10 uur: er moet niet gependeld worden want we keren met de trein trug naar Melle. We zijn weet met 10 stappers: netjes verdeeld, vijf vrouwen en vijf mannen. Het is fris want er staat een strak windje. José heeft de GR-vlag mee en stapt fier vooraan. De wimpel waait in de wind! We stappen meteen over de brug over de Schelde, dalen de trap af en volgen de rechteroever. We komen meteen aan de splitsing van de Ringvaart (voor de boten) en de Schelde (voor de watervogels). Een modern gebouw op de overkant trekt de aandacht. Van op de Scheldeoever is er veel te beleven zodat het niet verveelt. We stappen onder de R4 en komen voorbij Heusden ter hoogte van het huis van de bruggendraaier: er moet daar dus een brug gelegen hebben De sfeer zit er goed in: iedereeen welgezind want deze namiddag komen we aan. Aan de overkant ontdekken we de kerk van Gentbrugge. We stappen onder de E17 en kort daarna slaan we rechtsaf en trekken we naar het prachtige natuurgebied van de Damvallei. We maken een hele lus, stappen rond het Damvalleimeer, eventjes op de GR 128, en via de Bergenmeersen bereiken we weer de Scheldedijk. Het wordt stilaan tijd voor de middagpauze. We verlaten even onze route en vinden De Nieuwe Admiraal op de Dendermondse steenweg in Destelbergen. De boterhammetjes smaken bij een blonde Petrus. Er zijn verschillende bedragen bijgekomen per sms: tijd om de voorlopige balans op te maken: Piet cijfert en Els vult de cheque in: 4600 euro. Net als vorig jaar. Overschrijvingen zijn nog steeds welkom want we storten het definitieve bedrag pas op 31/12. We keren terug naar de Scheldedijk. Als we die verlaten, zijn we al in hartje Gent. Het gaat goed vooruit. En plots, even voor drie uur, komen we om het hoekje aan het Zuid met op het plein het Glazen Huis. Er is veel volk en de muziek weerklinkt. We bellen onze contactpersonn ter plaatse op. Karel komt ons meteen verwelkomen. Drie personen mogen de cheque afgeven en krijgen een micro-moment. Net drie personen hebben de zes dagen gestapt: Ivan, José en Piet. Ietsje over kwart over drie is het zover: Ik krijg de hoofdtelefoon voor het contact met Sam in het Glazen Huis. Een kort gesprekje over onze tocht en we glijden de cheque door de gleuf van de geldlade. We komen alle drie mooi beeld, zei men achteraf. Wij hebben nergens een camera gezien. Van de stappers van de laatste dag hebben Els, Marijke en Geert vijf dagen gestapt en Rita vier. We hebben nog nagenoten bij een glas en een sneetje cake (Jaklien had die meegebracht) in De Vooruit. Aan iedereen die een of meer dagen heeft meegestapt een dikke proficiat en een welgemeende dank. Ook alle sponsors en sympathisanten zijn uiteraard van harte bedankt. Het is mooi geweest: een unieke wintervakantie in eigen land en een schitterende opbrengst voor het goede doel: Stop Malaria. Laat de wereld niet in de steek
Oef, de wegen lagen er vrij goed bij vanmorgen. Zo geraakten we vlot in Melle aan de kerk. Carpoolen naar Munkzwalm waar nog vier treinreizgers op ons wachtten. Stipt om 10 uur vertrokken na de gebruikelijke groepsfoto: weer staat de fotograaf er niet op. We starten langs de schilderachtige Zwalm tot aan de IJzerkotmolen. Dan ging het opwaarts naar Sint-Maria-Latem. Even voorbij de Stampkotbeek liep het mis. Een enkel teken deed ons denken dat we op de goede weg waren. We waren al even voorbij enkele paarden met lange manen toen we ontdekten dat we verkeerd waren. Op onze stappen teruggekeerd. Oef, het enkel teken had eigenlijk een richtingsverandering moeten zijn!! Wat verder krijgen we een mooi uitzicht op een oude Scheldearm en de bijhorende meersen. We slaan rechts af en vinden een paadje dat ons leidt in de richtingvan Dikkelvenne dat we links laten liggen. We lopen in een wijde boog rond het dorp en trekken naar Baaigem voor de middagpauze. Het café is niet aan de kerk maar aan de Hundelgemsesteenweg. Geen nood we vinden het wel. We worden hartelijk ontvangen door Blanche en Paul, die assistentie krijgen van twee kleindochters. De pompoensoep smaakt heerlijk. Plots vernemen we dat het café met Nieuwjaar onherroepelijk dicht gaat. Vorig jaar was dat ook al het geval in Grammene. Blanche schenkt nog 10 euro voor Music for Life. Waarvor onze hartelijkste dank. En ook voor de ontvangst. Na de middag trekken we richting Munte. De pastoor is niet thuis!!Wat verder krijgen we een mooi uitzicht op Bottelare. Een mooie besneeuwde veldweg brengt ons tot in het centrum van Moortsele. En vandaar naar Gontrode. Kort na een boomkwekerij stappen we onder de E40 en onder enkel spoorlijnen. Bij het binnenkomen van Melle ontdekken we de brouwerij van Delirium Tremens. En kort daarna staan we weer aan de kerk. Enkelen hebben al geproefd van Delirium. Ik wacht tot morgen! We zullen het dan wel verdiend hebben.
Vanmorgen vertrokken om half acht richting Munkzwalm. In Kortrijk bij cowboy Henk, de zus van Els opgepikt. Het vlotte redelijk op de autoweg naar Deinze. Voorbij Gavere was het soms van 'langzaam maar traag': de ene chauffeur is de andere niet. Om zeven over negen stonden we aan de kerk in Munkzwalm. De trein van José had een klein beetje vertraging. De twee ander autos' kwamen kort na ons toe. We konden dan meteen met twee auto's doorrijden naar D'Hoppe. En dan konden we starten: vijf mannen en vijf vrouwen. Op de beginfoto ontbreekt de fotograaf. We trekken welgezwind het bos in. Dat het mooi was, moet ik je niet vertellen. Dat zie je zo. We verwisselen de GR 5A Zuid voor de GR 122 die naar Hulst in Nederland loopt. Al snel komen we voornij het Hof ter Fransbeke. Net voorbij de Windmolen van Verrebeke en d'Oude Pastorij (deze nieuwe woning gaat terug op een huis uit 1653) wandelen we langs een beekje naar Opbrakel met prachtige, beschermde Sint-Martinuskerk. Daarna zoeken en vinden we de oude spoorwegbedding die naar Nederbrakel loopt. Tijd om naar het centrum af te zakken voor de middagpauze. Ne de boterhammetjes en de soep, thee of pint trekken we verder. Het mijnwerkerspad, een oude spoorwegbedding, voert ons naar de weg Brakel-Zottegem. Rechts ligt het Sint-Franciscusinstituut, het voormalige kasteel van Lilare. Maar wij gaan linksaf: een schilderachtig parcours brengt ons in de buurt van de Berendries, bekend uit de Ronde van Vlaanderen. We krijgen een mooi uitzicht op Michelbeke, de thuisbasis van den Herman! Het ene mooie plekje volgt het andere op. En dan wenkt de toren van Sint-Goriks-Oudenhove, een deelgemeente van Zottegem. We steken dan een echte spoorlijn over en komen uit aan de Bostmolen, een olie- en graanmolen uit de 16de eeuw. Roborst laten we links liggen. We komen uit aan de Zwalm ter hoogte van de Paddestraat: de rivier is toegevroren. We volgen de oever richting het waterzuiveringsstation: aan de ander kant van dat station loopt de Zwalm ongemeen helder en niet bevroren. We komen uit aan de Zwalmmolen, in restauratie. Een laatste pad op de oever van de Zwalm leidt naar het centrum van Munkzwalm, het administratieve hart van de gemeente Zwalm. Na de aankomst wordt er meteen gependeld om de twee auto's op te halen in D'Hoppe. Ondertussen zitten er al een paar op café. Als wij in het café aankomen is de stemming opperbest. Weerbericht voor morgen (op het nieuws in de auto): kans op ijzel! We zien morgenochtend wel wat het wordt.
Goeberg om 7 uur: het is aan het sneeuwen. Wat gaan we doen? Hoe zullen de wegen er bij liggen? Na een paar telefoontjes beslissen we van toch aan te zetten, gewapend met de gsm-nummers. We geraken vooruit maar niet te rap, er is blijkbaar nog nergens gestrooid of sneeuw geruimd. Via de gsm houden we mekaar op de hoogte van onze 'positie'. Dani is vooruit naar D' Hoppe en Thea en Luc zijn het verst gevorderd. Ook zij rijden naar D'Hoppe om dan met Dani terug te keren naar onze startplaats. De drie andere auto's rijden meteen naar de parking van 't Konijntje. José komt te voet van het station van Ronse. Het is bijna kwart voor elf als we allemaal klaar zijn om te vertrekken. Net op dat ogenblik komt José aangewandeld en en is de groep volledig: 14 moedigen hebben het gure weer getrotseerd en dat voor Music for Life! Als daar geen muziek in zit. We dalen af van de Knokteberg in de richting van De Klijpe, een parochie aan de voet van de klim naar de Kwaremont. We komen voorbij de Lentestraat. We steken de grote weg over en klimmen in de richting van de Hotondmolen maar zover gaan we niet. Vanaf de 'Scherpenberg' (straatnaam) lopen we min of meer horizontaal en komen we voorbij de Wittentakkapel. Een eind verder dalen we af naar het centrum van Ronse voor de picknick in het heel mooie café Harmonie op de Grote Markt. Terwijl we genieten van een winterse erwtensoep, is het buiten plots weer volop aan het sneeuwen. We herorganiseren ons: een aantal keert te voet terug naar de startplaats en enkelen gaan door naar D'Hoppe. Er is ginder maar één auto achter gebleven. Zo vermijden we na de tocht nog een tijdrovende heen-en weer-rit. Want wat zal het weer doen? We nemen afscheid en stappen verder richting Muziekbos. Het wordt een fikse klim in de sneeuw. Het landschap is verbluffend mooi. Het weer is ons gunstig, zelfs de zon komt er door. Het Muziekbos is feeëriek. We komen aan de kruising met de GR 129 aan Chalet Boekzitting. We dalen af richting De Fiertel, een jeugdherberg. We genieten van de maagdelijk witte vlakken. Bijna beneden slaan we links in en weer klimt het. Hier is er veel sneeuw gevallen. We zien zelfs een Yeti met rode jas. Het mooie pad komt uit op de weg naar Brakel. We volgen die een tijdje tot we inslaan naar Chalet Radar. Daar gaan we links af, voorbij het fameuze stort van Fort. Een holle weg brengt ons tot bij de kapel van D'Hoppe én Chalet Gérard waar we nagenieten bij een Quintine Blonde, een pintje, een Orval of een thee. Dani voert ons terug naar de parking van 't Konijntje war we eerst de twee auto's ijsvrij maken en dan begint de terugtocht naar huis... Het is mooi geweest vandaag! Tot morgen!
Music for life 2: Doornikse steenweg Bellegem - Knokteberg
De wegen zijn goed deze morgen en iedereen is meer dan op tijd op de afspraak: de parking van 't Konijntje aan de Ronde van Vlaanderenstraat, net voorbij Kwaremont. - 8° staat er op de display van mijn auto. En ook het busje van Sint-Niklaasinstituut van Zwevegem is op tijd. Waarvoor onze hartelijkste dank! Nog een groepsfoto aan de Doornikse steenweg en weg zijn we. Al snel komt de Molen Ter Klare in zicht en stappen we verder op de kam tussen Zwevegem en Sint-Denijs. Prachtige vergezichten alom. We komen voorbij de gezinswoning van een betonboer die zich de zonnekoning waant. Wat verder komen we aan het prachtige ANB-natuurgebied Het Orveytbos. Als dat geen aanwinst is voor de streek. We komen aan het pittoreske Sint-Pietersbruggetje en ook het kanaal naar Bossuit is op zijn mooist. Dan stappen we op een tegelpad naar de Oude Spoorwegbedding, een Natuurpuntgebied. Zo komen we aan het oud station van Moen en stappen we verder op de oude spoorwegzate richting Heestert en Avelgem. We verlaten het pad voor de middagpauze in het centrum van Avelgem. Na de boterhammetjes en de koffie trekken we naar de oevers van de Schelde. De elektricitieitscentrale van Ruien is alom tegenwoordig. Hier geen KLE maar GLE: de hoogspanningsmasten zijn de Grote Landschaps Elementen. Mooi is anders. De brug van Mira doet me denken aan ons aller Willeke van Ammelrooy. Via een verlaten spoorwegbedding op de andere kant van de Schelde bereiken we de voet van de Kluisberg. Een prachtige holle weg leidt de beklimming in. Boven genieten we van schitterende uitzichten. Eén enkel groen veld intrigeert me: waarom ligt daar geen sneeuw? We komen voorbij het altijd gesloten Maison des Randonneurs en klimmen wat verder naar een leegstaand Balmoral. Freddy stelt voor om hier een rustoord voor GR-schilders van te maken. Er is weinig enthousiasme. We trekken door het prachtige bos op de zuidflank van de Kluisberg: dit parcours is veel mooier dan de dreef tussen Toren en Vierschaar! Het einde van de dagetappe komt in zicht. De zon is aan het verdwijnen en het wordt een stuk frisser. Wat later zijn we aan de parking van 't Konijntje waar we nog even nagenieten bij een koffie of een pint. Het is weer mooi geweest vandaag! Op naar de derde etappe! Welk weer wordt het morgen? Ik zal er mijn slaap nu nog niet voor laten. Morgen zien we wel.
Music for Life 1: Menen - Doorniksesteenweg Bellegem
Onze 6daagse tocht naar het Glazen Huis in Gent is vandaag gestart. Welk weer zou het zijn? Hoe zullen de wegen er bij liggen morgen? Dat vroegen we ons gisterenavond af. Vanmorgen viel het best mee. We geraakten vrij vlot op de plaats van afspraak en ook het schoolbusje van de Gemeentelijke Basisschool van Rekkem was op tijd. Els de chauffeur voerde ons vakkundig naar de Leiebrug in Menen. Waarvoor onze hartelijkste dank! Kwart voor tien, en het was heel fris, Rita en José kwamen met het openbaar vervoer maar we zagen ze niet meteen. We wilden nog een kop koffie drinken maar vonden geen café open op dit uur. José en Rita kwamen goed op tijd toe en we vertrokken dan maar meteen. Het was erg fris langs de Leie. Even een zijsprongetje door een bosje. W verlieten de oever van de Leie en volgden de Waterstraat. Al snel waren we op het Kraaiveld: hier wer de GR 5A gewijzigd om het drukke logistiekcentrum LAR te vermijden. Het nieuwe tracé is stukken beter. Plots worden we via de gsm uitgenodigd voor een glühwein bij Herman en Rejane, twee van onze GR-stappers die op 50 meter van het pad wonen. Herman zal later op de week meestappen. Lekker, die glühwein! Een leuk en verwarmend intermezzo. En weer zijn we op stap. Het nieuwe tracé is verrassend mooi en werpt ook een ander beeld op de Sjouwer, het monument voor de mensen die destijds naar Frankrijk gingen werken: in de cichorie, in de bieten, in het vlas...Ik vond het heel mooi in al zijn eenvoud vandaag. Ondertussen waren we over de spoorweg en over de autoweg gestapt. Langs rustige wegen en paadjes naderden we Aalbeke met de Hoogmolen. Daar verlieten we het GR-pad voor de middagpauze in Café De Smisse, bij Noëlla. We kregen alle dranken aan 1 euro en het verschil met de gewone prijs ging naar Music for Life. Dat bracht 12,10 euro op. Merci Noëlla. Haar naam staat nu voor eeuwig in het straatbeeld! Na de middag trokken we richting Rollegem. Onderweg kregen we een telefoontje van Studio Brussel: ze zouden rond twee kort een gesprekje opnemen over onze tocht en dat om kwart voor vijf uitzenden. We genoten nog van een koffie of thee in Elckerlyc Inn in Rollegem en brachten een blitsbezoek aan de derde kleuterklas van Juf Els. Van Rollegem dan maar naar Bellegem. We stapten door een koker onder de autoweg naar Doornik en maakten een bocht naar het centrum van het dorp vane streek van de steenstapwegeltjes: smalle paden in grote dallen. Deze worden door de landbouwers met rust gelaten. Na twee keer zigzaggen klommen we naar de . Meer moet dat niet zijn! Tot morgen voor etappe 2.
Het is weer zover: Siska, Sofie en Sam maken zich op voor hun verblijf in het Glazen Huis in Gent. Tijd dus voor Music for LIfe. Dit jaar is het thema van de actie 'Stop Malaria en laat de wereld niet in de steek'. Malaria is een infectieziekte die voornamelijk in tropische gebieden voorkomt en veroorzaakt wordt door een parasiet. Die parasiet wordt hoofdzakelijk overgedragen via een beet van een besmette malariamug. De symptomen treden 10 tot 15 dagen na de infectie op: koorts, spierpijn, hoofdpijn en braken. Zonder aangepaste behandeling is malaria een levensbedreigende ziekte omdat ze de bloedtoevoer naar vitale organen aantast. Wereldwijd is malaria de vijfde doodsoorzaak. Malaria is te voorkomen: muskietennetten beschermen de mensen tegen de muggen. Een muskietennet kost 5 euro en redt een mensenleven. Toen ik tussen 1963 en 1966 les gaf in Kabinda (Oost-Kasaï) aan een middelbare school van de Paters Scheutisten, namen we iedere avond, preventief, een pilletje Nevakin, een verwante van het bekende kinine. Het busje met Nevakin stond op de tafel in de refter. Dit jaar stappen we in 6 dagen van Menen over Ronse naar Gent: 125 km. Eerst met de GR 5A Zuid tot in Brakelbos en dan met de GR 122 tot in Melle. De laatste dag maken we zelf een parcours op de Scheldedijken en langs het natuurgebied van de Damvallei. De 6 etappes zijn: Vrijdag 18 december: Menen - Doornikse steenweg Bellegem: 20 km Zaterdag 19 december: Doornikse steenweg Bellegem - Knokteberg (einde Kluisbos): 221, km Zondag 20 december: Knokteberg - D'Hoppe: 20 km Maandag 21 decmeber: D'Hoppe - Munkzwalm: 21 km Dinsdag 22 december: Munkzwalm - Melle: 24,5 km Woensdag 23 december: Melle - Gent: 17,5 km. We verzamelen telkens aan het eindpunt van de dagetappe. We picknicken (eigen picknick) in een café. Je kunt 1 of meer dagen meestappen. Je kunt inschrijven via mail of telefoon tot de dag ervoor. Laat het dan wel weten aub. WE LATEN ONS SPONSOREN AAN 1 EURO PER KM. Je bepaalt zelf hoeveel km je wilt betalen. Schrijf je bedrag over op rekening 738-3221103-46 van GR West-Vlaandeen, Goeberg 3, 8954 Westouter met vermelding 'Music for Life'. We garanderen dat alle bedragen doorgestort worden naar het Rode Kruis die de muskietennetten aankoopt en instaat voor de verspreiding ervan en voor de sensiblisering ter plaatse. Onze actie is geregistreerd onder nummer 86361258647406. Meer info: www.groteroutepaden.be of 057 44 56 57 of grpaden.wvl@telenet.be
Er staat een B tussen twee haakjes omdat er ook een Franse GR 123 bestaat, in Picardië. Dit terzijde. We starten met een kop koffie in het Musée de la Mine waar vrijwilligers, wellicht oud-mijnwekers, ons uiterst vriendelijk ontvangen. Ze zorgen zelfs met een gaskachel voor wat extra warmte. De stappers van de lange tocht (26 km) starten hier en die van de korte tocht rijden nog tot over de autoweg met de bus en starten dan aan de rand van het Bois d'Imberchies. Ik leid de korte tocht met de hulp van Dani's voorbereiding. Leuk om in deze tijd van het jaar door het bos te lopen. We steken de N50 over en trekken opnieuw het bos in. Links ligt het natuurreservaat La Mer de Sable (grondgebied Stambruges). Het gebied is ontstaan door uitdroging van een grote vijver, midden in de heide, na 1852. Het heeft veel weg van een veengebied, trouwens de bekende vijvers van Harchies liggen niet ver. We komen uit het bos bij het gehucht Le Happart, niet José natuurlijk. Op dit kruispunt vertrekt de GR 121 naar links: opletten dus. Een rustig platteland brengt ons tot voorbij een lorkenbosje : hier gaan we linksaf en trekken tussen plassen, met water gevulde verlaten steengroeven, het bos in. We klimmen op de rand van Coron Saint-Pierre en zien met welbehagen dat de natuur haar werk doet. Villerot komt in zicht: tijd voor de middagpauze. Gezellige taverne maar sommige biersoorten waren rap uitverkocht. We laten een chemische fabriek voor wat ze is en trekken opnieuw het bos in: Bois de Baudour. Door dat er geen bladeren aan de bomen zijn valt het zonlicht binnen: heerlijk stappen in zo'n weer. Berken zijn er hier volop en zijn ijdel: ze spiegelen zich heel mooi in het wateroppervlak. We maken een ommetje langs la Ronde Maison, het jachtpaviljoen van de familie de Ligne van het kasteel van Beloeil. Uit het bos komen we aan het station van Erbisoeul, lopen darana een tijdje parallel met de spoorlijn tot in het centrum van Erbisoeul. Een mooie veldweg brengt ons tot net vóór Erbaut. We stappen over de Ruisseau de Jurbise, verlaten de GR 123 en zoeken het centrum van Jurbise op waar de bus op ons wacht. Maar eerst een St-Feuillien in het plaatselijke café Le Cheval d'Or. Weer een verrassend mooie tocht in Henegouwen. Onze Waalse GR-vrienden hebben hun werk goed gedaan. Ook de voorbereiding van Dani mocht er wezen: we hebben alles vlot gevonden! Ik heb geen foto's want fotograferen en de tocht leiden gaat niet goed samen. Kijk even op de site van die andere José.
Maandagmorgen vertrokken kort nadat de vrouw des huizes naar school is. Het is droog wat het rijden op de autoweg veel aangenamer maakt. Na een vlotte rit kon ik al om 9.45 starten aan de jeugdherberg Het Gagelhof. Gagel is de naam van een welriekende struik.Thuis had ik de twee kringwandelingen grondig voorbereid op kaart maar je weet nooit wat ervan op het terrein terug te vinden is. Ik moet de terugweg zelf in mekaar steken. De zaterdagtocht: Met de GR 5 langs de bekende Trappistenabdij van Westmalle langs de Drieboomkesberg (30 m boven zee) en het Marbelenven naar het kanaal. Aan brug 11 een cafeetje gevonden waar we welkom zijn. Nu de terugtocht. Nog even verder langs het kanaal en dan rechtsaf door het Kooldriesnatuurgebied. We wisselen Brecht voor Westmalle, genieten van op een dreef van het weidse landschap en komen weer in de buurt van de bossen van de abdij. We steken de N12 over en zoeken stilletjes aan onze slaapplaats op. De zondagtocht. We starten weer aan de jeugdherberg maar gaan nu de andere kant op. Mooie bospaden op de GR 5 leiden naar het bekende Boshuisje waar Conscience van de Loteling hoorde. We stappen verder met de GR 564 door het Zoerselbos en het Gemeentebos. Zo komen we voorbij het Kasteel Zoerselhof. We steken de N14 over en maken nog een mooie lus langs het gehucht Einhoven (zonder d). Dan wordt het stilaan tijd om te gaan eten: we zijn welkom vlak bij de kerk in Zoersel. Kort na de middag ontdekken we geel-rood van de StreekGR Kempen. We trekken door 's Herenbos. Zo zijn we aan het verste punt. We zoeken maximaal onverhard op in het residentiële Zoersel. Zo geraken we weer aan de jeugdherberg. Het worden twee mooie dagstappers! Al zeg ik het zelf!
Vandaag zijn er op Goeberg 3 twee jarigen: mijn vrouw Els en mijn blog. Leuk om eens terug te kijken naar mijn eerste berichtje vorig jaar en vele andere. Een jaar gaat snel voorbij. En het klimaat wordt wamer en extremer. Het is al een paar weken nattigheid troef. Daarnet in het nieuws van de betoging in Brussel liepen Jürgen, Ilse en Guido Q. mooi door het beeld! Na het nieuws van 8 de reportage van Vranckx over het toerisme op Groenland. Heel mooie beelden maar voor hoelang zullen die nog te zien zijn??? De toekomst is aan onze kleinkinderen maar welke toekomst zal dat zijn?
Niettegenstaande het slechte weerbericht stonden ruim 25 GR-wandelaars op de afspraak bij het gemeentehuis van Kluisbergen in Berchem. Tochtleider Luc vertelt dat hij de oude spoorwegbedding en de'meersen' uit het parcours gelaten heeft omwille van de vele neerslag van de laatste dagen en dat we 'rechtstreeks' naar de Boomgaarddries zullen stappen. Geel-rood van de Vlaamse Ardennen zal vooral onze leidraad zijn. Al gauw krijgen we Kwaremont in het vizier maar die moet nog even wachten op ons bezoek. We stappen tussen vele mooie hoeven met kraaknet naambord. Het bord vermeldt ook telkens of het gaat om een bedrijf voor melkvee, vleesvee of akkerbouw. Een bekend fruifbedrijf trekt de aandacht: net en keurig woonhuis met wal, windscherm van elzen... Zo komen we aan de Paterberg, bekend uit de Ronde van Vlaanderen. De kasseien liggen er goed bij. Boven kun je even uitrusten op een bank. Vandaar geniet je van een schitterened uitzicht op de Scheldevallei waar de elektriciteitscentrale van Ruien prominent aanwezig is. Even verder leidt een smal paadje ons naar een witte kapel, zo'n 85 m boven zee. Vandaar heb je uitzicht op de kerk van Zulzeke beneden en op die van Nukerke boven op een heuvelrug. Aan de andere kant ontdek je de witte romp van de Hotondmolen. Bij 'Kalkoven' slaan we recchts af, dalen voorbij een prachtige helling met veel kleine landschapselementen als rijen knotbomen en komen weer aan de voet van de Paterberg. We kiezen nu voor links en klimmen langzaam naar het dorp Kwaremont waar we, na een rondje in het dorp, te gast zijn in het Restaurant 't Paletje voor de middagpauze. Na de lekkere soep keren we even op onze stappen terug en dalen nu rechtsaf naar de Oude (water-) Molen op de Molenbeek. We klimmen opnieuw en steken de drukke N36 over ter hoogte van Restaurant 't Konijntje.Dit is het eindpunt van onze tweede etappe en het beginpunt van de derde etappe van onze tocht naar Gent voor Music for Life: vergeet niet te sponsoren!! We volgen even de Ronde van Vlaanderenstraat en zoeken de Trieu op, ook bekend als de Knokteberg: we zijn dan op de taalgrens en de grens tussen Henegouwen en Oost-Vlaanderen. We dalen af richting Russeignies en stappen dan naar Amougies. Aan de eerste huizen van Amougies slaan we rechtsaf: het begint serieus te regenen. We klimmen naar de Vierschaar of de Ferme du Christ. We stappen op de hoofddreef door het bos tot aan de Knokte en nu gaat het linksaf. We steken opnieuw de drukke weg naar Ronse over en vinden meteen de kasseiweg, bekend als de "oude Kwaremont". De paraplu's gaan af en toe eens toe maar meestal staan ze open. Klokslag vier uur zijn we terug aan het vertrekpunt in Berchem.
De nieuwe GRiffel West is uit: nummer 4 van jaargang 21. Hij staat boordevol nieuws over de trektocht op de GR 4 "Les Gorges du Verdon en de Mont Ventoux" van 2 tot 16 april 2010, over de 6daagse GR-sponsortocht, 18 tot 23 december 2009, van Menen naar Gent langs de GR 5A Zuid en de GR 122 voor het goede doel: de Actie 'Malaria' van Music for Life van Studio Brussel en over onze donderdagtochten in lusvorm en de bustochten in lijn. En het Pinksterweekend in de Hoge Venen van 22 en 23 mei 2010 niet vergeten. Ken je de GRiffel nog niet en wil je die in je bus krijgen stuur een mailtje met je postadres naar grpaden.wvl@telenet.be Surf ook gerust naar www.groteroutepaden.be
Zondag 22 november 2009: Le Marouset - Seneffe: GR 12
De schoonheid van het tracé van de GR 12 verrast ons ieder jaar sinds we aan het kasteel van Beersel vertrokken zijn. Vandaag staat het Hellend Vlak van Ronquières op het programma. Na de ochtendkoffie in Le Marouset, even buiten 's Gravenbrakel of Braine-le-Comte, zijn we klaar voor de tocht. Al waren de weerberichten niet zo gunstig, we trekken welgezind het Bois de la Houssière in: de verdroogde bladeren ritselen onder onze voetzolen. Een paar smalle paadjes verder krijgen we vesterking van de GR 121 die van Ath komt. Een leuke klim in het bos brengt ons op temperatuur. Henripont is een rustig dorp. We krijgen een prachtig uitzicht op de vallei van de Senette (op stafkaart met nn). De raffinaderij van Feluy (de chouchou van Guy Mathot) valt op aan de einder en ook al de 150 m hoge toren van Ronquières. We dalen af naar de bedding van de oude spoorlijn Ecaussines -Ronquières - Tubize. Deze bedding loopt parallel met de schitterende, meanderende Senette. Het is er heerlijk wandelen: het lijnenspel van de bomenrijen, de glooiingen van de groene hellingen, de loop van het riviertje... We hebben de hele wereld voor ons alleen. We stappen onder een brug door, aan de rand van een dennenbosje en bereiken zo het centrum van Ronquières. We stappen over de brug van het kanaal en vangen al een glimp op van het fameuze Hellend Vlak. We ontmoeten onverwachts Jeroen en Barbara, de coördinatrice van Grote Routepaden, met de twee kleine spruiten: ze zijn hier met vrienden op weekend. Picknick in een acterzaaltje van "La Tour Glacée". De sfeer is er alles behalve glacée: het is er lekker warm, de bediening is uiterst vlot en efficiënt en de St Feuillien Blonde smaakt. Meer moet dan niet zijn. We steken de brug weer over en stappen omhoog, langs het hellend vlak. Dit hellend vlak dateert van 1968 en overbrugt een hoogteverschil van 68 m. De aken varen in een reusachtuige waterbak die op rails omhoog klimt tegen een snelheid van 5 km per uur over 1432 meter met een hellingsgraad van 5%. Van op de hoge toren moet je wel een schitterend uitzicht hebben op de hele streek. We stappen een eind in open landschap en dalen dan af naar het gehucht La Warte en komen zo aan het oude kanaal Brussel-Charleroi ter hoogte van Sluis 23. Al snel komen we voorbij het imposante Château de la Rocq. We volgen nu de onverharde oever van het kanaal over 9 km tot in Seneffe. Het traject is heel boeiend: de vele sluizen met de water-trapjes, de oevervegetatie, de talrijke bochten... Parallel met het kanaal vloeit de Samme: er zit stroming op. Aan de overkant ontdekken we de eerste huizen van Feluy en even over sluis 18 verlaten we de oever voor een ommetje door Arquennes: het dorp van de arduinkappers. Korte namiddagpauze op het plein met REVES DE PIERRE, REVES D'EAU. Wie met 18 km genoeg heeft, kon hier de bus op. We stappen nog verder: het onverharde pad loopt eerst onder de N27 en onder de autoweg A7-E19. En dan keert de rust terug. Ik kan er niet genoeg van krijgen: elk kanaal zou zeker één onverharde oever moeten hebben!!!!! Als het kwart voor vier is zien we dat het weer omslaat: de lucht wordt dreigend. Gaan we droog het einde halen? Vanaf Sluis 17 merken we stickers op met de Sint-Jacobsschelp: hier loopt ook de Via Gallica. Er vallen enkele spetters. We stappen goed door. We zien de kerk van Seneffe rechts van het water opduiken: het kan niet ver meer zijn. En net als we de bus zien staan, valt de eerste donderslag na een korte bliksemschicht. De timing van tochtleider Jozef klopt als een bus. Het onweer barst los: we hebben nog net de tijd om het café Le Tyberchamps in te vluchten. We zitten veilig en droog: de St Feuillien smaakt zo lekker, vooral de tweede. Vanmorgen om half zeven op de radio: bliksem sloeg in op flatgebouw in Nijvel en stak het dak in brand. Nijvel is op 8 km van Seneffe. Sint GRegorius heeft weer zijn werk gedaan.
Zaterdag 21 november: Dag van de Natuur en we planten een bosrand aan op de Sulferberg in Westouter. Het plantgoed is van autochtone oorsprong en bestaat vooral uit gelderse roos, meidoorn, sporkehout, sleedoorn, hondsroos, hazelaar, es, haagbeuk en Els. In de voormiddag planten een rij struiken naast het Tweebergenpad, net voor de wandelroute het Brandersbos induikt. Het pad is daar verlegd omdat het vroeger langs een afsluiting liep. Nu is het veel mooier. Er werd één rij struiken aangeplant: touw spannen, plantgaten maken, het plantgoed erin steken en beschermen met plasticstroken tegen konijnevraat. Vele handen maken licht werk. Het waren de handen van Johan, Bertin, Ivan, Chris, Ann en Piet. Tegen kwart over elf was de klus geklaard en trokken we naar een andere locatie op de Sulferberg. Hier zouden we aan een bestaand bos een zoom breien. Recent werden aan de straatkant twee (1 grote en 1 kleine) abelen (zie eerder in mijn blog) omgelegd en werd ook de vele opslag van jonge abelen aangepakt. Rond het bos komt er een aanplant van els, es en haagbeuk en dan volgen er enkele rijen van de struiken zodat er een geleidelijk groeiende bosrand ontstaat. Die bosrand heeft zijn eigen dynamiek van planten, vogels, vlinders.... In de namiddag waren we weer met zes: Johan, Rudy, Jan, Ivan, Hilde en Piet. We genoten er van een micro-klimaat en werkten in onze hemdsmouwen. Tegen half vijf dronken we nog een pintje, aten een wafel en we zagen dat het goed was....
In onze straat, Goeberg in Westouter, is het triestig gesteld met de lijsterbessen. Ze staan er al meer dan 30 jaar te verkommeren. Sommigen werden aangereden of beschadigd bij het maaien. En er zijn er al veel verdwenen. Het ware veel beter om ze allemaal te vervangen door platanen. Die kunnen goed tegen de uitlaatgassen van de auto's en de vrachtwagens. En hun afbladderende schors heeft in de duisternis een reflecterend effect onder de koplampen. Nu het klimaat toch opwarmt, kunnen we van onze Goeberg een straat maken uit de Provence. En er een Pastis opdrinken. Op de foto's toon ik de mooiste exemplaren uit respect voor de mindere goden.
Op 12 augustus schreef ik op mijn blog 'Dikkebusstraat in Loker verminkt voor altijd". Nu is ze nog verminkter!!! Ook de bomen aan de linkerkant van de weg moesten er aan geloven. En rechts betonnen oevertegels. En dan zegt de Vlaamse regering. Wat we zelf doen, doen we beter! Ze zouden daar op het kabinet van Openbare Werken in de grond moeten kruipen van schaamte!
11/11: 21ste Provinciale GR-wandeldag in Roesbrugge
Woensdag 11 november: de weergoden zouden ons gunstig zijn. Vanaf halftien kwamen de eerste stappers al toe in Roesbrugge. Tegen 10 uur waren we met z'n 75. Na een korte inleiding door tochtleider Luc M. en een even korte aankondiging van de GR-sponsortocht van Menen naar Gent voor Music for Life, net voorKerstmis, kwam de groep in beweging. We vertroken langs het jaagpad van de IJzer: met de GR 5A Zuid = GR IJzer naar Stavele. En meteen over het boogbruggetje over een Dode IJzerarm. We stelden vast dat het asfalt van de recent vernieuwde stukken jaagpad opnieuw aan het scheuren was. Eerst ontdekten we de kerk van Beveren-aan-de-IJzer en dan de witte Brouckmolen. Ondertussen zagen we inrichtingswerken om wateroverlast te voorkomen: de winterse plassen moeten ook een rustplaats worden voor trekkende watervogels. Aan de brug van Stavele verlieten we het GR-pad en sloegen rechtsaf naar de elegante kerk van Stavele voor een korte pauze op het gezellige dorpsplein. Langs rustige binnenwegen stapten we over de Westsluisbeek naar de buurt Waaienburg. Even de hoofdweg op om over de Proosdijbeek te geraken. Onderweg stond een akker facelia te bloeien, precies de lavendel van het noorden, toch wat het kleur betreft. Facelia is ook een groenbemester, net als de meer bekende gele mosterd. Tegen een uur kwamen we weer in Roesbrugge aan voor de picknick. We waren te gast in het Christen Volkshuis: wij zaten achteraan in de feestzaal, vooraan was er een feestmaal voor de oudstrijders, of was het de brandweer? In de namiddag stapten we het Dode IJzerpad, een provinciale luswandeling. Het eerste deel tot aan het bruggetje over de Heibeek is een deel van de GR IJzer. Het laatste deel vanaf Haringe is een onderdeel van de GR 5A Zuid. De weilanden lagen er verrassend droog bij , na de vele regen van de laatste week. We verlaten al vrij snel de oever van de IJzer en een streepje Sint-Omaarsstraat brengt ons naar de Zwijnebeek. Opnieuw de wei in: enkele schapen met een mooie ram houden de wacht. Het gras stond kort. We komen aan de brug over de IJzer. Daar ligt aan de rechter (Franse) kant een eendenjachtput op: de loerjacht vind ik zo een laffe manier van jagen. Ze zetten plactic lokeenden op het water en ze plaatsen levende vogels in kooien. Als er waterwild komt aangevlogen, gelokt door het geluid van of het zicht op, wordt het genadeloos afgeknald. Kan de mens nog stomper zijn? We stappen verder langs de IJzer en komen voorbij de samenvloeiing met de Heibeek. Hier steekt de GR IJzer het gammele bruggtje over en trekt zo Franrijk in. Wij verlaten de oever en een wat verder leidt een rechte kerkwegel ons naar Haringe. We ontdekken het standbeeld van Karel de Blauwer en stappen tot bij de Sint-Martinuskerk. De kerk bezit een befaamd Vanpeteghemorgel. Boven de kerkdeur valt het timpaan op: het tafereel van Sint-Maarten die zijn mantel in twee snijdt, past heel goed. We zijn niet voor niets het feest van Sint-Maarten. Tegen de gevel staat het graf van Pater Joris Declercq alias Djoos Utendoale: pastoor maar ook een begenadigd kunstenaar: dichter (de teksten van de eerste liedjes van Willem Vermandere waren van zijn hand) , schilder en muzikant-componist. Na jaren missionering in Burundi werd hij pastoor benoemd in Haringe en het dorp herleefde. Het verenigingsleven kende weer hoogdagen. Een mooie kerkwegel leidde ons links van de mooie B&B Sint-Maartenstuin naar de Heybrugstraat. Vrijwel meteen sloegen dan links in en trokken we langs de Kerkebeek en de Wijngaardstraat naar het centrum van Roesbrugge. We konden nog nakaarten bij pot en pint in dezelfde feestzaal. De weergoden hebben woord gehouden.
Twee abelen op de Sulferberg zorgen voor veel nakomelingen. En ze staan heel dicht bij de straat. Nu willen we daar, in het kader van de Dag van de Natuur, aan bosuitbreiding doen. En moesten die abelen plaats maken... November 2008 werd een 'bouwaanvraag' ingediend door Natuurpunt bij de Stad Poperinge voor het vellen van twee abelen en het bebossen van een deel van een perceel in het erkende natuurreservaat 'Bronnen van het Heuvelland'. Dat perceel op de Sulferberg ligt inderdaad op het grondgebied van Reningelst, dus Poperinge en niet Heuvelland. Er was een gunstig advies op 8 januari 2009 van het Departement Landbouw en Visserij en een op 30 januari van het Agentschap Natuur en Bos. Op 26 mei was er een gunstig advies van Agentschap Ruimtelijke Ordening. Op 15 juli kent het College van Burgemeester en Schepen van Poperinge de bouwvergunning toe. Na het betalen van 40 euro mag die afgehaald worden. De trein de traagheid... Woensdag 28 oktober was het zover. Om kwart over negen naar Poperinge om de formulieren voor aanvang en einde der werken af te geven in de Technische Dienst. Om half elf kwamen Klaas en Wim van de Natuurpuntploeg aan. Eerst wer de kleine abeel, maar toch al van een gewone grootte, geveld en in stukken gezaagd. Marc, de landbouwer met wie we het perceel geruild hebben, voerde het hout af. Dan kwam de kolos, een boom met vele bomen er op, aan de beurt. Dat was een ander paar mouwen. Eerst werden een paar zware zijtakken afgezaagd om te voorkomen dat de abeel aan de verkeerde kant in de diepte zou vallen. Dan begon het eigenlijke zaagwerk en werden enkele spieën ingestoken. Klaas hield de boom voortdurend in de gaten maar hij viel niet. De tractor van Marc werd ingeschakeld en die trok de boom met een groot gedruis omver. Dan begon de opkuis. Klaas klaarde dit huzarenstuk: de dikke stam werd in moten gezaagd zodat iets over vier de weg weer vrij was! Chapeau Klaas! Marc zal zich nog veel kunnen verwarmen: aan het weghalen van het hout, het splijten en ... bij de kachel!
