Zaterdagmorgen: na een mooie zonsopgang vertrokken we naar Veurne waar de GR-wandelaars verzamelden voor het wandelweekend in Kent. De bus reed naar Calais en we maakten de overtocht per boot. Tijd zat voor een kofiie met koek. En om het horloge een uur terug te draaien. De chauffeur was duidelijk gewend om links te rijden. De lange tocht vertrok met Johan in Oakland Farm voor 19 km en de korte tocht met mij in Hothfied voor 15 km, hoofdzakelijk op de Greensand Way. We trokken meteen een prachtig natuurgebied in, dat deed denken aan onze Hoge Venen. Daarna werd het een aaneenschakeling van weilanden, akkers en boomgaarden: dwars er doorheen. Af en toe een klein gehucht met schitterende landhuizen. De vele opstapjes vertraagden het wandeltempo, vandaar de kleinere afstanden. Middagpauze op een gezellige tuinterras in Pluckley. Na de middag zijn er overal schapen in de weiden. In Egerton stappen we over het kerkhof dat doet denken aan de serie van Midsummer Murders en Barnaby. Een klim dwars door een graanakker brengt ons in het piepkleine Boyughton Malherbe. Wat later bereiken we Platt's Heath, het eindpunt van de wandeling. De bus voert ons langs smalle wegen tussen hagen van opgesnoeide bomen naar de Jeugdherberg in Canterbury. Iedereen is vrij na het avondeten maar heel lang blijft niemand op. Zondagmorgen: English breakfast met spek, eieren, worst en witte bonen in tomatensaus en broodjes. Daarna voert de bus ons naar de start van de wandeling in Godmersham voor de lange tocht van 21,5 km en naar Wye voor de korte tocht van 17,5 km. We verlaten Wye en krijgen meteen een fikse klim voorgeschoteld. We blijven op hoogte en genieten van uitzonderlijke vergezichten: Wye Crown, de Wye en Broad Downs. We trekken door heel wat weilanden en stappen later tussen twee hagen door. We dalen af naar Brabourne voor de middagpauze. We worden in The Five Bells Inne vergast op een heel smakelijke barbecue. Iedereen is aangenaam verrast. Na de middag met een fikse klim opnieuw naar de hoogte. De North Downs Way brengt ons voorbij Stowting. Een steile klim naar Cobb's Hill snijdt even de adem af...Voorbij Farthing Common lopen we een paar km rond een 'cirque': beneden ligt het dorpje Postling aan onze voeten. Aan Staple Farms stappen we door een koolzaadveld en we krijgen onverwacht een grandiose rode apotheose: het is al klaproos wat je ziet, poppies in the fields of Kent. Een laatste afdaling leidt naar Etchinghill waar de bus ons opwacht. Tijd om weer naar Dover te rijden. Een nieuwe luxueuse ferry brengt ons geruisloos naar Calais. Weldra staan we weer in Veurne waar we welgezind afscheid nemen. Het is een prachtig wandelweekend geweest. Johan, van harte bedankt voor de gedegen voorbereiding.
Dit keer geen wit-rode dagstapper maar een GRoene kring in en rond Kortrijk. Tochtleider Luc Meert vertelt waar de dag ons allemaal zal brengen: Natuurgebied De Kleiputten, Rozentuin, Kennedybos, Neerbeekvallei in Bissegem, Jaagpad van de Leie. En dat in de voormiddag. Picknick in de bar van het St.-Amandscollege: geen Orval maar wel een blonde Petrus. Het centrum van Kortrijk heeft met de vele nieuwe, sierlijke bruggen duidelijk een face-lift ondergaan. De Broeltorens zie ik voor het eerst van deze kant. En dan gaat het van park naar park, voorbij de Maagd van Vlaanderen. De mooie rijgevels in de Jan Breydellaan kan ons bekoren. We maken een zijsprong naar de Vlindertuin in de Venning en Desloovers Tuin. We komen uit aan het kanaal Kortijk-Bossuit. Via de gerestaureerde site van Koramic komen we uit aan de vier Daltons: de vier windturbines. Een laatste stukje buitengebied brengt ons terug naar de Lange Munte waar we om tien uur vertrokken waren. We hebben genoten zowel van de natuurlijke biodiversiteit op Kortrijks grondgebied (denk aan de mooie orchideeën) als van de vele parken en het vernieuwde stadscentrum. Geniet mee van de foto's. Het was verrassend mooi!!
Philippe Mingels was de gids voor deze boeiende vredeswandeling van de Stichting Marguerite Yourcenar in Mesne. Philippe schreef de brochure 'Zero Hour' over de ontploffing van de18 mijnkraters in de buurt van Wijtschate en Mesen op 7 juni 1917. Mesen kreeg heel wat bekendheid dankzij ierland. De Ierse kwestie van protestanen en katholieken, republikeien en orangisten is heel ingewikkeld. Vele families zijn er dooorverdeeld geraakt. O'Conor, O'Neill, O'Conally: de O' is voor de Ieren wat Mac is voor de schotten: 'zoon van'. Ook nu is er met de crisis een migratiegolf op gang gekomen.... We vertrokken op de markt en stapten in de richting van Peace Village, een veel te groot logiescentrum. Nog voor Messines Ridge Cemetery gingen we linksaf, door de velden, in de richting van het Nieuw Zeelandmonument. Tijdens de noveen in september kun je de Grote Keer volgen: een parcours dat speciaal in die periode opengesteld wordt. De Ierse vredestoren is een nieuwe baken in het landschap: van overal herkenbaar. Tenslotte bezochten we de Sint-Niklaaskerk en beklommen we de toren. Net toen we boven waren, begon de beiaard te spelen. Het werd een heel leerrijke namiddag!
Maandag 30 mei vlogen we met Brussels Airlines naar Madrid: op bezoek bij Gonzalo en Malena en de kids. We hebben mekaar leren kennen op de camino francés in 2001. Sindsdien zijn ze getrouwd en hebben ze twee kinderen, Marcos en Alvaro. De Spaanse avondlessen zijn opnieuw goed van pas gekomen. Ze wonen in Cerceda, een kleine 50 km van Madrid. Dit dorp ligt in het begin van de Sierra de la Guadarrama, zo'n 800 m boven zee. Vlakbij ligt er een parque regional: hier vind je ook PR's: bewegwijzerde luswandelingen van zo'n 7 à 10 kl én een GR, de Spaanse GR 10. Ook komt er een camino voorbij, die van Madrid naar Compostela. We hebben enorm genoten van de mooie momenten met Gonzalo, Malena, Marcos en Alvaro (die hadden we nog niet gezien). We bezochten Segovia, El Escorial, Madrid en wandelden in het parque regional. De tijd van afscheid kwam weer veel te vroeg. Hasta luego!
Toen ik terugkeerde van het Natuurpuntgebied De Scherpenberg viel het op hoe ver je vandaag kon zien. De IJzertoren was goed herkenbaar en vandaag zag je zelfs de Europatoren van Oostende: 50 km in vogelvlucht... Je ziet dat niet elke dag!! Links van de toren van de O.L.Vrouwkerk in Poperinge kon je goed de Shapenaald zien in De Moeren. Geniet maar mee!
Het weer was ideaal voor een bezoekje aan het Natuurpuntgebied De Scherpenberg. Ik zie het liggen van aan mijn bureau en moet enkel even verder de straat oversteken. Er stond heel wat in bloei: gele waterkers, echte koekoeksbloem, grote ratelaar, bosbies, in de nattere graslanden... Op de droge waren biggenkruid en zuroing dominant. Geniet maar mee!!!!
Zondag 8 mei 2011: GR-bustocht Desvres - La Capelle-lès-Boulogne
Het wordt onze eerste tocht op de GR de Pays of Streek-GR 'Tour du Boulonnais'. Het weerbericht geeft motregen uit maar om 9.15 is het al warmer dan men voorspeld had. Niets van aantrekken! We zijn op tijd in Desvres en drinken nog een koffie op het terras. Desvres is de stad van de faïence: het Maison de la Faïence is zeker een bezoek waard. Op het dorpsplein staat het opgedirkte uurwek: een beiaard met 13 klokken. Eerst vertrekken de langetochters voor 27 km. We klimmen uit de stad en trekken in het kleinste deel van het Forêt Domaniale de Desvres: la Basse Forêt. Er is veel zon in het bos. Salomonszegel, boswederik (kleine gele sterretjes tegen de grond) en kruipend zenegroen bloeien overvloedig. Rita wijst me 'heelkruid' aan: voor mij een kennismaking. Al snel stellen we vast dat de geel-rode bewegwijzering niet optimaal is: voldoende tekens maar niet altijd op de cruciale plaatsen! We stappen voorbij de Eik met acht armen. en dwarsen opnieuw de D341. We proberen een 'ommetje', helaas: we moeten op onze stappen terugkeren. Niet zoveel verder lopen we rechtdoor, voorbij een niet zo duideklijk afslagteken. We komen te vroeg uit op de route forestière: geen tekens te bespeuren. We keren terug naar het laatste teken en zien nu pas dat het een afslagteken is. We steken nu dezelfde route forestière over op de juiste plaats. Ondertussen zijn we wat achter op het tijdschema geraakt. Uit het bos komen we in het gehucht La Bouloye en dalen af naar de ruisseau de Ste Gertrude. Een leuk pad in de bedding van de ruisseau de Bellanoy leidt naar de rand van het gehucht Longfossé. Een golvende asfaltweg loopt richting Samer maar op het einde kiezen we voor een mooie veldweg. Het is tegen 13 u als de 'genieters' aankomen in het centrum van Samer voor de middagpauze. De bus voert ons een stuk verder tot in Questrecques zodat de korte tocht beperkt blijft tot 22 km, de 'vergissingen' niet inbegrepen. Kort na Questrecques stappen we in het Forêt Domaniale de Boulogne: meer dan 2.000 ha! We volgen de Chemin des Celtes, de route forestières des Gardes en de route forestière du Pont de Pierreux. We verlaten het mooie bos en zijn heel snel in La Capelle-lès-Boulogne. In de Auberge Capelloise tapten de twee jonge waardinnen Karmeliet van het vat. Meer moet dat niet zijn! De weergoden waren ons eens te meer gunstig gezind. Net voor St-Omer krijgen we een fikse bui maar we zitten veilig op de bus!!!
De GR-stappers verzamelen al vanaf halft tien aan het kasteel van De Blankaart. Wij waren nog wat vroeger op de koffie bij Sofie van vzw De Bron voor overleg. Tochtleider Dani Nolf schetst de tocht van de dag: het Natuur.gebied De Blankaart, de broeken en de 5 Huizenwegel. Deze maakt deel uit van het nieuwe stuk GR 131 tussen Knokkebrug en De Palingbeek. We trekken meteen de weilanden in. Een nieuw knuppelpad neemt ons in het ootje: wat verder is een brug niet te gebruiken. Dus: kere moa were. Maar al snel zijn we op het juiste pad. De echte koekoeksbloem bloeit in het roze en de gele lis in het...geel, wat dacht je wel, net een iris. We komen voorbij aan De Rille, het Bloso-paardencentrum. In een sloot broedt een meerkoet. Plots zien we bruine kiekendief op zoek naar een prooi. In een grote boog komen we aan de imposante maar saaie muur van het Blankaart Waterproductiecentrum. Zo komen we aan de Infohut bij Knokkebrug: tijd voor een banaan of een koek want het is al noen. In een quasi rechte lijn stappen we opnieuw tussen de graslanden en komen uit op de weg Merkem-Noordschote. We zien al snel De Boot liggen aan de Drie Grachten: tijd voor de boterhammetjes bij een blonde Pilaarbijter. Het is gezellig zitten boven op het dek. Het is mei en het zomert in mij.!! We stappen onder de grote martjebrug en wat verder verlaten we het kanaal Ieper-IJzer en kiezen we links een mooie veldweg richting Merkem. We maken een ommetje rond de kerk en door het kerkhof. We verlaten het dorpscentrum. Plots zien we de wieken van de Beukelaremolen op de grond liggen. Vorige week vrijdag pas ingehuldigd na restauratie en dezelfde dag tegen de grond gegooid door een windhoos. Iets verder komen we aan de 5 Huizenwegel die een nieuwe verbinding realiseert naar het Natuur.gebied. Vorig jaar ingehuldigd op de Dag van de Trage Weg: een voorbeeld van wat samenwerking tussen verschillende diensten en gemeenten kan bereiken. Een dikke proficiat. We stappen op een bruggetje over de Steensluisvaart en volgen de Kerkevaart. En dan stappen we nog een deel ophetzelfde traject als deze morgen. Uiteindellijk bereiken we opnieuw het kasteel. Voorwaar een heel mooie tocht in een natuur.gebied waar we trots op mogen zijn.
28 april 2011: Extra-donderdagtocht 'Op zoek naar Hyacinten'
24 GR-stappers trotseren de minder gunstige weerberichten en zijn stipt op de afspraak aan de kerk in Westouter. We starten langs de Schomminkelstraat en zoeken het Natuur.gebied De Broekelzen op. Kort ervoor krijgen we een eerste bui op onze nek. We dalen het mooie knuppelpad af tot aan de poel. We krijgen uitzonderlijk de toelating van de conservator om de wilde hyacinten in het rustgebied te bewonderen. De eerste foto's dateren van Paasmaandag en toen scheen de zon. Iedereen is enthousiast over dit mooie natuurgebied. We trekken verder op de nieuwe geel-rode Streek-GR Heuvelland tot aan de schreve. We stappen nu naar de Kokereleberg. We steken de weg Boeschepe-Berthen over aan 't Spotterken. Enkele mooie veldwegen leiden ons naar de Col de Berthen. We trekken even het bos in en vinden een unieke amfitheatervormige weide vol....wilde hyacinten. De mensen spreken van boshyacinten en hier staan ze in de wei!! Het wordt tijd voor de middagpauze: we zijn uiterst welkom in de Auberge du Catsberg. Het haardvuur brandt en het Bières des Trois Monts smaakt: het is er gezellig!
We trekken nu naar de Trappistenabdij en vinden al weer een prachtig veld wilde hyacinten. Vergezichten zijn er niet vandaag: de nevel moffelt alle bergen weg. We trekken nu met de GR 128 het bos in: ook hier schitteren de talloze hyacinten. Voorbij de koortskapel dalen we de berg af en uit het vos verlaten we de GR. Veldwegen leiden ons nu naar Berthen: we zijn alleen op pad. We pikken de GR 128 opnieuw op en trekken naar de Zwarteberg. Boven op de 'Mont Noir' bezoeken we het Parc Yourcenar met enkele merkwaardige bomen , heel veel daslook en hyacinten. Marguerite Yourcenar woonde hier als de kleine Marguerite Cleenewerck de Crayenecour gedurende acht zomers: 't meisje van 't kasteel. Ze is geboren in 1903 in Brussel (!) en stierf in 1987 op Mount Desert Island, Maine,USA. En zeggen dat er een Cleenewerck mee was vandaag. We stappen door het bos en genieten van de lange afdaling. Beneden, aan de Becque du Mont Noir, bloeien nog een drietal bloemen 'goudveil'. We steken de weg Zwarteberg-Belle over en dalen via een trap af naar de Douve: over het bruggetje zijn we weer in eigen land. We klimmen naar de wijngaard van Entre-deux-Monts. We krijgen een nieuwe fikse bui. We laten de Baneberg voor wat hij is en dalen af door het Hellegat en Kotjepiepersbos en bereiken om vier over vijf de kerk van Westouter. We genieten nog van een Trappist, Orval of Westmalle, of van een gewoon pintje bij Tine in Café De Zwaan. De afwezigen hadden weer eens ongelijk!
We starten aan het Calvaire des Marins, vlakbij het chenal of vaargeul van de Aa. Aan de overkant van het water ligt Gravelines met de beruchte kerncentrale. Al snel lopen we tussen verschillende plassen met loerhutten. In Frankrijk is deze laffe vorm van jacht nog altijd populair, bij ons is dat al een hele tijd verboden. In de smalle paadjes tussen de duindoornstruwelen is het leuk stappen. Op de beschaduwde plekken is het winterpostelein nog frisgroen. Via een trap komen we aan zee: een superbreed strand en geen kat te zien. En dat met schitterend weer op Pasen. Alle Fransen zitten op een terras in De Panne. Hier zijn geen terrassen. Het is dus volop genieten van ruste en stilte! In les Huttes d'Oye verlaten we even het strand en eten onze boterhammetjes op in het enige café dat we zullen zien: L'Abri Côtier. Na de middag trekken we het eerste gedeelte in van het natuurgebied Le Platier d'Oye. Keerpunt van de dag ligt even voor les Hemmes d'Oye. We keren terug via het binnenland met de voormalige boerderij van Terre Neuve, nu een wooncomplex. We komen weer aan les Huttes d'Oye en slaan rechtsaf. we komen voorbij enkele campings en de Tour Penchée. Wat verder beginnen we aan Le Platier d'Oye deel 2. Vanuit kijkhutten krijg je mooie beelden. We passeren het dorp Les Ecartines en volgen wat verder een knuppelpad langs een plas. Stilaan wordt het tijd om de terugweg aan te vatten tot aan het Calvaire des Marins....
Pops 17 is een Confrontatie met Poperinge tijdens Eerste Wereldoorlog. Dit initiatief van de Heemkundige kring 'Aan de Schreve' startte 8 jaar geleden. Het weer was ideaal voor deze openluchtvoorstellingen over het leven in de stad tijdens de Grote Oorlog. Poperinge lag achter het front: the place to be voor al wie even tot rust wou komen na de gevechten aan het front, voor wie gewond was geraakt en ....voor de vele vluchtelingen. Huisvesting, ontspanning, bombardementen, het verkeer, spionage, executies, Talbot House, de was, plas en strijk, shoppen, bisocoop, gokspelen, kinderen en soldaten...een heel brede waaier van thema's. Het publiek werd van meet af aan geboeid door het enthousiasme van de acteurs. Na de wandeling van 2,9 km doorheen de binnenstad van Poerpinge werd in gelegenheidszaal 'A la Poupée' een maaltijd aangeboden "met variété". Elie Cossey had zijn winkel in café veranderd en er stond een honky-tonky piano. Zijn drie dochters waren de attractie. De jongste, Eliane van 15, was ros van haar en werd snel 'Ginger' genoemd. De max was een uitnodiging tot de dans met Ginger. En een gesigneerde foto van haar was een van de meest gezochte oorlogssouvenirs. We kregen er ook een. Elie en zijn vrouw wisten van het avondfeest een grandioos succes te maken. Leuk om weten: het was achterkleinzoon Stefaan Cossey die de rol van Elie speelde. Trouwens alle feiten en namen van personages waren 100% historisch juist. Kortom: het was Poperinge op zijn best!! Proficiat!
Al vanaf half tien kwamen de eerste GR-stappers toe in de buurt van de Bareldonkkapel. Tochtleider Johan Van Malderen neemt stipt om tien uur de de groep op sleeptouw. Al snel zijn we in een groene omgeving beland: Het Berlaars Broek. Broeken betekent lage, vochtige gebieden. Tussen de bomen vallen de wit-bloeiende boskersen op in de zon, tegen een blauwe hemel. Het landschap bestaat uit akkers en weilanden en vele boomrijen, knotbomen, populieren... Af en toe een jonge aanplant. We komen uit aan De Waterhoek waar destijds de film 'Mira of de Teloorgang van de Waterhoek' werd opgenomen. Maar de echte brug van Mira ligt wel in de wijk Rugge van Avelgem. Zo zijn we aan de Schelde beland: het oude voetveer van Appels ligt er verlaten bij want een moderne versie ligt wat verder. We stappen vlijtig door op de Scheldedijk tot Schoonaarde in zicht komt. Tijd om de inwendige mens te versterken. We zijn welkom in Café 't Oud Brughuys. Na de mliddag trekken we het Wakkebroek in en komen voorbij de Hoge Berg, een oude zandheuvel én het hoogste punt van Berlare. Vandaar naar het Sluisgebouw op den Berlaer. We stappen opnieuw het Berlaars Broek in en bereiken het Donkmeer, 86 ha groot. Een lus brengt ons naar de Bareldonkkapel. Tijd voor een afsluiter op het terras van De Beeweg. Het was een prachtige wandeling: een GRoene lus rond Berlare en dat op een zonnige dag. Meer moet dat niet zijn.
Zondag 3 april 2011: GR-bustocht Peuplingues-Wissant
De bus zet de langetochtstappers af aan Café du Centre in Hames-Boucres voor 27 km en voert de kortetochtstappers naar Peuplingues voor 22 km. Na de koffie zetten we gezwind aan en we bereiken al snel een kam van waar we meteen zicht krijgen op Calais en Sangatte. Een brede grint/keiweg slingert zich tussen de vele sleedoornstruiken die volop bloeien, het is immers april. We zien ferry's zachtjes voorbij schuiven en ontdekken plots een heel klein streepje Engeland. We stappen voorbij het natuurgebied Noires Mottes en dalen dan de Mont d'Hubert af. Ondertussen is de obelisk op Cap Blanc-Nez prominent aanwezig in het landschap. We dalen langs een leuk graspad naar Escalles. De bus brengt ons terug naar Peuplingues voor de picknick: voorzien van twee plastic zakken aan de voeten, stappen we op de bus. Kwestie van de chauffeur geen overuren te bezorgen. De zon komt er door en het is aangenaam picknicken buiten in de tuin. We starten opnieuw aan de kerk in Escalles. We krijgen een heuvelend landschap: open ruimte, ongeschonden. Lappendekens in alle kleuren, het koolzaad bloeit nog net niet. We komen voorbij het gehucht Sombre en trekken verder richting Mont de Couple. Boven op 162 m worden we getrakteerd op een panorama van 360°. Het is er winderig fris. We blijven nog een tijd op de kam lopen voor we aan de afdaling beginnen. In een wijde boog komen we langzaam maar zeker dichterbij Wissant. En plots zien we de eerste huizen. Al snel heeft iedereen zijn plaatsje gevonden in Café Chez Nicole, vlak bij de kerk. Tijd om de dorst te lessen en gezellig na te praten. De terugtocht verloopt bijzonder vlot. We zien nog net Nick Nuyens arriveren in Sportweekend op Eén. En genieten van een schitterende zonsondergang op de Sulferberg! Het was weer een mooie dag!
We krijgen een nieuw wegdek op de Goeberg: gewassen beton in plaats van asfalt. Men doet het in twee keer: eerst de helft aan onze kant, later aan de overkant. Toen ik vorige vrijdag thuis kwam tegen de middag, kon ik niet op mijn oprit. Er stond een camionet er voor: men was bezig draad te spannen voor de betonmachine. Het was maar voor een half uurtje. Terloops zei die arbeider: "En volgende dinsdag gieten we beton en je gaat voor 4 weken in je garage niet kunnen." Gelukkig dat die man dat zei want we werden door NIEMAND geïnformeerd!! Gisteren was het dan zover. Onze auto staat nu op het einde van de straat op zo'n 700 m. Het betonnen wegdek is merkelijk hoger dan het vroegere asfalt, ik schat zo'n 20 cm. Ik vraag me af hoe ze dat verschil tussen het beton en onze oprit gaan wegwerken.
9 uur: 30 personen verzamelen stipt aan de kerk in Loker om carpoolend naar Rijsel te trekken. De zon is de Stichting Marguerite Yourcenar genegen.! Het is rustig op de autoweg en iedereen vindt gemakkelijk de parking aan de Champ de Mars. Onze gids Jan Yperman, auteur van het Davidsfondsboek "Rijsel" is onze gids. Hij begint zijn inleiding aan het ietwat vreemde monument voor de reisduif-oorlogslachtoffers. We wandelen door het Parc de la Citadelle naar de ingang van de Citadel, nu Kazerne Bouffiers. Vandaar gaat het naar de Jardin Vauban. We krijgen uitleg over het Palais Rameau en de opkomst van de Université Catholique. Vandaar naar de Markt van Wazemmes. De sfeer zit er onmiddellijk in met enkele straatmuzikanten. Wazemmes is het mekka van de accordeon.Het is een drukke bedoening: er zijn de vele gewone kramen van kledij, bloemen en groenten, er is de overdekte markt en er is dan nog een grote openluchtmarkt, heel multicultureel, zowel in het aanbod als in de bezoekers. We krijgen even vrij, net als in een schoolreis. Na het Maison Folie nemen we de metro, 2 stations ver van Wazemmes over Gambetta naar République-Beaux Arts. Leuke ervaring. Het is tijd voor de lunch. We zijn welkom in La Baignoire, place de Béthune. Het eten is lekker, de drank overvloedig en de bediening is heel vlot. Na het eten keren we even terug naar het Museum voor Schone Kunsten. Daarna volgt een klassiek parcours: place Rihour, Place Général de Gaulle, Oude Beurs, Belfort, en verder naar Le Vieux Lille.. Het Musée de l'Hospice Comtesse krijgt onze aandacht evenals de kathedraal Notre Dame de la Treille. De buitenvoorgevel valt niet in ieders smaak maar het interieur wel. Tijd voor een korte pauze: we kunnen met zijn allen in het café Le Parvis de la Treille bij de kathedraal. Na de place aux Oignons komen we in de rue Esquermoise met Pâtisserie Meert. Ondertussen is het vijf uur voorbij en stappen we rustig terug naar de Champ de Mars. Het was een toffe daguitstap: ideaal weer, toffe groep en een uitstekende gids! Iedereen tevreden, bedankt en merci.
Zaterdag vertrokken we vanuit Charleroi naar Marrakech. Enkelen waren al van de donderdag ter plaatse. Gids Oumar stond ons op te wachten op het vliegveld voor de transfer naar de stad. We verbleven de eerste nacht in Riad Omar: een riad is een gebouw opgetrokken rond een open binnenkoer. De kennismaking met de andere groepsleden was aangenaam en het avondeten bijzonder lekker. Goed begonnen is half gewonnen. De zondag trokken we met twee busjes door de vallei van de Draa naar de woestijn ten zuiden van Zagora, zo'n 400 km van Marrakech. De landschappen waren schitterend: de film 'Babel' zou hier gedeeltelijk zijn opgenomen. Nog voor valavond kwamen we aan in de buurt van Nesrate voor het eerste kamp: twee grote witte tenten en een 10-tal iglootjes. De ploeg bestond uit 2 gidsen, een kookploeg en 8 dromedarissen met hun menners. De eerste stapdag kwamen we nog in twee dorpjes maar daarna was het een en al woestijn: 'ergs zijn grote duinenpartijen en 'regs' zijn steenwoestijnen. Dag 1 eindigde bij de duinen van Tidri, dag 2 bij Erg Essahel, dag 3 bij de duinen van Lanithie. Kort na de middag van dag 4 kwamen we aan in een camping van Ouled Driss: tijd voor een eerste douche. Onderweg was het sanitair onbestaande: kuiltje graven, behoefte doen, afdekken met zand en je WC-papier verbranden, alles liefst uit het zicht van de anderen! Ongelooflijk hoe zand kan 'schoon' maken. Het eten was overvloedig , tweemaal een warme maaltijd met veel groenten, en telkens een tadjien. En de onvermijdelijke thee! De laatste avond in de woestijn werd er brood gebakken in het zand. Ongelooflijk hoe ze met zo weinig middelen zo een lekker brood konden maken. De groep viel enorm mee, gids Oumar was heel attent, sportief en gedienstig. We hebben vier dagen in de zon gestapt in een aangename temperatuur van 25 à 30°. Om het hoofd 'koel' te houden hadden we die 'sèche' op: een witte (meestal) doek rond je hoofd gedrapeerd. Op de terugreis de vrijdag regende het maar op de Tichka-pas op 2260 m sneeuwde het. Zaterdagvoormiddag was er nog tijd voor een kort stadsbezoek of een beurt in de hammam. Ook de terugvlucht verliep voorspoedig. Met dan aan Anneke, GR-wandelvriendin, voor de uitnodiging en de organisatie van deze onvergetelijke woestijntocht.
Het is nog vrij frisjes als 62 GR-stappers vezamelen bij de kerk van St-Jans-Cappel. Maar iedereen is welgezind want de zon is al van de partij. Het is leuk om bekenden weer te zien. Ik geef kort wat uitleg over de tocht en weg zijn we.... Al snel pikken we de wit-rode bewegwijzering van de GR 128 op: een mooie veldweg doet ons uitgeleide uit en we laten de bebouwde kom achter ons. We krijgen al gauw het silhouet van Belle in het zicht. Maar we laten de stad nog even voor wat ze is. Langs de Meulenhouck (ooit stond daar een molen) komen we aan de weg Loker/Zwarteberg-Belle. Vandaar gaat het naar de Hille, een kleine buurt op de grens. Er staat een schrale wind maar het zonnetje maakt veel goed.We stappen een kort stukje in de Schonemaegdstraete en slaan rechts af naar het domein van het Centre régional de Phytosociologie en Conservatoire botanique national. Dat werd opgericht door jean-Marie Géhu en Jeannette Franck, beiden professor plantkunde. Nu herbergt het centrum de grootste vakbiblioyheek voor fytosociologie en twee tuinen, een met medicinale planten en met verschillende habitats. Vandaar gaat het richting Ravensberg maar we zwenken af en verlaten de GR richting Dranouter voor de middagpauze. We zijn welkom in de bar van het Folkcentrum. Iedereen heeft trek na een frisse voormiddag. We vertrekken nu richting Zwartemolenhoek: we laten Chemin 14 links liggen (hij wordtopgenomen in het wandelnetwerk Heuvelland) en een streepje GR 128 brengt ons voorbij het sterrestaurant In de Wulf. Boven verlaten we de GR en langs een smal, drassig pad dalen we de Zwartemolenheuvel af naar de Tombe waar in de 16de eeuw drie priesters werden vermoord. We krijgen een mooi uitzicht op het Natuurpuntgebied De Breemeersen: het begin van de Leievallei. In de vochtige weilanden zijn er veel poelen, daarom is het door Europa erkend als habitatrichtlijngebied voor de kamsalamander. Pas aangeplante houtkanten op de helling zorgen voor het winterkwartier van de kamsalamander. We trekken wee Frankrijk binnen en de Breemeerschstraete is een oase van rust. Een mooi pad tussen twee hagen (met bloeiende gele kornoelje) leidt ons naar de Bellekindstraete. We komen voobij een Brits-Frans kerkhof en bereiken snel het centrum van Belle. Op de markt staat de kermis want het is karnavaltijd Een korte koekenpauze in de zon aan de voet van het Belfort doet deugd dan vatten we het laatste stuk aan: we passeren langs de Sint-Vaastkkerk met witte toren en slaan rechtsaf, net voor het uniekle monument voor de oorlogslachtoffers Enkele mooie veldwegen brengen ons in de rue Marguerite Yourcenar en zo komen we weer uit aan de kerk Het pintje in het plaatselijke café-rando smaakt, Carmeliet (van 't vat)of niet!!
Foto's van deze donderdagtocht kun je op volgende links bekijken:
13 februari 2011: Beersel - St-Kwintens-Lennik: GR 512
We zijn voor de tweede keer welkom in Café 'In de oude Pruim' in Beersel. De eerste keer was op 18 november 2007 toen we vertrokken op de GR 12 naar Eigenbrakel. Vandaag staat de GR 512 op het programma. De lange tochters (26 km) vertrekken met José als tochtleider vanaf het café en de korte tochters (21 km) worden nog doorgevoerd met de bus tot aan het station in Lot en die gaan met mij op stap. Aan het station in Lot wacht een oude bekende uit Vlamertinge: Renaat Van Elslande was hier burgemeester en zijn schoonbroer Platteau was dat in Vlamertinge. We stappen meteen over de spoorlijn en over het kanaal Brussel-Charleroi. We zien nog de gevolgen van de overstromingen van november 2010. Via Brukom steken we de N6 over en beginnen we aan het mooie traject doorheen het Pajottenland. We dalen af naar de Labbeek, stappen over de Rode beek en klimmen lichtjes naar Mekingen. Ondertussen genieten we van de rust in dit golvend landschap. We komen voorbij de VRT-zendmast die al een hele tijd boven het landschap uitsteekt. Enkele prachtige veldwegen brengen ons naar de vallei van de Zuunbeek. We verlaten het GR-pad kort voor Sint-Pieters-Leeuw om in het dorp te gaan picknicken in Herberg Maurio nabij de mooie kerk. Geuze en Kriek zijn hier de streekbieren. Na de middagpauze keren we terug naar het GR-pad en stappen meteen over de Zuunbeek bij de ingang van een Natuurpuntgebied. We genieten opnieuw volop van de rust en de schoonheid van het Pajottenland. Het golvende landschap en de vele glooiingen kunnen me bekoren.Via St.-Laureins-Berchem (ik had er nog nooit van gehoord) komen we aan het kasteelpark van Gaasbeek. Het ommetje naar het kasteel zelf loont meer dan de moeite. Er was en is niet voor iedereen evenveel in deze wereld! Maar het is mooi! Voorbij het Baljuwhuis komen we aan het dorpsplein van Gaasbeek. We ontdekken nog enkele mooie hoeves maar ondertussen komt de smalle spits van Sint-Kwintens-Lennik in zicht.Via enkele smalle wegeltjes komen we uit in het centrum van Sint-Kwintens en poseren fier bij het trotse beeld van het Brabants Trekpaard. Napraten en de dorst lessen doen we in Café Relaks.
We boffen want de zon is al vroeg van de partij. Geert uit Loker komt me ophalen en we pikken nog René op in Vlamertinge. Op de autoweg vrij veel mist en een botsing in Menen, eventjes file maar we zijn goed op tijd vertrokken. Gottem is een piepklein vlasdorp: de Leie was niet voor niets de Golden River. De vele oude Leie-armen zijn ontstaan door het rechttrekken van de Leie in functie van de scheepvaart. Natuurontwikkeling is hun nieuwe functie en dat ziet er goed uit.: Het Agentschap Natuur en bos (ANB) levert hier mooi werk. Dat kan niet anders want de directeur Oost-Vlaanderen is de zoon van een van onze GR-stappers. We vertrekken onmiddellijk met de GR 129 in de richting van de Leie en keren meteen terug langs de eerste oude arm: zo kunnen we nog even terugblikken op het dorp. We steken de weg naar Oeselgem over maar we belanden uiteindelijk toch in de dorpskern van Oeselgem, een stukje West-Vlaanderen. Vlakbij begint een tweede Leie-arm die we verlaten voor het mooie Kasteel Te Lake dat zich in de zon en in het water weerspiegelt. We zoeken nu de gekanaliseerde Leie op, veranderen van oever, stappen onder de brug tussen Olsene en Dentergem en wat verder komen we in de buurt Hooie. We zijn welkom in een bruine kroeg voor de middagpauze: Het is bijzonder gezellig in het Gouden Hof en de soep is ook lekker. Na de middag zoeken we Machelen op, het kunstenaarsdorp met Roger Raveel als meest bekende naam! De kerk ligt er mooi aan een derde oude Leie-arm of Machelenput. Het is een Vlaamse hallenkerk waarvan de vroegste delen dateren uit de 13de en 14de eeuw. Vanaf 1642 werd de kerk in verschillende fasen verbouwd. In 1861 werd de torenspits door een onweer verwoest en hersteld. De omgeving van de kerk is sinds 1979 beschermd. We steken de Leie over en beginnen aan de vierde arm in de richting van de spoorwegbrug van Grammene: gelukkig is er een zijpassage voor voetgangers! Een eindje verder komen we weer aan de spoorweg en vinden een prachtige veldweg in de vallei van de Vondelbeek. Natuurpunt is ook hier actief. Het is iets voorbij kwart over vier als we weer in Gottem aankomen. Het plaatselijke café is open en de blonde Westmalle of Ename of Orval of Leffe doet wonderen.
21 januari 2011: Op verkenning voor een Dagstapper in Nieuwkerke
Het is vrij goed gevroren vanmorgen: ideaal weer om de Dagstapper van Nieuwkerke te gaan beschrijven, gebaseerd op de Streek-GR Heuvelland-Monts de Flandre: het wordt inderdaad een GRensoverschrijdende tocht.. We starten met de geel-rode bewegwijzering op de Markt in Nieuwkerke. Achter mijn rug komt de zon op en voor mij baadt de Kemmelberg in een bijzonder zacht ochtendlicht. maar als ik naar De Walletjes klim, heb ik de zon vlak in het zicht en zie geen steek! Bij de afdaling naar De Broeken vallen zwellende hazelaarkatjes op en ook de vrouwelijke bloempjes zijn er al: ze steken af tegen de blauwe hemel! En dan het Natuurpuntgebied De Breemeersen, een oase van rust.Ik geniet van het weidse uitzicht! Ik trek Frankrijk binnen en meteen vallen de vele Vlaamse "straetnaemen" op. De zuidflank van de Rijselberg is een mooi groen bocagelandschap. In het zicht van Belle verlaar ik de Streek-GR. Langs rustige wegen zoek ik het Conservatoire Botanique National (hier pik ik de GR 128 op) op met ondermeer twee kruidentuinen en het Centre de Phytosociologie (de leer waarom bepaalde planten samen groeien en andere niet). Zo kom ik uit op de grens bij de Keerseboom. Ik verlaat heel even de GR voor de Schoonemaegstraete (niemand gezien!) maar vind ze een beetje verder terug en kies de richting naar de Zwartemolenhoek. Van op verschillende plaatsen heb je een prachtig uitzicht op de centrale heuvelrij. De Papestraat, een stukje oude heirweg tussen Cassel en Wervik, ligt er vandaag wel héééél drassig bij. Ik zoek opnieuw de Eikelstraat op en even voorbij het Westhof Farm Cemetery sla ik links af. Twee veldwegen brengen me naar de Seulestraat en vandaar is het maar een stap naar de Markt van Nieuwkerke. De 24 km zitten er op. Ik heb het nodige ingesproken in mijn dictafoon: thuis schrijf ik de tekst uit. Handig!!
Het is nog vrij frisjes als 62 GR-stappers vezamelen bij de kerk van St-Jans-Cappel. Maar iedereen is welgezind want de zon is al van de partij. Het is leuk om bekenden weer te zien.
