|
Gisteren had ik als commissaris van politie en tevens freelancerjournalist van het weekblad "Van Alles En Nog Wat" een interview met een hypochonder die alle kanten uit manoeuvreerde met vermeende ziektes die kennelijk afkomstig waren van de behandeling door een niet bekwame hypnotherapeut, die meer aandacht had geschonken aan zijn mank lopende Pitbull dan aan de met hypochondrie behepte Annie die dáár voor evenveel op de behandeltafel in de praktijkruimte had gelegen. Op een gegeven moment vloog Annie uit haar pluchen fauteuil overeind en zei: ,, Ik wil niet onthoofd worden met deze guillotine, wijzend naar de kapstok waaraan twee politiepetten hingen, geef me een briefje mijnheer en stuur me naar Hannes, het Manneke Pies van Geraerdsbergen, die neutronenstralen afvuurt naar mijn broer die het skûtsjesilen onder de knie probeert te krijgen"! Hij is wezenlijk in staat in mijn hypofyse te kijken om te constateren dat ik niet psychotisch ben, mogelijk alleen een wat hypocriete dame, die zich uitsluitend bezig houdt met het zoeken naar allerlei prullaria in deze mondaine door alle goden geabandonneerde uitdragerszaak die ook wel wereld genoemd wordt"! Nadat de kennelijk met bipolaire aandoeningen behepte Annie de perskamer verlaten had, stapte ze in de Rue d 'Eglise hotel "Stoot Je Hoofd Niet" binnen, zette haar paraplu in de paraplustandaard in de foyer, hing haar suède jasje aan de kapstok en toog vervolgens de eetzaal van het hotel binnen. Op de dis stonden wat standaardartikelen, zoals een peper en zoutstelletje, een melkkannetje en suikerpotje. Méér oog had Annie voor het tafeltje naast haar, waar een mevrouw met haar lorgnetje de menukaart aan het bestuderen was, hierop ontwaarde zij plotseling een flacon met ketchup, die haar zó fascineerde dat zij zich niet meer in toom kon houden en met de heel inhoudelijke rataplan de toegesnelde maître d'hôtel rijkelijk bestrooide. De gerant die dit alles gezien had probeerde mevrouw te kalmeren, maar dit hielp totaal niet en de boel liep nog verder uit de hand toen de nogal flink geproportionneerde Annie zowel de maître d'hôtel evenals ook enkele hotelgasten die het personeel te hulp waren gekomen met fikse en forse karatebewegingen naar de vlakte sloeg. Op een gegeven moment stapte een medewerkster van apotheek "Eucalyptus" uit Gent het door Annie belaagde hotel binnen om medicijnen af te leveren voor enkele chronische hotelgasten. Toen Annie zag te maken te hebben met de haar bekende Dinie Verhoorstadt ontstak ze in razernij, rukte het medicijnmandje uit haar haar handen, nam een doosje slaappillen, ontdeed het van de plastic verpakking en drukte een vijftal strips open en nam de tabletten in met een flinke slok whisky uit een uit een fles die achter op de toogkast stond. Inmiddels waren in het hotel ook enkele agenten van de Rijkswacht gearriveerd om de orde te herstellen. Toen ze zagen te doen te hebben met de rijke miljardair Annie Partout zeiden de agenten tegen de verschrikte hotelgasten: ,, Laten we deze notoire in Morpheus'armen liggende dame maar even thuisbrengen op het kasteel "Nil Desperandum"! "Annie houdt haar lichaam op peil met het slikken van grote hoeveelheden medicijnen, sterke drank en drugs en men kan beweren dat ze lijdt aan bipolaire aandoeningen, hypochondrisch is, manisch-depressief, stereotypisch gedrag vertoont of in hoge mate schizofreen is, dat maakt allemaal niet zoveel uit, wij weten wel beter"! "Beste hotellier, wij zorgen wel dat zowel de materiële evenals de immateriële schade door mevrouw Partout, alias "Mechelse Proserpina", voor 100 procent wordt vergoed en wensen u allen nog een aangename dag"! Met Annie is het nooit meer goed gekomen, wel met Commissaris Riant die na haar dood een polyglot over haar leven heeft geschreven, waarvoor, zoals door boze tongen beweerd wordt, hij vooraf drie miljoen euro heeft ontvangen. Ook het Politiefonds "De Aangeschoten Agent" is er niet armer van geworden!
|
