De kerk van Saint-Gilles is van een meer bescheiden omvang dan deze van Saint-Julien te Courville.  De kerk staat in het midden van een kerkhof welk men langs de zuidelijke zijde betreedt.  Het vlakke kooreinde dat wordt gestut door steunberen, zoals bij het transept te Courville, en op de talud van de rechthoekige, zware steunberen staan kleine, dunne colonetten.  Twee waterlijsten delen de puntgevelmuur van het koor.  De ene staat iets boven het rondboogvenster in de as met een eenvoudige, schuinafgewerkte omlijsting, de andere op de top van de zware steunberen.  In de puntgevel doorbreekt een kleine boog.  Een ander venster opent zich aan de zuidelijke zijde van het koor in een gebroken boog en sober inspringend.  De enige decoratieve verrijking schuilt in de dakgoot van het dak, gemoluurd met een hollijst en een staaf onder een band en door de modillons gedragen.  Deze dakgoot zet zich verder aan het rechthoekig traptorentje, verbonden met de hoek van het koor en de zuidelijke zijkapel.  Dit torentje is met het koor verbonden en in een op maat gemaakte stenen gebouwd.  Een kleine rechthoekige boog gezet op een uitgehold linteel in spitsboog, versiert het in het oosten en een andere van hetzelfde type is eveneens aan de zuidelijke zijde doorbroken.
De zuidelijke zijkapel heeft de indruk van een uitstekende transeptarm, aan de zijbeuk van het schip maar zijn breedte is groter dan de centrale klokkentoren.  De heel korte, zware steunberen en beëindigd door een langgerekte talud, flankeren de hoeken.  Een inspringend venster in spitsboog, opent zich aan iedere zijde.  Een grote horizontale moluur loopt in de lengte van de kapel onder de venstersteunen.  De dakgoten zijn voorzien van modillons en de puntgevel is doorbroken met een kleine driehoekige opening.  Achter deze kapel verschijnt de centrale klokkentoren waarbij zijn onderbouw onregelmatig langwerpig is, zonder steunbeer, en gaat van een rechthoek over naar een onregelmatige achthoek door de driehoekige dakvlakken in steen.  Hij houdt uitsluitend één verdieping in, onderlijnd met een doorlopende moluur.  Iedere zijde is doorbroken met een diepe gecentreerde boog, echter niet inspringend.  Een korte zuil met een in ruwe vorm gekapt kapiteel en een zwaar dekstuk, verheft zich centraal in de boog en draagt twee gecentreerde paarsgewijze bogen.  Deze bogen steunen zich zijdelings aan de stijlen van de boog.  Een dak met pannen overdekt het geheel.
Ten westen van de toren verlengt het geheel zich met een schip en zijbeuken, aanpalend tegen de toren en de zuidelijke kapel en is gebouwd in onregelmatige breukstenen.  Vier rondboogvensters verlichten de hoofdbeuk maar het oostelijke venster is kleiner dan de andere en zonder insprong terwijl drie andere vensters licht inspringend zijn. Men kan trouwens een verticale band in maatstenen bemerken tussen het oostelijke venster en de volgende.  De muur van de zijbeuk lijkt heel erg gerestaureerd.  Een deur opent zich tussen een gecentreerd venster naar het oosten en twee meer uitgestrekte vensters naar het westen.  Een linteel op twee kraagstenen en een naakt timpaan in een gebroken omlijstingsboog is gegrensd met een voetring.  Twee steunberen steken uit aan iedere zijde van de deur en ondersteunen een afdak welk zich verlengt als afdak van de zijbeuk.  De rest van het schip geeft een strenge, sobere indruk weer.
De westelijke gevel is herdaan geweest in de 12de eeuw toen men het koor en de toren oprichtte.  Zij vormt een eenvoudige omsluiting aan het uiteinde van het schip en de zijbeuken, gestut door twee steunberen in de verlenging van de hoofdbeuk en twee steunberen aan de hoeken.  Een deur en een venster openen zich in het midden.  De buitenste muur van de noordelijke zijbeuk schijnt eveneens hernomen te zijn op hetzelfde moment als de gevel.  Zijn afdak zet zich verder door naar het oosten tegen de sokkel van de klokkentoren en beëindigt zich door een muur, loodrecht tov het koor.  De steunberen met hoge talud ritmeren deze zijbeuk, opengewerkt met grote rondboogvensters, uitgezonderd deze in de tweede travee.  De bovenste muur is eveneens doorbroken met vensters maar houdt geen steunberen in.  Aan deze zijde zijn de hoge vensters allen gelijk.  Men kan aan de sokkel van de toren, welke niet verborgen door een zijkapel, een uitsprong zien bovenaan het afdak van de collaterale en een nauwe rondboog, iets wat hoger geplaatst dan de bovenste vensters van het schip.

De binnenzijde.
Het is langs de zijdeur in het zuiden van het schip dat men de kerk kan binnen gaan.  Het schip en de zijbeuken zijn overwelfd met een plafond herdaan geweest na de Eerste Wereldoorlog.  Vier boogreeksen scheiden aan iedere zijde het schip met de zijbeuken.  De oostelijke travee onderscheidt zich van de andere in de zuidelijke zijbeuk waar zich een steunpilaster verheft tegen de muur nabij de ingang, in het schip zelf verheffen zich twee steunpilasters tegenover de pijlers die de twee laatste boogreeksen scheiden.  Deze twee steunpilasters zijn met een impost gemoluurd bovenaan het niveau van de boogreeksen en zetten zich verder met verschillende aanzetten tot en met de hoogte van de steun van de bovenste vensters.  Deze dragen niets maar zijn aan de rechthoekige pijlers aangezet die enkel imposten dragen onder de cilinder van de boogreeksen terwijl de andere pijlers van het schip bijna allemaal vierkant zijn en met een dekstuk bekroond zijn. 
In het oosten komt het schip uit op de travee waarop de toren is verheven door een grote, lichtjes gebroken boogreeks met dubbele cilinder van het rechthoekige profiel.  De bovenste cilinder draagt op twee steunpijlers en de binnenste cilinder op twee half in de muur geplaatste zuilen.  De zuilen worden getooid door kapitelen.  Deze links houdt een versierd dekstuk in met ineengevlochten gebladerte, zoals het kapiteellichaam; deze van rechts bezit een gemoluurd dekstuk en een kapiteellichaam overdekt met grote opgerichte bladeren.  De travee onder de toren opent zich enkel zijdelings langs twee lage rondbogen, zonder enige moluur en waarboven zich de grote naakte muurwanden bevinden.  De zijkapellen zijn afgescheiden en komen op geen enkele manier overeen met de transeptarmen.  Een ribgewelf overdekt de travee onder de klokkentoren.  Zijn twee diagonale nerven zijn gevormd door twee zware cilinders die zich kruisen zonder een te onderscheiden sleutel.  Aan de hoeken vormen de half in de muur gewerkte zuilen met hun basis een eenvoudige terugval met daarop kapitelen gebeeldhouwd met gebladerte.
De grote kapel in het zuiden is duidelijk een toevoeging.  Zij is eenvoudigweg geplafonneerd en houdt in het oosten, nabij de hoek met het koor, een deur in die toegang verschaft tot de torentrap.  Zij opent zich in het westen op de zijbeuk van het schip.  De noordelijke kapel is nog kleiner en situeert zich in de verlenging van de noordelijke zijbeuk van het schip maar is gescheiden door een muur.  Zij is overwelfd met een tongewelf en is enkel in het oosten verlicht door een klein inspringend venstertje.
Het koor houdt enkel een rechthoekige travee in, van de travee onder de klokkentoren gescheiden, door een gebroken boog die steun neemt op twee zware, half in de muur gezette zuilen.  Drie grote bogen die sterk inspringend zijn,  geven het licht aan het koor langs het oosten, noorden en zuiden.  De enige versiering is gevormd door de fijne colonetten, aan de hoeken ingeplant waarvan de kapitelen zijn gebeeldhouwd met gebladerte met knoppen.  Deze dragen een kruisgewelf met een dunne voetring en met een centrale sleutel.

Bronnen :

- Pauline de La Maléne in Atlas de la France Romane; Editions Zodiaque, Abbaye Sainte-Marie de la Pierre-qui-Vire 1995.
- Régine Pernoud en Madeleine Pernoud in Sources de l'Art Roman; Editions Berg international, Paris 1985.
- Anne Prache in Champagne Romane; Editions Zodiaque, La Nuit des Temps 55, Abbaye Sainte-Marie de la Pierre-qui-Vire