Zo vroeg als ze gingen slapen zijn mijn collega's ook opgestaan. Reeds om half zes was er gestommel naar trekkersgewoonte, geen lawaai. Zelf bleef ik nog wat liggen, had geen zin om met hen te ontbijten . Tegen acht uur was iedereen buiten en ik het kot voor mij alleen,op Yolande, de poetsvrouw, na. Het lijkt wat koeler geworden vandaag, dus ga ik fietsen naar de dorpen in de buurt,maureilhan en puisseguier,quarante. Ik trap op mijn pedalen en mijn adem,mijn conditie is niet best. In puissegier overleg ik met een perrier en mezelf en rij maar direct terug naar mijn kamp. Pik boodschappen op onderweg: drank en zeep en wat fruit en nog meer drank. Ook steun ik de plaatselijke coöperative.
Yolande heeft de boel helemaal opgekuist (niet mijn kamer) en de luiken dicht gemaakt in de living, zo blijft het langer koel. Het is middag, maar ik heb geen zin in eten, eet straks wel wat fruit.
Even ben ik op mijn bed gaan liggen, toch weer een uurtje geslapen, ik weet niet waar ik die slaap blijf halen. Tsjee-Tsjeevlieg of zo? Ik word wakker door de aankomst van nieuwe logés, die beantwoorden aan het oorspronkelijk opzet van deze gîte : ze komen hier één nacht logeren om een trouwfeest te vieren, dan zijn ze weer weg. In vijf jaar dat ik hier kom heb ik het nog niet zo druk geweten. Ik neem tot mij een slaatje van tomaten en wat vis uit blik, accompagné du vin rosé du village. Zo is voor de feestvierenden ook een gewone tourist te zien..
Na de middag weer de luwte gezocht van de platanen langs le canal.ik wil dringend mijn boek "reus" van annelies verbeke uitlezen. Het is veel te kort, ik ben er in een simpele klaar.goeie literatuur,vind ik ! Onder de schaduw van de platanen rij ik langs het water naar Poilhs, in de richting van beziers. Je moet van goede wil zijn om dit pad een fietspad te willen noemen, kan me niet voorstellen dat ik ooit zo het hele trajektheb gedaan. Water tanken op het kerkhof dat hoog boven het dorp ligt,eigenaardig. Na Poihls verlaat ik het kanaal en fiets verder langs landweggetjes naar een gehucht Le Viala, eigenlijk één grote boerderij, hier liggen er zo'n paar uitgestrooid in een onmetelijke vlakte. Dat is genieten, al is er geen schaduw en de zon op zijn felst. Terug in capestang speel ik Jezus en verander water in wijn.
Tegen zeven krijg ik toch honger en begeef me naar Le Relais Bleu,waar ik in de week gewoonlijk een dagschotel eet,maar dat kan niet in het weekend. Zo eet ik dezelfde kost en betaal de dubbele prijs.. Ik blijf wat hangen met een man die daar in het weekend is blijven hangen ,ga dan naar huis waar ik vroeg in bed tuimel en als een blokin slaap val.
De feestjangers komen in ploegen afgezakt, maar daar word ik nauwelijks wakker van,wél van pijnscheuten in mijn schouder. De zuiderse zon blijkt dan toch geen remedie tegen alle kwalen.
Reizen is leuk maar vermoeiend. Het liefst reis ik per boot, mijn tweede favoriet is de trein. Mijn trouwe chauffeur komt me mooi op tijd oppikken en brengt me tot aan de trein, draagt mee mijn bagage en wuift me uit. Sinds ik de eerste keer met mijn fiets werd geweigerd blijft de spanning tot de trein zich in beweging zet en ik met pak en zak aan boord ben.slecht voor mijn hart,zo n stresstoestand. We flitsen al langs de autoweg eer ik me echt ontspan. ;Als routiné vind ik een ongebruikte coupé voor mij alleen, maar in Parijs komt een mooie mama met peuter haar plaats innemen. In Marne la vallée een trio aangevoerd door een mama die haar afkeer voor andere (klein)kinderen dan. De hare niet érg duidelijk manifesteert, alleen een beetje binnensmonds tegen haar grote kinderen,of haar zoon en schoondochter die ze wellicht op een uitje in Disneyland heeft getrakteerd en begeleid. In Lyon stap ik even uit om de zuiderse zon te voelen, ik doe het nu bij elke stop. stipt komen we aan in montpellier,ikheb een uurtje om mijn fiets in mekaar te knutselen, het lukt wonderwel,en een broodje en een ticket te kopen, ik had ondanks veel fruit onderweg toch honger of op zijn minst appetijt. De ter-trein zit overvol,maar niemand moppert. Beziers is bloedheet, en met wind op kop rij ik de 20km naar capestang. Mijn schrik dat ik niet zou binnen kunnen is onterecht, Laurence heeft alles voorzien en belt me nog op ook om morgen de incheck te regelen. De douche doet wreed deugd. Na zessen blijft het warm maar ik trek het stadje in voor proviand en wijn uit de coöperative. Geen zin in uitgebreid avondeten. Op de gîte ben ik niet alleen, een troepje bouwvakkers heeft hier zijn tenten opgeslagen sinds een paar maanden, in het weekend zijn ze weg. Vriendelijk volk,dat wel. Na wat eten val ik als een blok in een late siësta, tegen tienen word ik wakker door een telefoon, dringende rit naar Engeland? Ik hou het op verkeerd verbonden en ga nog een avondwandeling maken langs het canal, het water brengt iets of wat verfrissing, net als een pintje op het marktplein, waar het rustig is ,zelfs in de plaatselijke ...smisse Capestang, ik voel me thuis!
Laatste maand van de eerste helft van het jaar..tempus fugit!
Het lijkt overtrokken bij het wakker worden- bouwvakkers zijn vroege mensen- maar algauw is de zon er weer. Geen koffie meer in huis, dus wachten tot 08.30 voor een winkel opengaat.
Tegen dan overvalt de warmte me alweer. Geen grote fietstocht dus, ik blijf lekker een beetje in de buurt hangen.
Met Laurence sprak ik af om 10 uur, maar hier in het zuiden is dat een rekbaar begrip, ik sta net op punt om een toertje te maken als ze aankomt. Het verwonderde me al dat ik hier binnen kon zonder dat papieren getekend waren, door de jaren heb ik hier dan toch wat krediet opgebouwd. Zij gaat een weekend naar noord Spanje ,misschien kan ik maandag nog wat interessants uit haar neus peuteren?
Nog voor de middag ben ik weer binnen. Gelukkig kan ik hier vlot mijn krant downloaden,aan lectuur geen gebrek. Ik aperitief hier in mijn eentje, en ga dan toch maar le menu du jour gaan eten in Le Relais Bleu, een vertrouwde stek met een bazige dus norse bazin -ze heeft wel een leukestoute tweeling van een jaar of zes- en een lieve dienster, die ieder jaar wint aan gewicht. Het eten is behoorlijk,en op zijn Frans overvloedig door de opeenvolging van simpele gerechten, je koopt twee pla's en je krijgt vijf gangen.
Het is erg warm en probeer een siësta maar dat lukt maar half. tegen vieren,na een douche ,smeer ik me in met zonnecreme en ga zonnen onder het gedempte licht van de platanen langs le canal, er staat een verfrissende wind. Over die platanen: ze zijn geklasseerd als erfgoed maar dat behoedt ze niet voor afsterven, ten prooi an een ongeneeslijk virus. éen van de bouwvakkers vertelde me dat het virus geimporteerd is met het hout van de munitiekisten die de amerikanen in de oorlog meebrachten... Zegt mij meer over het gevoel van de fransen jegens hun bevrijders dan over de ziekte. Ik lees "reus" van Annelies Verbeke, heb ik van een zus geleend! Boeiend. Met vrouwelijke schrijvers voel ik meestal meer affiniteit dan met ,pakweg,brusselmans,of er zou een nieuwe antierens moeten opstaan. Tijdens een pauze droom ik ,zittend op een bank,dat een vrouw me vanachter benadert en mijn schouders zacht begint te masseren. Fata morgana of lichte zonneslag wellicht. Maar het idee stemt me gelukkig, voor even.
Terug maar naar mijn stulp waar een groep Franse wielertoeristen en volgende eega's mijn hele huis aan het bevolken zijn. Het wordt een drukte in het weekend, ik hoop nu al dat ze morgen verder trekken.
Als apero doet de rosé die ik gisteren kocht het behoorlijk. Straks lichte maaltijd, daarna kan ik misschien toch nog wat fietsen.
Als ik nu niet aan aan de apero had deelgenomen van de familie die hier komt logeren en van castelnaudary afkomstig is, had ik zeker nog gefietst..niet nu dus, er zaten wat compostelagangers tussen, dus waren we nog eens op weg. En daarna ben ik een beetje verdwaald, zij gaan eten bij een pizzaboer.
Mijn menu van brood,kaas en worst wordt een beetje eentonig, maar wat doe je als eenzaat?
De warmte blijft hangen,bijna gelukkig geven ze voor zondag (kans op) verfrissende regen.
De nieuwe bewoners gingen vroeger dan ik onder de lakens. Peis en vree.
Een of andere lijsterachtige zit nog te zingen tegen de sterren op.
Gisteren toch nog even op toer geweest. De stamgasten,of enkelen toch, van Paco spreken s'avonds dan toch min of meer vloeiend Frans!
Maakte ook kennis met een Belgisch Limburger die ook al een tien jaar in benidorm woont, heeft in de mijn gewerkt en is huurling geweest bij de Amerikanen. Nu heeft hij kanker in zijn keel en mond, hij vecht tegen zijn einde denk ik.
Al bij al werd het tochtlat, zodat ik doorslieptot acht uur. Ochtendwandeling langs de boulevard, helemaal tot het andere eind, daar een licht Engels ontbijt. Het was al 20° .vooral oudere mensen in de strandzetels,of op de scooters of in de rolwagens of met rollator. Enkelen wandelden ook gewoon.
Nog een reuze zumo de narranja gehaald bij Paco. Nuit ik weer op mijn kamer die ondertussen al is opgemaakt.
Misschien ga ik weer op uitstap met de trein, ik ga me beraden onder de douche.
Mijn volgelingen,
Sinds een paar dagen ben ik gevlucht naar een Spaanse Costa, welke weet ik niet, gewoon omdat ik zot ,depressief en knettergek werd van het slechte weer.
Ik was niet van plan om te bloggen, maar gemakshalve..
Dit zijn mijn eerste regels na een derde dag. Veel heb ik niet te melden, maar het gaat me opvallend beter, op alle vlakken. De zon doet wonderen.
Ik loop niet het klassieke benidormschema,p wat had je gedacht?
Mijn vlucht kost 150,fiets inbegrepen en ik heb een net pension voor 20 per nacht, via de tourist info.verder heb ik een stamkroeg "bij Paco" die officieel F.R.I.E.N.D.S. Heet,waarom zou ik niet weten want Paco spreekt geen gebenedijd woord tenzij Spaans,zijn klanten ook niet,en hij kookt de hele dag door tapa's waarvan hij je verplicht te consumeren bij elke consumptie. Vanavond heb ik daarom geen avondmaal genomen..
Het is even na tien, de gemiddelde Spanjaard leeft nu nog op straat, ik ben genoodzaakt mee te doen wil ik een normale nachtrust
Basta la manãna!
Vroeg naar bed geweest en toch geslapen tot half acht,al heb ik in de morgen een slaapliederen moeten opzetten om terug in te dommelen. Goed idee van mij om dat op te laden op mijn iPad.
De elektrische verwarming op de flat krijg  ik niet geprogrammeerd, dus direkt weer in de kleren zonder douche. Ik ga op zoek naar een bakker en een wasserij, want ik zit door mijn kleren en heb het idee dat ik mijn eigen zweet begin te ruiken. Het is amper 2 graden hier in de morgen,maar droog en windstil.. De jongeren die nu nog volop aan het afzakken zijn hebben er geen last van,ook niet in minirok. Vannacht was hier plots een à capellakoor aan het optreden op het pleintje voor mijn deur, in de morgen zie ik een jongen een liefdeslied declameren,flamencoachtig, begeleid door het ritmisch handgeklap van 2 kameraden. Dat bestaat hier nog, het is niet de eerste keer dat ik het meemaak.
Het blijft fris, ik ga op stal wat uitrusten.De uitbater heeft beloofd langs te komen om de chauffage in gang te steken, ik hoop dat hij niet te lang wegblijft,anders : een dok op zijn oog!
Met de summiere uitleg die ik van hem heb gehad is het wel gelukt. zo blijkt als hij een uur later-na een spelletje voetbal met zijn driejarig dochtertje,dat kan ik wel appreciëren- de zaak komt waarnemen.
Ik ga douchen, zoek mijn laatste verse kleren en merk dat ik ze achtergelaten heb op mijn vorig adres, mooi samen ingepakt. Ik ga nog wat flaneren zonder stadsplan en verdwaal. Kerstshopping is hier ook een succes,zij het met minder gingle bells. Tegen de avond gaan de kerkklokken luiden. Met verbazing zie ik twee kerken vol met volk tussen oud en middelbaar,dat had ik niet verwacht. Met een paar keer de weg of toch de richting te vragen kom ik toch weer op bekend terrein.
Het blijft mooi winterweer, tegen zessen is het 11°
Terug naar mijn tent, even verpozen.en dan op tapastap. Geen zin meer in meer na een uur of wat,ik ga nog een afzakkertje pakken waar het lekkerst was en dan naar bed, morgen wil ik vroeg vertrekken naar Antequera, de trein gaat om 08.15 of anders drie uur later..
Even heb ik getwijfeld of ik me al dan niet op eigen kracht zou verplaatsen maar ik ben toch maar op de trein gestapt,na de fiets mijn preferé.
Het is een oude diesel-boemeltrein, opeen enkel spoor zodat we soms moeten wachten op de trein uit de andere richting. Tot halfweg,almendricos,rijden we door een vlakte, dan komt een heuvelachtig terrein,vandaar mijn keuze.
Het weer is prachtig, ik heb vanmorgen mijn pull ingepakt,al heb ik door mijn vestimentaire overmoed een begin van een verkoudheid.
Tegen de middag komen we in eindstation aguilas. Toch nog een redelijk grote stad. In het toeristenbureau krijg ik het adres van een goedkoop(?) pension, de geafficheerde prijs is 30 maar als ik daar kom kan het ook voor 15.. Het is me toch te minnetjes, ik dwaal wat door de stad en vind een hotel waar ik voor 45 2 nachten terecht kan, en dan heb ik het eigenlijk niet hard gespeeld.
Mijn enige lange broek is weer helemaal gescheurd, dus ga ik shoppen,tezelfdertijd sporten want de Decathlon ligt buiten het centrum. Ik rij dan nog verder door naar het volgend dorp, op 10 km,de weg is niet vlak maar het is lekker warm, ik zag een thermometer van een apotheek die 30° aanwees. Geen volk te bekennen, ik mis de venters langs de stranden een beetje. Ook de bouw lijkt hier in verlof. Overal zie ik ruwbouwskeletten waar niet verder aan wordt gewerkt.
De meeste zaken zijn erg toeristisch, Ik vind eindelijk een stek in de vissershaven, in de kantine van de visafslag. Die begint om half zes,ik heb net de tijd om me in het hotel te gaan verkleden voor de avond,die toch weer fris wordt.
De vis wordt geveild in kleine bakjes, zo tussen 1 en 5kg per bak.een twintigtal bieders waarvan 5-6 grote kopers, die een honderd kg verzetten. Inschat de totale omzet op niet veel meer dan een ton, super vers,natuurlijk,allemaal dezelfde dag gevangen, dat vind je bij ons bijna niet weet ik van mijn dochter die expertise heeft in die materie.
Veiling afgelopen, nu nog iets leuks vinden om te eten, ik moet er toch eens uit geraken of het nu comida of cienna is,enfin, mijn Spaans is gruwelijk,ik moet er toch eens iets beginnen aan doen. Vragen helpt: Medio dia es comer, la noche es cenār .Tenminste, dat vertelt de madam ,heel vriendelijk, die hier mijn preferé café openhoudt.Zo, weet ik nu ook ondertussen.
Cenar is om half negen,ondertussen heb ik een nog een leuke Skype met mijn vriend josé die een teruggetrokken leven leidt in de buurt van bergerac. Ook een compostelaganger. We babbelen over kleren en over wijven, als mannen ondereen.
In de bar van het hotel is een internetcafé,ondertussen ook al passé,tenzij misschien in het toeristisch seizoen. Enkel een paar mannen van mijn leeftijd en ouder houden zich hier bezig met ernstige berichten.
Nog even en het is cenartijd, ik kijk er naar uit wegens gemiste comer. Het is toch aanpassen aan die andere etenstijden.
Morgen ga ik nog even fietsen in de richting van Almeria, niet zo ver natuurlijk want da's toch een 200 km, en eigenlijk wil ik eerst eens naar Granada,al vrees ik dat ik daarvoor terug moet naar murcia.. Bekijk ik morgen wel.
Lekker etentje in een goed restaurant aan de vissershaven. Niet overdreven veel,lekkere calamares met een goeie sla.Een halve rioja van een goed jaar, meer moet dat niet zijn,anders wordt mijn doktermisschien boos als hij dat leest. Nu terug in het hotel, de baas valt meer en meer in mijn smaak.. Buenas noches!
Ik sliep goed. Even wakker rond half zes, dan gesoesd tot na achten,lekker.
Na mijn douche ging ik terug naar mijn kroeg van gisteravond om te ontbijten. Goedkoper dan in het hotel en gratis wifi,want in het hotel is mijn tijd op,en het ontbijt is stinkend duur. Ik laad mijn krant en ga dan terug naar mijn kamer, een afspraak om te Skypen, ik kreeg ondertussen nieuwe zendtijd.
Weer tegen tienen vertrek ik naar murcia. Mooi weertje, de zon in de rug , algauw kan ik in t-shirt rijden. Ik volg meer de wegwijzers dan mijn gps want die heeft soms rare kuren, de weg op zeven . Buiten dé stad bots ik op een beesten'''boerderij, ik loop binnen en mag vrij de boel bekijken. Wat mestvee, jonge stieren,maar vooral veel kippen op minilegbatterijtjes die met de hand worden bediend, ik schat in vijf stalletjes alles samen een .1000-tal kippen. Ook een paar melkkoeien, maar die lijken eerder te wachten op het abbatoir dan op gemolken te worden. Leuk om eens te zien.'
Tot nu toe volg ik mijn gps,maar algauw neem ik een andere piste, de omweglijkt me te groot. Veel braakgrond zie ik, afgewisseldmet enkele citrusplantages en wat tuinbouw.ik rij de oude weg naar murcia, maar die loopt dood en is vervangen door de snelweg.daarnaast loopt een dienstweg, zonder verkeer en aan de luwzijde van de snelweg. Tegen het advies van mijn gps volg ik die, en dat gaat goed tot op 25 km van murcia. Waar de bergrug begint-het klimt al de hele tijd gezapig- eindigt de dienstweg. Ik rij een dorp in om wat inlichtingen,maar ik kan niet anders dan een omweg maken van een dertig km om met de fiets in murcia te geraken. Klimmen! Ik probeer de moed er in te houden maar ben blij als ik eindelijk een stopplaats vind, na minstens een uur niets te hebben gezien. Ik recupereer op onder andere water,een hele fles. Nog 20 km als ik weer op dé fiets stap, maar tot mijn verrassing bijna alleen naar beneden. Ik zoef aan 50 per uur, gelukkig bijna geen verkeer.
Bij het binnenkomen van murcia bots ik nog op een melkveebedrijf, helemaal ingebed aan de rand van de stad in een soort industriegebiedje.goeie holsteinkoeien, zie ik zo.geen volk te bekennen, ik loop zo maar over het erf.
Met veel navragen en veel moeite vind ik mijn hotel, mijn gps was niet behulpzaam want kende maar één straat van die naam, duidelijk de verkeerde.
Het was een zware dag, al dat rijden en dat klimmen, ik heb 75 km in de benen. Loop nog even rond in 't stad, verdwaal een beetje en vind mijn draai niet, dit is een grootstad die niet aan mij is besteed, of ik zou morgen iets anders moeten ontdekken.
Na een rustige nacht en een goeie douche ga ik buiten het weer peilen. Het is zachter dan gisteren.
Voor mijn desaiuno vergeet ik aan te geven dat ik café solo wil,slecht begin. Het ontbijt is Frans geïnspireerd,dus magertjes. En de zwarte koffie is me te sterksprekend een tip van een lezer bekijk ik de info over cartagenanog een keer: wiki spreekt van een Spaanse kuststad zonder toerisme en zonder nachtleven: dat wil ik toch eens meemaken,dus stel ik murcia even uit.
Rond tien uur ben ik op weg,weer langs een viervaksweg, weer met afgescheiden fietspad,dat loopt goed. Het blijft redelijk vlak.de. Weg is gedeeltelijk nieuw, dus rond de stadjes of dorpen. Waar hij in zijn oud tracé blijft is het leuker, dan gaat het door de dorpen.na een tijd wordt het minder druk, het meeste verkeer is afgeslagen naar de autoweg,en de weg wordt erg provinciaal en smaller,maar toch goed bereikbaar.veel groenteteelt op grote geïrrigeerde velden:kool en sla en artisjok. Ook op zondag wordt geoogst,met hele groepen. Je zou je bijwijlen langs een weg in het roeselaarse voelen.
Af en toe ook immense plastiek serres, maar niet altijd beteeld,eigenaardig vind ik dat.
Het weer verandert, ik voel wat spetters en ga eerst maar eten in een wegrestaurant. De zwaardvis is verpieterd wegens te koud geserveerd.
Het miezeren is ondertussen toch weg.het blijft zacht onder een flauwe zon.
Cartagena is redelijk groot. Ik rij ineens langs het station naar de haven, trekt me steeds aan. Spijtig dat ik er geen hotelletje of pension vind, ik moet terug naar de stad,vind er moeilijk mijn gading tussen te duur en niet gezellig genoeg, ik opteer voor het eerste. De prijzen vallen toch nog mee na skandinavië.
Geen siësta,ik ga wat flaneren in de oude binnenstad, daarna wellicht iets eten in de haven
Na een korte rit door de binnenstad -een beetje steenstraat Brugge of meir antwerpen-niveau beland ik gauw op de promenade langs de jachthaven naar de vissershaven toe. Heel nieuw en ook wel mooi. Grootvaders met een poussette-al heet dat nu anders- en ander schoon volk. Al vind ik de Spaanse types niet echt mooi,tenzij carricaturaal.geen mooiere dikke konten dan hier!
Dit is een rijke stad,ook zonder toeristen, je merkt het aan de luxe en de prijzen van de consumpties,toch in dit deel van de stad.
Zo beland ik.weer aan de vissershaven waar alle restaurants dicht zijn. Geen nood, tapa s zat, lekkere calamares in een annex van een visrestaurant waarvoor ik overweeg een halve dag langer te blijven, daarna queso en jamón in een andere zak, ik ben verzadigd. Ondertussen heb ik - ter compensatie van vandaag- een goedkoper hotelletje geboekt voor morgen in murcia.
Ik vraag hier mijn laatste glas,en verlang naar mijn luxueuze bed.
Hassans la manãna!
