Met het ongelukje vanmiddag zakt mijn goedgevoelstemperatuur nogal wat. Ook mijn voorkennis van Faro doet er geen goed aan, net als de negatieve bevestiging daarvan door Sylvia, de receptioniste die woont en werkt in Tavira maar geboren is in Faro. Het moet mijn lot zijn. Niks pittoresk hier, een gewone provinciehoofdstad die goed boert en wel rijk oogt maar charme mist. Ik,wandel me door mijn miserie heen, hier en daar een wijntje drinkend. De receptioniste hier, een gedreven mens,raadt me een restaurantje aan op loopafstand,en dat valt mee, al ben ik er de enige gast. De uitbater houdt zich de volle drie kwartier dat ik er zit onledig met een knappe dame, die de krant kan lezen zonder te kijken, ze draait in ieder geval af en toe een blad om, en vertelt non -stop een bijzonder boeiend verhaal dat ze met klank niet alleen gezegd krijgt, haar handen spreken vlot mee. De patron durft er niet van weg te gaan. Boeiend om zo relaties te zien "gebeuren". Het weer heeft het ook een beetje gehad. Vorige nacht heeft het ontzettend geregend, en vandaag is het gedeeltelijk bewolkt met temperatuur die rond de twintig graden schommelt. Ik ben ineens geacclimatiseerd om thuis te komen..
Op de valreep verlies ik mijn wedstrijd met de verzekeringsmaatschappij. Mijn auto stond bij aankomst in de pousada in een betalende zone, ik had het beter niet opgemerkt! Bij het parkeren buiten de zone ,overvol wegens in de buurt van een school,botste ik tegen de schutting van een bouwwerf,bestaande uit messcherpe metalen platen. Diepe krassen in het koetswerk. Spijtig,spijtig maar helaas! En dat in mijn laatste uren.. Diep bedroefd sleep ik me nu door mijn laatste avond, een ergerlijk einde van een mooie reis..
Vanmorgen in het hotel was gedekt voor drie mensen.. Minstens tien kamers die beschikbaar zijn, ik schat dat allen een koppel hier blijft buiten mezelf. Nochtans is het verzorgd,maar je kan er moeilijk mee op straat leuren, ik heb wat compassie met de uitbaters. in deze twee weken,toch een nieuwe manier van reizen voor me, heb ik al geleerd dat de "belangrijke en toeristische" steden niet mijn ding zijn. Zo sliep ik nu ook in een dorpje net buiten Monchique. Ook mijn route voor vandaag plan ik zo. De logische weg loopt over Loulé maar ik verleg mijn route iets meer naar het binnenland, in de hoop een leuk hotelletje te vinden in het achterland van Faro of Tavira,maar dat lukt me niet. Ik parkeer mijn auto in het centrum van Tavira en loop te voet wat hotelletjes af, kwestie ook van wat beweging te hebben. Het middageten vond ik wel onderweg, keuze te over aan kleine wegrestaurantjes. Het hotelaanbod is niet naar mijn zin of mijn budget, zodat ik weer maar boek in de pousada juvenil, stilaan mijn vertrouwde stek. Misschien verhuis ik morgen naar Faro, maar het vliegveld is nauwelijks dertig km van hier, dus voor hetzelfde geld blijf ik hier, aan een verblijf in Faro heb ik niet zo'n knusse herinneringen het weer is omgeslagen. Vannacht hoorde ik een fikse regenbui, vanmiddag is het ook overtrokken en ik word verrast, moet vluchten in een café om mijn vege lijf te redden. De hele dag blijft het kwik rond de 20°. mijn kapper kan me gelukkig scheren zonder afspraak,,hij rekent wel een euro meer dan de vorige keer, de sloeber. En passant loop ik een farmacia binnen waar een Weegschaal staat.. Ik besluit om vanavond thuis een lichte broodmaaltijd te nuttigen. De vorige Amerikaan is weg, hij wordt opgevolgd door een andere single vijftiger, als ik hem een half uur hoor doorzagen over the weather forcast tegen de receptioniste die wonderlijk stoïcijns kalm blijft vraag ik me toch af of alle Amerikanen zo zijn,of worden alleen die exemplaren naar Europa gestuurd voor een lang verblijf? ik ga shoppen in de Lidl, hier open tot negen uur zie ik op Google,vers brood en een tomaatje en wat sneetjes hesp, dat is genoeg voor vanavond én eventueel morgenmiddag.. Ook hier is het rustig, de receptioniste zegt vaag dat het half vol zit maar ik voel dat ze liegt. Bijna negen uur, het is te guur voor een avondwandeling,ik blijf hier binnen ,drink nog een slok wijn en ga vroeg op stok.
Ik had het gisteren nog gedacht, en zo komt het ook uit: als ik wil vertrekken is hij er niet, zijn hulpje dat gelukkig Engels spreekt vraagt me te wachten, dan krijgt ze per telefoon toch de opdracht zelf te innen.. De oude vos had gehoopt dat ik het diner waarop hij me had uitgenodigd met de overschotten van de notabelen nog eens extra zou betalen, maar ik was uitgenodigd, of niet? Niet. Betaald dus! Na uitgebreid bestuderen van de kaart kies ik voor de volgende route: ferraira-Aljustrel-Odemira. Ik rij op het gemak,geniet van het landschap dat eerst heel open wordt met veel akkerbouw, dan weer bergachtig, de laatste kilometers rijden echt lastig door het vele bochtenwerk. Even na de middag kom ik aan, telkens als ik ergens wilde stoppen was ik het dorp weer uit voor ik het wist,dus dorst! Odemira valt me tegen,teveel chique gedoe,Knokke-achtig. Ik blijf er enkel even voor een slok wijn en om de kaart te bestuderen, dit is niks voor mij. Bijna noodgedwongen kies ik voor Monchique, een zestig kilometer verder dwars door de bergen, de route is groen getekend, wat wijst op zeer pittoresk, maar ik heb lak aan al dat pittoresk bochtenwerk. Ik hang een tien kilometer achter een lijnbus,probeer afstand te houden omwille van de uitlaat,want inhalen kan niet door de opeenvolgende bochten. Als hij stopt op zijn eerste halte stap ik uit, er is een kroeg met drank en eten, ik eet nog maar eens frango ofte kip. De uitbaatster is Duitstalig en zeer vriendelijk,heeft tien jaar gewerkt in Neuss, Ruhrgebied. Als ik wil vertrekken komt net een grote truck uit het bos gedonderd, ik kan weer volger spelen. Gelukkig begrijp ik hem als hij sein geeft voor veilig inhalen,ik pink links-rechts terug. de bergen gaan me gauw vervelen,maar een eind voor Monchique stop ik toch op een uitkijkpunt, en ben toch verrast door de schoonheid van dit landschap. Via booking.com vind ik een adres buiten Monchique, in een klein kuuroord,aan een fatsoenlijke prijs,al wil de receptioniste me 15 meer aanrekenen dan booking vermeldt. Ga dan eens buiten booking om gaan presenteren! Gelukkig herinnert ze zich vlug de prijs die booking voor hen afficheert. het is hier heel rustig,een kuuroord waardig. Maar de prijzen liggen al heel anders, eten en drank kost hier al bijna het dubbele van wat ik de laatste tijd heb betaald.. Gelukkig blijf ik maar éen nacht. Dan nog twee te gaan, ik kom nog in tijdsnood.
