Na mijn misse uitstap gisteren heb ik me dubbel en dik geïnformeerd om dat niet meer voor te hebben. Niet gemakkelijk met de taalbarriere! heist op den berg noemt hier Burdur-Kemer. Om er te geraken moet je eerst naar Burdur, en van daaruit dan naar Kemer. Poepsimpel toch? Burdur ligt wel al een 150 km ver,zodat de hele heenreis minstens drie uur zou duren. Dan maar als alternatief een rit naar Bucak, op de weg naar Burdur, een 80 km van thuis. het wordt een vlotte reis. We vertrekken met tweeën in het busstation, na een half uurtje zit de bus vol met opstappers langs de weg, dan gaat het vlot langs een soort expressweg tot op de bestemming. Prijs:8 lira, geen 4. het is al middag, en al stappend hoop ik een restaurant tegen te komen. Eerst stap ik door een nijverheidszone, ik zie de stad verderop op de heuvelflank. Hier wordt ook op zondag gewerkt, het vrachtvervoer is als in de week denk ik en ook de zagerijen zijn actief. De hele stad is eerder nieuw, geconstrueerd langs en tussen grote viervakslanen, ook de moskeeën zijn allemaal nieuw, de huizen ook, maar niet opgekuist, wat zuiders slordig. De planners hebben duidelijk de horeca over het hoofd gezien, ik stap de hele stad door maar géén kroeg of restaurant te Bekennen. Ik word moedeloos tot ik tekenen zie van een regionale markt. Ik les honger en dorst met fruit. Veel valt hier niet te beleven, dus stap ik maar terug richting busstation. Mijn voeten doen pijn van het vele stappen, en voor ik weer op de expressweg beland waar ik ben gestart merk ik pas dat er een rudimentair systeem van stadsbusjes bestaat.. de enige eetgelegenheden zijn de baanrestaurants langs de grote weg,ik geniet er van een lekker stoofpotje. Wel met een fles water, geen druppel bier of zo te verkrijgen in de hele stad! Ik sleep me nog een kilometer naar de otogar, hoewel ik evengoed op de kant van de weg kon zitten en wachten tot het busje komt.. Ik heb mijn principes! terugreis gaat heel vlot. In mijn hotel- het is ondertussen na vijven en behoorlijk donker - leg ik me even en slaap dik twee uur. tegen achten het avondeten, maar ik heb weinig zin in dezelfde troepals anders. Voor één keer is er vis in het aanbod, maar het smaakt me niet, de keuken heeft het bij mij verkorven. Ik maak nog een wandelingetje en beland weer in mijn hostel, vanwaar dit verslag. Ik zit te gapen, fatsoenshalve wil ik tien uur (negen thuis) ronden voor ik weer in bed kantel. gegroet!
Na een dag stadsverkenning heb ik het wel een beetje gehad hier en wil ik verder het binnenland intrekken, op zoek naar authenticiteit. Mijn oog valt op de kaart op kemer, een klein plaatsje zo'n 100 km landinwaarts. Echter, er is ook een Kemer aan zee, een beetje zoals Heist bij ons. Met de kaart in de hand ga ik naar het busstation, en men verzekert me dat dìt de juiste bus is voor -op den berg. niet dus! Hoewel het me vlug duidelijk wordt dat we de kust volgen lijkt stoppen me minder zinvol. Ik loop een uur of twee te dwalen langs toeristenwinkels - er is weinig animo- en neem dan de bus terug. Van die bussen moet je niet te veel voorstellen, grote minibussen met minimale zitplaatsen,maar het rijdt. Ik neem de tram maar goed halfweg terug naar de oude stad en beland in een extreem druk winkelcentrum, soort meir of Nieuwstraat. Wervelende economie zou je zeggen,zeker op zaterdag. in het hotel doe ik een late siësta, word net op tijd wakker voor het avondeten. De keuken vind ik trouwens niet fameus,de schijnbare klasse van het hotel onwaardig. Ik heb niks tegen simpel eten, maar dan hoeft het damasten tafelkleed en de knippende kelners ook niet. Na het eten ga ik nog wat wandelen. De buurt is ingenomen door de jongelui, zaterdag is hier dus ook fuifavond, al gebeurt alles zeer rustig. Hier en daar tref je een live bandje, eerder luistermuziek, dansen zie ik helemaal niet, een enkele dancing staat gapend open te wachten op volk die er vooreerst niet komt, en waarschijnlijk niet komen zal, ik vermoed dat ze meer bedoeld zijn voor jonge westerlingen die er nu niét zijn. tien uur, bedtijd. Ik slaap tot half acht, af en toe even gewekt door de muezzin op de minaret en stappend volk op de gangen, want dit huis met zijn houten vloeren is zeer gehorig. bijna negen uur, tijd om weer eens op stap te gaan..
Het is een tijd geleden dat ik nog geblogd heb, en alle nieuw begin is moeilijk. Ik was het eigenlijk niet van plan, maar zie het als een gemakkelijke oplossing om de enkele trouwe bezoekers toch iets mee te laten beleven. zo ben ik dus,omdat februari,mijn volgende trip,te ver af was, voor een keer in Turkije beland, kwestie van eens iets anders. de tocht van thuis uit met openbaar vervoer gemaakt: trein/tram/busdag. En dan vliegen natuurlijk. Alles liep op wieltjes, nergens vertraging. Om 13 hr vertrokken en om 23 hr in het hotel, midden in oud Antalya. gewekt door de moeddin vanop zijn minaret om zes uur in de morgen, gelukkig had hij een goede stem.toch nog even verder gesoest..in het hotel hebben ze me bij mijn pietjes, hun wifi werkt niet. Een schande voor een blasé hotel als dit, vind ik. Ook 's middags is het euvel niet opgelost zodat ik op zoek moet naar een andere verbinding. Vind ik 500 meter verder in een backpackers hotel, waar ik nu vanavond weer zit om dit te tikken. Het weer is zacht hier. Vanmorgen 15, nu tegen zevenen nog net 20°. ik ben begonnen met een kapper te zoeken, mijn haar was echt slordig. Het was even zoeken in de "levende " stad maar de aanhouder wint en zo zie je nog wat anders dan souvenir-en tapijtshops. De oude stad heb ik ondertussen gehad, hotel boeken was niet nodig, het stikt hier van hotels en pensions. Ik vond zelfs Belgische uitbaters die hier al 15 jaar zitten. na de middag even een siësta gemaakt, moe van het reizen en het vele lopen. Ik ben géén wandelaar, tot mijn grote spijt. morgen wil ik ter afwisseling het binnenland in. Daartoe moest ik het busstation vinden. Een man spreekt me aan ,zo maar op straat, spreekt perfect Engels en is erg behulpzaam.hij maakt me wegwijs met het tramsysteem- een must om in het busstation te komen, ter verkenning. Niet voor niets: hij "eist"zowat 40 lira voor zijn diensten, ik poeier hem af met drie... Cultuurverschil, zeker? het busstation is gigantisch, en well organised. Ik voel bewondering voor het openbaar vervoer hier, ook met de moderne vlotte tramlijn . Antalya oogt een zeer moderne en toch wel rijke stad. Geen bedelaars, wel redelijk wat schoenpoetsers, ik heb niet één aan het werk gezien. straks nog een afspraak met de "reisleider" van jetairfly, die me wellicht wat georganiseerde uitstappen wil aansmeren, dan eten in het poepchique hotel, ik wou dat ik er niet voor had betaald, het sterkt me in mijn opzet om het bij de vlucht te houden in februari. 18.20hr. Daar gaat de muezzin weer, vandaag zeker al voor de vierde keer. Vanmiddag kwam ik langs een moskee - het vrijdaggebed waarschijnlijk- de moskee zat vol. Allemaal vriendelijk volk,maar toch wat ouder, de werkenden zijn belet veronderstel ik. tot morgen!
