Vroeg naar bed geweest en toch geslapen tot half acht,al heb ik in de morgen een slaapliederen moeten opzetten om terug in te dommelen. Goed idee van mij om dat op te laden op mijn iPad.
De elektrische verwarming op de flat krijg  ik niet geprogrammeerd, dus direkt weer in de kleren zonder douche. Ik ga op zoek naar een bakker en een wasserij, want ik zit door mijn kleren en heb het idee dat ik mijn eigen zweet begin te ruiken. Het is amper 2 graden hier in de morgen,maar droog en windstil.. De jongeren die nu nog volop aan het afzakken zijn hebben er geen last van,ook niet in minirok. Vannacht was hier plots een à capellakoor aan het optreden op het pleintje voor mijn deur, in de morgen zie ik een jongen een liefdeslied declameren,flamencoachtig, begeleid door het ritmisch handgeklap van 2 kameraden. Dat bestaat hier nog, het is niet de eerste keer dat ik het meemaak.
Het blijft fris, ik ga op stal wat uitrusten.De uitbater heeft beloofd langs te komen om de chauffage in gang te steken, ik hoop dat hij niet te lang wegblijft,anders : een dok op zijn oog!
Met de summiere uitleg die ik van hem heb gehad is het wel gelukt. zo blijkt als hij een uur later-na een spelletje voetbal met zijn driejarig dochtertje,dat kan ik wel appreciëren- de zaak komt waarnemen.
Ik ga douchen, zoek mijn laatste verse kleren en merk dat ik ze achtergelaten heb op mijn vorig adres, mooi samen ingepakt. Ik ga nog wat flaneren zonder stadsplan en verdwaal. Kerstshopping is hier ook een succes,zij het met minder gingle bells. Tegen de avond gaan de kerkklokken luiden. Met verbazing zie ik twee kerken vol met volk tussen oud en middelbaar,dat had ik niet verwacht. Met een paar keer de weg of toch de richting te vragen kom ik toch weer op bekend terrein.
Het blijft mooi winterweer, tegen zessen is het 11°
Terug naar mijn tent, even verpozen.en dan op tapastap. Geen zin meer in meer na een uur of wat,ik ga nog een afzakkertje pakken waar het lekkerst was en dan naar bed, morgen wil ik vroeg vertrekken naar Antequera, de trein gaat om 08.15 of anders drie uur later..
Even heb ik getwijfeld of ik me al dan niet op eigen kracht zou verplaatsen maar ik ben toch maar op de trein gestapt,na de fiets mijn preferé.
Het is een oude diesel-boemeltrein, opeen enkel spoor zodat we soms moeten wachten op de trein uit de andere richting. Tot halfweg,almendricos,rijden we door een vlakte, dan komt een heuvelachtig terrein,vandaar mijn keuze.
Het weer is prachtig, ik heb vanmorgen mijn pull ingepakt,al heb ik door mijn vestimentaire overmoed een begin van een verkoudheid.
Tegen de middag komen we in eindstation aguilas. Toch nog een redelijk grote stad. In het toeristenbureau krijg ik het adres van een goedkoop(?) pension, de geafficheerde prijs is 30 maar als ik daar kom kan het ook voor 15.. Het is me toch te minnetjes, ik dwaal wat door de stad en vind een hotel waar ik voor 45 2 nachten terecht kan, en dan heb ik het eigenlijk niet hard gespeeld.
Mijn enige lange broek is weer helemaal gescheurd, dus ga ik shoppen,tezelfdertijd sporten want de Decathlon ligt buiten het centrum. Ik rij dan nog verder door naar het volgend dorp, op 10 km,de weg is niet vlak maar het is lekker warm, ik zag een thermometer van een apotheek die 30° aanwees. Geen volk te bekennen, ik mis de venters langs de stranden een beetje. Ook de bouw lijkt hier in verlof. Overal zie ik ruwbouwskeletten waar niet verder aan wordt gewerkt.
De meeste zaken zijn erg toeristisch, Ik vind eindelijk een stek in de vissershaven, in de kantine van de visafslag. Die begint om half zes,ik heb net de tijd om me in het hotel te gaan verkleden voor de avond,die toch weer fris wordt.
De vis wordt geveild in kleine bakjes, zo tussen 1 en 5kg per bak.een twintigtal bieders waarvan 5-6 grote kopers, die een honderd kg verzetten. Inschat de totale omzet op niet veel meer dan een ton, super vers,natuurlijk,allemaal dezelfde dag gevangen, dat vind je bij ons bijna niet weet ik van mijn dochter die expertise heeft in die materie.
Veiling afgelopen, nu nog iets leuks vinden om te eten, ik moet er toch eens uit geraken of het nu comida of cienna is,enfin, mijn Spaans is gruwelijk,ik moet er toch eens iets beginnen aan doen. Vragen helpt: Medio dia es comer, la noche es cenār .Tenminste, dat vertelt de madam ,heel vriendelijk, die hier mijn preferé café openhoudt.Zo, weet ik nu ook ondertussen.
Cenar is om half negen,ondertussen heb ik een nog een leuke Skype met mijn vriend josé die een teruggetrokken leven leidt in de buurt van bergerac. Ook een compostelaganger. We babbelen over kleren en over wijven, als mannen ondereen.
In de bar van het hotel is een internetcafé,ondertussen ook al passé,tenzij misschien in het toeristisch seizoen. Enkel een paar mannen van mijn leeftijd en ouder houden zich hier bezig met ernstige berichten.
Nog even en het is cenartijd, ik kijk er naar uit wegens gemiste comer. Het is toch aanpassen aan die andere etenstijden.
Morgen ga ik nog even fietsen in de richting van Almeria, niet zo ver natuurlijk want da's toch een 200 km, en eigenlijk wil ik eerst eens naar Granada,al vrees ik dat ik daarvoor terug moet naar murcia.. Bekijk ik morgen wel.
Lekker etentje in een goed restaurant aan de vissershaven. Niet overdreven veel,lekkere calamares met een goeie sla.Een halve rioja van een goed jaar, meer moet dat niet zijn,anders wordt mijn doktermisschien boos als hij dat leest. Nu terug in het hotel, de baas valt meer en meer in mijn smaak.. Buenas noches!
Ik sliep goed. Even wakker rond half zes, dan gesoesd tot na achten,lekker.
Na mijn douche ging ik terug naar mijn kroeg van gisteravond om te ontbijten. Goedkoper dan in het hotel en gratis wifi,want in het hotel is mijn tijd op,en het ontbijt is stinkend duur. Ik laad mijn krant en ga dan terug naar mijn kamer, een afspraak om te Skypen, ik kreeg ondertussen nieuwe zendtijd.
Weer tegen tienen vertrek ik naar murcia. Mooi weertje, de zon in de rug , algauw kan ik in t-shirt rijden. Ik volg meer de wegwijzers dan mijn gps want die heeft soms rare kuren, de weg op zeven . Buiten dé stad bots ik op een beesten'''boerderij, ik loop binnen en mag vrij de boel bekijken. Wat mestvee, jonge stieren,maar vooral veel kippen op minilegbatterijtjes die met de hand worden bediend, ik schat in vijf stalletjes alles samen een .1000-tal kippen. Ook een paar melkkoeien, maar die lijken eerder te wachten op het abbatoir dan op gemolken te worden. Leuk om eens te zien.'
Tot nu toe volg ik mijn gps,maar algauw neem ik een andere piste, de omweglijkt me te groot. Veel braakgrond zie ik, afgewisseldmet enkele citrusplantages en wat tuinbouw.ik rij de oude weg naar murcia, maar die loopt dood en is vervangen door de snelweg.daarnaast loopt een dienstweg, zonder verkeer en aan de luwzijde van de snelweg. Tegen het advies van mijn gps volg ik die, en dat gaat goed tot op 25 km van murcia. Waar de bergrug begint-het klimt al de hele tijd gezapig- eindigt de dienstweg. Ik rij een dorp in om wat inlichtingen,maar ik kan niet anders dan een omweg maken van een dertig km om met de fiets in murcia te geraken. Klimmen! Ik probeer de moed er in te houden maar ben blij als ik eindelijk een stopplaats vind, na minstens een uur niets te hebben gezien. Ik recupereer op onder andere water,een hele fles. Nog 20 km als ik weer op dé fiets stap, maar tot mijn verrassing bijna alleen naar beneden. Ik zoef aan 50 per uur, gelukkig bijna geen verkeer.
Bij het binnenkomen van murcia bots ik nog op een melkveebedrijf, helemaal ingebed aan de rand van de stad in een soort industriegebiedje.goeie holsteinkoeien, zie ik zo.geen volk te bekennen, ik loop zo maar over het erf.
Met veel navragen en veel moeite vind ik mijn hotel, mijn gps was niet behulpzaam want kende maar één straat van die naam, duidelijk de verkeerde.
Het was een zware dag, al dat rijden en dat klimmen, ik heb 75 km in de benen. Loop nog even rond in 't stad, verdwaal een beetje en vind mijn draai niet, dit is een grootstad die niet aan mij is besteed, of ik zou morgen iets anders moeten ontdekken.
Na een rustige nacht en een goeie douche ga ik buiten het weer peilen. Het is zachter dan gisteren.
Voor mijn desaiuno vergeet ik aan te geven dat ik café solo wil,slecht begin. Het ontbijt is Frans geïnspireerd,dus magertjes. En de zwarte koffie is me te sterksprekend een tip van een lezer bekijk ik de info over cartagenanog een keer: wiki spreekt van een Spaanse kuststad zonder toerisme en zonder nachtleven: dat wil ik toch eens meemaken,dus stel ik murcia even uit.
Rond tien uur ben ik op weg,weer langs een viervaksweg, weer met afgescheiden fietspad,dat loopt goed. Het blijft redelijk vlak.de. Weg is gedeeltelijk nieuw, dus rond de stadjes of dorpen. Waar hij in zijn oud tracé blijft is het leuker, dan gaat het door de dorpen.na een tijd wordt het minder druk, het meeste verkeer is afgeslagen naar de autoweg,en de weg wordt erg provinciaal en smaller,maar toch goed bereikbaar.veel groenteteelt op grote geïrrigeerde velden:kool en sla en artisjok. Ook op zondag wordt geoogst,met hele groepen. Je zou je bijwijlen langs een weg in het roeselaarse voelen.
Af en toe ook immense plastiek serres, maar niet altijd beteeld,eigenaardig vind ik dat.
Het weer verandert, ik voel wat spetters en ga eerst maar eten in een wegrestaurant. De zwaardvis is verpieterd wegens te koud geserveerd.
Het miezeren is ondertussen toch weg.het blijft zacht onder een flauwe zon.
Cartagena is redelijk groot. Ik rij ineens langs het station naar de haven, trekt me steeds aan. Spijtig dat ik er geen hotelletje of pension vind, ik moet terug naar de stad,vind er moeilijk mijn gading tussen te duur en niet gezellig genoeg, ik opteer voor het eerste. De prijzen vallen toch nog mee na skandinavië.
Geen siësta,ik ga wat flaneren in de oude binnenstad, daarna wellicht iets eten in de haven
Na een korte rit door de binnenstad -een beetje steenstraat Brugge of meir antwerpen-niveau beland ik gauw op de promenade langs de jachthaven naar de vissershaven toe. Heel nieuw en ook wel mooi. Grootvaders met een poussette-al heet dat nu anders- en ander schoon volk. Al vind ik de Spaanse types niet echt mooi,tenzij carricaturaal.geen mooiere dikke konten dan hier!
Dit is een rijke stad,ook zonder toeristen, je merkt het aan de luxe en de prijzen van de consumpties,toch in dit deel van de stad.
Zo beland ik.weer aan de vissershaven waar alle restaurants dicht zijn. Geen nood, tapa s zat, lekkere calamares in een annex van een visrestaurant waarvoor ik overweeg een halve dag langer te blijven, daarna queso en jamón in een andere zak, ik ben verzadigd. Ondertussen heb ik - ter compensatie van vandaag- een goedkoper hotelletje geboekt voor morgen in murcia.
Ik vraag hier mijn laatste glas,en verlang naar mijn luxueuze bed.
Hassans la manãna!
10 december
Het was vroeg dag vandaag, dat ben ik wat ontwend. Om drie uur loopt mijn wekker af, ik zet koffie en ga ondertussen mijn fiets inpakken. Ik neem nog vlug een ontbijt, ik moét ietseten voor ik buiten kom,macht der gewoonte. Claudine is tegen haar gewoonte in zéér stipt op tijd! Gelukkige verjaardag!
Zo komen we tegen vijf uur in Oostende, ruim op tijd. Er is een probleempje, mijn fiets is niet geboekt. Ring,ring en het is opgelost. De vlucht gaat stipt om zes uur. Ik lees wat en doe een dutje. 0815 staan we in alliantie op de grond. Alles gaat vlot. Een uur later zit ik op mijn fiets, gemonteerd en wel, alleen nog een tankstation opzoeken om mijn banden te blazen. Ik laat er mijn verloopstukje achter, nu maar hopen dat ik niet moet bijpompen..
De weg naar elche/elx is breed maar zonder verkeer.zaterdag..ik fiets langs en door het beroemde palmbos, maar een lokale variant van kerstmarkt jaagt me de stad uit. Het is nog geen middag en ik besluit door te rijden naar torrevieja, een stadje aan de kust. De zon komt er maar niet door en het is killig, een thermometer onderweg geeft 12° aan, ik kan mijn trui niet uittrekken. De baan is rustig en vlak, met een afgeschermd fietspad. Om de haverklap kom ik aan ronde punten en eethuizen/cafés. Ik stop in zo'n gelegenheid,terzelfdertijd buurtwinkel en carniceria ofte beenhouwerij, ik weet niet of dezelfde voedselinspectie hier pplangskomt als bij ons.. Ik neem mijn eerste tapa's: ensalada van tomaat en olijven en pepers ,atum,en Vino tinto,kost net 5. Eviva espana! Ondertussen komt de zon er helemaal door, kan ikeindelijk in hemdsmouwen verder rijden, al wordt het nooit écht warm, hoogstens 17 graden. Het verkeer wordt drukker op de weg die tussen twee lagunes loopt. Hier zitten blijkbaar veel Engelsen want ik zie reclameborden en winkels in hun taal.
Torrevieja is een stad als benidorm,langs de strandboulevards de klassieke kraampjes met zwarten,hoewel hier geen tourist te bespeuren valt. Ik rij meer naar de oudé stad toe, op zoek naar een hotelletje,wat ik vind op aanraden van een Russische,die hier ook al hun plaats hebben gevonden.
Het hotel is proper,zonder overdreven luxe. Een siësta van een uur en een douche doen wonderen. Fris als een hoen ga ik wandelen,weinig gevaar om te verdwalen door het rastersysteem van de straten. Veel barretjes waar je overal tapa's krijgt bij een glas wijn, gemiddelde prijs 1per glas.geen megadancings gezien, wel een paar alternatieve kerken,pinkstergemeente & zo. Voor acht uur kan ik niet eten, ik hou me zolang bezig. Morgen trek ik verder, dit is niet echt mij ding maar toch min of meer een verplicht nummer, net als mijn volgend doel:murcia,waar zoveel serres schijnen te staan ,dat moet ik eens met mijn eigen ogen zien.pas dan trek ik meer het binnenland in -denk ik-
Na de tapa's een simpel avondmaal,een ensalada en een portie mojillos ofte mosselen,wel met Spaans brood dat lekkerder is dan ik al heb meegemaakt. De wifi is blijkbaar afgesloten, dus tik ik dit bericht in de morgen,en lees nog even verder in mijn brusselmansboek dat ik nu toch eens wil tot het eind doorworstelen. Ik slaap een diepe slaap.
Het nakend vertrek maakt mijn slaap onrustig,ik droom dat ik mijn papieren kwijt ben. Niet goed wakker controleer ik ze, wetend dat het wel ok is, maar zo slaap ik vlugger weer.het angelus klepelt me om zeven uur wakker, het is nog halfdonker. Het ritueel van koffie zetten, brood en een krant halen.. Ik eet wat ik heb en laat de rest achter, voor een volgende gast of voor de vuilbak. Even de volkskrant diagonaal lezen, de rest hou ik voor de treinreis. Dan begint het inpakken, ik ben vlug klaar-routine- maar vind de sleutel niet van mijn fiets. Alles weer controleren, niks vinden en maar hopen dat hij op mijn fiets zit. Juist!
Na het afscheid van Laurence rij ik nog langs de coöperatieve, vul na lang aarzelen maar één fles en trap het dan af naar beziers,langs de grote weg, tamelijk druk maar goed wegdek en redelijk vlak. Na een uur sta ik in het station, waarin een kwartier in de rij sta voor ik aan de beurt ben voor een inlichting . Neen ,ik kan geen ticket boeken voor mijn fiets, ik moet hem weer inpakken. En neen, hier is geen bagagebewaarplaats, zodat ik de hele dag al mijn zakken moet meenemen op de fiets. Ik klim met zakken en al de steile helling op naar het centrum en beland op een terrasje aan de overdekte markt. Het is 22° in de schaduw, lees ik bij de apotheker.
Volgens de routard is hier een tapa/wijnbar , le chameau ivre . ik ga en vind,maar van tapa's geen sprake: er wordt aangedrongen om de plat dujour te degusteren,maar daar heb ik geen zin in. Rondom zitten koppels die het menu wél nemen, duidelijk niet met hun partner op stap,mooi, typisch Frans vind ik. De wijn is wél-excellent voor 3,5 het glas, met de nodige professionele duiding. Ik trek verder, naar les areènes, ik las dat de laatste stier hier verleden week gesneuveld is.. Ik zoek iets om te eten maar hier ben ik nog te veel in de stad,ik rij een kilometer of zo meer naar de ring toe en vind wat ik zoek,een routier zonder vrachtwagens maar vol bedienden in een airco zaal,buffet à volonté en van die dingen. Na een uur en een voortreffelijk dessertbuffet zonder kaas verlaat ik treden de zaak. Het is-als altijd als je uit een airco komt- bloedheet. De stad is weer steil omhoog,daar heb ik niets meer verloren, ik neem de ring richting station. In een garage onderweg bedel ik een sleuteltje om de bouten los te zetten die ik in Bordeaux heb gekregen. Ik laat mijn fiets achter aan het station en ga koffie drinken wat verder. Met mijn rug naar de tv kijk ik naar een twintig mensen die spelen op de tiercé,daar valt niet mee te praten. Binnen een uur kan ik beginnen aan het demonteren van mijn rijwiel.
Iedere keer opnieuw is dat een gevecht. Voorlopig win ik nog,zij het met steeds meer demonteren. Vroeger kreeg ik mijn fiets in de zak met alleen het voorwiel eruit, nu moet ik ook al het steunvoetje en het achterwiel demonteren,ik 'snap het niet.
De trein vertrekt met 10' vertraging. Gelukkig ishet redelijk fris in de open stationshal. Het is een dubbeldekwagon,wat ook betekent dat geen grote bagageruimen zijn voorzien, het lukt me toch mijn fiets mooi op te bergen zodat hij niemand stoort. Hopelijk verder geen verwikkelingen.. Het is wel lekker fris hier binnen. We rijden via montpellier,nimes en Lyon
Vanaf nimes gaat het hard. Het is al donker voor we Lyon bereiken. Hoewelde zetels zich niet echt tot slapen lenen dut ik een paar keer in en word zelfs wakker van mijn eigen gesnurk.. Het blijft rustig qua passagiers, ik kan zitten of liggen waar ik wil.. We zijn ondertussen al in Marne-la-vallée, het is bijna tien uur. Ik verwacht nog een tussenstop in de bietenvelden en dan Lille, bijna thuis.maar vlakbij is eerst Charles de Gaulle, 2 stations in 5 minuten, eigenaardig. De bietenvelden worden overgeslagen, en we arriveren stipt op tijd in Lille-flandres. Claudine die me zou komen halen moet ik uit de kroeg oproepen,maar dat had ik verwacht.
Blij thuis te komen.
Goeie nacht
In mijn eerste droom verloor ik al de koeien onderweg die ik naar de marktplaats aan het drijven was. In mijn tweede was ik in het geharrewar van het station één van mijn fietstassen kwijt. Die tweede droom was zo reëel dat ik de neiging had om effectief uit mijn bed te komen en de tas te controleren. Sommigen dromen erg erotisch,naar het schijnt, waarom ik niet ? Dàt lijkt .me pas ontspannend! Zo glijd ik door de nacht, als op een stroom met watervallen
Het wordt frisser,het. Lichte dekentje dat ik nu heb is nauwelijks nog voldoende. Rond zes uur ben ik wakker, is het onbewust voorbereiden op het ritme van thuis? Tot nog toe sliep ik telkens tot een uur of zeven.
Het is wel een zalig gevoel vakantie te kunnen nemen tot je er genoeg van hebt, en dat heb ik nu stilletjesaan wel, ik sluit mijn vakantie niet af met een tekort.
Voor vandaag heb ik eigenlijk geen opvulling, ik kan niets bedenken dan nog een dagje naar narbonne te gaan,zonder groter verlangen dan terug te keren via le viala, door de vlakte en de desolaatheid van le lac . Morgen wordt het dan een dagje blijven hangen in beziers,waar ik pas rond vijf uur de trein heb
In mijn eerste droom verloor ik al de koeien onderweg die ik naar de marktplaats aan het drijven was. In mijn tweede was ik in het geharrewar van het station één van mijn fietstassen kwijt. Die tweede droom was zo reëel dat ik de neiging had om effectief uit mijn bed te komen en de tas te controleren. Sommigen dromen erg erotisch,naar het schijnt, waarom ik niet ? Dàt lijkt .me pas ontspannend! Zo glijd ik door de nacht, als op een stroom met watervallen.
Het wordt frisser,het. Lichte dekentje dat ik nu heb is nauwelijks nog voldoende. Rond zes uur ben ik wakker, is het onbewust voorbereiden op het ritme van thuis? Tot nog toe sliep ik telkens tot een uur of zeven.
Het is wel een zalig gevoel vakantie te kunnen nemen tot je er genoeg van hebt, en dat heb ik nu stilletjesaan wel, ik sluit mijn vakantie niet af met een tekort.
Voor vandaag heb ik eigenlijk geen opvulling, ik kan niets bedenken dan nog een dagje naar narbonne te gaan,zonder groter verlangen dan terug te keren via le viala, door de vlakte en de desolaatheid van le lac . Morgen wordt het dan een dagje blijven hangen in beziers,waar ik pas rond vijf uur de trein heb.
Dikwijls is het zo dat je het mooiste vind als je het niet (meer) zoekt. Zo rij ik goedschiks het domein "le grand St. Nazaire" op,een paar honderd meter van de weg, het is afgesloten maar met open poort en wat me vooral intrigeert is de toren die erboven troont met grote ramen naar alle zijden. Het is inderdaad een oud groot domein, enigzins vervallen en duidelijk verkaveld, zo krijgt het de allure van een dorpje.
Iets verder rij ik montels binnen, een klein schattig gemeentetje,met kerk en gemeentehuis in één kluster.voor de eerste keer rij ik door, op wat een doodlopende veldweg lijkt, wat het niet is: daarachter ligt een verkaveling, langgerekt, en daarna kom ik toch wel bovenop le lac zeker! En ik die dacht dat het helemaal was drooggelegd.niet,dus. Het is een redelijk uitgestrekt moerasachtig gebied waar één weg doorloopt-niet toegankelijk voor voertuigen, hoewel voldoende breedte-. Warden verademing. Ik kuier anderhalf uur erdoor, geen kat te bekennen.alleen waarschuwend waterwild, niet als ik langsrijd maar als ik stil val. Steeds in de verte torent le domaniale van capestang wit afgetekend tegen de horizon,mooi. Ook le viala herken ik duidelijk, ver weg.. Datik las over le lac valt nu als een puzzel ineen. Blij dat ik het ontdekt heb! Ik kom ibij Périès weer in de bewoonde wereld, een vaag dorp rond een groot domein,heel onoverzichtelijk en wanordelijk. Ik heb geen keus dan de d609 naar narbonne te volgen tot buiten coursan, daar kan ik weer de velden induiken en narbonne via rustige wegen bereiken. De stad lijkt een eeuwig abonnement te hebben op de zon, het heeft iets doorlopend feestelijks. Ik fiets tot in les halles, waar verscheidene eettentjes zijn, maar alle plaatsen zijn voorlopig bezet,ik ga een wijntje drinken in de buurt en schrijf ondertussen wat. Het lijkt een geslaagde dag te worden.
Terug in de hallen kan ik toch een plaatsje bemachtigen chez bebelle,recommandé par le petit routard en Gault millau,dat kan niet slecht zijn. Het vlees komt vers van het mes, de maitre bestelt à la minute met een megafoontje,de slager gooit het vlees over het gangetje waar het opgevangen wordt door de handige jongen, die er ineens de naam of het nummer van de klant opschrijft. Handig , zo heeft men geen stock en geen frigo nodig., en het is een spektakel. Veel vlugger dan verwacht krijg ik het geserveerd. Simpel en goed.
Zo is het weer middag geweest en kan ik weer terug in de brandende zon. Ik kies voorin grote lijnen dezelfde terugweg, durf wat meer experimenteren zodat ik op een moment toch een grote gelukkig droge gracht moet doorkruisen,of kilometers terug rijden. De wegen zijn meestal niet verhard maar wel goed bereidbaar. Tegen vieren ben ik terug thuis
Het is bar heet, de 28°die zijn aangekondigd haal je alleen in de schaduw. Ik heb het geriskeerd een paar uur in mijn blote bast te rijden en mijn rug voelt toch verbrand. Een douche brengt wat soelaas,maar het blijft gloeien.
Vanavond kuis ik mijn frigo. Op het menu vissoep en een omelet.ik hou niet van eten weggooien.tegen de avond komen nog een pa& zoon aangespoeld, jawel, quebeqois. Bij navraag kan de enige reden een nieuwe luchtlijn zijn die rechtstreeks naar Bordeaux vliegt...
We praten nog wat over koetjes en kalfjes en fietservaringen, zij zijn benieuwd want pas aan hun eerste fietstocht toe.
Verder geen kat hier, het is nu 08.30 pm en ik twijfel tussen naar bed of nog even stappen..
Ik ben beter af in mijn nieuwe kamer dan voorheen. Niet alleen heb ik hier wifi maar vooral, het is rustiger dan aan de straatzijde en minder warm wegens noordelijk gericht, de andere kant warmt de hele dag op. Zo slaap ik als een roos, maar deze nacht niet lang, om twee uur ben ik klaarwakker, en voel dat ik dat ook zal blijven. Wat ik heb gedroomd weet ik niet meer, spijtig ,maar daar ligt het niet aan: gisteren was ik op zoek naar een melodie die ik ooit als bijlage bij een mail kreeg, en ik kan ze me niet meer herinneren. Die frustratie houdt me nu wakker. Gelukkig heb ik mijn iPad bij de hand -ik wil niet meer reizen zonder- en begin dan maar te googelen. Tot mijn eigen verbazing kom ik redelijk vlug tot resultaat: de Sloveense acapella groep "perpetuum jazzile" is het wat ik zoek, en nog meer bepaald het nummer avsenik medley. Ontzettend mooi! Spijtig krijg ik het niet opgeslagen op mijn pod,maar ik kan het altijd terugvinden op you tube..
Hoewel moe kan ik de slaap niet vatten, is het door het nakend einde van mijn zomertoer? Ik probeer een middel dat thuis altijd werkt bij slapeloosheid en zet een plaat op van de materies van chevetogne, koorzang vanuit chevetogne, ik denk niet dat ik ooit de hele plaat heb uitgeluisterd zonder in slaap te vallen, zo rustgevend werkt het op me.
Op die manier heb ik toch een verkwikkende nacht, word wakker met klokgelui dat ik veronderstel een soort angelus te zijn, al herinner ik me niet dat het angelus 's morgens ook werd geslagen.
De morgen ziet er veelbelovend uit. Terwijl de koffie pruttelt kleed ik me aan en trek naar de krantenboer en de bakker. Ik koop de Nederlandse Volkskrant,liever dan de telegraaf, hier ook beschikbaar, geen Belgische krant te bespeuren. Mijn ontbijt smaakt voortreffelijk. Verder bedenk ik een paar filosofische beschouwingen,mijn dag begint goed. In afwassen heb ik nog geen zin, het stoort niemand dat wat borden hier opgestapeld blijven staan, vanmiddag misschien , als ik thuis kom van mijn fietstocht en het te warm is om buiten iets te doen.
Lekker douchen, dit stukje plegen, nu ga ik er stilletjesaan vandoor..
Anders dan gisteren wordt het een minder inspannende wandeling, ik rij meer naar het zuiden en het westen,daar is het vlakker.. Ik rij ouveillan,mirepeisset,ginestas,St. Nazaire d Aude,St. Marcel sur aude,sallèlles d Aude,terug via ou elan naar capestang. Het is in vergelijking met gisteren een wandelingetje, niet echt afzien alhoewel het nooit helemaal vlak is ik geniet van het goeie weer,we zijn allebei uitbundig.op de middag ben ik in St. Nazaire,niet groot, met welgeteld één terras ,mooi overschaduwd met een soort klimop. Hoe klein het dorp ook is, er zit toch volk,ook kleine kinderen die zich hier duidelijk goed thuis voelen,net als hun vaders,ik vermoed dat zij hier samen hun middagpauze en -lunch nemen,een beetje bizar.toch laat ik me ook verleiden voor een dagmenuutje,ik neem een koude boss hotel en danog eens zalm, niks bijzonder maar het is zoals gesgd een lekker terras. Zelfs de mannen van de brandweer komen hier eten, en dat staat altijd voor goed heb ik al ondervonden. Tja, in het land der blinden is eenoog koning. Zo komt het dat ik moet verder fietsen in de brandende zon, maar ik neem het op mijn gemak.
Thuis doe ik ineens de afwas, en maar goed ook, want plots loopt de zaak vol met dagjesmensen. Één koppel blijft ook eten in de living, het zijn weer quebequers,raar hoeveel volk van daar hier de weg vindt. En ook compostelagangers,dat is geen toeval meer. Gezellige babbel nog met de man, zijn vriendin heeft zich al terug getrokken . ook beneden zijn veel activiteiten, er is een dansgroep luidruchtig aan het rocken,maar dat duurt wel niet lang. Geen siësta gehad, ik ga vroeg onder mijn laken,morgen hier mijn laatste dag.
À demain,
Ik word wakker met de klok van zeven, het is nog half donker buiten en plots beangstigt me dat, in mijn gevoel is de winter geboren, duistere tijden komen er aan,lichte paniek. Als ik kon reisde ik het jaar rond de lente achterna. Ik troost me dat ik altijd een stukje kan ontsnappen naar het korte zuiden,naar de zon ,als de nood hoog is. Inboorlingen maakten me enthousiast voor de lente hier, een ideetje om in het achterhoofd te bewaren. Hoewel, het is dan ook geen tijd om thuis te verlaten.
Ik negeer de halve baguette van gisteren die taai is geworden,de twee bakkers dichtbij zijn dicht,ik spring fluks op mijn fiets en ga een nieuwe halve baguette halen aan de andere kant van het stadje. Heerlijk knisperig en zacht vanbinnen, ik begrijp niet hoe dat hier mogelijk is en bij ons nooitzijn gelijke haalt. Ondertussen is de zon er weer helemaal,alleen boven dé laagvlakte waar vroeger l'etang was hangt nog nevel, het wordt een mooie dag.
Het aftellen probeer ik zo veel mogelijk te verdringen,maar het zit wel in mijn achterhoofd:slechts drie dagen resten me nog!
Laurence komt niet vandaag heb ik gezien op het bord met de openingsuren, ik zal mijn verhuis aan de poetsvrouw moeten uitleggen,anders zwiert ze misschien mijn hele zwik in het stort..
Het is Laurence zelf die de kuisdienst waarneemt, bij gebrek aan poetsvrouw voor het ogenblik, ze was geschrokken toen ze mijn kamer leeg vond en nog meer als ze me hier in de andere trof. Het is me vergeven.
Tegen tienen vertrek ik naar quarante, een dorp hier in de buurt maar wel een kwalijke lange klim, het zweet perst overal uit mijn lijf. De buurt stelt het economisch goed, overal zijn nieuwbouwwijken. Het centrum is wel authentiek, met een romaans kerkje dat verknald is door aanpassingen in de jaren 1800 of zo. Ik vertoef er een wijl, ga dan verder naar puissergier,wat ik gisteren niet haalde. Ook authentiek, geen nieuwbouw. Een groot dorp langs een drukke departementale,met smalle straatjes in het centrum waar geen auto door kan.
Ik zie een paar mooie onderhouden herenhuizen.oude (wijn?)glorie.hier zoals elders kan je een dagschotel eten in de plaatselijke bar, of beter buiten want geen mens gaat binnen zitten. Ik hou het bij een glaasje rood, een mooi glas kost hier 1,10..
Weer langs een heel rustige weg naar capestang, het klimt weer wel even, in de afdaling bezoek ik tevergeefs twee keer een vijgenboom. Even na de middag ben ik thuis, geen zin in een grote maaltijd dus eet ik alleen wat vissoep,bak croutes met een oud stuk stokbrood, de bijgekochte rouile is niet lekker. Het is erg warm en ik kan niets beter verzinnen dan een siësta.
Rond een uur of vier waag ik me buiten, de laatste zending kaartjes moet ik dringend versturen. Dan nog even winkelen , kleine porties toespijs, alleen heb je gauw van alles teveel.ikrek het nietsdoen met slenteren en de online krant lezen, zo wordt het toch tijd om te gaan eten in le relais bleu, mijn stamrestaurant.: een sla met rijst als hoofdbestanddel en dan een soort varkensvlees sauce diable, met veel mosterd in,ik mopper niet, kaas als toet,je, ik hoef geen dessert meer.
Vanavond koelt het meer dan anders af,vind ik,het wordt niet kil maar toch.
Nog even! Skypen met claudine, ik voel zand in mijn ogen..taptoe.
Goeie avond,beste kijkers,
Ik sliep met mijn raam en luiken wijd open: zo is het de eerste nacht dat ik halfweg een dun deken over me trek.
Tot na middernacht zijn jonge jongeren aan het roepen en lullen in de straat. Ik hoor ze maar krijg ze niet te zien. Het gewone puberaal gedoe, het eindigt met wegscheuren met piepende banden en gierende motoren van oude versleten karretjes,overal eender.
Vandaag is het zondag, en markt hier ter plekke. Rond zes uur hoor ik de eerste kramen arriveren, een half uurtje later ga ik kijken, markten blijven me bekoren, zowel de opbouw als de opkuis..
Ik neem een baguette mee naar huis, en een croissant, het is zondag toch? Ik ontbijt alleen, de quebeqois is nog niet wakker, hij kopglas oven water als ik net klaar ben. in zijn zangerig Frans beklaagt hij zich over het Frans ontbijt, hoewel hij Frans spreekt is zij voorkeur toch toch eerder Engels-continentaal wat dat betreft.
Hij is ook een compostelaganger, ging te voet van St.- jean pied de port,een beetje dezelfde periode als ik .is onderweg even opgenomen geweest in een Spaans hospitaal wegens gangreen aan zijn tenen, het scheelde niet veel of hij was er een paar kwijt...
Mijn fietsband ziet er goed uit, terwijl ik hem monteer doet hij de hele afwas,mooi van hem. Ik koop een Nederlandse Volkskrant bij gebrek aan Vlaamse gazet, het is de eerste keer dat ik het doe, ik zit ook een beetje door mijn literatuur en Franse lectuur ligt me een beetje moeilijk, da's nog anders dan Frans spreken vind ik. Een Nederlandse krant brengt weinig bij over België, maar ik zie toch meer cultuur dan in het Franse krantenaanbod,dat voornamelijk uit plaatselijk nieuws bestaat.
Voor de middag nog even toeren in het dorp, wat verse druiven zien te verzamelen. Het weer is zonniger dan gisteren, vanmiddag ga ik toeren, waarnaartoe bekijk ik nog wel.
Druiven vind ik niet naar mijn zin,algauw sta ik weer in het centrum op de markt,gewoon wat rondkijken. Twee kippenkramen vechten om mijn klandizie, ik kan niet kiezen. Ik neem een ricardje, ga bijzitten aan een tafel op het terras wegens niks anders vrij, de mensen -authentieke streekbewoners- hebben geen bezwaar, we kouten gemoedelijk over de streek, de bezoekers, het klimaat nu en in de winter en in het voorjaar en de zomer, alleen de winter is vervelend à cause du vent. Zij gaan ook op zoek naar olijven en wilde prei en amandels in het voorjaar en wilde asperges die ze hier bij bosjes vinden en ook cru eten...al van die dingen die belangrijk zijn in een goed leven. zij lachen met mijn ricard die ze zelf niet drinken maar geven toe dat mosselen hier de nieuwe culinaire mode zijn.
Ik koop tenslotte kip bij de ene en ratatouille bij de andere kippenboer,maak nog een wandeling te voet en ga dan smakelijk eten. Het is voorlopig te warm om te vertrekken, eerst even siësta met instrumentale muziek van onzen Willem op de achtergrond, dan misschien een toertje onder de schaduw van de platanen langs le canal, je verrai bien.
Dat is het dan ook geworden. Ik vertrok om drie uur,bloedheet was het, dus reed ik in de schaduw langs le canal. Het fietspad is er eigenlijk geen hier in de streek, ongeloofli voor een van de meest bereden Franse parcours. Er zijn niet allen de racines/wortels die soms wel 10cm uitsteken, ook de greppels die fietsen trokken in de regen en nu hard gedroogd zijn, als gebakken aardewerk. Enfin, ik kom toch tot foncerrannes, het indrukwekkendste sluizencomplex van het canal. Er wordt net een rijnaak versast., indrukwekkend, de sluizen worden maximum gevuld, er kan geen roeiboot bij.
Beziers laat ik verder rechts liggen, ik ga de linkerkant op richting puissergier, om van daar dan terug te fietsen naar capestang. Maar het is onwaarschijnlijk druk op de weg, ik vermoed dagjesmensen die terugkeren van een dagje aan zee. Daarom geef ik in maurelhan de pijp aan martin en keer van daar naar capestang terug. De weg is zeer landelijk, geen verkeer, de hele tijd licht klimmend tussen wijngaarden, die voor het grootste deel al gevendanget zijn.na de hele lange klim gaat het evengoed naar beneden . Ik onderbreek mij afdaling voor een vijgen oom tussen de wijngaarden, maar ook hier is het lied gezongen, ik oogst een mager kilootje, beter dan nix,toch. Onderweg pak ik dievelings nog een paar krabben verse druiven mee..
Thuis les ik mijn dorst met frisse rosé uit de frigo, het is niet mijn drank maar het smaakt toch. Voor mijjn avondmaal heb ik l'embarras du choix,ik kocht zo veel de laatste dagen dat ik vrees dat ik het niet meer op krijg voor ik hier moet vertrekken. Ik hou hét bij lekkere verse baguette en wat kaas en rillettes en zo.
Na de maaltijd nog niet moe, ik besluit een fikse wandeling in de vallende avond, een heel stuk west langs het canal en dan terug langsom een nieuwe stadswijk terug naar de oude stad via straten die ik deels nog niet aandeed. Stappen is eigenlijk ook leuk. Nog een verfrissende douche,ik heb er zelf last van mijn zweetvoeten, of eigenlijk meer van mijn sandalen, ik moest toch een paar extra schoenen meegenomen hebben om eens te kunnen afwisselen.
Het is rustig in de stad. Toch ben ik stiekem verhuisd naar de kamer van Luc,le quebeqois die vanmorgenis vertrokken: zijn kamer ligt aan de achterkant en daardoor minder warm,én er is wifi in de kamer,ligt op de hoogte van chambre 5, vandaar. Ik heb een tafel hier naartoe gesleurd, zo kan ik op MIJN kamer zitten tokkelen. Ik moet dat verhaal morgen nog aan Laurence zien te verkopen..
In de stad luidt als vanouds bij ons ieder uur de doodsklok. Hier gaat geen mens nog ter kerke, maar de religie blijft heel sterk, ook les communions en zo,et les marriages.. Straf!
Bonsoir à tous, nog 4 nachtjes slapen en ik kom er weer aangesjeesd..
