een klein duwtje in de rug ontbreekt om verder te rijden op de camino,maar het is er niet zodat ik vandaag meer oostwaarts verder ga om ergens de gironde te vervoegen. . in hostens zag ik een fietsweg aangelegd op een oude spoorwegbedding richting oost, die wil ik vervoegen. op de kaart staat de fietsweg zelfs aangeduid als een departementale, de fransen is het menens eens ze beginnen! voor ik labouheyre verlaat probeer ik nog eens internet te vinden, maar de bibliotheek ziet me er zo oud en onderkomen uit dat ik niet eens wacht tot ze opent. tien uur, 15°,veel meer moet dat niet zijn. na de felle zon gisteren mag het al eens iets minder. ik vertrek naar commensacq,via de enige weg,die helemaal niet druk is. dan naar sore. weer een lange brede weg, ik kan een vrachtwagen die me tien minuten geleden voorbijreed nog volgen, zo recht is de weg. wat verder staat een grote veewagen in de schaduw geparkeerd,met paarden geladen. ik maak even een praatje met de zelfstandig voerman, hij kan de concurrentie met spanjaarden alleen aan omdat hij alleen werkt. 't is overal hetzelfde liedje. hij vervoert voornamelijk kalveren naar spanje om daar verder te mesten,naar zijn uitleg gaat het over "taitards" van 250-300 kg.
van sore verder naar st st symphorien. het blijft de landes,maar toch is het landschap anders. mijn gps wil me een niet verharde weg opsturen, ik twijfel maar hou me op het rechte eind. een wijle verder bots ik op een gigantische houtstockage, hectares grote stapels die continu nat worden gehouden. ik besluit de zandweg te nemen die er rond loopt. in het begin gaat det goed,een eind verder wordt het zand mul en moet ik naast de fiets verder,maar ik geniet toch van de absolute rust, enkel de vele sporen van herten tonen dat ik niet alleen ben. st symphorien is bijna aan zijn siësta,allen op het terras van het lokale restaurant leeft er wat. het ziet er erg lekker uit,maar ik bijt op mijn tanden, en ga piknik inkopen,door het watertanden wat overvloediger dan bedoeld. hier heb ik aansluiting op de fietsweg,dwars door de bossen wat minder besloten is dan het klinkt, veel bossen zijn jong en dus open. het fietspad verveelt na uren, ik verlaat het in de hoop een wegenkaart te vinden zodat ik weet waar ik verder kom, ik rij wel naar bazas maar dat staat op géén kaart die ik bij heb. vilandraut is mooi maar als uitgestorven. ik vervolg mijn weg op de gewone weg. bazas moet gezien de toenemende bebouwing toch een tamelijk centrum zijn. dat klopt ook, er staat een monumentale romaanse kerk, met zowaar tekens van een st jacobspad. volgens mijn routard is er alleen duur logies,maar het touristenbureau is gelukkig nog open, en jawel, er is een halte jacquaire, zodat ik niet verder moet en voor 5 onder de pannen ben. het is een mooi stadje,beetje vervallen glorie, het voornaamste feest is een jaarlijkse veeprijskamp. in die traditie vind ik een restaurant waar het te bakken vlees open en bloot ligt uitgestald in de open keuken. morgen zien we weer verder. dit werd getikt op een pc die ter beschikking staat in "le cercle de l'avenir" ,waarlijk een wonder in dit frankrijk. dikke 80 km vandaag.
via een fietsweg probeer ik buiten de stad te komen maar algauw moet ik overschakelen op de gewone wegen. gelukkig kan ik mijn gps instellen en samen geraken we na een dik uur of zo buiten de stad . het gaat geleidelijk, eerst begles met het groot slachthuis, ik hoor en ruik het in werking maar het is afgesloten als een gevangenis,dan de woonbuurten van vilnay met veel scholen,ook wel met veel openbaar groen,dan de chiquere wijken van leognan met meer ouderen. het is al warm, mijn trui met mouwen mag vlug uit. in een centre leclerc koop ik kettingolie, ik heb een hekel aan krijsende kettingen. nog even en ik ben eindelijk weer volop in de landes.
er lopen niet zoveel wegen door die streek. in het begin is de weg tamelijk druk. al moet gezegd dat de fransen ruim uitwijken voor mij als fietser,wat ik ook wat afdwing door niet uiterst rechts te rijden als ik op de rijweg moet.. na een tijdje ben ik de grote weg beu en zoek het meer westwaarts. mijn gps volgt me, herberekent,en zo kom ik langs rustiger wegen,tenslotte ook op onverharde,wat me mooie zichten oplevert maar ook moeilijk fietsen,zelfs uitglijden in het mulle zand hoort erbij. na een tijd kom ik toch weer op de gewone weg,ook minder druk. ik herken verschillende punten,leuk, ik ben weeer op de echte compostelaweg. de zon staat hoog en brandt maar ik heb er geen last van. mijn fruitsap is op, ik tank een eerste keer op een cimetière. lekker fris en nee, het smaakt niet naar lijken. saucats is al echt op den buiten; het is marktdag, wat me verwondert want ik las net dat die doorgaat op vrijdag en ik heb een zondagsgevoel. de weg naar hostens is lang en rechtlijnig maar het deert me niet,mijn ziel fluit als een zangvogel. ik ken de weg ondertussen zo goed als die naar antwerpen. vervang canet door kaprijke, en de kapel van retis is voor mij evengoed een monument als de kleemskapel. moustey als zelzate, pissos,waar ik vorig jaar getuige was van een ongeval met een losgeslagen vracht hout, de gevel is nog niet hersteld.. ik drink er een koffie in een café waar iedereen aan de pmu gekluisterd zit, krijg een bidon koud water, in frankrijk heel normaal, ik vraag me af hoeveel ze bij ons zouden aanrekenen. het mooiste van de rit vind ik het parcours van de tire-oreille. desolater kan een landschap niet zijn,daardoor ook zo mooi. de twee boerderijen op de weg hebben zelfs geen bewoning. ik stop regelmatig, voel me moe worden . gelukkig is peyhorade niet ver meer. ik vind er zonder moeite de halte jacquaire waar ik wil slapen maar er geeft niemand thuis.ik laat er mijn fiets en een boodschap achter en ga te voet winkelen en een potje pakken. goeie leffe,ook al is het geen origineel glas maar de patron belooft beterschap,er is een leffetap op komst met bijpassende glazen. er is wifi beschikbaar maar geen internet: moet toch dringend een draagbaar toestel kopen! terug bij de gite: désolé,mais on n'a pas de place.. toch niet hier, gelukkig wel in een parochiaal centrum een kilometer verderop. de man begeleidt me er heen. dik in orde: goeie douche en een goed bed. ik eet voor het derde opeenvolgende jaar in het zelfde restaurant"l'aubergade" waar ik vorig jaar ook sliep,alleen veel duurder.de dienster is nog altijd even kort in haar manieren,al doet ze het wel vlot en efficiënt. het blijft warm als ik terug rij. de mensen zitten overal buiten te buurten,een beetje als bij ons in oude tijden. ik ga slapen als een ander mens. geen idee dat ik in zo korte tijd zo kon veranderen.
gisteren rustig wat rondgefietst in bordeaux. de stad is zo groot dat ik hoofdzakelijk nieuwe wijken heb gezien. de stad getuigt van een zelden voorkomende fietsvriendelijkheid met veel geschilderde en soms apparte fietspaden. ook veel fietsen van de stad,"le cub" die werken met een huursysteem. raar ook, ze hebben cardanaandrijving. ook andere stadsfietsen die niet met een betaalslot werken maar wél het opschrift ville de bordeaux .
ik ga ook een ritje maken op de rechteroever,niet echt steeds. ik maak rechtsomkeer als ik besef dat ik geen brug meer vinden zal stroomafwaarts. ik stop in een bar-tabac, buiten mezelf alleen veel gehaaste klanten die alleen maar sigaretten kopen . ik wist niet dat tabak zo duur geworden was: zo'n 5.5 per pakje... de barhouder is een fiere bask, die me onmiddellijk naar zijn land wil praten. achter zijn zaak heeft hij een echte overdekte pelotebaan, ik ga het spel even volgen vanop de tribune, een soort veredeld squash,lijkt me zeer vermoeiend.
in de buurt van de marché des capucins versmelten verschillende culturen. in een congolees restaurantje zit ik als enige blanke .de enige vrouw is overweldigend en knap, ik maak een praatje met marie -en haar broers- zodat ik een paar foto's kan maken. een rondje voor 4 kost me wel 20, want iedereen bestelt bier in grote flessen, jawel ook bier uit afrika. ik word een beetje raar bekeken met mijn glaasje. het restaurant waar ik verlekkerd op was gaat niet door wegens een pedante snob-eigenaar, mijn goesting is al over, ik eet tenslotte smakelijk in een soort routier in de stationsbuurt.
thuis had ik pillen tekort,die heb ik ook al kunnen aanvullen hier, dus kan ik met gerust gemoed het binnenland in. uit ervaring weet ik dat je moet voorzien zijn, in de landes zijn geen winkelcentra. vandaar dat ik ook nu nog wat schrijf, veel kans dat ik een paar dagen geen gelegenheid heb.
sober ontbijt, op zijn frans:brood en confituur, een stukje boter, koffie bij de vleet. inpakkken nu en wegwezen, het is al na 9 en de zon komt al hoog.
14.40 is het nu, ik ben al ingechekt in de jeugdherberg wat betekent dat mijn reis vlot is verlopen. mijn taxi was weliswaar zo laat dat ik op mijn zenuwen liep maar tenslotte waren we ruim op tijd in lille europe,waar de trein ook nog met een kwartier vertraging vertrok. laatste kushandje naar mijn begeleidster en wég.
sedert ik de eerste keer dat ik met mijn fiets reisde uit de trein werd gezet ben ik eigenlijk nooit gerust voor we effectief rijden. zelfs ingepakt blijft die fiets monsterlijk en zijn de voorziene bagagerekken er niet op berekend. ik geniet van het mooie landschap. le nord, l'artois. als ik ooit nog zou moeten boeren, dan liefst hier. het weer is niet zonnig, en ik ben de enige die reist in korte broek. ik zit dan ook in eerste klasse tussen allemaal mensen die zo goed rieken, zoals ome willem zegt.af en toe dommel ik ook even in, de zetels zijn toch knusser dan in tweede klas.
de vertraging wordt niet ingelopen, maar dat raakt me niet. ik knutsel mijn fiets op mijn gemak in elkaar, foutloos, in precies een half uur; bordeaux is al vertrouwd, ik vind de herberg blindelings en ken ook al les conduites de la maison. zo zit ik hier nu al op de pc -net als vorig jaar werkt maar één van de twee-. ik ga een ritje maken naar het centrum toe, misschien een glaasje drinken en uitkijken voor een goed eetadresje, ik heb nog wel iets in mijn gedachten. stillekes komt toch de vakantiestemming, de laatste dagen liep ik wat met mijn ziel onder mijn arm en wou ik eigenlijk niet zo nodig vertrekken. het is hier toch warmer, hoewel ook niet zonnig. dat meer zuiderse zit er toch in. voor morgen moet ik nog mijn richting kiezen, of ik rij stroomopwaarts of direct de landes in, dat bestudeer ik misschien nog wel. misschien tot later in de dag..
