Van rudkopinog vertrek ik vandaag naar vordingborg.,volgens mijn routeplanner een 100 km,eerst zuid oost, dan weer Noordoost. Maar eerst ontbijten, het is aangekondigd vanaf 08.00 hr, en geen minuut vroeger gaat de deur van de eetzaal open. Het moet gezegd, je krijgt hier in fa hostels wel waar Voor je geld: een hele buffettafel met een ruime keuze, en plenty lekkere koffie. Vandaag springen de kazen in mijn oog: danish blue en brie. Doodzonde voor mijn dieet,maar daarvoor is het dan ook zondag.. Het lijkt hier op een goeie ouwe jeugdherberg. Lage gebouwen,veel groen in de omgeving, een compleet goed ingerichte camping,maar er staat niet één tent, wel lijkt één van de bungalows bewoond. Mijn kameraden van gisteren- de trucker weet je wel- zijn een lekke band aan het plakken, ze doen het niet goed maar ik wil me er niet mee moeien, ze amuseren zich kostelijk. Het is al na negen als ik vertrek,met nog wat goeie wegraad van de uitbater, als een huisvader. De hele ochtend probeerde ik online te boeken in vordingborg, tenslotte lukt het telefonisch. Het weer is redelijk goed,al kan ik mijn pull nog wel verdragen. Na 12 km al heb ik eeno veerboot:la geland is een lang maar smal eiland dat ik alleen maar dwars. De Ferry is verrassend duur voor een korte oversteek van zo n 12 km, ik krijg weinig terug van 15, en het ligt niet aan de gebruikte wisselkoers.. Op lolland gaat het eerst richting maribo,(klinkt lams een snoepwinkel) maar het is niet lecht een pretje, ik bagger tegen de wind in Zuidoost en zelfs zuidwaarts! Na maribo,waar ik een praatje maak met een koga-rijder,de eerste koga die ik hier zie maar daar ging het niet over, gaat het gelukkig meer naar het noorden,dat rijdt een stuk vlotter, al vloek ik wel eens op de routetekenaars die me teveel zigzag doen rijden zodat ik bijna het noorden maar zeker mijn goed humeur verlies. Na lolland komt falster,verbonden met een korte brug. Zowel lolland als falster zijn redelijk vlak, heel mooi en terecht aangeprezen als fietsparadijzen. Zo rustig! In sanskobing,het is al na tweeën,stop ik kop de marktplaats om geld te tanken en te eten. Geen enkele piknik bank gevonden in de laatste uren. Hier staan vier banken rond een standbeeld, ik neem er één in, een andere is verzamelplaats voor een wondere verzameling,best te omschrijven als overjaarse hippies,zeker niet de notabelen van het dorp,een curiosum waar de weinige plaatselijke wandelaars zich toch wel afkeurend aan ergeren. Zij zijn nochtans heel vriendelijk, wel een beetje luidruchtig.. Ze zwaaien vriendelijk als ik een foto neem. Zielsverwanten? De route 7 die ik min of meer volg maakt lnog wat kronkels, maar ik ga gewoon rechtdoor op de grote weg ,het fietspad is erg goed en er is praktisch geen autoverkeer. Weer had ik voor de oversteek van orehoved naar vordingborg een overzet verwacht,maar het is een bridge over troubled water van een goeie vier km. Wel oud, en niet geschikt voor vrachtverkeer, de rijstroken zijn te smal. Ook het fietspad is niet meer je dat, ik merk veel betonrot aan de zijkant. De brug wordt wel afgesloten bij stormweer, zo begrijp ik uit de Deense verkeersborden. Het is even zoeken naar het danhostel, ik merk niet de eerste keer dat het niet zo gekend is door de plaatselijke bevolking. Het gebouw is zeer nieuw, met electronische kaartsloten,maar die van mij ligt niet op de afgesproken plek . Blijkt per vergissing aan een ander te zijn vergeven, ik krijg na telefoontje een gratis upgrade.maar in het nieuwe gebouw is geen wifi voorzien! Zo moet ik nog op jacht terug naar het centrum. Na 3pogingen vind ik een plek, in een heel simpel restaurant,waar een Armeense Turk me in het Frans heel vriendelijk helpt. De wereld in een notedop. Nu heb ik spijt dat ik ,na inspectie van de keuken, mijn inkopen heb gedaan om voor een keer zelf te koken! Verdere berichtgeving zit er vandaag of morgenvroeg wellicht niet meer in. Morgen rij ik richting koge,waar ik een oversteek wil maken naar bornholm,eilandje onder Zweden.. 7 uur vaartijd. kan ik eindelijk verder lezen in mijn boek, vandaag nam ik het voor het eerst in mijn handen op de hele reis... So long,
Sommige Denen waar ik mee over mijn plannen sprak,zoniet alle drie raadden me spontaan aan om meer naar het zuiden te trekken. Dat heb ik vanmorgen vroeg nog even bekeken,en ik vind het geen slecht idee. Zo ontwijk ik ook de grote steden waar ik een hekel aan heb en kom toch terecht waar ik wil zijn.
Eerste werk dus een hotel zoeken. Ik vind een danhostel in Rudkobing, op het zuidelijk eiland lolland. De online boeking gaat al vlot. Alea iacta est,zoals de oude vikingen zegden,nu kan ik niet meer terug, de reis krijgt andere en duidelijker perspectieven. Voor één keer zoek ik het niet ver,bij aankomst heb ik 75 km op de teller.
De fietsroute die loopt van odense naar svendborg neem ik maar gedeeltelijk, ik rij voornamelijk op kompas richting zuiden,en dat werkt goed, soms rij ik op het fietspad langs de hoofd baan,soms op de fietsroute,soms ook niet. Mijn eerste keuze gisteren was ringe maar daar was geen plaats meer in de herberg zodat ik dan maar naar odense ben geweest. Nu kom ik door dat kleine stadje. Het sprookje van de schone slaapster moet hier geboren zijn, die sfeer hangt het hele stadje door, al is het al elf uur. No hurry,no stress,zo ziet het er uit. Zelfs een kop koffie is nog niet te krijgen, de verkoopsters beginnen pas de stoelen op hun plaats te schuiven. Even buiten de stad,in de Lidl is het wel druk. Een ander assortiment dan bij ons, ik vind niet wat ik nodig heb.
Als de zon weg is wordt het koud, ik knipper nu mijn -pas gewassen- pull aan en uit. Harde tegenwind, en af en toe een kuitenbijtend klimmetje,goed dat mijn versnelling tip top is.
Het voelt luxueus te weten dat je niet ver moet. De brug van svendborg naar tåsinge is lang en hoog en er is geweldig veel zijwind,ik voel me midden op zee. Over de brug, het is al na tweëen,piknik ik op een mooi verlaten schoolterrein. Ik kom stilaan op mijn zuiderse punt en draai weer naar het oosten,en dat voel ik aan de wind,gelukkig maar een twaalftal km meer te gaan.
De brug naar langeland is maar een klein stukje brug en veel dijk,ik had fantastische ideëen over hoe zo,n brug er uit zou zien.
Het hostel is vlug gevonden, alles is naar wens,ik maakte al er praatje met een andere fietser die hier logeert, ex-trucker die veel door België reed. Dat wordt wellichtt een lange babbel vanavond.
Het is nog vroeg in de namiddag,ik ga even op verkenning.voor bevoorrading moet ik me geen zorgen maken, alle winkelketens zijn ook op zondag open. Goed voor de consument..
Net voor ik hier binnen kwam begon het lichtjes te regenen, het heeft nu nog niet opgehouden.
Ik rij per fiets even naar het stadje, of is het dorp? Het is al tegen zessen en zelfs de twee supermarktjes sluiten op zaterdag op dit uur. Geen mooi restaurant, of geen waar ik zin in heb. Ik heb genoeg bij om de avond door te komen.
Om verder te reizen moet ik een paar ferry 's boeken. Dat is een nieuwe wereld, vooral gestuurd door Hollandse traders het wordt nog leuk met al die minicruisjes,al kom ik er nog niet direct uit. Morgen verder kijken, want die dingen lopen dag en nacht door denk ik,ook in het weekend.
Eerst ga ik eten,hier in de keuken. Gelukkig heb ik smörrebröd,kaas en worst,mijn standaardrantsoen in overvloed bij,zelfs wat boter en confituur dat ik gehapt heb bij één of ander ontbijt. En een glas wijn,mijn vaatje mindert al aardig. Meer moet dat niet zijn
Alle gasten, op één na, zijn de deur uit. Ik vind die andere zo zielig en hij doet zo n onhandige pogingen om aan de praat te geraken dat ik hem uitnodig om bij te zitten: een Canadees die in Helsinki volgende week een congres loopt en vorige week zijn moeder in Engeland heeft begraven wil hier tussendoor een week fietsen,maar hij vindt geen goeie huurfiets . Wat me niet verwondert,wie verhuurt een echt goeie fiets? Zo kart hij wat rond met een fiets op zeven versnellingen, daar kom je hier niet echt mee uit de voeten! Na een tijdje zijn we uitgepraat,het is ook vermoeiend in het Engels voor mij,ik ben niet goed in die technische fietstermen. We nemen beleefd afscheid .
Volgens de meteo hebben we nu de laatste regen van de week,op een paar kleine buitjes na. Dat is goed nieuws,zo meteen plan ik mijn rit voor morgen, ik durf dan al een redelijke afstand vast leggen.
Moé dat ik weer ben! Tussen de bedrijven door heb ik mijn bedje al weer opgemaakt- lekker,elke dag vers beddengoed- opa gaat algauw afhaken...
Salut les copains/copines !
Na mijn middagmaal,niet helemaal bekomen van mijn ommetoer,volg ik op advies van een taxichauffeur de grote weg. Het fietspad is goed afgescheiden,maar na een tijd is het toch vervelend. Ik ben al blij als ik weer de bordjes zie van de 6 dieook het fietspad volgt, en dan uiteindelijk weer de rustige banen kiest.
Het weer is niet om naar huis te schrijven maar ik doe het toch. Ik heb een knipperlichtrelatie met mijn regenjas. Zonder word ik nat, als ik ze aanheb is het droog en te warm.
De route van middelfart naar kolding bedraagt een goeie veertig km langs de grote weg, een vijftig langs de fietsroute.
Na 2 uur geef ik op. Het schiet niet op, ik zoek weer deftige weg op,anders kom ik er nooit, ik ben nog niet halfweg als ik weer de baan bereik. En ik ben moe, mijn benen doen zo,n piiiijn!
Op veel plaatsen langs de weg staan kraampjes met een Deense vlag die nieuwe Deense patatjes en jotberen (aardbeien) van eigen bodem verkopen,met veel succes.
Gelukkig zijn de laatste tien km naar odense licht aflopend. Ik ben erg moe, ook door het weer denk ik, in de zon rijden is opwekkender. Een vriendelijke man zet me in één adem op de vlotte weg naar mijn hostel,waar de receptie wel gesloten is maar waar een envelop hangt met de sleutel en summiere uitleg voor mr.cocquyt
Omdat ik dringend aan de was moet neem ik daar tegen mijn principes geen genoegen mee en bel aan bij de huisbewaarder die me heel vriendelijk verder helpt. De man heeft een soort familiefeest, in ieder geval veel volk over de vloer. Ik ,moet hem nog twee keer storen: eerst zijn er geen lakens, dan heb ik mijn sleutelkaart op mijn kamer laten liggen. Toch blijven hij en zijn vrouw even vriendelijk.
Terwijl mijn was draait en droogt ga ik een hapje eten, er is niet veel in de buurt,ik neem genoegen met een calzone of hoe zo,n pizza ook heet,het smaakt.
Half tien. Vroeg om te gaan slapen, maar mijn bobijn is af. Ik bekijk morgen wel hoe het verder zal lopen.
Slaapwel!
Het vraagt even tijd om de klik te maken wat de prijzen betreft: ik moet mijn standaardbudget gewoon verdubbelen,anders kom ik hier nergens.
Alles in de horeca is duurder, de consumpties en zeker het slapen. Toch vind ik het belangrijk om goed te kink en rusten, een tentje is aan mij niet(meer) besteed, tenzij een luxe uitvoering maar dat kano ik dan niet vervoeren..
Voor de rest geen klagen!
Het weer is heel wisselvallig, het regent telkens met korte hevige buien. Vannacht heb ik mijn fiets binnengehaald omdat ik wakker werd van zo,n bui, ik vrees vooral voor míjn zadel. Vanmorgen zag het er druilerig uit,ik vreesde voor de hele dag maar nu is het weeral zonneschijn. Mijn ontbijt smaakte heerlijk,veel en goeie koffie ook.
Ik verander vandaag van richting, verlaat de onvolprezen route van Clemens' sweerman en verlaat het vasteland richting odense. Die stap kan ik nog redden met een brug, de volgende sprongen zullen dan per trein over de vaste verbindingen of per veer moeten gebeuren.
Met enige moeite ben ik toch op de site geraakt van danhostel en heb online geboekt voor de volgende nacht in odense. Ik moet er dan wel zijn natuurlijk anders is het dubbel zonde van mijn goeie geld.
Nu nog wat inpakken en tanden poetsen en zo, dan weer op weg, toch een beetje op avontuur...
Gisteren heb ik een kaart gekocht met al de fietsroutes op van Denemarken. Ook sweerman neemt praktisch ongewijzigd de route 3 over. Het nadeel van de kaart is zijn schaal:1/500000! De routes die ik al heb gezien zijn wel heel goed gemarkeerd,zodat ik me met gerust gemoed overgeef. Ik wil eerst de 64 volgen naar loding toe, dan verder de 6 naar Funen
Alles loopt goed tot ik een eindje voor kolding de route kwijt ben. Ik was betoverd door een korte stop bij een heel mooi kerkje. Niet erg, ik volg verder de nationale route. Maar in kolding mis ik de aanduidingen naar de andere route, zodat ik helemaal het noorden en veel tijd kwijt raak,ik word door bereidwillige maar gebrekkig tweede taal sprekende mensen toch weer op de goeie weg gezet. De Denen zijn blijkbaar zo: terughoudend maar welwillend .
Ik moet naar de brug toe die het vasteland met Funen verbindt. Het is veel verder dan ik had ingeschat: van kolding naar de brug een dikke 20 km, het nadeel van onnauwkeurige kaarten.
Tenslotte de brug over,op weg naar middelfart, het eerste stadje. Ik volg een duidelijke wegwijzer naar de route, en maak een aangeduide omweg die me vreselijk enonnodig vermoeit: een hele duik naar beneden naar een -mooie- uitbating en dan steil weer naar boven. Ook bepaalde routes bij ons vertonen dit euvel,duidelijk geinspireerd door pure commerce.
Ik piknik op een bank bij het station van middelfart,met een grote warme choco van een kiosk,het leven is simpel.
Met een mooi verzorgd ontbijt neem ik afscheid van het schaefershof of hoe het hotel ook noemt,in ieder geval een aanrader. De uitbater geeft me nog wat interessante raad en een paar adressen mee van goedkopere hotels, ik weet niet of ik er langs kom, hij heeft me een heel andere route voorgesteld dan wat ik van plan was, ik weet nog knoet wat gekozen.
De grens is open maar nog echt voelbaar: een compleet winkelcentrum beslaat een heel industriegebied op de Duitse kant, met vooral publiciteit voor drank allerhande, ik zie complete auto,'s vol laden ,ook met cola en zo. In zo'winkel binnen laat ik me meesleuren door de koopwoede en neem een 3literbox rode wijn mee.. Het past verrassend goed in één van mijn tassen, het gewicht neem ik er maar bij,misschien ben ik zelf wel zoveel afgevallen?
Ik volg gemakshalve toch verder de route. Padborg ben ik voorbij voor ik het besef,ik ben alleen op de wereld.
Het duurt twee uur voor ik een eerste dorp tegenkom waar een winkel is. In kliplev koop ik dus mijn eerste smörebröd,én een bakje aardbeien uit Borgloon,die hier net in promotie staan: 20kronen voor een bakje,de inlandse staan even duur geprijsd en zien er niet half zo appetijtelijk uit.
Clemens' houdt blijkbaar van grindpaden, in ieder geval krijg ik er heel wat voor de wielen. Door de droogte ligt het grind los, het rijdt erg lastig,ik kijk uit naar alternatieven maar vind er niet direct. Geen kaffee of ander oord in velden of wegen,veel mooie verzorgde boerderijen,verdr niets. De dorpen lijken uitgestorven,zo stil en rustig.
Tegen één kom ik in rodekro, daar staat een rode KRO waar uw dienaar gretig gebruik maakt van het internet bij een koffie- ik krijg er ineens een hele thermos-. Er is een winkelcentrum, ik ga eens neuzen, wil kaartjes zenden naar mijn kleinkinderen..
De druk om verder te moeten is er een beetje af, ik wil het rustiger aan doen van af nu,niet meer jakkeren. Dat heb ik niet nu alleen,maar bij iedere trektocht. Het duurt een tijdje eer ik op mijn lui ritme val.
Kijkend op mijn kaart besluit ik te rijden tot jels. Na 2 pogingen heb ik het adres aan de lijn en er is plaats. Zo ben ik op mijn gemakp,en kan ik rustig rijden. De wegen zijn bijzonder rustig, het asfalt is prima vlak,dat is niet evident, ik rij als een koning. De grindwegen, dat is andere koek. Het loopt lastiger en als er al een afdaling is kan je niet voluit wegens slipgevaar,ik wil niet half gevild aankomen! Over de hele rit loopt toch een derde op grind..
Het weer is drukkend. Tegen vieren krijg ik donkere lucht. In vojens vind ik een boekhandel waar ik koop wat ik in rodekro niet te zien kreeg,maar als ik buiten kom dreigt onweer. Toch ga ik verder, het komt niet door,tenminste niet tot ik weer helemaal buiten de stad ben. Zo'n onweer heb ik hier al meegemaakt,kort en krachtig. Ik ga schuilen op een erf, het schuurtje staat open,niemand te zien waardoor ik me als een inbreker voel,toch. Na een kwartiertje kan ik verder,weer veel grindweg.
Ik had me aangekondigd tegen zes uur,kwart na zes ben ik er. Het is een mooi motel annex sportcomplex met voetbalvelden en vergaderzalen en danses en nog veel meer. Ik kan hier eten, dagschotel is gehaktballetjes op zijn Deens, ik ken er die gaan lachen als ze dit lezen, maar het was ok. Op advies van de zeer vriendelijke gastheer met een plaatselijk biertje,kost 20 kronen, wat ik nogal meevallen vind.
Nu,half tien is het hier doodstil, ik heb het gevoel de enige gast te zijn. Tant pis, voor mij geen probleem. Had gedacht nog een toertje in het dorp te doen maar laat het voor de moeite.
Morgen neem ik een andere route,naar het oosten toe, ik weet nu niet seffens hoe dat eiland heet.
Nu bedtijd!
Ik verplicht mezelf om tot 6 uur in bed te blijven,al ben ik dan al een uur wakker.
Na een douche ga ik het dorp in, de bakker en zo is inderdaad al open om 06.30,ik koop enkele broodjes en ga naar rechtover waar ik op het uitgangbord "fleisch" had gezien, en jawel: die andere bakkerij noemt "fleisch"! Gelukkig hebben ze ook een koeltoog met roes ijs,ik koop droge worst en kaas,en ga even later terug binnen om één filterzakje bedelen en een paar schepjes koffie,de vrouw is heel welwillend en neemt de tijd voor mijn bijzondere bestelling.
Thuis ontbijt ik ruim, met heel mooi zicht op de oste, de rivier die hier onder mijn balkon getijdelijk stroomt. De koffie smaakt heerlijk.
Nog betalen, en op weg. De weggetjes zijn zalig rustig, chapeau voor Clemens' sweerman die de route uittekent, hij is erg getalenteerd in die materie. Het zijn zalige kilometers naar de Elbefähre. Daar kan ik seffens de boot op,voor fietsers is altijd plaats,niet voor de vrachtwagens enbestelwagens(vooral kampeerwagens) en auto,'s,in die volgorde.
De overtocht duurt toch ruim een half uur, we kruisen drie boten op dezelfde lijn,er wordt razendsnel in- en uitgescheept. Een vrachtwagen uit pad org. Rijdt me voorbij geladen met lege containers. Stom, ik had moeten vragen om me mee te nemen, ik ben moe,kan best een rustdag gebruiken maar heb geen tijd te verliezen wegens een afspraak,maar te laat!
De weg naar heiligenstedten kronkelt noordwaarts, veelal langs een hoge dijk. Ondertussen broed ik op een plan dat geit en kool kan sparen. In plaats van de route te volgen rij ik door naar itzehoe,en boek de trein naar schleswig. Zo heb ik een rustige dag en schiet ik toch op.
Ik blijf een dik uur in itzehoe gangen,waar een reuze rommelmarkt aan de gang is. Veel rommel,en een zee van mensen. Overal vettige-woeste kramen,maar ik hou mijn hoofd koel en eet een broodje rolmops,ik ben de naam kwijt die ze er hier aan geven.
Leuk op de trein, handig ingericht voor fietsers, ook de perrons zijn voorzien. Rond vier uur ben ik in schleswig, luxueus vroeg om een slaapplaats te boeken.
De jugendherberg heeft geen plaats.
De drie volgende hotels zijn volzet.
Het vierde stinkt en heeft geen wifi,het volgende (duur ) is ook volzet.
Ook omdat de stad niet knus maar heel uitgerokken is besluit ik toch maar weer de fiets te nemen en verder te trekken naar fllensburg, 40 km verder, daar is nog een jeugdherberg,maar geraak per telefoon niet binnen.
Met goeie moed slinger ik langs mooie weggetjes, die wél redelijk sterk op & neer gaan.
Mijn benen worden lood,op 15km van Flensburg doe ik een poging om een slaapplaats te vinden, tevergeefs. De telefoon van de jeugdherberg geeft altijd bezet...
Tegen zeven uur kom ik in de rand van Flensburg,waar ik eerst wat inkopen doe voor alle zekerheid. Het antwoordapparaat van de jeugdherberg zegt nu wel dat ze niet meer antwoorden na zeven uur. Ik informeer bij passanten,maar niemand kent een hotel. Ik rij maar verder,padborg is tenslotte ook niet ver meer, daar is ook een jeugdherberg.
Een jongen op de fiets wijst me een hotel aan vijfhonderd meter uit de weg,met de moed van moe zijn ga ik er heen.
De heel vriendelijke uitbater staat er op dat ik de kamer eerst bekijk, alles zou goed zijn ondertussen, maar het is in orde. Even later, terwijl ik wat bekom bij een glas wijn,merk ik dat ik de laatste kamer voor de neus van een ander heb gekaapt. Je moet dus écht niet mooi zijn om hoerenchance te hebben...
Het is na achten ondertussen, ik verwen mezelf met een ruime dagschotel,de keuken is Grieks geïnspireerd,het smaakt voortreffelijk.
Een kort geplande dag is weer lang geworden. Toch weer negentig km zelf gestampt!
Morgen dé grens over, ik zit op een tiental km van Denemarken, een is zowat 7kronen waard, ik hoorde daarnet een vrouw in de winkel vragen of ze ook met kronen mocht betalen,en het kon. Dat wordt weer wennen, het is lang geleden dat ik niet met gelijke maar met vreemde munt betaald heb..
Slaapwel
Het verblijf in de jugendherberge valt als een koude douche na het warme onthaal van de verblijven van vrienden op de fiets,de prijs nog daar gelaten. Nooit betaalde ik zo veel in een jeugdherberg. Afgesproken met claudine om vanmorgen te skypen. Ondanks een slechte verbinding hier lukt het aardig, ze is razend enthousiast. Nog even verder eten- ondertussen is het gros van de jeugdige meutes gepasseerd- en dan weer op weg. Het weer ziet er behoorlijk uit, vannacht heeft het wat geregend zonder dat ik er wat van heb gemerkt.
eerste etappe vandaag: westerstede naar de weser. alles door zeer landelijk gebied,met intensieve landbouw,wat wil zeggen dat je geen koeien buiten ziet. het is grasmaand, de grasoogst is volop bezig met mooi materiaal. ook beerkarren, het stinkt overal,ook in de dorpen want het onderscheid tussen dorp en plqtteland is klein,veel dorpen zijn niet meer dan een verzameling boerderijen al dan niet in gebruik. naar de weser toe glooit het landschap,ik moet al eens eerder schakelen. de landbouw wordt ook extensiever, ik zie koeien buiten lopen. aan de andere kant van de weser nog meer, en in een dorp passer ik een boerderij met al de koeien nog aangebonden,dat zie je zelfs bij ons niet meer.
het weer blijft zonnig en de westenwind helpt me op de rit die vooral oostwaarts gaat. hele einden waar geen kat te bekennen is. eerste ontmoeting met een hert. het overtrekt, dreiging zonder gevolg voorlopig. ik wou dat ik een cafe of zo tegenkwam,ik snak naar een kop koffie maar noppes.
tot nu toe was het zonnig,ondanks een paar spetters. als ik vertrekuit ebersdorf krijg ik een serieze vlaag op mijn nek:even schuilen,en het waait vlug over. toch heb ik de hele middag verder een knipperlichtrelatie met mijn regenjas. het landschap wordt heel bosrijk,zo krijg ik nog een grazend hert in het vizier. veel grindwgen vandaag, en klinkerstraten. een voorproefje voor denemarken?
de laatste loodjes wegen het zwaarst. ik schat een afslag te vroeg in en mijn weg mondt uit op een bospad dat ook nog ophoudt. op den duur duw ik mijn fiets zo'n km door versgemaaid veld,de ondergrond te zanderig om er over te fietsen.
in osten,heb ik gelezen in mijn gids,zijn vier logiesadressen. dat valt dik tegen. duur en geen internet. tenslotte kies ik bij een dame die een compleet appartementje verhuurt, welwillend voor een nacht, zonder internetaansluiting maar dit tik ik nu op haar hoogstpersoonlijke pc,en dan nog op een qwertyklavier. toch bedankt ,madam!
zoals ieder avond ben ik doodop. 130 km vandaag,het vreet aan me. gelukkig heb ik medicijn in overvloed. tot morgen!
Een rustige nacht in mijn mooi appartement zonder herinnerbare dromen. Met Corrie en Anton, het gastgezin heb ik afgesproken om half acht te ontbijten, ik durf het niet aan om mensen vroeger uit hun bed te jagen, en daarbij,.'s morgens is het nog wat kil. Omdat ik niet .veel anders kan verzinnen laad ik ondertussen alles op wat op kan worden geladen, ik heb hier stopcontacten genoeg ter beschikking. Nog 'even gecontroleerd of mijn route wel duidelijk op mijn gps staat,nog even de kleur veranderd in cyaanblauw,beter zichtbaar dan het standaard wit. De meteo die ik hier gisteren op tv zag geeft' goed weer voor vandaag. Het weerbericht is andrs dan bij ons veel meer een weerpraatje en geeft alleen algemene lijnen aan,een beetje te vaag naar mijn gevoel,maar wel mooie presentatie,modern dus. Ik kom vroeger dan afgesproken beneden opdagen, zzij zijn wat in snelheid gepakt,normaal eten zij alleen voor. Ook nu gaan ze apprt aan de keukentafel eten, ik een paar meter verder in dezelfde ruimte,alleen aan de grote tafel. Zij bidden voor het eten, heb ik in lang niet gezien. Ik had wel al de tien geboden aan de muur zien hangen, in een andere versie dan wat mij bekend is. Na het eten nog een gesprek over geloven met Anton. Hij houdt zich bezig met de gemeente, en ook met een computerclub voor ouderen. Op een dag fietsen ze je geen opvallend cultuurverschil, op vier dagen duidelijk wel... Iets noa acht vertrek ik onder goed gesternte: zonnig en rugwind. Het is een kwartiertje fietsenl naar het ns-station,waar de jutlandroute van vertrekt. De routering op mijn gps is niet erg nauwkeurig,minder in ieder geval dan de compostelaroute. Ik moet goed opletten bij het interpreteren van de uitgezette lijn. Na een halve dag went het wel. Het landschap is mooi, veel open vlaktes en grote boerderijen. De grensovergang per fiets lijkt een echte smokkelroute. Een klein paadje dat twee doodlopende straten, één aan elke kant van de grens verbindt,de grens ligt op een bruggetje. Geen kat te zien. Aan de andere kant verandert het landschap niet abrupt. Met de fiets glijdt je zonder duidelijke overgang van het ene gebied naar het ander. Wat me opvalt: de eerste 50 km kom ik wel langs dorpen, maar op een bakkerij hier en daar (met stehcafe) geen voedingswinkels,wel verf - en behang en boerenwinkels. Pas op de middag vind ik er zowel een Aldi als een Lidl in hetzelfde dorp,raar. Ik koop een prepaid kaart om kosten te sparen, tot nu toe weggegooid geld, ik krijg ze niet aan de praat. Ik las- in het Duits dat ik versta- dat het )48 uur kan duren vooraleer de kaart geactiveerd is,misschien ben ik dan al door Duitsland? Weer rij ik verder dan ik bedoeld had, de gemeentes zijn zo uitgestrekt en de kamer die ik geboekt heb ligt helemaal ten noorden van de stad: vandaag 130 km exact,teveel van het goeie,,'s middags al zijn mijn billen,niet mijn kuiten stram en stijf. Mijn verblijf is een jeugdherberg,gericht op schoolse sportkampen. Ik schrik van de prijs: 51is meer dan ik ooit al betaalde voor een dergelijk verblijf,er mag dan al een lunchpakketje in zitten! Wel is er wifi,maar een zwak signaal,zodat mijn iPad blokkeert. Redder uit de nood van dienst is buurman bart,zijn identiteit geef ik pas prijs tegen hoge betaling want hij staat op zijn privacy. Ik steek nogal wat grenzen over vandaag: van Drenthe naar Groningen, van Nederland naar duitsland ,daar van emsland naar ammerland... Ik voel me een wereldreiziger als gold het continenten! Voor de liefhebbers: het ging grosso modo van Emmen ,ter apel,sustrum,esterwegen,harkebrugge naar westerstede. Ik reed een eindje uit de richting om de jeugdherberg aan te doen. Hier een afrader, ik betaalde nog nooit 50 voor een jeugdherberg,nu wél dus,al is het een volpensionformule,te veel is te veel!
