 |
|
|
|
|
| 23-12-2011 |
 Fwd: Miercoles 21/12 |
Miercoles 21/12
>Het is bijna twee uur in de middag, en ik heb me geïnstalleerd op het zonnig terras van restaurante el angelote op een plein in het centro ciudad.nu is het lekker, al is de zon hier ook dunnetjes.
Wat me nu net als anders in spanje opvalt is hoe veel kreupelen hier rondlopen. De orthopedie is hier blijkbaar nog niet ontgonnen,het is wachten op Godot of Deprêtere.
Het was koud vanmorgen,niet zo scherp als gisteren maar toch koud. De eerste thermometer die ik vanmorgen tegen kwam gaf 8° aan. Even geskypet met claudine, ik ben weer bij over het thuisfront en van die dingen. Toch maar op de fiets. Gisteren haalde ik een folder op voor een bewegwijzerde route maar de folder was ééntalig Spaans en de wegwijzers vond ik niet. Zo heb ik maar eerst eens de stad rondgefietst. Jongens, was dat klimmen! In Spanje kijken ze niet op een paar graden onder of boven ,omhoog is omhoog,ook met recente wegen. Eerst dacht ik dat ik danig verzwakt was,maar je kan de hellingen zien aan de gevels,beter dan in de open vlakte. Eenmaal helemaal boven de stad had ik wel een mooi zicht over de stad en de omgeving. Omdat mijn interesse ook daar ligt ben ik dan afgezakt naar de poligono industrial ofte industriegebied, zeg maar de plaatselijke blauwe toren. Het verbaasde me door zijn uitgestrektheid en verscheidenheid. En zo belandde ik toch weer inlandelijk gebied,zo plat als een biljartbal waar ik zoveel mogelijk de kleine weggetjes opzocht zonder verkeer,maar ook zonder vermelding op mijn gps. Andermaal verdwaald,al zag ik de stad in de verte tegen de heuvel liggen. De kortste weg is niet altijd de juiste, een boerin op ochtendwandeling zette me met gebarentaal op de goeie richting. Op een paar plekken waren ze semi-manueel aardappelen aan het rooien, hier zijn handarbeiders nog niet uitgestorven.
Na het vlakke volgt de zware klim weer naar mijn stek. Ondertussen weet ik ook al de vertrektijden van mijn bus, als ik die van negen uur niet haal is de volgende kwart na elf. Het systeem van busstations is bij ons minder bekend,ik vind het hier wel handig.
De patron @ home verwent met verse tapa's recht uit de keuken,ik vind hier in mijn hotel de lekkerste wijn en de beste hapjes voor géén geld. Het weer is op zijn best nu,Ik ga wat flaneren, zoek een zonnig terras op,in het centrum.
Naast me op het terras zit een vrouw, duidelijk niet Spaans . Als haar man opdaagt hoor ik kempisch Vlaams. Ik wil me niet opdringen maar wissel een paar woordekens,zij komen van Cordoba,daarmee houdt de conversatie op.
Even later vragen Wendy en Chris uit Mol me bij te schuiven,hij letterschilder,zeg maar reclameborden en zo, zij wordt morgen vijftig, vandaar. Door de gezelligheid van een terras in de zon verdraag ik voor één keer de klaagzang van de kleine zelfstandige.en Wendy is knap voor haar vijftig,dat zangerige ook.
We gaan uit mekaar als de zon zo ver is opgeschoven dat het killer wordt.
zij vandaag naar malaga, ik volg morgen. Daarmee nadert het einde van mijn winterse revalidatieoefening,ook al zijn er nog twee dagen te gaan..
Na deze gezellige episode dwaal ik nog wat rond in deze wereldstad maar vind mijn draai niet meer. De zon en de zon in de wijn maken me loom, ik trek naar mijn privé voor een late siësta, slaap twee zalige uren, en daal als een prins langs de trap terug naar de gezellige bar, het is bijna tijd voor cenar. De koekoeksklok(hier!) koekoekt negen, ik schuif de Meson binnen terwijl iedereen gespannen de zoveelste match in weet ik welke competitie volgt, het heeft waarschijnlijk iets met real Madrid te maken of anders met Barcelona. Ik eet helemaal alleen mijn cenar maar het smaakt er niet minder om. Het meisje van dienst,zelfde als gisteren en enige die hier werkt als geen lid van de stam,slooft zich vriendelijk uit voor de enige klant vanavond -tot nog toe,want de Spanjaarden kunnen ook na tienen nog beginnen- ik laat het me beminnelijk welgevallen. Het is lang geleden dat ik me als simpele klant zo centraal gekoesterd voelde... De gedachte dat het op het conto van de crisis waai ik vlug weg als verderfelijk!
Misschien,héél misschien pak ik nog wel vanavond.
miel cocquyt
23-12-2011 om 12:26
geschreven door miel 
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
|
|
|
|
| Fwd: Jueves 22/12 |
Reisdag vandaag, altijd een beetje stresserend,dus slaap ik minder goed, sta op om zeven uur. Als altijd is de patron van dienst,niemand anders. Gisterenavond heb ik met hem afgerekend.voor het logies en hij heeft me verrast met niets meer aan te rekenen voor mijn laatste avondmaal en zo,kost me anders gauw â¬15 . Ik moet me forceren om me niet optie jagen bij het douchen en het inpakken,controleer mijn kasten nog een keer op niks vergeten.. Patron komt helemaal van achter zijn lange bar als Ika. Buiten ben om me een hand te drukken. Adios!
Mooi op tijd ben In het busstation. Negen uur blijkt de aankomsttijd, niet de vertrektijd. Mijn fiets is geen probleem, de hele kofferruimte heb ik bijna voor mij alleen.toch loopt de bus zo goed als vol. Het is de eerste keer dat de bus zo onverzorgd is, ongewassen ramen en zo.
Maar de reis verloopt vlot, na precies een uur arriveren we in het busstation in Málaga,veilig door de vele bochten. Ik verkies niet in de stad te gaan, ik heb het gezien begin dit jaar,en steek ineens over naar het treinstations waar de C1, een speciale trein langs de kuststeden én de luchthaven vertrekt, eindstation fuengirola. Hotels zat, en ik neem er wat onder de loupe, van poepchique tot mindere hostal, ik beland in een tussenoplossing,kraaknet,ouder maar helemaal vernieuwd. Goed bed en goeie badkamer, midden in "oud" Fuengirola.
Ik dacht eerst aan een siësta maar het is te mooi weer, slapen doe ik wel als de zon ondergaat en het frisser wordt, het is nu een dikke 20°.
Bij het fietsen kom ik mezelf weer tegen: hellingen waarin echt niet op geraak, hoe kort ze ook zijn. Ik fiets lukraak, kom ook in een manege ,stukje verder van de kust , doet me sterk aan De Blauwe Zaal pdenken, evengoed republiek,vooral bevolkt door Engelsen, een koppel smakelijke Duitse vrouwen ook. Misschien kom ik hier morgen wel eten..
Ergens woont hier ook een Decathlon,na lang zoeken en veel vragen vind ik die, zo heb ik nog een extra broek voor de thuisreis.
Het blijft aangenaam warm dus ga ik spazieren maar vind hier toch mijn draai niet,het mist de simplesse van Antequera. Gelukkig is het hier wel stil, geen benidormtoestanden. Ik hoop iets fatsoenlijk te vinden om te eten..
Maar door de veelte van de bomen zie ik het bos niet meer. Na een toertje zowat overal keer ik terug naar de restauratie van het hotel, het kan hier niet minder zijn dan het aanbod dat ik zag.
Het is ook niet meer. Maar ik neem vrede en ga na een korte wandeling in de ietwat zwoele avond naar bed.
miel cocquyt
23-12-2011 om 12:25
geschreven door miel
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
|
|
|
| 20-12-2011 |
| Fwd: Martes 20/12 |
miel cocquyt
Begin doorgestuurd bericht:
Van: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 20 december 2011 22:18:05 GMT+01:00
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Martes 20/12
Martes 20/12
Vandaag is Sonny 11 jaar dood.
De pijn is dof geworden, het trauma blijft.
Mijn hotel bevalt me best, ik slaap tot een uur of acht. Goed bed, alleen had ik vannacht de keuze tussen het storende van de airco of een extra deken. De ouwe baas -gisteren de laatste man, vandaag weer eerst present - verwelkomt me met de verkeerde koffie, maar dat is geen probleem,er staat zo een ander. De toasts zijn ruimer bemeten dan ik al heb gehad en voor het eerst krijg ik de keus tussen olijfolie en boter, maar ik moet geen van de twee. Hier lopen veel locals binnen. Ook de mama's die hun kindjes aan school hebben afgezet komen hier koffie kletsen
Alleen het internet is zwak, ik moet buiten en in een andere zaak mijn krant gaan ophalen. De ouwe baas heeft het in 't snot en bezweert me nogmaals dat er werk wordt van gemaakt,maar de amateur van dienst bakt er toch niets van,zodat ik met het probleem blijf zitten. Berichten komen af en toe wel door..
Het is koud buiten,maar ik ben toch van plan een toer te maken. De stad ligt op een heuvelrand,dus roetsj ik naar beneden. Goed dat ik mijn jas aan heb. De zon doet deugd op mijn rug maar mijn handen verkleumen in mijn schaduw aan het stuur. Het is zo vlak en zo open als in Zeeland.geen weiden, alleen blote akkers op enkele na die beplant lijken met ajuin. De akkers zijn in perceeltjes geploegd met ruggetjes om te bevloeien(denk ik ) of anders voorzien van sproeiers. Geen boerderijen tenzij hier en daar in de verte een grote ganaderia ofte varkensstal,industrieel en geen specifieke woonst te bemerken.
Na een uur of wat stop ik in een routier,alleen al om mijn handen eens te ontdooien,en daar staat toch wel een echte Hollander zeker! Hij heeft staal geleverd in Cadiz en is retourvracht aan het ophalen, een paar paletten wijn hier, enkele paletten tegels daar.. Hij hoopt tegen kerst toch thuis te zijn, 2400 km verder, dus drie volle dagreizen..
Bobadilla, een dorpje, is zo wat mijn keerpunt. Het is middag, er is geen kerk of winkel ,gelukkig wel een kleine kroeg met meson ofte restaurant. Zoals overal waar ik inkijk heb in de keuken is die erg professioneel uitgerust, helemaal in inox. De tapa's komen uit de koeltoog, mijn ervaring is dat de beste tapa'sniet worden uitgestald maar via een klein doorgeefluikje recht uit de keuken komen.Parallel tussen mijn heen-en terugweg komt een TGV-traject,dat veroorzaakt veel trafiek met veel zwaar materiaal . Toch voel ik me veilig, er wordt breed uitgeweken.
Na 40 km al blij dat ik terug ben, het laatste stuk klom,niet goed merkbaar maar toch duidelijk, ik voel het in mijn benen en zie het als ik achterom kijk.
Vorige keer was een jong koppel,Spaanse man van hier en enthousiaste pas afgestudeerde Française ,smoor op de jongen en deze plek,hier een bar begonnen. Ik kwam er graag dus ga ik er nu naar toe, maar de vogels zijn gevlogen . sinds augustus is de zaak overgenomen, wat me eigenlijk niet verwondert, de beste uitbaters -of zij die meest in mijn smaak vallen- zijn geen lange carrière beschoren. De nieuwe spreken me niet aan.
Ondanks de koffie die ik tegen mijn gewoonte in drink doe ik toch een siësta van een uur of twee. Het doet deugd.
Het blijft kil. Ik dwaal wat door het stadje, haal een fietsroute op in het toeristenbureau -hier werkt een authentieke Hollandse weet ik- en ga nog wat op zoek naar een geschikt internetcafe dat ik niét vind. Morgen wellicht geen Skype, vervelend.
Het is bijna negen uur, maar Spanje en zijn keukens liggen een beetje plat door een voetbalmatch , ik vermoed real Madrid tegenover weet ik veel, het wordt wachten op mijn cenar.
Vriend josé heeft geprobeerd me te Skypen, dus ik probeer te antwoorden en het lukt, de verbinding hier is als een lotje uit de loterij.. Alles goed in lalandusse, misschien zien we mekaar met oudejaar, al hou ik niet van dat gedoe.
Een lief meisje maakt de dienst uit. We communiceren heel gebrekkig wegens mijn spaansonkundigheid. Ik laat me door har leiden en krijg een soort fancy krab als voorgerecht,niet echt lekker en dan steak van zwaardvis die ik wel apprecieer.na de match is de bar leeggestroomd. Het is pas na tienen maar ik heb het gevoel dat ik zo weer kan slapen...
miel cocquyt
20-12-2011 om 22:18
geschreven door
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
|
|
|
| 19-12-2011 |
| Fwd: Lunes 19/12 |
">Lunes 19/12
Hoewel ik meer dan een half uur voor afvaart in het station was miste ik bijna  mijn trein. Het is altijd wat!  De ticketverkoolis nochtans goed geregeld met  een nummertje dat dient getrokken, je kent dat wel,maar één van de twee loketten was in beslag genomen door mensen die blijkbaar een heel moeilijke reis aan het plannen waren, ze waren er nog niet uit toen ik al op de trein zat, zodat van de ordelijke verkoop niets meer in huis kwam, plots mocht iedereen die met mijn trein meewou met voorrang een ticket kopen.chaos dus!
Ik verlaat Granada en de witte toppen van De sierra nevada,in de zon maar toch niet warm, ik schat zo'n tien graden. Op de trein ontmoet ok Russen, ik dacht al dat het meisje zo Slavisch uit zag. De jongen is ook Rus maar studeert hier, was anderhalf jaar in Nederland. Ook de vierde man spreekt Russisch,geen enkele Spanjaard in dit gedeelte van de overigens confortabele trein.
Buiten mijn verwachting beland ik in hotel numero uno, ik was van plan naar hotel colon te gaan waar ik in januari verbleef,maar dit zag er té charmant uit om voorbij te lopen, en de ouwe baas deed zo zijn best om een kamer aan me te slijten dat ik zelfs niet afpingelde. Grotesk trok ik mijn neus op voor de eerste twee getoonde kamers, dé derde was nog mooier.. In tegenstelling tot  het ander hotel is beneden een gezellige kroeg annex meson, en ze zijn niet gierig met tapa's. Ik ben positief verleid. De comer is gewoon goed, en de prijs van alles valt mee.
Geen wasserette in de stad, wel droogkuissalons die ook wel willen wassen. Ook goed, het valt wel mee, en om zes uur ben ik wát blij dat ik na een douche weer eens in verse kleren kan, een luxe waar je niet bij stil staat. Ondertussen ook een beetje gefietst. Wat vlak lijkt is het niet echt.  Toch wil ik morgen een serieuze toer maken.
Op aanraden van een wildvreemde aan de bar ga ik naar kapper Raúl,ik laat me knippen en vervolgens ook scheren. Nog even winkelen, ik krijg geen of te weinig fruit op het menu, en nu weer aan de tapa's. Het is bijna half tien, de zaak loopt hier lekker vol met locals, altijd een goed teken toch? En ik bemerk nu pas:zowat de helft vrouwen, nog niet gezien in Spanje. Stilaan pas ik me aan de eettijden aan, vanavond eet ik niet voor tienen.
Ondanks een paar tapa's neem ik toch nog een cenar. Een soep op basis van een hespeknuist,en dan scampi's die ze hier gamba's noemen, gekóokt in een kruidige olie die borrelend op tafel wordt gebracht. En Indië thuis nauwelijks wat druppels olie durf gebruiken sop mijn brood hier rijkelijk in dat vocht! Ik neem dan maar geen postre
Er zit een feesttafel van een heel gemengd allooi,heel luidruchtig maar toch leuk, de liedjes en het handgeklap wisselen af met een paar beten ook in de bar is er zo'n sfeer, met een kleinere groep. Uitbeleefdheid neem ik nog een glas tot mij aan de bar bij de peetvader, dan trek ik me terug..
miel cocquyt
19-12-2011 om 23:01
geschreven door miel
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
