Laatste maand van de eerste helft van het jaar..tempus fugit!
Het lijkt overtrokken bij het wakker worden- bouwvakkers zijn vroege mensen- maar algauw is de zon er weer. Geen koffie meer in huis, dus wachten tot 08.30 voor een winkel opengaat.
Tegen dan overvalt de warmte me alweer. Geen grote fietstocht dus, ik blijf lekker een beetje in de buurt hangen.
Met Laurence sprak ik af om 10 uur, maar hier in het zuiden is dat een rekbaar begrip, ik sta net op punt om een toertje te maken als ze aankomt. Het verwonderde me al dat ik hier binnen kon zonder dat papieren getekend waren, door de jaren heb ik hier dan toch wat krediet opgebouwd. Zij gaat een weekend naar noord Spanje ,misschien kan ik maandag nog wat interessants uit haar neus peuteren?
Nog voor de middag ben ik weer binnen. Gelukkig kan ik hier vlot mijn krant downloaden,aan lectuur geen gebrek. Ik aperitief hier in mijn eentje, en ga dan toch maar le menu du jour gaan eten in Le Relais Bleu, een vertrouwde stek met een bazige dus norse bazin -ze heeft wel een leukestoute tweeling van een jaar of zes- en een lieve dienster, die ieder jaar wint aan gewicht. Het eten is behoorlijk,en op zijn Frans overvloedig door de opeenvolging van simpele gerechten, je koopt twee pla's en je krijgt vijf gangen.
Het is erg warm en probeer een siësta maar dat lukt maar half. tegen vieren,na een douche ,smeer ik me in met zonnecreme en ga zonnen onder het gedempte licht van de platanen langs le canal, er staat een verfrissende wind. Over die platanen: ze zijn geklasseerd als erfgoed maar dat behoedt ze niet voor afsterven, ten prooi an een ongeneeslijk virus. éen van de bouwvakkers vertelde me dat het virus geimporteerd is met het hout van de munitiekisten die de amerikanen in de oorlog meebrachten... Zegt mij meer over het gevoel van de fransen jegens hun bevrijders dan over de ziekte. Ik lees "reus" van Annelies Verbeke, heb ik van een zus geleend! Boeiend. Met vrouwelijke schrijvers voel ik meestal meer affiniteit dan met ,pakweg,brusselmans,of er zou een nieuwe antierens moeten opstaan. Tijdens een pauze droom ik ,zittend op een bank,dat een vrouw me vanachter benadert en mijn schouders zacht begint te masseren. Fata morgana of lichte zonneslag wellicht. Maar het idee stemt me gelukkig, voor even.
Terug maar naar mijn stulp waar een groep Franse wielertoeristen en volgende eega's mijn hele huis aan het bevolken zijn. Het wordt een drukte in het weekend, ik hoop nu al dat ze morgen verder trekken.
Als apero doet de rosé die ik gisteren kocht het behoorlijk. Straks lichte maaltijd, daarna kan ik misschien toch nog wat fietsen.
Als ik nu niet aan aan de apero had deelgenomen van de familie die hier komt logeren en van castelnaudary afkomstig is, had ik zeker nog gefietst..niet nu dus, er zaten wat compostelagangers tussen, dus waren we nog eens op weg. En daarna ben ik een beetje verdwaald, zij gaan eten bij een pizzaboer.
Mijn menu van brood,kaas en worst wordt een beetje eentonig, maar wat doe je als eenzaat?
De warmte blijft hangen,bijna gelukkig geven ze voor zondag (kans op) verfrissende regen.
De nieuwe bewoners gingen vroeger dan ik onder de lakens. Peis en vree.
Een of andere lijsterachtige zit nog te zingen tegen de sterren op.
Gisteren toch nog even op toer geweest. De stamgasten,of enkelen toch, van Paco spreken s'avonds dan toch min of meer vloeiend Frans!
Maakte ook kennis met een Belgisch Limburger die ook al een tien jaar in benidorm woont, heeft in de mijn gewerkt en is huurling geweest bij de Amerikanen. Nu heeft hij kanker in zijn keel en mond, hij vecht tegen zijn einde denk ik.
Al bij al werd het tochtlat, zodat ik doorslieptot acht uur. Ochtendwandeling langs de boulevard, helemaal tot het andere eind, daar een licht Engels ontbijt. Het was al 20° .vooral oudere mensen in de strandzetels,of op de scooters of in de rolwagens of met rollator. Enkelen wandelden ook gewoon.
Nog een reuze zumo de narranja gehaald bij Paco. Nuit ik weer op mijn kamer die ondertussen al is opgemaakt.
Misschien ga ik weer op uitstap met de trein, ik ga me beraden onder de douche.
Mijn volgelingen,
Sinds een paar dagen ben ik gevlucht naar een Spaanse Costa, welke weet ik niet, gewoon omdat ik zot ,depressief en knettergek werd van het slechte weer.
Ik was niet van plan om te bloggen, maar gemakshalve..
Dit zijn mijn eerste regels na een derde dag. Veel heb ik niet te melden, maar het gaat me opvallend beter, op alle vlakken. De zon doet wonderen.
Ik loop niet het klassieke benidormschema,p wat had je gedacht?
Mijn vlucht kost 150,fiets inbegrepen en ik heb een net pension voor 20 per nacht, via de tourist info.verder heb ik een stamkroeg "bij Paco" die officieel F.R.I.E.N.D.S. Heet,waarom zou ik niet weten want Paco spreekt geen gebenedijd woord tenzij Spaans,zijn klanten ook niet,en hij kookt de hele dag door tapa's waarvan hij je verplicht te consumeren bij elke consumptie. Vanavond heb ik daarom geen avondmaal genomen..
Het is even na tien, de gemiddelde Spanjaard leeft nu nog op straat, ik ben genoodzaakt mee te doen wil ik een normale nachtrust
Basta la manãna!
Vroeg naar bed geweest en toch geslapen tot half acht,al heb ik in de morgen een slaapliederen moeten opzetten om terug in te dommelen. Goed idee van mij om dat op te laden op mijn iPad.
De elektrische verwarming op de flat krijg  ik niet geprogrammeerd, dus direkt weer in de kleren zonder douche. Ik ga op zoek naar een bakker en een wasserij, want ik zit door mijn kleren en heb het idee dat ik mijn eigen zweet begin te ruiken. Het is amper 2 graden hier in de morgen,maar droog en windstil.. De jongeren die nu nog volop aan het afzakken zijn hebben er geen last van,ook niet in minirok. Vannacht was hier plots een à capellakoor aan het optreden op het pleintje voor mijn deur, in de morgen zie ik een jongen een liefdeslied declameren,flamencoachtig, begeleid door het ritmisch handgeklap van 2 kameraden. Dat bestaat hier nog, het is niet de eerste keer dat ik het meemaak.
Het blijft fris, ik ga op stal wat uitrusten.De uitbater heeft beloofd langs te komen om de chauffage in gang te steken, ik hoop dat hij niet te lang wegblijft,anders : een dok op zijn oog!
Met de summiere uitleg die ik van hem heb gehad is het wel gelukt. zo blijkt als hij een uur later-na een spelletje voetbal met zijn driejarig dochtertje,dat kan ik wel appreciëren- de zaak komt waarnemen.
Ik ga douchen, zoek mijn laatste verse kleren en merk dat ik ze achtergelaten heb op mijn vorig adres, mooi samen ingepakt. Ik ga nog wat flaneren zonder stadsplan en verdwaal. Kerstshopping is hier ook een succes,zij het met minder gingle bells. Tegen de avond gaan de kerkklokken luiden. Met verbazing zie ik twee kerken vol met volk tussen oud en middelbaar,dat had ik niet verwacht. Met een paar keer de weg of toch de richting te vragen kom ik toch weer op bekend terrein.
Het blijft mooi winterweer, tegen zessen is het 11°
Terug naar mijn tent, even verpozen.en dan op tapastap. Geen zin meer in meer na een uur of wat,ik ga nog een afzakkertje pakken waar het lekkerst was en dan naar bed, morgen wil ik vroeg vertrekken naar Antequera, de trein gaat om 08.15 of anders drie uur later..
Even heb ik getwijfeld of ik me al dan niet op eigen kracht zou verplaatsen maar ik ben toch maar op de trein gestapt,na de fiets mijn preferé.
Het is een oude diesel-boemeltrein, opeen enkel spoor zodat we soms moeten wachten op de trein uit de andere richting. Tot halfweg,almendricos,rijden we door een vlakte, dan komt een heuvelachtig terrein,vandaar mijn keuze.
Het weer is prachtig, ik heb vanmorgen mijn pull ingepakt,al heb ik door mijn vestimentaire overmoed een begin van een verkoudheid.
Tegen de middag komen we in eindstation aguilas. Toch nog een redelijk grote stad. In het toeristenbureau krijg ik het adres van een goedkoop(?) pension, de geafficheerde prijs is 30 maar als ik daar kom kan het ook voor 15.. Het is me toch te minnetjes, ik dwaal wat door de stad en vind een hotel waar ik voor 45 2 nachten terecht kan, en dan heb ik het eigenlijk niet hard gespeeld.
Mijn enige lange broek is weer helemaal gescheurd, dus ga ik shoppen,tezelfdertijd sporten want de Decathlon ligt buiten het centrum. Ik rij dan nog verder door naar het volgend dorp, op 10 km,de weg is niet vlak maar het is lekker warm, ik zag een thermometer van een apotheek die 30° aanwees. Geen volk te bekennen, ik mis de venters langs de stranden een beetje. Ook de bouw lijkt hier in verlof. Overal zie ik ruwbouwskeletten waar niet verder aan wordt gewerkt.
De meeste zaken zijn erg toeristisch, Ik vind eindelijk een stek in de vissershaven, in de kantine van de visafslag. Die begint om half zes,ik heb net de tijd om me in het hotel te gaan verkleden voor de avond,die toch weer fris wordt.
De vis wordt geveild in kleine bakjes, zo tussen 1 en 5kg per bak.een twintigtal bieders waarvan 5-6 grote kopers, die een honderd kg verzetten. Inschat de totale omzet op niet veel meer dan een ton, super vers,natuurlijk,allemaal dezelfde dag gevangen, dat vind je bij ons bijna niet weet ik van mijn dochter die expertise heeft in die materie.
Veiling afgelopen, nu nog iets leuks vinden om te eten, ik moet er toch eens uit geraken of het nu comida of cienna is,enfin, mijn Spaans is gruwelijk,ik moet er toch eens iets beginnen aan doen. Vragen helpt: Medio dia es comer, la noche es cenār .Tenminste, dat vertelt de madam ,heel vriendelijk, die hier mijn preferé café openhoudt.Zo, weet ik nu ook ondertussen.
Cenar is om half negen,ondertussen heb ik een nog een leuke Skype met mijn vriend josé die een teruggetrokken leven leidt in de buurt van bergerac. Ook een compostelaganger. We babbelen over kleren en over wijven, als mannen ondereen.
In de bar van het hotel is een internetcafé,ondertussen ook al passé,tenzij misschien in het toeristisch seizoen. Enkel een paar mannen van mijn leeftijd en ouder houden zich hier bezig met ernstige berichten.
Nog even en het is cenartijd, ik kijk er naar uit wegens gemiste comer. Het is toch aanpassen aan die andere etenstijden.
Morgen ga ik nog even fietsen in de richting van Almeria, niet zo ver natuurlijk want da's toch een 200 km, en eigenlijk wil ik eerst eens naar Granada,al vrees ik dat ik daarvoor terug moet naar murcia.. Bekijk ik morgen wel.
Lekker etentje in een goed restaurant aan de vissershaven. Niet overdreven veel,lekkere calamares met een goeie sla.Een halve rioja van een goed jaar, meer moet dat niet zijn,anders wordt mijn doktermisschien boos als hij dat leest. Nu terug in het hotel, de baas valt meer en meer in mijn smaak.. Buenas noches!
Ik sliep goed. Even wakker rond half zes, dan gesoesd tot na achten,lekker.
Na mijn douche ging ik terug naar mijn kroeg van gisteravond om te ontbijten. Goedkoper dan in het hotel en gratis wifi,want in het hotel is mijn tijd op,en het ontbijt is stinkend duur. Ik laad mijn krant en ga dan terug naar mijn kamer, een afspraak om te Skypen, ik kreeg ondertussen nieuwe zendtijd.
Weer tegen tienen vertrek ik naar murcia. Mooi weertje, de zon in de rug , algauw kan ik in t-shirt rijden. Ik volg meer de wegwijzers dan mijn gps want die heeft soms rare kuren, de weg op zeven . Buiten dé stad bots ik op een beesten'''boerderij, ik loop binnen en mag vrij de boel bekijken. Wat mestvee, jonge stieren,maar vooral veel kippen op minilegbatterijtjes die met de hand worden bediend, ik schat in vijf stalletjes alles samen een .1000-tal kippen. Ook een paar melkkoeien, maar die lijken eerder te wachten op het abbatoir dan op gemolken te worden. Leuk om eens te zien.'
Tot nu toe volg ik mijn gps,maar algauw neem ik een andere piste, de omweglijkt me te groot. Veel braakgrond zie ik, afgewisseldmet enkele citrusplantages en wat tuinbouw.ik rij de oude weg naar murcia, maar die loopt dood en is vervangen door de snelweg.daarnaast loopt een dienstweg, zonder verkeer en aan de luwzijde van de snelweg. Tegen het advies van mijn gps volg ik die, en dat gaat goed tot op 25 km van murcia. Waar de bergrug begint-het klimt al de hele tijd gezapig- eindigt de dienstweg. Ik rij een dorp in om wat inlichtingen,maar ik kan niet anders dan een omweg maken van een dertig km om met de fiets in murcia te geraken. Klimmen! Ik probeer de moed er in te houden maar ben blij als ik eindelijk een stopplaats vind, na minstens een uur niets te hebben gezien. Ik recupereer op onder andere water,een hele fles. Nog 20 km als ik weer op dé fiets stap, maar tot mijn verrassing bijna alleen naar beneden. Ik zoef aan 50 per uur, gelukkig bijna geen verkeer.
Bij het binnenkomen van murcia bots ik nog op een melkveebedrijf, helemaal ingebed aan de rand van de stad in een soort industriegebiedje.goeie holsteinkoeien, zie ik zo.geen volk te bekennen, ik loop zo maar over het erf.
Met veel navragen en veel moeite vind ik mijn hotel, mijn gps was niet behulpzaam want kende maar één straat van die naam, duidelijk de verkeerde.
Het was een zware dag, al dat rijden en dat klimmen, ik heb 75 km in de benen. Loop nog even rond in 't stad, verdwaal een beetje en vind mijn draai niet, dit is een grootstad die niet aan mij is besteed, of ik zou morgen iets anders moeten ontdekken.
Na een rustige nacht en een goeie douche ga ik buiten het weer peilen. Het is zachter dan gisteren.
Voor mijn desaiuno vergeet ik aan te geven dat ik café solo wil,slecht begin. Het ontbijt is Frans geïnspireerd,dus magertjes. En de zwarte koffie is me te sterksprekend een tip van een lezer bekijk ik de info over cartagenanog een keer: wiki spreekt van een Spaanse kuststad zonder toerisme en zonder nachtleven: dat wil ik toch eens meemaken,dus stel ik murcia even uit.
Rond tien uur ben ik op weg,weer langs een viervaksweg, weer met afgescheiden fietspad,dat loopt goed. Het blijft redelijk vlak.de. Weg is gedeeltelijk nieuw, dus rond de stadjes of dorpen. Waar hij in zijn oud tracé blijft is het leuker, dan gaat het door de dorpen.na een tijd wordt het minder druk, het meeste verkeer is afgeslagen naar de autoweg,en de weg wordt erg provinciaal en smaller,maar toch goed bereikbaar.veel groenteteelt op grote geïrrigeerde velden:kool en sla en artisjok. Ook op zondag wordt geoogst,met hele groepen. Je zou je bijwijlen langs een weg in het roeselaarse voelen.
Af en toe ook immense plastiek serres, maar niet altijd beteeld,eigenaardig vind ik dat.
Het weer verandert, ik voel wat spetters en ga eerst maar eten in een wegrestaurant. De zwaardvis is verpieterd wegens te koud geserveerd.
Het miezeren is ondertussen toch weg.het blijft zacht onder een flauwe zon.
Cartagena is redelijk groot. Ik rij ineens langs het station naar de haven, trekt me steeds aan. Spijtig dat ik er geen hotelletje of pension vind, ik moet terug naar de stad,vind er moeilijk mijn gading tussen te duur en niet gezellig genoeg, ik opteer voor het eerste. De prijzen vallen toch nog mee na skandinavië.
Geen siësta,ik ga wat flaneren in de oude binnenstad, daarna wellicht iets eten in de haven
Na een korte rit door de binnenstad -een beetje steenstraat Brugge of meir antwerpen-niveau beland ik gauw op de promenade langs de jachthaven naar de vissershaven toe. Heel nieuw en ook wel mooi. Grootvaders met een poussette-al heet dat nu anders- en ander schoon volk. Al vind ik de Spaanse types niet echt mooi,tenzij carricaturaal.geen mooiere dikke konten dan hier!
Dit is een rijke stad,ook zonder toeristen, je merkt het aan de luxe en de prijzen van de consumpties,toch in dit deel van de stad.
Zo beland ik.weer aan de vissershaven waar alle restaurants dicht zijn. Geen nood, tapa s zat, lekkere calamares in een annex van een visrestaurant waarvoor ik overweeg een halve dag langer te blijven, daarna queso en jamón in een andere zak, ik ben verzadigd. Ondertussen heb ik - ter compensatie van vandaag- een goedkoper hotelletje geboekt voor morgen in murcia.
Ik vraag hier mijn laatste glas,en verlang naar mijn luxueuze bed.
Hassans la manãna!
10 december
Het was vroeg dag vandaag, dat ben ik wat ontwend. Om drie uur loopt mijn wekker af, ik zet koffie en ga ondertussen mijn fiets inpakken. Ik neem nog vlug een ontbijt, ik moét ietseten voor ik buiten kom,macht der gewoonte. Claudine is tegen haar gewoonte in zéér stipt op tijd! Gelukkige verjaardag!
Zo komen we tegen vijf uur in Oostende, ruim op tijd. Er is een probleempje, mijn fiets is niet geboekt. Ring,ring en het is opgelost. De vlucht gaat stipt om zes uur. Ik lees wat en doe een dutje. 0815 staan we in alliantie op de grond. Alles gaat vlot. Een uur later zit ik op mijn fiets, gemonteerd en wel, alleen nog een tankstation opzoeken om mijn banden te blazen. Ik laat er mijn verloopstukje achter, nu maar hopen dat ik niet moet bijpompen..
De weg naar elche/elx is breed maar zonder verkeer.zaterdag..ik fiets langs en door het beroemde palmbos, maar een lokale variant van kerstmarkt jaagt me de stad uit. Het is nog geen middag en ik besluit door te rijden naar torrevieja, een stadje aan de kust. De zon komt er maar niet door en het is killig, een thermometer onderweg geeft 12° aan, ik kan mijn trui niet uittrekken. De baan is rustig en vlak, met een afgeschermd fietspad. Om de haverklap kom ik aan ronde punten en eethuizen/cafés. Ik stop in zo'n gelegenheid,terzelfdertijd buurtwinkel en carniceria ofte beenhouwerij, ik weet niet of dezelfde voedselinspectie hier pplangskomt als bij ons.. Ik neem mijn eerste tapa's: ensalada van tomaat en olijven en pepers ,atum,en Vino tinto,kost net 5. Eviva espana! Ondertussen komt de zon er helemaal door, kan ikeindelijk in hemdsmouwen verder rijden, al wordt het nooit écht warm, hoogstens 17 graden. Het verkeer wordt drukker op de weg die tussen twee lagunes loopt. Hier zitten blijkbaar veel Engelsen want ik zie reclameborden en winkels in hun taal.
Torrevieja is een stad als benidorm,langs de strandboulevards de klassieke kraampjes met zwarten,hoewel hier geen tourist te bespeuren valt. Ik rij meer naar de oudé stad toe, op zoek naar een hotelletje,wat ik vind op aanraden van een Russische,die hier ook al hun plaats hebben gevonden.
Het hotel is proper,zonder overdreven luxe. Een siësta van een uur en een douche doen wonderen. Fris als een hoen ga ik wandelen,weinig gevaar om te verdwalen door het rastersysteem van de straten. Veel barretjes waar je overal tapa's krijgt bij een glas wijn, gemiddelde prijs 1per glas.geen megadancings gezien, wel een paar alternatieve kerken,pinkstergemeente & zo. Voor acht uur kan ik niet eten, ik hou me zolang bezig. Morgen trek ik verder, dit is niet echt mij ding maar toch min of meer een verplicht nummer, net als mijn volgend doel:murcia,waar zoveel serres schijnen te staan ,dat moet ik eens met mijn eigen ogen zien.pas dan trek ik meer het binnenland in -denk ik-
Na de tapa's een simpel avondmaal,een ensalada en een portie mojillos ofte mosselen,wel met Spaans brood dat lekkerder is dan ik al heb meegemaakt. De wifi is blijkbaar afgesloten, dus tik ik dit bericht in de morgen,en lees nog even verder in mijn brusselmansboek dat ik nu toch eens wil tot het eind doorworstelen. Ik slaap een diepe slaap.
Het nakend vertrek maakt mijn slaap onrustig,ik droom dat ik mijn papieren kwijt ben. Niet goed wakker controleer ik ze, wetend dat het wel ok is, maar zo slaap ik vlugger weer.het angelus klepelt me om zeven uur wakker, het is nog halfdonker. Het ritueel van koffie zetten, brood en een krant halen.. Ik eet wat ik heb en laat de rest achter, voor een volgende gast of voor de vuilbak. Even de volkskrant diagonaal lezen, de rest hou ik voor de treinreis. Dan begint het inpakken, ik ben vlug klaar-routine- maar vind de sleutel niet van mijn fiets. Alles weer controleren, niks vinden en maar hopen dat hij op mijn fiets zit. Juist!
Na het afscheid van Laurence rij ik nog langs de coöperatieve, vul na lang aarzelen maar één fles en trap het dan af naar beziers,langs de grote weg, tamelijk druk maar goed wegdek en redelijk vlak. Na een uur sta ik in het station, waarin een kwartier in de rij sta voor ik aan de beurt ben voor een inlichting . Neen ,ik kan geen ticket boeken voor mijn fiets, ik moet hem weer inpakken. En neen, hier is geen bagagebewaarplaats, zodat ik de hele dag al mijn zakken moet meenemen op de fiets. Ik klim met zakken en al de steile helling op naar het centrum en beland op een terrasje aan de overdekte markt. Het is 22° in de schaduw, lees ik bij de apotheker.
Volgens de routard is hier een tapa/wijnbar , le chameau ivre . ik ga en vind,maar van tapa's geen sprake: er wordt aangedrongen om de plat dujour te degusteren,maar daar heb ik geen zin in. Rondom zitten koppels die het menu wél nemen, duidelijk niet met hun partner op stap,mooi, typisch Frans vind ik. De wijn is wél-excellent voor 3,5 het glas, met de nodige professionele duiding. Ik trek verder, naar les areènes, ik las dat de laatste stier hier verleden week gesneuveld is.. Ik zoek iets om te eten maar hier ben ik nog te veel in de stad,ik rij een kilometer of zo meer naar de ring toe en vind wat ik zoek,een routier zonder vrachtwagens maar vol bedienden in een airco zaal,buffet à volonté en van die dingen. Na een uur en een voortreffelijk dessertbuffet zonder kaas verlaat ik treden de zaak. Het is-als altijd als je uit een airco komt- bloedheet. De stad is weer steil omhoog,daar heb ik niets meer verloren, ik neem de ring richting station. In een garage onderweg bedel ik een sleuteltje om de bouten los te zetten die ik in Bordeaux heb gekregen. Ik laat mijn fiets achter aan het station en ga koffie drinken wat verder. Met mijn rug naar de tv kijk ik naar een twintig mensen die spelen op de tiercé,daar valt niet mee te praten. Binnen een uur kan ik beginnen aan het demonteren van mijn rijwiel.
Iedere keer opnieuw is dat een gevecht. Voorlopig win ik nog,zij het met steeds meer demonteren. Vroeger kreeg ik mijn fiets in de zak met alleen het voorwiel eruit, nu moet ik ook al het steunvoetje en het achterwiel demonteren,ik 'snap het niet.
De trein vertrekt met 10' vertraging. Gelukkig ishet redelijk fris in de open stationshal. Het is een dubbeldekwagon,wat ook betekent dat geen grote bagageruimen zijn voorzien, het lukt me toch mijn fiets mooi op te bergen zodat hij niemand stoort. Hopelijk verder geen verwikkelingen.. Het is wel lekker fris hier binnen. We rijden via montpellier,nimes en Lyon
Vanaf nimes gaat het hard. Het is al donker voor we Lyon bereiken. Hoewelde zetels zich niet echt tot slapen lenen dut ik een paar keer in en word zelfs wakker van mijn eigen gesnurk.. Het blijft rustig qua passagiers, ik kan zitten of liggen waar ik wil.. We zijn ondertussen al in Marne-la-vallée, het is bijna tien uur. Ik verwacht nog een tussenstop in de bietenvelden en dan Lille, bijna thuis.maar vlakbij is eerst Charles de Gaulle, 2 stations in 5 minuten, eigenaardig. De bietenvelden worden overgeslagen, en we arriveren stipt op tijd in Lille-flandres. Claudine die me zou komen halen moet ik uit de kroeg oproepen,maar dat had ik verwacht.
Blij thuis te komen.
Goeie nacht
In mijn eerste droom verloor ik al de koeien onderweg die ik naar de marktplaats aan het drijven was. In mijn tweede was ik in het geharrewar van het station één van mijn fietstassen kwijt. Die tweede droom was zo reëel dat ik de neiging had om effectief uit mijn bed te komen en de tas te controleren. Sommigen dromen erg erotisch,naar het schijnt, waarom ik niet ? Dàt lijkt .me pas ontspannend! Zo glijd ik door de nacht, als op een stroom met watervallen
Het wordt frisser,het. Lichte dekentje dat ik nu heb is nauwelijks nog voldoende. Rond zes uur ben ik wakker, is het onbewust voorbereiden op het ritme van thuis? Tot nog toe sliep ik telkens tot een uur of zeven.
Het is wel een zalig gevoel vakantie te kunnen nemen tot je er genoeg van hebt, en dat heb ik nu stilletjesaan wel, ik sluit mijn vakantie niet af met een tekort.
Voor vandaag heb ik eigenlijk geen opvulling, ik kan niets bedenken dan nog een dagje naar narbonne te gaan,zonder groter verlangen dan terug te keren via le viala, door de vlakte en de desolaatheid van le lac . Morgen wordt het dan een dagje blijven hangen in beziers,waar ik pas rond vijf uur de trein heb
In mijn eerste droom verloor ik al de koeien onderweg die ik naar de marktplaats aan het drijven was. In mijn tweede was ik in het geharrewar van het station één van mijn fietstassen kwijt. Die tweede droom was zo reëel dat ik de neiging had om effectief uit mijn bed te komen en de tas te controleren. Sommigen dromen erg erotisch,naar het schijnt, waarom ik niet ? Dàt lijkt .me pas ontspannend! Zo glijd ik door de nacht, als op een stroom met watervallen.
Het wordt frisser,het. Lichte dekentje dat ik nu heb is nauwelijks nog voldoende. Rond zes uur ben ik wakker, is het onbewust voorbereiden op het ritme van thuis? Tot nog toe sliep ik telkens tot een uur of zeven.
Het is wel een zalig gevoel vakantie te kunnen nemen tot je er genoeg van hebt, en dat heb ik nu stilletjesaan wel, ik sluit mijn vakantie niet af met een tekort.
Voor vandaag heb ik eigenlijk geen opvulling, ik kan niets bedenken dan nog een dagje naar narbonne te gaan,zonder groter verlangen dan terug te keren via le viala, door de vlakte en de desolaatheid van le lac . Morgen wordt het dan een dagje blijven hangen in beziers,waar ik pas rond vijf uur de trein heb.
Dikwijls is het zo dat je het mooiste vind als je het niet (meer) zoekt. Zo rij ik goedschiks het domein "le grand St. Nazaire" op,een paar honderd meter van de weg, het is afgesloten maar met open poort en wat me vooral intrigeert is de toren die erboven troont met grote ramen naar alle zijden. Het is inderdaad een oud groot domein, enigzins vervallen en duidelijk verkaveld, zo krijgt het de allure van een dorpje.
Iets verder rij ik montels binnen, een klein schattig gemeentetje,met kerk en gemeentehuis in één kluster.voor de eerste keer rij ik door, op wat een doodlopende veldweg lijkt, wat het niet is: daarachter ligt een verkaveling, langgerekt, en daarna kom ik toch wel bovenop le lac zeker! En ik die dacht dat het helemaal was drooggelegd.niet,dus. Het is een redelijk uitgestrekt moerasachtig gebied waar één weg doorloopt-niet toegankelijk voor voertuigen, hoewel voldoende breedte-. Warden verademing. Ik kuier anderhalf uur erdoor, geen kat te bekennen.alleen waarschuwend waterwild, niet als ik langsrijd maar als ik stil val. Steeds in de verte torent le domaniale van capestang wit afgetekend tegen de horizon,mooi. Ook le viala herken ik duidelijk, ver weg.. Datik las over le lac valt nu als een puzzel ineen. Blij dat ik het ontdekt heb! Ik kom ibij Périès weer in de bewoonde wereld, een vaag dorp rond een groot domein,heel onoverzichtelijk en wanordelijk. Ik heb geen keus dan de d609 naar narbonne te volgen tot buiten coursan, daar kan ik weer de velden induiken en narbonne via rustige wegen bereiken. De stad lijkt een eeuwig abonnement te hebben op de zon, het heeft iets doorlopend feestelijks. Ik fiets tot in les halles, waar verscheidene eettentjes zijn, maar alle plaatsen zijn voorlopig bezet,ik ga een wijntje drinken in de buurt en schrijf ondertussen wat. Het lijkt een geslaagde dag te worden.
Terug in de hallen kan ik toch een plaatsje bemachtigen chez bebelle,recommandé par le petit routard en Gault millau,dat kan niet slecht zijn. Het vlees komt vers van het mes, de maitre bestelt à la minute met een megafoontje,de slager gooit het vlees over het gangetje waar het opgevangen wordt door de handige jongen, die er ineens de naam of het nummer van de klant opschrijft. Handig , zo heeft men geen stock en geen frigo nodig., en het is een spektakel. Veel vlugger dan verwacht krijg ik het geserveerd. Simpel en goed.
Zo is het weer middag geweest en kan ik weer terug in de brandende zon. Ik kies voorin grote lijnen dezelfde terugweg, durf wat meer experimenteren zodat ik op een moment toch een grote gelukkig droge gracht moet doorkruisen,of kilometers terug rijden. De wegen zijn meestal niet verhard maar wel goed bereidbaar. Tegen vieren ben ik terug thuis
