Fwd: De bezetting van Sao Vicente en andere verhalen
miel cocquyt
Onderwerp:De bezetting van Sao Vicente en andere verhalen
Wellicht door het uurverschil - ik hou het op de Portugese tijd- word ik gewekt door bouwwerken. Ik heb een zwaar vermoeden dat dit hele hotel door de eigenaar -aan de werf rondom te zien ook aannemer- zelf is opgetrokken: degelijke materialen maar niet altijd doordacht van architectuur. Het doet er eigenlijk niet toe.
De bar zit al goed vol met koffiedrinkende motards en ander buitenvolk. Mijn desayuno bestaat uit 1 reuze toast, beleg mag ik zelf kiezen,ik neem jamon en queso. Buiten is het fris hoewel zonnig,12°. Ik treuzel om te pakken,maar het moet er toch van komen. Eerst nog tanken in het nabij gelegen station. Mijn visa werkt weer niet, daarnet in het hotel wel,ik ga terug om het daar te proberen: weer niet! Ergernis... Tenslotte raak ik toch op weg,via Badajoz dat ik links zie en laat liggen wegens te groot naar Elvas(Pt.),ook erkend door de Unesco als werelderfgoed. Ik vind ze daar bij Unesco nogal ruim omspringen met die erkenning, maar soit. Ik struin een uur door de straatjes van kerk naar andere bezienswaardigheid,dan vind ik het welletjes. Ik drink nog een barslechte wijn op het centrale plein,doe een interessante babbel met Nederlanders die vol lof zijn over hun reisformule die ik al overwogen heb (vlucht,auto en hotels in ene keer). Dan wil ik de stad verlaten maar moet eerst nog door een palaver met de lokale guardia civil wegens verkeerd geparkeerd. Ze laten het blauw-blauw,wellicht door de rompslomp met anderstalig en een huurauto. Gelukkig staan op de tourist infokaart ook adressen buiten de stad. Zo kom ik helemaal op de buiten in een typisch buitendorp:Sao Vicente. Het mooie restaurant heeft ook een logieshuis ,villa Sofia. Ik blijf hier,minstens voor een nacht,misschien wel meer,want een beetje moe en beu van rondtrekken. Dit is een omgeving waar ik me thuis voel. na een dutje in de namiddag maak ik een ritje in de omgeving,opverdwalen na. Maar zoals een kat op zijn pootjes valt geraak ik toch terug. Half en half heb ik beloofd te eten in het restaurant waar nu plaats te over is. De Franstalige kaart puilt uit van typische gerechten,maar veel honger heb ik niet en omdat ik op mijn toer iemand zag met de armen vol groene asperges vraag ik ernaar, en de uitbater stelt me voor met ei.. Ik watertand al,maar ben ontgoocheld als het bord op tafel komt: roerei met gehakte aspergestengels,bedolven onder frieten! Laat het me maar met de mantel van taalproblemen bedekken.. Bij het eten merk ik dat ik door mijn geprepareerde pillenvoorraad zit. Geen probleem, ik heb een hele voorraad meegenomen maar die zijn nu onvindbaar! Lichte paniek dus. Morgen eerste werk: zoektocht naar een apotheek waar ik me verstaanbaar kan maken. En hopen dat de (merk)namen hier ook bestaan, wat me al erg zou verwonderen.
Wellicht door het weekend blijft het stil in de industriezone,rustiger dan het in de stad kan zijn. Dit is een professioneel gerund bedrijf,waar ik niets op kan aanmerken. Ook het ontbijt is correct,zonder meer,net als de afrekening. Geen gemopper over kaartbetaling of zo. Toch verlaat ik de buurt met goesting,het plattere land lonkt en daar voel ik me in mijn sas. Morvao is niet heel ver,een goed uur rijden. De versterkte stad troont hoog boven de omgeving maar heeft buiten zijn vesten weinig te bieden. Ik wandel rond op de kantelen, en kan heel de streek bekijken. Het stadje lijkt dood,en/of duidelijk gereserveerd voor de rijkere bewoner. Geen of weinig horeca of het ware dat ze niet beginnen voor de middag.
Ik ben geabonneerd op hoestsiroop op voorschrift. Die gebruik ik meestal als ik 's nachts wakker word als een soort (placebo?)slaapmiddel. Vannacht is de glazen fles stommelings uit mijn handen geglipt en gebroken-geluk bij een ongeluk- in de lavabo. Toch nog verder geslapen na het lezen van de kranten van gisteren
Ik ontbijt in de cantina van de mercado,goeie bocadillo met spek en een hartige koffie, het meisje die me bedient spreekt zelfs Engels. Dan ga ik pakken en vertrek voor een trip door de bergen die me naar Castelo Branco leidt. Ik moet een tussenstop plannen in Orvalho,anders stuurt mijn gps me helemaal om langs grote wegen en ik verkies de weg door het gebergte. Orvalho is een dorpje met slechts een paar huizen telkens op een lapje grond. De weg ontgoochelt me. Te veel bewoning, om de haverklap een dorp langs de weg en door de vele bochten kan ik niet genieten van het landschap. De betovering van door de bergen trekken blijft uit. Ik eet in een kleine afspanning waar de oude moeder de boel terroriseert. Zij wil me doen eten wat ze zelf en haar man eten,maar ik verkies de grillade van vlees,duidelijk tegen haar zin. Ze praat wel vloeiend Frans, heeft meer dan dertig jaar van haar leven in Parijs gewerkt als au pair,vandaar. Manieren heeft ze niet meegebracht, ze smakt en snuift de hele tijd door en zwijgt alleen tegen me omdat ik haar geen ruimte geef. Tante Terreur! De grillade is overigens heel uitgebreid en simpel zoals het hoort in Portugal.
Blij als ik ben dat ik Castelo Branco nader slaat mijn stemming vlug om: er is niets authentiek aan de stad,modern van bouw en zonder stijl. Met moeite -ik gaf het bijna op- vind ik een logies in een residencial in een industriepark,zonder mogelijkheid van ontspanning of uitstap. Gelukkig hoort er een (groot) restaurant bij waar ik de enige gast ben,en dat geldt wellicht ook voor het hotel,het weekend begint immers. Gelukkig kan de uitbaatster koken,en ik eet als dessert mijn eerste morango's van het seizoen.
Ik trek me op aan het plannen voor morgen,dan rij ik naar de Alentejo Alto toe, tegen de Spaanse grens,naar Morvao,zodat een uitstap naar Caceres niet is uitgesloten. 22.30 hr. ondertussen.. Het lijkt er op dat ik mezelf in slaap schrijf zoals een kind zich in slaap huilt. Bon Noit!
Ik reis gezapig. In de namiddag passeer ik een monumentale kerk zodat ik een kilometer verderop rechtsomkeer om het monument te bezoeken,gebouwd in Portugals gouden tijd. Monumentaal en toch prachtig. Een eind verderop staat een pousada aangeduid. Daar ga even koffie drinken met alles op & aan,kost maar ⬠1,20! Het is er heel mooi en luxueus, ik probeer een prijs te bedingen maar geraak niet onder de ⬠90,wat ik als koppel zeker zou over hebben,maar voor mij alleen te duur.. Ik wandel wat rond en boek ergens anders in het dorp een residencial (⬠25 zonder ontbijt),maar besluit toch terug te gaan naar het restaurant van de pousada. Een ander iemand aan de balie: ⬠70 kan ik er al blijven slapen! Er wordt een menu cabrito voorgesteld,wat geitelam inhoudt. Niet slecht,maar ik word er toch niet wild van. Alles tezamen betaal ik ⬠26, bij ons een koopje voor het kader alleen al. 09.30 hr. Ik val om van de slaap en ga per direct in mijn bed vallen. Douchen doe ik morgen wel.. Voor mijn ontbijt ga ik wellicht terug naar de pousada,misschien doen ze daar nog een final offer voor een nachtje slapen?
Vanmorgen op mijn gemak opgestaan en als een prins door mijn zus naar het station gebracht,een vlotte start van een mooi reisje. Voor te vertrekken nog de treinen gecontroleerd. De een vertrekt net voor 06.00 hr, de andere net erna,richting Leuven. Ik was er sowieso van overtuigd dat die een halte had in de luchthaven. Niet dus! Ik kwam net op tijd in de luchthaven om mijn vlucht te zien vertrekken.. Dus kon ik. Beginnen met het afdweilen van de verschillende kantoren. Ryanair eerst: voor ⬠100 kon ik de laatavondvlucht nog boeken. Verder TAP,BRUSSELS,VUELING.. Allen hadden nog vluchten voor vandaag, maar niet te betalen: ⬠250-350. Het mannetje van TAP raadt me bij mijn tweede ronde aan online te boeken, en zo vind ik een vlucht bij VUELING voor een dikke 117 euro,vanmiddag 17.15hr. Een dag zoek te brengen op de luchthaven. Het is weer eens iets anders.. Ik lees wat, dut even, dwaal door de poepchique winkelgalerijen waar alles gericht is op overdreven consumptie. Een uitschieter: de lounge,wat verstopt ,van Brussels airlines waar alles gratis is,je moet alleen zelf tappen en je bord opscheppen. Een Leffe en een paar quiches gaan er bij mij vlot in en niemand vraagt naar een legitimatie,hoewel ik in mijn sjofele kledij toch moet opvallen. Dankt u,Brussels!
het is al laat in Lissabon,al moet ik de klok een uur terug zetten. na de pick up van mijn bagage moet ik even wachten op het busje van de car rental. Daar het gewone gekrakeel van allerhande bijkomende kosten en verzekeringen aan te smeren. Uiteindelijk kan ik op zoek naar een hotel. het eerste,bij de luchthaven is me te hoog gegrepen.een beetje op buikgevoel probeer ik in het donker buiten de agglomeratie te geraken maar ik zie niks . Omdat ik nog niet heb gegeten stop ik bij een gewoon restaurantje,vol met locals,ik eet een prato del dia,smakelijk hutespotje met een karaf wijn voor 10. Ondertussen steek ik in mijn beste Portugees mijn voelhoorns uit en krijg zo het adres van een residencia' in de buurt, zeg maar een motel,simpel en proper wel wat lawaaierig onder de aanvliegroute van de luchthaven en naast een autoweg: goeie test voor mijn chique oordoppen. nu nog een biertje om mijn pillenarsenaal door te spoelen, dan is het tijd voor de nacht. Rust na een toch bewogen dag.
