Laatste maand van de eerste helft van het jaar..tempus fugit!
Het lijkt overtrokken bij het wakker worden- bouwvakkers zijn vroege mensen- maar algauw is de zon er weer. Geen koffie meer in huis, dus wachten tot 08.30 voor een winkel opengaat.
Tegen dan overvalt de warmte me alweer. Geen grote fietstocht dus, ik blijf lekker een beetje in de buurt hangen.
Met Laurence sprak ik af om 10 uur, maar hier in het zuiden is dat een rekbaar begrip, ik sta net op punt om een toertje te maken als ze aankomt. Het verwonderde me al dat ik hier binnen kon zonder dat papieren getekend waren, door de jaren heb ik hier dan toch wat krediet opgebouwd. Zij gaat een weekend naar noord Spanje ,misschien kan ik maandag nog wat interessants uit haar neus peuteren?
Nog voor de middag ben ik weer binnen. Gelukkig kan ik hier vlot mijn krant downloaden,aan lectuur geen gebrek. Ik aperitief hier in mijn eentje, en ga dan toch maar le menu du jour gaan eten in Le Relais Bleu, een vertrouwde stek met een bazige dus norse bazin -ze heeft wel een leukestoute tweeling van een jaar of zes- en een lieve dienster, die ieder jaar wint aan gewicht. Het eten is behoorlijk,en op zijn Frans overvloedig door de opeenvolging van simpele gerechten, je koopt twee pla's en je krijgt vijf gangen.
Het is erg warm en probeer een siësta maar dat lukt maar half. tegen vieren,na een douche ,smeer ik me in met zonnecreme en ga zonnen onder het gedempte licht van de platanen langs le canal, er staat een verfrissende wind. Over die platanen: ze zijn geklasseerd als erfgoed maar dat behoedt ze niet voor afsterven, ten prooi an een ongeneeslijk virus. éen van de bouwvakkers vertelde me dat het virus geimporteerd is met het hout van de munitiekisten die de amerikanen in de oorlog meebrachten... Zegt mij meer over het gevoel van de fransen jegens hun bevrijders dan over de ziekte. Ik lees "reus" van Annelies Verbeke, heb ik van een zus geleend! Boeiend. Met vrouwelijke schrijvers voel ik meestal meer affiniteit dan met ,pakweg,brusselmans,of er zou een nieuwe antierens moeten opstaan. Tijdens een pauze droom ik ,zittend op een bank,dat een vrouw me vanachter benadert en mijn schouders zacht begint te masseren. Fata morgana of lichte zonneslag wellicht. Maar het idee stemt me gelukkig, voor even.
Terug maar naar mijn stulp waar een groep Franse wielertoeristen en volgende eega's mijn hele huis aan het bevolken zijn. Het wordt een drukte in het weekend, ik hoop nu al dat ze morgen verder trekken.
Als apero doet de rosé die ik gisteren kocht het behoorlijk. Straks lichte maaltijd, daarna kan ik misschien toch nog wat fietsen.
Als ik nu niet aan aan de apero had deelgenomen van de familie die hier komt logeren en van castelnaudary afkomstig is, had ik zeker nog gefietst..niet nu dus, er zaten wat compostelagangers tussen, dus waren we nog eens op weg. En daarna ben ik een beetje verdwaald, zij gaan eten bij een pizzaboer.
Mijn menu van brood,kaas en worst wordt een beetje eentonig, maar wat doe je als eenzaat?
De warmte blijft hangen,bijna gelukkig geven ze voor zondag (kans op) verfrissende regen.
De nieuwe bewoners gingen vroeger dan ik onder de lakens. Peis en vree.
Een of andere lijsterachtige zit nog te zingen tegen de sterren op.
