Het nakend vertrek maakt mijn slaap onrustig,ik droom dat ik mijn papieren kwijt ben. Niet goed wakker controleer ik ze, wetend dat het wel ok is, maar zo slaap ik vlugger weer.het angelus klepelt me om zeven uur wakker, het is nog halfdonker. Het ritueel van koffie zetten, brood en een krant halen.. Ik eet wat ik heb en laat de rest achter, voor een volgende gast of voor de vuilbak. Even de volkskrant diagonaal lezen, de rest hou ik voor de treinreis. Dan begint het inpakken, ik ben vlug klaar-routine- maar vind de sleutel niet van mijn fiets. Alles weer controleren, niks vinden en maar hopen dat hij op mijn fiets zit. Juist!
Na het afscheid van Laurence rij ik nog langs de coöperatieve, vul na lang aarzelen maar één fles en trap het dan af naar beziers,langs de grote weg, tamelijk druk maar goed wegdek en redelijk vlak. Na een uur sta ik in het station, waarin een kwartier in de rij sta voor ik aan de beurt ben voor een inlichting . Neen ,ik kan geen ticket boeken voor mijn fiets, ik moet hem weer inpakken. En neen, hier is geen bagagebewaarplaats, zodat ik de hele dag al mijn zakken moet meenemen op de fiets. Ik klim met zakken en al de steile helling op naar het centrum en beland op een terrasje aan de overdekte markt. Het is 22° in de schaduw, lees ik bij de apotheker.
Volgens de routard is hier een tapa/wijnbar , le chameau ivre . ik ga en vind,maar van tapa's geen sprake: er wordt aangedrongen om de plat dujour te degusteren,maar daar heb ik geen zin in. Rondom zitten koppels die het menu wél nemen, duidelijk niet met hun partner op stap,mooi, typisch Frans vind ik. De wijn is wél-excellent voor 3,5 het glas, met de nodige professionele duiding. Ik trek verder, naar les areènes, ik las dat de laatste stier hier verleden week gesneuveld is.. Ik zoek iets om te eten maar hier ben ik nog te veel in de stad,ik rij een kilometer of zo meer naar de ring toe en vind wat ik zoek,een routier zonder vrachtwagens maar vol bedienden in een airco zaal,buffet à volonté en van die dingen. Na een uur en een voortreffelijk dessertbuffet zonder kaas verlaat ik treden de zaak. Het is-als altijd als je uit een airco komt- bloedheet. De stad is weer steil omhoog,daar heb ik niets meer verloren, ik neem de ring richting station. In een garage onderweg bedel ik een sleuteltje om de bouten los te zetten die ik in Bordeaux heb gekregen. Ik laat mijn fiets achter aan het station en ga koffie drinken wat verder. Met mijn rug naar de tv kijk ik naar een twintig mensen die spelen op de tiercé,daar valt niet mee te praten. Binnen een uur kan ik beginnen aan het demonteren van mijn rijwiel.
Iedere keer opnieuw is dat een gevecht. Voorlopig win ik nog,zij het met steeds meer demonteren. Vroeger kreeg ik mijn fiets in de zak met alleen het voorwiel eruit, nu moet ik ook al het steunvoetje en het achterwiel demonteren,ik 'snap het niet.
De trein vertrekt met 10' vertraging. Gelukkig ishet redelijk fris in de open stationshal. Het is een dubbeldekwagon,wat ook betekent dat geen grote bagageruimen zijn voorzien, het lukt me toch mijn fiets mooi op te bergen zodat hij niemand stoort. Hopelijk verder geen verwikkelingen.. Het is wel lekker fris hier binnen. We rijden via montpellier,nimes en Lyon
Vanaf nimes gaat het hard. Het is al donker voor we Lyon bereiken. Hoewelde zetels zich niet echt tot slapen lenen dut ik een paar keer in en word zelfs wakker van mijn eigen gesnurk.. Het blijft rustig qua passagiers, ik kan zitten of liggen waar ik wil.. We zijn ondertussen al in Marne-la-vallée, het is bijna tien uur. Ik verwacht nog een tussenstop in de bietenvelden en dan Lille, bijna thuis.maar vlakbij is eerst Charles de Gaulle, 2 stations in 5 minuten, eigenaardig. De bietenvelden worden overgeslagen, en we arriveren stipt op tijd in Lille-flandres. Claudine die me zou komen halen moet ik uit de kroeg oproepen,maar dat had ik verwacht.
Blij thuis te komen.
Goeie nacht
In mijn eerste droom verloor ik al de koeien onderweg die ik naar de marktplaats aan het drijven was. In mijn tweede was ik in het geharrewar van het station één van mijn fietstassen kwijt. Die tweede droom was zo reëel dat ik de neiging had om effectief uit mijn bed te komen en de tas te controleren. Sommigen dromen erg erotisch,naar het schijnt, waarom ik niet ? Dàt lijkt .me pas ontspannend! Zo glijd ik door de nacht, als op een stroom met watervallen
Het wordt frisser,het. Lichte dekentje dat ik nu heb is nauwelijks nog voldoende. Rond zes uur ben ik wakker, is het onbewust voorbereiden op het ritme van thuis? Tot nog toe sliep ik telkens tot een uur of zeven.
Het is wel een zalig gevoel vakantie te kunnen nemen tot je er genoeg van hebt, en dat heb ik nu stilletjesaan wel, ik sluit mijn vakantie niet af met een tekort.
Voor vandaag heb ik eigenlijk geen opvulling, ik kan niets bedenken dan nog een dagje naar narbonne te gaan,zonder groter verlangen dan terug te keren via le viala, door de vlakte en de desolaatheid van le lac . Morgen wordt het dan een dagje blijven hangen in beziers,waar ik pas rond vijf uur de trein heb
In mijn eerste droom verloor ik al de koeien onderweg die ik naar de marktplaats aan het drijven was. In mijn tweede was ik in het geharrewar van het station één van mijn fietstassen kwijt. Die tweede droom was zo reëel dat ik de neiging had om effectief uit mijn bed te komen en de tas te controleren. Sommigen dromen erg erotisch,naar het schijnt, waarom ik niet ? Dàt lijkt .me pas ontspannend! Zo glijd ik door de nacht, als op een stroom met watervallen.
Het wordt frisser,het. Lichte dekentje dat ik nu heb is nauwelijks nog voldoende. Rond zes uur ben ik wakker, is het onbewust voorbereiden op het ritme van thuis? Tot nog toe sliep ik telkens tot een uur of zeven.
Het is wel een zalig gevoel vakantie te kunnen nemen tot je er genoeg van hebt, en dat heb ik nu stilletjesaan wel, ik sluit mijn vakantie niet af met een tekort.
Voor vandaag heb ik eigenlijk geen opvulling, ik kan niets bedenken dan nog een dagje naar narbonne te gaan,zonder groter verlangen dan terug te keren via le viala, door de vlakte en de desolaatheid van le lac . Morgen wordt het dan een dagje blijven hangen in beziers,waar ik pas rond vijf uur de trein heb.
Dikwijls is het zo dat je het mooiste vind als je het niet (meer) zoekt. Zo rij ik goedschiks het domein "le grand St. Nazaire" op,een paar honderd meter van de weg, het is afgesloten maar met open poort en wat me vooral intrigeert is de toren die erboven troont met grote ramen naar alle zijden. Het is inderdaad een oud groot domein, enigzins vervallen en duidelijk verkaveld, zo krijgt het de allure van een dorpje.
Iets verder rij ik montels binnen, een klein schattig gemeentetje,met kerk en gemeentehuis in één kluster.voor de eerste keer rij ik door, op wat een doodlopende veldweg lijkt, wat het niet is: daarachter ligt een verkaveling, langgerekt, en daarna kom ik toch wel bovenop le lac zeker! En ik die dacht dat het helemaal was drooggelegd.niet,dus. Het is een redelijk uitgestrekt moerasachtig gebied waar één weg doorloopt-niet toegankelijk voor voertuigen, hoewel voldoende breedte-. Warden verademing. Ik kuier anderhalf uur erdoor, geen kat te bekennen.alleen waarschuwend waterwild, niet als ik langsrijd maar als ik stil val. Steeds in de verte torent le domaniale van capestang wit afgetekend tegen de horizon,mooi. Ook le viala herken ik duidelijk, ver weg.. Datik las over le lac valt nu als een puzzel ineen. Blij dat ik het ontdekt heb! Ik kom ibij Périès weer in de bewoonde wereld, een vaag dorp rond een groot domein,heel onoverzichtelijk en wanordelijk. Ik heb geen keus dan de d609 naar narbonne te volgen tot buiten coursan, daar kan ik weer de velden induiken en narbonne via rustige wegen bereiken. De stad lijkt een eeuwig abonnement te hebben op de zon, het heeft iets doorlopend feestelijks. Ik fiets tot in les halles, waar verscheidene eettentjes zijn, maar alle plaatsen zijn voorlopig bezet,ik ga een wijntje drinken in de buurt en schrijf ondertussen wat. Het lijkt een geslaagde dag te worden.
Terug in de hallen kan ik toch een plaatsje bemachtigen chez bebelle,recommandé par le petit routard en Gault millau,dat kan niet slecht zijn. Het vlees komt vers van het mes, de maitre bestelt à la minute met een megafoontje,de slager gooit het vlees over het gangetje waar het opgevangen wordt door de handige jongen, die er ineens de naam of het nummer van de klant opschrijft. Handig , zo heeft men geen stock en geen frigo nodig., en het is een spektakel. Veel vlugger dan verwacht krijg ik het geserveerd. Simpel en goed.
Zo is het weer middag geweest en kan ik weer terug in de brandende zon. Ik kies voorin grote lijnen dezelfde terugweg, durf wat meer experimenteren zodat ik op een moment toch een grote gelukkig droge gracht moet doorkruisen,of kilometers terug rijden. De wegen zijn meestal niet verhard maar wel goed bereidbaar. Tegen vieren ben ik terug thuis
Het is bar heet, de 28°die zijn aangekondigd haal je alleen in de schaduw. Ik heb het geriskeerd een paar uur in mijn blote bast te rijden en mijn rug voelt toch verbrand. Een douche brengt wat soelaas,maar het blijft gloeien.
Vanavond kuis ik mijn frigo. Op het menu vissoep en een omelet.ik hou niet van eten weggooien.tegen de avond komen nog een pa& zoon aangespoeld, jawel, quebeqois. Bij navraag kan de enige reden een nieuwe luchtlijn zijn die rechtstreeks naar Bordeaux vliegt...
We praten nog wat over koetjes en kalfjes en fietservaringen, zij zijn benieuwd want pas aan hun eerste fietstocht toe.
Verder geen kat hier, het is nu 08.30 pm en ik twijfel tussen naar bed of nog even stappen..
Ik ben beter af in mijn nieuwe kamer dan voorheen. Niet alleen heb ik hier wifi maar vooral, het is rustiger dan aan de straatzijde en minder warm wegens noordelijk gericht, de andere kant warmt de hele dag op. Zo slaap ik als een roos, maar deze nacht niet lang, om twee uur ben ik klaarwakker, en voel dat ik dat ook zal blijven. Wat ik heb gedroomd weet ik niet meer, spijtig ,maar daar ligt het niet aan: gisteren was ik op zoek naar een melodie die ik ooit als bijlage bij een mail kreeg, en ik kan ze me niet meer herinneren. Die frustratie houdt me nu wakker. Gelukkig heb ik mijn iPad bij de hand -ik wil niet meer reizen zonder- en begin dan maar te googelen. Tot mijn eigen verbazing kom ik redelijk vlug tot resultaat: de Sloveense acapella groep "perpetuum jazzile" is het wat ik zoek, en nog meer bepaald het nummer avsenik medley. Ontzettend mooi! Spijtig krijg ik het niet opgeslagen op mijn pod,maar ik kan het altijd terugvinden op you tube..
Hoewel moe kan ik de slaap niet vatten, is het door het nakend einde van mijn zomertoer? Ik probeer een middel dat thuis altijd werkt bij slapeloosheid en zet een plaat op van de materies van chevetogne, koorzang vanuit chevetogne, ik denk niet dat ik ooit de hele plaat heb uitgeluisterd zonder in slaap te vallen, zo rustgevend werkt het op me.
Op die manier heb ik toch een verkwikkende nacht, word wakker met klokgelui dat ik veronderstel een soort angelus te zijn, al herinner ik me niet dat het angelus 's morgens ook werd geslagen.
De morgen ziet er veelbelovend uit. Terwijl de koffie pruttelt kleed ik me aan en trek naar de krantenboer en de bakker. Ik koop de Nederlandse Volkskrant,liever dan de telegraaf, hier ook beschikbaar, geen Belgische krant te bespeuren. Mijn ontbijt smaakt voortreffelijk. Verder bedenk ik een paar filosofische beschouwingen,mijn dag begint goed. In afwassen heb ik nog geen zin, het stoort niemand dat wat borden hier opgestapeld blijven staan, vanmiddag misschien , als ik thuis kom van mijn fietstocht en het te warm is om buiten iets te doen.
Lekker douchen, dit stukje plegen, nu ga ik er stilletjesaan vandoor..
Anders dan gisteren wordt het een minder inspannende wandeling, ik rij meer naar het zuiden en het westen,daar is het vlakker.. Ik rij ouveillan,mirepeisset,ginestas,St. Nazaire d Aude,St. Marcel sur aude,sallèlles d Aude,terug via ou elan naar capestang. Het is in vergelijking met gisteren een wandelingetje, niet echt afzien alhoewel het nooit helemaal vlak is ik geniet van het goeie weer,we zijn allebei uitbundig.op de middag ben ik in St. Nazaire,niet groot, met welgeteld één terras ,mooi overschaduwd met een soort klimop. Hoe klein het dorp ook is, er zit toch volk,ook kleine kinderen die zich hier duidelijk goed thuis voelen,net als hun vaders,ik vermoed dat zij hier samen hun middagpauze en -lunch nemen,een beetje bizar.toch laat ik me ook verleiden voor een dagmenuutje,ik neem een koude boss hotel en danog eens zalm, niks bijzonder maar het is zoals gesgd een lekker terras. Zelfs de mannen van de brandweer komen hier eten, en dat staat altijd voor goed heb ik al ondervonden. Tja, in het land der blinden is eenoog koning. Zo komt het dat ik moet verder fietsen in de brandende zon, maar ik neem het op mijn gemak.
Thuis doe ik ineens de afwas, en maar goed ook, want plots loopt de zaak vol met dagjesmensen. Één koppel blijft ook eten in de living, het zijn weer quebequers,raar hoeveel volk van daar hier de weg vindt. En ook compostelagangers,dat is geen toeval meer. Gezellige babbel nog met de man, zijn vriendin heeft zich al terug getrokken . ook beneden zijn veel activiteiten, er is een dansgroep luidruchtig aan het rocken,maar dat duurt wel niet lang. Geen siësta gehad, ik ga vroeg onder mijn laken,morgen hier mijn laatste dag.
À demain,
Ik word wakker met de klok van zeven, het is nog half donker buiten en plots beangstigt me dat, in mijn gevoel is de winter geboren, duistere tijden komen er aan,lichte paniek. Als ik kon reisde ik het jaar rond de lente achterna. Ik troost me dat ik altijd een stukje kan ontsnappen naar het korte zuiden,naar de zon ,als de nood hoog is. Inboorlingen maakten me enthousiast voor de lente hier, een ideetje om in het achterhoofd te bewaren. Hoewel, het is dan ook geen tijd om thuis te verlaten.
Ik negeer de halve baguette van gisteren die taai is geworden,de twee bakkers dichtbij zijn dicht,ik spring fluks op mijn fiets en ga een nieuwe halve baguette halen aan de andere kant van het stadje. Heerlijk knisperig en zacht vanbinnen, ik begrijp niet hoe dat hier mogelijk is en bij ons nooitzijn gelijke haalt. Ondertussen is de zon er weer helemaal,alleen boven dé laagvlakte waar vroeger l'etang was hangt nog nevel, het wordt een mooie dag.
Het aftellen probeer ik zo veel mogelijk te verdringen,maar het zit wel in mijn achterhoofd:slechts drie dagen resten me nog!
Laurence komt niet vandaag heb ik gezien op het bord met de openingsuren, ik zal mijn verhuis aan de poetsvrouw moeten uitleggen,anders zwiert ze misschien mijn hele zwik in het stort..
Het is Laurence zelf die de kuisdienst waarneemt, bij gebrek aan poetsvrouw voor het ogenblik, ze was geschrokken toen ze mijn kamer leeg vond en nog meer als ze me hier in de andere trof. Het is me vergeven.
Tegen tienen vertrek ik naar quarante, een dorp hier in de buurt maar wel een kwalijke lange klim, het zweet perst overal uit mijn lijf. De buurt stelt het economisch goed, overal zijn nieuwbouwwijken. Het centrum is wel authentiek, met een romaans kerkje dat verknald is door aanpassingen in de jaren 1800 of zo. Ik vertoef er een wijl, ga dan verder naar puissergier,wat ik gisteren niet haalde. Ook authentiek, geen nieuwbouw. Een groot dorp langs een drukke departementale,met smalle straatjes in het centrum waar geen auto door kan.
Ik zie een paar mooie onderhouden herenhuizen.oude (wijn?)glorie.hier zoals elders kan je een dagschotel eten in de plaatselijke bar, of beter buiten want geen mens gaat binnen zitten. Ik hou het bij een glaasje rood, een mooi glas kost hier 1,10..
Weer langs een heel rustige weg naar capestang, het klimt weer wel even, in de afdaling bezoek ik tevergeefs twee keer een vijgenboom. Even na de middag ben ik thuis, geen zin in een grote maaltijd dus eet ik alleen wat vissoep,bak croutes met een oud stuk stokbrood, de bijgekochte rouile is niet lekker. Het is erg warm en ik kan niets beter verzinnen dan een siësta.
Rond een uur of vier waag ik me buiten, de laatste zending kaartjes moet ik dringend versturen. Dan nog even winkelen , kleine porties toespijs, alleen heb je gauw van alles teveel.ikrek het nietsdoen met slenteren en de online krant lezen, zo wordt het toch tijd om te gaan eten in le relais bleu, mijn stamrestaurant.: een sla met rijst als hoofdbestanddel en dan een soort varkensvlees sauce diable, met veel mosterd in,ik mopper niet, kaas als toet,je, ik hoef geen dessert meer.
Vanavond koelt het meer dan anders af,vind ik,het wordt niet kil maar toch.
Nog even! Skypen met claudine, ik voel zand in mijn ogen..taptoe.
Goeie avond,beste kijkers,
